229) I już została wyjaśniona w komentarzach o przykazaniach wyjścia z Egiptu przyczyna, dlaczego Izrael był rozsiany na wygnaniu pośród narodów. Mówiliśmy o tym, że Adam Riszon zawierał w sobie wszystkie dusze i włączał wszystkie światy, a kiedy dokonał grzechu, spadły z niego wszystkie te dusze wewnątrz klipot, rozdzielonych na 70 narodów. I powinien Israel być na wygnaniu pośród każdego z narodów, żeby zebrać róże świętych dusz, które były rozsiane pośród tych kolców. Jak napisano przez mędrców, błogosławionej pamięci w Midrasz Raba: „Dlaczego Israel był na wygnaniu pośród narodów? Żeby dołączyli do nich gerim (nawróceni)”. I zrozum to dobrze.
* Wrota fragmentów, Szemot, p.1
230) Również tam zostaje wyjaśniona kwestia wygnania do Egiptu: wtedy większość tych neszamot, lub wszystkie one, były wymieszane tam z klipot, nazywanych Egipcjanami. Jednak istota właściwości tych neszamot w indywidualnościach – kim one były – została szczegółowo wyjaśniona w interpretacji Pesach i wyjścia z Egiptu – patrz tam.
Or paszut
230) Wygnanie do Egiptu. Były wymieszane tam z klipot, nazywanych Egipcjanami. „Egipt (Micraim) – to klipot, które odpowiadają garon Z’A, gdzie wąskie miejsce”, jak napisano dalej. Wyjaśnienie. Te kategorie klipot odpowiadają Ga’R de-guf de-Z’A od garon do haze – tam, gdzie ukryte hasadim. Dlatego że otwarcie hasadim jest tylko od haze i niżej, gdzie (znajduje się) właściwość ziemi Kanaan (ziemi obiecanej), i to kategoria Wa’K de-guf de-Z’A. I dopóki egipskie klipot utrzymują się tam, żeby skarmiać się od guf de-Z’A – czyli (dopóki) przez grzechy neszamot przyciągają świecenie haja w miejsce Ga’R de-guf de-Z’A, żeby mogły również i one (klipot) nasładzać się obfitością – Hu’G de-Z’A okazują się ukrytymi w rosz i one nie rozprzestrzeniają od garon i niżej. I to tajemnica tego, że garon powstaje jako wąskie miejsce, co oznacza ukrycie hasadim z powodu utrzymywania się Egiptu w miejscu oref (potylicy) Z’A.
I to tajemnica egipskiego wygnania, ponieważ neszamot synów Israela upadły pod ich panowanie i zobowiązani byli pracować zgodnie z ich pragnieniem dla przyciągnięcia do nich otwartych hasadim w miejsce Ga’R de-guf de-Z’A, od garon i niżej. Lecz w skutek tego odeszły mochin de-Z’A i już nie świeciły synom Israela do tej pory, dopóki oni nie oswobodzili się od nich (klipot). I wtedy otworzyły się mochin de-haja de-Z’A i rozprzestrzeniły się na swoim miejscu od haze i niżej, co jest tajemnicą wyjścia z Egiptu.
I we wszystkich tych wyjaśnieniach należy pamiętać, że neszamot synów Adama mogą otrzymać dowolne naprawienie tylko dzięki mochin de-haja de-Z’A. Ponieważ nawet nukwa de-Z’A nie ma siły urodzenia dusz, zanim Z’A nie otrzyma mochin de-haja. A tym bardziej – u dusz będących porodzeniem nukwy de-Z’A, jak napisano wyżej. I z tego jest zrozumiałe, że cała osnowa egipskiego wygnania była w tym, że brakowało Z’A mochin de-haja. I istotą siły egipskiej niewoli było skuszenie neszamot synów Israela, aby przyciągnęli świecenie do ich (klipot) właściwości, czyli w miejsce Ga’R de-guf de-Z’A, które nazywa się „pochwycenie potylicy”, co wynika z grzechu Drzewa poznania, jak napisano wyżej w p.81.
