25) Wyjaśnijmy teraz, co jest wewnętrznym sensem światów BE’A – co stało się ich właściwościami. Wiedz, że nie istnieje obiekt, w którym nie byłoby wewnętrznej i zewnętrznej części, nawet we właściwości kelim, jak powiedziano wyżej. Dlatego zewnętrzne od połowy sfiry tiferet i NeH’I de-A’K do sijum raglin podzielone na dwie właściwości: zewnętrzna część od strony panim nazywa się Bria, a od strony achor nazywa się Jecira.
* Wrota przedmów, str.35

Or paszut

25) Nie istnieje obiekt, w którym by nie było wewnętrznej i zewnętrznej części, nawet we właściwości kelim. Kelim godne otrzymania światła Ga’R nazywane są wewnętrzne, a kelim niegodne otrzymania światła Ga’R nazywane zewnętrzne. Dlatego każdy parcuf jest podzielony w miejscu tabura w ten sposób, że część, która jest powyżej tabura, w którą on może otrzymywać światła Ga’R, nazywa się wewnętrzna, a część poniżej tabura, gdzie parcuf nie może otrzymywać światła Ga’R, nazywa się zewnętrzną. Tak samo i kelim, znajdujące się poniżej tabura, są podzielone na wewnętrzne i zewnętrzne. Kiedy (NeH’I wyższego) obłaczają się i formują mochin w niższym, wtedy NeH’I wyższego są podzielone na trzy trzecie: rosz, toch i sof, czyli HaBa’D, HaGa’T, NeH’I, dlatego że rozprzestrzeniają się i tworzą w niższym pełny parcuf: rosz, toch, sof. I dlatego dzielą się NeH’I od tabura i niżej również na wewnętrzne i zewnętrzne. Ich HaBa’D HaGa’T do tabura nazywane są wewnętrzne, a niższa trzecia NeH’I, będąca NeH’I de-NeH’I, nazywa się zewnętrzne.

Zewnętrzne od połowy sfiry tiferet i NeH’I de-A’K do sijum raglin podzielone na dwie właściwości: zewnętrzna część od strony panim nazywa się Bria. Pełny opis parcufim światów A’K i Nekudim opisany jest w Talmudzie dziesięciu sfirot cz.6, a niżej obejrzymy to w skrócie. Dziesięć pierwszych sfirot, które wyszły po C’A, nazywane są wewnętrzną AWA’Ja de-A’K lub wewnętrznym A’K. I jest to kaw Ejn Sof Baruchu, który zaczyna się w pobliżu or makif Ejn Sof Baruchu i kończy się w kropce tego świata. Na niego, od pe de-rosz do tabura, obłacza się parcuf A’B de-A’K, a od pe de-rosz parcufa A’B do sijum raglin wewnętrznego A’K obłacza się parcuf Sa’G de-A’K – i to do kropki tego świata. I ten parcuf Sa’G de-A’K sam w sobie jest podzielony na dwa oddzielne parcufim, które są nazywane taamim i nekudot. Jego parcuf taamim zaczyna się od pe de-rosz parcufa A’B świata A’K i kończy się na jednym poziomie z raglej A’B, czyli na taburze wewnętrznego A’K. A parcuf Nekudot de-Sa’G de-A’K zaczyna się za ukończeniem taamim de-Sa’G, w miejscu tabura wewnętrznego A’K i kończy się na jednym poziomie z raglej wewnętrznego A’K, czyli w kropce tego świata.

TaNH’I de-A’K, o których mówi Ari – są to TaNH’I wewnętrznego A’K, czyli wewnętrzną AWA’Ja. One od tabura A’K i niżej obłaczają się wewnątrz całego parcufa Nekudot de-Sa’G de-A’K. I dlatego one są rozpatrywane jako pełny parcuf rosz-toch-sof, i odpowiednio podzielone na wewnętrzne i zewnętrzne: jego HaBa’D HaGa’T do haze nazywają się wewnętrzne (pnimijut), a od haze do sijum raglaim w kropce tego świata – nazywają się zewnętrzne (hiconijut). Dodatkowo od jego haze i niżej on również dzieli się na dwie właściwości – panim i achor: od haze do sijum tiferet – nazywa się panim, a jego NeH’I nazywane achor. I panim – jest to właściwość Bria, a achor – jest to właściwość Jecira i Asija.

26) Kiedy pojawiło się życzenie u Maacila (Stworzyciela) stworzyć świat Nekudim, jak zostało wyjaśnione wyżej, że A’K skrócił siebie po raz drugi i wzniósł do góry wewnętrzną część, światło w nim, znajdującą się od połowy tiferet i niżej. A następnie wyszło to światło poprzez ejnaim i rozprzestrzeniło się na zewnątrz od połowy sfiry tiferet w nim i niżej, i uformowało świat Nekudim.

Or paszut

26) Skrócił siebie po raz drugi i wzniósł do góry wewnętrzną część, światło w nim, znajdującą się od połowy tiferet i niżej. A następnie wyszło to światło poprzez ejnaim. Istota tego C’B już wyjaśniona była wyżej w p.16 od słów „Jednak chociaż…”. C’A było uczynione wyłącznie na sfirę malchut, tak żeby ona nie otrzymywała ona wewnątrz siebie or elion, i dzięki temu okazuje się, że malchut stworzyła sof i sijum na or elion. Jednak C’B było uczynione w miejscu biny, ponieważ malchut wzniosła się i połączyła się ze sfirą bina i teraz or elion kończy się w sfirze bina. Sens tego jest nie w tym, że sama sfira bina skróciła się, żeby nie otrzymywać or elion (wyższego światła), a w tym, że już skrócona malchut wymieszała się i połączyła się teraz z biną. Tym samym or elion przestało rozprzestrzeniać się tam z powodu malchut, znajdującej się w binie. I dlatego or elion zatrzymuje się w miejscu sfiry bina.

