324) „I widział Elohim światło, że było dobre” (wajjar Elohim et ha-or ki tow). Nauczono: każdy sen, który zostaje ustanowiony w stanie „że było dobre”, jest pokojem na górze i na dole (tenan: kol chelma de-kajma be-kijuma de-ki tow, szlama hu le-eila we-tata). Litery widziane są według swoich dróg, każda z osobna (chamei atwan ke-fum orchoj, kol chad we-chad). Kiedy widzi „tet” to dobre dla niego – dobre dla jego snu (chama tet, tow leh, tow le-chelmej, de-ha orajta ptach bej ki tow). Światło świeci od jednego krańca świata do drugiego (naheir mi-sjejfe alma li-sjejfe alma). „Tet”, „tow”, to dobro, „tow” – doskonałe światło (tet, tow, tow hu, tow: nehiru be-aszlamuta).
Sulam
324) „I widział Wszechmogący (Elohim) światło, że jest dobre”45. Każdy sen, który ma się spełnić w formie „że jest dobre”, wskazuje na to, że „pokój jemu w górze i na dole”. To znaczy w wyższym świecie, gdzie nikt go nie oskarża, i w dolnym świecie. Każdy widzi znaki w swoim śnie zgodnie ze swoimi drogami i czynami. Jeśli widział „tet ט” we śnie swoim, to dobrze mu i dobry jest jego sen, ponieważ w Torze zapis litery „tet ט” zaczyna się od słów „że jest dobre (ki tow כי טוב)”45, a przed tym nie ma w Torze litery „tet ט”. I to wskazuje na światło, które świeciło od jednego krańca świata do drugiego, dlatego „tet ט” odnosi się do właściwości „dobry (tow טוב)”, a „że jest dobre” oznacza – świecenie, które świeci w pełnej doskonałości.
325) „Tet”, dziewiąty poziom wszystkiego – „Et”, który świeci z góry, jest początkiem i zawiera się w nim (tet, teszia de-kolla, et de-itnehir me-ilaa, reszita we-itkelil bej). I został uczyniony w ukryciu punktu – tajemnicy „Jud”, która jest jednym punktem, a „Waw” wychodzi z jego mocy (we-itawid bi-sitimu de-nekuda, raza de-jud, de-hi nekuda chada, waw me-cheilej nafik). W nim zostały uczynione niebiosa (bej itawid szamajim). Kiedy został zakończony w jednym punkcie, został ukryty we wnętrzu drugiego światła (kad istajem bi-nekuda chad, we-itgeniz go itnahara bet). Z niego wyszły wyższe i niższe – wyższe ukryte, niższe objawione (mi-nej nafku ilaa we-tataa, ilaa temira, tataa itgalja). W tajemnicy dwóch, i stoi mocą tego, co wyższe (be-raza de-trein, we-kaima be-cheila de-ilaa).
Sulam
325) Litera „tet ט” jest dziewiątą w stosunku do całości, czyli Jesod, dziewiątą spośród dziesięciu sfirot, i jest literą, która świeci dzięki Wyższemu, nazywanemu „początkiem (reszit)”. I włączyła się w niego – w Arich Anpina, nazywanego „początkiem (reszit)”, ponieważ jest on pierwszym parcufem, zawierającym w sobie punkt właściwości „miftecha (klucza)”, a nad tym punktem odsłaniają się wszystkie mohin. A po tym, jak „tet” otrzymuje od Arich Anpina, nazywanego „początkiem (reszit)”, sama świeci w punkcie właściwości „miftecha”, a także we wszystkich mohin, które dzięki niej się odsłaniają.
I z powodu ukrycia, które istnieje we właściwości „miftecha (klucza)”, następuje wejście litery „jud י” w „światło (or אור)” i powstaje właściwość „powietrza (awir אויר)”, i to jest jeden punkt. To znaczy, „jud י”, która wchodzi w „światło (or אור)” ISZSuT, i stają się one właściwością „powietrza (awir אויר)”, powstała z punktu „miftecha (klucza)”. A drugi punkt, „manula (zamek)”, nie jest w niej odsłonięty. Dlatego w czasie gadlutu „jud י” wychodzi z właściwości „powietrza (awir אויר)” i ISZSuT ponownie stają się „światłem (or אור)”. Jednak gdyby drugi punkt, „manula (zamek)”, również był połączony z „jud י”, to „jud י” nie mogłaby wyjść z „powietrza (awir אויר)”, jak ma to miejsce w Aba we-Ima. I to jest jeden punkt, ponieważ nie połączył się z nim drugi punkt, „manula”.
