370) Rabbi Aba rozpoczął (Rabbi Abba patach): „Ten, który wznosi swe komnaty nad wodami” itd. (ha-mekare ba-majim alijotaw we-go). „Nad wodami” (ba-majim), to te wyższe wody wszystkiego (elin majin illain de-chola), w których dom został przygotowany (de-behu takin beita), jak jest napisane (kedeamar): „W mądrości zbudowany będzie dom” (be-chachma yibne bait), „a dzięki roztropności zostanie utwierdzony” (u-witwuna jitkonan).
Sulam
369-B) Te wody poczęły i zrodziły ciemność. O tym powiedziano: „I zasłona oddzieli wam święte od świętego świętych”[1]. Wyjaśnienie. Po tym, jak najwyższy firmament, znajdujący się w pe Arich Anpina, opada i podnosi wszystkie stopnie do rosz Arich Anpina, gdzie Hochma istnieje bez chasadim, następuje ciemność i chłód we wszystkich właściwościach niższych wód, czyli ZaT, które tam się podniosły, ponieważ nie mogą one otrzymać Hochmy bez chasadim. Uważa się, że wyższe wody, czyli GaR Arich Anpina, poczęły, ponieważ niższe wody, które podniosły się i włączyły do GaR Arich Anpina, są traktowane jak zarodek w łonie matki, jako że są tam ciałem obcym (guf). Podobnie jak zarodek, który jest ciałem obcym, zostaje włączony w ciało matki.
Jednakże one „zrodziły mgłę”. Innymi słowy, po tym, jak wyższe wody przekazały mohin Hochmy niższym wodom, te zostały urodzone i znalazły się w ciemności i chłodzie. Ponieważ niższe wody nie mogą przyjąć wielkiego światła rosz Arich Anpina bez chasadim. I to oznacza powiedziane: „I zasłona oddzieli wam święte od świętego świętych”528. Ponieważ zasłona to najwyższy firmament, znajdujący się w pe Arich Anpina, który oddziela GaR Arich Anpina, zwane „święte świętych”, czyli wyższe wody, od ZaT Arich Anpina, czyli niższych wód, zwanych świętym miejscem. Ponieważ wyższe wody, GaR, zwane „święte świętych”, mogą przyjąć Hochmę bez chasadim, ale niższe wody, ZaT, zwane świętym miejscem, nie mogą przyjąć Hochmy bez chasadim i stają się ciemnością. W ten sposób zasłona oddziela święte miejsce od świętego świętych.
370) Powiedziano: „Wznosi swoje pałace nad wodami, chmury czyni swoim rydwanem, mknącym na skrzydłach wiatru”[2]. „Wodami” – oznacza wody, które są wyższe niż wszystko, czyli Aba we-Ima, będące właściwością GaR Biny, w których ustanawia się dom, Nukwa Zeir Anpina, jak powiedziano: „Mądrością (Hochma) buduje się świątynię, a roztropnością (Twuna) się ją utwierdza”16.
Wyjaśnienie. Zohar wyjaśnia tutaj znaczenie słów: „Wznosi swoje pałace nad wodami, chmury czyni swoim rydwanem, mknącym na skrzydłach wiatru”529 w kontekście wyłaniania się mohin w trzech kropkach: cholam, szuruk, chirik. Wyrażenie „wznosi swoje pałace nad wodami”529 wskazuje na kropkę cholam, czyli litery MI, które pozostały na stopniu i otrzymują wypełnienie od GaR Biny. Na to wskazują słowa: „Mądrością (Hochma) buduje się Świątynię”16, ponieważ Hochma nie świeci w Świątyni, w Nukwie, inaczej niż przez przyciągnięcie chasadim od GaR Biny, parcufa Aba we-Ima, właściwości MI, zwanej kropką cholam.
Również wyjaśnia, że słowa „chmury czyni swoim rydwanem”529 wskazują na kropkę szuruk, a słowa „mknącym na skrzydłach wiatru”529 – na kropkę chirik.
371) Ten, który czyni chmury swoim rydwanem (ha-sam awim rechubo). Rabbi Jejsa Saba rozważa (Rabbi Jejsa Sawa palig): „Chmury” (awim) oznaczają „ciemność” (aw), która jest lewą stroną (smola), stojącą nad tym morzem (de-kajema al jam da). „Ten, który porusza się na skrzydłach wiatru” (ha-mehalech al kanfe ruach), to duch (ruach) Świątyni Wyższej (de-mikdasza ilaa), i tajemnica tych dwóch cherubinów ze złota (we-raza da sznaim keruwim zahaw), jak jest napisane (ktiw): „I jedździł na cherubie i poleciał, wznosząc się na skrzydłach wiatru” (wa-jirkaw al keruw wa-jaof wa-jede al kanfe ruach). „I jeździł na jednym cherubie” (wa-jirkaw al keruw chad), później został objawiony na skrzydłach wiatru (le-watar igle al kanfe ruach), a zanim ten został obudzony, nie został objawiony w tamtym (we-ad de-haj itar lo itglej be-haj).
Sulam
371) „Chmury czyni swoim rydwanem”529. Słowo „עבים (awim, chmury)” dzieli się na dwie części: „עב (aw, chmura)” i „ים (jam, morze)”. „עב (aw, chmura)” – ciemność lewej linii – znajduje się nad tym „ים (jam, morzem)”.
Słowa „chmury czyni swoim rydwanem”529 wskazują na mohin kropki szuruk, które świecą w lewej linii, w ciemności i chłodzie. Dlatego są określane słowem „עב (aw, chmura)” w wyrazie „עבים (awim, chmury)”. Wiadomo, że te mohin mogą być otrzymane jedynie przez Nukwę Zeir Anpina, która jest wówczas nazywana „ים (jam, morzem)”. Dlatego też te mohin są w frazie powiązane z „ים (jam, morzem)”, czyli imieniem Nukwy w czasie, gdy otrzymuje te mohin od lewej linii.
„Mknący na skrzydłach wiatru (ruach)”529 – to ruach (duch) wyższej Świątyni. I to jest sens słów: „Dwa złote cheruby (keruwim)”[3]. Słowa: „Mknący na skrzydłach wiatru (ruach)” wskazują na poziom chasadim, wychodzący na ekran kropki chirik, łączący dwie kropki, cholam i szuruk, ze sobą. Ponieważ „skrzydła” to ekran, a „wiatr (ruach)” to wielkość światła wychodząca na ten ekran, czyli poziom chasadim, zstępujący od wyższej Świątyni, czyli wyższych Aba we-Ima. Słowa „dwa złote cheruby”530 oznaczają ZoN (Zeir Anpina i Nukwę). Ponieważ „Mknący na skrzydłach wiatru (ruach)”529 wskazuje na cheruba-zachar, Zeir Anpina, i jego świecenie – ukryte chasadim. Natomiast słowa „chmury czyni swoim rydwanem”529 wskazują na cheruba-nekewa, Nukwę Zeir Anpina, która świeci światłem Hochma.
„I usiadł na cherubie i poleciał, wznosząc się na skrzydłach wiatru”[4]. Najpierw „i usiadł na cherubie”531 – jednym, tj. cherubie-Nukwie, co oznacza „aw (tucha)” „jam (morze)”. A następnie objawia się „na skrzydłach wiatru”, co oznacza cheruba-zachar, tj. poziom chasadim, objawiający się na ekranie kropki chirik. I dopóki ten się nie przebudzi, drugi nie może się objawić. Wyjaśnienie. Zanim objawi się świecenie chasadim cheruba-zachar, o którym jest napisane: „Mknący się na skrzydłach wiatru”531, nie objawi się struktura (merkawa) w cherubie-Nukwa, o którym jest napisane: „I jeździł na cherubie i poleciał”531. Ponieważ świecenie Hochmy Nukwy, zwane kropką szuruk, nie może świecić, zanim nie zostanie obłóczone w szaty świecenia chasadim z kropki chirik.
