Wyjaśnia, jak malchut de-Acilut opuściła się i zamieniła się w keter świata Bria. Zawiera dziesięć punktów:

1. W świecie Bria jest w rosz A’A wyłącznie HaGa’T i brakuje KaHa’B.
2. Rosz każdego parcufa nie obłacza się w niższych.
3. Dwie bhiny opuszczają się od masachu wyższego świata w niższy świat:
   1. dziesięć sfirot or jaszar i or hozer, wychodzące od masachu za pośrednictwem ziwug de-akaa,
   2. światło malchut de-malchut wyższego świata rozcina masach i opuszcza się, żeby być keterem w niższym świecie.
4. Na początku malchut była wielką, jak Z’A, i wzburzała się, że chce panować jedna. I odpowiedzieli jej: „Idź i pomniejsz siebie, żeby opuścić się w świat Bria i tam panować”. I kropka malchut obróciła się w keter w świecie Bria.
5. W momencie zmniejszenia oddaliło się dziewięć niższych sfirot od malchut i wzniosły się do ich korzeni w Z’A.
6. Jeżeli dziewięć sfirot malchut znikają z przyczyny zepsucia, braku w niższych, to one nie wznoszą się w Z’A, a upadają w klipot.
7. Podobnie do tego, jak kropka malchut de-Acilut opuściła się i zamieniła się w keter de-Bria, tak samo jest w każdym ze światów.
8. Na skutek tego, że malchut wyższego stała się keterem niższego, zostają powiązane światy jeden z drugim. I Ga’R de-Bria mogą wznieść się w szabat w świat Acilut.
9. Kiedy realnie liczone stworzenia, jest ich wyłącznie cztery bhiny, Hu’B Tu’M, a kiedy liczone ich korzenie razem z nimi, to ich jest pięć czyli KaHa’B Tu’M.
10. I w ten sam sposób w każdym parcufie, w każdej sfirze – wyższa nazywa się Stwórcą, a niższa – stworzeniem. I jest pomiędzywarstwowa bhina pomiędzy nimi, która nazywa się keter, wszystko jak opisano w światach, i jest to: „Ja pierwszy i Ja ostatni”. Czyli keter – on ostatni w wyższych i pierwszy w niższych.

Dwie bhiny opuszczają się z wyższego świata w niższy:
1. Dziesięć sfirot or jaszar, obłaczające się w or hozer, które rozprzestrzenia się za pośrednictwem masachu i ziwug de-akaa.
2. Ostatnia bhina wyższego świata, czyli malchut de-malchut, która opuszcza się i staje się Atik w niższym świecie. I ona nie rozprzestrzenia się za pomocą or hozer w masachu, a rozcina masach i opuszcza się.

1) Znalazłem u Rawa Gedala Alewi, że trzy pierwsze sfiry z sześciu sfirot A’A de-Bria, które są nazywane HaGa’T¹, które pozostały otwartymi bez obłóczenia², te trzy sfiry są masachem. Wytłumaczenie tego następujące: wyjaśniliśmy, że w każdym z tych trzech światów Bria, Jecira, Asia jest u nich jeden masach. Kiedy poprzez masach pomiędzy Acilut i Bria przechodzi światło świata Acilut, żeby stworzyć dziesięć podobnych do niego sfirot w Bria, światło nie rozcięło³ tego masachu przechodząc przez niego, a tylko przeszło przez masach, wbrew wszystkim prawom i tworzy z dołu pod nim dziesięć sfirot świata Bria. Jak również trzy pierwsze sfiry HaGa’T z Arich Anpin de-Bria, one również przechodzą poprzez masach nie przebijając go, a zmniejszają się na miarę swego przejścia i w dół przechodzi tylko niewielkia ilość światła. Lecz ta kropka malchut de-Acilut, która opuściła się, żeby obłóczyć się w te Ga’R de-A’A de-Bria, i jej światło, które znajduje się w malchut de-Acilut, przebija i rozsuwa masach, i opuszcza się, i obłacza się w Ga’R de-A’A de-Bria⁴.

