390) Niech będą światła na firmamencie niebios, aby świeciły na ziemię (jehi meorot birkia ha-szamajim le-hair al ha-arec). „Niech będą światła” (jehi meorot) – brakuje litery „waw” (chaser). Rabbi Chizkija mówi (Rabbi Chizkija omer): „Światła”, w których jest obecna siła sądu (meorot de-szarja bej tukfa de-dina), i przyjecie sądu (kilta de-dina). Rabbi Jose powiedział (Rabbi Jose amar): „Niech będą światła” na dole (jehi meorot le-tata), to jest luna (ihi sihara), od której zależy los wielkich świata (de-ba talja askara le-rabjei alma), i od niej zależą światła (u-ba talja meorot), ponieważ jest najmniejszym światłem ze wszystkich świateł (be-gin de-ihi nehora zutra mi-kol nehorin). I są chwile, kiedy staje się ciemna i nie przyjmuje światła (we-zimnin de-itchaszka we-la mekabla nehora).

Sulam

390) „Niech będą światła na firmamencie niebios”[1]. Słowo „światła (meorot מארת)” jest zapisane bez „waw ו”. Rabbi Chizkija powiedział: „To światło, w którym jest siła sądu i przyjęcie sądu”. Wyjaśnienie. Światło – to Malchut, Nukwa Zeir Anpina. Dlatego brakuje jej „waw ו”, co oznacza „przekleństwo”. Ponieważ w Malchut istnieją dwa rodzaje sądów:

  1. Siła sądu, która spoczywa na niej z powodu pierwszego skrócenia, aby nie przyjmować do siebie bezpośredniego światła. Są to sądy pochodzące z jej własnego korzenia.
  2. Ciemność, która jest w niej i została przez nią przyjęta z Biny[2]. Dlatego nazywa się to przyjęciem sądu, który nie pochodzi od niej samej, lecz od tego, co przyjęła od innych.

A rabbi Josi mówi: „Słowo „światła (meorot מארת)” jest zapisane bez „waw ו”, ponieważ oznacza przekleństwo. Fragment wskazuje na to, że na dole będzie przekleństwo, ponieważ luna, Malchut, jest przyczyną śmierci niemowląt z powodu dyfterytu w niższym świecie, a od niej zależy przekleństwo.

Rabbi Chizkija wyjaśnia, że „światła (meorot מארת)” i „przekleństwa” znajdują się na górze, w świecie Acilut – w samej Malchut świata Acilut, ponieważ w niej samej istnieje siła sądu i przyjęcie sądu. Rabbi Josi wyjaśnia, że na dół, do niższego świata, zstępują od Malchut zarówno światła, jak i przekleństwa. I z powodu przekleństwa, które pojawia się na dole, Malchut nazywana jest słowem „światła (meorot מארת)” bez „waw ו”[3]. Jest tak, ponieważ jest to najmniejsze światło ze wszystkich świateł Acilut, ostatnie ze wszystkich świateł. Czasami zanurza się w ciemności i nie otrzymuje światła, dlatego z niej przechodzi na dół dyfteryt i przekleństwa.

Wyjaśnienie. Kiedy stopnie są skracane z powodu podniesienia Malchut każdego poziomu do jej Biny, Bina i TuM każdego poziomu opadają na poziom poniżej niej, a Bina i TuM poziomu Malchut opadają do światów BEA podziału, gdzie znajdują się klipot, ponieważ jest ona ostatnim i najmniejszym światłem w całym świecie Acilut. Po niej nie ma już żadnego poziomu świętości, w który mogłyby upaść jej Bina i TuM. Z tego powodu, w wyniku tego skrócenia, z niej pochodzi dyfteryt do niemowląt. Dlatego powiedziano: „Ponieważ jest to najmniejsze światło ze wszystkich świateł Acilut, ostatnie ze wszystkich świateł, i czasami zanurza się w ciemności i nie otrzymuje światła” – ponieważ, kiedy zanurza się w ciemności podczas skrócenia, jej Bina i TuM opadają do światów BEA podziału i dają siłę szkodnikom i klipot.

391) Na firmamencie niebios (birkia ha-szamajim) – to jest firmament, który jest całością wszystkiego (da hu rakia de-ihu kelala de-kolhu), ponieważ przyjmuje wszystkie światła (be-gin de-natil kol nehorin) i świeci temu światłu, które samo z siebie nie świeci (we-hu nair le-hai nehora de-la nahara). I ono jest od niego zależne, ponieważ to światło się z nim łączy (we-hi talja bej be-gin de-itdabak bah hahu meera). A od niego zależne są na dole wszystkie te inne rodzaje, z powodu małości jego światła (u-bej taljin le-tata kol inun zajin achoranin be-gin zeiruta di-nehora).