372) Rabbi Jose (Rabbi Jose) powiedział: „Jest napisane: I wody ustawił według miary” (u-majim tikken ba-midda). Naprawdę w mierze je ustanowił, gdy dotarły do wnętrza (ba-midda mamash kad maton le-gawwa), a one są naprawą świata (we-inun tikkuna de-alma), gdy przybyły ze strony siły (kad mato mi-sitra de-gewura).” Rabbi Aba (Rabbi Aba) powiedział: „Tak mówili pierwsi (kach hawu kadmaei amrei), gdy przybyli do tego miejsca (kad hawu matan le-hai atar), szepczą głosy mędrców (merachashan szifwon de-chakimin), ale nic nie mówią (we-lo amarin midej), aby nie zostać ukarani (be-gin de-la jitanszun).”
Sulam
372) „I odmierzył wody według miary”[5] wskazuje, że to właśnie według tej miary zostały one ustanowione, gdy wody osiągnęły tę miarę. „Według miary” oznacza ograniczenie, które powstaje wraz z ziwugiem na ekranie de-chirik, ekranie pierwszego stopnia. Woda oznacza mohin. I zanim mohin właściwości cholam i szuruk osiągnęły miarę i ograniczenie, utworzone siłą ekranu kropki chirik, nie mogły świecić. Dlatego w tym fragmencie powiedziano: „I odmierzył wody według miary”532 – tzn. wraz z osiągnięciem tej miary przez wody, zostały one ustanowione i mogły świecić, co jest naprawą świata, gdy osiągają tę miarę od strony Gwury.
Wyjaśnienie. Ziwug, który jest wykonywany na ekranie pierwszego stopnia, przyciąga tylko WaK bez rosz. I to jest znaczące ograniczenie. Ale tutaj, po tym jak mohin już przyszły ze strony lewej, tzn. Gwury, i już otrzymały stamtąd Hochmę za pomocą kropki szuruk, gdzie nie mogą świecić bez chasadim, wtedy osiągają swoje naprawienie, gdy osiągają miarę kropki chirik. Wówczas obłaczają się w poziom chasadim, który znajduje się w tej mierze, i stają się naprawione, aby mogły świecić w świecie, tj. w Nukwie Zeir Anpina.
I są one naprawą świata, kiedy osiągają tę miarę od strony Gwury. Jednak zanim otrzymały mohin z lewej strony, w tej mierze nie ma nic z naprawy świata, Nukwy, ponieważ w tym czasie miara ta daje jedynie WaK bez rosz. Dowód na to, jak mówili mędrcy: kiedy dochodzili do tego miejsca, tzn. do właściwości wyżej wymienionej miary, naprawiającej wody, wargi mędrców zaczynały poruszać się, lecz nic nie wypowiadali z obawy przed oskarżeniem. Zatem w samej mierze jako takiej nie ma żadnej naprawy świata, a jedynie wówczas, gdy mohin przychodzą ze strony Gwury i mają już mohin Hochmy od kropki szuruk, który tam się znajduje, miara ta naprawia mohin, ponieważ obłacza je w swoje chasadim.
373) Rabbi Elazar (Rabbi Eleazar) powiedział: „Pierwsza litera (at kadmaa de-atwan) unosiła się nad powierzchnią czystej więzi (hawah szatja al anpoj de-kitra dachja), i była obłóczona z góry z i z dołu (we-itattar mi-lera mi-leela), wznosiła się i opadała (we-salik we-nachit), a wody były rzeźbione w ich wzorach (u-maja mitgalfej be-gilufajehon), i osadzały się na swoich miejscach (u-mitjajeszwan be-duchtajehon), łącząc się jedna z drugą (we-itkelilu chad be-chad). Tak samo wszystkie litery (we-ken atwan kolhu), złączone jedna z drugą (kelilan da be-da), obłaczając się jedna w drugą (u-mitattran da be-da), aż na nich zbudowana została konstrukcja i fundament (ad de-itbenei alajehon binjana we-jesoda).
Sulam
373) Pierwsza ze wszystkich liter uniosła się nad czystą więzią i została ukoronowana od dołu i od góry. Wyjaśnienie. Litery to kelim ZoN, które otrzymują swoje światła dzięki wzniesieniu się do Aba we-Ima. Ekran znajdujący się w Aba we-Ima nazywa się czystą więzią. Gdy ZoN wznoszą się do Aba we-Ima, włączają się w ziwug, który odbywa się tam na tym ekranie.
„Pierwsza ze wszystkich liter uniosła się nad czystą więzią” – gdy uniosła się i włączyła w ekran znajdujący się w Aba we-Ima. „I została ukoronowana” – to znaczy, otrzymała tam mohin, zwane wieńcami (atarot), „od dołu” – od mohin kropki szuruk, świecących w dole, to znaczy, gdy są przyciągane z góry w dół, „i od góry” – mohin kropki cholam, świecących od góry. To dwie linie, prawa i lewa, które litery otrzymują początkowo w Aba we-Ima, a wtedy między nimi pojawia się podział. I to oznacza: „Wznosi się i opada” – czasami wznosi się i świeci światłem cholam, a czasami opada i świeci na dole światłem szuruk. Innymi słowy, czasami wzmacnia się prawa linia, a czasami lewa.
„Wody” – mohin, oznaczane swoimi pieczęciami, to znaczy otrzymujące pieczęcie ekranu kropki chirik. I wtedy mohin zajmują swoje miejsce, a dwie linie, cholam i szuruk, włączają się jedna w drugą, ponieważ jest to linia środkowa, wychodząca z poziomu chasadim, wychodzącego na ekran kropki chirik, która uzgadnia i łączy dwie linie ze sobą.
I również wszystkie litery wznosiły się w Aba we-Ima i najpierw otrzymały mohin od dwóch linii, prawej i lewej, wychodzących z kropek cholam i szuruk w Aba we-Ima, a następnie – świecenie z kropki chirik. I wtedy włączają się jedna w drugą i obłaczają się wzajemnie, aż za ich pomocą zostanie wzniesiona struktura parcufa ZoN i jego Jesod.
374) A gdy wszystkie zostały zbudowane i obłóczone (we-chad itbenieu kolhu we-itattaru), wody górne mieszały się z wodami dolnymi (hawu majin illain mitarbim be-majin tatain), i stworzyły dom świata (we-afiku bejta de-alma). Dlatego litera „Bet” (u-al da be) została wskazana na początku (itchazej be-rejsza), a wody wznosiły się i opadały (u-majin salkin we-nachatin), aż powstał ten firmament (ad de-hai rakia hawa), który je oddzielił (we-afresz lon). I spór zaistniał w drugim dniu (u-machloket hawa ba-szeni), w którym został stworzony Gehinnom (de-bei itbrei Gehinnom), który jest ogniem płonącym (de-ihu nura de-dalik), jak powiedziano: „Ogień pochłaniający” (kedaamar esh ochla hu), i został przeznaczony, aby przebywać nad głowami grzeszników (we-zamin le-ashraa al rejszajhu de-chajjewaja).
Sulam
374) I kiedy wszystkie litery zostają uporządkowane i uwieńczone mohin de-GaR dzięki włączeniu w Aba we-Ima, wyższe wody mieszają się z niższymi i tworzą Dom świata. Aba we-Ima nazywane są wyższymi wodami, ZoN nazywane są niższymi wodami, a w momencie, gdy otrzymują mohin kropek cholam, szuruk i chirik od Aba we-Ima, kelim Zeir Anpina mieszają się z kelim Aba we-Ima w taki sposób, że nie ma między nimi żadnej różnicy. Dzięki temu przekazują mohin de-Hochma Nukwie, i wtedy Nukwa nazywana jest „Domem świata”.
