297) „Pieśń poziomów. Do Stwórcy wezwałem ja w biedzie mojej i On odpowiedział mi”. Pieśń cierpienia stworzył Stwórca przy stworzeniu nieba i ziemi, żeby wychwalać i wznosić Tego, który stworzył wszystko. Niebiosa wznoszą pieśń Jemu, jak powiedziano: „Niebiosa mówią o chwale Stwórcy” i ziemia wznosi pieśń, jak powiedziano: „Śpiewajcie Stwórcy – cała ziemio!”.
298) Cały świat stara się i rad jest wywyższać Stworzyciela swojego. Kiedy widzą oni cuda Jego w niebiosach i na ziemi. I oznacza to „bereszit (na początku)”. Jeżeli popatrzymy na litery, to zobaczymy słowa „szir (pieśń)”, „taew (pragnącego)”, czyli „pragnącego wznosić pieśń o cudach Jego w niebiosach i na ziemi”. I to jest to wznoszenie, o którym mówi król Dawid. Jest to wznoszenie tych poziomów, które nazywane są niebiosami, jak powiedziano: „Budujący w niebiosach poziomy do Siebie”. I Dawid pragnął je i wychwalał je w pieśniach, i to – „pieśń pragnącego”.
299) Powiedziano: „Przy ogólnej radości porannych gwiazd i radosnych wykrzykiwaniach wszystkich synów Wszechmogącego”. „Synowie Wszechmogącego” – są to anioły, całą noc wznoszące pieśń przed Stworzycielem stworzenia, co odpowiada trzem nocnym strażom. I oddział każdej straży wznosi pieśń, a podczas ostatniej straży, przed świtem, wszystkie gwiazdy i konstelacje, i anioły, nazywane synami Wszechmogącego, wznoszą pieśń, jak napisano: „Przy ogólnej radości porannych gwiazd”.
300) I każdy – zgodnie ze swoim poziomem, żeby pokazać, „że wywyższonego chroni jeszcze bardziej wywyższony”, dlatego że jedne cnoty przewyższają inne. I dlatego mówi się: „Pieśń poziomów”, która ma odniesienie do poziomów aniołów, wznoszących czystą pieśń. I to oznacza: „Na początku” – pieśń pragnącego, „stworzył Wszechmogący niebo i ziemię”.
301) Rabbi Haskija i rabbi Josi znajdowali się w drodze po północy. Kiedy szli, zapytał rabbi Haskija rabbiego Josi: „Co mamy robić? Uczyliśmy się przecież, że człowiek może wychodzić w drogę w odpowiednim czasie, czyli z rana, a my wyszliśmy w nocy”.
302) Powiedział mu rabbi Haskija: „Josi, synu mój, posłuchaj majestatycznej melodi, głos kół życia, wznoszących pieśń przed Wszechmogącym naszym”. Kiedy wsłuchał się, usłyszał motyw melodii wychwalania, wznoszonej przez nich: „Stwórca przebywa wiecznie!”
303) Zapytał rabbi Haskija: „Synu mój, czy słyszałeś coś?” Odpowiedział: „Tak, słyszałem głos melodii i dzięki tej melodii i majestatowi, usłyszanych przeze mnie w tym fragmencie, mogę teraz zinterpretować ją. Powiedziano: „Stwórca przebywa wiecznie! Ustawił dla sądu tron Swój”. W każdym czasie, kiedy sędziowie dokonują sądu, Szhina Stwórcy, nazywana tronem wielkości, ustawiona tam. Jest to znaczenie powiedzianego: „Utwierdził dla sądu tron Swój”, że tron wielkości jest ustawiony w tym miejscu, gdzie jest sąd.”
304) Zapytał go rabbi Haskija: „A czy wiesz ty, do jakiej straży mają odniesienie anioły-służący, wypowiadający tą pieśń?” Odpowiedział: „Nie”. Powiedział jemu: „To straż tych samych aniołów, które nazywane wszechmogącymi (elokim). Dziesięć aniołów-sług jest na nieboskłonie, i oni są podzieleni na trzy straże, które są ustawione w nocy”.
