177) Inna interpretacja (dawar acher): Uczyńmy człowieka na Nasz obraz, podobnego Nam (naase Adam be-calmenu kidmutenu). To wyjaśnili przyjaciele (ha okmuha chawraja) w odniesieniu do aniołów-sług (al malachej haszaret), którzy wypowiadali ten werset (de-inun amrei hai kra). Powiedział do nich (amar leho): Po tym, jak poznali, co było i co będzie (batar de-hawu jadin ma de-hawa u-ma de-atid le-mehewe), oraz wiedzieli, że będzie grzeszył (u-inun hawu jadin de-atid le-mechetei), dlaczego pragnęli go stworzyć (amaj bau le-meabad le-yeh)?

Sulam

177) „Uczyńmy człowieka na Nasz obraz i podobieństwo”187. Przyjaciele wyjaśnili, że tutaj mówi się o aniołach-sługach, którzy zwrócili się tymi słowami do Stwórcy. Rabbi Szimon zapytał ich: „Jeśli ci aniołowie wiedzą, co wydarzy się w teraźniejszości i przyszłości, i wiedzieli o nadchodzącym grzechu człowieka, to dlaczego chcieli stworzyć człowieka, skoro powiedzieli: „Uczyńmy człowieka”187?”

178) I nie tylko to (we-lo od), ale Aza i Azael oskarżali go (azza wa-azael hawu mekatregi aleh) w chwili, gdy Szchina powiedziała do Świętego, Błogosławionego On: Uczyńmy człowieka (bezimna de-amra szechinta le-kadosz baruch hu, naase adam). Powiedzieli: Czym jest człowiek, że o nim pamiętasz (amru, ma adam wa-tedaehu)? Dlaczego chcesz stworzyć człowieka (ma at baei le-mibre adam), skoro wiesz, że będzie grzeszył przed Tobą (wa-tedaehu de-atid le-mechetei kamach), w żonie jego (be-iteta dileh), która jest ciemnością (de-ihi choszech). Gdyż światło jest mężczyzną (de-or ihu dechura), a ciemność kobietą (choszech nekewa) z lewej strony (smaela), ciemnością Brija (choszech de-Brija). W tym czasie (be-hahu zimna) Szchina powiedziała do nich (szechinta amrat lon): Wy, którzy oskarżacie (be-hai de-aton mekatregin), wy upadniecie (aton atidin le-minpal), jak napisano (ke-dichtiw): I zobaczyli synowie Boga córki ludzkie, że były dobre (wa-jiru bnei ha-elohim et benot ha-adam, ki towot henna), i pobłądzili z nimi (wa-tau behon), i strąciła ich Szchina z ich świętości (wa-apil lon szechinta mi-kdusha dilehon).

Sulam

178) Mało tego, aniołowie Aza i Azael sprzeciwiali się stworzeniu człowieka. Gdy Szchina powiedziała do Stwórcy: „Uczyńmy człowieka”187, odpowiedzieli: „Kim jest człowiek, abyś go uznawał?“[1] – dlaczego chcesz stworzyć człowieka, skoro wiadomo, że zgrzeszy przeciw Tobie ze swoją żoną, nazywaną ciemnością? Ponieważ światło to zachar (męska część), a ciemność to nekewa (żeńska część), pochodząca z lewej linii, zwanej ciemnością stworzenia.

Po tym, jak ZoN osiągnęły stan wielkości (gadlut) w ciągu pierwszych sześciu dni stworzenia, wznosząc się i obłaczając wyższe Aba we-Ima, zrodziły Adama Riszona (dosł. pierwszego człowieka). Stworzenie jego przebiegało w następującej kolejności – najpierw w stanie małości (katnut), a następnie w stanie wielkości (gadlut), w taki sam sposób, jak zostało zrealizowane całe dzieło stworzenia. Na skutek wypowiedzi „niech stanie się światło”10, „niech stanie się sklepienie”8, „niech powstaną światła”113 nastąpiły skrócenia, które przyniosły katnut, a dzięki wypowiedziom „i pojawiło się światło”10, „i stworzył Wszechmogący (Elohim) firmament”48, „i stworzył Wszechmogący (Elohim) dwa światła”129 nadszedł gadlut, który przywrócił litery ELE. Tak samo tutaj, na skutek wypowiedzi: „Uczyńmy człowieka”187 nastąpiło skrócenie, gdy Nukwa opuściła swoje litery ELE do światów BEA, i przez to Nukwa zmniejszyła się do stanu WaK bez rosz. Razem z nią także wszyscy aniołowie, będący jej wojskami, doświadczyli tego samego. A dzięki wypowiedzi: „I stworzył Wszechmogący (Elohim) człowieka”12 nadszedł stan gadlut.