Wyjaśnienie. Najpierw zostały naprawione litery Zeir Anpina poprzez włączenie w wyższe wody i przyjęcie mohin dwóch linii, pochodzących z dwóch kropek, cholam i szuruk, istniejących w Aba we-Ima. Następnie otrzymały one środkową linię z kropki chirik i zostały uzupełnione. Później została naprawiona również Nukwa, w ten sam sposób – najpierw otrzymała dwie linie, prawą i lewą, i wtedy nazywana jest Domem świata, ponieważ Dom wskazuje przede wszystkim na światło Hochmy, które jest otrzymywane za pomocą ekranu kropki szuruk, ale stan zamieszkiwania w Domu jeszcze nie został osiągnięty. Stan zamieszkiwania może być osiągnięty jedynie przy świeceniu kropki chirik.
I dlatego wydaje się, że najpierw w Domu, Nukwie, wody wznoszą się i opadają. Wyjaśnienie. Na początku Dom otrzymał dwie linie, z cholam i szuruk, i wtedy następuje podział między nimi. „I czasem się wznoszą” – to znaczy, wzmacnia się prawa linia, pochodząca z kropki cholam i świecąca z góry, „a czasem opadają” – to znaczy, wzmacnia się w niej lewa linia, pochodząca z kropki szuruk i świecąca z góry w dół. Oznacza to, że tak jak w przypadku liter Zeir Anpina, aż do momentu powstania firmamentu, który dzieli między nimi.
Właściwość środkowej linii, wychodzącej z ekranu kropki chirik, nazywa się firmamentem. A kiedy powstaje ten firmament, przyciąga on środkową linię do Nukwy i usuwa podział dwóch linii w Nukwie, ponieważ obłacza je i włącza jedną w drugą.
I to rozdzielenie dwóch linii, prawej i lewej, miało miejsce drugiego dnia stworzenia świata, w którym stworzono otchłań z powodu podziału tych linii. Jest to płonący ogień, jak powiedziano: „Pochłaniający ogień On”[6], a w przyszłości będzie znajdować się nad głowami grzeszników.
375) Rabbi Jehuda powiedział (Amar Rabbi Jehuda): Stąd wynika, że każdy spór, który jest dla imienia niebios (kol machloket de-ihu le-szem szamajim), ostatecznie trwa (sofa le-hitkajem), ponieważ tutaj był spór dla imienia niebios (de-ha hacha machloket de-ihu le-szem szamajim hawa), a niebiosa przez to się utrwaliły (we-szamajim be-hai itkajem). Następnie napisano: „I nazwał Bóg firmament niebiosami” itd. (u-le-batar da, dichtew wa-jikra Elohim la-rakia szamajim we-go). W odniesieniu do kopuły w górze (be-katfira de-ilita), na swoich miejscach się znaleźli i ustaliły się (be-kastajhu szekichej we-itkajemu). Bowiem nauczyliśmy, jak napisano: „A zasłona oddzieli dla was” (de-ha taninan, ktiw we-hiwdila ha-parochet lachem), „między świętością a Świętością Świętości” (ben ha-kodesz u-wen kodesz ha-kodaszim), dokładnie tak, bowiem jest to firmament, który oddziela w środku (dajka, de-ha ihu rakia demfarejsz be-go be-emtzaita).
Sulam
375) Stąd uczymy się, że każde rozdzielenie, które jest „w imię niebios”, ostatecznie się urzeczywistni. A tutaj było rozdzielenie „w imię niebios”, to znaczy „w imię Zeir Anpina”. I niebiosa urzeczywistniają się następnie trzeciego dnia z powodu tego rozdzielenia, jak powiedziano: „I nazwał Stwórca firmamenet niebiosami”[7]. „I nazwał” oznacza – nazwał i powołał. A potem, trzeciego dnia, ten ten firmament stał się właściwością niebios, Zeir Anpinem.
Wyjaśnienie. Zeir Anpin otrzymuje mohin stanu gadlut od Aba we-Ima, ponieważ nastąpiło rozdzielenie dwóch linii, wychodzących z dwóch kropek, cholam i szuruk, w Aba we-Ima, i nie mogły one świecić, dopóki nie nastąpi ziwug na ekran kropki chirik, uzgadniający je ze sobą. Ten ekran Aba we-Ima otrzymują od Zeir Anpina, który się do nich podniósł. Tym samym Zeir Anpin jest przyczyną ustanowienia mohin w Aba we-Ima. Dlatego też on sam dostępuje tych mohin. Bowiem tej samej miary światła, które niższy wywołał w wyższym, dostępuje również niższy.
W ten sposób wszystkie mohin Zeir Anpina pochodzą wyłącznie z powodu rozdzielenia prawej i lewej linii, które miało miejsce w Imie, a on dostąpił ich dzięki temu uzgodnieniu. Gdyby nie było tego rozdzielenia w Aba we-Ima, ZoN nie miałyby mohin. Dlatego każde rozdzielenie „w imię niebios” ostatecznie prowadzi do urzeczywistnienia. Ponieważ „niebiosa” to Zeir Anpin, a rozdzielenie, które miało miejsce w Aba we-Ima, było dla mohin niebios, gdyż bez tego nie byłoby mohin dla niebios. Jednakże to nie wydarzyło się drugiego dnia, w czasie pojawienia się firmamentu, ale trzeciego dnia, ponieważ wtedy nastąpiło uzgodnienie linii. I niebiosa urzeczywistniły się po tym, trzeciego dnia. Jak powiedziano: „I nazwał Stwórca firmament niebiosami”534 – co jest wezwaniem trzeciego dnia, w którym zostało ukończone uzgodnienie, a Zeir Anpin otrzymał mohin dzięki temu.
Budowa domu i górnego pokoju istnieje i utrzymuje się dzięki stropom znajdującym się między nimi. Ponieważ te stropy, znajdujące się między nimi, służą jako podłoga dla górnego pokoju i sufit dla domu. Wynika z tego, że tylko dzięki nim mogą istnieć dom i górny pokój, ponieważ zanim położono stropy w środku budynku, nie mogły istnieć ani dom, ani górny pokój, a ich istnienie również zależy od tych stropów. Gdyby usunąć te stropy, nie byłoby ani domu, ani górnego pokoju. Jak powiedziano: „I będzie zasłona oddzielać wam świątynię od Świętego Świętych”528 – to znaczy, że sama świątynia i Święte Świętych są ukształtowane przez zasłonę i istnieją dzięki niej, ponieważ zasłona to firmament, który dzieli w środku, pomiędzy wyższymi wodami a niższymi.
Aba we-Ima to wyższe wody, ZoN – niższe wody. I gdyby nie sklepienie, Zeir Anpin, które zgodziło się między dwoma liniami Aby we-Ima, nie byłoby mohin u niższych wód, ZoN. Ponieważ wszystkie mohin Zeir Anpina schodzą do niego tylko dzięki jego zgodności w Aba we-Ima. W ten sposób istnienie mohin niższych wód zależy od firmamentu. I, podobnie, istnienie wyższych wód zależy od firmamentu. Ponieważ dopóki ten firmament nie zgodził się między dwoma liniami, które są w nich, prawą i lewą, światła wznosiłyby się i opuszczały, ale nie świeciłyby.
W ten sposób zarówno wyższe, jak i niższe wody nie mogą istnieć inaczej niż za pomocą tego firmamentu. Przypomina to stropy, które znajdują się między domem a górną komnatą, kiedy sam dom i górna komnata są wznoszone dzięki tym stropom. Podział w imię nieba to podział między liniami Aba we-Ima, i dzięki niemu istnieją niebiosa, ponieważ bez tego podziału Zeir Anpin, zwany niebiosami, pozostałby bez mohin i nie mógłby istnieć. I, ponieważ firmament, Zeir Anpin, ustanowił mohin w Abie we-Imie, ustanowiły się także mohin w nim.
