214) Oto (ELE) są pokolenia nieba i ziemi (ele toldot ha-szamajim we-ha-arec). Wyjaśniono (ha okmuha), że wszędzie, gdzie jest napisane „ELE” (kol atar dichtew ele), [słowo to] unieważnia poprzedzające je (pasal et ha-riszanim), i są to pokolenia pustkowia (we-ilein toldot de-tohu), które są wskazane w drugim wersie (de-itremizu be-kra tinjana), i ziemia była pustkowiem (we-ha-arec hajta tohu), i są to ci, o których powiedziano (we-ilein inun de-itmar), że Święty, niech będzie błogosławiony (de-kadosz baruch hu), stworzył światy i je zniszczył (bara almin u-machriwan), i dlatego ziemia była pustkowiem i chaosem (u-wegin da ara hawa tohu u-bohu).

Sulam

214) „Oto porodzenia nieba i ziemi.”[1] „Oto (ELE)” powiedziane w jakimkolwiek miejscu anuluje to, co je poprzedza. „Oto (ELE)” powiedziane tutaj anuluje to, co zostało zrodzone z „pustkowia”, czyli z właściwości Malchut miary sądu, nazywanej „pustkowie (tohu)”, na którą wskazują słowa: „Ziemia zaś była pustkowiem”29. I o tych porodzeniach pustkowia powiedziano, że Stwórca tworzy światy i je niszczy. I dlatego powiedziano, że „ziemia była pustkowiem i chaosem”29 – czyli była pustkowiem, ponieważ On je zniszczył, jednak porodzenia ELE, będące właściwościami Malchut osłodzonej miarą miłosierdzia, mogły się zakorzenić.

215) Jak Święty, niech będzie błogosławiony, stworzył światy, by je zniszczyć (ejch bara Kadosz Baruch Hu almin le-charwa lon)? Lepiej by było, żeby ich w ogóle nie stworzył (szapir hawa de-la liwrej lon). Ale z pewnością tutaj kryje się tajemnica (ela wadaj hacha ikka raza): czym jest to „i zniszczył je” (mai ihu u-machriwan)? Święty, niech będzie błogosławiony, nie niszczy dzieł swoich rąk (de-Kadosz Baruch Hu la jeszejcej owdej jedoj). I nie tylko to (we-la od ela), lecz także niebiosa, o których powiedziano (szmaja de-itmar behu): „Bo niebiosa znikną jak dym” itd. (ki szamajim ke-aszan nimlachu we-go). A więc Święty, niech będzie błogosławiony, stworzył i zniszczył (af ken Kadosz Baruch Hu aweid u-machej).

Sulam

215) Dlaczego Stwórca od samego początku stworzył światy, aby je zniszczyć? Czyż nie byłoby lepiej ich w ogóle nie tworzyć? Oczywiście, kryje się w tym głęboki sens. Co może oznaczać „zniszczył” – czyż Stwórca niszczy dzieło rąk swoich? Co więcej, powiedziano jeszcze o tych niebiosach: „Niebiosa jak dym rozwieją się”[2]. Ale w takim razie wynika, że Stwórca tworzy, a następnie przekreśla to, co stworzył – coś takiego można powiedzieć jedynie o ludziach, lecz nie o Stwórcy.

216) Lecz tajemnica słowa [jest taka] (ela raza de-mila), że Święty, niech będzie błogosławiony, stworzył świat (de-Kadosz Baruch Hu bara alma), i stworzył go przez Torę (u-brajeih be-orajta), tak jak to wyjaśniono (ke-ma de-okmuha): „Na początku”, o którym powiedziano (bereiszit de-itmar bah), „Stwórca mnie stworzył jako początek swojej drogi” (H’ kanani reiszit darko). I przez to „na początku” stworzył niebio i ziemię (u-be-hai reiszit bara jat szmaja we-jat ara), i ono ich wspiera (we-ihi samich lon bei), ponieważ jest w nim zapisane przymierze (be-gin di-berit ketiw bei), w słowie „bereiszit” (bi-bereiszit), i powiedziano o nim: „Gdyby nie moje przymierze dniem i nocą itd.” (we-itmar bei: im lo beriti jomam we-lajla we-go). A te są tymi, o których powiedziano (we-ilein inun de-itmar behon): „Niebiosa – niebiosa Stwórcy” itd. (ha-szamajim szamajim la-H’ we-go), a ona jest „ziemią życia” (we-ihi eret ha-chajim), obejmującą siedem ziem (kelila mi-szewa arin), o których Dawid, król, powiedział (de-alajhu amar Dawid malka): „Będę chodził przed Stwórcą w ziemiach życia” (et-halech lifnei H’ be-arcot ha-chajim).