305) W czasie, kiedy Israel kończy swoje modlitwy, kontynuują po nich pieśń, te anioły, które nazywane są mężami, i wznoszą pieśń. I to oni mówią: „Kim jest człowiek, żebyś Ty pamiętał go, i syn ludzki, żebyś Ty wspominał o nim?”. „I Ty ustawiłeś go odrobinę przed aniołami, chwałą i wielkością ukoronowałeś go”, i kończą słowami: „Stwórco! Panie nasz! Jak wielkie imię Twoje na całej ziemi!”
Na drugiej straży nadal śpiewają ogniste anioły (haszmalim) i lśniące anioły (erelim), i mówią: „Wznieście dla Stwórcy, synowie silnych.”
306) „O północy, do tego momentu, jak kończy się druga warta, w tym czasie, kiedy Stwórca uważnie ogląda Eden, czyli mądrość (Hochma), nazywaną Eden, którą ukrył On dla sprawiedliwych na przyszłość, zaczynają wznosić pieśni święte zwierzęta, a za nimi serafiny, i ofany, i herubiny, mówiąc: „Jak wielkie jest dobro Twoje, które czynisz Ty dla lękających się Ciebie”. „Wywyższajcie zasiadającego na wysokościach – Tego, czyje imię jest Stwórca!”
307) Na początku trzeciej straży kontynuują pieśni Ci, których nazywają „wszechmogący (elokim)”, wygłaszając: „Stwórca przebywa wiecznie!”
Kiedy przychodzi poranek, zaczynają wznosić pieśni niebiosa: „Niebiosa opowiadają o chwale Stwórcy”. Poranne gwiazdy mówią: „Oblicza On ilość gwiazd, każdą po imieniu nazywa On”, „wielki Pan nasz i wszechmogący”. Anioły, nazywane synami wszechmogących (elokim), zaczynają wznosić pieśń: „Wznieście Stwórcę, synowie silnych! Wznieście Stwórcy cześć i potęgę!”
308) Oni jeszcze znajdowali się w drodze, kiedy zobaczyli, że zagęściła się ciemność przed porankiem, a następnie pojawiło się światło. Zwrócił się rabbi Haskija do rabbiego Josi: „Ja chcę otworzyć ci, że takim będzie zbawienie Israela. W czasie, kiedy zaświeci im słońce zabawienia, zaczyna do nich przychodzić bieda za biedą i ciemność za ciemnością. I w tym czasie, kiedy przyjdą biedy, będzie nad nimi świecić tylko światło Stwórcy, jak powiedziano: „Podobne do świtu przyjście Jego”. I powiedziano: „I zaświeci wam, bojącym się imienia Mojego, słońce sprawiedliwości, które uleczy promieniami swoimi”.
309) „A w tym czasie w świecie będą wojny – naród na naród, miasto na miasto. Wielka bieda będzie u wrogów Israela, tak że twarze ich staną się ponure. A następnie, kiedy zajęczą oni, doprowadzeni do skrajności, otworzy się nad nimi zbawienie.”
310) „To jest to, co powiedział król Dawid: „Zarządcy. Na gwiazdę przed świtem.” Przecież należało powiedzieć – „na poranną gwiazdę”. Jednak mówi się o gwieździe i o ciemności, wzmacniającej się nad Israelem, dlatego że „gwiazda (dosł. łania)” powstaje od słowa „wzmocnienie”, jak powiedziano: „Podobnie do człowieka, który utracił siły”. W tym czasie wołają synowie Israela z biedy swojej, wykrzykując: „O, Stwórco! Stwórco mój! Dlaczego mnie pozostawiłeś?” A następnie powiedziano: „Ty zdjąłeś ze mnie ciężar i otoczyłeś mnie radością”, czyli przyniosłeś zbawienie.”