I są w tej skróconej malchut dwie właściwości. Pierwsza – jest to malchut łącząca się w ziwug de-akaa z or elion (malchut mizdaweget), dzięki czemu ona wznosi or hozer z dołu do góry i obłacza w niego or elion. To obłóczenie tworzy dziesięć sfirot rosz parcufa. Również siłą tego or hozer, który ona wzniosła w dziesięciu sfirot, ona rozprzestrzenia się od siebie i w dół (minej u-bej), i wychodzi dziesięć sfirot guf parcufa do sijum raglaim, jak napisano w Talmudzie dziesięciu sfirot w części trzeciej. Druga – jest to właściwość malchut zamykająca or elion (malchut mesajemet). Ponieważ po tym, jak siłą swojego or hozer w niej malchut rozszerza się z góry w dół (minej u-bej) w dziesięć sfirot guf, w związku ze skróceniem, które na nią uczyniono, tylko dziewięć wyższych sfirot w jej or hozer (odbitym świetle) godne otrzymać światło. I dlatego ona sama nie jest godna otrzymania, zatrzymując wyższe światło i kończąc guf. W ten sposób, cały sijum raglaim parcufa powstaje z powodu malchut mesajemet. I dwie te właściwości nazywane również „malchut de-rosz” i „malchut de-guf”, gdyż malchut de-rosz jest to malchut mizdaweget, a malchut de-guf jest to malchut mesajemet.

Również zostało wyjaśnione wyżej (w p.1), że tylko dziesięć sfirot rosz i Ga’R nazywają się KaHa’B Tu’M, lecz dziesięć sfirot Wa’K i guf nazywają się nie KaHa’B Zo’N, a HaGa’T Ne’H. I wiadomo, że każdy guf parcufa uważa się jako Wa’K w odniesieniu do jego rosz. I wychodzi, że HaGa’T – one dokładnie jak KaHa’B, tylko KaHa’B w guf nazywają się HaGa’T.

Okazuje się, że w C’B, kiedy właściwość skróconej malchut wzniosła się do sfiry bina, tam również rozróżniane są dwie bhiny malchut. Malchut de-guf (malchut mesajemet) wzniosła się do miejsca biny de-guf, czyli do sfiry tiferet, gdyż sfira tiferet odpowiada binie de-guf. A malchut de-rosz (malchut mizdaweget) wzniosła się do sfiry bina de-rosz parcufa, która nazywa się nikwej ejnaim, ponieważ dziesięć sfirot rosz nazywane są: galgalta, ejnaim, ozen, hotem, pe. Ejnaim odpowiada hochmie w rosz, a nikwej ejnaim – jest to bina, nukwa de-hochma. I wychodzi, że miejsce ziwuga malchut de-rosz (mizdaweget), czyniącej ziwug z or elion, teraz przemieściło się w nikwej ejnaim, ponieważ malchut mizdaweget wzniosła się z miejsca pe w nikwej ejnaim, jak było wyjaśnione.

I o tym powiedziano: „I wzniósł do góry wewnętrzną część, światło w nim, znajdującą się od połowy tiferet i niżej. A następnie wyszło to światło poprzez ejnaim.” Dlatego że malchut de-guf (mesajemet), zamykająca guf, wzniosła się w binę de-guf, która nazywa się tiferet. W ten sposób, guf teraz kończy się wewnątrz tiferet. A całe światło, które znajdowało się od środka tiferet i niżej było zmuszone opuścić swoje miejsce i wznieść się w górę, powyżej środka tiferet, czyli powyżej malchut mesajemet (zamykającej malchut). Odpowiednio malchut de-rosz, malchut mizdaweget (malchut czyniąca ziwug), wzniosła się z miejsca pe w nikwej ejnaim. I tam teraz odbywa się ziwug de-akaa ze światłem. Jak napisano:„…następnie światło wyszło poprzez ejnaim…”, ponieważ dzięki nowemu skróceniu ziwug odbywa się w nikwej ejnaim, a poziom ziwuga rozprzestrzenia się i schodzi w dół poprzez ejnaim. I jest to poziom dziesięciu sfirot świata Nekudim, który rozprzestrzenia się od tabura A’K i niżej, czyli wewnątrz kelim parcufa Nekudot de-Sa’G, znajdujących się od tabura A’K i niżej.

Wyżej było powiedziane, że sam parcuf Nekudot de-Sa’G, znajdujący się od tabura i niżej, również jest podzielony jako skutek C’B, w ogólnym parcufie Sa’G de-A’K, czyli tam, gdzie odbywa się ziwug dla wszystkich nekudot. Ponieważ natychmiast podczas nowego skrócenia wzniosła się malchut mesajemet z poziomu raglaim parcufa Nekudot de-Sa’G do poziomu haze w nim. W ten sposób wszystkie kelim, znajdujące się poniżej haze, oddzieliły się od parcufa i spadły do poziomu poniżej raglej wewnętrznego A’K, gdyż one teraz znajdują się pod malchut mesajemet, która teraz znajduje się na poziomie haze. I przestudiuj (to) w części szóstej.

Dalej zostanie wyjaśnione, że sam parcuf Nekudot de-Sa’G, znajdujący się od tabura i niżej, również okazuje się podzielony z powodu C’B, podobnie do tego, jak wyjaśniał raw na temat parcufa Sa’G de-A’K, w którym ziwug jest czyniony ze względu na nekudot (czyli ze względu na stworzenie Nekudim). Bowiem natychmiast w momencie, kiedy następuje C’B, wznosi się malchut mesajemet z miejsca raglaim parcufa Nekudot de-Sa’G do miejsca jego haze. I okazuje się, że wszystkie kelim od haze i niżej oddzielają się od tego parcufa, i upadają we właściwość niższych raglaim wewnętrznego A’K, ponieważ znajdują się one pod malchut mesajemet, znajdującej się w miejscu haze.

