Wyjaśnia or pnimi i or makif Akudim. Zawiera osiem punktów:

1. W światłach Akudim jest dziesięć sfirot, które mają odniesienie do „pnimi” – wewnętrznego, i dziesięć sfirot, które mają odniesienie do „makif” – otaczającego. One świecą jako or pnimi w strony i we wszystko co otacza A’K.
2. Or pnimi świeci w połowie grubości ścianki kli, z wewnętrznej strony, a or makif z zewnętrznej strony. Za pośrednictwem ich obu świeci kli, i odbywa się jego oczyszczenie.
3. Ponieważ or makif jest o wiele większy od „or pnimi”, dlatego zewnętrzna część kli, w którą obłacza się or makif, powinna być czystsza i wyższa od wewnętrznej części kli, gdzie obłacza się or pnimi.
4. Jeszcze jedna przyczyna: jeżeliby zewnętrzna część kli nie była cieńsza, czystsza, nie mogłoby or makif połączyć się z or pnimi.
5. Wewnętrzna część kli jest czystsza od zewnętrznej części, dlatego że zawiera or pnimi i dlatego ona całkowicie nim wyświęcona. Zaś or makif świeci z daleka w zewnętrzną część kli.
6. Im niżej znajduje się świat, tym bardziej brakuje w nim doskonałości.
7. Do świata Nekudim było pięć wewnętrznych i pięć zewnętrznych (świateł), i zmiany odbywały się zgodnie z tym, jak odbywało się zbliżenie or makif z or pnimi.
8. Od Nekudim i niżej, nie ma więcej niż pięć or pnimi i dwa or makif, lecz i mniej od tego nie może być.

W światłach Akudim jest dziesięć sfirot, które odnoszą się do pnimi – wewnętrznego, i dziesięć sfirot, które odnoszą się do makif – otaczającego. One świecą jako or pnimi w strony i we wszystko, co otacza A’K.

1) Z pe A’K wyszło dziesięć wewnętrznych sfirot i dziesięć otaczających¹, i przedłużyły się, rozprzestrzeniły się naprzeciw wewnętrznego, mając ukończenie naprzeciwko tabura A’K. Jest on głównym światłem, lecz świeci również poprzez strony, we wszystko co otacza Adama².

Or pnimi

1. Nie warto myśleć, że niby to znajduje się w przeciwieństwie do tego, co mówi się w rozdziale 6 p.18 tej części. Tam powiedziano, że z pe de-A’K urodziło się wyłącznie pięć or pnimi i dwa or makif. Przecież tak mówi Ari, (wychodząc) z otaczających ogólnych – „makifim kolelim”, lecz w indywidualnych nie ma takiego światła, które nie składałoby się z pnimi – wewnętrznego i makif – otaczającego.

2. W całkowitym parcufie określa się dwa rodzaje świateł: jedno nazywa się światłem hochma – światłem mądrości, drugie nazywa się światłem hasadim – światłem miłosierdzia. Przeciwko nim rozróżniamy w każdym parcufie dwa światła: a) prawe i lewe, b) przednia i tylna strona – panim i ahor. Prawe i lewe – ma odniesienie do świecenia światła hasadim, przednia i tylna strona – odnoszą się do świecenia światła hochma.

Pierwsze skrócenie odbyło się głównie na światło hochma, żeby nie objawiało się ono w bhinie dalet. Dlatego zostały podzielone parcufim na panim i ahor, gdzie bhinot – właściwości znajdującej się powyżej bhiny dalet, otrzymujące światło hochma, są nazywane „panim” – i są przednią częścią. A te same właściwości, lecz już zawierające bhinę dalet, i dlatego nie mogą one otrzymywać światła hochma, nazywane „ahor” – odwrotną stroną. To jest to, co dotyczy panim i ahor.

