75) Niech ziemia wyda zieleń, roślinność itd. (tadsze ha-arec desze esew we-go) – teraz wyprowadziła siłę z tych wód, które zostały zebrane w jednym miejscu (haszta afekat chejla be-inun majin de-itkanszu la-atar chad), i przypłynęły wewnątrz niej w ukrytych tajemnicach (we-nagdan be-gawwejhu go tmirin stimaja), i wychodzą z niej ukryte rzeczy wyższe i święte zastępy (we-nafkin be-gawwejhu tmirin ilain we-chajilin kadiszin), które wszyscy ludzie wiary naprawiają w naprawie wiary (di kol inun bnej mehemunuta metaknan lon be-tikkuna de-mehemunuta), w służbie dla ich Pana (be-hahu pulchana de-marejhon).

Sulam

75) „Niech ziemia wyda zieleń”[1] – to wyższa jedność, ponieważ teraz ujawnia swoją siłę, która jest zawarta w tych wodach, które zebrały się „w jedno miejsce”70. Cała siła, czyli mohin, które Nekewa Zeir Anpina otrzymała w wyższej jedności w czasie, gdy była tam włączona w postaci „i pojawiła się sucha powierzchnia”70, teraz wyłania się z niej po tym, jak opadła na swoje miejsce, od chaze Zeir Anpina i niżej, do niższej jedności. I teraz, w porównaniu z tym, kiedy była suchą powierzchnią, stała się ziemią wydającą owoce i nasiona. W rzeczywistości, gdy była włączona w wyższej jedności w postaci „i pojawiła się sucha powierzchnia”, była wyschnięta i pozbawiona wody i nie była zdolna dostarczać światła dla zasiedlenia świata.

Jednocześnie, we właściwości niższej jedności, stała się ziemią wydającą owoce i nasiona, jak przystało na zasiedlenie świata. I to oznacza: „Niech ziemia wyda zieleń, roślinność dającą nasienie”86. I te mohin zstępują do niej w sposób ukryty i tajemny. Pojawiają się, rodząc w niej wyższe ukryte dusze i święte zastępy. I wszyscy ci sprawiedliwi, którzy osiągają wiarę, naprawiają i przyciągają je w ustanowieniu wiary, w wodach Nekew (MaN), w pracy dla Stwórcy.

Wyjaśnienie: Dwa rodzaje mohin zstępują do niższej jedności do Nekewy, dzięki jej włączeniu w wyższe jedności:

  1. pierwszy – w sposób ukryty i tajemniczy, kiedy te mohin w ogóle nie są ujawniane niższym;
  2. drugi – to ujawnione mohin, kiedy pojawiają się i rodzą od niej dusze i anioły w światach.

76) I tajemnica tego: „Wyprowadza trawę dla bydła” itd. (we-raza da: macmiach chacir la-behema we-go) – to jest bydło, które spoczywa na tysiącu gór (da behema di-rwia al elef turin). I karmią je każdego dnia tą trawą (u-megaddelin lah be-kol joma hahu chacir). A ta trawa to aniołowie, którzy panują na określony czas (we-chacir da inun malachin shalitin le-fum shaata), którzy zostali stworzeni w drugim dniu (de-itbriu ba-sheni), i stoją, by karmić to bydło (we-kajamin le-meichla de-hai behema), ponieważ istnieje ogień, który pochłania ogień (be-gin de-it esza echla esza).

Sulam

76) I w tym sens słów: „On sprawia, że rośnie trawa dla bydła i roślinność dla pracy człowieka”[2]. Tym zwierzęciem jest Malchut w czasie, gdy brakuje jej mohin de-GaR. „Spoczywa” – wskazuje na to, że brakuje jej trzech kli NeHIM, nazywanych „nogami”, podobnie jak u siedzącej kwoki, której nie widać nóg, a jedynie ciało. Tak samo i Malchut – w czasie, gdy posiada tylko sześć kli HaBaD HaGaT, a brakuje jej trzech dolnych – NeHIM, nazywana jest „spoczywa”, ponieważ jej NeHIM są ukryte.

Liczba „tysiąc (elef)” wskazuje na mohin Hochmy, sfirot której liczone są w tysiącach, jak powiedziano: „I nauczę (alef) cię mądrości”[3]. Górami nazywane są trzy sfiry HaGaT, jak uczymy, że „góry” to nic innego jak praojcowie, czyli HaGaT. NeHIM nazywane są synami, a także nazywane są pagórki. Trawą nazywani są aniołowie, którzy rodzą się z mohin jej GaR, które sprawiedliwi przyciągają do niej każdego dnia, dzięki wodom Nekew (MaN), które podnoszą do niej poprzez swoje dobre uczynki.

Wyjaśnienie powyższego. Jedną z początkowych napraw w świecie naprawy, po rozbiciu kli, było ukrycie wewnętrznych Aba we-Ima, które działały w świecie Nekudim. Z powodu ich wielkiego świecenia, parsa znajdująca się pod Acilut została zniesiona, a kli, które spadły do BEA, rozpadły się i „umarły”. Dzięki ukryciu ziwuga wewnętrznych Aba we-Ima, nie ma już świecenia GaR parcufa AB w mohin światów ABEA, a jedynie mohin we właściwości WaK parcufa AB, które wychodzą z zewnętrznych Aba we-Ima parcufa AB. Mohin parcufa AB to mohin parcufa Hochmy. GaR tych mohin nazywane są „wewnętrzne Aba we-Ima” lub GaR parcufa AB, a WaK tych mohin nazywane są „zewnętrzne Aba we-Ima” lub WaK parcufa AB.

Z tego powodu sfiry HaGaT (Hesed-Gwura-Tiferet) każdego parcufa znajdują się w stanie „ukrytych chasadim”, tj. nie ma w nich światła Hochmy, ponieważ trzy sfiry HaGaT powyżej chaze to GaR właściwości guf, a sfiry TaNHIM (Tiferet-Necach-Hod-Jesod-Malchut) poniżej chaze to WaK właściwości guf. Ponieważ mohin de-GaR parcufa AB wycofują się ze wszystkich parcufów i nie świecą, a GaR właściwości guf, czyli HaGaT, są pozbawione Hochmy i znajdują się jedynie w stanie „ukrytych chasadim”. Natomiast mohin WaK parcufa AB, obłaczając i świecąc w parcufie, oświetlają kelim WaK właściwości guf, tj. TaNHIM, znajdujące się od chaze i niżej, świeceniem Hochma, tj. otwartymi chasadim.

O tych mohin parcufa AB powiedziano: „Skacze przez góry, przeskakuje pagórki”[4]. „Góry” oznaczają HaGaT (Hesed-Gwura-Tiferet), przez które mohin parcufa AB przeskakują, tj. omijają je i nie obłaczają się w nie. Dzieje się tak dlatego, że wymagają one GaR parcufa AB, które zostały usunięte z każdego parcufa. Jednak mohin parcufa AB przeskakują i obłaczają się jedynie w „pagórki”, tj. TaNHIM (Tiferet-Necach-Hod-Jesod-Malchut), które znajdują się poniżej chaze. Ponieważ TaNHIM są kelim de-WaK, mają one te mohin. Wynika to z faktu, że WaK parcufa AB pozostaje i świeci. W ten sposób mohin przeskakują góry, ale obłaczają się w pagórki, tj. TaNHIM.

Jednak nie oznacza to, że mohin pojawiają się w ziwugu WaK bez GaR, ponieważ mohin parcufa AB nie mogą wyjść w stanie WaK bez GaR. Na początku ziwugu do każdego parcufa schodzi pełny stopień parcufa AB – GaR i WaK. Jednak mohin GaR parcufa AB szybko opuszczają parcuf, a w parcufie pozostają tylko mohin WaK de-AB. Pomimo tego, z każdego ziwugu wychodzą porodzenia, nawet z mohin GaR de-AB, które schodzą jedynie na początku ziwugu, a następnie szybko się wycofują.

Zgodnie z tym istnieją dwa rodzaje porodzeń wynikających z ziwugu ZoN w celu otrzymania mohin de-AB:

  1. Wychodzące na początku ziwugu z GaR parcufa AB. Nazywane są trawą, tj. aniołami, które panują przez krótki czas, ponieważ są zmuszone natychmiast zniknąć wraz z odejściem mohin GaR parcufa AB, z których są zrodzone;
  2. Mohin WaK de-AB, pozostające w każdym parcufie, nazywane są „roślinność dającą nasienie”86.

Dlatego powiedziano: „Zwierzę, które leży na tysiącu gór”. „Zwierzę” to Nekewa Zeir Anpina, odnosząca się do właściwości „tysiąc”, oznaczającej mohin Hochmy. Ono „leży na górach”, tj. HaGaT, ponieważ brakuje mu GaR, jak powiedziano: „Przeskakuje przez góry”89. Jednocześnie uprawiają dla niego tę samą trawę, a „trawa” to aniołowie, którzy panują tylko przez krótki czas. Ponieważ sprawiedliwi podnoszą MaN każdego dnia, aby ZoN dokonały ziwugu w celu otrzymania mohin AB, oznacza to, że każdego dnia uprawiają dla niej tę samą trawę. Wszak na początku ziwugu koniecznie wychodzą również GaR parcufa AB, których narodziny nazywane są „trawą”, oznaczającą – aniołów, którzy panują krótko.

Ale są zmuszeni natychmiast zniknąć, ponieważ GaR de-AB wychodzą poza granice parcufa, gdyż ich władza pochodzi od lewej linii, która została stworzona w drugim dniu, a swoją władzą chcą znieść prawą linię, podobnie jak lewa linia stworzona w drugim dniu[5]. I są one przeznaczone na pokarm dla tego bydła, ponieważ niżsi nie otrzymują niczego z ich świecenia, lecz sama Nekewa czerpie z nich przyjemność podczas ich panowania. Jednak potem spala ich i unieważnia, ponieważ jest właściwością „ognia, który pochłania ogień”[6]. Władza lewej linii nazywana jest ogniem, i to są wspomniani wcześniej aniołowie. Również Nekewa w świeceniu swojej lewej linii nazywana jest ogniem. A w momencie, gdy unieważnia aniołów, nazywana jest „ogniem, który pochłania ogień”.

