Odnośnie Ejn Sof, niech będzie błogosławiony – jakie było pierwotne stworzenie Światów, które zostały stworzone od Niego? Również istnieje wielkie badanie i ogromny spór, w którym podzieliły się opinie wszystkich kabalistów odnośnie tego, co jest napisane o sfirot, o porządku tych stopni – czy jedna jest po drugiej, czy jedna znajduje się poniżej drugiej? Są tacy, którzy napisali, że ich porządek układa się w formie linii (kawim) – prawej, lewej i środkowej. I tak trzy sfirot Hochma, Hesed, Necach są jedne nad drugimi w prawej linii, trzy sfirot Bina, Gwura, Hod są jedne nad drugimi w lewej linii, a cztery sfirot Keter, Tiferet, Jesod, Malchut są jedne nad drugimi w linii środkowej. Jednak wielu uznało i powiedziało, że one istnieją w formie sfer – Igulim – jedna wewnątrz drugiej, a jedna sfera otacza drugą sferę. I oto ten, kto zgłębił słowa Raszbi w Księdze Zohar i Tikunim, a także w Księdze Bahir rabiego Nechunii ben ha-Kana, znajdzie w tych miejscach różne stwierdzenia – raz skłaniające się ku jednej opinii, raz ku drugiej. A opinia kabalistów była w tym niejednoznaczna, ponieważ nie byli w stanie dalej badać i dojść do ostatecznej konkluzji, gdyż było to bardzo trudne zagadnienie. Spór ten trwa do dziś i bardzo porusza kabalistów, ponieważ jak powiedzieli – w Ejn Sof wszystkie bhinot (aspekty) są identyczne w doskonałej równości, i nie można tu mówić o górze i dole, bliżej i dalej. Dlatego wszystkie te kierunki wskazują na istnienie ograniczeń, granic, obszarów i miar w całym Świetle Ejn Sof – nie daj Bóg! Ponadto wiadomo, że Światło Ejn Sof przenika i przechodzi w głębi wszystkich sfirot, wewnątrz wszystkich sfirot i otacza każdą sfirę z zewnątrz, jak wspomniano w Księdze Zohar, rozdziale Behar (cytat: „Ty jesteś Duszą dla Duszy” itd.), oraz w rozdziale Pinchas, a także we wstępie do Tikunim (cytat: „I ponad wszystkim jest Wysokość wszystkich Wysokości – nie ma nad Nim Boga, ani pod Nim, ani w czterech stronach Świata. On wypełnia wszystkie Światy i otacza je ze wszystkich stron” itd.). A jeśli wszystkie sfirot są podobne w swoich właściwościach do Ejn Sof i wszystkie razem otrzymują od Niego swoje Światło, to jaka jest między nimi różnica i dlaczego wszystkie sfirot są uporządkowane jedna po drugiej, skoro wszystkie stopnie są do siebie podobne? I jak powiedziano w Mawo Szaarim, rozdział „Wrota Dziesiąte”: oto prawda, której szukano – i to są słowa Boga Życia. I wszystko razem jest oczywiste dla rozumiejącego i proste do odkrycia dla poznającego. Jednak istnieje różnica między dwiema wspomnianymi powyżej opiniami – czy sfirot są uporządkowane w kolejności dziesięciu stopni, jedna po drugiej, czy też w formie linii (kawim). Ta kwestia zostanie wyjaśniona dalej, z Bożą pomocą, w odniesieniu do Świata Nekudim, gdzie na początku ich naprawa była w układzie „jeden nad drugim”, a po naprawie były zgodnie z drugą opinią – w formie trzech linii, jak powiedziano wyżej. A różnica, która istnieje między dwiema opiniami – układem kawim lub układem igulim (jedna wewnątrz drugiej) – zostanie wyjaśniona, z Bożą pomocą, w tym rozdziale. I skieruj swoje serce na to badanie, aby je zrozumieć, a z tego pojmiesz wszystko, co następuje. Dwa poglądy są prawdziwe i słuszne, ponieważ istnieją dwie kategorie związane ze sfirot: Pierwsza to stan istnienia w formie igulim – w postaci dziesięciu sfer, jedna wewnątrz drugiej. Druga to kolejny stan – istnienie sfirot w formie joszer, w układzie trzech linii, na wzór człowieka posiadającego głowę, ręce, golenie, tułów i nogi. To zostanie szczegółowo i w pełni opisane w kolejnych rozdziałach, z Bożą pomocą, wraz z ich właściwościami.
