Wyjaśnia drugi parcuf, należący do A’K, który nazywa się A’B. Zawiera cztery punkty:

1. Or makif czyni zmniejszenie masachu bhiny dalet do bhiny gimel, i or elion, które nie przestaje świecić, uderza w niego. Przy tym masach wznosi or hozer i obłacza dziesięć sfirot or jaszar do hochma. I nazywa się A’B de-A’K.
2. Nie ma w duchowym „niepełnego”, i dlatego zanim malchut otrzymała awijut bhiny gimel, odbyło się jej usubtelnienie całkowicie do szoresz (korzenia).
3. Usubtelnienie do szoresz nazywa się wzniesieniem z tabura w pe.
4. Po tym, jak masach nabył awijut bhiny gimel, znajdując się w swoim początku – w pe de-Galgalta, on ponownie opuścił się na swoje miejsce – miejsce haze de-Galgalta de-A’K. Na niego odbywa się ziwug de-akaa, i wyniknęły z pe (z haze) de-Galgalta de-A’K w dół – rosz, toch, sof parcufa A’B de-A’K.

Or makif czyni zmniejszenie masachu bhiny dalet do bhiny gimel.

1) Tobie jest już wiadome prawo usubtelnienia działające w awijut, co w kli malchut. Gdzie bez względu na to, że awijut w kli malchut – ona przyciąga i ona jest przyczyną całego istniejącego poziomu w parcufie. W każdym wypadku, po tym jak było przyciągnięte tam or elion i obłóczyło się w parcuf, w naturze or makif jest oczyszczać, wyświetlić awijut, który należy do malchut (jak to dokładnie opisano w Wewnętrznym spostrzeganiu cz. 2, p.72). I dlatego, po tym jak obłóczyło się or elion w parcuf Galgalta de-A’K, ono wywołało wyświetlenie awijut bhiny dalet w masachu, który jest umieszczony w jego malchut. I na skutek tego, wyszedł nowy masach w malchut bhiny gimel.

Wyjście dziesięciu sfirot de-rosz poziomu hochma na masach bhiny gimel.

2) I ponieważ or elion nie przestaje świecić stworzeniom nawet na mignięcie (jak pisze Ari w „Ec haim”, szaar 6, perek 7, m. 400), to natychmiast z pojawieniem nowego masachu na awijut bhiny gimel, do niego rozprzestrzenia się światło Ejn Sof dla ziwug de-akaa, i wznosi malchut or hozer i obłacza or elion. Lecz ponieważ zmniejszył się awijut bhiny dalet, to or hozer, które odepchnęła i wzniosła malchut, stało się mniejsze niż było, i nie może teraz obłóczyć się w poziom keter, jak to było przedtem, a wyłącznie do poziomu hochma.

Poziom hochma oddziela się w samodzielny parcuf i nazywa się A’B de-A’K.

3) Już wiadomo, że podobnie do tego, jak materialne obiekty oddzielane są jeden od drugiego przy zwiększeniu odległości, tak samo i duchowe – oddzielają się jeden od drugiego na skutek różnicy właściwości, która wynika w nich, i miarę oddalenia określa się wielkością różnicy pomiędzy nimi. Dlatego po tym, jak wyniknął i wyszedł nowy masach na bhinę gimel wewnątrz parcufa Galgalta de-A’K z nowym poziomem światła, ta zmiana właściwości oddziela, wyróżniając ten nowy poziom w samodzielny obiekt. I dlatego określamy ten nowy poziom jako drugi parcuf w A’K, który nazywa się parcuf A’B de-A’K, poziom którego wyłącznie do hochmy, jak wyjaśniliśmy.

A’B de-A’K wyszedł z ziwuga de-akaa na masach bhiny gimel, który był stworzony w pe parcufa Galgalta de-A’K.

4) I tak wyjaśniliśmy, że przyczyną i tym, co doprowadziło do wyjścia drugiego parcufa A’K, jest prawo zmniejszenia, ciągle działające w awijut masachu, co w kli malchut, na skutek obłóczenia or elion. Dlatego po tym, jak całkowicie zostało ukończone obłóczenie or elion w pierwszy parcuf, który odnosi się do A’K i nazywa się Galgalta, przychodzi zmniejszenie awijut bhiny dalet, co w masachu stojącym w malchut, do miary awijut bhiny gimel. I ten ziwug de-akaa, który odbywa się w masachu bhiny gimel, który wzniósł się w pe Galgalty de-A’K, stworzył drugi parcuf należący do A’K, z poziomem hochma, i nazywa się on parcuf A’B de-A’K.

Zmniejszenie awijut w masachu do poziomu awijut szoresz nazywa się wzniesieniem w pe de-rosz.

5) Jednak to nie oznacza, że po tym, jak odbyło się oczyszczenie malchut z bhiny dalet i stanęła ona w awijut bhiny gimel, natychmiast tworzy się i wychodzi parcuf A’B. Dlatego że pojęcie „niepełnego” nie działa w duchowym, i zupełnie jest niemożliwe, żeby odrobinę awijut zmniejszył się w malchut, a odrobinę awijut pozostał w malchut.

Lecz ponieważ rozpoczęło się wyświetlenie, zmniejszenie w malchut, zobowiązana ona kontynuować i oczyścić się od całego swojego awijut, dopóki nie stanie się absolutnie czystą, podobną właściwościami do korzenia – bhiny szoresz, co jest w niej, gdzie obłacza się światło keter (patrz: rozdz.6, p.4). I wiedz, że to usubtelnienie do korzenia nazywa się wzniesieniem malchut w keter lub wzniesienie tabura w pe de-rosz, ponieważ pe jest to keter de-malchut, a tabur jest to malchut de-malchut (patrz: rozdz.7, p.4).