77) I roślinność dla służby człowieka (we-esew la-awodat ha-adam). „Roślinność” to te ofanim, chajot i cherubiny (esew, da ilin ofanin we-chajot u-keruwin), które wszystkie są przygotowywane w swoich naprawach (de-kolhu metaknan go tikkunajhu), i istnieją, by być naprawiane w czasie, gdy ludzie przychodzą do służby swojego Pana z ofiarami i modlitwami (we-kajamin le-ittatkana be-shaata di-bnej nasha atjin le-pulchana de-marehon be-karbenajhon u-be-tselota). To właśnie jest „służba człowieka” (de-da ihu awodat ha-adam), a ta roślinność jest przeznaczona i przygotowana do służby człowieka (we-esew da izdaman we-itattad la-awodat ha-adam), żeby była naprawiana we właściwy sposób (le-it’ttakna be-tikkunejhu kidka jaot).

Sulam

77) „A roślinność do pracy ludzkiej”87 – wskazuje na ofanim (kręgi), chajot (istoty) i keruwim (cherubów). Ofanim (kręgi) to aniołowie działający w świecie Asija, chajot (istoty) – aniołowie w świecie Jecira, a keruwim (cheruby) – aniołowie w świecie Brija. Wszyscy ci aniołowie schodzą z mohin WaK parcufa AB. Dlatego mogą istnieć, w przeciwieństwie do aniołów zwanych „trawą”, którzy schodzą z GaR parcufa AB i panują jedynie przez krótki czas, po czym natychmiast spalają się.

Wszyscy oni – ofanim (kręgi), chajot (istoty) i keruwim (cheruby) – są naprawieni i obłóczeni w swoje naprawienia, które pochodzą od samego Stwórcy, i oczekują jeszcze większego naprawienia w chwili, gdy ludzie przystępują do pracy dla swego Pana poprzez ofiary i modlitwę. Ponieważ to jest pracą człowieka. A „roślinność” od samego początku jest przeznaczona i przygotowana do pracy człowieka, aby przeszła przez naprawienia człowieka w sposób właściwy.

78) A gdy ona jest naprawiana przez tę służbę człowieka (we-chad inun mittaknan be-hahi awodat ha-adam), potem z niej wychodzi pożywienie i utrzymanie dla świata (u-minajhu nafkej mezonej we-tarpin le-alma), jak napisano: „Aby wydobyć chleb z ziemi” (de-ketiw: le-hoci lechem min ha-arec). To jest „roślinność dająca nasienie” (we-da ihu esew mazria zera), gdyż trawa nie wydaje nasienia (de-ha chacir la mazria zera ihu), ale jest przeznaczona na pokarm dla świętego ognia (ela izdaman le-meichla de-esza kadisza), a roślinność jest dla naprawy świata (we-esew le-tikkuna de-alma).

Sulam

78) A gdy jest naprawiana w tej pracy człowieka, wyłania się z niej pokarm i pożywienie dla świata, jak powiedziano: „Aby wydobyć chleb z ziemi”87. I powiedziano: „Roślinność niosąca nasienie”87 – mohin WaK de-AB, które nie są trawą, tj. GaR de-AB, ponieważ trawa nie daje nasienia, a jest przeznaczona do pochłonięcia przez święty ogień Nekewy. Jednak roślinność jest przeznaczona do naprawienia świata, ponieważ niesie nasienie.

79) A wszystko to, aby wydobyć chleb z ziemi (we-chol da, le-hoci lechem min ha-arec). Wszystkie naprawienia ludzi (kol tikkunin di-bnej nasza), które dokonują naprawy tej roślinności ziemi (de-ka metakna le-hai esew arec), ich służba dla ich Pana (de-pulchana di-lehon le-marehon), dostarcza za ich pośrednictwem z tej ziemi pożywienie i utrzymanie dla tego świata (le-sapka al jedajhon me-hahi arec, tarpa u-mezonej le-hai alma), aby ludzie byli błogosławieni błogosławieństwem z góry (u-le-itbarchan bnej nasha mi-birchan di-le-eil).

Sulam

79) I wszystko to po to, aby „wydobyć chleb z ziemi”87. Ponieważ wszystkie naprawienia, które są dane ludziom, są potrzebne jedynie do naprawienia tej roślinności, która wyrasta z ziemi, tj. Nekewy. Praca ludzi dla ich Pana polega na uprawie własnymi rękoma pożywienia i pokarmu z ziemi dla tego świata oraz na otrzymaniu przez ludzi wyższych błogosławieństw.

Wyjaśnienie. Chociaż mohin o właściwości „trawa” odnoszą się do GaR de-AB, a mohin o właściwości „roślinność” – do WaK de-AB, to jednak praca człowieka w ofiarach i modlitwie, aby przyciągnąć mohin i napełnienie, dotyczy wyłącznie mohin o właściwości „roślinność”, a wcale nie mohin o właściwości „trawa”. Ponieważ mohin o właściwości „trawa” w ogóle nie są przekazywane światom, lecz służą jako pokarm dla Nekewy, zaś wszystko, co jest przekazywane światom, to jedynie mohin o właściwości „roślinność”. Tak więc każda praca człowieka nad podnoszeniem MaN i przyciąganiem napełnienia z góry dotyczy jedynie przyciągnięcia mohin o właściwości „roślinność”, tj. WaK parcufa AB, a nie mohin o właściwości „trawa”, GaR parcufa AB.

O tym powiedziano w fragmencie: „On sprawia, że wyrasta trawa dla bydła”87 – tj. właściwość „trawa” służy do napełnienia samej Nekewy, zwanej „bydłem”. I to jest AWAJa z napełnieniem „hej”, które w wartości liczbowej odpowiada słowu „beema” (bydło, zwierzę), tj. BoN (52). „A roślinność dla pracy ludzkiej”87 – ponieważ tylko roślinność jest dana do pracy człowieka, aby wyprowadzać chleb z ziemi.

80) Drzewo owocowe rodzące owoc (ec peri ose peri), poziom po poziomie (darga al darga), męski i żeński (de-zachar we-nukwa). Jak drzewo owocowe wydało siłę drzewa rodzącego owoc (ke-ma de-ec peri afek chejla de-ec ose peri), tak i tutaj ono wydało (uf hacha apik ihu). A kim są ci? To są cherubiny i słupy (u-man ihu, ilin inun keruwin we-timarot). Co to są słupy? To są ci, którzy wznoszą się w dymie ofiary i są naprawiani z nią (mai timarot, ilin inun de-salkei bi-tenana de-karbana u-mittaknei be-hadejhu) i są nazywani słupami dymu (we-ikron timarot aszan). I wszyscy oni istnieją w swoich naprawach dla służby człowieka (we-kolhu kajamin be-tikkunajhu la-awodat ha-adam), w przeciwieństwie do trawy, która nie jest w stanie tego uczynić (ma de-la kajama ken chacir), ponieważ została przeznaczona na pokarm (de-ha itattad le-meichal), jak napisano: „Oto teraz bydło, które stworzyłem wraz z tobą, trawę jak bydło będzie jeść” (de-ketiw hine na behemot aszer asiti immach chacir ke-wakar jochal).

Sulam

80) „Drzewo owocowe rodzące owoc”86 – to dwa stopnie: zachar i nekewa. „Drzewo owocowe” to Nekewa Zeir Anpina, a „rodzące owoc” – Jesod Zeir Anpina, zachar. Nazywa się „rodzącym owoc”, ponieważ wszystkie te owoce, które rodzi Nekewa, pochodzą od właściwości „zachar”. Wynika z tego, że to właśnie zachar rodzi owoce w Nekewie, dlatego nazywa się „rodzącym owoc”.

Podobnie jak „drzewo owocowe”, Nekewa, korzysta z sił, które otrzymała od „drzewa rodzącego owoc”, zachara, tak też korzysta z własnych sił. Wyjaśnienie. Istnieją szczególne narodziny „drzewa owocowego”, Nekewy, które nie pochodzą od „rodzącego owoc”, zachar. Z własnych sił Nekewy powstają cherubiny i timrot (słupy), które wynikają z jej własnych właściwości. Czym są timrot (słupy)? To te (siły), które wznoszą się w dymie ofiar i są naprawiane wraz z ofiarą, nazywając się „słupami dymu”, jak powiedziano: „Kim jest ta, która wznosi się z pustkowia jak słupy dymu?”[7]. Cheruby odpowiadają właściwości „roślinności”, którą Nekewa otrzymała od zachar. A „słupy dymu” odpowiadają właściwości „trawy”, otrzymanej przez nią od zachar.

Przez cały czas, gdy Izraelici byli sprawiedliwi, cheruby były zjednoczone w stanie „panim be-panim” (twarzą w twarz). Dym ofiary w czasie, gdy Izraelici byli sprawiedliwi, wznosił się prosto w górę, tj. nie odchylał się ani w prawo, ani w lewo. Powiedziano tutaj, że cheruby odnoszą się do właściwości „panim be-panim”, zwanej „wielkim obliczem”, a także do właściwości „dymu ofiarnego”, który w tym czasie wznosi się prosto w górę. Pochodzą one z siły samej Nekewy, niższej „hej” (ה) Imienia AWAJa, zwanej „obliczem człowieka”, a nie z siły zachar, Imienia „jud-hej-waw” (יהו), zwanego „obliczem lwa”. Wszyscy oni – cheruby i słupy (dymu) – są ustawieni w swoich naprawieniach do pracy człowieka.

Natomiast trawa w tej formie nie jest ustawiana, ponieważ jest przeznaczona na pokarm. Wyjaśnienie. Istnieje różnica między pojęciami „zapach” a „pokarm”. „Zapach” wznosi się z dołu do góry i nie opada w dół. Natomiast pokarm opada z góry w dół. Oznacza to, że chociaż „słupy dymu” to mohin pochodzące z właściwości GaR parcufa AB, podobnie jak „trawa”, to jednak pozostają one ustawione i istniejące dzięki ich naprawieniu do pracy człowieka. Nie są unieważniane, tj. są naprawiane poprzez pracę ofiar, gdy ofiara jest spalana w ogniu, wznosząc dym o przyjemnym zapachu z dołu do góry, i nie dociera on do niższych. Dzięki temu istnieją i nie są unieważniane.

Z kolei mohin właściwości „trawa” są przeznaczone do jedzenia, tj. do rozprzestrzeniania z góry w dół, jak w przypadku pokarmu, i dlatego są unieważniane i nie istnieją. Ponieważ te mohin nie nadają się do rozprzestrzeniania w dół, ku niższym[8].