Sulam

216) Ale chodzi o to, że Stwórca stworzył świat, i stworzył go za pomocą Tory. A „Bereszit (na początku)” – to Tora, o której powiedziano: „Stwórca stworzył mnie na początku (Reszit) swojej drogi”[3]. W ten sposób Tora nazywa siebie „początkiem (Reszit)”. I za pomocą tego „początku (Reszit)”, czyli Tory, On „stworzył niebo i ziemię” – wyższe niebo i ziemię, czyli wyższe sześć zakończeń (WaK), znajdujące się w Binie, na które wskazuje słowo „Bereszit (בראשית na początku)”, składające się ze słów „bara (ברא stworzył) szit (שית sześć)”.

I umieścił je obok siebie w Torze. Gdyż o „Bereszit” powiedziano, że jest to przymierze, ponieważ w słowie „Bereszit (בראשית na początku)” znajdują się te same litery, co w słowach „Brit Esz (אש ברית przymierze ognia)”. I o nim powiedziano: „Gdyby nie Moje przymierze dniem i nocą, praw nieba i ziemi nie ustanowiłbym”[4]. W ten sposób niebo i ziemia są tworzone dzięki Torze, ponieważ niebo i ziemia zależą od przestrzegania przymierza (Brit), ukrytego w „Bereszit”, czyli w Torze.

I o tych niebiosach, które zostały stworzone i ustanowione dzięki Torze, powiedziano: „Niebiosa – niebiosa Stwórcy”[5]. A „ziemia”, która została stworzona i ustanowiona dzięki Torze, nazywana jest ziemią życia. Składa się z siedmiu ziem, o których powiedział król Dawid: „I będę chodził przed Stwórcą w ziemiach życia”[6]. Nazywane są ziemiami życia, aby wskazać na ich przynależność do Biny, nazywanej „Stwórcą (Elokim) życia”, ponieważ te niebo i ziemia pochodzą od Biny.

217) I stworzył niebiosa i ziemię za pomocą pustkowia (u-bara szmaja we-ara batreih al tohu), i tam nie było fundamentu (we-leit tamman jesoda), który jest przymierzem wspierającym je (de-ihu berit de-samich lon). Dlatego Święty, niech będzie błogosławiony, chciał dać Torę narodom świata (be-gin da Kadosz Baruch Hu baa le-mitan orajta le-umin de-alma), czyli poganom (akum), co jest prawdziwym przymierzem obrzezania (de-ihu berit mila mamasz). Ale oni nie chcieli jej przyjąć (we-la bau le-kabbla leih), i ziemia pozostała wysuszona i bezwodna (we-isztarat ara charewa we-jewesza).

Sulam

217) A po nich stworzył niebo i ziemię za pomocą „pustkowia (tohu)”, gdzie nie ma podstawy, nazywanej „przymierzem”, aby na niej je ustanowić. I to są niższe niebo i ziemia, czyli ZoN, ponieważ zanim Malchut została osłodzona w Binie, Nukwa znajdowała się w stanie „pustkowie”. I właśnie o niej powiedziano, że „ziemia była pustkowiem”29. Dlatego Stwórca chciał dać Torę narodom świata, czyli ustanowić w czynach „przymierze obrzezania (Brit Mila)”. Innymi słowy, poprzez naprawę „Brit Mila” osłodzono Malchut w Binie, a wtedy zostałyby im objawione mohin, nazywane Torą. Jednak narody nie chciały jej przyjąć, i ziemia pozostała wysuszona i bezwodna.