Or pnimi

1. Dziesięć sfirot de-Bria wszystkie razem znajdują się na poziomie światła bina, dlatego że cały świat Bria jest to bet de-awijut i nawet keter i hochma (patrz wyżej: rozdz.4, p.2). I ponieważ poziom biny de-Acilut obłóczony na HaGa’T de-A’A świata Bria, i nie może przedłużyć się od niego w świat Bria, a wyłącznie w HaGa’T de-A’A, lecz nie w jego NeH’I, czyli jego Wa’K. I dlatego HaGa’T de-A’A de-Bria uważane za Ga’R, a NeH’I de-A’A, jak jego Wa’K. I reszta zostanie wyjaśniona dalej.

2. Rosz każdego parcufa nie obłacza się w niższy parcuf, ponieważ obłóczenie niższego zaczyna się od pe de-rosz wyższego i w dół, jak jest to opisane w odpowiednim miejscu. I ponieważ HaGa’T de-A’A – jest to rosz, to dlatego one są otwarte, bez obłóczenia.

3. Rozcięcie, rozdzielenie – oznacza pokonanie przez światło granicy w masachu, nie poddając się jego zatrzymującej sile, czyli światło przerywa, przechodzi i świeci również pod masachem. I trzeba dobrze pamiętać to, co wyjaśniliśmy wyżej w stosunku do uderzenia (akaa) or elion w masach (patrz: O’P, rozdz.2, p.3), kiedy masach przerywa or elion, które rozprzestrzenia się, żeby przejść również i pod jego granicę, i zawraca je z powrotem, jak powiedziano wyżej u Ari (cz.3, rozdz.1, p.3). I w związku z tym, jakaś część or elion wyrywa się i nie powraca z powrotem, a opuszcza się w dół pod masach i świeci tam. Jest to podobne do tego, że ono przełamało i uczyniło szczelinę w ciele masachu, przechodząc swoja drogą od niego w dół. Jednak tutaj nie ma żadnego podobieństwa do rozcięcia i szczeliny, co w materialnym, które można wyobrazić sobie i odczuć, w żadnym wypadku. Mówi się wyłącznie o pokonaniu granicy: ponieważ masach ogranicza światło, jak wiadomo, lecz części or elion masach nie ogranicza i nie zatrzymuje. Nazywa się, że ta część przebija masach i jego granicę, i przechodzi w dół, pod masach.

I ta część, która sięgnęła granic masachu i przeszła w dół, nazywa się malchut de-malchut wyższego poziomu lub punktem malchut wyższego. I dlatego powinniśmy rozróżniać w ziwug de-akaa dwie różnice:

Różnica 1 – masach pokonuje światło i zawraca je z powrotem na miejsce, przy tym or hozer staje się obłóczone na cztery stadia or elion z dołu do góry. Siłą tego rozszerza się malchut w dziesięć sfirot od siebie w dół „minej u bej”, od masachu i w dół, w ten sposób, że wszystkie dziesięć sfirot, które wyszły od masachu w górę, przeszło ich świecenie i od masachu w dół. I zostawiły one wrażenie po sobie, z góry w dół (patrz: O’P, rozdz.2, p.3), i jest to pierwsza różnica, która jest w ziwug de-akaa.

Różnica 2 – ta część or elion, która rozcięła i przebiła, przeszła pod masach bez pomocy or hozer, czyli rzeczywiście w postaci Istoty Jego – „Acmuto”. Czyli, jak wyjaśniliśmy wyżej, ta część nazywa się kropka malchut wyższego, lub malchut de-malchut wyższego, która anulowała granice i w żaden sposób nie została poddana zatrzymującej sile masachu. Zrozum lepiej, że w stosunku do tego punktu, masach uważa się jako w ogóle nieistniejący, i dlatego wyróżnił Ari i powiedział: „rozcina i przebija masach”, z przyczyn, które wyjaśniliśmy. I zgodnie z tymi rozróżnieniami, które wyjaśniliśmy, zrozum wszystkie przeciwności słów Ari.