376) Przyjdź i zobacz (ta chazi), jest napisane potem: „Niech zbiorą się wody pod niebiosami w jedno miejsce” (ikawu ha-majim mi-tachat ha-szamajim el makom echad), dokładnie pod niebiosami (mi-tachat ha-szamajim mamasz). „W jedno miejsce” (el makom echad), do miejsca, które nazywa się „jeden” (la-atar de-ikrei echad), i jest to dolne morze (we-ihu jam tataa), ponieważ ono uzupełnia „jeden” (de-ha ihu aszlim le-echad), a wszystko razem nie nazywa się „jeden” (we-chola ihu lo ikrei echad). Znaczenie słowa „Niech zbiorą się” (u-maszma de-ichtiw jikawu), że w nim zbierają się wszystkie wody (de-behu mitkanszin kolhu maja), jak jest napisane: „Wszystkie strumienie idą do morza” i tak dalej (ka-asher nechalim holchim el ha-jam we-go).
Sulam
376) Powiedziano następnie: „Niech się zbiorą wody pod niebiosami w jedno miejsce”[8]. Właśnie „pod niebiosami”. Wyjaśnienie. „Niebiosa” to Zeir Anpin, „pod niebiosami” to Nukwa Zeir Anpina, znajdująca się pod stopniem Zeir Anpina, „wody” to mohin. Ten fragment oznacza, że mohin zbiorą się w Nukwie. W każdym miejscu, gdzie mówi się „pod”, wskazuje to na miejsce „od chaze i niżej” tego stopnia, ponieważ podstawa każdego stopnia znajduje się od jego chaze i wyżej. Jednak to wypowiedzenie nie wskazuje na miejsce poniżej chaze Zeir Anpina, zwanego „niebiosami”, lecz właśnie „pod”, tj. pod całym stopniem Zeir Anpina – i to jest Nukwa. „W jedno miejsce” – tj. w miejsce, które nazywa się jednością. A to dolne morze, Nukwa, ponieważ Nukwa dopełnia imię Jeden (echad אחד), a bez Nukwy Zeir Anpin nie nazywa się Jednym (echad אחד).
Wyjaśnienie. Zeir Anpin nazywa się „alef-chet (אח)”, a Nukwa nazywa się „dalet (ד)”, i gdy istnieje jedność Zeir Anpina i Nukwy, „alef-chet (אח)” z „dalet (ד)” ujawnia w nich imię Jeden (echad אחד). W ten sposób Nukwa, „dalet (ד)”, dopełnia „alef-chet (אח)”. Dlatego Nukwa nazywana jest „jednym miejscem”. I stąd widać, że wypowiedzenie „niech się zbiorą wody” wskazuje, że w Nukwie zbierają się wszystkie wody, jak powiedziano: „Wszystkie strumienie spływają do morza”108, tj. do Nukwy.
377) Rabbi Jejsa powiedział (Rabbi Yeisa amar): „W jedno miejsce” (el makom echad), to jest miejsce, o którym napisano: „A moje przymierze pokoju nie zostanie naruszone” (u-writ szelomi lo tamut), ponieważ ono przyjmuje wszystko (de-ha ihu natil kolah), i rzuca do morza (we-szadei be-jamma), i w nim zostaje ukształtowana ziemia (u-wehu ittaknat ara), jak jest napisane: „I ukazała się suchy ląd” (u-tiree ha-jabasza). To jest ziemia (da hu erec), jak napisano: „I nazwał Elohim suchy ląd Ziemią” (wa-jikra Elohim la-jabasha arec).
Sulam
377) „W jedno miejsce”535, o którym powiedziano: „A przymierze Mojego pokoju nie zostanie naruszone”[9] – tj. Jesod Zeir Anpina, nazywany przymierzem pokoju. Ponieważ Jesod przyjmuje wszystkie światła, jak powiedziano: „Niech się zbiorą wody”535, i napełnia nimi morze, Nukwę, gdy ma ona mohin Hochmy. I dzięki niemu ziemia, Nukwa, jest naprawiana, gdy ma wszystkie mohin, zarówno Hochmy, jak i chasadim, ponieważ powiedziano: „I ukaże się suchy ląd”535, tj. ziemia. Jak powiedziano: „I nazwał Stwórca suchy ląd ziemią”[10]. I w ten sposób to, co powiedziano: „Niech się zbiorą wody”535, tj. mohin, oznacza – do Jesod Zeir Anpina, nazywanego jednym miejscem. I on przekazuje je Nukwie, co oznacza: „I ukaże się suchy ląd”535, tj. Nukwa.
378) Dlaczego nazywana jest suchym lądem (ammai ikrei jabasha)? Powiedział Rabbi Icchak (amar Rabbi Jicchak): „To jest to, co jest napisane: „Chleb ubóstwa” (lechem oni), „chleb ubogi” (lechem ani) jest napisane. I dlatego, że jest to „chleb ubogi” (ube-gin de-ihu lechem ani), nazywa się suchym lądem (ikrei jabasha). Ona pochłania w siebie wszystkie wody świata (we-szaeb be-gawah kol meimin de-alma), i jest suchym lądem (we-ihi jabasha hawei), aż to miejsce ją napełni (ad da-atar da imlei lah), i wtedy wody płyną (u-kedein nagdin maja), drogą, którą są źródła” (orach de-inun mekorot).
Sulam
378) Dlaczego Nukwa nazywana jest suchym lądem? Napisano o niej: „Chleb ubóstwa (lechem oni לחם עֹני)”[11] – bez litery „waw ו”, co wskazuje na Nukwę, gdy posiada Hochmę bez chasadim, i wtedy nazywana jest „chlebem ubóstwa”538, ponieważ nie może świecić. Dlatego nazywana jest również suchym lądem, co oznacza – bez wody, tj. mohin. Ponieważ Hochma w niej nie może świecić bez obłóczenia chasadim.
Z tego powodu Nukwa pochłania wówczas wszystkie wody świata, tj. światło Hochmy, które zawiera wszystkie mohin de-GaR, i jednocześnie pozostaje suchym lądem, jakby w ogóle nie miała mohin, z powodu braku obłóczenia chasadim, bez których Hochma nie świeci. Aż do momentu, gdy to miejsce, Jesod, stworzone jako jedno miejsce, napełni ją światłem chasadim. I wtedy wody spływają przez te same źródła obfitości Jesod, tj. przez obłóczenie Hochmy w światło chasadim.
379) „A zgromadzenie wód nazwał morzami (u-le-mikwe ha-maim kara jamim). To jest dom zgromadzenia wód z góry (da hu bejt kniszut majin dil-aila), gdzie zbierają się wszystkie wody (de-taman mitkanszin kol maja), a stamtąd płyną i wychodzą (u-mi-taman nagdin we-nafkin). Powiedział Rabbi Chija (amar Rabbi Chija): „Zgromadzenie wód” to sprawiedliwy (mikwe ha-maim da cadik). Gdy dotrze do zgromadzenia wód, napisano (de-chad mata le-mikwe ha-maim, ketiw): „I zobaczył Elohim, że to było dobre” (wa-jare Elohim ki tow), a także napisano (u-ketiw): „Powiedzcie: Sprawiedliwy – dobre” (imru cadik ki tow). Rabbi Jose powiedział (Rabbi Jose amar): Israel jest zgromadzeniem (Israel mikwe ihu), jak napisano: „Miejsce obmywania Israela – Stwórca” (mikwe Israel Haszem).”
Sulam
379) „A zgromadzenie wód nazwał morzami”537 – to miejsce zgromadzenia wód na górze, tj. w Binie, ponieważ tam spływają wszystkie wody i stamtąd wychodzą. Wyjaśnienie. Mohin wychodzą ze swojego korzenia w Binie – w parcufie ISZSuT. Fragment „Niech się zbiorą wody”535 oznacza, że wychodzą one z ISZSuT do jednego miejsca, tj. Jesod, a z Jesod – do Nukwy. Dlatego wyrażenie kończy się słowami: „A zgromadzenie wód”537 – tj. korzeń i początek tych mohin, „nazwał morzami”537.
