Usłyszałem w Siwan, czerwiec 1943 r.

Na początku osiągane jest naprawienie świata, a następnie – pełne zbawienie, przyjście Masziacha, kiedy „zobaczą oczy twoje Nauczyciela twojego”, „i wypełni się ziemia wiedzą Stwórcy”. I zgodnie z powiedzianym, na początku naprawia się część wewnętrzna światów, a następnie – ich zewnętrzna część.

Ale należy wiedzieć, że kiedy naprawia się zewnętrzna część światów, ona staje się wyższym stopniem niż naprawiona część wewnętrzna.

Izrael odnosi się do części wewnętrznej światów, jak powiedziano: „A wy – najmniejszy z narodów”. Ale z naprawą części wewnętrznej naprawia się zewnętrzna część. I ona naprawia się stopniowo, małymi porcjami, częściami, dopóki wszystkie części nie zbiorą się razem w naprawioną zewnętrzną część.

Różnicę w naprawieniu wewnętrznej i zewnętrznej części można zrozumieć na przykładzie, kiedy człowiek wykonuje jakieś naprawienie i odczuwa, że nie wszystkie jego organy (życzenia) zgadzają się je wykonywać. Tylko jego część wewnętrzna zgadza się dokonać naprawienia, a zewnętrzna część cierpi z tego powodu, gdyż ciało zawsze sprzeciwia się duszy.

Dlatego tylko duszami, a nie ciałami, różni się Izrael od innych narodów. A ciała mają podobne, bo przecież i ciało Izraela troszczy się tylko o siebie.

I kiedy naprawią się oddzielne części odnoszące się do Izraela, naprawi się w sumie i cały świat. Dlatego w tej mierze, w której naprawiamy siebie, w tej samej mierze są naprawiane narody świata.

I dlatego powiedziano poprzez mędrców: „Stał się godny – naprawia i usprawiedliwia nie tylko siebie, ale i cały świat”, a nie – „usprawiedliwia Izrael”. Właśnie cały świat, dlatego że część wewnętrzna naprawia zewnętrzną.