4. Czyli w HaGa’T de-A’A, ponieważ tam jest jego Ga’R, ponieważ w tym A’A de-Bria jest wyłącznie Wa’K: HaGa’T NeH’I, i HaGa’T – są jego Ga’R, jak powiedziano wyżej. I zrozum tu, że ta kropka malchut de-Acilut, która przebiła i opuściła się pod masach w dół w postaci różnicy 2, obejrzanej wyżej, jest to Ejn Sof, która nazywa się wyższe „tohu”, które jest właściwościami Ejn Sof i nie ma żadnych właściwości od bhinot Hu’B Tu’M, a te cztery bhiny wyłącznie włączone w niego w potencjale, a nie wcielają się realnie. I te Ga’R de-A’A, wewnątrz których obłóczyła się kropka wyższego, te Ga’R przechodzą w postaci pierwszego rozróżnienia obejrzanego wyżej i nazywane są „bohu”, i w nich są cztery korzenie, te cztery bhinot Hu’B Tu’M są już całkowicie w działaniu, czyli za pośrednictwem obłóczenia or hozer. I są to rzeczywiste, prawdziwe, realne kelim, i zapamiętaj to.

Na początku malchut była taką wielką jak Z’A i zaskarżyła, czyli zażyczyła sobie panować jedna. I wtedy odpowiedzieli jej, żeby zmniejszyła siebie na dziewięć sfirot w Acilut, i opuściła się w Bria, i panowała tam. I te dziewięć sfirot, które zniknęły z niej, połączyły się ze swoim źródłem w Z’A. I wtedy ona opuściła się i obróciła się w Atik w Bria.

2) W czym jest sens tej kropki? Niezrozumiałe, w jaki sposób dwa światła, przy objawieniu swoim, były stworzone równe sobie swoimi poziomami⁵. I kiedy wzburzyła się Luna i zmniejszyła się, to oznacza, że ona była w postaci pełnego parcufa, zmniejszyła się i została w postaci małej kropki, składającej się z dziesięciu sfirot⁶. A reszta dziewięć kropek oddzieliły się od niej⁷, jak wiadomo, że jej korzeń – początkowo nie więcej niż tylko jedna kropka. I następnie przyszło dodatkowo od Z’A dziewięć innych kropek, i dlatego ona nazywa się aspaklaria – „lustro, w którym nie ma nic swego”. I dlatego powrócił Z’A i zabrał je, a ona pozostała w postaci malutkiej kropki⁸. I wtedy nie mogła ona utrzymać się w nim, z powodu bardzo małego swojego stanu, i opuściła się zamiast tego w rosz de-Bria.

Or pnimi

5. Z’A i malchut nazywane są dwoma światłami, ponieważ one wpływają na niższe światy, gdyż od Ga’R – keter, hochma, bina – niższe nie mogą otrzymywać, i dlatego wyłącznie Z’A i malchut świecą niższym, dlatego nazywane światłami. Wówczas jak były one stworzone, ich poziomy były równe, czyli malchut otrzymywała światło od biny, a nie poprzez Z’A, i w ten sposób oboje byli równi. Dlatego że jak Z’A był stworzony przez binę i otrzymywał światło biny, tak i nukwa otrzymywała światło biny. A kiedy malchut nie jest zdolna otrzymywać od biny, a wyłącznie poprzez Z’A, to uważa się, że ona jest poniżej Z’A. Ponieważ otrzymujący – niżej niż ten, kto mu daje, jak wiadomo. I sens tego będzie wyjaśniony w odpowiednim miejscu.

6. Zostało wyjaśnione wyżej, że Luna, czyli malchut, była na równi z Z’A, czyli ze Słońcem. I wtedy ich poziomy były na poziomie Wa’K: HaGa’T NeH’I, i obojgu brakowało rosz, czyli brakowało trzech pierwszych sfirot, i oboje karmili się od biny, która nazywała się keter. I to jest to, o czym piszą mędrcy (Hulim, list 60 str.2), że malchut powiedziała, iż nie może dwóch króli korzystać z jednej korony (keter – dosłownie: korona), czyli z Ima (bina), a malchut zechciała panować jedna. I wtedy było jej powiedziane: „idź i zmniejsz siebie”, czyli wyjdź z Acilut w Bria i tam panuj. I malchut, która była w Acilut całym parcufem z dziesięcioma sfirotami, zmniejszyła się na skutek opuszczenia w Bria i znajdowała się tam w postaci maleńkiej kropki, składającej się z dziesięciu sfirot znajdujących się w potencjale, a nie w realnej rzeczywistości, i reszta zostanie wyjaśniona dalej.