Jednak oprócz wspomnianego grzechu w nich były włączona również właściwość opóźnionej nieczystości, rozprzestrzeniającej się od klipot, odpowiadających pierwszemu skróceniu (C’A), które nazywają się śmiercią. Z tego powodu zabijali najmłodszych synów Israela w tajemnicy napisanego: „Jeżeli to syn – zabijcie go”[1]. I to dlatego, że wszystkie niewyjaśnione właściwości okazują się składającymi się ze wszystkich właściwości klipot. Ale główna siła zła Egipcjan była w przyciągnięciu otwartych hasadim do zakazanego miejsca, które nazywa się „pochwycenie potylicy” i to stadium anulowania parsy drugiego skrócenia. I w tym tajemnica tego, że: „I uprzykrzali im życie uciążliwą pracą z gliną i cegłami”[2], jak napisano dalej.
231) A teraz wyjaśnijmy pokrótce ich istotę. I tak wyżej wyjaśniliśmy fragment: „Idźcie do Josefa – i on powie wam, co czynić”[3]. Dlatego że (Josef) w świętości ducha widział, że oni byli iskrami kri porodzonym z Adama Riszon w pierwsze 130 lat świętych dusz, które nazywają się uszkodzeni synowie Adama (czyli ludzie), a dokładniej – Adama Riszon. I z powodu przyjemności, którą on otrzymywał przy ich rozlewaniu w tajemnicy (powiedzianego): „Przyjemnościami ludzi – demony i demonice. To Lilit i Naama…” – oni obrócili się i stali się uszkodzeni (נגעים) zamiast nasłodzeni (ענוגים)[4]. I dlatego (Josef) nawrócił ich na wiarę i obrzezał ich.
Or paszut
231) I dlatego (Josef) nawrócił ich na wiarę i obrzezał ich. Istotą obrzezania jest tajemnica usunięcia arla, która jest właściwością trzech złych klipot, obłóczonych w nieczystego węża. I dlatego Josef obrzezał ich (Egipcjan), żeby usunąć z nich tą ciężką klipę, która jest początkiem wszystkich naprawień (jak napisano wyżej w p.70). Jednak oni wszyscy jeszcze pozostali we właściwości swojej głównej klipy, która nazywa się „pochwycenie potylicy”, jak napisano w poprzednim punkcie. I ci Egipcjanie, którzy dzięki Josefowi byli obrzezani, po tym ponownie obracają się w wielki motłoch (erew raw), który Mosze następnie również próbował naprawić od „pochwycenia potylicy”, jak napisano dalej.
232) Rzecz w tym, że, jak wyjaśniliśmy odnośnie Kaina i Ewela w rozdziale Bereszit, wiele neszamot pochodzi od właściwości Hu’G, i rozprzestrzeniają się w guf de-Z’A, lecz nie od samego daat. A krople, które wyrzucone za pośrednictwem wylanego na próżno nasienia, pochodzą od pożądania samego zahar, kiedy budzi się jego daat do ziwuga. Te krople wylewają się z góry od samego wyższego daat, lecz nie znajdują przygotowanej dla tego nukwy w świecie Acilut, ponieważ ona opuściła się w dół z powodu uszkodzenia. Wtedy one wychodzą na zewnątrz i bierze je nukwa klipot, przekształca je w guf i rodzi je. I to demony, duchy i nocne (demony), i one nasładzają się zepsuciem (uszkodzeniem) synów Adama.
Or paszut
232) Te krople wylewają się z góry od samego wyższego daat, lecz nie znajdują przygotowanej dla tego nukwy w świecie Acilut. I już wyjaśniono wyżej w p.215 – patrz tam dokładnie. Ponieważ Zo’N panim be panim w mochin pokolenia wychodzą tylko od Wa’K de-haja, które świecą tylko Rachel. A rozprzestrzenienie z właściwości daat oznacza – od Ga’R de-haja, kiedy u Z’A nie ma nukwy, która jest gotowa, aby przyjąć Ga’R de-haja, ponieważ wewnętrzne Aw’I są ukryte.