Wiedz, że zanim zostały stworzone Stworzenia i zanim zostały uformowane Istnienia, istniało Wyższe Proste Światło, wypełniające całą rzeczywistość. I nie było żadnego wolnego miejsca (Makom Panuj) w postaci „pustego powietrza” (Awir Rejkani) ani przestrzeni (Chalal Panuj), lecz wszystko było wypełnione Prostym Światłem Ejn Sof. I nie miało ono ani początku, ani końca – wszystko było jednym Prostym Światłem, całkowicie jednorodnym. I było nazywane Światłem Ejn Sof. A kiedy pojawiło się u Niego proste pragnienie, aby stworzyć Świat i uformować Stworzenie, by objawiła się doskonałość Jego działań, Jego imion i Jego zamysłu – to stało się przyczyną stworzenia Światów, jak wyjaśniono w pierwszym rozdziale, w pierwszym badaniu. I oto wtedy Ejn Sof dokonał skrócenia (Cimcum) w centralnym punkcie, który znajdował się w środku Jego Światła, w rzeczywistości. I to Światło się skurczyło i usunęło na boki wokół centralnego punktu. I wtedy pozostało wolne miejsce (Makom Panuj), powietrze (Awir Rejkani) i pusta przestrzeń (Chalal Panuj) od centralnego punktu w rzeczywistości, w kształcie kuli. I oto to skrócenie (Cimcum) było równomierne wokół centralnego punktu. W ten sposób opróżniła się przestrzeń, która była okrągła ze wszystkich stron, całkowicie symetryczna. I nie miała ona kształtu czworokąta z prostymi kątami, ponieważ Ejn Sof dokonał skrócenia w formie koła, równomiernie ze wszystkich stron. Tak samo Światło Ejn Sof, które było absolutnie jednorodne, również musiało zostać skrócone równomiernie ze wszystkich stron. Nie było większego skrócenia po jednej stronie niż po drugiej. I wiadomo, że w zakresie mądrości proporcje są także równe, podobnie jak figura koła, w przeciwieństwie do figury czworokąta z prostymi kątami lub trójkąta itd. w innych figurach. Dlatego Cimcum Ejn Sof musiało być w formie sfery. A przyczyna tego tkwi w tym, że wszystkie Jego właściwości są równe, jak powiedziano w Księdze Zohar, w rozdziale Bo (strona 42), gdzie jest powiedziane, że manna miała kształt okrągłych kulek, ponieważ była jak litera Jud. I spójrz w rozdziale Pekudej (strona 258), gdzie powiedziano, że Ejchalot – te, które znajdują się pośród nich – są Igulim. Jest także inna przyczyna, która wynika ze Stworzeń – ponieważ przeznaczone do ich stworzenia miejsce było wewnątrz tej pustej przestrzeni, wolne i otwarte, jak powiedziano wyżej. I istota tego polega na tym, że skoro Stworzenia są w formie Igulim, to wtedy wszystkie są bliskie i połączone z Ejn Sof, który otacza je całkowicie równomiernie. A Światło i obfitość, której potrzebują, otrzymują od Ejn Sof ze wszystkich stron w jednolitej równości. Gdyby jednak zostały stworzone w formie czworokąta, trójkąta itd. w innych figurach, wtedy miałyby kąty wierzchołkowe bliższe Ejn Sof niż ich inne strony, i nie otrzymywałyby Światła Ejn Sof w równym stopniu. I na końcu trzeciego rozdziału zostanie wyjaśniony sens tego, dlaczego był potrzebny proces Cimcum.
(Pytanie dotyczące Cimcum polega na tym, że zostało ono otwarte jako źródło Dinim (Sądów), aby po nim do Światów przyszła właściwość Din (Sądu). A ta siła nazywa się Bucina de-Kardinuta i odpowiada ciężkości grzechu.)