81) Drzewo owocowe rodzące owoc (ec peri ose peri) – to forma męska i żeńska (di-jokna de-zachar we-nukwa), a podobieństwo ich twarzy to twarz człowieka (u-dmut pnejhem pnej adam). Ci nie są jak cherubiny (ilin la inun ke-inun keruwin); tamci mają wielkie twarze otoczone brodą (ilin apej rabrwan be-dikna chatima), a cherubiny mają małe twarze, jak dzieci (keruwin apej zutreri ke-rawjan). Twarze człowieka zawierają wszystkie formy (pnej adam kol di-jokin kelilan behu), ponieważ są to wielkie oblicza (de-inun apin rabrwin), a na nich są wyrysowane kształty, wyryte jak wyrzeźbione litery wyraźnego imienia (u-mitztajerin behu cijurin glifin ke-gilufe szma mefarasz), w czterech stronach świata: wschód, zachód, północ i południe (be-arba sitre de-alma: mizrach, maaraw, cafon, we-darom).

Sulam

81) „Drzewo owocowe rodzące owoc”86 – wskazuje na rodzaje zachar i nekewa, których formy są „obliczem człowieka”. „Drzewo owocowe” to Nekewa Zeir Anpina, a „rodzące owoc” – Jesod Zeir Anpina, tj. zachar, rodzący w niej owoce. Ci zachar i nekewa nie są tacy jak cheruby, na które wskazują słowa: „roślinność dająca nasienie”86. Należą oni do właściwości „wielkiego oblicza”, które jest otoczone brodą. Natomiast cheruby są właściwością „małego oblicza”, które przypomina oblicze dzieci. „Oblicze” oznacza GaR, mohin. „Wielkie oblicze” to mohin stanu gadlut, otrzymywane z trzynastu właściwości miłosierdzia Arich Anpina, zwanych „dikna” (broda) Arich Anpina. Dlatego powiedziano: „otoczone brodą”. Nazywa się ono również „mazal” (szczęście). Natomiast „małe oblicze” to mohin stanu katnut.

W obliczu człowieka zawierają się wszystkie formy – lew, byk, orzeł, ponieważ jest ono wielkim obliczem. Bowiem wielkie oblicze, mohin stanu gadlut i GaR, nie może być otrzymane przez Nekewę w czasie, gdy posiada ona jedynie sześć sfirot HaBaD (Hochma, Bina, Daat) i HaGaT (Hesed, Gwura, Tiferet), a brakuje jej czterech sfirot NeHIM (Necach, Hod, Jesod, Malchut). Jednak po tym, jak podnosi swoje NeHIM z światów BEA (Brija, Jecira, Asija) i uzupełnia się w dziesięć sfirot kelim, dokonuje ziwugu z Zeir Anpinem i otrzymuje od niego mohin stanu gadlut. Istnieją dwa rodzaje wzniesień:

  1. Na początku podnosi NeHI (Necach, Hod, Jesod) bez Malchut, i wtedy posiada jedynie GaR de-WaK, tj. mohin stanu katnut;
  2. Następnie, gdy podnosi również Malchut, zwaną „obliczem człowieka”, osiąga mohin stanu gadlut.

Te NeHIM, które podnosi ze światów BEA, nazywane są „cztery istoty wznoszące tron” do Zeir Anpina na potrzeby ziwugu. Ponieważ bez nich tron, tj. Nekewa Zeir Anpina, nie jest uzupełniony w dziesięć sfirot kelim i nie jest gotowy do ziwugu. Sfira Necach to oblicze lwa, Hod – oblicze byka, Jesod – oblicze orła, a Malchut – oblicze człowieka.

W obliczu człowieka zawierają się wszystkie formy, ponieważ oblicze człowieka to wielkie oblicze. W nim są wyrysowane formy, jak wyryte formy „imienia wyjaśnionego” (Szem Ha-Meforasz) w czterech stronach świata. Dzięki obliczu człowieka również trzy te istoty uzyskują wielkie oblicza, tj. HuB (Hochma i Bina), TuM (Tiferet i Malchut) z mohin wielkiego stanu (gadlut), na które wskazują cztery litery Imienia AWAJa: „jud י” – Hochma i południowa strona, „hej ה” – Bina i północna strona, „waw ו” – Zeir Anpin i wschodnia strona, ostatnia „hej ה” – Malchut i zachodnia strona.

Dlatego uważa się, że wszystkie te rodzaje, lew-orzeł-byk, tj. NeHIM, są zawarte w obliczu człowieka, Malchut, ponieważ bez oblicza człowieka, tj. podczas podnoszenia NeHIM bez Malchut, nadal znajdują się w stanie małego oblicza, w stanie mohin de-WaK.

82) Michael oznacza zapis po południowej stronie (Michael raszim reszimu le-cad darom), a wszystkie twarze zwracają się ku obliczu człowieka (we-chol anpin mistaklin le-gabej pnej adam): twarz lwa, twarz wołu, twarz orła (pnej arje, pnej szor, pnej neszer). Człowiek to męski i żeński (adam ihu de-zachar we-nukwa), i nie nazywa się człowiekiem poza tymi (we-la ikrej adam bar hanej), a z niego rysowane są kształty (u-mi-nei icztajeran cijurin), „Rydwan Elohim dziesiątki tysięcy” (rechew elohim ribotajim), jak napisano: „Rydwan Elohim dziesiątki tysięcy, tysięcy aniołów” (de-ketiw: rechew Elohim ribotajim alfej szinan).

Sulam

82) „Michael dokonał zapisu po południowej stronie, a wszystkie trzy oblicza – oblicze lwa, oblicze byka i oblicze orła – wpatrują się w oblicze człowieka”. „Dokonał zapisu” oznacza – wyznacza miejsce ziwugu. „Południowa strona” to prawa, służąca przyciągnięciu światła ukrytych chasadim. „Wpatrują się” oznacza – otrzymują napełnienie poprzez swoje wpatrywanie.

W czasie gadlutu, gdy Nekewa Zeir Anpina podnosi do siebie Malchut ze światów BEA, zwaną „obliczem człowieka”, dokonuje się ziwug ZoN na tę Malchut z prawej, południowej strony, i zstępuje do niej stopień mohin stanu gadlut. Wówczas wszystkie trzy oblicza – lew, byk i orzeł – otrzymują mohin stanu gadlut od tej Malchut, zwanej „obliczem człowieka”. Wynika z tego, że „wszystkie trzy oblicza wpatrują się w oblicze człowieka” – tj. otrzymują od tego oblicza. Michael to jeden z czterech aniołów służących Nekewie Zeir Anpina. Dlatego dokonuje zapisu i przygotowuje miejsce ziwugu, będąc aniołem miłosierdzia (Hesed). Dokonuje zapisu po południowej, prawej stronie – we właściwości Hesed.

Adam (człowiek) to właściwości „zachar” i „nekewa”, i bez nich nie byłby nazywany Adamem. Sama Malchut, gdy nie znajduje się w ziwugu z Zeir Anpinem, nie jest nazywana imieniem Adam, ponieważ brakuje jej właściwości „zachar”. Tylko wówczas, gdy dokonuje ziwugu z Zeir Anpinem, oboje razem nazywani są imieniem Adam. Powiedziano: „Mężczyzną (zachar) i kobietą (nekewa) stworzył ich, i pobłogosławił ich, i nadał im imię Adam (człowiek) w dniu ich stworzenia”[9]. Tym samym oboje razem zostali nazwani Adamem. Natomiast każdy z osobna – to jakby połowa ciała, która nie nazywa się Adamem.

I od niego, od oblicza człowieka, znajdującego się w ziwugu po południowej stronie, powstały formy, jak powiedziano: „Rydwany Elohim to mnóstwo tysięcy SzNAN[10]”[11], a to jest dolna struktura (merkawa), zwana „rydwanem Elohim”. „Formy” oznaczają poziomy stopni, rodzące się z ziwugu. Ponieważ każdy stopień ma swoją oddzielną formę, odpowiadającą charakterowi ziwug de-akaa (uderzeniowego połączenia)[12].

Wyjaśnienie powiedzianego. Cztery te istoty: człowiek-lew-byk-orzeł, nazywane są strukturą lub budową (merkawa), ponieważ są to cztery sfirot NeHIM (Necach-Hod-Jesod-Malchut), które wznoszą się z BEA (Brija-Jecira-Asija) i dołączają do Nekewy Zeir Anpina, aby uzupełnić jej dziesięć sfirot, tak by była gotowa do ziwugu. I ponieważ bez nich nie byłaby gotowa do ziwugu, uważa się, że Nekewa spoczywa na tych czterech istotach, a one stają się dla niej strukturą (merkawa), ponieważ podnoszą ją do ziwugu. Istnieją jednak dwie struktury (merkawy), tj. dla dwóch ziwugów, zwane wyższą strukturą i dolną strukturą. Istnieje wielka różnica między nimi. Ponieważ w wyższej strukturze są cztery istoty: człowiek-lew-byk-orzeł, a w dolnej strukturze są tylko trzy: byk-orzeł-lew, i w żadnej z nich osobno nie ma człowieka, lecz jedynie poprzez włączenie.

Należy zrozumieć: dlaczego te istoty podzieliły się, aby stać się dwiema strukturami dla dwóch ziwugów, dlaczego nie wystarczy jeden ziwug oraz dlaczego w dolnej strukturze brakuje własnego oblicza człowieka? Wynika to z faktu, że w parcufie Arich Anpin świata Acilut, jak wiadomo, istnieje tylko dziewięć sfirot. To samo dotyczy wszystkich parcufów światów ABEA, z powodu braku Malchut, ponieważ została ukryta w rosz parcufa Atik i nie rozprzestrzeniła się w Arich Anpin. Jest to jedno z pierwszych naprawień, dokonanych w świecie naprawienia. Nie oznacza to jednak, że wszystkie dziesięć sfirot Malchut zniknęło, ponieważ ziwug może być dokonany jedynie na ekranie, który znajduje się w samej Malchut. Dlatego w sfirze Malchut brakuje jedynie właściwości samej Malchut, natomiast dziewięć pierwszych sfirot Malchut pozostaje w parcufach.

Dlatego, gdy została ujawniona i do Nekewy podniosła się z BEA jej Malchut, zwana obliczem człowieka, podniosło się do niej jedynie dziewięć pierwszych sfirot samej Malchut, ponieważ brakuje Malchut właściwości samej Malchut. Tym samym dziewięć pierwszych sfirot każdego parcufa znajduje się powyżej jego chaze, a miejsce od chaze i poniżej uważane jest za właściwość Malchut tego parcufa. Zatem wyjaśniono, że nie ma oblicza człowieka, tj. właściwości Malchut, które podnosi się z BEA, lecz jedynie od chaze i powyżej – tylko dziewięć pierwszych sfirot Malchut, które kończą się w miejscu chaze. Natomiast od chaze i poniżej, gdzie znajduje się Malchut de-Malchut, nie ma oblicza człowieka, ponieważ Malchut de-Malchut została ukryta w rosz parcufa Atik i nie jest ujawniana w światach.

