Opisuje dziesięć sfirot de-igulim. Zawiera sześć punktów:

1. Igulim jest to Ga’R.
2. Pośród sfirot de-igulim każdy bardziej zewnętrzny – jest ważniejszy. I odwrotnie – pośród sfirot de-joszer bardziej wewnętrzny – ważniejszy.
3. Dwie otrzymujące części są w kelim: a) w ich pnimijut, b) poprzez ich hiconijut.
4. Niemożliwe jest otwarcie stadium dalet inaczej niż za pośrednictwem trzeciego stadium, które wyprzedza go i wywołuje jego otwarcie.
5. Stadium dalet podobne do 4-ech powłok, które nawarstwione jedna na drugą w ściankach kli, i nasłodzenie (światło) przyjmowane jest w wewnętrzną powłokę.
6. Ten masach, u którego większy awijut, wznosi or hozer na większy, wyższy poziom. A wszystkich jest 5 poziomów.

Igulim jest to Ga’R.

1) O dziesięciu sfirot de-igulim Ari mówi bardzo niewiele, i te niewielkie wypowiedzi jakby były pełne przeciwności, jednak powiedzieć o nich szerzej jest niemożliwe, tak jak jest to Ga’R – trzy pierwsze sfiry, którymi nam zabroniono zajmować się. Jednak tą niewielka ilość napisanego poprzez Ari, należy wyjaśnić z wytłumaczeniem dokładnym i zrozumiałym, żeby było wystarczająco dla celów, które chciał osiągnąć Ari, czyli na ile to jest niezbędne w związku z nauką kabbaly.

W dziesięciu sfirot de-igulim każdy bardziej zewnętrzny ważniejszy.

2) Na początku zrozum ogólny obraz. Ari dzieli całą realność na dwa rodzaje: igulim i joszer, czyli we wszystkich parcufim, które znajdują się w pięciu światach: A’K i ABE’A, aż do Olam aZe – Tego Świata, w każdym z nich jest 10 sfirot de-igulim i 10 sfirot de-joszer. Widzimy, że w sfirot de-igulim, ten, kto najbardziej zewnętrzny – najlepszy, a ten, kto najbardziej wewnętrzny – najgorszy. Dlatego że wyższy igul jest najbliżej do Ejn Sof, która otacza całą realność – najlepszy ze wszystkich, nazywa się keter. I wewnątrz niego drugi igul, który nazywa się hochma, on gorszy od keter, itd., aż do kuli, najbardziej wewnętrznej ze wszystkich, czyli do Olam aZe, który jest najgorszy ze wszystkich igulim, czyli jest to ciemność, ciemność bez światła i pełna brudu. W ten sposób każdy igul bardziej wewnętrzny jest gorszy i każdy igul bardziej zewnętrzny – lepszy.

W dziesięciu sfirot de-joszer każdy bardziej wewnętrzny – ważniejszy.

3) I przeciwne temu sfirot de-joszer, tak jak w nich każdy bardziej wewnętrzny – wyższy, i 10 pierwszych sfirot de-joszer, i najbardziej wewnętrznych ze wszystkich, jest to 10 sfirot świata A’K, i jest to kaw, rozprzestrzeniający się od Ejn Sof, który przedłuża się prawie do świata Olam aZe i nie dotyka jego. I na jego hiconijut z zewnętrznej strony ubiera się 10 sfirot de-joszer z drugiego świata, który nazywa się świat Acilut, wysokość którego zmniejsza się, jest niższa odnośnie świata A’K. I na hiconijut świata Acilut ubiera się 10 sfirot de-joszer świata Bria, gorszego od świata Acilut, itd., do dziesięciu sfirot de-joszer świata Asia. Który gorszy od wszystkich, i on ubiera z zewnątrz, z hiconijut, wszystkie światy razem. Czyli w sfirot de-joszer otrzymujemy, że każdy bardziej zewnętrzny od drugiego jest gorszy, a bardziej wewnętrzny jest lepszy. Czyli w przeciwieństwie do dziesięciu sfirot de-igulim. Wielkie i głębokie znaczenie ukryto w fakcie tej przeciwności pomiędzy sfirot de-igulim i sfirot de-joszer, i należy zrozumieć to głęboko.