Sulam

391) „Na firmamencie niebios” – to firmament, który obejmuje wszystko, ponieważ przyjmuje wszystkie światła i świeci temu światłu, które samo nie świeci. Wyjaśnienie. Firmament Biny obejmuje wszystkie mohin ZoN, ponieważ podnosi litery ELE Biny, przywracając je do Biny. Wówczas również ZoN, które są z nimi połączone, wznoszą się razem do Biny i otrzymują od niej mohin. Dzieje się tak na wszystkich stopniach ZoN. Dlatego firmament Biny jest uważany za obejmujący firmament, który świeci światłu, które samo nie świeci. Innymi słowy, świeci Malchut, dzięki temu, że ją podnosi do Biny, jak powiedziano: „Niech będą światła na firmamencie niebios”.

392) Rabbi Icchak powiedział (Rabbi Jicchak amar): I wyprowadza ten firmament, który nie świeci (we-apik hai rakia de-la nair), i nazywamy go „Królestwem Niebios” (u-karinan leh malchut szamajim), „Ziemią Israela” (we-erec Jisrael) oraz „Ziemią Życia” (we-erec ha-chajim). „Niebiosa” to ten firmament (ha-szamajim ihu hai rakia). Dlatego napisano „Niech będą światła” z brakującą literą „waw” (be-ginei kach jehi meorot chaser waw). Jaki jest powód? (mai taama) Ponieważ bez „waw” oznacza to śmierć w świecie (de-ha be-la waw mota hu be-alma).

Sulam

392) A rabbi Icchak powiedział, że Stwórca wyprowadził to światło, które nie świeci, i jest ono nazywane królestwem niebios (Malchut), ziemią Israela oraz ziemią życia. Wszystkie te nazwy odnoszą się do Malchut. Wyjaśnienie. Rabbi Icchak wyjaśnia powiedziane: „Niech będą światła na firmamencie niebios”, że Stwórca wyprowadził za pomocą tych słów „światło, które nie świeci” – Malchut, która jest Nukwą Zeir Anpina. Dlatego Stwórca powiedział: „Niech będą światła (meorot מארת)” zapisane bez „waw ו”, ponieważ światła miały być na firmamencie, który sam nie jest w stanie świecić.

Niebiosa świecą temu firmamentowi. Zeir Anpin nazywany jest niebiosami i świeci Malchut, firmamentowi, który sam nie świeci. Dlatego powiedziano: „Niech będą światła (meorot מארת)” zapisane bez „waw ו”, co wskazuje na to, że nie ma w niej świecenia niebios, nazywanych „waw ו”. Kiedy brakuje jej „waw ו”, pochodzi od niej śmierć dla świata. Następnie powiedziano: „Na firmamencie niebios, aby świeciły nad ziemią”552, co oznacza, że niebiosa – to „waw ו”, Zeir Anpin, który świeci Nukwie, nazywanej ziemią.

393) „Niech będą światła” – wszystko w nim jest zależne (jehi meorot kolla bej talja), aby włączyć Lilit do świata (le-achlal Lilit be-alma). Napisano: „Mały i wielki tam jest” (ktiw katan we-gadol szam hu), i napisano: „Bo tam potężny Pan jest dla nas” (u-ktiw ki im szam adir HaSzem lanu). I dlatego napisano: „Ale tam uspokoiła się Lilit” (we-al da ktiw ach szam hirgia Lilit), i znalazła tam miejsce odpoczynku (u-macaah lah manoch).

Sulam

393) „Niech będą światła (meorot מארת)” zapisano bez litery „waw ו”, ponieważ wszystko od niej zależy. „Niech będą światła (meorot מארת)” obejmuje również stworzenie Lilit w świecie. Dlatego zapisano to bez „waw ו”, co oznacza przekleństwo. Powiedziano: „Mały i wielki tam”[4] – tj. Malchut obejmuje zarówno mohin stanu katnut, jak i mohin stanu gadlut. I powiedziano: „Bo tam jest z nami Stwórca wielki”[5] – to mohin stanu gadlut, zawarte w niej. O tym mówi fragment: „Tam będzie odpoczywać Lilit i znajdzie tam spokój”[6] – również o Malchut. W ten sposób wszystko jest w niej zawarte: zarówno katnut, jak i gadlut, a nawet klipa Lilit. Jak powiedziano: „A Jego królestwo (Malchut) panuje nad wszystkim”[7]. Dlatego słowo „światła (meorot מארת)” zapisano bez litery „waw”.