Są również prawe i lewe: kiedy właściwości, które swobodnie otrzymują światło hasadim nazywane są prawe – jamin, a te właściwości, które nie otrzymują swobodnie światła hasadim, nazywane są lewe – smol. Określenia „panim” i „ahor” głównie są rozróżniane na taburze, gdzie od tabura i wyżej nazywane panim, przednia część, a poniżej tabura nazywane ahor, tylna, odwrotna część, gdyż malchut de-guf nazywa się tabur, jak wiadomo.

Dlatego powiedziano: „przedłużyły się, rozprzestrzeniając się naprzeciw wewnętrznemu, i kończąc się naprzeciw tabura”. To znaczy, że rozprzestrzenienie tych dziesięciu sfirot od pe de-A’K w dół, przedłuża się i świeci głównie w przedniej części parcufa, czyli powyżej bhiny dalet, która jest taburem. Lecz poniżej tabura nie świeci z powodu skrócenia, które panuje nad bhiną dalet.

Razem z tym mówi się, że „to główne światło, lecz świeci również poprzez strony, w całym otoczeniu parcufa”, czyli i we właściwość ahor, co w nim, lecz przychodzi do niego poprzez strony, czyli jako prawe i lewe. Dlatego że za pomocą or hozer – światła hasadim, które bhina dalet wnosi w parcuf, ona również otrzymuje świecenie hochma, lecz jako światło nekewa – wyłącznie otrzymywać, lecz nie oddawać.

2) Niech nie wydaje się trudnym dla was to, co jest powiedziane dalej. Ze światła ozen smol, które wchodzi w pe, była stworzona zewnętrzna część kli³. Z nekew hotem smol stworzona wewnętrzna część kli. I jeżeli wziąć pod uwagę, że or makif większe i wyższe od or pnimi, przy tym wszystkim wewnętrzne w kli większe od jego zewnętrznego, jak to przyjmuje się za pośrednictwem ajn (dosłownie: oczu). Jednak inaczej wygląda z właściwościami świateł, gdyż większe światło, którego kli nie będzie w stanie przedłużyć i otrzymać wewnątrz, świeci z zewnątrz w postaci or makif. Niewielkie światło pozostaje wewnątrz. Nie tak jak w kelim. W ten sposób od strony ozen, które jest wyższe, wychodzi zewnętrzna część kli, a od hotem, od niższego, wychodzi wewnętrzna część kli⁴.

Or pnimi

3. W każdym kli są dwie obowiązkowe właściwości: właściwość przyciągnąć, przedłużyć, i właściwość otrzymywania (jest to dokładnie wyjaśnione w cz.3, tabela pytań pyt. 157, 158). Więc właściwość, u której największy awijut, jest najlepszą dla przyciągania światła. W przeciwieństwie tego, otrzymywanie i obłóczenie światła. Przecież maksymalnie pasująca do tego właściwość bardziej czysta, subtelna (z mniejszym awijut), dlatego że powinno znajdować się ono w podobieństwie z właściwościami światła, które otrzymuje wewnątrz.

I te dwie właściwości czasami nazywane są wyższymi i niższymi, czasami wewnętrznymi i zewnętrznymi. I niezbędnym jest wiedzieć, w czym jest pomiędzy nimi różnica.

Kiedy mowa idzie o pełnym poziomie, gdzie jest przyciągnięcie i obłóczenie, wtedy określane one są imionami wyższy i niższy. Na miarę tego, na ile wewnętrzna jego część, czyli kli przyciągania ma większy awijut, w tej mierze przedłuża wyższy poziom. Na przykład, jeżeli wewnętrzną bhiną jest bhina dalet, wtedy obłóczenie odbywa się do poziomu keter. W ten sposób, na przyciągnięcie (światła) znajduje się poniżej wszystkich, czyli ma największy awijut. I dlatego, że dla obłóczenia światła keter niezbędnym jest maksymalnie subtelne kli, wychodzi, że od strony obłóczenia (światła) – jest ono najwyższe. To oznacza „najsubtelniejsze”, z najmniejszym awijutem. Inaczej mówiąc, ma on kli najczystsze, najsubtelniejsze, podobnych któremu nie ma, i przydatne ono wyłącznie dla tego, żeby obłóczyło się w nie światło keter.

