Wyjaśnia dziesięć sfirot sof parcufa. Zawiera trzy punkty:

1. W dziesięciu sfirot de-toch – pnimijut parcufa, nie panuje awijut masachu, ponieważ malchut de-malchut mesajemet znajduje się z dołu w taburze, i jej awijut nie może wpłynąć powyżej miejsca jej znajdowania się. Jednak w dziesięciu sfirot de-sof, gdzie malchut mesajemet (zamykająca) znajduje się powyżej nich, tam awijut masachu panuje nad nimi.
2. Dlatego dziesięć sfirot de-sof nazywane są światłem nekewa (żeńska, otrzymująca część), które otrzymuje, a nie daje, ponieważ przeznaczone do otrzymywania wyłącznie or hozer.
3. Na skutek tego one zamykają parcuf, zaprzestając jego świecenie.

Różnica pomiędzy „od pe do tabura” i „od tabura i niżej”.

1) W tym, że Ari ciągle nazywa każdy guf imieniem „siedem niższych sfirot”, jest bardzo głęboki sens. Jak wiadomo awijut i granica, która jest w malchut, działają wyłącznie przy świeceniu or hozer z góry w dół. I wiedz, że jest tu bardzo duża różnica pomiędzy świeceniem or hozer z góry w dół, przed obłóczeniem światła w ukończone kelim – od pe do tabur, i między świeceniem or hozer z góry w dół, po tym jak już odbyło się obłóczenie w ukończone kelim, czyli od tabur i w dół. Ponieważ z góry w dół przed obłóczeniem nazywa się toch parcufa (wewnętrzna jego część), oznaczająca główną część parcufa, dlatego że tam jest obłóczone całe or jaszar, które jest w parcufie. I miejsce to nazywa się „od pe do tabura” parcufa, gdzie pe – jest to keter de-malchut, a tabur – jest to malchut de-malchut.

Dziesięć sfirot w sof parcufa są or hozer.

2) Jednak or hozer, opuszczające się z góry w dół, po tym jak już odbyło się obłóczenie kelim, uważa się jako dziesięć sfirot sijum parcufa. I miejsce to nazywa się „od tabura i niżej”, do sijum parcufa, ponieważ tabur – jest to malchut de-malchut, która po cimcumie i dalej zupełnie nie jest zdolna otrzymywać or jaszar. I dlatego te dziesięć sfirot, co od pe do tabura, bez względu na to, że świecenie ich odbywa się również i poniżej tabura, jednak na skutek tego, że nie or jaszar przeciąga się razem z tym świeceniem, a wyłącznie or hozer, określa się dlatego jako światło nekewa (żeńska część, która ma odniesienie do otrzymywania), które otrzymuje, a nie daje. I ponieważ nie ma w nich, w tych dziesięciu sfirot, żadnego oddawania i rozprzestrzenienia, dlatego one kończą ten poziom.

Wszystko, w czym niższy sprzyja wyższemu, staje się godny tego również i niższy. W pe jeszcze nie ma właściwości otrzymywania.

3) I nie należy dlatego zastanawiać się nad tym, jak przechodzi or jaszar od pe – w dół, dlatego że również i pe – jest to malchut, która nie otrzymuje or jaszar od cimcuma i dalej. Jednak, jak wiadomo, cimcum odbyło się na bhinę dalet, która jest kli dla otrzymywania. To oznacza, że po tym jak malchut już rozprzestrzeniła się sama i obłóczyła całe or elion, wówczas jak pe, którym jest malchut de-rosz, wykorzystywana jest tam z dołu do góry. Czyli nie ma jeszcze w niej żadnego kli otrzymywania, a wyłącznie wznosi or hozer od siebie i w górę. Dlatego na skutek tego, że wywołała rozprzestrzenienie dziesięciu sfirot w rosz, ona ma możliwość również rozprzestrzenić się od siebie i niżej, po czterech stadiach Hu’B Tu’M, gdzie trzy pierwsze stadia: hochma, bina i tiferet de-malchut – przydatne dla otrzymywania or jaszar. I tylko malchut de-malchut, czyli tabur, określa się tu jako kli malchut, nad którym panuje cimcum, i ono nie może otrzymywać wewnątrz siebie żadnego or jaszar.

Tabur, który już przyszedł do ogólnego otrzymywania, nie jest przydatny do rozprzestrzenienia or jaszar, a wyłącznie or hozer.

4) Z tego wynika, że zawsze należy rozróżniać, że w malchut, wykorzystywanej z dołu do góry, jest możliwość rozprzestrzenienia od siebie i w dół w cztery stadia, w trzy pierwsze stadia ona otrzymuje or jaszar. Jednak malchut wykorzystywana z góry w dół, czyli malchut, która jest również w tej rozprzestrzeniającej się malchut, już nie jest przydatna do tego, żeby otrzymać wewnątrz cokolwiek od or jaszar, ponieważ siła cimcuma panuje nad nią. I malchut wykorzystywana z dołu do góry nazywa się keter de-malchut lub pe. A malchut wykorzystywana z góry w dół nazywa się malchut de-malchut, lub nefesz de-nefesz, lub tabur.

W rosz – wyłącznie korzenie kelim. W toch – kelim dla or jaszar. W sof wyłącznie or hozer.

5) I tak wyjaśniliśmy różnicę pomiędzy rosz, toch i sof w każdym parcufie: w dziesięciu sfirot należących do rosz nie ma ukończonych kelim otrzymywania, ponieważ or hozer, które wznosi się i obłacza je z dołu do góry, nie uważane jako kelim, a wyłącznie sprzyja poznaniu, ogarnięciu or jaszar w parcufie w ten sposób, żeby ono mógło później objawić się jako światło i przejść z góry w dół, i dlatego są nazywane korzeniami, zarodkami kelim. A dziesięć sfirot toch parcufa, od pe do tabura – są to ukończone kelim, i tam – główne obłóczenie or jaszar w parcuf. I dziesięć sfirot sof parcufa – jest to światło nekewa będące or hozer bez or jaszar, otrzymujące i nie oddające, i dlatego kończą one parcuf i kończą również jego światła.