„Zgromadzenie wód” oznacza – sprawiedliwego, tj. Jesod Zeir Anpina. Ponieważ w momencie, gdy Jesod osiąga „zgromadzenie wód”, powiedziano: „I zobaczył Wszechmogący (Elohim), że to było dobre”537. Powiedziano również: „Mówcie o sprawiedliwym dobre”[12]. Wyjaśnienie. W tym fragmencie mówi się o mohin Hochmy, wychodzących z lewej linii, z kropki szuruk. I zanim nastał trzeci dzień, będący właściwością Tiferet i Jesod, tj. linii zgody, te mohin nie mogły świecić. Dlatego o drugim dniu nie powiedziano: „I że to było dobre”. Wyrażenie „zgromadzenie wód” nie jest interpretowane jako wskazujące na lewą linię Biny, ponieważ powiedziano o niej: „I że to było dobre”, co oznacza, że została już ustawiona za pomocą Jesod, obłaczającego Hochmę w chasadim, ponieważ przed tym Hochma nie świeci. Jak więc mówi się o tym: „I zobaczył Wszechmogący (Elohim), że to było dobre”537? Wyjaśniono zatem, że dzięki Jesod, sprawiedliwemu, mohin stają się właściwością „i że to było dobre”, jak powiedziano: „Mówcie o sprawiedliwym – dobre”539, ponieważ to on zgodził między nimi.
A Israel, Zeir Anpin, nazywany jest zgromadzeniem wód, jak powiedziano: „Miejsce obmywania Israela – Stwórca”[13]. Ponieważ trzecia linia, która zgadza i obłacza dwie linie, prawą i lewą, jedna w drugą, i wtedy mówi się o niej: „I że to było dobre”, zawiera w sobie Tiferet i Jesod w formie „przymierze i ciało uznawane są za jedno”. A trzeci dzień jest w swej istocie właściwością Tiferet, dlatego wyjaśnia się, że słowa „zgromadzenie wód” wskazują nie na Jesod, lecz na Tiferet, tj. Israel. Ponieważ trzeci dzień to Tiferet, który zgadza między liniami i dzięki któremu mohin lewej linii stają się właściwością „i że to było dobre”, jak powiedziano: „I zobaczył Wszechmogący (Elohim), że to było dobre”537. Dlatego te słowa nie wskazują na Jesod.
380) Rabbi Chija powiedział: „To jest sprawiedliwy, jak napisano: „Nazwał morzami”, dlatego że strumienie, źródła i rzeki wszystkie są przez niego przejmowane (Rabbi Chija amar: Da cadik, hajnu de-ketiw: „Kara jamim”, be-gin de-nchalin, u-mabuain, u-neharin kolhon nathil lon), a on jest źródłem wszystkiego (we-ihu mekorah de-chola), i on bierze wszystko (we-ihu nathil chola). Dlatego o morzach napisano: „I widział Elohim, że dobre” (be-ginej kach jamim we-al da wa-jar Elohim ki tow), a także napisano: „Powiedzcie: Sprawiedliwy – że dobre” (u-chetiw: Imru cadik ki tow).
Sulam
380) Mówi się, że „zgromadzenie wód”537 to sprawiedliwy, Jesod Zeir Anpina. Ponieważ powiedziano: „A zgromadzenie wód nazwał morzami”537 – i jest to nazwa mohin Hochmy. Ponieważ strumienie, źródła i rzeki, tj. wszystkie rodzaje mohin Hochmy – wszystkie one są przyjmowane przez Jesod. I ponieważ jest on źródłem wszystkich tych mohin, dzięki jego zgodności otrzymuje wszystkie je, i dlatego nazywa się morzami. Dlatego powiedziano: „I zobaczył Wszechmogący (Elohim), że to było dobre”537, ponieważ Jesod naprawia te mohin Hochmy, i o tym powiedziano: „I że to było dobre”.
Jednakże, jeśli interpretować, że słowa „zgromadzenie wód”537 wskazują na Israel, Tiferet, który świeci nie właściwością mohin Hochmy, nazywanych morzami, lecz właściwością ukrytych chasadim, to dlaczego w takim przypadku nazywane są one morzami – skoro to mohin Hochmy? I dlaczego napisano: „I że to było dobre” – skoro to wskazuje na obłóczenie Hochmy w chasadim? A wszystko to nie objawia się od chaze Zeir Anpina i wyżej, gdzie środkową linią jest Tiferet, lecz od jego chaze i niżej, gdzie środkową linią jest Jesod.
381) I dlatego, że zostało to zapisane (u-begin de-itreszim), że oddzielił on dzień pierwszy od trzeciego (ihu afreisz bein joma kadma’a litlitaa), i nie powiedziano „że dobre” w ich wnętrzu (we-la itmar ki tow be-gawajihu), ponieważ w trzecim dniu ziemia wydała z siebie rośliny (de-ha be-joma tliita’a awdat ar’a ibin), z mocy tego Sprawiedliwego (mecheila de-hai cadik), jak napisano: „I rzekł Bóg: Niech ziemia wyda zieleń, roślinność dającą nasienie, drzewo owocowe” (di-chtiw wajomer Elohim tadsze ha-ara desze esew mazria zera ec pri). Co oznacza „drzewo owocowe”? (mai ec pri) To jest Drzewo Poznania dobra i zła (da ec hadaat tow we-ra), które daje nasiona i owoce (de-ihu awid ibin u-perin), wydające owoce (ose pri), co jest Sprawiedliwym, fundamentem świata (da cadik jesod de-alma).
Sulam
381) I ponieważ zawiera on w sobie wszystkie mohin, zarówno Hochmy, jak i chasadim, dlatego zauważono, że nie mówi się „I że to było dobre” o mohin działających między pierwszym a trzecim dniem, tj. o mohin drugiego dnia. Innymi słowy, w porównaniu z wieloma światłami, które wyszły trzeciego dnia dzięki Jesod, wcześniejsze mohin, które wyszły drugiego dnia, wydają się tak nieznaczące, że nie można o nich powiedzieć: „I że to było dobre”.
Jednak gdyby nie tak wielka wyższość Jesod, mohin drugiego dnia nie wydawałyby się nieznaczące. Wszak trzeciego dnia ziemia wydała owoce. To znaczy, Nukwa, dzięki sile sprawiedliwego, Jesod, jak powiedziano: „I rzekł Wszechmogący (Elohim): Niech ziemia wyda zieleń, roślinność dającą nasiona, drzewo owocowe, rodzące owoc według swojego gatunku, którego nasienie jest w nim, na ziemi”86. „Drzewo owocowe” – to Drzewo poznania dobra i zła, Nukwa Zeir Anpina. „Rodzące owoc” – to „sprawiedliwy, fundament (jesod) świata”491, Jesod Zeir Anpina, który wydaje wszystkie owoce i przekazuje je Nukwie. I z powodu tej wyższości Jesod, drugi dzień wydaje się tak nieznaczący, że nawet nie mówi się o nim: „I że to było dobre”.
382) Leminot (lemino), ponieważ wszyscy ludzie, którzy mają świętego ducha (de-chol bnei nesza de-it lon ruach kadisza), co jest nasieniem tego drzewa (de-ihu ibba de-hahu ilana), mają w sobie zapis (raszim be-ho), zapis według swego rodzaju (reszima lemino). A czym on jest? (u-mai ihu) To jest Święte Przymierze (brit kodesz), Przymierze Pokoju (brit szalom), i synowie wierni według swego rodzaju (u-bnei mehejmnuta lemino). Według swego rodzaju wchodzą (lemino aalin), i nie oddzielają się od niego (we-la mitparszin mineh), a Sprawiedliwy czyni owoce (we-cadik ose pri hu), a to drzewo zapładnia się (we-hahu ilana itabrat) i wydaje ten owoc według swego rodzaju (we-apikat hahu pri lemino). Według swego rodzaju, ten, kto czyni owoce (lemino de-hahu ose pri), będzie taki jak on (de-jehewie kawawateh).