218) A to jest: „Niech zbiorą się wody spod niebios w jedno miejsce, i niech ukaże się suchy ląd” (we-da ihu jikawu ha-majim mitachat ha-szamajim el makom echad, we-teree ha-jabasza). „Niech zbiorą się wody” – to Tora (jikawu ha-majim da orajta), „w jedno miejsce” – to Israel (el makom echad ilein Jisrael), ponieważ ich dusze zależą od tego miejsca (be-gin de-niszmatajhu taljin), o którym powiedziano: „Błogosławiona chwała Stwórcy z Jego miejsca” (me-hahu atar de-itmar bei baruch kewod H’ mi-mekomo). „Chwała Stwórcy” – to dolna Szchina (kewod H’ szchinata tataa). „Z Jego miejsca” – to wyższa Szchina (mi-mekomo szchinata ilaa). A ponieważ ich dusze pochodzą stamtąd (u-chejwan de-inun niszmatajhu mi-tamman), z pewnością obecny jest na nich AWAJa (szarja alajhu wadaj HaWaJaH), i powiedziano o nich: „Część AWAJa jest jego ludem” (we-itmar behon ki chelek HaWaJaH ammo). A to jest: „Niech zbiorą się wody w jedno miejsce” (we-da ihu jikawu ha-majim el makom echad).

Sulam

218) Powiedziano: „Niechaj zbiorą się wody pod niebiosami w jedno miejsce”70. „Niechaj zbiorą się wody” – to Tora, nazywana wodami, „w jedno miejsce” – to Israel, ponieważ dusze Israela pochodzą z tego miejsca. I powiedziano o nim: „Błogosławiona chwała Stwórcy z miejsca Jego”[7]. „Chwała Stwórcy” oznacza dolną Szechinę, Malchut. „Z miejsca Jego” oznacza wyższą Szechinę, Binę. W ten sposób Bina nazywana jest „miejscem”. I ponieważ ich dusze pochodzą z Biny, nazywanej miejscem, to oczywiście spoczywa nad nimi imię AWAJa, i powiedziano o nich: „Bo działem Stwórcy jest Jego lud”. I o tym powiedziano w fragmencie: „Niechaj zbiorą się wody pod niebiosami w jedno miejsce”70, gdzie „wody” – to Tora, „jedno miejsce” – to Israel, przyjmujący Torę. Różnią się od nich narody świata, które nie chciały przyjąć Tory, i dlatego ziemia pozostała wysuszona i bezwodna.

219) A Tora jest zaludnieniem świata (we-orajta ihu jiszuba de-alma), a narody świata, poganie, którzy jej nie przyjęli (we-umin de-alma akum de-la kabilu lah), pozostali wysuszeni i bezwodni (isztaru charewin we-jeweszin). A to jest to, że Święty, niech będzie błogosławiony, tworzy światy i je niszczy (we-da ihu de-Kadosz Baruch Hu bara almin u-machriwan), [z powodu] tych, którzy nie przestrzegają nakazów Tory (ilein de-la natrei pikuedej orajta). Nie niszczy On jednak swoich dzieł (la diszejcei ihu owadoi), jak to myślą ludzie (ke-ma de-chaszwin bnej nsza). Dlaczego miałby je niszczyć, skoro są jego stworzeniem (we-lama jeszejcei lon liwnoi), o których powiedziano: „przy stwarzaniu ich, stworzył je przez hej” (de-itmar behon be-hibaram be-H’ baraam).

Sulam

219) Tora – to osadzenie świata, ponieważ dzięki niej został stworzony i dzięki niej istnieje. A właściwości „narody świata”, które jej nie otrzymały, pozostały wysuszone i bezwodne. I to oznacza, że Stwórca tworzy światy i je niszczy. Z powodu tych, którzy nie przestrzegali przykazań Tory i nie podnieśli Malchut, aby osłodzić ją w właściwości miłosierdzia Biny, świat został zniszczony. I nie dlatego, że Stwórca zniszczył i zgubił dzieło rąk swoich – niebo i ziemię oraz wszystko, co się w nich znajduje – jak myślą ludzie, tłumacząc sobie sens powiedzianego: „Stwórca tworzy światy i je niszczy”. Dlaczego więc Stwórca miałby niszczyć swoich synów, Israel, o których powiedziano: „Przy stworzeniu ich (be-ibarom בהבראם)”, co oznacza – z pomocą „hej ה” ich stworzył (be-hej baram בה בראם), z pomocą Malchut naprawionej w właściwości miłosierdzia w Binie? Przecież jeśli są naprawieni w Binie, to są zgodni z wolą Stwórcy, dlaczego więc miałby ich niszczyć?