Powiedzieli przyjaciele: „Wezwał On do siebie grupy wyższych aniołów według ich rang, posadził ich przed sobą i powiedział im: „Chcę stworzyć człowieka””. Oznacza to, że ZoN zmniejszyły się do stanu WaK, a wraz z nimi wszyscy wyżsi aniołowie, w momencie, gdy On chciał stworzyć człowieka. Wskazali na to słowami: „Posadził ich przed sobą”. Ponieważ przebywanie w stanie „siedząc” oznacza zmniejszenie wielkości stopnia. Stopień osiąga doskonałość tylko wtedy, gdy znajduje się w stanie „stojącym”. Natomiast w stanie „siedzącym” stopień ulega skróceniu. Oznacza to, że wszyscy aniołowie zmniejszyli się do stanu WaK bez rosz.

Dlatego wszyscy aniołowie zaniepokoili się, próbując zrozumieć: „Cóż za szczególna wartość tego człowieka, dla stworzenia którego pomniejszyłeś nas?”. Odpowiedział im: „Człowiek, który zostanie stworzony na Nasz obraz, pojmie mądrość przewyższającą waszą mądrość”. Oznacza to, że po tym, jak ZoN przywrócą litery ELE na swoje miejsce, również światy BEA wznoszą się do Acilut, a człowiek osiągnie NaRaN świata Acilut, który jest nieskończenie wyższy od właściwości aniołów. Wtedy wszystkie anioły dzięki człowiekowi wznoszą się do Acilut, co rzeczywiście miało miejsce w szóstym dniu, przed popełnieniem grzechu. Gdy aniołowie to usłyszeli, natychmiast zgodzili się na jego stworzenie.

Dlatego przyjaciele powiedzieli, że aniołowie, zgadzając się, sami wypowiedzieli słowa „uczyńmy człowieka”187 w tym wersie, ponieważ Stwórca powiedział im, że dzięki niemu wszyscy osiągną wzniesienie do świata Acilut. I o to zapytał ich rabbi Szimon: „Jeśli ci aniołowie wiedzą, co wydarzy się w przyszłości, wiedzieli o nadchodzącym grzechu człowieka, o utracie przez niego wszystkich mohin Acilut, i o jego ponownym upadku do BEA, a wraz z nim o upadku wszystkich aniołów, to dlaczego chcieli stworzyć człowieka, skoro stracą więcej niż zyskają na chwilowy wzrost?”.

„Mało tego, aniołowie Aza i Azael sprzeciwiali się stworzeniu człowieka. To znaczy, aniołowie wiedzieli, że zostaną wprowadzeni w grzech, ponieważ Aza i Azael od razu sprzeciwili się, wskazując, że człowiek zgrzeszy. Jednak pomimo tego wszyscy aniołowie zgodzili się?” „W tym momencie Szchina powiedziała im: „Z powodu tego, że sprzeciwiliście się człowiekowi, będziecie strąceni”. Jak powiedziano: „I widzieli aniołowie Wszechmogącego córki ludzkie, że były piękne, i brali sobie żony spośród tych, które wybierali”[2], i wtedy Szchina strąciła ich z wysokości ich świętości.”

Dlaczego Aza i Azael sprzeciwiali się stworzeniu człowieka, w przeciwieństwie do wszystkich wyższych aniołów, którzy się zgodzili? Wszystkie mohin stanu gadlut, które wychodzą w ciągu sześciu tysięcy lat, nie należą do właściwości GaR de-AB, lecz jedynie do właściwości WaK de-AB. Trzeba wiedzieć, że ci aniołowie, Aza i Azael, pochodzą z ahoraim (odwrotnej strony) wewnętrznych Aba we-Ima, które działały w świecie Nekudim i należą do właściwości GaR de-AB, a one ukryły się i nie są objawiane w ciągu sześciu tysięcy lat.