Sulam
382) „Drzewo owocowe, rodzące owoc według swojego gatunku”86 – oznacza, że w każdej osobie, która posiada ducha świętości, tj. owoc tego drzewa, Nukwy Zeir Anpina, Jesod zapisuje zgodnie z jego gatunkiem. I to jest Jesod Zeir Anpina, „przymierze świętości”, „przymierze pokoju”. A także zwolennicy wiary, ci, którzy dostąpili otrzymania ducha świętości od Nukwy, są podobni do jego gatunku. Innymi słowy, oni również dostępują stopnia „przymierza świętości” i „przymierza pokoju” i przynależą do jego gatunku, tj. przylegają do niego i już się od niego nie oddzielają.
„Rodzące owoc według swojego gatunku” – to sprawiedliwy, Jesod, rodzący owoce – duchy (ruhot) i dusze (neszamot) ludzi. „Drzewo”, tj. Nukwa Zeir Anpina, nosi w sobie te owoce, które otrzymuje od Jesod, tj. duchy (ruhot) i dusze (neszamot), i rodzi te owoce zgodnie z ich gatunkiem, tj. zgodnie z gatunkiem rodzącego owoc, Jesod, aby ten, kto otrzymuje owoc, był jak on. Dlatego powiedziano: „Drzewo owocowe, rodzące owoc według swojego gatunku”86, ponieważ właściwości ducha (ruhot) pochodzą od Jesod, który je rodzi i przekazuje drzewu owocowemu, Nukwie. A Nukwa przekazuje je ludziom, i oni są podobni do rodzącego owoc, Jesod, dlatego powiedziano: „Rodzące owoc według swojego gatunku”86. Co do tego, czy są oni podobni do Jesoda, czy do Nukwy, należy wyjaśnić to dalej.
383) Szczęśliwy jest jego los (zakka chulkej), ten, kto jest podobny do swojej matki i do swojego ojca (man de-dame le-imej we-la-awoj), i dlatego zapis święty jest w dniu ósmym (we-al ken reszima kadisza be-joma tminaa), aby był podobny do swojej matki (be-gin de-jidme le-imej). A kiedy jest odsłonięty i ujawniony święty zapis (we-chad itfraat we-itgalja reszima kadisza), to po to, aby był podobny do swojego ojca (be-gin de-jidme la-awoj). I dlatego drzewo owocowe (we-al da ec pri), to matka (da ima), które wydaje owoce, to Święte Przymierze (ose pri da brit kodesz), ojciec (awoj), według swego rodzaju, aby był do niego podobny (lemino de-jidme lejh), i jest w nim odnotowany (we-itreszim bej).
Sulam
383) Szczęśliwy jest los tego, kto jest podobny do swoich ojca i matki, tj. ZoN (Zeir Anpina i Nukwy). Dlatego też zapieczętowanie świętości, tj. obrzezanie na ósmy dzień, jest konieczne, aby stał się podobny do właściwości swojej matki – Nukwy Zeir Anpina. Wtedy dokonuje się odsłonięcie i ujawnia się zapieczętowanie świętości, konieczne, aby stał się podobny do swojego ojca – Zeir Anpina. Ponieważ dzięki przykazaniu obrzezania (mila) dostępuje on mohin Nukwy, a dzięki podwinięciu (prija) dostępuje mohin Zeir Anpina. Dlatego „drzewem owocowym”86 nazywana jest matka, Nukwa Zeir Anpina, „rodzącym owoc”86 – przymierze świętości, Jesod Zeir Anpina, jego ojciec. „Według swojego gatunku”86 – oznacza stać się podobnym do swojego ojca i być przez niego naznaczonym, tj. nabyć wszystkie jego właściwości.
384) Którego nasienie jest w nim na ziemi (aszer zaro bo al ha-arec). Jego „nasienie (zaro)” jest w nim (zaro bo). Należałoby powiedzieć „nasienie (zera)” w nim (zera bo mi-baej leh), co oznacza „jego nasienie (zaro) jest w nim” (mai zaro bo)? Jest to nasienie i waw w nim (ela zera waw bo). Na ziemi (al ha-arec), rzeczywiście tak jest (hachi hu wadaj), ponieważ to nasienie zostało rozlane na ziemi (de-ha hahu zara aszdi al ara). Szczęśliwy jest ich los Israela (zakka chulkejhon de-Jisrael), bo są święci i podobni do świętych (de-inun kadiszin we-damjajn le-kadiszin). I dlatego rzeczywiście napisano (we-al da wadaj ktiw): „A twój lud to wszyscy sprawiedliwi” (we-amech kullam cadikim). Rzeczywiście wszyscy sprawiedliwi (kullam cadikim wadaj), ponieważ od tych pochodzą i do tych są podobni (de-ha mehanej nafku u-lehanej damjajn). Szczęśliwi są oni w tym świecie i w świecie przyszłym (zakkain inun be-alma dein u-be-alma daatej).
Sulam
384) „W nim jest jego nasienie (zaro זרעו) na ziemi”86. Wszak „jego nasienie” powinno być napisane bez „waw ו” – „זרע (zera)”? Jednak zawiera w sobie nasienie „waw” – nasienie Zeir Anpina, nazywanego „waw”, w nim. Powiedziano: „Na ziemi”86 – ponieważ Zeir Anpin przekazuje to nasienie ziemi, Nukwie.
Szczęśliwy jest los Israela, którzy są święci i podobni świętym – tj. otrzymują mohin od ZoN i są do nich podobni. Dlatego powiedziano: „Twój naród – wszyscy sprawiedliwi”335. Oczywiście są sprawiedliwi, ponieważ ich dusze pochodzą od sprawiedliwych – Jesod ZoN (Zeir Anpina i Nukwy), i dlatego są do nich podobni. Szczęśliwi są oni w tym świecie i w świecie przyszłym.
385) Powiedział Rabbi Chija (amar Rabbi Chija): Napisano: „Tworzy ziemię swoją mocą” (ktiw ose arec be-kocho). Co oznacza „tworzy ziemię”? (mai ose arec) To jest Święty, Błogosławiony On, w górze (da Kadosz Baruch Hu le-ejla). „Swoją mocą” (be-kocho) to jest sprawiedliwy (da cadik). „Ustanawia świat mądrością swoją” (mechin tewel be-chachmato), świat to ziemia na dole (tewel da arec dil-tata). „Mądrością swoją” to sprawiedliwość (be-chachmato da cedek), jak napisano: „I On osądzi świat sprawiedliwością” (di-chtiw we-hu jiszpot tewel be-cedek). „Tworzy ziemię” (ose arec) to Święty, Błogosławiony On (da Kudsza Brich Hu), który przygotowuje ziemię (de-hu matkin ara), i przygotowuje jej ścieżki (u-matkin archow). A czym? Swoją mocą, jak powiedzieliśmy (u-ba-me be-kocho kidka-amaran).
Sulam
385) Powiedziano: „Stworzył ziemię swoją mocą”[14]. „Stworzył ziemię”541 – to Stwórca, przebywający na górze. Innymi słowy, Stwórca stworzył Nukwę, ziemię, za pomocą ziwugu (połączenia) ZoN od chaze i wyżej, skąd przekazywane są ukryte chasadim. „Swoją mocą”541 – to sprawiedliwy, Jesod Zeir Anpina, który poprzez swój Jesod przekazuje właściwość chasadim Nukwie.