220) A ci są tymi, którzy nawracają się z narodów świata (we-ilein inun de-mitgajirin me-umin de-alma). Z ich powodu upadła mała „hej” z imienia Awraham (be-ginajhu nafla Ha’ zeira de-Awraham), w piątym tysiącleciu (be-elef chamisza). To „hej”, które stało się wysuszone i bezwodne (de-hu Ha’, de-ihu charew we-jawesz): wysuszone w pierwszej świątyni (charew be-beit riszon) i bezwodne w drugiej świątyni (we-jawesz be-beit szeni).

Sulam

220) I z powodu tych, którzy przeszli od narodów świata, „mała hej” z imienia Awrahama upada w piątym tysiącleciu, na które wskazuje litera „hej (5)”. To znaczy, piąte tysiąclecie jest wysuszone i bezwodne, jak powiedziano: „Rzeka wysycha i opada”[8]. „Wysuszone” – to zniszczenie pierwszej Świątyni. „I bezwodne” – to zniszczenie drugiej Świątyni.

Malchut, osłodzona miarą miłosierdzia przez Binę, nazywana jest „mała hej”. A jej korzeń to Malchut de-AK, czyli dziesięć sfirot od tabura AK i niżej. Te dziesięć sfirot rozciągało się aż do punktu tego świata, a następnie, aby uzyskać osłodzenie w właściwości miłosierdzia, Malchut de-Malchut, punkt tego świata, będący kończącym, wzniósł się na miejsce Biny de-Malchut, tworząc tam zakończenie parcufa Malchut świata AK. W niej pozostały jedynie dwie sfiry – Keter i Hochma – oraz połowa Biny. Poniżej nich rozciągnęła się parsa. Ta parsa utworzyła zakończenie świata Acilut[9]. W ten sposób, z powodu osłodzenia Malchut de-AK w Binie, jej dziesięć sfirot skurczyło się do dwóch i pół sfiry, czyli stała się „małą hej”. Z tego powodu Malchut, osłodzona w Binie, niezależnie od miejsca, w którym się znajduje, zawsze nazywana jest „mała hej”. To właśnie „mała hej” w słowie Awraham (אברהם), to „hej”, którą Stwórca dodał do imienia Awram (אברם).

I w tym tkwi cała różnica między duszami Israela a narodami świata. Dusze Israela pochodzą od tej „małej hej”, i już było powiedziane, że dusze Israela pochodzą z tego miejsca, o którym powiedziano: „Błogosławiona chwała Stwórcy z miejsca Jego”291. Jednak narody świata pochodzą od Malchut właściwości sądu, która nie została osłodzona w właściwości miłosierdzia, dlatego powiedziano: „I z powodu tych, którzy przeszli od narodów świata, upada „mała hej” z imienia Awraham”. I to oznacza powiedziane, że przybysze, których źródło pochodzi od Malchut właściwości sądu, powodują upadek Malchut z miejsca Biny, czyli upadek „małej hej” w słowie Awraham, ponieważ wzbudzają w niej właściwość sądu. Z tego powodu zostały zniszczone dwie Świątynie. Dlatego powiedziano: „Ciężcy są przybysze dla Israela, niczym liszaj”[10].

221) A Mosze, ponieważ chciał wprowadzić nawróconych pod skrzydła Szechiny (u-Mosze, be-gin de-baa le-aola gijorin tachat gadfoi de-Szchinta), i myślał, że byli oni z tych, którzy zostali stworzeni przez „hej” (we-chasziw da-hawu me-ilein de-itbriu be-H’), i że mają w sobie znak „hej” Awrahama (we-haw behon ot ha-H’ de-Awraham), spowodowali jego upadek, jak powiedziano: „Idź, zstąp, bo lud twój zgrzeszył” (garmu leih jerida, ke-deamarta lech red ki szichet amcha). Ponieważ nie przyjęli znaku „hej” z bojaźnią „jud” i miłością „hej” (be-gin de-la kabilu le-ot H’ be-dchilu de-jud u-be-richimu de-H’), ona zstąpiła z poziomu, który jest „waw” (nachit ihi mi-dargei de-ihu waw).