W ten sposób widzimy, że odpowiedź udzielona przez Stwórcę wszystkim wyższym aniołom, iż „człowiek, który zostanie stworzony na Nasz obraz, osiągnie mądrość przewyższającą waszą mądrość”, a dzięki temu wszyscy zgodzili się na ograniczenie podczas wypowiedzenia: „Uczyńmy człowieka”187, jest odpowiedzią zupełnie niewystarczającą dla Azy i Azaela. Ponieważ odnoszą się oni do właściwości GaR de-AB, wszystkie wielkie mohin Adama Riszona, a nawet mohin otrzymane tuż przed samym upadkiem, w żaden sposób nie odnoszą się do ich własnej właściwości, ponieważ wszystkie one dotyczą jedynie właściwości WaK de-AB. W takim przypadku nic nie zyskują na stworzeniu człowieka. Dlatego, w przeciwieństwie do wszystkich innych aniołów, sprzeciwili się stworzeniu człowieka, ponieważ nie chcieli ograniczać się z powodu jego stworzenia.

Ich sprzeciw jeszcze bardziej się nasilił po jego upadku. Po tym, jak Stwórca stworzył Adama i ten zgrzeszył, Aza i Azael zwrócili się do Stwórcy: „Jesteśmy zobowiązani poinformować Cię, że człowiek, którego stworzyłeś, już zgrzeszył przeciw Tobie”. W wyniku ich skargi Adam opóźnił dokonanie powrotu. Dlatego powiedziano: „Z powodu tego, że sprzeciwiliście się wobec niego, zostaniecie strąceni”, gdyż przez ich donos Adam został pozbawiony możliwości dokonania powrotu od razu po swoim upadku, a córki Adama pozostały nienaprawione. W rezultacie (Aza i Azael) będą zmuszeni oddać się rozwiązłości z nimi.

179) Powiedzieli przyjaciele (amru chawraja), rabbi, rabbi (rabbi, rabbi), jednakże Aza i Azael (adhakhei Azza wa-Azael) nie kłamali w swoich słowach (la hawu meszakrin be-milulajhu), bo rzeczywiście przez niewiastę człowiek zgrzeszy (de-wadaj be-nukewa atid adam le-mechetei). Powiedział im (amar le-hu): Tak powiedziała Szechina (hakei amra Szechinta): Wy zjawiliście się, aby oskarżać przede mną (aton izdamanten le-katrega kadamai) bardziej niż siły niebios (yatir me-cheila de-mroma). Jeśli bylibyście lepsi od człowieka w swoich czynach (i aton hawiton szapirin me-adam be-owadajichu), byłoby odpowiednie dla was oskarżać go (jaot lechu le-katrega aleh). Jednak on zgrzeszy z jedną kobietą (awal ihu atid le-mechetei be-iteta chada), a wy z wieloma niewiastami (aton be-naszin sagjin chibateichon), bardziej niż synowie ludzcy (jatir mi-bnei nasza), jak napisano (ke-ma dichteiw): I widzieli synowie Elohim córki ludzkie, że były dobre (wa-jiru bnei ha-Elohim et benot ha-adam, ki towot henna). Nie jest napisane „córkę ludzką” (et bat ha-adam lo neemar), lecz „córki ludzkie” (ela et benot ha-Adam). I nie tylko to (we-lo od), ale jeśli człowiek zgrzeszy (im Adam chaw), oto jest przygotowana dla niego skrucha (ha akdim leih teszuwa), aby powrócił do swojego Pana (le-ahadra le-marei), aby naprawić to, w czym zgrzeszył (le-atkana ba-me de-chaw).

Sulam

179) Przyjaciele powiedzieli mu: „Rabbi! Przecież w końcu Aza i Azael byli szczerzy w swoich słowach” – to znaczy, Szchina powinna była odpowiedzieć im ze zrozumieniem na ich oskarżenie, ponieważ faktycznie Adam miał zgrzeszyć z powodu Nukwy, jak powiedzieli Aza i Azael. Dlatego jest powiedziane: „Kobieta, którą mi dałeś, dała mi z tego drzewa, i zjadłem”[3].