Wiemy, że każda właściwość wznosi się do odpowiadającej jej właściwości w wyższym. Dlatego właściwość „od chaze i wyżej” oblicza człowieka podniosła się do właściwości „od chaze i wyżej” ZoN, i nastąpił u nich pełny ziwug oblicza człowieka tylko w ich miejscu od chaze i wyżej. Dlatego Michał dokonuje zapisu po południowej stronie, a wszystkie trzy oblicza wpatrują się w oblicze człowieka. Ponieważ ziwug w miejscu od chaze i wyżej nazywa się stroną południową, tj. stroną prawą, światłem ukrytych chasadim.

Michał zapisuje miejsce ziwugu jedynie od chaze i wyżej, ponieważ od oblicza człowieka, tj. Malchut, podniosły się jedynie dziewięć pierwszych sfirot, odnoszących się tylko do miejsca od chaze i wyżej, ale nie od chaze i niżej. I tutaj, w właściwości „od chaze i wyżej”, następuje pełny ziwug wszystkich czterech istot NeHIM (Necach-Hod-Jesod-Malchut), nazywanych: oblicze człowieka, oblicze lwa, oblicze byka, oblicze orła. Nazywane są one wyższą strukturą, ponieważ wznoszą Nekewę do wyższego ziwugu – od chaze i wyżej, a także dlatego, że wszystkie one odnoszą się do właściwości „od chaze i wyżej” każdego z tych czterech istot.

Jednak trzy światy BEA (Brija, Jecira, Asija), a także NaRaN (światła nefesz-ruach-neszama), które przychodzą do ludzi, nie mogą otrzymać swojego napełnienia z ziwugu dokonywanego od chaze i wyżej, ponieważ odnoszą się do sfirot od chaze ZoN i niżej. Dlatego po dokonaniu pełnego ziwugu ZoN we właściwości „od chaze i wyżej” w wyższej strukturze, podnosi się następnie również właściwość „od chaze i niżej” trzech istot: lew, byk i orzeł. Te istoty włączają się w wyższy ziwug, dokonywany od chaze ZoN i wyżej, i otrzymują napełnienie od oblicza człowieka znajdującego się tam. Następnie opadają i przekazują to napełnienie bytującym w trzech światach BEA. Te trzy istoty nazywane są dolną strukturą (merkawa), ponieważ znajdują się w obszarze „od chaze i niżej”.

Dlatego powiedziano, że od niego powstały kształty, opisane w fragmencie: „Rydwany Elohim to mnóstwo tysięcy SzNAN”96. Ponieważ od wyższego ziwugu, dokonywanego po południowej stronie, powstały i wyszły istoty dolnej struktury, o których powiedziano: „Rydwany Elohim to mnóstwo tysięcy SzNAN”. Istoty dolnej struktury nazywane są SzNAN.

83) „Szinan” – to zbiór wszystkich kształtów: wół, orzeł, lew (szinan, kelala de-cholhu cijurin: szor, neszer, arje). „Nun” – to jest człowiek, prostota, która jest zjednoczona razem w tajemnicy męskiego i żeńskiego (nun, da ihu adam pszitu de-itkleil ke-chada be-raza de-zachar we-nukwa), a wszystkie tysiące i dziesiątki tysięcy (we-kolhu alfin we-ribwan) wychodzą z tych (kolhu nafkei me-hanej), tajemnicy „Szinan” (raza Szinan). I z tych form rozprzestrzeniają się każda z nich w swoich stronach, jak są im ukazane (u-me-hanej de-joknin mitparszin kol chad we-chad be-sitrayhu ke-ma de-itchazei lon).

Sulam

83) Imię SzNAN obejmuje wszystkie formy, tj. wszystkie istoty, i odnosi się do byka (szor), orła (neszer) oraz lwa (arie), których początkowe litery tworzą SzNA w imieniu SzNAN. Natomiast końcowa litera „nun” w imieniu SzNAN wskazuje na oblicze człowieka, które jest w nie włączone. Ta „nun” reprezentuje rozprzestrzenienie właściwości „zachar” i „nekewa”, które połączyły się w jedno.

Same w sobie nie mają oblicza człowieka, ponieważ należą do właściwości od chaze i niżej, gdzie brakuje Malchut. Jednak dzięki temu, że wznoszą się i zostają włączone w wyższy ziwug od chaze i wyżej, otrzymują stamtąd oblicze człowieka. Dlatego oblicze człowieka jest reprezentowane końcową literą „nun”, a nie początkowymi literami, jak pozostałe trzy istoty, ponieważ nie mają one własnego oblicza człowieka, lecz jedynie oblicze człowieka zstępujące do nich z wyższego poziomu i ich włączenie w to oblicze.

Wszystkie one, tj. wszystko, co znajduje się w światach BEA, pochodzi od tych istot, nazywanych SzNAN, i od nich rodzą się oraz oddzielają wszystkie formy istniejące w BEA, każda w swojej odpowiedniej właściwości. Ponieważ trzy światy BEA i wszystko, co się w nich znajduje, należą do właściwości ZoN od chaze i poniżej, dlatego nie mogą otrzymywać z wyższej struktury (merkawa), znajdującej się od chaze ZoN i powyżej. Muszą zaś otrzymywać od istot znajdujących się w dolnej strukturze, tj. od SzNAN, które odnoszą się do ich właściwości, ponieważ należą do właściwości ZoN od chaze i niżej.

84) A ci są tymi, którzy łączą się jeden z drugim (we-ilein inun de-ka meszalban chad be-chad), i każdy z nich zawiera się w swoim towarzyszu (we-kolel chad be-chad le-mehewe kol chad we-chad kelilan be-chawrejhu): wół, orzeł, lew i człowiek (szor, neszer, arje, adam). Są prowadzeni w tajemnicy czterech wyrytych imion (itnahagan be-raza de-arba szmahan glifan), wznoszą się, by być prowadzeni i by na nich patrzono (salekin le-itnahaga u-le-istakla).

Sulam

84) Te istoty: byk, orzeł, lew i człowiek (SzNAN) są połączone ze sobą i zawierają się nawzajem, tak że każda z nich jest włączona w inną. Oznacza to, że te cztery istoty: byk, orzeł, lew i człowiek (SzNAN), są tak połączone, że oblicze byka składa się z tych czterech istot, oblicze orła składa się z tych czterech istot, a oblicze lwa również składa się z tych czterech istot. Każda z nich ma cztery oblicza: byka, orła, lwa i człowieka (SzNAN), łącznie – dwanaście oblicz. Ale nie szesnaście, ponieważ w każdej z nich nie ma własnego oblicza człowieka, który jest w nich obecny jedynie poprzez włączenie, w takim zakresie, w jakim jest włączony w te trzy istoty i połączony z nimi. Dlatego w sumie jest dwanaście obliczy.

Istoty byk, orzeł, lew i człowiek (SzNAN) odpowiadają czterem zapisanym Imionom: „Wszechmocny (El), Wielki, Potężny i Straszny”[13]. Wznoszą się do nich, aby przyswoić sobie ich sposób działania i spostrzegać je. „Przyswoić sobie sposób działania” oznacza mohin de-WaK. „Spostrzegać” oznacza mohin de-GaR. Wyjaśnienie: Te cztery Imiona są wyryte w czterech istotach wyższej struktury, znajdującej się powyżej chaze ZoN. Natomiast istoty dolnej struktury, znajdujące się poniżej chaze, które nie mają ziwugu w swoim miejscu z powodu braku oblicza człowieka, muszą wznosić się do czterech wyższych Imion. Dopiero wtedy otrzymują mohin WaK i GaR z wyższego ziwugu, który tam się dokonuje.

85) Wznosi się, by być prowadzonym i spostrzegać – wół i oblicze człowieka (salik le-itnahaga u-le-istakla – szor anpej adam). Wznosi się jedno imię, ozdobione, wyryte w tajemnicy dwóch kolorów, a jest nim El (salik szma chad mit’atra mechakka be-raza de-trein gewanin, we-ihu El). Wówczas odwraca się do tyłu, a tron wyrył i wygrawerował go (ke-dejn ithadar le-achora, we-karsja chakek we-galif leh), i został oznaczony, by być prowadzonym w tajemnicy tego imienia (we-itrszem le-itnahaga be-raza de-szma da).

Sulam

85) Byk wznosi się do oblicza człowieka, aby przyswoić sobie sposób działania i spostrzegać. Wznosi się jedno imię, ozdabia się i zostaje zapieczętowane w dwóch kolorach – to imię „Wszechmocny (El)”. Dzieje się tak, ponieważ istoty znajdujące się na dole nie mają ziwugu w swoim miejscu, gdyż brakuje w nich oblicza człowieka. Muszą zatem wznosić się ku wyższej strukturze, aby otrzymać z ziwugu właściwość „oblicza człowieka”, która tam istnieje, mohin GaR i WaK.

Zohar wyjaśnia tutaj wznoszenie każdej istoty ku obliczu człowieka znajdującemu się w wyższej strukturze oraz ich jedność z ujawniającymi się tam Imionami. Powiedziano, że gdy wznosi się „byk”, będący lewą stroną tych istot, do wyższego ziwugu dokonywanego w wyższej strukturze, aby otrzymać WaK i GaR z obecnego tam oblicza człowieka, nie wznosi się on ku Imieniu „Potężny (Gibor)”, tj. ku lewej linii, lecz wznosi się ku Imieniu „Wszechmocny (El)” ujawniającemu się w prawej linii, ponieważ naprawienie lewej strony może nastąpić jedynie za pomocą chasadim prawej strony. W ten sposób imię „Wszechmocny (El)” ozdabia się i zostaje zapieczętowane w dwóch kolorach: białym, odnoszącym się do jego własnej właściwości, oraz czerwonym, odnoszącym się do właściwości „byka”, który się w nim zawarł.

Następnie, po tym, jak „byk” został włączony w imię „Wszechmocny (El)”, powraca z powrotem, tj. pozostaje tylko w mohin de-WaK, zwanych „mohin tylnej strony (achor)”. Tron, tj. Nekewa Zeir Anpina, pieczętuje go i formuje, i zostaje on zapisany, aby przyswoić sobie sposób działania imienia „El”. To oznacza, że choć „byk” należy do lewej linii i jego właściwości to sądy i siła (gwurot), to jednak zostaje zapisany, aby przyswoić sobie sposób działania chasadim zawartych w imieniu „Wszechmocny (El)”, ponieważ cała miara sądu, która się w nim ujawniała, została już złagodzona.