„Ugruntował świat (tewel) swoją mądrością”541. „Świat (tewel)” – to niższa ziemia. Innymi słowy, w ziwugu (połączeniu) ZoN w miejscu od chaze i niżej, gdzie objawia się świecenie Hochmy, Nukwa nazywana jest „świat (tewel)”. I Stwórca ugruntował ją „swoją mądrością”541, tj. sprawiedliwością, jak powiedziano: „I On sądzić będzie świat sprawiedliwością”[15]. To znaczy, w ziwugu dla przyciągnięcia świecenia Hochmy Nukwa nazywana jest sprawiedliwością, a Zeir Anpin sądem. „Swoją mądrością”541 – to sprawiedliwość. To oznacza – ugruntować Nukwę, aby otrzymała właściwość sprawiedliwości, za pomocą ziwugu (połączenia) sprawiedliwości i sądu, jak powiedziano: „I On sądzić będzie świat sprawiedliwością”542.
Przytoczone fragmenty są wyjaśniane poprzez ziwugi (połączenia) sprawiedliwego i sprawiedliwości. Wyrażenie „stworzył ziemię swoją mocą”541 wyjaśnia się jako ziwug sprawiedliwego, ponieważ „swoją mocą” wskazuje na sprawiedliwego i jest to ziwug dla przekazania chasadim. Natomiast wyrażenie „ugruntował wszechświat swoją mądrością”541 wyjaśnia się jako ziwug sprawiedliwości, ponieważ „swoją mądrością” wskazuje na sprawiedliwość, lecz ten ziwug sprawiedliwości służy jedynie przygotowaniu – tj. jest to Hochma bez chasadim, a Nukwa nie może przyjąć Hochmy bez chasadim. Dlatego musi być ona jeszcze dopełniona poprzez ziwug sprawiedliwego, aby otrzymać chasadim. I dlatego powiedziano: „Ugruntował wszechświat swoją mądrością”541 – ponieważ jest to jedynie przygotowanie.
„Stworzył ziemię”541 – to Stwórca, który naprawił ziemię, naprawił jej ścieżki i uczynił to „swoją mocą”. Wyjaśnienie. Fragment „stworzył ziemię” był wcześniej wyjaśniany w odniesieniu do tworzącego, tj. Stwórcy przebywającego na górze, który stworzył ziemię poprzez ziwug od chaze i wyżej. Tutaj natomiast „stworzył ziemię” odnosi się do działania, dlatego mówi się, że Stwórca naprawił ziemię i naprawił jej ścieżki. To działanie jest naprawą, aby mogła świecić Hochmą, którą otrzymała, dzięki napełnieniu chasadim poprzez ziwug (połączenie) w miejscu od chaze i wyżej.
386) Rabbi Jehuda powiedział (Rabbi Jehuda amar): W literach wyrytych przez Rabbiego Elazara (be-atwan glifan de-Rabbi Elazar) są węzły liter (it kutrei de-atwan), dwadzieścia dwie litery związane jako jedna (chaf-bet ktirin ka-chada). Dwie litery (trein atwan), jedna wznosi się, a druga zstępuje (da salik we-da nachit). I ta, która się wznosi, zstępuje, a ta, która zstępuje, wznosi się (u-de-salik nachit, u-de-nachit salik). A znakiem tego jest „Tylko w Tobie Stwórca” (we-siman da ach bach El).
Sulam
386) Istnieją takie połączenia, dzięki którym wszystkie dwadzieścia dwie litery łączą się w jedną całość. Są to dwie litery, z których każda łączy wszystkie dwadzieścia dwie litery w jedność. Jedna się wznosi, druga się opuszcza, a ta, która się wznosi, opuszcza się, a ta, która się opuszcza, wznosi się, jak powiedziano: „Tylko w Tobie Stwórca (Ach Bach El אֶל בָּך אַך)”[16].
Tutaj kontynuuje się wyjaśnianie dwóch ziwugów, sprawiedliwego i sprawiedliwości, w wyrażeniu: „Stworzył ziemię swoją mocą”541. I ponieważ są one dwoma Jesodami, gdyż Jesod zachar to sprawiedliwy, a Jesod Nukwy to sprawiedliwość, nazywa je dwiema literami. Ponieważ Jesod nazywany jest literą. A dwadzieścia dwie litery to dziesięć sfir budujących parcuf, które również dzielą się na dwadzieścia dwie litery[17]. Dlatego dwadzieścia dwie litery tworzą każdy pełny parcuf. Sfira Jesod parcufa zawiera w sobie cały parcuf, łącząc wszystkie jego elementy w jedną więź. Dlatego powiedziano, że istnieją połączenia, dzięki którym wszystkie dwadzieścia dwie litery łączą się w jedną całość, i są to Jesody każdego parcufa. Każdy z nich łączy wszystkie elementy parcufa, tj. dwadzieścia dwie litery, czyniąc je jednością w ziwugu.
„To dwie litery” – dwa Jesody, sprawiedliwy i sprawiedliwość. „Jedna z nich się wznosi, druga się opuszcza” – ponieważ ziwug w Jesodzie zachar, nazywanym sprawiedliwym i służącym do przyciągnięcia chasadim, jest jedynie właściwością WaK[18], określaną jako świecenie z dołu do góry. Ponieważ tylko świecenie GaR świeci z góry w dół. W ten sposób świecenie ziwuga de-chasadim w właściwości „sprawiedliwy” wznosi się, tj. świeci jedynie z dołu do góry. Dlatego powiedziano: „Jedna się wznosi”. A świecenie ziwuga Hochmy, zstępujące w Jesod Nukwy, nazywanej sprawiedliwością, ponieważ jest właściwością GaR, świeci z góry w dół. I jego świecenie jest uważane za zstępujące do wszystkich niższych, dlatego powiedziano: „A druga się opuszcza”.
I wiadomo, że po tym, jak została ujawniona poziom chasadim w ziwugu sprawiedliwego, następuje ziwug, w którym sprawiedliwy i sprawiedliwość stają się jednością i zawierają się wzajemnie. Sprawiedliwy zawiera w sobie świecenie Hochmy, które znajduje się w sprawiedliwości, i wtedy posiada GaR. A sprawiedliwość zawiera w sobie chasadim, które znajdują się u sprawiedliwego, i jej Hochma obłacza się w chasadim. W ten sposób, dzięki temu ziwugowi, chasadim sprawiedliwego teraz świecą z góry w dół, ponieważ posiadają teraz GaR dzięki włączeniu w sprawiedliwość. Natomiast Hochma sprawiedliwości, aby mogła obłoczyć się w chasadim, świeci jedynie z dołu do góry.
„I ta, która się wznosiła, opuszcza się, a ta, która się opuszczała, wznosi się”. Ponieważ świecenie chasadim od sprawiedliwego, które wcześniej wznosiło się z dołu do góry, teraz, po włączeniu w sprawiedliwość, świeci z góry w dół – ku niższym. A świecenie Hochmy, które wcześniej opadało z góry w dół, teraz, po włączeniu w sprawiedliwego, świeci z dołu do góry i nie rozprzestrzenia się w dół ku niższym.
Jak powiedziano: „Tylko w Tobie Stwórca (Ach Bach El אַך בָּך אֵל)”543. „Stwórca (El אֵל)” – to imię miłosierdzia (Hesed), którego świecenie zstępuje w dół ku niższym. Dlatego „w Tobie Stwórca (Bach El בָּך אֵל)” – tj. w Israelu. Ponieważ światło chasadim zstępuje ku niższym. Jednak słowo „tylko” wskazuje na skrócenie – tj. wykluczenie świecenia Hochmy. I powiedziane oznacza – tylko imię El jest w Tobie, a nie światło Hochmy. W ten sposób wyjaśnia się, że powiedziane: „Stworzył ziemię swoją mocą”541 – odnosi się do sprawiedliwego. A Nukwa, dzięki sprawiedliwemu, otrzymuje doskonałe działanie. „Ugruntował ziemię swoją mądrością”541 – odnosi się do sprawiedliwości, tj. ziwug sprawiedliwości jest jedynie przygotowaniem. Ale w zakończeniu następuje ziwug (połączenie) sprawiedliwego ze swoją sprawiedliwością, i wtedy naprawa Nukwy staje się doskonała.