394) Rabbi Elazar powiedział (Rabbi Elazar amar): „Niech będą światła” to zwierciadło, które nie świeci samo z siebie (jehi meorot aspaklarja de-la nahara mi-garmah), ale dzięki światłom wyższym, które je oświetlają (ela al jada de-nehorin ilain de-naharin lah), jak szklany pojemnik, który odbiera światło i świeci (ka-aszaszita de-lakta nehora de-nahir). Napisano: „Oto Arka Przymierza, Pan całej ziemi” (ktiw hine Aron ha-Brit Adon kol ha-arec). „Arka” to to zwierciadło, które nie świeci (hine Aron da aspaklarja de-la nahara). „Przymierze” to zwierciadło, które świeci (ha-Brit aspaklarja de-nahara). „Oto Arka” to „światła” (hine Aron da hi meorot), Arka jest pojemnikiem, który wznosi w sobie Torę pisaną (Aron tewuta le-aala be-gawah Tora szebichtaw). „Przymierze” to słońce, które oświetla je (ha-Brit da szimsza de-nahir lah), a ono jest w przymierzu z nim (we-ihi Brit ba-hadej). Dokładnie „Arka Przymierza” (Aron ha-Brit dajka), Pan całej ziemi (Adon kol ha-arec). „Przymierze”, które jest Panem całej ziemi (ha-Brit de-ihu Adon kol ha-arec).

Sulam

394) Rabbi Elazar powiedział: „Niech będą światła (meorot מארת)” zapisano bez litery „waw ו” – to Malchut, nazywana lustrem, które samo nie świeci, lecz jedynie za pomocą świateł znajdujących się powyżej niej, które jej świecą, jak ściany szklanego lampionu, zbierające światło świecy znajdującej się pomiędzy nimi i świecące na zewnątrz. Tak samo Nukwa zbiera światło stopni znajdujących się powyżej niej i świeci niższym. Jednak w niej samej nie ma żadnego światła, podobnie jak w ścianach szklanego lampionu”.

Powiedziano: „Oto arka przymierza Pan całej ziemi”[8]. „Oto arka” – to lustro, które nie świeci, Malchut, Nukwa Zeir Anpina. „Przymierze” – to świecące lustro. „Oto arka” – to „światła (meorot מארת)” zapisane bez „waw ו”, tj. Nukwa, zanim Zeir Anpin, nazywany pisemną Torą, połączy się z nią. „Arka” – to skrzynia, w której znajduje się pisemna Tora, Zeir Anpin. „Przymierze” – to słońce, Zeir Anpin, świecące Nukwie. Ona również nazywana jest „przymierzem”, tak jak on, ponieważ jest z nim połączona. Dlatego w tym fragmencie nazywana jest „arką przymierza”.

„Arka przymierza Pan całej ziemi”. Tak właśnie jest, ponieważ „arka przymierza” oznacza, że tylko wtedy, gdy jest w połączeniu z Zeir Anpinem, nazywanym „przymierzem”, Malchut nazywana jest „Panem całej ziemi”, tak jak jej mąż, Zeir Anpin. „Przymierze”, tj. Zeir Anpin, nazywany jest Panem całej ziemi.

395) A z powodu tego (u-be-gin de-hai), Arka jest Panem (Aron ihu Adon), ponieważ słońce oświetla ją (be-gin szimsza de-nahir lah) i świeci całemu światu (we-nahir le-kol alma). W ten sposób jest nazywana (hachi itkre) i od niej pochodzi jej imię (u-minej nakta szema). I dlatego ta Arka nazywana jest Panem (we-itkrej hai Aron Adon), w tajemnicy Alef-Dalet-Nun-Jud (be-raza de-Alef-Dalet-Nun-Jud). Tak jak mówimy: Sprawiedliwy i Sprawiedliwość (ke-ma de-amrinan: Cadik we-Cedek), tak samo Adon i Adonaj są ze sobą związane (kach Adon Adonaj da be-da taljin).

Sulam

395) I ta „arka” oznacza „Pana”, ponieważ słońce, które świeci jej i całemu światu, nazywane jest w ten sposób, a od niego Nukwa przyjmuje imię „Pan (Adon)”. Dzięki imieniu Adon, ta „arka” nazywana jest imieniem Adni. I tak jak zachar nazywany jest sprawiedliwym, a nukwa – sprawiedliwością, tak również Pan (Adon) to imię zachar, a Adni to imię nukwy. Ponieważ tak jak imię „sprawiedliwość” nukwy pochodzi od imienia zachar „sprawiedliwy”, tak również imię Adni nukwy pochodzi od imienia zachar Adon (Pan). Dlatego, kiedy nukwa nazywana jest w pełni imieniem swojego męża, tj. imieniem „arki przymierza”, w tym czasie nazywa się imieniem zachar – Adon (Pan).

396) Przyjdź i zobacz (ta chazi): gwiazdy i konstelacje trwają w przymierzu (kochawim u-mazalot bi-brit kajamin), które jest firmamentem niebios, na którym są zapisane (de-ihu rakia ha-szamajim di-reszimin bej) i wyryte (u-glifin bej). Gwiazdy i konstelacje są od niego zależne, aby świecić (kochawim u-mazalot u-bej taljin le-anhara). Rabbi Jejsa Saba powiedział tak (Rabbi Jejsa Saba hawa amar hachi): „Niech będą światła” (jehi meorot), które są zależne od firmamentu niebios (de-talja bi-rakia ha-szamajim). A to jest luna, która jest od niego zależna (we-da sihara de-talja bej). Skoro napisano „i będą na światła” (kejwan di-ktiw we-haju li-meorot), to jest słońce (ha szimsza). „I na czasy wyznaczone” (u-le-moadim) – bo to są czasy, święta, miesiące i szabaty, które są od nich zależne (de-ha zimnaja, we-chagin, jerachin we-szabbatej be-hu taljan). I tak się stało (wa-hawu).