I oto po wspomnianym Cimcum, kiedy pozostało miejsce, przestrzeń i wolne powietrze w środku Światła Ejn Sof, jak zostało powiedziane wyżej, to już było miejsce, w którym mogły zostać stworzone, uformowane, powołane do istnienia i ukształtowane rzeczy. Następnie z Światła Ejn Sof przeniknęła jedna prosta linia (Joszer Kaw), która pochodziła z Igul od góry do dołu. Rozprzestrzeniła się i zstąpiła wewnątrz tej przestrzeni, podobnej do niej samej. I cała głowa (Rosz) tej linii rozciągała się od samego Ejn Sof i stykała się z nim. Jednak koniec (Sof) tej linii na dole nie stykał się ze Światłem Ejn Sof. I za pośrednictwem tej linii Światło Ejn Sof przyciągało się i rozprzestrzeniało w dół. W obrębie tej przestrzeni zostały stworzone, uformowane, powołane do istnienia i ukształtowane wszystkie Światy. A Kaw jest jak jeden wąski kanał (Cinor), w którym rozprzestrzenia się i kontynuuje przepływ całego Światła Ejn Sof do Światów w miejscu Awir Rejkani i Chalal Panuj. Teraz wyjaśnimy nieco aspekt badania kabalistów, aby zrozumieć, jak istnieją Rosz, Toch i Sof w sfirot wspomnianych powyżej. Ponieważ głowa (Rosz) tej linii styka się całą swoją stroną ze Światłem Ejn Sof, a jej koniec rozciąga się w dół do miejsca otaczającego Światło Ejn Sof pod Światami i nie jest z nim połączony – dlatego naturalnie występują w niej Rosz i Sof. Gdyby bowiem Światło Ejn Sof było otrzymywane przez dwa końce, wtedy byłyby dwa aspekty (bhinot) widoczne tak samo, i nie byłoby kategorii góry i dołu. Podobnie, gdyby Światło Ejn Sof przyciągało się ze wszystkich otaczających stron tej przestrzeni, nie byłoby ani góry, ani dołu, ani przodu, ani tyłu, ani wschodu, ani zachodu, ani północy, ani południa. Jednak ponieważ Światło Ejn Sof przyciąga się tylko w postaci jednej linii (Kaw) i wąskiego kanału (Cinor), dlatego stają się w nim możliwe podziały na górę i dół, przód (Panim) i tył (Achor), wschód i zachód. I jak zostanie napisane z Bożą pomocą w tamtym rozdziale, podsumujemy nasze słowa.
I oto, ponieważ Światło Ejn Sof przyciąga się w postaci prostej linii wewnątrz wspomnianej przestrzeni, rozprzestrzenia się i schodzi w dół – ale nie od razu. Jednak rozprzestrzenianie się było stopniowe. Innymi słowy, początkowo promień Światła zaczął się tam rozprzestrzeniać i już na początku swojego rozprzestrzenienia w formie linii rozszerzył się, przeniknął i uformował jako jedna sfera (Igul), okrążająca dookoła. I ten Igul nie miał kontaktu ze Światłem Ejn Sof, które go otaczało ze wszystkich stron. Ponieważ gdyby się z nim połączył, wszystko wróciłoby do pierwotnego stanu i anulowałoby się w Świetle Nieskończoności, i nie objawiłaby się jego siła w ogóle, a całe Światło Ejn Sof istniałoby wyłącznie tak, jak przedtem. Dlatego ten Igul przylega do Igulu Ejn Sof, ale nie łączy się z nim. A całe podstawowe połączenie i zespolenie Igulu stworzonego (Stworzenia) z Ejn Sof (Stwórcą) odbywa się poprzez wspomnianą wcześniej linię (Kaw), gdyż za jej pośrednictwem Światło Ejn Sof schodzi i rozciąga się ku dołowi oraz napełnia ten Igul, a Ejn Sof okrąża i otacza go ze wszystkich stron. Ponieważ także on jest w formie Igulu wokół niego i oddzielony od niego, jak zostało powiedziane wyżej. Ponieważ jest to nieuniknione – że Świecenie Ejn Sof w Stworzeniach będzie jedynie w postaci tej linii. Gdyby bowiem Światło przyciągało się do nich również przez wszystkie otaczające je strony, to Stworzenia byłyby w postaci samego Stwórcy, bez granic i ograniczeń. Wówczas nie byłoby nawet tego bardzo wąskiego promienia, ani też nie istniałoby w dużym rozprzestrzenieniu, aby było Światłem przyciągniętym do stworzonych w określonej mierze i proporcji, dzięki której są oni nazywani Stworzeniami – dziesięcioma miarami. I dziesięć sfirot wskazuje, że mają miarę, ograniczenie i określoną ilość, co jest przeciwieństwem Ejn Sof. I jak napisano w Księdze Zohar, w rozdziale Pinchas: „Przykazanie trzynaste – to Kirjat Szma” itd. Ale ponieważ nie ma tam miary i nie ma tam poznania inaczej, jak tylko w formie ich sfirot itd., to w każdej sfirze jest poznanie miary, granicy i obszaru. I wąska linia (Kaw) przyciąga do nich tylko to obfitość, która jest im niezbędna, stosowna do ich istnienia jako Stworzenie (stworzenie-neecalim) i nie więcej, niż jest to konieczne dla nich, oraz porównywalne z ich przebywaniem jako Stworzenie (stworzenia-meecalim). I oto ten pierwszy Igul, najbardziej zbliżony do Ejn Sof, nazywa się Keter de-A’K (Keter Adama Kadmona). A potem linia (Kaw) rozprzestrzeniła się dalej, kontynuując swoje zejście, a następnie ponownie uformowała się w okrąg i utworzyła drugą sferę (Igul) wewnątrz pierwszej sfery. I ten nazywa się Igul Hochma de-A’K. Następnie rozprzestrzenił się dalej w dół, ponownie uformował się w okrąg i utworzył trzeci Igul wewnątrz drugiego Igula, który nazywa się Igul Bina de-A’K. W ten sam sposób proces ten kontynuował się, rozszerzał i formował kolejne okręgi, aż do dziesiątego Igula, który nazywa się Igul Malchut de-A’K. I w ten sposób został wyjaśniony aspekt dziesięciu sfirot, które zostały stworzone w formie dziesięciu Igulim, jeden wewnątrz drugiego. I wszystkie te bhinot dziesięciu sfirot zawierają w prosty sposób wszystkie bhinot Światów. Chociaż jest to wyjaśnione w sposób prosty, to jednak ileż jest rodzajów Światów! Zostały one stworzone, uformowane, powołane do istnienia i ukształtowane w tysiącach i tysiącach oraz setkach tysięcy, a nawet w dziesiątkach tysięcy, i wszystkie razem istnieją jako jedno – wewnątrz miejsca przestrzeni, wspomnianej wcześniej. I nie ma niczego poza Nim. I oto każdy Świat zawiera w sobie dziesięć szczegółowych sfirot, a każda szczegółowa sfira, która znajduje się w każdym Świecie, składa się z dziesięciu jeszcze bardziej szczegółowych sfirot. I wszystkie razem są w formie Igulim, jeden wewnątrz drugiego. Jeden wewnątrz drugiego, aż do Ejn Sof. A całkowita ich liczba i wszystkie razem są jak warstwy cebuli, jedna wewnątrz drugiej, podobnie do przedstawień sfer, które są wspomniane w książkach astronomów. I oto kategorią łączącą wszystkie Igulim razem jest cienka linia (Kaw), rozprzestrzeniająca się z Ejn Sof, przechodząca, schodząca i kontynuująca się z jednego Igulu do drugiego, aż do ostatecznej granicy wszystkiego, jak zostało powiedziane wyżej. I za pośrednictwem tej linii przyciągane jest Światło i obfitość, konieczna dla każdego i dla wszystkich z nich. I w ten sposób został wyjaśniony aspekt Igulim dziesięciu sfirot.