Sulam

221) I ponieważ Mosze chciał wprowadzić tych przybyszów pod skrzydła Szchiny, myśląc, że również oni pochodzą od Malchut osłodzonej w właściwości miłosierdzia, od „małej hej”, i przyciągnął dla nich mohin „małej hej” właściwości Awraham, ci przybysze doprowadzili go do upadku, jak powiedziano: „Zejdź na dół, gdyż twój lud zgrzeszył”[11]. To znaczy, oni spowodowali w Israelu grzech złotego cielca, i dlatego Stwórca powiedział Mosze: „Zejdź na dół”295. I ponieważ nie przyjęli mohin „małej hej” w właściwości bojaźni litery „jud י” imienia AWAJa oraz w właściwości miłości litery „hej ה” tego imienia, Mosze zszedł ze swojego poziomu – „waw ו” imienia AWAJa.

Mosze – mąż Matronity, „waw ו” imienia AWAJa, który podniósł „hej ה” imienia AWAJa, czyli „małą hej”, na miejsce Biny, pierwszej „hej ה” imienia AWAJa. A „waw ו” wzniosła się na miejsce Hochmy – do „jud י” imienia AWAJa. Wtedy opuściły się mohin litery „jud י”, właściwości bojaźni, oraz mohin litery „hej ה”, właściwości miłości, do dolnej „hej ה” imienia AWAJa, która została ustanowiona i obłoczyła pierwszą „hej ה” imienia AWAJa. Jednak przybysze, których źródło pochodzi z Malchut właściwości sądu, nieosłodzonej w Binie, nie mogli przyjąć mohin dolnej „hej”, ponieważ znajdowała się na górze, w miejscu „jud-hej יה” imienia AWAJa, w właściwości bojaźni i miłości. Wtedy przyciągnęli ją w dół, i w niej ujawniła się właściwość sądu, a wszystkie światła opuściły ją.

Malchut jest godna przyjmować światła tylko wtedy, gdy obłacza miejsce Biny, pierwszą „hej ה” imienia AWAJa. I słowa: „Zejdź na dół”295, powiedziane Moszeowi, czyli literze „waw”, wyszły z ust pierwszej „hej”, Biny. Ponieważ w momencie grzechu, gdy pragnęli przyciągnąć światła w dół, natychmiast oddzieliły się litery „jud-hej” imienia AWAJa, przerywając napełnienie dolnej „hej”. Wtedy Bina, pierwsza „hej”, opuściła w dół trzy swoje litery ELE, pozostając w właściwości WaK bez rosz. To nieuchronnie doprowadziło do tego, że również Mosze, „waw” imienia AWAJa, Tiferet, skurczył się do właściwości WaK bez rosz, czyli opuścił w dół swoje litery ELE. Ponieważ gdy kurczy się wyższy, zmuszeni są do skurczenia się razem z nim wszyscy, którzy znajdują się poniżej niego.

222) A litera „waw” zstąpiła razem z nim (we-ot waw nachtat immeih), aby nie zginęła pośród nich (be-gin de-la jitabeid beinajhu), ponieważ w przyszłości, zgodnie z tajemnicą reinkarnacji (de-atid ihu be-raza de-gilgula), będzie wymieszana pośród nich na wygnaniu (le-itarba beinajhu be-galuta), wśród „wielkiego zbiorowiska” (bein erew raw), którzy są ich duszami (de-inun niszmatajhu), pochodzącymi ze strony tych, o których powiedziano: „Bo niebiosa znikną jak dym” (misitra de-ilein de-itmar behon ki szamajim ke-aszan nimlachu we-go). A oni są tymi, za których Noach nie błagał o miłosierdzie (we-ilein inun de-la baa Noach rachamei alayhu), i powiedziano o nich: „I zostali zgładzeni z ziemi” (we-itmar behon wa-jimachu min ha-arec), ponieważ byli z tych, o których powiedziano: „Wymażesz pamięć o Amaleku” (be-gin da-hawu me-ilein de-itmar behon timche et zecher Amalek). A Mosze nie został od nich ochroniony (u-Mosze la istamar minajhu), i litera „hej” upadła pomiędzy nich (we-afel hej beinajhu). Dlatego nie wszedł do ziemi Izraela (u-be-gin da ihu la jeol le-ara de-Jisrael), dopóki litera „hej” nie powróci na swoje miejsce (ad ditow hej le-atrah). Dlatego on zstąpił z poziomu (u-be-gin da nachat ihu mi-dargeih), a wraz z nim zstąpiła litera „waw” (we-nachit bei waw). Dlatego litera „hej” upadła (u-be-gin da hej nafla), a „waw” ją podniesie, i to jest „waw” Moszego („waw” jokim lah, „waw” de-Mosze).