W ten sposób, kiedy mówi się o całkowitym poziomie, określane są cztery bhiny stojące jedna powyżej drugiej, przy czym im subtelniejsza i czystsza właściwość, tym jest ona bardziej wyższa.

Jednak, kiedy mowa idzie wyłącznie o kli przyciągania, określa się wtedy cztery właściwości jako ścianka kli – dofen, grubość którego tworzy cztery skorupy, cztery wewnętrzne warstwy umieszczone jedna nad drugą. Wtedy nasłodzenie wypełniające je przyjmuje się i mierzy się wyłącznie w wewnętrznej warstwie, zupełnie nie dotykając reszty trzech. Te trzy zewnętrzne warstwy są wyłącznie środkiem wysiłku, wzmacniania wewnętrznej warstwy ścianki kli.

Również coś podobnego odbywa się w kli przyciągania, przedłużenia (światła), rozróżniamy w nim cztery właściwości, które ubierane są jedna na drugą, a ta, która ma największy awijut, jest bardziej wewnętrzną. Bhina dalet jest tym korzeniem, osnową, przedłużającą or elion za pomocą ziwug de-akaa, i or elion mierzy się dokładnie wielkością or hozer, które ona wznosi. Ta bhina dalet jest wewnętrzną częścią kli.

Pozostałe trzy właściwości, mające odniesienie do zewnętrznej części kli, zupełnie nie dotykają światła i w żaden sposób nie wykorzystują go. One (te właściwości) są to przyczyny stojące przed bhiną dalet i nie jest w stanie ona otworzyć się bez nich.

O tym powiedziano, że „ze światła ozen smol była stworzona zewnętrzna część kli”, i jest to bhina bet. A z nekew hotem smol tworzy się wewnętrzna część kli” – bhina gimel. W ten sposób, każdy mający większy awijut jest bardziej wewnętrznym.

4. Ari opisuje tu dwa pytania:

1. Na skutek tego, że or makif większe od or pnimi, dlatego zewnętrzna część kli jakby powinna być ważniejsza od wewnętrznej części, gdyż służy dla większego światła. Lecz w rzeczywistości widzimy odwrotnie, że wewnętrzna część kli jest ważniejszą częścią poziomu i wszystkim, co określa dany poziom, jego życie zależy od niej. Zewnętrzne kli – nie jest na tyle ważne.
2. Drugie pytanie: Jeżeli rzeczywiście wewnętrzna część kli ważniejsza od jej zewnętrznej części, to znaczy, że i wynika ona z bardziej ważniejszego korzenia, czyli z bhiny bet, co w rosz, która nazywa się ozen. A zewnętrzne kli – z korzenia, który znajduje się poniżej, czyli z bhiny gimel. Dlaczego więc było odwrotnie?

Or pnimi świeci w połowie grubości ścianki kli od wewnętrznej strony, a or makif z zewnętrznej strony. Za pośrednictwem ich obu świeci kli i odbywa się jego oczyszczenie.

3) Odpowiedź jest taka: całe światło – jest równe w jedynym podobieństwie⁵. I kiedy zażyczyło sobie ograniczyć siebie wewnątrz kli⁶, wtedy światło, które nie może wejść w kli, pozostaje na zewnątrz jako or makif⁷. A or pnimi – ono świeci w kli od wewnątrz, i przychodzi to światło do połowy grubości ścianki kli od wewnętrznej jego strony⁸. Or makif świeci w kli z zewnątrz, przechodząc do połowy grubości ścianki kli z zewnętrznej jego strony. I za pomocą tych dwóch świateł świeci kli i oczyszcza się.

Or pnimi

5. Nie ma różniących właściwości w samym świetle, wyłącznie ze strony kli.

6. To znaczy ograniczono przejawienie światła, znajdując się w zależności od wielkości kli, nie więcej i nie mniej. Tak awijut bhiny dalet przedłuża poziom keter, bhina gimel wyłącznie hochmy, a bhina bet wyłącznie biny, itd.