Sulam

396) Gwiazdy i konstelacje są ustanawiane zgodnie z przymierzem, tj. słońcem, Zeir Anpinem. I to jest firmament niebios, o którym powiedziano: „Niech będą światła na sklepieniu niebios”552. „Niech będą światła” – to Nukwa, „na sklepieniu niebios” – to Zeir Anpin, który świeci jej, gwiazdom, konstelacjom i całemu światu. Na tym firmamencie są zapisane i narysowane te gwiazdy i konstelacje, i z nim są związane – „aby świecić nad ziemią”552.

W ten sposób rabbi Icchak wyjaśnia, że nazwa „firmament” wskazuje na Nukwę. Rabbi Josi wyjaśnia, że nazwa „firmament” wskazuje na Jesod Biny. A rabbi Elazar wyjaśnia, że słowa „Niech będą światła” wskazują na Nukwę, a „na sklepieniu niebios” – na Zeir Anpina.

Starzec rabbi Isa wyjaśnia, że Stwórca powiedział: „Niech będą światła”, aby były związane „na sklepieniu niebios” – tj. aby wszystkie miary jej świecenia były związane ze sklepieniem niebios. Innymi słowy, Stwórca ustanowił tutaj, w wypowiedzi „niech będą światła na sklepieniu niebios”, że wszystkie wielkości stopni będą zależne od sklepienia niebios, tj. od parsy. Parsę, w zależności od jej położenia, mierzy poziom stopni: przy podniesieniu się pod Hochmę odmierza poziom ruach dla stopnia; przy opuszczeniu pod Binę odmierza stopień neszama; przy opuszczeniu pod Tiferet odmierza stopień chaja; a przy opuszczeniu do Malchut odmierza stopień jechida.

„Światła” – to luna, która zależy we wszystkich miarach swojego stopnia od firmamentu, ponieważ powiedziano: „Niech będą światła na sklepieniu niebios”. Jednak również słońce utrzymuje się na firmamencie. I ponieważ powiedziano: „I będą one na znaki i czasy”552, wszystkie wielkości stopni, które wychodzą w określonych czasach, jak święta, nowie księżyca i szabaty, zależą od firmamentu i są przez niego kształtowane, tj. on odmierza poziomy każdej stopni.

397) I wszystko jest w pierwszym wyższym dziele (we-kolla be-awideta kadmaa ilaa), w którym Jego święte imię jest zjednoczone (di-szmej kadisza itachid bej), a On jest wszystkim (we-ihu hu kolla). Siedem gwiazd odpowiada siedmiu firmamentom (sziwa kochwej inun, la-kobel sziwa rekijin), a wszystkie są z rzeczy świata i świata wyższego nad nimi (we-kolhu mi-dibrei alma, we-alma ilaa, alajhu). I są dwa światy (u-trein almin ninhun): świat wyższy i świat niższy (alma ilaa we-alma tataa). Świat niższy jest na podobieństwo wyższego (tata’a ke-gawna dil-ejla), jak napisano: „Od świata do świata” (di-ktiw min ha-olam we-ad ha-olam), król wyższy i król niższy (melech ilaa u-melech tataa).

397) Wszystkie wielkości stopni, które odmierza firmament, są formowane działaniem pierwszego najwyższego firmamentu, w którym łączy się święte imię, i który jest wszystkim. To firmament znajdujący się w pe Arich Anpina, który wyprowadził Binę, Tiferet i Malchut Arich Anpina poza granice rosz, nazywany jest pierwszym firmamentem, najwyższym we wszystkich światach. Święte imię Elokim łączy się w nim, ponieważ podczas jego opuszczenia z pe do chaze Arich Anpina podnosi litery ELE do rosz Arich Anpina, gdzie łączą się one z literami MI, i w ten sposób imię Elokim zostaje dopełnione. I on jest „wszystkim”, ponieważ zawiera w sobie wszystkie niższe światła, a ten firmament nazywany jest „siedmioma firmamentami”.

Siedem gwiazd odpowiada siedmiu firmamentom, a wszystkie one są władcami świata. Natomiast najwyższy świat znajduje się ponad nimi. „Firmament” oznacza – nowe zakończenie, które powstało w wyniku drugiego skrócenia, za pomocą podniesienia Malchut do Biny. Tutaj mamy „działającego” i „działanie”, które nazywane są „gwiazdą” i „firmamentem”. Tworzący działania zakończenia nazywany jest gwiazdą, a samo działanie zakończenia nazywane jest firmamentem. Najwyższy firmament, znajdujący się w pe Arich Anpina, nazywany jest „siedmioma firmamentami”, odpowiadającymi HaGaT NeHI, a sam jest najwyższym ponad nimi i zawiera je w sobie[9]. W związku z tym istnieje w nich siedem gwiazd, ponieważ każda działająca siła w każdym z siedmiu firmamentów nazywana jest gwiazdą.