233) I okazuje się, że wszystkie demony i duchy, stworzone w te 130 lat, (oznaczające) oddzielenie Adama od Hawy, jak wiadomo – wszystko to zmieszane z klipot wyższe święte neszamot z właściwości daat. I niezbędne jest wiele obrotów dla ich oczyszczenia i całkowitego usunięcia z nich tej nieczystości.
234) Dlatego okazuje się, że naród Israela pojawił się nie przed Jakowem, a później. Ponieważ wszystkie liczne neszamot były zmieszane z klipot i stale były wyjaśniane, inkarnując się z pokolenia na pokolenie. Ich naprawienie nie rozpoczęło się przed Jakowem, wybranym z praojców, który naprawił Adama Riszon. I wtedy również rozpoczęło się naprawienie synów (Adama), będących wspomnianymi neszamot. I one były odbierane i wychodziły z egipskiego wygnania do tej pory, dopóki nie wyszły z Egiptu (jako) Israel.
235) I to tajemnica fragmentu: „Czy usiłował Stwórca przyjść i wybrać sobie jeden naród spośród innych narodów”[5]. I powiedzieli mędrcy, błogosławionej pamięci: „Naród spośród innych narodów (pogan)” – nie powiedziano: „Inne narody (pogan) spośród innych narodów (pogan)”, i zrozum to dobrze. Gdyż początkowo byliśmy w łonie klipot, byliśmy innymi narodami, jak i oni, i byliśmy złączeni z nimi. I zostaliśmy dosłownie wybrani i wzięci spośród tych innych narodów.
Or paszut
235) „Inne narody (pogan) spośród innych narodów (pogan)”. Byliśmy innymi narodami, jak i oni, i byliśmy złączeni z nimi. I zostaliśmy dosłownie wybrani. Czyli te dwie wspomniane wyżej siły nieczystości narodu Egiptu były dosłownie zlane z synami Israela w równej mierze tak samo jak i z Egipcjanami. I to tajemnica przebywania w ich niewoli. I dlatego powinni byli synowie Israela oczyścić się i wyjaśniać (nieczystości) do tej pory, dopóki nie będą odrzucone z ich dusz te dwie siły nieczystości: będące „pochwyceniem potylicy” i nieczystością węża (nachasza).
236) I tak początek ich obrotów (dusz) był w pokoleniu potopu, i ponieważ oni od korzenia tej kropli, to wychodzili za pomocą z zepsutego nasienia Adama Riszon. Dlatego byli buntownikami i odwrócili się od Wszechmogącego, błogosławiony On. A głównych ich grzech był w tym, że wylali nasienie na ziemię – jak napisano: „Ponieważ zepsuło każde ciało swoją drogę na ziemi”[6].
237) I to tajemnica fragmentu: „I pożałował[7] Stwórca, że stworzył człowieka na ziemi”[8], co powiedziano o pokoleniu potopu, żeby wskazać na to, że jest to kategoria synów samego Adama Riszon, którzy wychodzą z zepsutego nasienia w ciągu tych 130 lat. Również to tajemnica (napisanego): „I zobaczył Najwyższy, że wielkie zło człowieka na ziemi”[9]. I wiadomo, że zepsucie nasienia nazywa się złem w tajemnicy (napisanego): „I był Er, pierworodny Judy, zły w oczach Najwyższego”[10], jak wspomniano w księdze Zohar Wajechi. Ponieważ to tajemnica (wiersza): „Nie wejdzie w ciebie zło”[11]. I wychodzi, że pokolenie potopu, które wyszło w wyniku wylania nasienia Adama, dosłownie nazywa się złem człowieka.