86) Wznosi się, by być prowadzonym i spostrzegać – orzeł ku obliczu człowieka (salik le-itnahaga u-le-istakla – neszer le-anpej adam). Wznosi się inne imię, ozdobione, wyryte w tajemnicy dwóch obliczy i kolorów (salik szma achora mitatra mechakka be-raza de-trein anpin gewanin), by świecić i spostrzegać (le-itnahara u-le-istakla), wznosząc się z ozdobą z góry (be-sliku be-ittura de-leeil), a jest ono „Gadol” (we-ihu Gadol). Wówczas odwraca się do tyłu, a tron wyrył i wygrawerował go (ke-dejn ithadar le-achora we-karsja chakek we-galif leh), i został oznaczony, by być prowadzonym w tajemnicy tego imienia (we-itrszem le-itnahaga be-raza de-szma da).

Sulam

86) „Orzeł” wznosi się do oblicza człowieka, aby przyswoić sobie sposób działania i spostrzegać. Wznosi inne imię, ozdabia się i pieczętuje w sobie dwa oblicza i dwa kolory – oblicze człowieka i oblicze orła, kolor prawej linii, biały, oraz kolor orła, zielony – aby przyswoić sposób działania i spostrzegać wyższe ozdoby poprzez wzniesienie. Jest to imię „Wielki”. „Ozdabia się” oznacza mohin de-GaR, a „pieczętuje” – mohin de-WaK. Również „przyswoić sposób działania i spostrzegać” oznacza mohin de-GaR i mohin de-WaK.

Wyjaśnienie: Kiedy wzniósł się „orzeł”, właściwość środkowej linii istot znajdujących się na dole, do wyższego ziwugu dokonywanego w wyższej strukturze, aby otrzymać stamtąd mohin de-WaK i mohin de-GaR, nazywane „sposobem działania i spostrzeganiem”, zgodnie z nim wznosi się imię „Wielki”, które tam się ujawnia. Orzeł zostaje w nie włączony i otrzymuje od niego mohin WaK i GaR. Imię „Wielki” to stopień gadlut, który ujawnia się w wyższej strukturze i ustala się tam po prawej stronie[14]. Chociaż Hochma (GaR) zstępuje i ustala się w lewej linii, w punkcie szuruk, to jednak dwie linie, prawa i lewa, włączają się nawzajem w ziwugu dokonywanym przez linię środkową, która harmonizuje i wspiera świecenie obu, tak aby chasadim w prawej linii świeciły z góry w dół, a świecenie Hochmy w lewej linii zachodziło z dołu w górę.

Wówczas dwie linie włączają się w siebie nawzajem: prawa linia włącza się w świecenie Hochmy lewej, nabywając właściwości imienia „Wielki”, a lewa linia włącza się w świecenie chasadim prawej, dzięki czemu Hochma obłacza się w chasadim. Dlatego, chociaż podstawą stanu gadlut jest lewa linia, to jednak gadlut zstępuje wyłącznie z prawej linii, ponieważ świeci z góry w dół i dociera do niższych, a nie z lewej, która świeci z dołu w górę i jej świecenie nie rozprzestrzenia się do niższych.

Dlatego „byk” włącza się jedynie w imię „Wszechmocny (El)” i nie włącza się w imię „Wielki (Gadol)”, ponieważ sam jest lewą linią, a jego mohin rozprzestrzeniają się tylko z dołu w górę. Natomiast „orzeł”, jako linia środkowa, zdolna świecić z góry w dół, wznosi się i włącza w prawą linię, gdzie otrzymuje stan gadlut, który ujawnia się w imieniu „Wielki (Gadol)”, ponieważ ono może świecić ku niższym. To oznacza powiedziane: „Aby przyswoić sposób działania i spotrzegać wyższe ozdoby poprzez wzniesienie”.

Zohar wyjaśnia, w jaki sposób „orzeł” otrzymuje gadlut od lewej linii przez prawą linię, mówiąc, że „wznosi się, aby przyswoić sposób działania i spostrzegać wyższe ozdoby poprzez wzniesienie”. Hochma przyciągana za pomocą lewej linii to „wyższe ozdoby (atar)”. „Atara” oznacza mohin de-GaR, jak powiedziano: „Wyjdźcie i spójrzcie, córki Syjonu, na króla Szlomo w koronie (atar), którą ozdobiła go jego matka”14. Światło atary świeci w lewej linii tylko podczas wznoszenia z dołu w górę.

Kiedy „przyswaja sposób działania i spostrzega te ozdoby (atar)”, które świecą podczas wznoszenia w lewej linii, wówczas prawa linia włącza się w lewą, otrzymuje świecenie atara tam obecne i nabywa właściwości imienia „Wielki (Gadol)”. Następnie wraca z powrotem, a tron formuje i pieczętuje go, i zostaje on zapisany, aby przyswoić sposób działania imienia „El”. Po tym włączeniu „orzeł” wraca do mohin de-WaK, mohin tylnej strony (achor), a tron, tj. Nekewa, pieczętuje go i formuje. Wówczas „orzeł” zostaje zapisany, aby przyswoić sposób działania tego imienia, tj. aby właściwości „orła” stały się zgodne z właściwościami imienia „Wielki (Gadol)”, prawej linii i chasadim.

87) Wznosi się, by być prowadzonym i spostrzegać – lew ku obliczu człowieka (salik le-itnahaga u-le-istakla arje le-anpej adam). Wznosi się inne imię, ozdobione i wyryte w tajemnicy dwóch obliczy i kolorów (salik szma achora, mitatra mitchakka be-raza de-trein anpin gewanin), by umocnić się i związać w sile (le-ittakpa u-le-itkaszra be-tukpa), a jest ono „Gibor” (we-ihu Gibor). Wówczas odwraca się do tyłu, a tron wyrył i wygrawerował go (ke-dejn ithadar le-achora, we-karsja chakek we-galif leh), i został oznaczony, by być prowadzonym w tajemnicy tego imienia (we-itrszem le-itnahaga be-raza de-szma da).

Sulam

87) „Lew” wznosi się do wyższego oblicza człowieka, aby przyswoić sposób działania i spostrzegać. Wraz z nim wznosi się inne imię, które ozdabia się i pieczętuje w sobie dwa oblicza i dwa kolory, aby umocnić się i połączyć dzięki sile (Gwura). To imię to „Potężny (Gibor)”. Po tym włączeniu „lew” wraca do mohin de-WaK, a tron, czyli Nekewa Zeir Anpina, pieczętuje go i formuje. „Lew” zostaje zapisany, aby przyswoić sposób działania imienia „Potężny (Gibor)”, tak by właściwości „lwa” w prawej linii były zgodne z właściwościami imienia „Potężny (Gibor)”, a jego sposób działania odpowiadał właściwości Gwura.

Wyjaśnienie: Kiedy „lew”, właściwość prawej linii i chasadim, wzniósł się z dolnego miejsca do wyższego ziwugu dokonywanego w wyższej strukturze, tj. od chaze ZoN i powyżej, aby otrzymać stamtąd mohin de-WaK i mohin de-GaR, nazywane „sposobem działania i spostrzeganiem”, wraz z nim wznosi się imię „Potężny (Gibor)” – lewa linia znajdująca się tam. „Lew” włącza się w tę linię i otrzymuje dzięki niej mohin de-WaK i mohin de-GaR.

Jednak „byk” i „orzeł” nie mogli włączyć się w lewą linię, ponieważ sami również należą do właściwości lewej linii. Jak powiedziano: „A oblicze byka – po lewej stronie każdego z czterech”[15]. Podobnie „orzeł”, jako linia środkowa, zawiera w sobie właściwości prawej i lewej, więc gdyby został włączony w wyższą lewą linię, właściwość lewej zdominowałaby go. Jedynie „lew”, całkowicie składający się z właściwości prawej linii, może wznosić się do wyższej lewej linii, gdzie świeci Hochma, otrzymać jej właściwości i powrócić z nimi do swojej prawej linii.

88) Człowiek patrzy na wszystkie [oblicza] (adam istakkal be-kolhu), a wszystkie wznoszą się i patrzą na niego (we-kolhu salkin u-mistaklin bej). Wówczas wszystkie zostały wyryte w swoich rzeźbach w tym kształcie, w tajemnicy jednego imienia, które nazywa się „Nora” (ke-dejn kolhu icztajeru be-gilufajhu be-cijura da be-raza de-szma chad, de-ikrej Nora). I wtedy napisano o nich: „I podobieństwo ich twarzy to twarze człowieka” (u-ke-dejn ketiw alajhu, u-dmut pnejhem pnej adam), wszystkie zawarte w tym obrazie, a ten obraz zawiera wszystkie [pozostałe] (kolhu kelilan be-hai di-jokna, we-hai di-jokna kolel lon).

Sulam

88) Oblicze człowieka spostrzega wszystkie istoty, a wszystkie one wznoszą się i spostrzegają je. Ponieważ wszystkie one wznoszą się do wyższego oblicza człowieka, które znajduje się w wyższej strukturze, gdyż na dole nie ma w nich oblicza człowieka[16]. Wówczas wszystkie one zostają uformowane w swoich kształtach w tym obrazie, w jednym imieniu „Nora (Straszny, Wzbudzający respekt)”. „Obraz” oznacza wielkość stopnia. „Kształty” – to kelim. „Zostały uformowane” oznacza pojawienie się poziomu stopnia dzięki odpowiedniemu ziwugowi de-akaa (uderzeniowemu połączeniu).

Kiedy te istoty wznoszą się do oblicza człowieka, tj. Malchut wyższej struktury, i otrzymują od niego stopień gadlut dzięki wzajemnemu spostrzeganiu, wówczas otrzymują od niego imię „Nora (Straszny)”. Malchut nazywana jest „strach”, a jej zachar nazywany jest „Straszny”, jak powiedziano: „I Bóg (Elokim) uczynił to, aby się Go bali”34.

Wówczas powiedziano: „A obraz ich obłóczy – oblicze człowieka”100. Ponieważ wszystkie te istoty – byk, orzeł i lew – włączają się w obraz człowieka, a ten obraz ich obejmuje, jak powiedziano: „Obraz człowieka z tej strony i cztery oblicza każde”[17]. Te trzy istoty obejmują siebie nawzajem, a także włączają w siebie wyższe oblicze człowieka. Tym samym każda istota posiada cztery oblicza: byk, orzeł, lew i człowiek. Łącznie dwanaście obliczy.