7. Istnieje reguła: wszystko, co otrzymuje parcuf wewnątrz, nazywa się or pnimi. A wszystko, co jeszcze nie jest otrzymane, lecz w przyszłości powinno wejść wewnątrz parcufa, nazywa się or makif. Ejn Sof jest pierwotnym or makif, które otacza wyłącznie A’K, dlatego że ziwug de-akaa był uczyniony na masach bhiny dalet w pe de-A’K. Tam wzniosło się największe or makif, obłóczyło dziesięć sfirot rosz A’K de-keter, znajdujące się w ścisłym połączeniu z Ejn Sof. To or makif włącza w siebie or makif odnoszące się do Ejn Sof. Gdyż or hozer – jest to całe światło odpychane siłą masachu od malchut, i dlatego że wielkość tego odpychanego światła tworzy całą różnicę pomiędzy Ejn Sof, wypełniającą sobą całą realność, i pomiędzy A’K, który w porównaniu do Ejn Sof jest podobny do cienkiej linii. Wychodzi na to, że całe to wielkie światło Ejn Sof służy wyłącznie jako or makif dla A’K.

W sposób podobny, każda rosz określa się jako or makif w odniesieniu do dziesięciu sfirot jego guf. Dlatego że ziwug de-akaa odbywa się w masachu, który stoi w pe de-rosz tego samego parcufa i odpycha przychodzące światło, żeby nie rozprzestrzeniało się ono w malchut tego parcufa, na skutek tego całe światło, które nie weszło w kli malchut, obróciło się w or hozer, które ubiera się na dziesięć sfirot rosz parcufa. I or hozer stojące w rosz zawiera w sobie całe to światło, które nie może wejść w parcuf i nazywa się ono or makif.

8. To już było wyjaśniane, że cztery bhiny, cztery właściwości znajdujące się w pe de-rosz od strony kli przyciągania, określane tam jako wewnętrzne i zewnętrzne. Podobnie do ścianki kli – dofen, w którym są cztery warstwy, jedna nad drugą, kiedy ścianka odnosi się do wewnętrznego, wyłącznie ona dotyka i otrzymuje nasłodzenie znajdujące się w niej.

Tak samo jest i w malchut de-rosz, która nazywa się pe i jest tam właściwością z największym awijutem – ona uważa się wewnętrzną, czyli przedłużającą, przyciągającą or elion. Właściwości z mniejszym od niej awijutem określane są jako bardziej zewnętrzne, które w żaden sposób nie są połączone otrzymywanym tam światłem, a służą wyłącznie dla or makif. Wychodzi na to, że or pnimi znajduje się w połączeniu, świeci wyłącznie od strony wewnętrznej części kli i zupełnie nie dotyczy zewnętrznej jego części. Or makif otwiera się wyłącznie za pośrednictwem zewnętrznej części kli i w żaden sposób nie dotyka jego wewnętrznej części.

I nie tylko: wewnętrzna część kli utrzymuje or makif od przeniknięcia jego wewnątrz kli, gdyż jest tym awijutem utrzymywanym poprzez masach. Tak samo i zewnętrzna część kli, ona jest jakością ahoraim, odwrotną stroną w stosunku do or pnimi, gdyż obniża jego poziom.

Dlatego że or makif o wiele większy od or pnimi, dlatego zewnętrzna część kli, w którą obłacza się or makif, powinna być czystsza i wyższa od wewnętrznej części kli, gdzie obłacza się or pnimi.