27) Od razu podczas cimcuma, co jest wzniesieniem światła w górę, do tego jak światło wyszło z ejnaim i zanim został stworzony świat Nekudim – natychmiast pociemniały, straciły światło, dwie zewnętrzne bhiny, ponieważ or pnimi wzniosło się do góry, gdyż nie mogło znajdować się tam, a te dwie bhiny opuściły się w dół, pod raglej joszer świata Adam Kadmon, w miejsce or makif, które znajduje się wyłącznie pod raglej joszer świata Adam Kadmon.

Or paszut

27) Od razu podczas cimcuma, co jest wzniesieniem światła w górę, do tego jak światło wyszło z ejnaim i zanim został stworzony świat Nekudim – natychmiast pociemniały, straciły światło, dwie zewnętrzne bhiny. Wyjaśnienie. Wzniesienie malchut mesajemet do połowy tiferet A’K nie pozostawiło żadnego śladu w samym świecie A’K. Wzniesienie malchut było potrzebne dlatego, żeby dokonać nowy ziwug dla niższego parcufa, będącego Nekudim. Sam A’K pozostał bez zmian, ponieważ każde nowe skrócenie działa wyłącznie od miejsca jego wyjścia i niżej, ale w żaden sposób nie wpływa na miejsce powyżej niego. Dlatego wewnątrz samego parcufa A’K nie powstało żadne nowe sijum, a nowy cimcum, który wynikł w tym skróceniu, dotyczy wyłącznie kelim niższego parcufa A’K, który nazywa się Nekudot de-Sa’G i zaczyna się od tabura A’K i kończy się w kropce tego świata.

W tym parcufie Nekudot de-Sa’G de-A’K, razem ze wzniesieniem malchut w binę, pojawił się nowy sijum. I stąd zaczęło działać nowe ograniczenie oddzielając kelim, które znajdowały się poniżej poziomu haze, z powodu malchut, która wzniosła się tam. W ten sposób cała ta część, od haze i w dół, do kropki tego świata, została oddzielona od parcufa i nie nadaje się teraz dla otrzymywania żadnego światła, podobnie jak kropka tego świata, która znajduje się pod raglej wewnętrznego A’K. (Raw nazywa ten parcuf „połowa tiferet de-A’K i niżej”, a w innych miejscach nazywa go „Nekudot de-Sa’G”. Jest to pełny parcuf, zawierający rosz i guf, z którego z powodu C’B wyszło i wzniosło się powyżej tabura A’K całe światło, jak opisano wyżej w wyjaśnieniach rawa.)

I powiedziano, że: „Od razu podczas cimcuma, co jest wzniesieniem światła w górę, do tego jak światło wyszło z ejnaim i zanim został stworzony świat Nekudim – natychmiast pociemniały, straciły światło, dwie zewnętrzne bhiny, ponieważ or pnimi wzniosło się do góry.” Jak napisano wyżej, że w tym parcufie Nekudot de-Sa’G są cztery części. Od haze i wyżej nazywa się pnimijut (wewnętrzna), a od haze i niżej nazywa się hiconijut (zewnętrzna). Zewnętrzna część, w swojej kolejności, podzielona na panim i achor. I te dwie zewnętrzne właściwości, czyli panim i achor od poziomu haze i w dół, upadły i oddzieliły się od parcufa z powodu wzniesienia malchut mesajemet do haze. I to jest to, co miał na uwadze raw: „stały się ciemne, straciły światło, dwie zewnętrzne bhiny, ponieważ wewnętrzne światło wzniosło się do góry”, czyli z tego powodu, że malchut mesajemet wzniosła się powyżej tych bhinot, one straciły całe swoje wewnętrzne światło (or pnimi).

A napisane: „Natychmiast podczas cimcuma, do tego jak światło wyszło z ejnaim…” wskazuje na to, że zdarzyło się to wcześniej, zanim był dokonany ziwug na malchut de-rosz, która wzniosła się do poziomu ejnaim. Ponieważ w rzeczywistości wtedy cały parcuf stał się pusty, i również jego wewnętrzne kelim od haze i wyżej, ponieważ wszystkie światła od tabura A’K i niżej wyszły stąd, jak powiedziano wyżej. Jednak kelim od haze i wyżej, pomimo tego, że światła wyszły z nich, nie zostały oddzielone od kategorii Acilut. Przyczyna jest w tym, że malchut mesajemet również i teraz znajduje się poniżej nich, i dlatego po ziwugu one będą mogły otrzymywać or elion. Tymczasem dwie zewnętrzne bhiny, które znajdują się teraz poniżej malchut mesajemet, całkowicie zostały oddzielone od Acilut, i one podobne do tego, jakby znajdowały się pod kropką tego świata. I nawet po tym, jak był uczyniony ziwug w ejnaim – nawet wtedy one nie nadają się dla otrzymywania or elion, ponieważ znajdują się poniżej kropki sijuma.

A te dwie bhiny opuściły się w dół, pod raglej joszer świata Adam Kadmon, w miejsce or makif, które znajduje się wyłącznie pod raglej joszer świata Adam Kadmon. Czyli wspomniane zewnętrzne bhinot Nekudot de-Sa’G od haze i niżej teraz zostały opuszczone poniżej poziomu raglej A’K, w przyszłe miejsce znajdowania się or makif de-joszer. Ponieważ sijum raglaim A’K – to kropka tego świata, one opuściły się i spadły teraz poniżej kropki tego świata. Ponieważ w stosunku do parcufa Nekudot de-Sa’G, w którym malchut mesajemet wzniosła się na miejsce bina de-guf, kropki haze w tiferet, tam w kropce haze znajduje się ukończenie (sijum) or elion. I obróciły się kelim, które od haze i niżej, w całkowitą ciemność, praktycznie podobnie do tego świata, który znajduje się poniżej raglej A’K. Dlatego uważa się, że dwie zewnętrzne bhiny opuściły się poniżej raglej A’K, w miejsce ciemności. A następnie, kiedy będzie dokonany ziwug w nikwej ejnaim, tam wejdą i zaświecą tam or makif de-joszer i igulim de-Nekudim. Jednak, póki co, do tego momentu jak zostanie dokonany ziwug w nikwej ejnaim i or makif de-joszer opuści się poniżej raglej A’K, te miejsce jest całkowitą ciemnością.