238) I o wszystkim tym powiedziano: „I powiedział Najwyższy: zgładzę człowieka, którego stworzyłem”[12]. To wskazuje na tą kategorię dusz od wylania nasienia Adam Riszona, który był stworzony i uformowany dosłownie Jego rękami, błogosławiony On. I to jest to, co napisano: „I cała skłonność myśli serca jego – tylko zło cały dzień”[13], ponieważ każde wzmocnienie ich skłonności do zepsucia nasienia, na skutek tego, że stąd pochodzą również i oni, nazywani złem. I wtedy ich ciała były unicestwione podczas potopu z powodu kipiących (wrzących) kropli ich zepsutego nasienia na ziemi – jak napisano poprzez mędrców, błogosławionej pamięci: w kipieli byli zepsuci i w kipieli będą osądzeni.
239) I następnie powrócili powtórnie w pokoleniu niezgody i dokonywali taki same grzechy jak ich ojcowie, lecz nie w wylaniu nasienia. I o tym powiedziano: „I zszedł Najwyższy, żeby popatrzeć na miasto i wieżę, którą zbudowali synowie Adama”[14]. I zostało wyjaśnione w księdze Zohar w Midrasz, że „synowie Adama” to byli synowie Adam Riszona. I to wskazuje na to, że oni są dokładnie synami, którzy powstali przy wylaniu nasienia. A następnie oni odrodzili się po raz trzeci w mieszkańcach Sodomy, i dlatego powiedziano o nich: „A mieszkańcy Sodomy są źli, i grzeszą oni mocno przed Najwyższym”[15], co jest wskazówką na to, że byli grzesznikami od właściwości zepsutego nasienia Adama, co nazywa się złem.
Or paszut
239) Powrócili powtórnie w pokoleniu niezgody i dokonywali taki same grzechy jak ich ojcowie, lecz nie w wylaniu nasienia. To oznacza, że nie zgrzeszyli oni we właściwości zahar, w którym czynnik psucia nasienia jest powszechny, a zgrzeszyli we właściwości nukwy, co nie jest charakterystyczne dla jej właściwości, jak napisano dalej. Lecz istota grzechu pochodziła również od grzechu Drzewa poznania, ponieważ chcieli zlikwidować parsę C’B, dzielącą pomiędzy wodami. I to tajemnica tego, co powiedzieli nauczyciele nasi, błogosławionej pamięci: „Powiedzieli oni: nie wszyscy uważają, że rozbiją go wyższymi… wznieśmy się na firmament i będziemy walczyć z nimi…”[16]. Czyli oni nie wierzyli w osnowę świata. Ponieważ parsa C’B – jest to osnowa świata w tajemnicy napisanego: „w hej stworzył ich”, kiedy wszystkie światy wychodzą tylko w naprawieniu tej parsy, będącej tajemnicą małej litery hej, jak napisano w p.43.
240) I po tym jak wcielili się trzy razy w trzech wspomnianych pokoleniach, napisano: „Wszystko to czyni Najwyższy trzy razy z mężczyzną”[17] – wtedy ponownie odrodzili się po raz czwarty w Egipcie, w synach Israela, którzy urodzili się w tym pokoleniu wygnania. I wtedy oni zaczęli się naprawiać.
* Wrota fragmentów, rozdz. Szemot, p.1, str.103
241) I z tego będzie można znaleźć wyjaśnienie wielkiej trudności, z którą zmagali się wielcy tego świata. I nawet w księdze Zohar rabi Elazar zapytał swojego ojca rabbiego Szymona bar Jochaja, o przyczynę egipskiego wygnania: dlaczego doszło do tego wygnania? A także, dlaczego jest większe wygnanie do Egiptu, od innych ziem? I jeszcze jest pytanie dodatkowe: dlaczego wygnanie przybrało formę tak wielkiego zniewolenia: „I zostanie wyjaśnione tobie wielkie pytanie, które omawiali wielcy świata. I nawet w księdze Zohar w rozdziale Szemot, kiedy rabbi Elazar i Raszbi, jego ojciec, pytają o egipskim wygnaniu: dlaczego było potrzebne to wygnanie, i dlaczego w Egipcie więcej niż w reszcie krajów. I dodatek do tego pytania: dlaczego było potrzebne dla nich to wygnanie, i ta niewola, jak powiedziano: „I uprzykrzali im życie uciążliwą pracą z gliną i cegłami”?