Jednakże mówi się tu jedynie o działającym i o działaniu drugiego skrócenia, podczas gdy siła działania pierwszego skrócenia nie jest nazywana gwiazdą. W związku z tym gwiazdy nie powinny panować nigdzie poza Biną, która została skrócona dopiero podczas drugiego skrócenia. Jednak w Malchut, która została skrócona już podczas pierwszego skrócenia, gwiazdy nie powinny mieć władzy ani nad nią, ani nią rządzić. Dzięki jednak połączeniu Malchut z Biną, Malchut została naprawiona wszystkimi naprawami Biny. Dlatego gwiazdy działają w Malchut tak samo, jak w Binie.

„I wszystkie te siedem gwiazd rządzi niższym światem” – tj. Malchut, „a wyższy świat znajduje się ponad nimi” – a wyższy świat, czyli Bina, jest ustanowiony nad nimi, nad tymi gwiazdami, a nie nad niższym światem, Malchut, ponieważ siła skrócenia w niej nie znajduje się w ogóle we właściwości gwiazdy. Jednak mimo to niższy świat również jest zarządzany przez gwiazdy.

To dwa światy: wyższy świat – Bina, i niższy świat – Malchut. Niższy świat, Malchut, jest ustanowiony na podobieństwo wyższego świata, Biny, dlatego wszystkie naprawy wyższego świata dokonują się także w niższym. W rezultacie niższy świat również jest zarządzany za pomocą gwiazd, tak samo jak wyższy. Jak powiedziano: „Od świata i do świata”[10]. To wskazuje, że wszystko, co istnieje w wyższym świecie, przechodzi i ustanawia się w niższym świecie. Wyższy świat – to wyższy Król, Bina, a niższy świat – to niższy Król, Malchut.

398) Napisano: „Pan jest Królem, Pan królował, Pan będzie królował na wieki” (ktiw HaSzem melech, HaSzem malach, HaSzem jimloch le-olam wa-ed). „Pan jest Królem” – to wyższy świat (HaSzem melech le-ejla). „Pan królował” – to środek (HaSzem malach be-emcaita). „Pan będzie królował” – to świat niższy (HaSzem jimloch le-tata). Rabbi Acha powiedział (Rabbi Acha amar): „Pan jest Królem” to świat wyższy, który jest światem przyszłym (HaSzem melech da alma ilaa de-ihu alma daatej). „Pan królował” to Tiferet Israel (HaSzem malach da Tiferet Israel). „Pan będzie królował” to Arka Przymierza (HaSzem jimloch da Aron ha-Brit).

Sulam

398) Powiedziano: „Stwórca – Król, Stwórca królował, Stwórca będzie królować na wieki wieków”. „Stwórca – Król”[11] na górze, „Stwórca królował”[12] – pośrodku, „Stwórca będzie królować”[13] – na dole. I wyjaśnia się: „Stwórca królował” – to czas przeszły, wyższy świat, nazywany przyszłym światem, czyli Bina. „Stwórca – Król” – czas teraźniejszy, Tiferet (wielkość) Israela, czyli Zeir Anpin. „Stwórca będzie królować” – czas przyszły i to jest Arka Przymierza, czyli niższy świat, Malchut.

Wyjaśnienie. Bina poprzedza zbudowanie form świata i dlatego oznaczana jest czasem przeszłym – „Stwórca królował (malach מָלך)” – z literą „mem מָ” z wokalizacją „kamac”. Natomiast w czasie teraźniejszym światem zarządza Zeir Anpin, gdzie HaGaT i NeHI to sześć tysięcy lat. Dlatego oznaczany jest czasem teraźniejszym: „Stwórca – Król (melech מֶלך)” – z literą „mem מֶ” z wokalizacją „segol”. Jednakże Nukwa, Malchut, nie otworzyła się jeszcze w świecie w pełni, lecz cały czas się naprawia aż do ukończenia naprawy, i dlatego jej panowanie oznaczane jest czasem przyszłym: „Stwórca będzie królować”. Przytacza się to tutaj jako potwierdzenie powiedzianego, że wyższy Król to Bina, a niższy Król to Malchut.

399) Przyszedł inny czas Dawida (ata zimna achara Dawid), i odwrócił to od dołu ku górze (we-ahadar lon mi-tata le-ejla), i powiedział: „Pan jest Królem na wieki” (we-amar HaSzem melech olam wa-ed). „Pan jest Królem” – to świat niższy (HaSzem melech le-tata), „świat” – to środek (olam be-emcaita), a „na wieki” – to wyższy świat (we-ad le-ejla). Tam jest obietnica i trwałość (de-taman wiuda we-kijuma), i doskonałość wszystkiego (we-aszleimuta de-kolla). „Król” odnosi się do wyższego (melech le-ejla), „będzie królował” odnosi się do niższego (jimloch le-tata).