A teraz wyjaśnimy drugą kategorię dziesięciu sfirot. Jest to kategoria Światła Joszer (Or Joszer), podobnego do trzech linii (kawim), na wzór Adama Eljona. I oto w postaci wspomnianej wcześniej linii, rozprzestrzeniającej się z góry na dół, gdy wraz z nią rozszerzały się Igulim, tak samo ta linia (Kaw) rozciąga się jako Joszer z góry na dół, aż do najwyższego punktu w Rosz Igulim wśród wszystkich, aż do samego dołu, u podstawy granicy wszystkich Igulim w rzeczywistości, od góry do dołu. I składa się z dziesięciu sfirot w formie CeLeM Adam Joszer (kształt Człowieka Joszer), posiadając pionową wysokość, składającą się z 248 organów, co przedstawia się w postaci trzech linii: prawej, lewej i środkowej. I składa się z dziesięciu sfirot łącznie, a każda sfira jest podzielona na dziesięć sfirot aż do Ejn Sof, zgodnie z przykładem wspomnianym wcześniej w odniesieniu do dziesięciu sfirot, gdy są w formie Igulim. I oto ta druga kategoria nazywa się CeLeM Elohim, na co wskazuje Pismo, gdy jest powiedziane: „I stworzył Elohim człowieka na Swój obraz, na obraz Elohim” (Bereszit 1:27). I w rzeczywistości cała Księga Zohar i Tikunim zajmuje się głównie tą drugą kategorią, jak jest to szczegółowo opisane w innym miejscu. Dlatego istnieją dwie wspomniane wcześniej opinie, ponieważ istnieją dwie kategorie – w formie Igulim i w formie Kawim. A obie są jednością, jak jest powiedziane: „Dobre są słowa Boga Żyjącego”. I w tym zawiera się kilka różnych wypowiedzi odnośnie do porządku i układu dziesięciu sfirot. Ponadto zostanie ci wyjaśnione badanie wspomniane powyżej: jak rozmieszczone są Rosz i Sof, góra i dół w odniesieniu do dziesięciu sfirot. I oto zostało to wyjaśnione w obu tych kategoriach. Pierwsza kategoria to dziesięć sfirot w postaci Igulim, jeden wewnątrz drugiego. I jest to proste – że otaczający wszystko Igul to Sfera Keter. I on jest najbardziej połączony z Ejn Sof ze wszystkich i dlatego jest najbardziej uprzywilejowany. Jednak druga Sfera, nazywana Hochma, ma przerwę między sobą a Ejn Sof. I to jest Sfera Keter. W związku z tym jej wielkość jest mniejsza od wielkości Keter. Podobnie Sfera Bina jest oddalona od Ejn Sof o wielkość dwóch Igulim, a jej wielkość jest mniejsza niż wielkość Hochmy. I tak samo wszystkie Igulim we wszystkich Światach. Każdy, kto znajduje się bliżej Światła Ejn Sof w tej przestrzeni, jest wyższy i bardziej uprzywilejowany względem swojego bliższego sąsiada. I tak aż do Olam ha-Ze (tego świata) – świata materialnego i ziemskiego, który jest Środkowym Punktem (Nekuda Emtzait) i centralnym miejscem wewnątrz wszystkich Igulim. Wszystko to znajduje się wewnątrz całego miejsca, przestrzeni i wolnego powietrza, o których była mowa wcześniej. A także jest on oddzielony od Ejn Sof całkowitym oddaleniem, bardziej niż wszystkie Światy. I dlatego jest materialny, całkowicie fizyczny i cielesny, będąc centralnym punktem wewnątrz wszystkich Igulim. I dobrze to zrozum. Istnieje jeszcze inna przyczyna, bliska tej wspomnianej wcześniej. Jak zostało wyjaśnione, że Kaw, rozciągająca się z Ejn Sof, rozprzestrzenia się, a po tym, jak się zaokrągliła, ponownie rozprzestrzenia się w dół i zaokrągla się aż do ostatecznej granicy wszystkich Igulim, tworząc sobą miejsce początku linii. I ona jest wyższa i bardziej uprzywilejowana niż wszystkie Igulim, które są poniżej niej, ponieważ przyciąga się z Rosz Kaw. Ponadto, ponieważ otrzymuje świecenie, znajdując się w miejscu najwyższym ze wszystkich. I ta Sfera, najwyższa spośród wszystkich, będzie nazywana „Najwyższą Granicą”, a najbardziej wewnętrzny Igul, środkowy i centralny wśród wszystkich, będąc najniższym ze wszystkich i otrzymującym Światło od podstawy Kaw, będzie nazywany „Podnóżkiem”. W trzecim rozdziale, dotyczącym