387) Rabbi Jose powiedział (Rabbi Jose amar): Środek ciężkości znajduje się pośrodku (tipsa de-szikla be-emcaita kajma), a znakiem tego jest „w miarze, w wadze i tak dalej” (we-siman be-midda be-miszkal we-go). Waga to język, który znajduje się pośrodku (miszkal liszan de-kajma be-emcaita), a tajemnica tego to „święta waga”, jak napisano (we-raza da szekel ha-kodesz ktiw). I w nim znajdują się i są zrównoważone wagi (u-moaznaim bej kajman we-itkalu). Co oznacza „wagi”? Jak powiedziano: „wagi sprawiedliwości” (man moaznaim, kad-eamar moznej cedek). Wszystkie są zrównoważone w wadze, w świętej wadze (we-kolhu kajmin be-miszkal, be-szekel ha-kodesz). Rabbi Jehuda powiedział (Rabbi Jehuda amar): „W świętej wadze” oznacza świętego ducha (be-szekel ha-kodesz da ruach ha-kodesz).
Sulam
387) Języczek wagi ustawiony jest pośrodku, jak powiedziano: „Nie popełniajcie niesprawiedliwości w sądzie, w mierze, w wadze i w objętości”[19]. „W wadze” – oznacza, że języczek wagi jest ustawiony pośrodku, ponieważ tylko wtedy jest to prawdziwa waga. I powiedziano: „Według świętego szekla”[20], dzięki któremu waga jest ustawiana tak, aby języczek znajdował się pośrodku. Wówczas ważone są mohin, dlatego nazywane są świętym szeklem. To znaczy, wagi, na których waży się mohin, są „wagami prawdziwymi”[21], na których waży się sprawiedliwość, a wszystkie mohin są ustawiane na wagach „według świętego szekla”547.
Wyjaśnienie powiedzianego. Wszystkie mohin wychodzą i objawiają się na wagach i w wadze. Są to trzy kropki: cholam, szuruk, chirik. Litery MI (מי) – to cholam, prawa szala, chasadim; litery ELE (אלה) – to szuruk, lewa szala, świecenie Hochmy. I zanim objawi się stopień chasadim w kropce chirik, dwie szale wagi są niezrównoważone. Raz wzmacnia się prawa, i szala chasadim podnosi się, a szala Hochmy opada. Innym razem wzmacnia się lewa, i szala Hochmy podnosi się, a szala chasadim opada.
I to trwa aż do momentu, gdy objawi się środkowa linia, chasadim, dzięki ekranowi kropki chirik. Wówczas następuje zgoda, podczas której Hochma obłacza się w chasadim, a chasadim w Hochmę, i obie właściwości świecą razem. Dlatego stopień kropki chirik uważany jest za języczek wagi ustawiający się pośrodku, ponieważ w momencie, gdy ten języczek wagi ustawia się pośrodku, powstaje prawidłowa waga, a dwie szale wagi są ustawione naprzeciw siebie w równowadze. I w ten sposób wychodzą wszystkie mohin, jak powiedziano wcześniej, ponieważ nie ma nasienia, które byłoby zasiane w celu otrzymania mohin, poza trzema zasiewami: cholam, szuruk i chirik.
I to stoi w sprzeczności z powiedzianym: „Ta, która się wznosiła, opuszcza się, a ta, która się opuszczała, wznosi się”. Gdy za pomocą środkowej linii, zgadzającej między nimi, rozprzestrzenia się na dół świecenie chasadim, a nie świecenie Hochmy. Natomiast w odniesieniu do świętego szekla, wskazującego na mohin, dwie szale wagi świecą w równym stopniu, tak że języczek wagi zatrzymuje się pośrodku, a prawa szala nie wzmacnia się bardziej niż lewa.
[1] Tora, Szmot, 26:33. „I wniesiesz zasłonę, aby zasłonić Arkę Przymierza przed wejściem, a zasłona oddzieli dla was Święte od Najświętszego.”
[2] Pisma, Psalmy, 104:3. „On buduje swoje komnaty nad wodami, chmury czyni swoim rydwanem, mknącym na skrzydłach wiatru.”
[3] Tora, Szmot, 25:18. „I uczynisz dwa cheruby ze złota, z kuta będą z obu stron przebłagalni.”
[4] Pisma, Psalmy, 18:11. „I uczynił ciemność swoim schronieniem, a okoliczności Jego otaczające były ciemnymi wodami, chmurami nieba.”
[5] Pisma, Job, 28:25. „On przypisał wagę wiatrowi i odmierzył wodę miarą.”
[6] Tora, Dwarim, 4:24. „Ponieważ Pan, twój Bóg, jest ogniem trawiącym, Bogiem zazdrosnym.”
[7] Tora, Bereszit, 1:8. „I nazwał Bóg firmament niebem. I nastał wieczór, i nastał poranek – dzień drugi.”
[8] Tora, Bereszit, 1:9. „I rzekł Bóg: ‘Niech się zbiorą wody pod niebiosami w jedno miejsce, a niechaj ukaże się suchy ląd.’”
[9] Prorocy, Jeszajahu, 54:10. „Bo góry mogą się poruszyć i pagórki zachwiać, ale moja łaska nie odstąpi od ciebie, a moje przymierze pokoju nie zostanie zachwiane…”
[10] Tora, Bereszit, 1:10. „I nazwał Bóg suchą ziemię – ziemią, a zgromadzenie wód nazwał morzami. I zobaczył Bóg, że to jest dobre.”
[11] Tora, Dwarim, 16:3. „Nie jedzcie tego w żaden sposób, ale w miejscu, które wybierze Pan, twój Bóg, aby złożyć tam ofiarę z pokarmów, tam jedzcie, przed Panem, swoim Bogiem, i bądźcie radośni w swoim sercu.”
[12] Prorocy, Jeszajahu, 16:3. „Powiedzcie mieszkańcom Moabu: ‘Zgromadźcie się i rozradujcie się, a dajcie swoją pomoc.’”
[13] Prorocy, Jeremiasz, 17:13. „O Panie, nadziejo Izraela, wszyscy, którzy Cię opuszczają, będą zawstydzeni; ci, którzy się odwrócili od Ciebie, będą zapisani na ziemi, bo porzucili źródło żywe wody.”
[14] Patrz: Prorocy, Jeremiasz, 10:12. „On stworzył ziemię swoją mocą, ugruntował świat swoją mądrością, a swoją roztropnością rozpostarł niebiosa.”
[15] Pisma, Psalmy, 9:9. „Pan jest schronieniem dla uciskanego, schronieniem w czasach utrapienia.”
[16] Prorocy, Jeszajahu, 45:14. „Tak mówi Pan: ’Praca Egipcjan, handel Kuszytów, oraz Siewcy, ludzie wysocy, przyjdą do ciebie i będą twoi, pójdą za tobą, przejdą w kajdanach, będą cię czcić i błagać cię: ‘Tylko u ciebie jest Pan, i nie ma innego, nie ma żadnego boga.’”
[17] Patrz wyżej, punkt 34,
[18] Patrz punkt 372.
[19] Tora, Waikra, 19:35. „Nie bądźcie niesprawiedliwi w miarach, wagi ani w objętości.”
[20] Tora, Szmot, 30:13. „To będzie waszym podatkiem dla Pana: pół shekela na głowę, zgodnie z wagą świętą, pół shekela, jako dar dla Pana.”
[21] Tora, Waikra, 19:36. „Miejcie uczciwą wagę, uczciwe miary, uczciwy efa i uczciwy hin. Ja jestem Pan, wasz Bóg, który was wyprowadził z ziemi Egiptu.”