242) I istota tego może być wyjaśniona na podstawie tego, co powiedziano wyżej: te neszamot były pogrążone w klipot w egipskim narodzie. A w rezultacie tego, co było na początku, w pokoleniu potopu grzeszyli wylewając nasienie i dlatego byli unicestwieni wtedy w dni potopu kipiącymi wodami – dlatego również i teraz faraon podjął decyzję w ich sprawie, że każde nowonarodzony męskiego rodzaju powinien zostać wrzucony do rzeki. I podjął tą decyzję tylko w odniesieniu do zaharim w wyniku tego, że oni grzeszyli rozlaniem nasienia, lecz nie w odniesieniu do nekewot.
Or paszut
242) Faraon podjął decyzję w ich sprawie, że każde nowonarodzony męskiego rodzaju powinien zostać wrzucony do rzeki. Gdyż te dusze synów Israela – są to dusze, które spadły z Adama Riszona wraz z grzechem Drzewa poznania. Jak napisano wyżej, istniały dwa rodzaje wady przy grzechu Drzewa poznania. Pierwsza – w tym, że on wylał krople kri na próżno we właściwości szimrej klipot. I to aspekt przyciągnięcia jego alra, gdyż on wrzucił te neszamot w trzy klipot arla, nazywane „ruach seara” itd. Druga była w anulowaniu parsy – ponieważ przedłużył świecenie Ga’R de-haja od właściwości Aw’I Nekudim, które w Acilut ukryte. I dlatego była anulowana parsa pomiędzy Acilut i BE’A podobnie do tego, co zaszło w pierwszych siedmiu melachim de-Nekudim (jak napisano w p.211). I to nazywa się zaprzeczenie osnowie[18], gdyż zaprzeczył założeniu świata, będącej tajemnicą małej hej (słów) „stworzenie ich (הבראם)”, z której wychodzą wszystkie światy ABE’A. I dlatego te neszamot przychodziły w dwóch obrotach dusz: pierwszy – w pokoleniu potopu, o którym powiedziano: „I potop unicestwił wszystkie istnienia”, gdzie była oddzielona od nich klipa arla; drugi – w pokoleniu rozpadu (niezgody), kiedy jeszcze utrzymywała się w tych neszamot druga klipa – zaprzeczenie osnowie – przez co zgrzeszyli (budując) miasto, wieżę ze szczytem w niebiosach. To oznacza, że chcieli anulować parsę i przyciągnąć światła Acilut w BE’A, jak napisano w poprzednich punktach. A następnie przybyli w ludziach Sodomy, a po tym – w neszamot synów Israela w egipskim wygnaniu. I następnie te dwie wspomniane wady były przylepione do nich, jak i do Egipcjan, będących w rzeczywistości właściwością tych klipot.
I mówi on tak: „Ponieważ na początku, w pokoleniu potopu grzeszyli wylewając nasienie… faraon podjął decyzję w stosunku do nich, że każdy nowonarodzony męskiego rodzaju powinien być wrzucony do rzeki”. Ponieważ klipa arla – to właściwość śmierci, i jej naprawienie tylko w tajemnicy (powiedzianego): „i unicestwił wszystko istniejące”, na co skazane zostało pokolenie potopu. Dlatego również i faraon w ich sprawie zdecydował, że każdy nowonarodzony męskiego rodzaju powinien być wrzucony do rzeki. I jeżeli to syn, to jego skazali na śmierć.
Powiedziano (w p.243): „A z powodu tego, że zgrzeszyli w obrocie dusz pokolenia potopu, zbuntowali się w swojej walce z Nim i zaprzeczyli osnowie. Dlatego teraz mówi się: „I uczynili swoje życie gorzkim podczas budowy Pitom i Ramzes – odpowiadające temu miastu i baszcie”. Ponieważ ciężka praca z gliną i cegłami – to w rzeczywistości ten grzech zaprzeczenia osnowie pokoleniu rozpadu (niezgody), którym Egipcjanie kusili synów Israela.