Dwie metody otrzymywania w kli: a) z wykorzystaniem wewnętrznej części – toch, b) poprzez zewnętrzne – poprzez hiconijut.

4) Jest wiadome pojęcie centralnej kropki, która jest w Ejn Sof, w której odbył się cimcum, i oddaliło się światło od tej kropki, i wyniknęła pusta przestrzeń (patrz wyżej cz.1, rozdz.1, p.50), zostało wyjaśnione tam, że ona nazywa się centralną kropką dlatego, żeby pokazać, że nie ma u niej otrzymywania poprzez pnimijut i toch, a wyłącznie poprzez hiconijut z zewnątrz, i dlatego otrzymuje światło bez ograniczenia miary i ilości, gdyż otrzymujący poprzez hiconijut nie czyni ograniczenia na światło. To znaczy u nas są dwie otrzymujące części kelim: pierwsza część, która otrzymuje poprzez hiconijut i druga część, która otrzymuje w pnimijut. I rzecz jasna nie mówi się tu o miejscach i przestrzeniach, żeby wyobrazić sobie poprzez nie hiconijut i pnimijut, zewnętrzną lub wewnętrzną część, i dlatego powinniśmy dobrze zrozumieć, jakim pnimijut lub hiconijut zajmujemy się tu.

Trzy pierwsze stadia wyłącznie sprzyjają otwarciu czwartego stadium, a same one nie są otrzymującymi, podobnie do czterech powłok w ściankach kli.

 5) I tak, duchowe kli, jak wiadomo, jest to życzenie w stworzeniu otrzymać nasłodzenie od Ejn Sof (patrz cz.1, Pytania o sensie słów, p.25). Wiadomo również, że w tym życzeniu są cztery stadia, jedno poniżej drugiego, czyli to kli, „życzenie otrzymywać”, nie określa się w stworzeniu jako przydatne dla swojego przeznaczenia, dopóki nie przejdzie przez cztery stadia, po schodkach, stadium alef – życzenie bardzo słabe, stadium bet – większe od stadium alef, itd. do stadium dalet – jest to gadlut, wielki poziom życzenia w mierze niezbędnej dla pełnego ukończenia kli. I sens tego wyjaśniliśmy wyżej (cz.1, rozdz.1, p.50).

I ponieważ u tego życzenia otrzymywać forma, właściwości, całkowicie przeciwne życzeniu oddawać, które zawarte w świetle Ejn Sof, ono nie jest zdolne otworzyć się jednorazowo, a wyłącznie stopniowo, zaczynając z życzenia oddawać, wchodzącego w korzeń, czyli keter, i następnie do grubszego niż ono, to znaczy do różniącego się od niego niewiele, czyli do stadium alef. Następnie do jeszcze grubszego, które nazywa się stadium bet, itd. do stadium dalet, różniącego się od światła całkowicie przeciwnymi właściwościami. Ono według jakości jest już przydatne do wykorzystania w stworzeniu jako kli, wówczas jak w trzech poprzednich stadiach życzenie otrzymywać nie otwiera się w mierze pożądanej dla otrzymującego kli.

I dlatego wyłącznie stadium dalet uważane jest jako główne kli dla otrzymywania w stworzeniu i nazywa się na skutek tego pnimijut i toch, wewnętrzna część stworzenia. A stadium gimel, co w życzeniu, uważa się jako znajdujące się na zewnątrz stadium dalet, i stadium bet – na zewnątrz stadium gimel, i stadium alef – na zewnątrz stadium bet, a stadium keter – na zewnątrz ich wszystkich.

W podobieństwie do ścianki materialnego kli, które składa się z czterech powłok, jedna nad drugą i zawartość, która trafia do tego kli, znajduje się rzecz jasna wyłącznie w czwartej wewnętrznej powłoce, a trzy zewnętrzne powłoki otaczające istnieją tam wyłącznie dla wzmocnienia czwartej wewnętrznej powłoki. I również pomyśl tu, że światło jest przyjmowane wyłącznie w stadium dalet, a trzy stadia poprzedzające je, jest to jego hiconijut, zewnętrzna część i pojawia się wyłącznie dlatego, że jest niemożliwym żeby otworzyło się stadium dalet inaczej, jak za pośrednictwem rozprzestrzenienia, jak to wyjaśniono wyżej.