Sulam

222) A litera „waw” z imienia AWAJa opuściła się razem z Mosze, aby go chronić, aby nie zagubił się pośród nich, ponieważ Mosze ma przejść cykl reinkarnacji, w którym będzie musiał zmieszać się z wielkim zbiorowiskiem, którego dusze pochodzą ze strony tych, o których powiedziano: „Niebiosa, jak dym, rozwieją się”286. To ci, wobec których Noach nie prosił o okazanie miłosierdzia. Powiedziano o nich: „I zostali starci z powierzchni ziemi”[12], ponieważ należeli do tych, o których powiedziano: „Wymaż pamięć o Amaleku”[13]. A Mosze nie ochronił się przed nimi i doprowadził do upadku małej „hej” pośród nich. Dlatego nie może wejść do ziemi Israela, dopóki nie przywróci „hej” na jej miejsce. Z tego powodu Mosze zszedł ze swojego poziomu, a razem z nim opuściła się „waw” z imienia AWAJa.

Dlatego „hej” upadła, a „waw” ją przywróci, czyli „waw” Mosze. Wyjaśnienie: Stopień Mosze to „waw” imienia AWAJa. W wyniku grzechu stworzenia złotego cielca litery ELE Biny opuściły się, a z ich powodu opuściły się również litery ELE właściwości „waw” imienia AWAJa do dolnej „hej”. Litery ELE dolnej „hej” opuściły się do klipot. Dlatego postanowiono, że Mosze nie wejdzie do ziemi Israela, dopóki nie przywróci dolnej „hej” na jej miejsce w „jud-hej”, tak jak była przed grzechem cielca. Właśnie z tego powodu „waw” imienia AWAJa i Mosze opuścili się ze swojego poziomu, aby „waw” mogła podnieść „hej” z jej upadku. Ponieważ litery ELE właściwości „waw” imienia AWAJa, czyli Zeir Anpina, opadając, spadły do dolnej „hej”, podczas naprawy Zeir Anpin, „waw”, ponownie przywróci swoje litery ELE na ich pierwotny poziom. Razem z nimi wzniesie się także dolna „hej”, która połączyła się z nimi, na poziom „waw”.

I również Bina, pierwsza „hej”, przywróci na swój poziom swoje litery ELE, które upadły na miejsce „waw”. Wówczas „waw-hej”, które połączyły się z nimi, wznoszą się razem z nimi do Biny, pierwszej „hej”. W ten sposób „waw-hej” powracają do „jud-hej”, tak jak przed grzechem. Jest jasne, że bez upadku liter ELE właściwości „waw” na miejsce dolnej „hej”, „waw” nie mogłaby podnieść dolnej „hej”. Czyli dzięki upadku „waw” właściwość „waw” może następnie podnieść dolną „hej” i przywrócić ją na jej miejsce w pierwszej „hej”, poprzez powrót jej liter ELE na swoje miejsce.