Odpowiedział im: „Szchina powiedziała tak: „Wy, Aza i Azael, wystąpiliście przede mną z większymi oskarżeniami niż wszystkie wyższe zastępy. Gdyby wasze uczynki były lepsze od uczynków człowieka, mielibyście prawo występować przeciwko niemu. Jednak człowiek (Adam) ma zgrzeszyć tylko z jedną kobietą, a wy – z wieloma. W ten sposób wasze grzechy są liczniejsze niż grzechy ludzkie, jak jest powiedziane: „I zobaczyli aniołowie Wszechmogącego córki ludzkie, że są piękne”211 – nie jest powiedziane: „Córkę ludzką”, lecz „córki ludzkie”, co oznacza wiele córek. A ponadto człowiekowi, który zgrzeszył, sama przygotowałam powrót, aby naprawił to, w czym zgrzeszył. Przecież powrót został stworzony, zanim powstał świat. Ale aniołom żaden powrót nie pomoże”.

Szchina daje im dwie odpowiedzi:

  1. „Nie wam występować przeciw, ponieważ jesteście gorsi od Adama”;
  2. „Jeśli człowiek zgrzeszy, to już wcześniej przygotowałam dla niego naprawę poprzez powrót, i on naprawi wszystko, w czym zgrzeszył”[4].

180) Powiedzieli do niego przyjaciele (amru leih chawraja): Jeśli tak jest (i hakei), po co to wszystko (amai kullei hai)? Rabbi Szymon powiedział do przyjaciół (amar rabbi szymon le-chawraja): Gdyby tak nie było (i la da-hawa hakei), że Święty, błogosławiony On, stworzył dobrą i złą skłonność (de-bara Kadosz Baruch Hu jicra towa u-wisza), które są światłem i ciemnością (de-inun or we-choszech), nie byłoby zasługi ani winy dla człowieka de-Brija (lo hawa zechu we-chowa le-Adam de-Berija). Jednakże zostały stworzone obie (ela, de-itbrei mi-tarwajhu). I dlatego napisano (u-wegin da): Oto dałem przed tobą dziś życie… (ree natati lefanekha ha-jom et ha-chajim…). Powiedzieli mu (amru leih): Po co to wszystko (kullei hai ammai)? Czy nie byłoby lepiej, gdyby nie została stworzona [ciemność] (we-lo hawa szapir de-la itbrei), aby człowiek nie mógł grzeszyć (de-la le-meichaw) ani powodować szkody (u-le-garma kol ma de-garei le-eila), i aby nie było na niego ani kary, ani nagrody (we-lo hawa leih, lo onesz we-lo sachar)?

Sulam

180) Powiedzieli mu przyjaciele: „W takim razie, po co to wszystko?” Innymi słowy, jeśli całe wyjaśnienie potrzeby stworzenia człowieka sprowadza się do tego, aby mógł dokonać powrotu i naprawić wszystko, co sam zepsuł, to po co to wszystko? Przecież lepiej byłoby nie tworzyć ciemności w Nukwie, a wtedy człowiek od początku nie byłby uwikłany w grzech?

Odpowiedział rabbi Szimon przyjaciołom: „Gdyby nie było tak, że Stwórca stworzył dobre i złe skłonności, światło i ciemność, to Adam ze świata Brija nie miałby przykazań ani wykroczeń. Jednak człowiek został stworzony z obu tych elementów – z światła i ciemności. Dlatego w Torze powiedziano: „Spójrz, dałem ci dziś życie i dobro, oraz śmierć i zło”[5]. To znaczy, że człowiekowi potrzebne są zarówno przykazania, jak i wykroczenia, a także dana mu jest możliwość wyboru, aby decydował między dobrem a złem.”

Zapytali go: „Po co to wszystko? Czyż nie lepiej byłoby nie stworzyć ciemności, i wtedy człowiek nie miałby ani kary, ani nagrody – w porównaniu z tym, że został stworzony, zgrzeszył i spowodował wszystkie te liczne zepsucia swoim grzechem?”