89) I z powodu tej tajemnicy (we-al raza da) nazywany jest Święty, Błogosławiony On, „El (Wszechmocny)”, „Gadol (Wielki)”, „Gibor (Potężny)” i „Nora (Straszny)” (Ikrei Kadosz Baruch Hu, Ha-El Ha-Gadol Ha-Gibor we-Ha-Nora). Gdyż te imiona są wyryte na górze (de-ha szmahan ilein glifin inun le-eil), w tajemnicy najwyższego rydwanu (be-raza de-ritticha ila’a), zawarte w czterech literach imienia Jud-Hej-Waw-Hej (kelila be-arba atwan Jud-Hej-Waw-Hej), które jest imieniem zawierającym wszystko (de-ihu szma de-kolel kola). Te formy są wyryte i grawerowane na tronie (de-joknin ilein mechakkan glifan be-kursajja), a tron jest grawerowany i tkany nimi (we-kursajja glifa merakma be-hu): jeden po prawej, jeden po lewej, jeden z przodu i jeden z tyłu (chad le-jamina we-chad le-szmala, we-chad le-kamma we-chad le-achora), oznaczone w czterech kierunkach świata (reszima be-arba sitrin de-alma).

Sulam

89) Dlatego Stwórca nazywany jest „Wszechmocny, Wielki, Potężny i Straszny”98. Te imiona zostały zapieczętowane na górze, w wyższej strukturze (merkawa). Są one włączone w cztery litery Imienia AWAJa, Imienia, które zawiera wszystkie Imiona. Włączenie dolnej właściwości „byka” w wyższą właściwość „lwa” to litera „jud י” w Imieniu AWAJa, odpowiadająca Imieniu „Wszechmocny (El)”. Włączenie dolnej właściwości „lwa” w wyższą właściwość „byka” to litera „hej ה” w Imieniu AWAJa, odpowiadająca Imieniu „Potężny (Gibor)”. Włączenie dolnej właściwości „orła” w wyższą właściwość „lwa” to litera „waw ו” w Imieniu AWAJa, odpowiadająca Imieniu „Wielki (Gadol)”. A wyższe oblicze człowieka, włączone we wszystkie dolne istoty, które się do niego wznoszą, to dolna „hej ה” w Imieniu AWAJa, odpowiadająca Imieniu „Straszny”.

Istoty dolnej struktury postępują w innej kolejności niż istoty wyższej struktury. W wyższej strukturze kolejność to: człowiek-lew-byk-orzeł, podczas gdy w dolnej strukturze kolejność to: byk-orzeł-lew-człowiek, zgodnie z początkowymi literami imienia SzNAN. W prawej stronie, gdzie ujawnia się Imię AWAJa, kolejność to: człowiek-lew-orzeł-byk, gdzie „byk” – właściwość Gwura – znajduje się na końcu. Natomiast istoty lewej strony, związane z uszczerbkiem lewej linii, podążają w kolejności SzNAN: byk-orzeł-lew-człowiek.

Powiedziano: „Rydwan Elohim to mnóstwo tysięcy SzNAN”96 – co oznacza: byk (szor), orzeł (neszer), lew (arie), człowiek. Wyższa struktura (merkawa) to prawa linia, dolna struktura to lewa linia. Różnica między nimi polega na tym, że dolne istoty nie dokonują ziwugu w swoim miejscu, lecz otrzymują od wyższego ziwugu. Dlatego, zanim właściwość „byka” zostanie złagodzona dzięki swojemu wzniesieniu do prawej linii, żadna istota nie może się tam wznieść, ponieważ liczne sądy właściwości „byka” stanowią przeszkodę.

Najpierw wznosi się byk, potem orzeł, jako linia środkowa, która również zawiera lewą stronę wymagającą wcześniejszego złagodzenia. Na końcu wznosi się lew do wyższej lewej linii i wówczas wszystkie istoty włączają się w wyższe oblicze człowieka. Dlatego kolejność zmienia się na SzNAN.

Te formy SzNAN zostały zapieczętowane i wyryte na tronie, czyli Nekewa Zeir Anpina, a tron został zapieczętowany i ozdobiony nimi. Ponieważ połączenie imion i poziomów stopni ze sobą nazywane jest „haftowaniem”. Jest to podobne do wyhaftowania dwóch różnych obrazów na obu stronach płótna: z jednej strony lew, z drugiej byk, i tak dalej. Ponieważ te imiona i istoty ujawniają się w tronie jednocześnie w dwóch obliczach i dwóch kolorach, nazywa się to „haftowaniem”, gdy tron zostaje nimi ozdobiony.

Zostały one wyrysowane w następujący sposób: jeden – po prawej stronie, drugi – po lewej, jeden – z przodu, drugi – z tyłu. Zostały zapisane w czterech kierunkach świata: oblicze lwa zapisane po prawej, południowej stronie, oblicze byka – po lewej, północnej stronie, oblicze orła – z przodu, wschodniej stronie, a oblicze człowieka – z tyłu, zachodniej stronie. To odpowiada czterem literom Imienia AWAJa, ponieważ „jud-hej יה” to południowa i północna strona, a także prawa i lewa, natomiast „waw-hej וה” to wschodnia i zachodnia strona, a także przód i tył.

90) Tron, kiedy się wznosi, jest oznaczony przez te cztery formy (kursajja kad salka, reszima be-arba di-joknin ilein). Te cztery najwyższe imiona są związane z tym tronem (ilein arba szmahan ilain notlin le-hai kursajja), a tron jest z nimi zjednoczony (we-kursajja itkleil be-hu), aż zbiera i łączy dusze oraz przyjemności i rozkosze (ad de-nakta we-lakta nafszin we-in’nugin de-kisufin). Kiedy zbiera i łączy te przyjemności i rozkosze (ke-wan de-nakta we-lakta innugin we-kisufin), schodzi w pełni, jak drzewo, które jest pełne gałęzi na wszystkie strony i wypełnione owocami (nachata maleja, ke-ilana de-maleja anfin le-chol star u-male ibbin).

Sulam

90) W czasie, gdy tron, czyli Nekewa Zeir Anpina, wznosi się do ziwugu z Zeir Anpinem, zostaje zapisany w czterech rodzajach SzNAN, tj. te cztery wyższe imiona wznoszą ten tron do ziwugu z Zeir Anpinem. Te cztery istoty, łączące się z czterema imionami: „Wszechmocny, Wielki, Potężny i Straszny”98, są właściwościami NeHIM (Necach, Hod, Jesod, Malchut) Nekewy, które ujawniły się i wznoszą z BEA. Dołączając do niej, uzupełniają jej dziesięć sfirot, aby Nekewa była gotowa do ziwugu z Zeir Anpinem. Gdy brakuje jej sfirot NeHIM, nie jest gotowa do ziwugu. Dlatego powiedziano, że te cztery istoty, czyli cztery sfirot NeHIM, wznoszą tron, i one również nazywane są „strukturą lub rydwanem (merkawa)” Nekewy.

Powiedziano również, że te cztery wyższe imiona wznoszą tron do ziwugu z Zeir Anpinem, ponieważ bez nich Nekewa, nazywana tronem, nie posiada swoich sfirot NeHI (Necach, Hod, Jesod). Kiedy jednak się wznoszą i łączą z nią, wznoszą ją do ziwugu. Tron, czyli Nekewa, włącza je w siebie podczas ziwugu, tj. zostaje uzupełniony tymi imionami. Tym samym właściwości NeHIM uzupełniają dziesięć jej sfirot, tak że ten tron podczas ziwugu z Zeir Anpinem otrzymuje i gromadzi dusze oraz wspaniałe rozkosze. Po tym, jak otrzyma i zgromadzi całą tę przyjemność i rozkosze, opada wypełniona, jak drzewo rozpościerające swoje gałęzie we wszystkich kierunkach i pełne owoców.

91) Kiedy schodzi (ke-wan de-nachata), wychodzą te cztery formy, rysując się w swoich kształtach (nafkei ilein arba di-joknin, micztajerin be-cijurajhu), grawerowane, promieniujące, iskrzące i płonące (glifan menaharin, noccin melachtin). I one zasiewają nasienie na świat (we-inun zarin zara al alma). Wtedy nazywane jest to „roślinnością dającą nasienie” (ke-dejn itkrei esew mazria zera): roślinnością, która zasiewa nasienie na świat (esew, de-inun zarin zara al alma).

Sulam

91) Po tym, jak tron opada z miejsca ziwugu na swoje własne miejsce, tj. do właściwości „od chaze i niżej”, ukazują się te cztery obrazy, tj. cztery istoty SzNAN. Każda z nich objawia się w swojej formie: wyryte, świecące, iskrzące i płomienne. Tworzą one nasienie w świecie.

  • Wyryte – oznacza poziomy kelim, które służą jako miejsce odbioru.
  • Świecące – oznacza poziomy stopni światła prostego.
  • Iskrzące – oznacza poziomy stopni światła odbitego.
  • Płomienne – oznacza świecenie wznoszące się z dołu w górę, podobne do ognia, którego płomień unosi się z dołu w górę. To świecenia lewej linii.

„I one tworzą nasienie w świecie” – tj. przez nie przekazywane są wszystkie porodzenia, które pojawiają się w trzech światach BEA. Wówczas te cztery istoty SzNAN nazywane są „roślinnością niosącą nasienie”86. „Roślinność” – oznacza istoty, które tworzą nasienie w świecie.

92) Wychodzi forma człowieka, która zawiera wszystkie formy (nafka di-jokna de-adam de-kolel kol di-joknin). Wtedy napisano: „Drzewo owocowe wydające owoc według swego rodzaju” (ke-dejn ketiw ec peri ose peri le-mino). „Którego nasienie jest w nim na ziemi” (aszer zaro bo al ha-arec). Nie wydaje nasienia, chyba że dla pożytku na ziemi (la afik zara ela le-toalta al ha-arec). „Którego nasienie jest w nim” – dokładnie tak (aszer zaro bo – dajka). Stąd wynika, że człowiekowi nie wolno wydawać swojego nasienia na marne (mi-kan de-leit reszu le-bar nasz le-afaka zara mi-nei le-watala).

Sulam

92) Gdy objawia się obraz „człowieka”, który obejmuje wszystkie obrazy, powiedziano o nim: „Drzewo owocowe rodzące owoc”86. Ponieważ „człowiek” to zachar i nekewa[18]. „Drzewo owocowe” to nekewa, a „rodzące owoc” to zachar. Powiedziano również: „Nasienie, które jest w nim, na ziemi”86 – tj. człowiek nie wydaje nasienia inaczej, jak dla dobra ziemi. „Nasienie, które jest w nim”86 – wskazuje na zakaz bezcelowego wylewania nasienia przez człowieka.