4) Potrzebne jest, żeby zewnętrzna część kli zaczęła świecić pod oddziaływaniem or makif. Te or makif – bardzo wielkie, lecz świecenie jego nie odbywało się z tego powodu, że pochłaniała, wchłaniała je w siebie ścianka kli i świeciło ono wewnątrz niej. Ze względu na to, że istnieje oddalenie i wielka różnica pomiędzy nimi⁹, wyniknęła potrzeba w tym, żeby wewnętrzna, najbardziej niska część kli, przeszła w podobieństwo z wewnętrznym najcięższym światłem, i zaświecą jedno w drugim¹⁰. Tak samo i zewnętrzna, bardziej wysoka część kli – będzie świecić w niej otaczające, bardziej wysokie światło. Jeżeliby nie było tego, pozostałaby zewnętrzna część kli bez świecenia²⁰.

Or pnimi

9. Światło obłacza się w kli wyłącznie pod warunkiem, że istnieje pomiędzy nimi stosunek podobieństwa właściwości. I za każdym razem, kiedy właściwość kli jest przeciwna światłu, różnica ta odpycha i oddala światło, nie pozwalając jemu przeniknąć wewnątrz kli, żeby kli wchłonęło go w siebie. Dlatego mówi się, że „istnieje oddalenie i bardzo wielka różnica pomiędzy nimi”, że różnica właściwości dzieli i odpycha duchowe obiekty jeden od drugiego.

10. Cała wielkość or pnimi, zawarta w najcięższym i maksymalnie niskim awijucie. I dlatego wychodzi, że wewnętrzna część kli – część najniższa, ciężka, z maksymalnym awijut – ona rzeczywiście przychodzi w podobieństwo z wielkością or pnimi.

20. Gdyż ono jest absolutnie pozbawione właściwości obecnych w awijut kli, które są potrzebne dla przyciągania światła, i które są nieobecne w or makif, otaczającym świetle. Dlatego ono odpowiada wyłącznie najcieńszym, najczystszym właściwościom kli, dlatego żeby było pomiędzy nimi podobieństwo właściwości – to, które jest potrzebne dla rozprzestrzenienia światła.

Jeszcze jedna przyczyna: jeżeliby zewnętrzna część kli nie była subtelniejsza, czystsza, nie mogłoby or makif połączyć się z or pnimi.

5) Jest również inna przyczyna, bardzo bliska do pierwszej, or makif pragnie połączyć się z or pnimi³⁰. I dlatego, jeżeliby połowa ścianki kli jego zewnętrznej strony nie była bardziej czysta, to nie przychodziłoby w nią or makif i brakowałoby wtedy or pnimi przyjęcia w siebie or makif⁴⁰. Jednak z tego powodu, że połowa kli wewnętrznej ścianki jest subtelna, z małym poziomem awijut, dlatego jest możliwość dla or makif przeniknąć do połowy wewnętrznej grubości ścianki, i wtedy światło świeci jedno w drugim. Bez względu na to, że wewnętrzna połowa ścianki nie będzie cienką, nie ma w tym niebezpieczeństwa. Gdyż or pnimi przychodzi i świeci w niej do połowy jej wewnętrznej grubości, chociaż nie jest ono subtelniejsze.

Or pnimi

30. To oznacza, że pragnie obłóczyć się w wewnętrzną część kli i świecić razem z or pnimi, na ile jest to możliwe dla niego. To odbywa się na skutek tego, że w końcu powinno ono obłóczyć się całkowicie w kli.

Przecież powiedziano, że or pnimi – jest tym, co już obłóczyło się w kli, a or makif – powinno obłóczyć się w kli w przyszłości, czyli w ciągu całego czasu, aż do końca naprawienia.

40. Ari dodaje tym samym poprawkę, że jeżeliby nie była zewnętrzna jego część bardziej cienka, bardziej pasująca dla or makif, nigdy nie mogłoby wtedy or makif obłóczyć się w parcuf, nawet odrobinę. „Więc nie przychodziłoby w nią or makif i brakowałoby wtedy or pnimi przyjęcia w siebie or makif”.