dziesięciu Igulim Świata Nekudim, zostanie wyjaśnione, jak również kategoria dziesięciu sfirot Igulim zawiera w sobie kategorię Kawim, w połączeniu z ich istnieniem w Igulim, oprócz kategorii dziesięciu sfirot Joszer, ukształtowanych na wzór zewnętrznej postaci człowieka. Przeczytaj tam, a znajdziesz istotę wyjaśnienia Igulim. Tam również zostanie wyjaśnione, jak w dziesięciu sfirot Igulim przyjmuje się prawą, lewą i środkową stronę, przedstawiającą podobieństwo Igulim, jeden wewnątrz drugiego. I tak samo w drugim rodzaju – Joszer, który jest w postaci człowieka, uznaje się tam podział na górę i dół, Panim (przód) i Achor (tył). To proste, że ten, kto jest bliżej początku linii, będzie Rosz, a to, co jest poniżej niego, będzie Guf, a to, co jeszcze niżej, będzie Raglaim itd., w pozostałych szczegółowych częściach. W trzecim rozdziale zostanie również wyjaśnione to samo w odniesieniu do dziesięciu Igulim Adama Kadmona (A’K). Przeczytaj tam. I oto pytanie, które zostało wyjaśnione w tym rozdziale: dlaczego wszystkie Światy są w formie Igulim, jeden wewnątrz drugiego, podobne do warstw cebuli? Ten aspekt został wspomniany w Zohar w wielu miejscach, a szczególnie w rozdziale Wajikra, na stronach 19 i 20: „Nawet niebiosa i ziemie są jak warstwy cebuli, jedna wewnątrz drugiej”. Przeczytaj tam. Również w rozdziale Bereszit, strona 14, cytat: „Wszystko jest potrzebne Świętemu, niech będzie błogosławiony, dla stworzenia Świata w nich i naprawy Świata w nich. I cała Mocha (mądrość) jest wewnątrz, a niektóre powłoki ją otaczają. I cały Świat według rodzaju…” itd. – „Wszystko to jest jedno wewnątrz drugiego, a jedno wewnątrz drugiego…” itd. – „I dlatego wszystkie Światy muszą być jeden wokół drugiego, jeden wokół drugiego”. I choć z naszego punktu widzenia wydaje się odwrotnie – że to, co bardziej wewnętrzne, to Moach (mózg), a to, co je pokrywa, to Klipa (powłoka), gorsza od niego – to jednak, jeśli otworzy oczy swojego rozumu, zrozumie i zobaczy, że to stwierdzenie odnosi się do naszej rzeczywistości, do naszego przebywania na ziemi. Dolnej, gdzie to, co jest nam najbliższe, jest nazywane Klipa, otaczającą w odniesieniu do Moach, który jest wewnątrz. I to jest Igul, który go otacza. A następnie kolejny Igul, aż do najbardziej wewnętrznego, który w swej istocie jest Moach dla następnego Igulu. I tak według tego wzoru aż do tego, że odkrywamy, iż Ejn Sof jest wewnątrz wszystkich stworzeń, a On jest wewnętrznym Moach dla wszystkiego. A wszystkie Stworzenia są powłokami i obłóczeniami dla Niego. A Sfera najbliższa nam to najbardziej zewnętrzna spośród wszystkich i nazywa się Klipa dla wszystkiego. W rzeczywistości, w samych Światach nie jest tak, lecz to, co jest wewnętrzne wśród wszystkich, to Klipa, a to, co otacza wszystko, to Moach. Również w tym tekście zostanie wyjaśniona druga kategoria, nazywana „postać Adama w Joszer”, która obejmuje wiele Światów, jak już wspomniano w Zohar, w rozdziale Toldot, strona 19: „W narodzonym człowieku podzielone jest to na różne organy, i każde istniejące ustanawia się stopień po stopniu, jedno nad drugim, i wszystko jest jednym ciałem – tak samo jest ze Światem”. I w czwartym rozdziale zostanie wyjaśnione, jak wszystkie kategorie odzwierciedlają się w postaci człowieka. Są one jeden wewnątrz drugiego, jeden wewnątrz drugiego: Atik wewnątrz A’A, A’A wewnątrz Aba, Aba we-Ima wewnątrz Zeir Anpin itd. – dziesięć sfirot, wszystkie stopnie. Tam zostanie szczegółowo wyjaśniona sprawa bhinot, przedstawiająca się jako jeden wewnątrz drugiego: czym jest Moach, a czym Klipa. Przeczytaj tam szczegółowo. I w ten sposób zostało wyjaśnione pytanie dwóch kategorii w dziesięciu sfirot: pierwsza kategoria – Igulim i druga kategoria – Joszer, jako postać Adama.