181) Powiedział do nich (amar lon): Z tego powodu (min hadin) należało go stworzyć w ten sposób (hawa leih le-miwreijeh kach), ponieważ Tora została stworzona dla niego (bgin de-Orayta bgineih itbriat), gdyż jest w niej zapisane (de-ktiw bah): kara dla grzeszników i nagroda dla sprawiedliwych (onasha le-rasziaja u-agra le-cadikaija). Nie byłoby nagrody dla sprawiedliwych i kary dla grzeszników (lo hawa agra le-cadikaija u-onasha le-rasziaja), gdyby nie człowiek de-Brija (ela bgin Adam de-Brija). Jak napisano: Nie na pustkowie ją stworzył, na zamieszkanie ją stworzył (lo tohu beraah, le-shewet jecarah). Powiedzieli (amru): Zaiste, teraz usłyszeliśmy (wadai kean szmana) coś, czego dotąd nie słyszeliśmy (ma de-lo szmana ad haszta), że Święty, błogosławiony On (de-wadai lo bera Kudsza Berich Hu), nie stworzył niczego, czego by nie potrzebował (milta de-lo ihu carich).

Sulam

181) Odpowiedział im: „Wynika, że konieczne było stworzyć go w właściwościach światła i ciemności, ponieważ Tora została stworzona dla człowieka, a o niej powiedziano, że jest karą dla grzeszników i nagrodą dla sprawiedliwych. Nagroda i kara są możliwe jedynie dla Adama świata Brija, składającego się ze światła i ciemności, jak powiedziano: „Nie na pustkowie stworzył ją, lecz na zamieszkanie stworzył ją”[6]. To oznacza, że świat nie został stworzony po to, by pozostawać w pustce, czyli być ciemnością dla grzeszników, „lecz stworzył ją, by zaludnić” – czyli, by dać dobrą nagrodę sprawiedliwym”.

„A tą nagrodą jest osiągnięcie Tory, jak powiedziano: „Ziemia będzie pełna poznania Stwórcy”[7], ponieważ Tora i Stwórca są jednością. Gdyby jednak człowiek nie został stworzony w właściwościach światła i ciemności, które umożliwiają wybór między dobrem a złem oraz umożliwiają istnienie pojęcia „nagrody i kary”, to nie byłoby możliwości objawienia dobrej nagrody dla sprawiedliwych, którą jest Tora, stworzona dla niego”.

Powiedzieli przyjaciele: „Bez wątpienia usłyszeliśmy teraz coś, czego nie słyszeliśmy do tej pory, i teraz jest jasne, że Stwórca nie tworzy tego, czego nie potrzeba”.

182) I nie tylko (we-lo od), lecz Tora de-Brija (Orayta de-Brija) jest odzieniem dla Szchiny (ihu lewusza di-szechinta). Gdyby człowiek nie miał być stworzony (we-i adam lo hawa atid le-miwrei), Szchina pozostałaby bez okrycia (hawat Szchinta bela kisujaja) jak ubogi (ke-gawna de-ani). Dlatego każdy, kto grzeszy (u-wegin da kol man de-chaw), tak jakby obnażał Szechinę z jej odzienia (ke-ilu afszit li-szechinta malbuszaha), a to jest kara dla człowieka (we-hai ihu onasza de-Adam).

Sulam

182) I ponadto Tora świata Bria, w której są światło i ciemność, nagroda i kara, jest obłóczeniem Szechiny. Gdyby człowiek nie miał zostać stworzony, Szechina byłaby bez obłóczenia, jak biedak, który nie ma odzieży. Dlatego każdy, kto grzeszy, jakby zdejmuje obłóczenie ze Szchiny, i to jest karą dla człowieka, który zgrzeszył.

183) I każdy, kto wypełnia przykazania Tory (we-chol man de-mkajem pikkudin de-Orayta), jest jakby przyodziewał Szechinę w jej odzienie (ke-ilu hu laweisz li-szechinta bilwusza). Dlatego ustanowiono to w odniesieniu do okrycia cicit i tefilin (u-wegin da okemuha be-kisuja de-cicit u-tefilin), jak napisano: „bo jest ona jego odzieniem na ciele” (ki hi kesuto le-wada hi simlato le-oro), i w czym miałby spoczywać na wygnaniu (ba-me jiszkał be-galuta). A to już wyjaśniono (we-ha okemuha). Przyjdź i zobacz (ta chazi): ciemność to czerń Tory (choszech ihu uchmu de-Orayta), światło to biel Tory (or chejru de-Orayta).