7. Czyli pozostały w Z’A de-Acilut, i w Bria opuściła się wyłącznie jedna malchut de-malchut.

8. „Lustro” oznacza „Światło”, ponieważ malchut nazywa się świecąca, jak powiedziano wyżej. I mówi: „nie ma u niej nic od siebie”, dlatego że jej korzeń początkowo jest to jedna kropka, jak pisze Ari wyżej. A wszystkie dziewięć sfirot, które były u niej, kiedy ona była jeszcze w Acilut, nie były jej własne, czyli od or jaszar malchut, a wyłącznie od or hozer, które ona wznosiła za pomocą masachu, od siebie – w górę do Z’A. I to or hozer powraca od Z’A do malchut z góry w dół i buduje malchut w postaci dziesięciu sfirot (patrz: O’P, rozdz.2, p.3). I to jest to, co mówi Ari, że „przyszło dodatkowo od Z’A dziewięć innych kropek”, i dlatego wówczas, kiedy zmniejszyła się malchut i opuściła się w Bria, opuściła się wyłącznie istota malchut, a wszystkie dziewięć pierwszych sfirot w postaci or hozer pozostały w Acilut, w Z’A, w ich korzeniach. I to jest to, co pisze Ari: „powrócił Z’A i zabrał je”. I dlatego nazywa się lustrem, u którego nie ma od siebie niczego.

Nawet po tym, kiedy była naprawiona malchut w katnucie, pozostała malchut w postaci Atik w świecie Bria.

3) I chociaż było to podczas zepsucia Luny przy stworzeniu świata Bria, lecz po tym jak została naprawiona i wróciła na swoje miejsce ahor be ahor, i był stworzony Adam Riszon, i on powrócił ją panim be panim, jak było na początku⁹. Następnie, na skutek grzechu niższych, powróciła i zmniejszyła się, i opuściła się, i w tym – cały wewnętrzny sens naszych modlitw, jej naprawienie podczas naszych modlitw. I wtedy ona powraca do początkowego stanu, i nie mamy siły na nic więcej. I każda cząsteczka w świętości pozostawia reszimo, ślad na swoim miejscu, bez względu na to, że znika stąd¹⁰. I zawsze pozostaje ta kropka w rosz de-Bria.

Or pnimi

9. Jest to długi temat i nie ma tu miejsca wyjaśniać go.

10. Ponieważ pojęcie zniknięcia nie działa w duchowym, i każda zmiana, zmniejszenie, itd., nie oznacza, że bhina alef znika i zamiast niej przychodzi druga, nowa bhina. A oznacza, że bhina alef pozostaje jak i była, a zmiana, o której mówimy, że przychodzi bhina, właściwość dodatkowa do pierwszej. W ten sposób za każdym razem, kiedy mówi się, że jakaś bhina została zmieniona, uważa się, że została dodana druga bhina do pierwszej bhiny. I powinniśmy pamiętać o tym, ponieważ niemożliwym jest przypominać ciągle. I to jest to, co pisze Ari: „każda cząstka w świętości pozostawia reszimo, ślad na swoim miejscu, bez względu na to, że znika stąd. I zawsze pozostaje ta kropka w rosz de-Bria”. Czyli, jak wyjaśniliśmy, że wzniesienie tej kropki i jej powrót na swoje miejsce w Acilut nie powoduje żadnych zniknięć w kropce, która opuściła się w Bria, ponieważ nie ma zniknięcia w duchowym. I dlatego należy zrozumieć powrót kropki w Acilut jako dodatek, który stworzony na nowo, podobnie do zapalenia świeczki od świeczki, i nie ma w pierwszej straty. W ten sposób, że kropka pozostaje w rosz de-Bria i razem z tym wznosi się w Acilut, i teraz są dwie kropki.

Kiedy wypróżnienie dziewięciu sfirot malchut odbywa się z przyczyny grzechu niższych, to jej dziewięć sfirot nie wznosi się w Z’A, a upadają w klipot.

4) Jednak w tym czasie, kiedy jej zmniejszenie – na skutek grzechu niższych, to dziewięć kropek, które zniknęły z niej, nie powracają w Z’A, do źródła, z którego wyszły, a opuszczają się na skutek naszych grzechów w klipot, w postaci „Szhiny na wygnaniu”. I nie ma możliwości kontynuować opisywania tego.