Sulam

399) Pojawił się Dawid w innym czasie i odwrócił je z dołu do góry, mówiąc: „Stwórca – Król na wieki i na zawsze”562. „Stwórca – Król” oznacza – na dole, w niższym świecie, Malchut. „Na wieki” oznacza – pośrodku, w Zeir Anpinie. „I na zawsze (waed ועֶד)” oznacza – na górze, w Binie, gdzie znajduje się zgromadzenie (wiud וִיעוד), czyli jedność, mohin i panowanie wszystkich stopni.

„Królował” – na górze. Dlatego wyższy świat, Bina, nazywany jest słowem „królował (malach מָלך)” – z literą „mem מָ” z wokalizacją „kamac”, co wskazuje, że zarządzanie osiągnęło już całą doskonałość. Jednak „będzie królować” – na dole. „Będzie królować” wskazuje na to, że przyszłe osiągnięcie doskonałości tego panowania znajduje się na dole, w niższym świecie, Malchut, która jeszcze nie osiągnęła doskonałości.

I nie ma sprzeczności ze wspomnianymi wyżej słowami Dawida, że „Stwórca – Król” oznacza – na dole, ponieważ Malchut nazywana jest „Król (melech מֶלך)” – z literą „mem מֶ” z wokalizacją „segol”. Ponieważ Malchut nazywana jest „Król (melech מֶלך)” – w czasie teraźniejszym, w odniesieniu do tego, co otrzymuje od Zeir Anpina, swojego męża, który nazywany jest „Król (melech מֶלך)” – z „mem מֶ”, z wokalizacją „segol”. W takim przypadku nazywana jest tak jedynie imieniem swojego męża, ale ze swojej własnej strony jej panowanie jeszcze się nie otworzyło i otworzy się dopiero w przyszłości, po ukończeniu naprawy. A jej działanie w tej właściwości nazywane jest „będzie królować (imloch ימלוך)”283.

400) Rabbi Aba powiedział (Rabbi Aba amar): Wszystkie te światła (kol hane meorot), wszystkie łączą się w firmamencie niebios (kolhu mitchabran birkia ha-szamajim), aby świecić na ziemię (le-hair al ha-arec), aby oświetlać ziemię (le-anhara al ara). Czym jest ten firmament, który świeci na ziemię? (man hu rekia de-nahir al ara) Powiedzmy, że to jest rzeka, która płynie i wypływa z Edenu (hewej ema da nahar de-nagid we-nafik me-Eden), jak napisano: „I rzeka wypływa z Edenu, aby nawadniać ogród” (di-ktiw we-nahar joca me-Eden le-haszkot et ha-gan).

Sulam

400) Wszystkie te światła łączą się na firmamencie niebieskim, jak powiedziano: „I umieścił je Wszechmogący (Elohim) na firmamencie niebieskim, aby świeciły nad ziemią”139. Co przedstawia sobą firmament, świecący ziemi? To rzeka, wychodząca i wypływająca z Edenu, jak powiedziano: „I rzeka wypływa z Edenu, aby nawadniać ogród”341. To znaczy, że Bina wyszła z Edenu, Hochmy, aby dać mohin Malchut, nazywanej ogrodem. W ten sposób „firmament” to Bina, która daje światło ziemi, czyli ogrodowi. I tak samo wszystkie światła, czyli mohin de-ZoN, łączą się w niej, to znaczy, że od niej wychodzą i rozprzestrzeniają się.

401) Przyjdź i zobacz (ta chazi): Kiedy luna panuje (kejwan de-sihara szalta), i otrzymuje światło od tej rzeki, która płynie i wypływa (we-itnheir me-hahu nahara de-nagid we-nafik), wszystkie te niebiosa, które są poniżej, i ich siły (kol inun szmaja dil-tata we-cheilejhon), wszystkie otrzymują dodatkowe światło (kolhon itosfan nehora). I gwiazdy, które zostały ustanowione nad ziemią (we-kochwaja di-memanan al ara), wszystkie panują i sprawiają, że rosną rośliny i drzewa (kolhu szaltin u-megaddlin cemachim we-ilanin). A świat rozmnaża się we wszystkim (we-alma itrabbej be-kolhu). I nawet wody i ryby morskie (we-afilu maja we-nunej jamma), wszystkie rozmnażają się w większej ilości (kolhu bi-ribu jetir). A ileż różnych zasad porządkowych rozprzestrzenia się na świecie (we-kamma gardinej nimusin szatan be-alma), ponieważ wszystkie są w radości i wzroście siły (be-gin de-kolhu be-chedwa, bi-ribu cheila). Gdy jest radość w pałacu króla (kad chedwa hu be-bej malka), nawet ci, którzy są przy bramach (afilu inun mi-bej tarej), i nawet ci, którzy są wśród stad gęsi (we-afilu inun mi-dbaj tarnaszej), wszyscy się cieszą i rozprzestrzeniają po świecie (kolhu chadan we-szatan be-alma). A wielcy świata pragną, aby się zachować (we-rabjej de-alma bajin le-istamra).