Należy pamiętać o tym, że pojawienie się nowego sijum w miejscu biny de-guf, które odbyło się w C’B, nie tworzy nic w samym parcufie A’K i on zawsze kończy się w kropce tego świata, jak do C’B tak i po nim. Nowy sijum działa wyłącznie na parcuf Nekudot de-Sa’G, który również nazywa się parcufem NeH’I de-A’K. Ari łączy i mierzy upadek kelim, znajdujących się od haze Sa’G i niżej w odniesieniu do wewnętrznego A’K, gdyż kropka ukończenia raglej wewnętrznego A’K wzniosła się do poziomu haze parcufa Nekudot de-Sa’G i stworzyła tam sijum na or elion. Tym samym kelim poniżej haze są określone jako znajdujące się pod raglaim wewnętrznego A’K. I zrozum to.

28) Lecz one nie zajmują całego pozostałego miejsca otaczającego światła (or makif) lub miejsca poniżej niego. A otaczające światło (or makif) de-joszer, które znajdowało się pod jego raglaim, wzniosło się do góry, otaczając wewnętrzną (właściwość) NeH’I de-A’K.

Or paszut

28) Lecz one nie zajmują całego pozostałego miejsca otaczającego światła (or makif) lub miejsca poniżej niego. Nie oznacza to, że kelim zajmują całą przestrzeń or makif de-joszer, a że ten or makif będzie musiał wyjść i zaokrąglić się w znacznej odległości od raglej A’K. Czyli w takiej samej mierze, w której otacza i zaokrągla się z góry, powyżej centrum tabura A’K, gdyż pojęcie igul określa, że on zaokrągla się i znajduje się w równej odległości od centrum, ponieważ centrum igula uważa się za jego sof. W ten sposób centralna kropka or makif de-joszer znajduje się w miejscu haze parcufa Nekudot de-Sa’G, gdyż to jest to miejsce, w które wzniosła się malchut mesajemet (malchut zamykająca), i or makif de-joszer zaokrągla się wokół tej kropki w jednakowym oddaleniu, zarówno z góry jak i z dołu. Wyższy igul, będący najbardziej zewnętrznym z nich wszystkich, jest sfirą keter or makif, w wychodzący po nim jest to hochma or makif – i dosłownie w ich centrum znajduje się ta malchut or makif. Nie ma żadnej różnicy w or makif w podziale na górę i dół, gdyż keter znajduje się w jednakowym oddaleniu od centrum z góry tak samo jak i z dołu.

W ten sposób, bardziej oddalony igul od centrum z dołu jest bardziej ważny, ponieważ z dołu igul malchut również znajduje się bliżej do centrum, igul Z’A znajduje się pod igulem malchut, igul bina znajduje się poniżej igula Z’A, igul hochma znajduje się poniżej igula bina, a najniższy jest igul keter. Z tego widać, że jeszcze do tego, jak wyszło światło or makif de-joszer z ejnaim, jego miejsce jest najniższym, a to znaczy najczystszym i najważniejszym. Dlatego upadłe kelim, które od haze Nekudot de-Sa’G i niżej, nie zajęły całego miejsca or makif de-joszer, a pozostają w pobliżu poniżej raglej A’K, które jest miejscem malchut makifim de-joszer, a nie poniżej niego, gdzie znajduje się miejsce pierwszych dziesięciu dziewięciu pierwszych sfirot makifim de-joszer. I o tym powiedziano: „One nie zajęły całej reszty miejsca or makif lub poniżej niego”, a wyłącznie niewielką część, czyli w pobliżu raglej A’K, a nie poniżej niego[1].

A otaczające światło (or makif) de-joszer, które znajdowało się pod jego raglaim, wzniosło się do góry, otaczając wewnętrzną (właściwość) NeH’I de-A’K. W rzeczywistości nie chodzi tu o samo or makif de-joszer, ponieważ to światło jeszcze nie wyszło. Ono objawiło się wyłącznie po ziwugu w nikwej ejnaim, a opisywany stan był do ziwuga. A tu mówi się o świetle, które wyszło z upadłych kelim, dwóch zewnętrznych bhinot od haze i niżej, gdyż to światło, które wyszło z nich, w przyszłości połączy się z dwoma makifim – lewuszim i ejchalot. Jak napisano wyżej, ze strony Zo’N, które oddzieliły się od poziomu poniżej C’B, pojawiły się dwa makifim – lewusz i ejchal. Or makif de-joszer powstały z lewuszim, którymi są oddzielone kelim Z’A, jak wskazano wyżej (p.22-23). Raw mówi nam, że to światło, które oddzieliło się od kelim Z’A, stanie się w przyszłości makifim de-joszer. Źródłem or makif de-igulim stały się ejchalot – oddzielone kelim malchut. W ten sposób ono wyszło z upadłych kelim, które znajdują się pod raglaim A’K, i podniosły się na swoje dawne miejsce, czyli na miejsce NeH’I de-A’K, w które obłaczały się przed C’B. Istnieje reguła, zgodnie z którą światła nigdy nie upadają, a zawsze pozostają na swoich miejscach, jak i przedtem bez jakiejkolwiek zmiany. Wyłącznie kelim upadają poniżej raglej A’K. Jak powiedziano: „Otaczające światło (or makif) de-joszer, które znajdowało się pod jego raglaim, wzniosło się do góry”, czyli na miejsce, w którym były obłóczone w swoje kelim.