„Waw ו”, Zeir Anpin, wyszedł dzięki „tet ט”. Gdy Zeir Anpin, nazywany „niebem”, zostaje ukończony, tworzy się we właściwości jednego punktu, „manula (zamka)”, który jest ukryty w jego wnętrzu. Następnie zaczyna w nim świecić drugi punkt, pochodzący z „tet ט” – „miftecha (klucza)”. Wyjaśnienie: Zeir Anpin, nazywany „waw ו” w imieniu AWAJa (הויה) i nazywany „niebem”, wyszedł dzięki „tet ט”, czyli z punktu właściwości „miftecha (klucza)”. Jednak początkowo Zeir Anpin ustala się w jednym punkcie, nazywanym „manula (zamkiem)”. A po ukończeniu, czyli w punkcie chaze Zeir Anpina, gdzie kończy się parcuf wielkiego Zeir Anpina, ukrywa się tam ten punkt właściwości „manula (zamka)”, i on schodzi od chaze Zeir Anpina i niżej, w świeceniu drugiego punktu – punktu „miftecha”. W ten sposób zakończenie parcufa Zeir Anpina od chaze i wyżej znajduje się w punkcie „manula (zamka)”, natomiast zakończenie parcufa Zeir Anpina od chaze i niżej, małego Zeir Anpina, znajduje się w punkcie „miftecha (klucza)”.
Od Zeir Anpina pochodzą dwie Nukwy: wyższa, znajdująca się nad chaze, oraz niższa, znajdująca się pod chaze. Wyższa jest ukryta, ponieważ pochodzi z punktu „manula (zamka)”, który znajduje się w Zeir Anpinie. Natomiast niższa jest otwarta w dwóch punktach – „manula” i „miftecha (klucza)”. Jednak ustanawia się ona wyłącznie w oparciu o wyższy punkt, czyli właściwość „miftecha (klucza)”, podczas gdy punkt właściwości „manula (zamka)” jest w niej ukryty i niewidoczny. Dzięki temu w niej ujawniają się mohin.
326) I to jest „dobry” – te trzy litery: „tet-waw-bet” – zostały zawarte później w sprawiedliwym świata, który obejmuje wszystko, zarówno na górze, jak i na dole (we-da hu tow, ilein telat atwan: tow, itkelilu le-batar le-cadika de-alma, de-kalil kolla le-eila we-tata). Jak powiedziano: „Powiedzcie o sprawiedliwym, że jest dobry” – ponieważ wyższe światło jest zawarte w nim, jak napisano: „Dobry jest Stwórca dla wszystkich, a Jego miłosierdzie jest nad wszystkimi Jego dziełami” (kedaamar: imru cadik ki tow, be-gin de-nehiru ilaa kelila bej, dikhtiw: Tow H’ la-kol, we-rachamaw al kol maasaw). „Dla wszystkich” – jest napisane: to jest ogólność rzeczy, aby oświetlić jeden dzień, który świeci dla wszystkich, wyższego nad wszystkim (la-kol ketiw, da stama de-mila, be-gin le-anhara joma chad de-naheir le-kolla, ilaa al kolla). Do tego miejsca – jest to ukrycie słów (ad kan stama de-milin).
Sulam
326) I to oznacza „tow (dobrze טוב)” – czyli trzy litery „tet ט”, „waw ו” i „bet ב”. „Tet ט” – to Jesod ISZSuT, „waw ו” – Zeir Anpin, „bet ב” – dwie Nukwy: wyższa i niższa. Te trzy litery słowa „tow (dobrze טוב)” włączyły się następnie w „sprawiedliwego – fundament (jesod) świata”[1], który zawiera wszystko, zarówno na górze, jak i na dole, czyli Jesod Zeir Anpina, który obejmuje te trzy właściwości. Jak powiedziano: „Wysławiajcie sprawiedliwego, gdyż czyni dobro (tow)”[2]. Ponieważ sprawiedliwy, Jesod, nazywa się tak dlatego, że trzy właściwości wyższego światła, na które wskazują litery „tet ט”, „waw ו” i „bet ב”, są w niego włączone.
Powiedziano: „Dobry jest Stwórca dla wszystkich”[3]. Słowa „dla wszystkich (le-kol)”, które nie precyzują, dla kogo jest dobry, używane są, aby wskazać na jeden dzień, który świeci wszystkim, i jest to Jesod, dzień szósty, ponieważ obejmuje on wszystkie pięć dni. Dlatego Jesod nazywa się „wszystkim (kol)”, i powiedziano: „Dobry jest Stwórca dla wszystkich (le-kol)”[4], ponieważ światło „dobry” świeci w Jesod.
[1] Pisma, Przypowieści, 10:25. „Gdy burza minie, nie będzie już bezbożnego, a sprawiedliwy zbuduje swoje fundamenty na wieki.”
[2] Prorocy, Jeszajahu, 3:10. „Mówcie sprawiedliwemu, że dobrze mu się stanie, bo będą jeść owoc swoich czynów.”
[3] Pisma, Psalmy, 145:9. „Pan jest dobry dla wszystkich, a Jego miłosierdzie nad wszystkimi Jego dziełami.”
[4] Tora, Bemidbar, 15:20. „Z początku waszego ciasta podnoście chleb – tak samo jak ofiarę z młyna podnoście ją.”