Sulam

401) Po tym, jak luna włada i świeci dzięki rzece, wychodzącej i wypływającej z Edenu, Biny, we wszystkich niebiosach, które znajdują się poniżej świata Acilut, w oddzielonych światach BEA i ich zastępach – we wszystkich nich dodaje się światło. A gwiazdy, ustanowione nad światem, aby nim zarządzać, wszystkie one władają, przyczyniając się do wzrostu roślin i drzew. I wszystko, co istnieje w świecie, mnoży się i rośnie. Nawet wody i ryby w morzu otrzymują dodatkowy wzrost.

I liczne posłańce sądu latają po świecie, ponieważ wszyscy oni radują się z większą siłą, innymi słowy, ich siła również wzrasta wskutek panowania Malchut, i dlatego mogą wyrządzić większą szkodę niż zwykle. Gdy jest radość w pałacu Króla, nawet strzegący bram i strzegący dróg – wszyscy oni przebywają w radości i rozpraszają się po świecie. Dlatego niemowlęta w świecie powinny w tym czasie wystrzegać się szkodników.

402) Rabbi Acha powiedział (Rabbi Acha amar): „I umieścił je Bóg na firmamencie niebios” (wa-jiten otam Elohim birkia ha-szamajim). A kiedy wszystkie w nim trwają (we-kad kolhon kajamin bej), wtedy radość jednej z drugą (kedein chedwuata da im da). Wtedy luna zmniejsza swoje światło przed słońcem (kedein sihara azeirat nehora mi-kamej szimsza). Wszystko, co otrzymuje (kol ma de-natil), jest po to, aby ją oświetlić (be-gin le-anhara lah), jak napisano: „aby świeciły na ziemię” (ha-hu di le-hair al ha-arec).

Sulam

402) „I umieścił je Wszechmogący (Elohim) na firmamencie niebios”139 – gdy wszyscy oni są ustawieni na nim w czasie, gdy słońce i luna znajdują się razem na firmamencie niebios, w Binie, i wtedy przebywają w radości ze sobą nawzajem, przy czym luna umniejsza się przed słońcem, i od tego momentu wszystko, co słońce, Zeir Anpin, otrzymuje, służy do świecenia Nukwie, a nie dla niego samego. I o tym powiedziano: „Aby świeciły nad ziemią”139.

Wyjaśnienie. Zeir Anpin nazywany jest słońcem, a Nukwa nazywana jest ziemią, a także luną. Z powiedzianego: „I umieścił je Wszechmogący (Elohim) na firmamencie niebios”139 wynika, że Nukwa znajduje się na tym samym stopniu co Zeir Anpin, to znaczy, że oboje otrzymują od firmamentu niebios. A następnie powiedziano: „Aby świeciły nad ziemią”139, czyli Nukwa nazywana jest ziemią. W takim przypadku Nukwa znajduje się poniżej Zeir Anpina i otrzymuje tylko od słońca, Zeir Anpina. Dlatego na początku oboje, Zeir Anpin i Nukwa, znajdowali się na firmamencie niebios, byli na równym stopniu i razem otrzymywali od firmamentu niebios, od Biny. Następnie Nukwa umniejszyła się i stała się niższa od Zeir Anpina, i wtedy zaczęła otrzymywać od niego. Dlatego potem powiedziano: „Aby świeciły nad ziemią”139.

403) Rabbi Icchak powiedział (Rabbi Jicchak amar): Napisano: „I będzie światło luny jak światło słońca, a światło słońca będzie siedmiokrotne, jak światło siedmiu dni” (ktiw we-haja or ha-lewana ke-or ha-chama, we-or ha-chama jihje sziwatajim, ke-or sziwat ha-jamim). Czym są „siedem dni”? (man sziwat ha-jamim) To jest siedem dni stworzenia (ilejn inun sziwat jomin di-Bereszit). Rabbi Jehuda powiedział (Rabbi Jehuda amar): To jest siedem dni poświęcenia (ilejn inun sziwat jemej ha-miluim).

Sulam

403) Powiedziano: „I będzie światło luny jak światło słońca, a światło słońca stanie się siedmiokrotne, jak światło siedmiu dni”204. „Siedem dni”204 – to siedem dni początku stworzenia, czyli HaGaT NeHIM Zeir Anpina. Dlatego powiedziano, że „będzie światło luny”204 – w przyszłym świecie, „jak światło słońca”204 przyszłego świata. Wtedy światło słońca stanie się siedmiokrotne – jak wielkość siedmiu sfirot, które ustanowiły się w dniach początku stworzenia. W ten sposób w przyszłym świecie słońce i luna staną się równe.