Należy wiedzieć, że te dwie zewnętrzne bhiny TaNH’I de-A’K od haze Nekudot de-Sa’G i niżej, które spadły pod raglej A’K, są niczym innym jak kelim Z’A i malchut tego parcufa. Gdyż dzięki wzniesieniu malchut w miejsce w biny, bina została podzielona na dwie części, na Ga’R i Zo’N. Jej Ga’R pozostały na swoim poziomie, a tylko jej Zo’N spadły w dół. Okazuje się, że istnieją tu dwie bhiny Zo’N: Zo’N de-bina i Zo’N ogólne. Spadły w dół wyłącznie kelim Zo’N, gdyż Zo’N de-bina również uważane są za Z’A i malchut. I wychodzi, że nie cała bina guf, nazywana tiferet, spadła w dół, a wyłącznie jej połowa, czyli bhinot Zo’N de-tiferet, określone jako (właściwość) od haze i niżej, do sijuma tiferet.

I stąd dobrze zrozum dwie zewnętrzne bhiny, które raw określa jako panim i achor. Gdyż są tu dwie bhiny Zo’N: pierwsza – rzeczywisty Zo’N, druga – Zo’N de-bina, będące niższą połową tiferet. I dlatego Zo’N de-bina uważane właściwością panim, a kelim rzeczywistych Zo’N uważane właściwością achor. Dlatego z właściwości kelim de-panim, będących właściwością bina, powstał świat Bria, a Bria – jest to bina, jak wiadomo. A z właściwości kelim achor powstały światy Jecira i Asija, gdyż one są rzeczywistymi Zo’N.

29) Przy opuszczeniu Bria i Jecira pod raglaim de-A’K one znajdują się w miejscu niegodnym ich. To opuszczenie doprowadziło do tego, że coraz bardziej oddalają się do or elion, i ich zewnętrzna strona achoraim zaczęła ciemnieć, coraz bardziej i bardziej. I wtedy zewnętrzna strona achor opuściła się w dół, w miejsce które nazywane Asija.

Or paszut

29) Przy opuszczeniu Bria i Jecira pod raglaim de-A’K one znajdują się w miejscu niegodnym ich. I wtedy zewnętrzna strona achor opuściła się w dół, w miejsce które nazywane Asija.Zostało wyjaśnione wyżej, że są w tych upadłych kelim dwie właściwości: panim i achor. Panim – jest to Bria, a achor – włącza w siebie światy Jecira i Asija, i one nazywają się wewnętrznym (Jecira) i zewnętrznym (Asija). O tym powiedział raw, że kelim upadły poniżej raglej A’K i nie znajdują się w przeznaczonym dla nich miejscu, dlatego że obecność na ich godnym miejscu było obłóczeniem na NeH’I wewnętrznego A’K, podobnie do obecnego stanu BE’A, które są naprawione i kończą się na jednym poziomie z NeH’I wewnętrznego A’K, czyli z raglaim A’K, podobnie jak obecny świat Asija – w miejscu sijum raglaim A’K. Jednak wtedy, do tego zanim odbył się ziwug w nikwej ejnaim, wszystkie światy upadły i opuściły się poniżej raglaim A’K, i znajdują się teraz poniżej swojego miejsca: świat Asija, będący zewnętrznym de-achor, opuścił się poniżej miejsca, które nazywa się „Asija”, i tak samo świat Bria – poniżej miejsca, które nazywa się teraz „Bria”, i tak samo świat Jecira – poniżej miejsca, które nazywa się teraz „Jecira”.

Czyli wszystkie one znajdują się poniżej kropki sijum raglaim A’K, kropki tego świata. A to, że napisano „poniżej, w miejsce, nazywane Asija” – oznacza „poniżej miejsca nazywanego Asija”, ponieważ raglaim A’K kończą się w kropce tego świata, który znajduje się poniżej miejsca nazywanego Asija.

30) Następnie wyszło świecenie or elion poprzez ejnaim i obłóczyło się od połowy tiferet A’K i niżej, i był stworzony świat Nekudim. A główne światło, będące korzeniem (szoresz), pozostało w panim. I już zostało wyjaśnione, że na początku wychodzą igulim świata Nekudim, i w zaokrągleniu otaczają NeH’I A’K, i otaczają jego również pod raglaim joszer, i zatrzymują się pomiędzy (miejscem) pod raglaim A’K i zewnętrznymi właściwościami, czyli światami Bria i Jecira, które opuściły się tam. I one były wygnane stąd, nie znalazły miejsca. I wzniosły się te dwie zewnętrzne właściwości na swoje miejsce w górę, w achor Nekudim.

Or paszut

30) Na początku wychodzą igulim świata Nekudim, i w zaokrągleniu otaczają NeH’I A’K, i otaczają jego również pod raglaim joszer. Tak jest we wszystkich parcufim: igulim poprzedzają joszer. Odbywa się tak dlatego, że igulim wychodzą z powodu ziwuga malchut de-rosz, zgodnie z zasadą „z dołu do góry”, i ich światło – wyłącznie światłem rosz. Jednak od stadium rozprzestrzenienia malchut w dziesięć sfirot guf „z góry w dół”, co nazywa się „joszer”, igulim nie mają nic, jak napisał raw w Ec Chaim, wrota 1, gałąź 4. I dlatego okazuje się, że igulim zawsze poprzedzają joszer, tak jak rosz poprzedza guf. Wyjaśniono to szczegółowo w Talmudzie dziesięciu sfirot w części drugiej.