Pnimijut i awijut – jest to jedno i to samo, hiconijut i zakut – jest to jedno i to samo.

6) W ten sposób dokładnie wyjaśniliśmy wewnętrzną i zewnętrzną część – pnimijut i hiconijut, które należy rozróżniać w każdym kli, gdyż na skutek tego, że obowiązkowo są cztery stadia w każdym kli, jak wiadomo, dlatego ostatnie stadium, co w nich, nazywa się wewnętrzne – toch i pnimijut tego kli, ponieważ jest główną otrzymującą częścią kli. A stadia, które ją wyprzedzają, żeby otworzyć ostatnie stadium, uważane za zewnętrzną część kli i każdy poziom oddalony od ostatniego stadium, uważa się bardziej zewnętrzny.

Wiadomo również, że stadium alef bardziej subtelne od stadium bet, a stadium dalet najgrubsze ze wszystkich. Wychodzi na to, że wewnętrzna część – pnimijut i awijut – jest to jedno i to samo. I to, że stadium dalet uważa się otrzymującym nasłodzenie (światło), to dlatego, że ono jest najgrubsze.

Hiconijut i zakut – jest to jedno i to samo, gdyż jej życzenie jest słabe i zah – subtelne, bardziej bliskie do Stwórcy, i dlatego ono najbardziej zewnętrzne, czyli ono najbardziej oddalone od tego, żeby być otrzymującym kli, oddalone od wewnętrznej części.

Bliskość i oddalenie od Stwórcy mierzone względem otrzymywania, co jest w stworzeniu.

7) Jest to to, co pisze Ari o sfirot i igulim, że każdy bardziej zewnętrzny, jest lepszy i bliższy do Stwórcy, podobnie jak korzeń, który nazywa się keter, który jest najbardziej subtelny ze wszystkich i znajduje się w podobieństwie właściwości do Ejn Sof najbardziej ze wszystkich. To właśnie i nazywa się, że on najbliżej do Stwórcy. I to nazywa się, że on najbardziej zewnętrzny ze wszystkich, czyli bardzo oddalony od wewnętrznej, otrzymującej części, jak powiedziano wyżej. I następne jest to stadium alef, bardziej wewnętrzne od keter, czyli bardziej bliskie do otrzymującej części od niego. I stadium bet bardziej wewnętrzne niż alef, czyli bardziej bliskie do stadium dalet, otrzymującej części. I tak do stadium dalet, rzeczywiście wewnętrznego, czyli nasłodzenie (światło) jest przyjmowane przez nie, dlatego jego forma, właściwości oddalone od Stwórcy bardziej niż u reszty, jak to powiedziano wyżej.

W dziesięciu sfirot de-joszer miara ich wielkości zależy od or hozer, które wznosi się od awijut masachu: u większego „aw” – grubego or hozer więcej.

8) Jednak dla sfirot de-joszer jest pojęcie „or hozer” – or hozer, które wznosi się od ziwug masachu z wyższym światłem (patrz część 1, Pytania o sensie słów, słowo: masach), i miara wielkości or hozer określa się poziomem awijut, który jest w masachu, który czyni ziwug z wyższym światłem. W masachu z największym awijut, czyli w stadium dalet, jest otwarcie pełnego poziomu dziesięciu sfirot, czyli do keteru, a jeżeli poziom awijut w masachu mniejszy o jeden poziom i nie ma tam więcej niż stadium gimel, to jest otwarcie wyłącznie takich dziesięciu sfirot. I w każdej z nich jest nie więcej niż poziom hochma i brakuje keteru. A jeżeli nie ma w masachu awijut większego od stadium bet, to jest otwarcie tylko takich dziesięciu sfirot, gdzie w każdej z nich jest nie więcej niż poziom bina i brakuje keteru i hochmy. A jeżeli nie ma w masachu awijut większego niż stadium alef, jest otwarcie takich dziesięciu sfirot, że w każdej z nich jest nie więcej niż poziom Z’A. Jeżeli masach jest tak cienki, że nie ma w nim nawet awijut w stadium alef, więc on nie otwiera żadnego poziomu, a wyłącznie poziom malchut. I sens tego wyjaśnimy w trzeciej części.