Powtórzymy ponownie to, co zostało wcześniej wyjaśnione, w sposób zbiorczy – od Ejn Sof do Zeir Anpin (Z’A). Wiedz, że początkiem wszystkiego było Proste Światło, które nazywa się Światłem Ejn Sof (Niech będzie błogosławiony). I nie było żadnej pustej przestrzeni (Chalal) ani wolnego powietrza (Awir Rejkani), lecz wszystko było Światłem Ejn Sof. A kiedy pojawiło się u Niego pragnienie, aby stworzyć Stworzenia i powołać do istnienia Istnienia – z wiadomej przyczyny – został nazwany Miłosiernym i Łaskawym itd. Ponieważ jeśli nie ma w Świecie tego, kto otrzymałby Jego miłosierdzie, to kto mógłby Go nazwać „Miłosiernym”? I tak samo według tego przykładu – w odniesieniu do innych nazw. I oto On dokonał Cimcum, kurcząc Siebie w środku Jego Światła, w Kropce centralnej, będącej środkiem okręgów i stron, i pozostawił przestrzeń pomiędzy nimi. I to był Cimcum Alef Stwórcy. I oto to Makom Panuj (wolne miejsce) było okrągłe i równe w tej samej mierze ze wszystkich stron, aż do miejsca, w którym znajduje się Świat Acilut. I wszystkie Światy znajdują się wewnątrz tej Sfery, a Światło Ejn Sof otacza je w równej mierze. I oto, gdy dokonał skrócenia (Cimcum), wtedy poprzez jedną stronę przestrzeni przyciągnął Światło za pomocą jednego wąskiego promienia (Luwa), podobnie do Cinoru (kanału), jako jedno Światło, które rozciąga się z Ejn Sof do wnętrza przestrzeni i ją wypełnia. Jednak pozostaje wolna przestrzeń pomiędzy Światłem, które znajduje się wewnątrz przestrzeni, a Światłem Ejn Sof, które otacza przestrzeń. W przeciwnym razie wszystko powróciłoby do wcześniejszego stanu i ponownie połączyłoby się to Światło, które znajduje się wewnątrz przestrzeni, z Ejn Sof, tak jak było wcześniej. Dlatego nie rozprzestrzeniło się szeroko, lecz Światło kontynuuje swoje istnienie wewnątrz przestrzeni tylko w postaci jednej wąskiej linii. I poprzez tę linię Światło Ejn Sof przyciąga się i schodzi do wnętrza okrągłej przestrzeni, a to, co powstało w tej przestrzeni jako Igul, zostało stworzone, i poprzez to ustanawia się związek Stwórcy ze Stworzeniem. Co więcej, mimo że wszystko stworzone ma formę Sfery, a Ejn Sof otacza ją ze wszystkich stron w równej mierze, to jednak w jego miejscu pozostaje połączenie z Nim w rzeczywistości, a Rosz Kaw (głowa linii) nazywa się Najwyższą Głową Stworzenia. A wszystko to, co się rozciąga i rozprzestrzenia w dół, nazywa się Podnóżkiem Stworzenia. I na tej podstawie odkrywamy, że w Stworzeniu istnieją kategorie góry i dołu. W przeciwnym razie nie byłoby bhinot Rosz i Raglej, ani góry i dołu w Stworzeniu. I oto to Światło, które rozprzestrzeniło się wewnątrz tej przestrzeni, zostało podzielone na dwie kategorie. Pierwsza: kiedy całe Światło, które znajduje się wewnątrz przestrzeni, musi przyjąć formę Igulim, jeden wewnątrz drugiego. Przykładem tego jest Światło sfiry Keter – pierwszy Igul, a wewnątrz tego Igulu – Igul Hochma, i tak dalej, aż do ukończenia dziesięciu Igulim. I to są dziesięć sfirot Adama Kadmona (A’K). A po nich – dziesięć kolejnych Igulim. I to są dziesięć sfirot Atika. A następnie w nich dziesięć kolejnych Igulim. I to są dziesięć sfirot Arich Anpina (A’A). A po nich wewnątrz nich dziesięć kolejnych Igulim. I to są dziesięć sfirot Aba. I tak jeden wewnątrz drugiego, aż do końca wszystkich szczegółowych Stworzeń. I każda Sfera