Istnieją zatem dwie kategorie igulim: igulim C’A i igulim C’B. Igulim – jest to właściwość otaczających świateł (or makif), jak napisano w p.23 – patrz tam. Gdyż po tym jak malchut została skrócona i przestała otrzymywać światło, pojawił się hisaron (brak) w jednym kli z 10-ciu sfirot. Te brakujące w C’A kli otrzymywania w parcufim A’K oddzieliło się od wewnętrznego i stało się otaczającym. I teraz, po ziwugu „z dołu do góry”, który odbył się w malchut de-rosz A’K, w tych igulim wyszły otaczające światła. Ponieważ cała ta część (światła), która powinna obłóczyć się w malchut de-rosz, gdyby nie było skrócenia, wyszła na zewnątrz z rosz i stała się otaczającymi światłami nad kelim igulim. W ten sposób kelim de-igulim, pochodzą od właściwości otrzymującej malchut, której brakuje w dziesięciu wewnętrznych sfirot rosz de-A’K. A otaczające światła igulim – to cała miara światła, którą można byłoby otrzymać w dziesięć sfirot rosz, jeżeli nie byłoby skrócenia malchut. I zrozum to. Jednak w momencie rozprzestrzenienia malchut w dziesięć sfirot guf więcej nie ma kategorii igulim, ponieważ to rozprzestrzenienie z góry w dół (wychodzi) od ziwug de-akaa rosz na miarę odbitego światła skróconej malchut. I w niej już nie ma tego otrzymywania malchut, z którego powstały kelim de-igulim. I tu dalej nie rozprzestrzenia się żadne światło, odnoszące się do tej otrzymującej malchut, żeby (ono mogło) stać się otaczającym światłem, ponieważ znajduje się już pod masachem, znajdującym się w malchut de-rosz.

Jednak podczas C’B świata A’K, odbywającego się w miejscu biny, dwa kelim Zo’N wyszły, oddzieliły się, przestały otrzymywać światło wewnątrz nich i stały się niegodne tego, żeby być wewnętrznymi kelim. I wtedy z właściwości tych dwóch kelim powstały zupełnie nowe igulim, które są nazywane: lewuszim i ejchalot. Igulim, które powstały się z kelim Z’A, są nazywane lewuszim, a otaczające światła w nich nazywane są makifim de-joszer. Igulim, które powstały z kelim malchut nazywane są ejchalot lub bajtim, a otaczające światła w nich nazywane są makifim de-igulim. W ten sposób są dwie kategorie igulim z dwóch skróceń.

I jest to sens powiedzianego: „Stwórca stworzył człowieka prostym (ישר), i to potrzebowało wielkiego rozmyślenia…”[2], jak napisano w Ec Chaim (w.8, rozdz.1). Po tym jak wyszedł świat A’K w postaci joszer, dziesięciu sfirot guf, nie ma niezbędności w tym, żeby z niego powstały również igulim. Tak jak wszystko to, co zostało oddzielone od dziesięciu sfirot de-A’K, czyli właściwość otrzymującej malchut do jej skrócenia, ono zostało już oddzielone podczas pierwszego ziwuga w rosz. Od masachu i niżej ona rozprzestrzeniła się w wewnętrznych kelim tylko we właściwości dziewięciu pierwszych sfirot, i więcej nie ma tam kelim do oddzielenia i stworzenia igulim. I to tajemnica tego, co zostało powiedziane: „Stworzył Wszechmogący (Elokim) człowieka prostym”, czyli mówi o tym, że guf człowieka wyszedł w postaci joszer (prostej). Jednak „I to (hej-mem-hej) potrzebowało wielkiego rozmyślenia” – „I to” otaczające dziesięć sfirot Nekudim, które pojawiły się podczas C’B, kiedy połączyły się obie „hej” razem. Jak napisano wyżej, że niższa hej wzniosła się i połączyła się z wyższą hej, i dzięki temu wyszły nowe igulim po joszer de-A’K – a mianowicie z kelim Z’A, kiedy one również oddzieliły się od wewnętrznych i stały się kelim de-igulim.

To pozwala zrozumieć przyczynę, dlaczego lewuszim, które pojawiły się z kelim Z’A, nazywane makifim de-joszer, bez względu na to, że one – kategoria igulim, tak samo jak ejchalot. Wszak one zaokrąglają się wewnątrz ejchalot (jak napisano w Ec Chaim, w.40, rozdz.3). A skoro tak, to wynika pytanie – dlaczego jednak one są nazywane makifim de-joszer? I nie można powiedzieć, że one tak nazywają się dlatego, że świecą w joszer, przecież również makifim de-igulim świecą w joszer, jak i one. Ale dzięki temu, co powiedziano wyżej, jest to zrozumiałe. Bowiem makifim de-igulim biorą swój początek od kli malchut, i ponieważ one powstały jeszcze przed C’A w parcufim A’K, i przed nimi jeszcze nie było żadnego joszer, dlatego one uważane za or makif de-igulim. Jednak makifim de-lewuszim powstały z kli Z’A, i wynikły teraz, w C’B. W parcufim A’K po C’A one były joszer i wewnętrznymi kelim guf, dlatego one nazywają się imieniem „makifim de-joszer”, czyli według ich korzenia w A’K, kiedy one były właśnie joszer i kategorią wewnętrznych kelim. I zrozum to.

I one były wygnane stąd, nie znalazły miejsca. I wzniosły się te dwie zewnętrzne właściwości na swoje miejsce w górę, w achor Nekudim. Do tego jak odbył się ziwug w nikwej ejnaim makifim de-joszer więcej nie wychodzą. Wszak one wychodzą tylko w wtedy, kiedy dzięki rozprzestrzenieniu wyższego światła zostanie dokonany ziwug w malchut rosz, w którym ona poprzez ziwug de-akaa odpycha wszystkie części or elion, które chcą rozprzestrzenić się w niej (jak napisano w Talmudzie dziesięciu sfirot w wewnętrznym spostrzeganiu części drugiej – patrz tam dokładnie). Wtedy te odepchnięte części wychodzą na zewnątrz i stają się otaczającym światłem. W ten sposób otaczające światło pojawia się dopiero po ziwugu, zachodzącym w malchut de-rosz.

W ten sposób od razu podczas cimcum, jeszcze do tego jak wyszło światło przez ejnaim, tworząc światło otaczające (or makif), czyli kiedy malchut mesajemet wzniosła się w binę de-guf, czyli w miejsce haze w tiferet, oddzieliły się kelim, które od haze i niżej – w ich panim i achor, i spadły poniżej kropki sijuma wewnętrznego A’K, czyli pod raglaim, ponieważ kropka sijuma parcufa Nekudot de-Sa’G znajduje się już w miejscu haze, które powyżej nich. Dlatego one dalej nie mogą obłaczać się na wewnętrzne NeH’I de-A’K, jak wcześniej. Ich poziom teraz absolutnie poniżej tych NeH’I de-A’K, ponieważ one są pod kropką sijum, i w odniesieniu do A’K uważane są jakby były pod jego raglaim, znajdującymi się nad kropką tego świata.