93) Trawa tutaj (desze de-hacha) nie wydaje nasienia (laaw ihu mazria zera), i z tego powodu została anulowana (u-be-gin kach itbatel), i nie trwa w istnieniu jak te inne (we-la kajma be-kijuma ke-hane achranin). Nie posiada formy, aby mogła być wyrzeźbiona i wygrawerowana w kształcie i obrazie w ogóle (de-leit leih diokna le-itcajera u-le-itgelafa be-diokna u-cijura kelal). Są widoczne i niewidoczne (ela itchazun we-la itchazun). Wszystkie te, które nie zostały wyrzeźbione w kształcie i obrazie (kol inun de-la itcajeru be-cijura we-diokna), nie mają trwałości (leit lon kijuma). Istnieją tylko przez chwilę (kajme le-fum sza’ata), a potem są pochłaniane przez ogień, który pochłania ogień (we-itachilu be-esza de-achla esza), i wracają do swojego pierwotnego stanu (u-mehadrin ke-milkadmin), i tak każdego dnia (we-chen be-chol joma).

Sulam

93) „Zieleń”, o której powiedziano w fragmencie: „Niech ziemia wyda zieleń”86, nie niesie nasienia. Dlatego zostaje unieważniona i nie może istnieć, tak jak inne rodzaje. Ponieważ trawa to aniołowie, którzy panują przez krótki czas, stworzeni w drugim dniu, i są przeznaczeni na pokarm dla bydła[19]. „Zieleń” i „trawa” to jedno i to samo. Zieleń nie posiada obrazu, aby mogła zostać zapieczętowana i objawiona choćby w jakiejś formie i wyglądzie, i one – to są widoczne, to nie.

Ponieważ obraz i forma pochodzą od strony kelim, gdyż światła nie doznają żadnych zmian od początku linii aż do końca świata Asija. Wszystkie zmiany i formy wynikają wyłącznie od strony kelim, a światła, zwane „trawą” lub „zielenią”, należą do GaR parcufa AB. Nie posiadają kelim w światach ABEA, ponieważ ich kli ujawnia się jedynie w wewnętrznych Aba we-Ima świata Nekudim. Jak już wiemy, te Aba we-Ima zostały ukryte i nie ujawniają się w światach ABEA. Dlatego GaR de-AB nie posiadają żadnego kli.

Dlatego „to są widoczne, to nie”, ponieważ muszą się objawić, aby mogły zostać ujawnione mohin WaK de-AB, mohin de-chaja, gdyż ujawnienie WaK jest niemożliwe bez GaR. Jednak później, gdy te mohin się ujawnią, natychmiast znikają i przestają być widoczne, ponieważ nie posiadają kelim, w których mogłyby się obłóczyć104.

Zgodnie z zasadą: „Wszystkie właściwości, które nie zostały uformowane w obraz i podobieństwo, tj. w kelim, nie mogą istnieć”, są tworzone i ustanawiane jedynie na krótki czas, po czym natychmiast zostają pochłonięte przez właściwość „ogień, który pochłania ogień”91. Następnie są ponownie tworzone i natychmiast pochłaniane przez właściwość „ogień, który  pochłania ogień”, jak wcześniej. I tak dzieje się wciąż na nowo, każdego dnia.

94) Człowiek na dole (bar nasz le-tata) posiada formę i kształt (it leih diokna we-cijura), lecz jego istnienie nie jest jak u tych, którzy są na górze (we-la ihu be-kijuma ke-gawna de-hane de-leeila). Kształty i formy na górze (cijura we-diokna de-leeila) są rzeźbione w swoich kształtach tak, jak istnieją (micztajerin be-cijurejhon ke-ma de-hawajan), bez potrzeby innego okrycia, by były wyrzeźbione (be-la malbusza achora le-itcajera), i dlatego trwają w wiecznym istnieniu (u-be-gin kach inun be-kijuma tadir). Kształt człowieka na dole (cijura de-adam le-tata) jest rzeźbiony w jego formach z okryciem (micztajerin be-cijurajhu be-malbusza), a nie w innej postaci (we-la ke-gawna achora), i dlatego trwa w istnieniu przez określony czas i epokę (u-be-gin kach kajmin be-kijuma zeman we-iddan).

Sulam

94) Człowiek na dole, w tym świecie, posiada podobieństwo i obraz, a mimo to nie istnieje wiecznie, jak wyżsi aniołowie. Wydawać by się mogło, że istnienie nie zależy od podobieństwa i obrazu. Jednak w odniesieniu do obrazu i podobieństwa wyższych aniołów, objawiają się one w swoich obrazach takie, jakie są, bez potrzeby dodatkowego obłóczenia, dlatego żyją i istnieją wiecznie. Natomiast obraz człowieka na dole, w tym świecie, objawia się w jego NaRaN jedynie poprzez obłóczenie i nie inaczej. Z tego powodu istnieje on tylko przez określony czas i jedynie w wyznaczonym okresie.

Wyjaśnienie: Aniołowie pochodzą z ziwugu Aba we-Ima. Tak jak Aba we-Ima otrzymują swoje światła w swoich własnych kelim, bez potrzeby innego obłóczenia, tak również aniołowie, którzy od nich pochodzą, mogą otrzymywać światła w swoich kelim i nie potrzebują wsparcia w postaci innego obłóczenia.

Jednak dusze ludzi pochodzą z ziwugu ZoN świata Acilut. Jak wiadomo, ZoN nie mogą otrzymywać swoich świateł inaczej niż poprzez obłóczenie, które uzyskują od NeHIM Aby we-Ima, ponieważ ich kelim nie są odpowiednie do przyjęcia światła prostego, a jedynie światła odbitego.

Tym bardziej ludzie, którzy z nich się rodzą, nie są zdolni do przyjmowania świateł w swoich własnych kelim, lecz jedynie poprzez obłóczenie od ZoN. Dlatego nie istnieją wiecznie. Jak powiedziano: „Nie ma bowiem na ziemi sprawiedliwego, który czyniłby dobro i nie grzeszył”[20]. Gdy niszczeje wyższe obłóczenie w takim stopniu, że staje się ono niezdolne do spełniania swojego przeznaczenia, ich NaRaN natychmiast zostają usunięte, a oni umierają.

95) I każdej nocy i każdej nocy (u-be-chol lejlja we-lejlja), duch oddziela się od tego okrycia (mitpaszat ruacha me-hai malbusza) i wznosi się (we-salka). A ten ogień, który pochłania, pochłania go (we-hahu esza de-achla achel leh). Następnie powraca do swojego pierwotnego stanu (u-batar it-hadar ke-milkadmin), i zostaje wyrzeźbiony w swoich okryciach (u-micztajerin be-lwuszejhu). I dlatego nie mają one trwałości (u-be-gin kach leit lon kijuma), jak te formy na górze (ke-inun dioknin de-leeil). Dlatego napisano: „Nowi każdego poranka” (we-al da ketiw chadaszim la-bkarim) – synowe człowieka (bnei nasza), którzy są odnawiani każdego dnia i każdego dnia (de-inun chadaszim be-chol joma we-joma), bo „wielka jest Twoja wiara” (ma ta’am, rabba emunatecha), wielka, a nie mała (rabba ihu we-la zaira).

Sulam

95) Każdej nocy, gdy człowiek śpi, duch (ruach) człowieka uwalnia się od swojego obłóczenia i wznosi się na górę, podnosząc MaN w ZoN. Wówczas „ogień, który pochłania ogień”91, czyli Nekewa Zeir Anpina, pochłania i spala tego ducha, a następnie duch ludzi odradza się do życia, tak jak na początku, i pojawia się w swoich obłóczeniach. Dlatego ten duch nie może istnieć wiecznie, jak wyższe obrazy, tj. aniołowie, odnoszący się do właściwości „roślinność”. Duch ten spala się i ponownie się odradza.

O tym powiedziano: „Odnawiane są co rano – wielka jest Twoja wiara”[21], co odnosi się do ducha ludzi, który odnawia się każdego dnia. Gdy człowiek śpi, jego duch wznosi się na górę, spala się i ponownie się odradza. Dzieje się tak, ponieważ „Wielka jest wiara Twoja”, co oznacza, że jest ona „wielka” – jest wielką wiarą, a nie małą. Jak już wyjaśniono, z ziwugu ZoN powstają dwa rodzaje aniołów:

  1. Aniołowie zwani „zieleń”, pochodzący z GaR de-AB, którzy istnieją przez krótki czas, a następnie spalają się w Nekewie;
  2. Aniołowie zwani „roślinnością”, pochodzący z WaK de-AB, którzy mogą istnieć.

Ziwug w ZoN odbywa się jedynie dzięki podniesieniu MaN przez ludzi. Dlatego w czasie snu sprawiedliwi wznoszą swoje duchy, podnosząc MaN, aby mógł się dokonać ziwug w ZoN. Jak powiedziano: „W ręce Twoje powierzam ducha mego – Ty mnie wybawiłeś, Stwórco, który posiadasz prawdę”[22]. W związku z tym, z powodu tego MaN, powinny wyjść dwa rodzaje ducha:

  1. Duchy, które nie mogą istnieć i natychmiast się spalają, jak aniołowie odnoszący się do właściwości „zieleń”;
  2. Duchy, które mogą istnieć, jak aniołowie odnoszący się do właściwości „roślinność”.

Jednak tak się nie dzieje. Do ludzi dociera tylko jeden rodzaj ducha, który najpierw spala się, a następnie odnawia się i istnieje.

Chodzi o to, że te dwa rodzaje mohin – GaR de-AB i WaK de-AB – są jak dwie przeciwności, które nie mogą jednocześnie istnieć w jednym obiekcie. Dlatego w aniołach, które znajdują się poza czasem i nie mogą przyjmować tych mohin w dwóch różnych momentach, wchodzą one w dwa różne obiekty, tj. w dwa rodzaje aniołów. Jednak w ludziach, którzy podlegają czasowi, mogą wejść w jeden obiekt, ale w dwóch różnych momentach.

Na początku, gdy ludzie otrzymują mohin GaR de-AB, ich duchy spalają się, tak jak aniołowie związani z właściwością „zieleń” i „trawa”. Następnie, gdy otrzymują mohin WaK de-AB, powracają do pierwotnego stanu i istnieją. Oznacza to: „Odnawiane są co rano”106 – ponieważ przez to, że wcześniej spłonęły, są uważane za odnawiające się każdego poranka.