z nich posiada swoje własne Or Makif (Światło Otaczające), które również jest okrągłe. A na końcu odkrywamy, że istnieją Or Pnimi (Światło Wewnętrzne) i Or Makif, a wszystkie razem są w formie Igulim. Druga kategoria: kiedy w środku całego tego Igulu Stworzenia rozprzestrzenia się w postaci Kaw Joszer – aspekt Światła podobnego do Igulim, ale w rzeczywistości istniejącego w formie Joszer. I są w nim bhinot: Arich Anpin (A’A), Aba we-Ima (Aba we-Ima), i Zeir Anpin (Zo’N). I wszystkie razem są w formie Joszer, a ten aspekt w Torze jest nazywany „Człowiekiem” (Adam), w swoim CeLeM (obrazie) na wzór Elohim, jak jest napisane: „Uczyńmy człowieka na Nasz obraz” (Bereszit 1:26) itd. Ponieważ on jest Kaw Joszer i rozciąga się w postaci linii. I prawie cała Księga Zohar i Tikunim mówi tylko o tym aspekcie Joszer, jak jest napisane, z Bożą pomocą…
Wiedz, że w tym Stworzeniu istnieje nieskończona różnorodność Światów. I nie ma teraz czasu na ich wyjaśnienie, lecz najpierw objaśnimy jeszcze jedną cechę, która obejmuje całą rzeczywistość tej przestrzeni. I z niej rozprzestrzeniają się wszystkie Światy, jak jest napisane – z Bożą pomocą. I to jest kategoria istnienia Adama Kadmona (A’K) dla wszystkich Pradawnych, wspomniana w Księdze Zohar i Tikunim. A po nim następuje porządek wszystkich stopni. Wiedz, że w tej przestrzeni został stworzony A’K, poprzedzający wszystko, i zawiera on w sobie rzeczywistość dziesięciu sfirot, które wypełniają całą tę przestrzeń. Chociaż początkowo dziesięć sfirot istniało w formie Igulim, jeden wewnątrz drugiego, to następnie, wewnątrz Igulim, zostało przyciągnięte Światło w formie Joszer, na wzór Adama Riszon. Podobnie jak wszystkie Igulim, o których była mowa wcześniej, w odniesieniu do tej formy. I my nie zajmujemy się kategorią Igulim, lecz wyłącznie kategorią Joszer. I dalej, z Bożą pomocą, zostanie wyjaśniona jeszcze istota Igulim i Joszer, oraz jakie jest ich znaczenie. I oto poprzez ten Cimcum, wspomniany wcześniej, gdy powstał Adam, o którym była wcześniej mowa, pojawiły się w nim bhinot – Istota i Kelim. Ponieważ Cimcum Światła tworzy rzeczywistość istnienia Kelim, jak zostanie dalej wyjaśnione, z Bożą pomocą. I nie mamy prawa mówić więcej o tak wzniosłym miejscu. A ten, kto jest rozumny, pojmie początek czegokolwiek na podstawie jego końca, jak jest napisane – z Bożą pomocą w innych komentarzach odnoszących się do nas. I chociaż Kli istnieje tylko w stosunku do Światła, dlatego nazywa się je Kli, to jednak ono jest czyste, świeci doskonale subtelnie i duchowo, i jest istotne. I oto ten A’K rozciąga się od końca do końca, od najwyższego krańca do najniższego krańca, na całą przestrzeń Stworzenia, wspomnianą wcześniej. I w tym Adamie zawarte są wszystkie Światy, jak jest napisane – z Bożą pomocą. Ale na temat wewnętrznej kategorii i jego istoty (Acmuto) w Adamie nie mamy prawa mówić ani zajmować się tym w ogóle. Jednak zajmiemy się i powiemy o tym, co zostało stworzone z niego. I ponieważ Światło Ejn Sof było niezwykle wielkie, to jedynie A’K był zdolny je otrzymać. Jednak nawet od A’K nie było możliwe bezpośrednie otrzymanie, lecz dopiero po wyjściu Światła na zewnątrz poprzez Nekawim (otwory) i Chalonot (okna), które są w nim. I to są Ozen (uszy), Chotem (nos), Pe (usta), Ejnaim (oczy), jak jest napisane – z Bożą pomocą.