Jednak teraz, po tym jak odbył się ziwug w nikwej ejnaim i wyszły, podobnie do krążków cebuli, otaczające światła lewuszim i ejchalot wokół NeH’I de-A’K i pod jego raglaim, rozprzestrzenienie tego światła kończy się pomiędzy raglaim A’K i dwoma zewnętrznymi właściwościami, które spadły tu. Oznacza to, że przestrzeń lewuszim i ejchalot, które wyszły z nikwej ejnaim, wypełniła się ich otaczającymi światłami w dziesięciu sfirot. I wiadomo, że w igulim ich ukończenie jest w centrum, a ich (kategorie) „w górę” i „w dół” równe (jak napisano wyżej w Or paszut p.28). I okazuje się, że ostatnia sfira w nich, czyli malchut tych makifim, okrąża tą malchut, która wzniosła się teraz w miejsce haze – poniżej malchut de-igulim znajduje się Z’A de-igulim, a poniżej Z’A de-igulim znajduje się bina de-igulim, itd. W ten sposób uważa się, że ten upadek zewnętrznych właściwości poniżej raglej A’K staje się teraz wzniesieniem. Przecież w otaczającym świetle nie rozróżnia się pojęć góra i dół, i okazuje się, że najniższa część jest ważniejsza. I to jest to, o czym mówi Ari, że or makif de-igulim, które wyszło teraz, odwróciło ważność miejsc. I dlatego były wygnane kelim, które pozostały bez światła, z tej przestrzeni, która znajduje się poniżej raglaim A’K, ponieważ tam teraz świeci dziewięć pierwszych sfirot makifim, którego te kelim nie mają możliwości otrzymać. I dlatego to or makif ponownie wypchnęło je z powrotem na swoje miejsce do góry, tam, gdzie teraz wada, niedoskonałość jest większa, ponieważ jest ono jest bliżej do nowego centrum C’B. I to jest to, co powiedziano, że one były wypędzone. I zrozum to. (patrz Talmud dziesięciu sfirot, część 16, p.1)

31) Teraz, kiedy w Nekudim odbyło się podzielenie pomiędzy wewnętrznymi kelim NeH’I A’K i tymi zewnętrznymi właściwościami, one nie mogą znajdować się tam, ze względu na to, że były zaciemnione (pozostały bez światła). I od tego momentu są u nich siły otrzymywać światło przeznaczone dla nich, jak będzie wyjaśnione dalej z Boską pomocą w odniesieniu do naprawienia Nekudim.

Or paszut

31) Teraz, kiedy w Nekudim odbyło się podzielenie pomiędzy wewnętrznymi kelim NeH’I A’K i tymi zewnętrznymi właściwościami, one nie mogą znajdować się tam, ze względu na to, że były zaciemnione (pozostały bez światła). I od tego momentu są u nich siły otrzymywać światło przeznaczone dla nich. Wyjaśnienie. Or makif de-igulim, będące lewuszim, które powstały teraz, podczas C’B, wygnały zewnętrzne kelim w swoją właściwość sof, czyli do ich centrum. I dzięki temu one powróciły dokładnie do miejsca, w którym znajdowały się przed upadkiem, czyli miejsca, które pojawiło się z powodu C’B, w kropce haze parcufa Nekudot de-Sa’G, do kropki C’A, która znajduje się pod raglaim wewnętrznego A’K. I kelim de-panim zewnętrznej części, będące 2/3 tiferet, ponownie powróciły i połączyły się w kropce haze, jak i na początku. W ten sam sposób wewnętrzne de-achor, czyli kelim NeH’I bhiny Z’A, ponownie powróciły i przyłączyły się do 2/3 tiferet, a także niższe trzecie tych NeH’I, będące kelim malchut, ponownie powróciły i połączyły się z kelim Z’A – czyli dokładnie tak, jak one rozprzestrzeniały się do C’B. I one przy tym uważane są za trzy światy: Bria, Jecira, Asija.Gdyż 2/3 tiferet od haze i niżej do jego sijuma stają się światem Bria. I chociaż one właściwość Zo’N (jak napisano wyżej w p.28), jednak to właściwość Zo’N biny, i dlatego stają się światem Bria, będącym właściwością biny. Dwie właściwości zewnętrznego de-achor, będące NeH’I, stają się światem Jecira i Asija. Gdyż jest to całkowicie właściwość Zo’N – przecież necach i hod guf – są to właśnie Zo’N (jak napisano wyżej w p.1 – patrz tam).

Jednak będzie pomyłką myśleć, że one powróciły w stan Acilut, podobnie jak kelim od haze i wyżej w Nekudot de-Sa’G. Ponieważ pojawiła się tam właściwość parsy, będącej nowym masachem C’B w tym miejscu haze, i wyższe światło (or elion) nie może rozprzestrzenić się stąd i niżej, a one otrzymują wyłącznie małe świecenie, które może przejść poprzez parsę w dół. I o tym napisano: „Są u nich siły otrzymać światło przeznaczone dla nich” – czyli światło, które może przejść poprzez parsę, nazywane światłem tolada (światłem przedłużenia, porodzenia), a nie światłem Acilut.