Co to znaczy? Or pnimi przedłuża się zawsze z góry w dół, w guf, tylko od właściwości stojącej naprzeciwko w rosz. Na przykład: or pnimi należące do malchut de-guf przedłuża się od malchut znajdującej się w rosz, która również jest bhiną dalet. A or pnimi kli Z’A de-guf, przedłuża się z właściwości hotem, co w rosz, która również jest bhiną gimel. Or pnimi kli bina de-guf, przedłuża się z ozen, co w rosz, która podobnie do niej jest bhiną bet, itd.

Lecz or makif zawsze przedłuża się od sfiry stojącej powyżej bhiny, co jest naprzeciwko niej. Tak or makif odnoszące się do malchut de-guf przedłuża się od hotem, od bhiny gimel. A or makif Z’A przedłuża się z ozen bhiny bet. W sposób podobny odbywa się i dalej. I jest to czas pierwszego rozprzestrzenienia Akudim, kiedy masach stojący w malchut – jest to bhina dalet.

A podczas drugiego rozprzestrzenienia, kiedy masach, który w malchut – on bhina gimel, wtedy przedłuża się or pnimi do malchut z hotem, który również jest bhiną gimel. A or makif dla tej samej malchut przedłuża się z góry od bhiny stojącej naprzeciwko niej, czyli od ozen – bhiny bet, itd.

Teraz możemy zrozumieć, że malchut może otrzymywać or makif wyłącznie w tym wypadku, jeżeli będzie u niej kli również z góry od bhiny stojącej naprzeciwko niej w rosz, i którą nabyła ona wznosząc się w Z’A. Z’A – od światła ozen smol, itd., jak powiedziano o parcufie A’B, że malchut jego jest to bhina gimel, znaczy wewnętrzna część pe – z hotem, która jest bhiną gimel, a zewnętrzna część w pe jest powyżej bhiny, czyli z bhiny bet z ozen.

Wewnętrzna część kli jest subtelniejsza, czystsza od jego zewnętrznej części, dlatego że jest w niej zawarte or pnimi, i dlatego ona całkowicie jest nim wyświecona. Wtedy jak or makif świeci na zewnętrzną część kli z daleka.

6) Jednak pytanie pozostaje bez odpowiedzi. Przecież widzimy, że wewnętrzna część kli jest subtelniejsza, czystsza od jego zewnętrznej części⁵⁰. Odpowiedź taka: chociaż or pnimi jest mniejsze od or makif, razem z tym ograniczone ono wewnętrzną częścią kli⁶⁰, i dlatego kli otrzymuje pełne świecenie od niego. Lecz or makif, chociaż i jest wielkim światłem, lecz z tego powodu, że nie było skrócone razem z kli i nie znajduje się z nim w zlaniu się⁷⁰, dlatego nie świeci tak w zewnętrznej części kli, jak świeci or pnimi w wewnętrznej części kli. I tym na pewno wszystko otworzy się prawidłowo.

Or pnimi

50. Wynika pytanie: w końcu widzimy, że zewnętrzne kli jest mniej ważne niż wewnętrzne i świeci w sposób inny. Jednak, jeżeli zewnętrzna część kelim otrzymuje od or makif, które jest większe od or pnimi, to powinno być odwrotnie.

60. Dlatego że poziom światła odmierzony i ograniczony maksymalnym awijut kli w ten sposób, że jeżeliby awijut był mniejszy, to wielkość światła również by zmalała. Dlatego awijut kli otrzymuje pełne świecenie. Przecież awijut w takim wypadku zupełnie nie jest przeszkodą dla światła, a odwrotnie, zwiększa go. I dlatego wewnętrzna część kli jest bardzo subtelna, chociaż światło jest niewielkie.