Dlatego powiedziano: „Wielka jest wiara w Ciebie”106, a nie mała. Nekewa Zeir Anpina nazywana jest wiarą. Z tego powodu Nekewa musi być najpierw wielka, aby mogła otrzymać GaR de-AB, a nie mała, ponieważ nie będzie w stanie otrzymać WaK zanim nie otrzyma GaR.

Z tego powodu dusze muszą najpierw spłonąć, gdy w niej świecą mohin GaR de-AB, a gdy świecą mohin WaK de-AB, odnawiają się, jak powiedziano: „Odnawione są co rano”106. Ponieważ „Wielka jest wiara w Ciebie”106 – to znaczy, Nekewa musi być wielka, a nie mała.

96) Wielka jest Twoja wiara, zaiste (raba emunatecha wadaj), wielka, która jest zdolna przyjąć wszystkich mieszkańców świata (raba, de-jachla le-natla kol bnei alma) i włączyć ich w siebie (u-le-achlala lon be-gawwa), zarówno wyższych, jak i niższych (illaa we-tataa). Jest to miejsce wielkie i obszerne (atar rab we-sage ihu), które zawiera wszystko i nigdy nie napełnia się nadmiernie (de-kolel kola we-la itmalja jatir). A tajemnica tego jest w słowach: „Wszystkie rzeki płyną do morza, a morze nigdy się nie napełnia” (we-raza da, kol ha-nechalim holchim el ha-jam, we-ha-jam einenu male…). Rzeki płyną ku morzu (azlei le-gabei jamma), a morze przyjmuje je (we-jamma natil lon), pochłaniając je w siebie (we-achel lon be-gawwe), ale nie napełnia się (we-la itmalja). Następnie wydaje je z powrotem, jak wcześniej (u-batar afik lon ke-milkadmin), a one znów płyną (we-azlei). Dlatego: „Wielka jest Twoja wiara” (u-be-gin da raba emunatecha).

Sulam

96) Oczywiście, wiara, czyli Nekewa, jest „wielka”, ponieważ może przyjąć wszystkie dusze świata i włączyć je w siebie – zarówno wyższe dusze, jak i niższe dusze, a także GaR dusz, które spalają się w niej, oraz WaK dusz, które wychodzą z niej na świat. Nekewa jest miejscem wielkim i rozległym, które wszystko obejmuje i nigdy się nie zapełnia. Jak powiedziano: „Wszystkie rzeki wpływają do morza, ale morze się nie napełnia”[23]. Nekewa nazywana jest „morzem”, a „rzeki” oznaczają „dusze”.

Wszystkie dusze spływają do Nekewy, a ona się nimi nie napełnia, ponieważ dusze te spływają do morza, a morze przyjmuje je i spala w sobie. Dlatego się nimi nie napełnia – gdyż dusze te spalają się i przestają istnieć. Następnie jednak morze wydaje te dusze na nowo, tak jak na początku, i nieustannie przybywają one na świat. Dlatego powiedziano: „Wielka jest wiara w Ciebie”106.

97) Tego dnia napisano „że dobre” dwa razy (be-joma da, ketiw ki tow, ki tow, terej zimnej), ponieważ tego dnia połączono dwie strony (be-gin de-joma da achid terej sitrin), rozdzielono spór (we-afresz machloket), mówiąc tej stronie „że dobre” i tamtej stronie „że dobre” (amar le-hai sitra ki tow, u-le-hai sitra ki tow), i ustanowiono między nimi zgodę (we-asqem bejnajhu). Dlatego występuje tu dwa razy „i powiedział” (u-be-gin kach it bej terej zimnin, we-jomer, we-jomer). Tutaj jest tajemnica imienia o czterech literach (hacha raza de-szma de-arba atwan), wyrzeźbionego i wyrytego (glifa mechakka), które wznosi się do dwunastu liter (salik le-tresar atwan), w czterech formach (be-arba dioknin), na cztery strony (be-arba sitrin), oznaczone na świętym tronie (reszim al kursajja kadisza).

Sulam

97) W trzecim dniu dwa razy powiedziano: „I oto – dobre”[24], ponieważ ten dzień objawia się w dwóch stronach: w prawej linii i w lewej. Jednej stronie przekazuje: „I oto – dobre”[25], a drugiej stronie: „I oto – dobre”[26], i dokonuje zgody między nimi. Dlatego w tym dniu dwa razy pojawiają się słowa „i powiedział”[27]. Ponieważ trzeci dzień dzieła stworzenia, Tiferet, dokonuje harmonizacji między dwiema liniami, które się wzajemnie spierają. To są Hesed i Gwura, które były w konflikcie, dlatego tutaj dwa razy napisano „i powiedział”112 i dwa razy „I oto – dobre”109. Tiferet przekazuje prawej linii, czyli właściwości Hesed: „I oto – dobre” oraz lewej linii, Gwurze: „I oto – dobre” i umożliwia świecenie obu.

W tym miejscu zapisuje się czteroliterowe Imię „jud-hej-waw-hej יהוה”, które objawia się i ustanawia, wznosząc się do dwunastu liter w czterech formach na czterech stronach, wyryte na tronie świętości, czyli Nekewie Zeir Anpina. Wyjaśnienie: Słowa „Roślinność niosąca nasienie”86 wskazują na wyjście aniołów, o których powiedziano w fragmencie: „Rydwan Elokim – mnóstwo tysięcy SzNAN”96. Ci aniołowie mają tylko trzy oblicza: byka, orła i lwa, i brakuje im oblicza człowieka. Dlatego w nich samych nie dokonuje się ziwug, lecz muszą wznosić się do ziwugu dokonywanego w właściwości „od chaze i wyżej”, gdzie znajduje się oblicze człowieka, tj. wszystkie cztery oblicza. Powiedziano, że „Michael dokonał zapisu w południowej stronie, a wszystkie trzy oblicza – tj. oblicze lwa, oblicze byka, oblicze orła – spostrzegają oblicze człowieka”.

[1] Tora, Bereszit 1:11 – „Niech ziemia wyda zieleń: trawę niosącą nasienie, drzewo owocowe rodzące owoc według swego rodzaju, w którym jest jego nasienie, na ziemi.”
[2] Pisma, Psalmy 104:14 – „On sprawia, że rośnie trawa dla bydła i rośliny dla użytku człowieka, aby wydobywać pokarm z ziemi.”
[3] Pisma, Job (Hiob) 33:33 – „Jeśli masz coś do powiedzenia, odpowiedz mi; mów, bo chcę cię usprawiedliwić.”
[4] Pisma, Pieśń nad Pieśniami 2:8 – „Oto głos mego ukochanego! Oto on przychodzi, skacząc po górach, przeskakując pagórki.”
[5] Zob. punkt 44.
[6] Talmud Babiloński, traktat Hagiga, Tosafot, karta 27:1 – Fragment dotyczący „ognia pochłaniającego ogień,” symbolizujący duchowe procesy, w których wyższe światła niszczą tymczasowe właściwości pozbawione odpowiednich kelim.
[7] Pisma, Pieśń nad Pieśniami 3:6 – „Kim jest ta, która wyłania się z pustkowia jak słupy dymu, woniejąca mirrą i kadzidłem, wszelkimi wonnościami kupców?”
[8] Zobacz punkt 76, od słów „Wyjaśnienie powiedzianego”.
[9] Tora, Bereszit 5:2 – „Mężczyzną i kobietą stworzył ich, i pobłogosławił ich, i nadał im imię Adam w dniu ich stworzenia.”
[10] Słowo SzNAN zawiera początkowe litery słów „szor” (byk), „neszer” (orzeł), „arie” (lew), a „nun” oznacza „człowiek” (zob. Zohar, rozdział „Ekew”, punkt 68).
[11] Pisma, Psalmy 68:18 – „Rydwan Boga to tysiące tysięcy; Pan jest między nimi, na Synaju w świętości.”
[12] Zobacz „Wprowadzenie do nauki Kabały”, punkty 18-23.
[13] Tora, Dwarim 10:17 – „Gdyż Pan, wasz Bóg, jest Bogiem bogów i Panem panów, Bogiem wielkim, potężnym i strasznym, który nie ma względu na osoby i nie bierze podarków.”
[14] Zob. punkt 59.
[15] Prorocy, Jechezkel 1:10 – „A oblicze ich było takie: z przodu oblicze człowieka, z prawej strony oblicze lwa, z lewej strony oblicze byka, a z tyłu oblicze orła.”
[16] Zob. punkt 82, od słów: „I od niego…”
[17] Prorocy, Jechezkel 1:5 – „A z niego wychodziło coś na kształt czterech żywych istot, a ich wygląd był taki, że miały kształt człowieka.”
[18] Zob. punkt 82
[19] Zob. punkt 76
[20] Pisma, Kohelet 7:20 – „Nie ma bowiem na ziemi sprawiedliwego, który czyniłby dobro i nie grzeszył.”
[21] Pisma, Ejcha 3:23 – „Odnowione są co rano – wielka jest wiara w Ciebie.”
[22] Pisma, Psalmy 31:6 – „W ręce Twoje powierzam ducha mego – Ty mnie wybawiłeś, Panie, Boże wierny.”
[23] Pisma, Kohelet 1:7 – „Wszystkie rzeki spływają do morza, lecz morze nie wypełnia się; w miejsce, skąd wypływają rzeki, tam znowu wracają, by płynąć.”
[24] Tora, Bereszit 1:10; 1:12 – „I nazwał Bóg suchy ląd Ziemią, a zbiorowisko wód nazwał Morzem. I widział Bóg, że było dobre” (1:10). „Ziemia wydała roślinność: zieleń niosącą nasienie według swego rodzaju i drzewa rodzące owoce, w których jest ich nasienie, według swego rodzaju. I widział Bóg, że było dobre” (1:12).
[25] Tora, Bereszit 1:10 – „I nazwał Bóg suchy ląd Ziemią, a zbiorowisko wód nazwał Morzem. I widział Bóg, że było dobre.”
[26] Tora, Bereszit 1:12 – „Ziemia wydała roślinność: zieleń niosącą nasienie według swego rodzaju i drzewa rodzące owoce, w których jest ich nasienie, według swego rodzaju. I widział Bóg, że było dobre.”
[27]  Tora, Bereszit 1:9; 1:11 – „I rzekł Bóg: Niech zbiorą się wody spod nieba w jedno miejsce, a niech ukaże się suchy ląd. I stało się tak” (1:9). „I rzekł Bóg: Niech ziemia wyda roślinność: zieleń niosącą nasienie, drzewa rodzące owoce, w których jest ich nasienie, według swego rodzaju. I stało się tak” (1:11).

, , , Zohar