Podobnie do tego, jak kropka malchut de-Acilut opuściła się i stała się Atik keter de-Bria, tak samo i w każdym świecie – malchut wyższego świata obłaczała się w keter niższego świata.

5) Powrócimy do tematu. Ta kropka była na początku „ogonem u lwów” w sof świata Acilut²⁰, jak powiedziano: „Hawa była ogonem u Adama”³⁰. I następnie opuściła się i zmniejszyła siebie w postać kropki i stała się „głową u lisów”, w rzeczywistości rosz dla Bria. I tak było w każdym świecie: kropka malchut de-Jecira opuściła się w rosz de-Asia, i także z Bria w rosz de-Jecira. I tak było w rosz de-Acilut, w postaci „wszystko w hochmie (mądrości) stworzyłem”. Ponieważ światło Ejn Sof obłacza się w wyższą hochmę, co jest powyżej świata Acilut, i opuściła się ta hochma⁴⁰ i przebiła masach, co nad Acilut, i opuściła się z miejsca swego wyjścia i obłóczyła się w Acilut, i przez nią otrzymuje Acilut światło Ejn Sof. I jest to sens powiedzianego: „wszystko w mądrości (hochma) stworzyłem”, jak powiedziano o świecie Acilut.

Or pnimi

20. Czyli sijum – ukończenie wszystkich sfirot świata Acilut, które w podobieństwie do sfirot świata Bria, jak lwy w stosunku do lisów. I malchut opuściła się z sijum sfirot świata Acilut i stała się rosz dla sfirot świata Bria.

30. Z’A i malchut nazywane są Adam i Hawa, i malchut jest to sijum – ukończenie wszystkich sfirot Z’A. I dlatego mówią mędrcy o Adam Riszon przed stworzeniem Hawy, że „Hawa była ogonem u Adama”, czyli sijum, ostatnią jego bhiną.

40. Czyli malchut de-A’K, wewnątrz której znajduje się masach bhiny gimel, czyli poziom hochma, ta malchut opuściła się i stała się Atik w świecie Acilut.

Na skutek tego, że malchut wyższego stała się keterem niższego, łączą się światy jeden z drugim i otrzymują świecenie jeden od drugiego.

6) Jednak wszystko to, co wynika we wszystkich światach, wszystko to dla ich korzyści, żeby połączyć każdego z każdym, żeby mogły otrzymywać świecenie jeden od drugiego tym, że sijum de-Acilut stał się rzeczywiście początkiem rosz de-Bria, i to samo w reszcie światów.

Na skutek tego, że malchut de-Acilut obłacza się w keter de-Bria, który znajduje się w ejhalu Kodesz Kodaszim, może ten ejhal wznieść się w szabat w Acilut.

7) I w tym jest wewnętrzny sens szabatu, że w tym czasie dodaje się świętość w światach, i wtedy wyższy ejhal Kodesz Kodaszim (Święta Świętych) świata Bria ponownie wznosi się w Acilut⁵⁰, i staje się Acilut całkowicie ukończonym, i analogicznie w reszcie światów. I nie ma możliwości kontynuować opisywania tego.

Or pnimi

50. Rosz de-Bria, w którą obłacza się kropka malchut de-Acilut, nazywa się ejhal (pałac) Kodesz Kodaszim (Święta Świętych), i cały ten ejhal wznosi się w szabat razem z kropką w Acilut, z powodu tej kropki de-Acilut obłóczonej tam.

W każdym stworzeniu jest nie więcej niż cztery poziomy Hu’B Tu’M, i pomiędzywarstwowy poziom pomiędzy Stwórcą i stworzeniem, który nazywa się keter, w którym jest właściwość Stwórcy i właściwość stworzenia.

8) Wnioski, które wynikają z tego, są takie, że w rzeczywistości w stworzeniu są nie więcej niż tylko cztery poziomy, i są to cztery litery imienia AWA’Ja, lub: Acilut, Bria, Jecira, Asia, lub: hochma, bina, tiferet i malchut, i dlatego Tora zaczyna się od słów „Bereszit”, „i nie ma reszit, oprócz hochmy”, jak powiedzieli mędrcy. I oni powiedzieli to mową zaprzeczenia, żeby zaprzeczyć keter⁶⁰. Jednak jest pomiędzywarstwowy poziom, zawierający dwie bhiny: Stwórcę i stworzenie. On nazywa się keter, i ten keter włącza w siebie ogólnie wszystko to, co znajduje się ponad nimi, chociaż on najmniejszy ze wszystkich, on otrzymuje od wszystkich i jest w nim korzeń wszystkich dziesięciu sfirot stworzeń, i on wpływa na wszystkich.