223) A ponieważ litera „hej” jest mała (hej zeira), „hej” Abrahama, która jest tą „hej” z „przy stworzeniu ich” (hej de-Awraham de-ihi de-hibaram), została wsparta przez niego (itazar ihu be-ginah), i powiedziano o nim: „Prowadzi prawicę Mosze itd.” (we-itmar bei molich limin Mosze we-go). I wyprowadził ją stamtąd siłą litery „waw” (we-afik lah mitamman be-chela de-waw), i przyprowadził ją ze sobą (we-ajitei lah immeih). Natychmiast spoczęła na nim litera „jud-hej” (mijad szarja aleih jud-hej), i uzupełniła się przysięga: „Ręka na tronie JH; wojna dla AWAJa” itd. (we-isztalim oma’a ki jad al kes JH milchama la-HaWaJaH we-go). Czym jest „z pokolenia na pokolenie”? To Mosze (mai mi-dor dor da Mosze), o którym powiedziano: „Pokolenie odchodzi, a pokolenie przychodzi” (de-itmar bei dor holech we-dor ba). A wyjaśniono to (we-ha okmuha), że nie ma pokolenia mniejszego niż sześćdziesiąt dziesiątek tysięcy (de-leit dor pachut mi-sziszim ribo). To jest Mosze (we-da Mosze), o którym powiedziano, że jedna kobieta urodziła sześćdziesiąt dziesiątek tysięcy w jednym łonie (de-itmar bei de-inteta chada jaldah sziszim ribo be-cheres achat).

Sulam

223) Za pomocą małej „hej”, „hej ה” z imienia Awraham (אברהם), czyli litery „hej” w słowach: „Przy stworzeniu ich (be-ibarom בהבארם), która wspierała Mosze, powiedziano o nim: „Kierował prawicą Mosze swoim uwielbionym ramieniem”[14]. I Mosze wyciągnął ją z klipot za pomocą „waw” i sprowadził ją ze sobą. Dzięki temu, że właściwość „waw” (ו) przywróciła swoje litery ELE razem z Nukwą, która połączyła się z nimi, na swój poziom, Mosze, korzystając z pomocy Nukwy, wzniósł się i obłaczył „jud י” imienia AWAJa. Sprowadził Nukwę razem ze sobą na wyższy poziom, a wtedy Nukwa obłoczyła pierwszą „hej ה” imienia AWAJa.

I wtedy nad dolną „hej ה” natychmiast panuje imię „jud-hej יה”, ponieważ znajduje się ona w pierwszej „hej ה”, na górze, razem z „waw ו”. Wtedy spełnia się przysięga, o której powiedziano: „Oto ręka (dosł. przysięga) na tronie (kes כס) Stwórcy (jud-hej יה), że wojna Stwórcy przeciwko Amalekowi trwa z pokolenia na pokolenie”207. A przed tym imię było niepełne, ponieważ brakowało w nim „waw-hej וה”. Podobnie tron (kise כסא) nie był pełny, ponieważ brakowało mu litery „alef א”. Teraz jednak imię „jud-hej יה” zostało uzupełnione literami „waw-hej וה”, a tron (kes כס) został uzupełniony literą „alef א”.

Co oznacza „z pokolenia na pokolenie”207? To Mosze, o którym powiedziano: „Pokolenie odchodzi, a pokolenie przychodzi”299 – czyli nie ma pokolenia mniejszego niż sześćdziesiąt dziesiątek tysięcy (600 000). To Mosze, o którym powiedziano, że jedna kobieta urodziła w Egipcie sześćdziesiąt dziesiątek tysięcy w jednym łonie.

„Z pokolenia na pokolenie”207 – to Mosze, o którym powiedziano: „Pokolenie odchodzi, a pokolenie przychodzi”[15]. Oznacza to, że wcielenie Mosze pojawia się w każdym pokoleniu i odchodzi oraz przychodzi w każdym pokoleniu. Dzieje się tak, ponieważ wielkość duszy Mosze równa się sześćdziesięciu dziesiątkom tysięcy (600 000), gdyż Mosze osiągnął Binę, czyli mohin Aby we-Ima, obłaczające WaK Arich Anpina, którego sfirot są liczone w dziesiątkach tysięcy. Sfirot Nukwa są liczone w jedynkach, Zeir Anpina – w dziesiątkach, ISZSuT – w setkach, Aba we-Ima – w tysiącach, a Arich Anpina – w dziesiątkach tysięcy. W ten sposób jego WaK, sfirot HaGaT NeHI, w liczbowym znaczeniu wynoszą sześć dziesiątków tysięcy. A kiedy każda z nich składa się z dziesięciu, ich suma wynosi sześćdziesiąt dziesiątków tysięcy.