Sulam

183) A każdy, kto wypełnia przykazania Tory, jest jakby obłaczający Szchinę w jej szatę, i dlatego mówi o nim fragment, odnoszący się do tefilin i cicit: „Gdyż ona – okryciem jego, ona – odzieniem jego ciała, w czym będzie spoczywać?”[8] – to wskazuje na wygnanie, gdy z powodu grzechów Izraela Szechina zdjęła swoje obleczenie, i powiedziano o niej: „W czym będzie spoczywać?”217

Ponieważ ciemność świata Bria to ciemność Imy, czyli siedmiu niższych sfirot (ZaT) Biny, obłaczających Arich Anpin od jego chaze do tabura. Nazywane są one „niższymi Aba we-Ima”. I powiedziano wyżej[9], że wyższa Ima miała jedno imię, równe wartością liczbową do „pej-waw (86)”, imienia Elohim, i w tym imieniu zawarte są światło i ciemność. Z powodu tej ciemności w imieniu powiedział Aba, że Adam świata Bria musi zgrzeszyć. Adam świata Bria to światło wyższego obłóczenia.

Ciemność świata Brija, wprowadzająca w grzech Adama świata Brija, to imię wyższej Imy, a ciemność Imy jest obłóczeniem na wyższe światło, ponieważ ta ciemność powstała w wyniku podniesienia skróconej Malchut na miejsce Biny, w Imę, i opadły litery ELE (אלה), Bina i TuM Imy, na miejsce Nukwy. Również Bina i TuM Nukwy opadają do NaRaN ludzi, i wtedy Ima pozostaje z literami MI (מי) imienia Elohim (אלהים), Keterem i Hochmą de-kelim oraz WaK bez rosz światów. Podobnie Nukwa staje się ciemna, w stanie WaK bez rosz. I to jest ciemność, która została stworzona w tym imieniu Imy.

Jednak Ima zrobiła to celowo. Dzięki podniesieniu MaN poprzez zajmowanie się Torą i dobrymi czynami niższych, Ima przywraca swoje litery ELE (אלה), i w niej uzupełnia się imię Elohim. Podobnie Nukwa, która obłóczyła litery ELE, wznosi się razem z nimi do Imy i przywraca swoje litery ELE, i w niej również uzupełnia się imię Elohim. Wówczas także NaRaN ludzi wznoszą się wraz z literami ELE Nukwy na miejsce Imy i otrzymują tam mohin, które objawiają się w Imie.

Dlatego litery ELE (אלה) są uważane za wyższe obłóczenie, ponieważ wznoszą się z miejsca niższego do wyższego i ponownie obłóczają wyższego, tak jak to było przed ich upadkiem na miejsce niższe. Dlatego mohin, które niższy otrzymuje podczas swojego wzniesienia wraz z nimi do wyższego, nazywane są światłem obłóczenia wyższego, ponieważ otrzymuje światło poprzez te litery ELE, które ponownie stały się obłóczeniem dla wyższego.

Powiedziano wcześniej[10], że ludzie nie mogą otrzymać wyższego światła inaczej niż przez obłóczenie. Stwierdzono również, że Adam świata Bria ma zgrzeszyć, ponieważ jest światłem obłóczenia wyższego – gdyż jeśli niżsi psują swoje czyny, ustaje wyższy ziwug, a litery ELE (אלה) de-ZoN ponownie spadają do BEA, do miejsca klipot. Podobnie litery ELE Imy spadają na miejsce ZoN, a u wyższych ponownie powstaje ciemność, gdyż wracają do stanu WaK bez rosz. W ten sposób człowiek powoduje skrócenie i uszczerbek w Adamie świata Brija, ponieważ otrzymuje światło obłóczenia wyższego, a wskutek grzechu to obłóczenie, czyli litery ELE, ponownie spada do klipot.

Tora świata Brija jest obłóczeniem Szchiny, ponieważ Tora i dobre czyny, którymi zajmuje się Adam świata Brija, powodują wzniesienie liter ELE (אלה) Szchiny z BEA do Acilut, gdzie stają się jej obłóczeniem. Również Ima przywraca swoje litery ELE razem z Nukwą i podnosi je na swoje miejsce, a wtedy Nukwa otrzymuje wielkie mohin, które objawiają się w miejscu Imy. W ten sposób Tora świata Brija staje się obłóczeniem Szchiny.

