158) „I powiedział Wszechmogący: Niech będzie światło na sklepieniu niebios”[1] – jest to waw, nazywana niebiosami, Z’A. „Sklepienie niebios” – ponieważ odbywa się jedno rozprzestrzenienie od Z’A, żeby świecić ziemi, Malchut, i nawilżać tą suchą powierzchnię, ponieważ do swojego połączenia z Z’A Malchut nazywa się suchą powierzchnią. I to rozprzestrzenienie nazywa się sklepienie niebios.
Inne wyjaśnienie. „Sklepienie niebios” – jest to rozprzestrzenienie, wychodzące z litery waw, Z’A, w postaci trzech, czyli trzech linii prawej-lewej-środkowej. To rozprzestrzenienie, które wyszło z litery waw, żeby świecić i nawilżać ziemię. Jak powiedziano: „Niech będą światła na sklepieniu niebios, żeby świecić na ziemię”.
159) Litera waw, wskazująca na Z’A podczas ziwuga z Malchut, jest formą pozbawioną wszelkich właściwości prawej i lewej linii, ponieważ nie objawiają się w niej z żadnej strony, lecz tylko w rozprzestrzenieniu ciała (guf), środkowej linii, bez konieczności, prawej i lewej, Hesed i Gwury, i bez podpór, prawej i lewej, sfirot Necach i Hod – tak, żeby ona była gotowa przekazać napełnienie w dół nukwie, czyli Malchut, nazywanej niższą hej imienia AWA’Ja.
160) I chociaż inne strony, Hesed i Gwura, Necach i Hod, zapisane w niej, w waw, przecież waw włącza w siebie HaGa’T NeH’I, tu ukryta tajemnica tajemnic dla poznających tajemnice wiary, żeby wiedzieć, w jakim czasie ona jest literą alef, a kiedy – literą waw. Innymi słowy, kiedy Z’A nazywa się literą alef, a kiedy – literą waw.
161) W tym czasie, kiedy Z’A chce objawić wiarę i nauczyć cały świat poznania jedności świętego imienia, wtedy on przebywa we właściwości litery alef, czyli prawa i lewa linia w nim objawione w postaci litery alef, i dwie litery jud w nim jest to prawa i lewa linia, a linia przechodząca pośrodku, pomiędzy literami jud, jest to środkowa linia.
I ona nazywa się alef dlatego, żeby widzieć, że początkiem wszystkiego jest nauka wiary w jedność Stwórcy. Ponieważ alef oznacza „naukę”, jak powiedziano: „I nauczę ciebie (we-aalefcha) mądrości (hochma)”[2]. I dlatego ona stoi na początku wszystkich liter – przecież człowiek przychodzi na świat wyłącznie dlatego, żeby uczyć się i poznawać Pana swego. I ona przebywa w postaci trzech linii, przed oczami wszystkich, i mówi: „Naucz się mądrości wiary Pana swego”.
I to wyłącznie na miarę powiedzianego: „Od krawędzi niebios do krawędzi niebios”[3] – we właściwości Z’A, lecz powyżej Z’A nie ma poznania, i tam nie mówi się o nauce.
162) I dlatego został zapieczętowany w alef obraz dni początku stworzenia – trzy linie HaGa’T Z’A, nazywane dniami początku stworzenia, czyli pierwsze dni, kiedy Adam był godny zapytać i poznać, jak powiedziano: „Ponieważ zapytał o dni wcześniejsze”. Jednak o właściwość Ga’R, znajdującą się powyżej Z’A, gdzie nie ma poznania, on nie jest zdolny zapytać, jak również nie jest zdolny poznać ich.
I pytanie o tym, jak poznać może człowiek Pana swego, jest początkiem wszystkiego. I wtedy Z’A znajduje się we właściwości litery alef, stojącej na początku wszystkich liter.
163) A w czasie, kiedy Z’A chce połączyć się z nukwą, Malchut, w jedności świętego imienia, i wtedy oni – waw-hej imienia AWA’Ja, on znajduje się we właściwości waw, i on jest pozbawiony wszystkich właściwości prawej i lewej linii, i w nim objawia się wyłącznie ciało, środkowa linia. I wszystko to łączy się z nukwą, Malchut – czyli prawa i lewa linia w nim połączone z Malchut. Lewa ręka jego – pod rosz Malchut, a prawa ręka jego – obejmuje Malchut.
164) I dlatego niższe końcówki, Necach i Hod, i trzy linie HaGa’T, znajdujące się na nieboskłonie, niewidoczne w literze waw, gdyż wszystkie one przebywają w niej w ukryciu, jak największa tajemnica. I objawiają się one tylko w postaci waw i tak jakby pozbawione wszystkich właściwości prawej linii w nich. I wtedy Z’A znajduje się w gotowości i łączy się, żeby przekazać napełnienie nukwie, czyli Malchut. I dlatego litera waw świętego imienia jest przygotowana do tego, żeby wszystkie sześć końców (Wa’K) HaGa’T NeH’I objawiło się w jego właściwościach, i niższa litera hej imienia AWA’Ja, Malchut, otrzymująca napełnienie od waw, przebywa w pełni i doskonałości. Szczęśliwy ten, kto wchodząc w tą mądrość, wyszedł z pokojem i zna drogi i ścieżki wiary, żeby poznać Pana swego. Szczęśliwy on jest w tym świecie i w świecie przyszłym.
[1] Tora, Bereszit, 1:14.
[2] Pisma, Hiob, 33:33.
[3] Tora, Dewarim, 4:32.