I nie trudź się tym, że or makif de-igulim wygnały kelim z miejsca poniżej raglej A’K z tego powodu, że w odniesieniu do nich (do igulim) miejsce bardziej niskie jest bardziej ważnym, jak napisano wyżej. A jeżeli tak, to powinny były wszystkie te kelim BE’A odwrócić się, czyli powinna być zmieniona ich kolejność. Asija powinna znajdować się w pobliżu kropki haze, tam, gdzie jest sof igulim i jest to najniższe, najgorsze miejsce, a poniżej niej – Jecira, jeszcze niżej – Bria, czyli zgodnie z porządkiem, który jest w igulim. Jednak rzecz w tym, że świecenie igulim absolutnie nie działa w miejscu, gdzie znajduje się miara joszer de-A’K. I istnieje reguła: świecenie igulim działa tylko i wyłącznie we właściwości rosz. I dlatego po tym jak one powróciły na miejsce NeH’I wewnętrznego A’K, one natychmiast przyjęły porządek joszer, czyli kiedy wyższe są ważniejsze. I wszystko co dotyczy wygnania działa tylko w stosunku do przestrzeni pod raglej A’K.

32) I Bria powróciła naprzeciwko panim, Jecira – naprzeciwko achor, podobnie do tego, jak było na początku. W ten sposób wyjaśniliśmy czwartą przyczynę wyjścia świata Nekudim, wychodzącego poprzez igulim, jak było powiedziane wyżej. I teraz powraca miejsce światów BE’A, będąc pustką i pustą przestrzenią, jak i na początku.

33) I wiedz, że kiedy usłyszałem o czwartej przyczynie, zapisałem to szybko i zwięźle, i teraz przedstawiam ci, moim skromnym zdaniem to, co usłyszałem. Miejsce BE’A – to achoraim de-Nekudim de-igulim. I to jest w rzeczywistości zewnętrzna właściwość, która się wzniosła. Lecz tu wydaje się odwrotnie – że miejsce światów BE’A jest z dołu, we wspomnianej pustej przestrzeni. I należy o tym pomyśleć.
* Przedmowa wrót, w.2, cz.1, rozdz.3

Or paszut

33) Miejsce BE’A – to achoraim de-Nekudim de-igulim. Lecz tu wydaje się odwrotnie – że miejsce światów BE’A jest z dołu, we wspomnianej pustej przestrzeni. Trudność rawa Chaim Witala jest w tym, że ze wszystkich prac Ari wiadomo o tym[3], że miejsce BE’A znajduje się pod całym światem Nekudim, a tu on usłyszał, że igulim Nekudim zaokrąglają się pod raglej A’K. Stąd jakby wynika, że wszystkie trzy światy BE’A zajmują pustą przestrzeń poniżej raglej A’K, czyli poniżej igulim de-Nekudim, które zaokrąglone wokół raglej A’K.

Jednak ta trudność wynikła u niego, zanim zobaczył cały schemat[4] świata A’K. Wtedy on uważał, że w Nekudim w ogóle nie było kategorii joszer, a tylko igulim. A joszer pojawia się dopiero w nowym M’A. A jeżeli tak, to powiedziane o światach BE’A, że one znajdują się pod igulim de-Nekudim, znaczyłoby, że one znajdują się w przestrzeni poniżej raglej A’K. A jest to niemożliwe z wielu przyczyn, i cała ta sytuacja wywołuje wątpliwość w to, co usłyszał od Ari. Jednak po tym jak zapoznał się z całym układem świata A’K, zobaczył, że również w świecie Nekudim wyszły igulim i joszer (jak napisano w Ec Chaim, w.10, koniec rozdz.4). A jeżeli tak, nie wydaje się sprzecznością usłyszane, że światy BE’A znajdują się poniżej Nekudim, to znaczy poniżej joszer de-Nekudim, gdyż joszer de-Nekudim zaczynają się w taburze de-A’K, tak samo jak parcuf Nekudot de-Sa’G, i kończą się w kropce haze parcufa Nekudot de-Sa’G, a tam rozprzestrzenia się parsa i jest to kropka nowego sijuma raglaim A’K de-joszer. Czyli (stąd i do) kropki tego świata – miejsce przyszłych trzech światów BE’A, jak szczegółowo napisano wyżej. A igulim de-Nekudim będące otaczającymi Nekudim, w rzeczywistości zaokrąglone w przestrzeni pod raglaim A’K, jak napisano tu.

34) A powiedziane przez niego skopiowałem tu tak, jak to zapisałem. We wspomnianym skróceniu zostały opuszczone zewnętrzne, panim i achor, Bria i Jecira od tabura A’K i niżej. I one opuściły się w miejsce makifim de-joszer, które znajduje się pod raglaim. I to nie wszystko, lecz makifim wzniosło się na ich miejsce. A podczas opuszczenia achor zewnętrznych (właściwości) pociemniało bardziej i opuściło się dalej w Asija. I to jest czwarta przyczyna istnienia igulim i makifim de-Nekudim, żeby je podnieść.

35) Te makifim opuściło się i wyszło w miejscu pomiędzy igulim i Bria. Były wygnane i nie znalazły żadnego miejsca, i wzniosły się do góry achoraim tego makifim Nekudim na swoje poprzednie miejsce. A a z dołu pozostało puste miejsce, które nazywa się miejscem Bria itd. To miejsce jest większe niż cały świat. Dlatego kelim Nekudim, chociaż zostaną naprawione w kelim Acilut, są od nich gorsze.

[1] Notatka wydawcy: „Patrz rysunek na końcu księgi, i objaśnienie obok niego z interpretacji autora „Stopni drabiny”, błogosławiona pamięć sprawiedliwych. Być może na się na uwadze rysunek z księgi Baal Sulama „Księga drzewa (Sefer a-Ilan)”. Jednak w tej księdze nie ma rysunków z kelim igulim. Autorem komentarza „Stopnie drabiny (Maalot a-Sulam)” księgi Zohar jest Jehuda Brandwain, jeden z uczniów Baal Sulama.
[2] Pisma, Kohelet, 7:29.
[3] Arizal (האריז”ל) – skrót imienia rabi Icchaka Luria Aszkenazi (Ari).
[4] Używane słowo (קונטרס), które zwykle tłumaczy się jako „broszura, lista”. Czasami oznacza również edytowalną tabelę (schemat).

Wrota zamiaru