Or pnimi

60. Oni mogliby powiedzieć, że reszit – jest to hochma, dlaczego oni powiedzieli: „nie ma reszit, oprócz hochmy”, przecież sens taki sam, a nie inny? I słowa „żeby zaprzeczyć keter” wskazują nam, że keter nie jest reszit (pierwszym), (początkowym) w świecie, a hochma – jest to reszit w świecie, ponieważ świat w całości ma cztery bhiny Hu’B Tu’M, i hochma jest to bhina alef z nich, a keter nie wchodzi w liczbę bhinot świata, jest to pomiędzywarstwowa bhina i ona sama w sobie zawiera cztery bhiny, jak to powiedziane wyżej.

Kiedy my liczymy cztery – jest to liczba stworzeń realna, a kiedy liczymy pięć, liczymy z nimi i keter, w którym jest i Stwórca, i stworzenie.

9) Nie pomyl się w tym, że czasami mówimy dziesięć sfirot, które dzielone są na cztery litery AWA’Ja, czasami mówimy, że dzielimy na pięć parcufim⁷⁰. Kiedy mówimy o czterech – jest to liczba stworzeń, istniejąca w realnej rzeczywistości, a kiedy mówimy pięć parcufim – to liczymy i korzeń, Stwórcę, i stworzenie.

Or pnimi

70. Jednak te dziesięć sfirot nie są dzielone na dziesięć parcufim, i przyczyna jest w tym, że sześć sfirot HaGa’T NeH’I nie tworzą sześciu parcufim, to znaczy wszystkie razem odnoszą się wyłącznie do jednego awijut masachu, czyli bhiny gimel. I dlatego wszystkie razem wychodzą z jednego ziwug de-akaa i są uważane jako jeden parcuf. I różnica pomiędzy sześcioma sfirotami HaGa’T NeH’I zostanie wyjaśniona później.

We wszystkich światach, najwyższy poziom uważany jest za Stwórcę, a najniższy za stworzenie, w którym są cztery bhiny. I jest pomiędzy nimi pomiędzywarstwowy poziom keter, w którym jest i Stwórca i stworzenie. I keter, będąc malchut wyższego, nazywa się „Ani” – „Ja”, a będąc keterem niższego on nazywa się „Ejn” – „Nie”. Jak powiedziano: „Ja pierwszy i ja ostatni”.

10) I wiedz, że w ten sam sposób odbywa się to w każdych dziesięciu sfirot, we wszystkich światach, i również w indywidualności w każdym parcufie, kiedy zawsze wyższa z tych bhinot nazywa się Stwórcą, a niższa stworzeniem. I nie ma w stworzeniu mniej niż cztery litery AWA’Ja, nawet w dziesięciu indywidualnych sfirot i podsfirot⁸⁰. I jest pomiędzy nimi pomiędzywarstwowa bhina, która nazywa się keter, i zrozum to dobrze, ponieważ to wyjaśnia wszystkie szczegóły, o których mówiliśmy. I to „Ja pierwszy i Ja ostatni”, ponieważ keter – on pierwszy i on ostatni, i on „Ejn” (Nie), i on „Ani” (Ja)⁹⁰. Ponieważ ze strony malchut Stwórcy, która w nim – on ostatni i nazywa się „Ani” – „Ja”, i jest to malchut. A ze strony korzenia stworzeń, co w nim, czyli ze strony keter, on pierwszy, i nazywa się „Ejn”, składający się z tych samych liter, co i słowo „Ani”.

Or pnimi

80. Cztery litery imienia AWA’Ja jest to Hu’B Tu’M, i tiferet włącza w siebie sześć sfirot, a pomiędzywarstwowy poziom pomiędzy Stwórcą i stworzeniami nazywa się keter. Razem ich – dziesięć sfirot, i każda indywidualna sfira z tych dziesięciu sfirot zawiera w sobie obowiązkowo także dziesięć sfirot, i to samo w indywidualnych podsfirot, tak jak dokładnie to wyjaśniliśmy w Wewnętrznym spostrzeganiu cz.2, p.96.