Jednak „światło siedmiu dni”204 oznacza, że – w czasie siedmiu dni upoważnienia, czyli siedmiu sfirot HaGaT NeHIM Nukwy, po tym jak otrzymają całe swoje wypełnienie w przyszłym świecie, wtedy jej sfirot nazywane są dniami upoważnienia. Dlatego ten fragment powinien oznaczać, że „będzie światło luny”204 w przyszłym świecie, „jak światło słońca”204 teraz, „a światło słońca”204 w przyszłym świecie, „stanie się siedmiokrotne”204 w swojej wielkości w porównaniu do światła siedmiu sfirot HaGaT NeHIM Nukwy w przyszłym świecie. W ten sposób również po zakończeniu naprawy stopnie Zeir Anpina i Nukwy nie będą równe, lecz Zeir Anpin i wtedy będzie siedmiokrotnie przewyższać stopień Nukwy.

404) Poświęcenie rzeczywiście (miluim wadaj), ponieważ w tym czasie świat został napełniony doskonałością (be-gin de-hahu zimna itbasam alma), i powrócił do swojej pełni (we-ithadar be-aszlamutej), i luna nie została uszkodzona (we-la itpegem sihara), z powodu złego węża (be-gin chiwja bisza), jak napisano: „A oszczerca oddziela przyjaciela” (di-ktiw bej we-nargan mafrid alluf). A kiedy to będzie? (we-ejmataj jehe da) W czasie, o którym napisano: „Pochłonięta zostanie śmierć na zawsze” (be-zimna di-ktiw billa ha-mawet la-necach). I wtedy napisano: „W owym dniu Pan będzie jeden i Jego imię jedno” (u-kedein ktiw ba-jom ha-hu jihje HaSzem echad u-szemo echad).

Sulam

404) Sfirot Nukwy nazywane są wtedy dniami upoważnienia, ponieważ w tym czasie świat zostanie ulepszony i powróci do swojej doskonałości, a Nukwa nie będzie już więcej umniejszana z powodu wady złego węża, o którym powiedziano: „Narzekający odrzuca Władcę”243, to znaczy, rozrywa jedność ZoN. Dlatego wtedy jej sfirot nazywane są dniami upoważnienia. I stanie się to wtedy, gdy Nukwa wypełni się i nie będzie w niej już żadnego skrócenia. Będzie to w czasie, o którym powiedziano: „Zniszczy On śmierć na wieki”363, to znaczy, gdy sitra achra i śmierć zostaną na zawsze usunięte. I wtedy powiedziano: „W tym dniu Stwórca będzie jeden i Jego imię jedno”75. Jednak nawet na końcu naprawy Nukwa będzie miała dwa etapy: najpierw Nukwa naprawi się wraz z Zeir Anpinem na równym stopniu, a następnie – jedno poniżej drugiego.


[1] Tora, Bereszit, 1:14-15. „I rzekł Bóg: ‘Niechaj będą światła na firmamencie nieba, aby oddzielały dzień od nocy; i niech będą one na znaki, pory, dni i lata. I niech będą światłami na firmamencie nieba, aby świeciły na ziemię.’”
[2] Patrz wyżej, punkt 332.
[3] Patrz punkt 98, od słów: „Aż do tej pory…”
[4] Pisma, Job, 3:19. „Wielki i mały są tam razem, i sługa jest wolny od pana swojego.”
[5] Prorocy, Jeszajahu, 33:21. „Ale Pan będzie nam wspaniałym miejscem rzeki, szerokich przestrzeni, w których nie będzie łodzi żaglowych, ani wspaniałych statków.”
[6] Prorocy, Jeszajahu, 34:14. „Spotkają się dzikie zwierzęta z dzikimi zwierzętami, a demony będą wołały jedna do drugiej. Tam też będzie leżał upiór, znaleźli swój odpoczynek.”
[7] Pisma, Psalmy, 103:19. „Pan ustanowił swoje trony na niebie, a jego królestwo panuje nad wszystkimi.”
[8] Prorocy, Jozue, 3:11. „Oto Arka Przymierza Pana całej ziemi przejdzie przed wami przez Jordan.”
[9] Patrz wyżej, punkt 365.
[10] Pisma, Psalmy, 106:48. „Błogosławiony Pan, Wszechmogący Izraela, od wieków i na wieki!”
[11] Pisma, Psalmy, 10:16. „Pan – Król na zawsze i na wieki; zniknęły narody z Jego ziemi.”
[12] Pisma, Psalmy, 93:1. „Pan królował, obleczony w majestat! Objął Pan mocą, przepasał się potęgą. Ziemia stała się niezmienna.”
[13] Tora, Szmot, 15:18. „Pan będzie panował na wieki wieków.”