I należy zrozumieć różnicę pomiędzy dwoma obrotami dusz: pokoleniem potopu i pokoleniem rozpadu (niezgody), i pomiędzy pokoleniem Egipskiego wygnania. Ponieważ w pokoleniu potopu i rozpadu (niezgody) były te dwie klipy jeszcze wymieszane i przylepione wewnątrz tych neszamot od kropli kri, i dlatego nie można było ich całkowicie naprawić. A po tym, jak klipot już oddzieliły się od neszamot i obłóczyły się w Egipcjan, a same neszamot – w synów Israela, wtedy w neszamot synów Israela stało się możliwe dla nich naprawienie wyjściem z Egiptu w tajemnicy napisanego: „Inne narody (poganie) z pośród innych narodów (pogan)”.
243) I z tego powodu, że zgrzeszyli w obrotach dusz pokolenia potopu (mówiąc): „Wyróbmy cegły i wypalmy je w ogniu”[19], żeby zbudować miasto i wieżę – zbuntowali się w swojej walce z Nim i zaprzeczyli osnowie. Dlatego teraz mówi się w odpowiednim miejscu: „Roztropnie wystąpmy przeciw niemu”[20] – odpowiednio (do powiedzianego): „Wyróbmy cegły”. „I uczynili życie swoje gorzkim” podczas budowy Pitom i Ramzes – odpowiednio do tego miasta i wieży.
244) I wiedz, że były dwie właściwości. Gdyż są neszamot, które zostały całkowicie naprawione i wcieliły się w synów Israela w tym pokoleniu, po tym jak opuścili się do Egiptu. I są w nich neszamot, które nie naprawiły się i wcieliły się w synów samych Egipcjan – tych, których obrzezał Josef, jak wspomniano we fragmencie (Bereszit, 41:55): „Idźcie do Josefa – co powie on wam, czyńcie”. I to jest to, co powiedziano: „I powiedział on do swojego narodu: oto naród synów Israela”[21].
245) I tak, na początku nazywają ich synami Israela, a następnie: „I brzydzą się synami Israela”[22] i nie wspomina „naród”. I to pytanie było zadane w księdze Zohar Szemot. A rzecz w tym, że Josef postanowił obrzezać tych Egipcjan, lecz i Jakow, ojciec jego, jak powiedzieli mędrcy, błogosławionej pamięci, obrócił na wiarę w Egipcie również inne narody (gojów). I to kategoria wspomnianych neszamot.
[1] Tora, Szemot, 1:16.
[2] Tora, Szemot, 1:14.
[3] Tora, Bereszit, 41:55.
[4] W hebrajskim słowa „wrzód (nega)” i „przyjemność (oneg)” składają się z tych samych liter. Różnica pomiędzy nimi jest tylko w kolejności liter oraz w literze waw, która jest obecna w słowie „przyjemność” i nieobecna w słowie „wrzód”. W tradycji kabalistycznej litera waw jest symbolem Stwórcy, Z’A, sfirot tiferet i jesod.
[5] Tora, Dewarim, 4:34.
[6] Tora, Bereszit, 6:12.
[7] Słowo „וינחם” również można tłumaczyć jako „i pocieszał (siebie)”.
[8] Tora, Bereszit, 6:6.
[9] Tora, Bereszit, 6:5.
[10] Tora, Bereszit, 38:7.
[11] Pisma, Psalmy, 5:5.
[12] Tora, Bereszit, 6:7.
[13] Tora Bereszit, 6:5.
[14] Tora, Bereszit, 11:5.
[15] Tora Bereszit, 13:13.
[16] Tłumaczenie semantyczne.
[17] Pisma, Hiob, 33:29.
[18] Wyrażenie „כפר בעיקר” oznacza głównie zaprzeczanie istnieniu Boga.
[19] Tora, Bereszit, 11:3.
[20] Tora, Szemot, 1:10.
[21] Tora, Szemot 1:9.
[22] Tora, Szemot, 1:12.