90. I jest tu dobra wskazówka, ponieważ słowo „Ejn” – „Nie”, wskazuje na brak poznania, i przeciwne jemu słowo „Ani” – „Ja”, które wskazuje na całkowite poznanie w Jego całkowitej doskonałości. I bez względu na to, że nie ma dwóch przeciwnych pojęć zaprzeczających jedno drugiemu bardziej niż te dwa słowa „Ani” i „Ejn”, jak wyjaśniliśmy, przy tym wszystkim litery, z których się składają, są równe i podobne. I jest to wielki cud, o którym napisano: „Ja pierwszy i Ja ostatni”, żeby wskazać, że są to nie dwa pojęcia, a jedno, jak pisze Ari: „Ponieważ ze strony malchut Stwórcy, która w Nim – on ostatni i nazywa się „Ja” – „Ani”, i jest to malchut. A ze strony korzenia stworzeń, które w nim, czyli keter – on pierwszy i nazywa się „Ejn”. Stworzone z tych samych liter słowo, co i słowo „Ani” (hebr. alef-jud-nun). I te pojęcia są głębsze od jakiejkolwiek głębiny i wyższe od wszystkich wysokości. I dlatego ostrzega nas Ari, mówiąc: „I zrozum to dobrze, ponieważ tym wyjaśnia się każde pojęcie, które będzie wyjaśnione przez nas”.

Dlatego powinniśmy dobrze zrozumieć wewnętrzny sens tych dwóch, przeciwnych pojęć rozpatrywanych tutaj, które nawet nie są podobnymi jakościami. My je powinniśmy zrozumieć jako jedno, kiedy będąc malchut wyższego i Istotą wyższego, co przecina i przebija masach, jak opisano wyżej, gdzie na kropkę malchut wyższego działania ograniczenia masachu zupełnie nie działają. Z tego powodu keter nazywa się „Ja – ostatni”, co oznacza całkowitą doskonałość, czyli malchut wyższego otrzymuje od wszystkich dziesięciu sfirot wyższego. Przy czym te dziesięć sfirot obowiązkowo zawierają w sobie wszystkie poziomy i parcufim przeznaczone do rozprzestrzenienia w światach poniżej nich. Widzimy, że ta kropka zawiera końcową doskonałość, i to – „Ja ostatni”, to również keter, który nazywa się Atik, nazywa się tohu, i nazywa się iskrą Stwórcy, i nazywa się Ejn Sof.

I ponieważ jest to korzeń dla stworzeń, które w Nim, ponieważ jest to keter dla niższych stworzeń, i jest to „Ja pierwszy”, który nazywa się „Ejn”, litery słowa „Ani”, czyli w stosunku do stworzeń łączą się litery słowa „Ani” w słowo „Ejn”, sens którego przeciwny do składni „Ani”, które są również malchut wyższego, z powodu – „światło zmniejsza się i przechodzi przez masach”, jak napisano wyżej, że on dlatego realnie włączył w siebie cztery bhinot Hu’B Tu’M. I dlatego nazywa się głównym pośród stworzeń, rosz dla nich, i wszystko, co jest w guf, pochodzi z rosz. I nazywa się „Ejn”, ponieważ wszystkie poziomy i światy, znajdujące się pod nim, otwierają to, co jest w rosz. I zanim one ukończą przeznaczone dla nich, rosz znajduje się w postaci „Ejn”, jak napisano: „Ja pierwszy”, czyli wyłącznie początek otwarcia i korzeń dla otwarcia. I nazywa się A’A, i nazywa się bohu, i nazywa się iskrą stworzenia, i nazywa się keter. I zagłęb się w te słowa, całkiem możliwe, że staniesz się godnym i znajdziesz początek otwarcia mądrości (hochma). Jednak to, co napisane, że Atik nazywa się „Ja ostatni” oznacza tylko, że ze strony jego wzniesienia w Acilut w szabat on ponownie staje się tam malchut wyższego, jak pisze Ari, i zrozum to.