Wzniesienie oznacza usubtelnienie, opuszczenie oznacza pogrubienie.

6) I tu jest niezbędnym żebyś zapamiętał, że wzniesienie oznacza oczyszczenie, usubtelnienie, a opuszczenie oznacza pogrubienie – dodanie awijut, a każdy bardziej subtelny uważa się jako wyższy. I co dotyczy rozmieszczenia dziesięciu sfirot KaHa’B, Z’A i malchut, jedna powyżej drugiej od pe do tabura, nie mówi się rzecz jasna o materialnym miejscu, a wyłącznie o czystości i awijut. W ten sposób, że keter jest kli najsubtelniejszym ze wszystkich – uważa się, że on rozprzestrzenia się w masachu aż do pe de-rosz parcufa, czyli najwyższej ze wszystkich. A malchut, jako najgrubsza ze wszystkich – uważa się, że ona rozprzestrzenia się z dołu, w miejscu tabura de-guf parcufa, czyli jest najniższa ze wszystkich.

Przyrównywanie właściwości niższego do wyższego uważa się za przejście w miejsce wyższego.

7) I razem z tym zrozum, że kiedy mówimy, że malchut nadal wyświetla się, oczyszcza się od awijut bhiny dalet, co jest w niej, dopóki nie stanie się subtelną, czystą, podobną do swojego korzenia. Wychodzi na skutek tego, że rzeczywiście ona przyszła do miejsca swojego korzenia – jej keteru, który nazywa się „pe”. Dlatego będąc subtelną jak on, ona staje na jednym poziomie z nim.

Po tym, jak masach wzniósł się i włączył się w pe de-Galgalta, w nim ponownie został dodany awijut, bez ostatniej bhiny.

8) I dlatego kiedy malchut całkowicie oczyszcza się i pozostaje w swoim szoresz, tym samym wychodzi, że ona wzniosła się do swojego Stwórcy, czyli w pe de-rosz. Przecież pe de-rosz jest to korzeń, źródło całego tego rozprzestrzenienia z góry w dół, i ona włącza się tam w ziwug de-akaa, odbywający się w malchut de-rosz, i dlatego wychodzi, że malchut ponownie otrzymuje tam awijut, który był u niej pierwotnie, zanim się usubtelniła. Z wyjątkiem ostatniej bhiny, która została utracona i nie powraca na skutek tego, że bhina nie pozostawia reszimo, jak opisano w odpowiednim miejscu. W ten sposób, za pośrednictwem włączenia w ziwug de-akaa wynikający w pe de-rosz Galgalta, ona otrzymała wyłącznie awijut bhiny gimel. I tam wychodzi na nią dziesięć sfirot poziomu hochma.

Urodzenie dziesięciu sfirot de-rosz A’B i jego opuszczenie na miejsce haze de-Galgalta.

9) I po tym, jak włącza się masach w ziwug de-akaa w pe de-rosz de-Galgalta, i awijut, który był w nim, dodał się ponownie, staje się rozróżnianym, że awijut w nim – jest to awijut, który ma odniesienie do tabura, który jest poniżej pe de-Galgalta, i nie ma odniesienia do pe de-Galgalta. I uświadomienie tego określa, że masach oddziela się od pe de-rosz de-Galgalta, wychodzi z niego i opuszcza się, czyli zwiększa swój awijut, który należy do bhiny gimel w guf Galgalty, która nazywa się „haze”.

I na skutek tego, że on już ma w sobie masach, który należy do awijut rosz, kiedy znajdował się w pe Galgalta, ponownie rozprzestrzenia się do niego światło Ejn Sof dla ziwug de-akaa, chociaż on znajduje się w miejscu haze. I wychodzi na niego dziesięć sfirot de-rosz poziomu hochma. Lecz brakuje w nim keter, dlatego że masach z awijut bhiny gimel przyciąga wyłącznie poziom hochma. I one nazywane są rosz parcufa A’B de-A’K.

Z tego wynika, że źródło dziesięciu sfirot, odnoszących się do rosz parcufa A’B de-A’K, wyszło w pe parcufa Galgalta de-A’K, czyli podczas włączenia masachu w ziwug de-akaa, który odbywa się w pe de-Galgalta. Następnie one opuściły się stąd w miejsce haze, i z ziwuga de-akaa, który odbył się w miejscu haze, wyszło dziesięć sfirot z poziomem hochma i ubrało Galgaltę de-A’K od haze i wyżej, aż do pe de-Galgalta, czyli do hochma de-guf Galgalty, a nie do samego pe. Dlatego że pe – jest to keter de-guf Galgalty, a w rosz de-A’B – keteru brakuje.

Toch i sof parcufa A’B de-A’K.

10) Następnie to samo or hozer ponownie rozszerza malchut do dziesięciu sfirot od niej i dalej – od niej i niżej, do malchut, co w niej. I wyszło tu dziesięć sfirot de-guf, które nazywane są dziesięć sfirot de-toch (te, które tworzą część wewnętrzną). A stąd i niżej – rozprzestrzeniło się dziesięć sfirot or hozer bez or jaszar, które jest światłem nekewa, zamykające poziom. I tak wyjaśniliśmy rosz, toch i sof parcufa A’B de-A’K.