70. Dlatego że nie ma tam kli przyciągania, żeby przedłużyć to światło w ziwug de-akaa, dlatego światło to nie obłacza się w wewnętrzną jego część. I dlatego to światło nie znajduje się w połączeniu, w złączeniu się z kli, dlatego że niewielki awijut bezwzględnie znajdujący się w zewnętrznej części kli, i z tego powodu jest zmiana formy w stosunku do subtelnego światła. W ten sposób, że wielkość awijut, zawarta w zewnętrznej części kli, zmniejsza światło. I jeżeliby była (zewnętrzna część kli) jeszcze subtelniejsza, to otrzymałoby (kli) o wiele większe or makif. Dlatego wszystkie zewnętrzne kli nie są aż tak cienkie, gdyż awijut jego określa się jako wielki brak, wada, na skutek czego oddzielone jest kli od światła i nie łączy się z nim. I dlatego bez względu na to, że światło jej większe, lecz nie świeci ono w zewnętrznej części kli, podobnie jak or pnimi świeci w wewnętrznej części kli.

Im niżej znajduje się świat, tym bardziej brakuje mu doskonałości. Do świata Nekudim było pięć wewnętrznych i pięć zewnętrznych świateł, i zmiany wynikały zgodnie z tym, na ile odbywało się zbliżenie or makif z or pnimi.

7) Wyższe światy – im niżej one się znajdują, tym bardziej brakuje im doskonałości⁸⁰. Dlatego do świata Nekudim znajdowało się pięć rodzajów or pnimi i pięć or makif w otwartym stanie⁹⁰. Różnica pomiędzy nimi jest w tym, że w tamtych (do Nekudim) – było bliskie or makif z or pnimi, a w tych – znajduje się w większym oddaleniu.

Or pnimi

80. One stopniowo zmniejszają się na skutek usubtelnienia, oczyszczenia masachu. Tak drugi parcuf A’K, w masachu którego był wyłącznie awijut bhiny gimel, zmniejszył się od światła keter, i poziom jego sięga wyłącznie do hochmy. Trzeci parcuf, gdzie był wyłącznie awijut bhiny bet, stał się mniejszy na wielkość świata hochma, i poziom jego jest wyłącznie do biny. Tak samo również i w światach.

90. Czyli właśnie w roszim parcufim, od malchut stojącej w rosz i do góry. Lecz od malchut rosz i w dół, nawet w pierwszym parcufie A’K, nie było więcej niż pięć or pnimi i dwa or makif.

Od Nekudim i niżej, nie ma więcej niż pięć or pnimi i dwóch or makif, lecz i mniej od tego być nie może.

8) Jednak od świata Nekudim i niżej – a jest to świat Acilut – był jeden brak: że nie otworzyło się w nich, we wszystkich detalach, więcej niż pięć or pnimi i dwa or makif. A mianowicie: makif dla jechida i makif dla haja¹⁰⁰. Lecz dla reszty trzech or pnimi – nie ma u nich właściwości or makif od strony NaRa’N, tylko od strony jechida i haja, które są or makif dla wszystkich, a nie dla nich samych²⁰⁰. Lecz są w nich zmiany i braki jeszcze i inne, w kolejności parcufim i światów. Ale ogólna dla nich reguła, że nie może być mniej niż pięć or pnimi i dwa bardziej wysokie or makif.

Or pnimi

100. Nawet w rosz parcufim, co po świecie Nekudim, nie ma więcej niż pięć or pnimi i dwa or makif. Jest to skutkiem wzniesienia niższej hej (malchut) w ejnaim (hochma w rosz parcufa), co oznacza połączenie miary rachamim (miara miłosierdzia) z din (miara sprawiedliwości, zakaz, prawo), które odbyło się tam. I dlatego że miejscem ziwuga stała się hochma stojąca w rosz, czyli ejnaim, na skutek tego bina, Z’A i malchut rosz okazały się poza rosz. Weszły we właściwość ukierunkowaną z góry w dół, która jest właściwością guf. Dlatego pozostały we właściwości rosz wyłącznie keter i hochma.

200. Dwa or makif – haja i jechida, są makifim również dla trzech niższych świateł NaRa’N, lecz nie jako NaRa’N, a jako jechida i haja. Wszystko to mówi o ogólnych or makif, lecz w indywidualnych or makif zawsze jest pięć or pnimi i pięć or makif. Jest to z tego powodu, że nie może być światła, w którym nie byłoby pnimi i makif.