I powiedziano[11], że powrót został stworzony przed światem, ponieważ świat miał być stworzony w ciemności świata Brija. To znaczy, aby opuścić litery ELE (אלה) ze stopni, co powoduje ciemność w świecie, i z powodu tej ciemności Adam popełnia grzech. Jednak przygotowany jest dla niego powrót, dzięki któremu za pomocą tego powrotu przywraca litery ELE, a światło, będące celem stworzenia, zstępuje do światów.

Gdyby człowiek (Adam) nie został stworzony i nie doszło do podniesienia liter ELE z BEA do Acilut, Szchina przebywałaby bez odzienia, podobnie jak ubogi, to znaczy bez wielkich mochin Imy. Ponieważ dzięki podniesieniu jej liter ELE z BEA, może wznosić się do Imy razem z literami ELE Imy i otrzymywać od niej mochin. A gdyby człowiek nie został stworzony, Nukwa nie miałaby mochin i byłaby podobna do ubogiego. Przecież wszystkie obłoczenia Nukwa otrzymuje wyłącznie dzięki ciemności Imy, a ta ciemność to ciemność świata Brija.

Ciemność to czarny kolor w Torze, atrament w jej literach. Światło to biały kolor w Torze, pergamin, na którym napisane są litery. I kiedy światło obłacza się w ciemność, powiedziano o Torze: „Czarna jestem, lecz piękna”[12]. A kiedy światło opuszcza to miejsce, czyli biały kolor w Torze, Tora mówi: „Nie patrzcie, że jestem czarna”[13].

Wyjaśnienie. Zeir Anpin nazywany jest Torą, jego mochin są światłem Tory, i to jest biały kolor w niej. Obłoczenia mochin, będące ciemnością Imy, czyli litery ELE Imy, to czarny kolor Tory. W czasie, gdy mochin Imy są obłóczone w ciemność, czyli w litery ELE w niej, Zeir Anpin mówi: „Czarna jestem, lecz piękna”221 – ponieważ te obłóczenia są przyczyną wszystkich jego mochin. Jednak kiedy światło odchodzi z tych obłoczeń, a obłóczenia ponownie opadają z poziomu Imy, a także obłoczenia ZoN, ich litery ELE, znowu opadają do BEA, wówczas Zeir Anpin, czyli Tora, mówi: „Nie patrzcie, że jestem czarna”222 – ponieważ klipot utrzymują się wtedy w jej czarnym kolorze, gdyż znajduje się w BEA i jest opróżniona ze światła.

Zasłużył – staje się ona dla niego eliksirem życia, ponieważ wszystkie mochin tego, kto zajmuje się Torą, zstępują do niego w czarnym świetle Tory, a czarne światło staje się obłóczeniem na biały.

Nie zasłużył – staje się ona dla niego śmiertelną trucizną, ponieważ mochin wówczas opuszczają swoje obłoczenia, a te obłóczenia spadają do klipot, stając się dla niego śmiertelną trucizną.


[1] Pisma, Psalmy, 144:3.
[2] Tora, Bereszit, 6:2.
[3] Tora, Bereszit, 3:12.
[4] Zob. przyczynę grzechu aniołów Azy i Azaela w „Przedmowie do Księgi Zohar”, artykuł „Niebo i ziemia”, pkt 157, od słów: „I konieczne jest zrozumienie…”.
[5] Tora, Dwarim, 30:15.
[6] Prorocy, Jeszajahu, 45:18.
[7] Prorocy, Jeszajahu, 11:9.
[8] Tora, Szmot, 22:26.
[9] Zob. pkt 166.
[10] Zob. pkt 94.
[11] Zob. pkt 179.
[12] Pisma, Pieśń nad Pieśniami, 1:5. „Czarna jestem, lecz piękna, córki Jeruszalaim, jak namioty Kedara, jak zasłony Szlomo”.
[13] Pisma, Pieśń nad Pieśniami, 1:6. „Nie patrzcie na mnie, że jestem ciemna, słońce mnie opaliło”.