„Z pokolenia na pokolenie”207 – to Mosze, o którym powiedziano: „Pokolenie odchodzi, a pokolenie przychodzi”299. Oznacza to, że wcielenie Mosze pojawia się w każdym pokoleniu i odchodzi oraz przychodzi w każdym pokoleniu. Dzieje się tak, ponieważ wielkość duszy Mosze równa się sześćdziesięciu dziesiątkom tysięcy (600 000), gdyż Mosze osiągnął Binę, czyli mohin Aby we-Ima, obłaczające WaK Arich Anpina, którego sfirot są liczone w dziesiątkach tysięcy. Sfirot Nukwa są liczone w jedynkach, Zeir Anpina – w dziesiątkach, ISZSuT – w setkach, Aba we-Ima – w tysiącach, a Arich Anpina – w dziesiątkach tysięcy. W ten sposób jego WaK, sfirot HaGaT NeHI, w liczbowym znaczeniu wynoszą sześć dziesiątków tysięcy. A kiedy każda z nich składa się z dziesięciu, ich suma wynosi sześćdziesiąt dziesiątek tysięcy.


[1] 285. Tora, Bereszit, 2:4. „Oto są dzieje nieba i ziemi, gdy zostały stworzone, w dniu, gdy Pan Bóg uczynił ziemię i niebo.”
[2] Prorocy, Jeszajahu, 51:6. „Podnieście ku niebu swoje oczy i spójrzcie na ziemię w dół: niebo zniknie jak dym, ziemia się rozpadnie jak szata, a jej mieszkańcy pomrą jak komary. Ale moje zbawienie będzie trwać na wieki, a moja sprawiedliwość nie zaniknie.”
[3] Pisma, Przypowieści, 8:22. „Pan mnie stworzył jako początek swej drogi, przed swymi dziełami, od dawna.”
[4] Prorocy, Jeremiasz, 33:25. „Tak mówi Pan: Jeśli nie ustanowiłem swego przymierza z dniem i z nocą, i jeśli nie ustaliłem praw nieba i ziemi…”
[5] Pisma, Psalmy, 115:16. „Niebiosa są niebiosami Pana, ale ziemię dał synom ludzkim.”
[6] Pisma, Psalmy, 116:9. „Będę chodził przed Panem w ziemi żyjących.”
[7] Prorocy, Jechezkel, 3:12. „I podniósł mnie Duch, i usłyszałem za sobą głos potężnego huku, mówiącego: Błogosławiona chwała Pana z Jego miejsca.”
[8] Pisma, Job, 14:11. „Wody znikają z morza, a rzeka wysycha i zanika.”
[9] Patrz: „Wprowadzenie do nauki kabały”, punkt 67.
[10] Babiloński Talmud, traktat Jawamot, karta 47:2. „Naucza się: Obcy, który przyszedł, aby przyjąć judaizm… najpierw go badają, aby sprawdzić, czy jego intencje są czyste.”
[11] Tora, Szmot, 32:7. „I rzekł Pan do Mojżesza: Idź, zstąp, bo lud twój, który wyprowadziłeś z ziemi egipskiej, zepsuł się.”
[12] Tora, Bereszit, 7:23. „I wygubił Bóg wszystkie stworzenia, które były na powierzchni ziemi – od człowieka do bydła, do pełzających stworzeń i do ptactwa niebieskiego; zostały zgładzone z ziemi, i pozostał tylko Noe i ci, którzy byli z nim w arce.”
[13] Tora, Dwarim, 25:19. „Gdy więc Pan, twój Bóg, da ci odpoczynek od wszystkich twoich wrogów wokoło w ziemi, którą Pan, twój Bóg, daje ci w dziedzictwo, abyś ją posiadł, wymażesz pamięć o Amaleku spod nieba. Nie zapomnij tego.”
[14] Prorocy, Jeszajahu, 63:12. „Który poprowadził Mojżesza prawą ręką swoją, ramieniem swej chwały, rozdzielając wody przed nimi, aby uczynić sobie wieczne imię.”
[15] Pisma, Kohelet, 1:4. „Pokolenie odchodzi i pokolenie przychodzi, a ziemia trwa na wieki.”