Wrota zamiaru – rozdział 5

53) Wyjaśnijmy zatem, w jaki sposób wszystkie światy ogólnie tworzą jeden parcuf Adam Riszon – w ich istocie, kelim i lewuszim. I bez względu na to, że każdy świat jest samoistny, u wszystkich światów są te same bhinot: istota, kelim i obłóczenia (lewuszim). I każda ich część dzieli się zgodnie z tą samą zasadą. Należy to zapamiętać, żeby nie było potrzeby przypominać o tym za każdym razem. I wzmianka o tym jest w części Toladot, punkt 134[1].
* Ec Chaim, cz.2, w.49, rozdz.1

Or paszut

53) Jeden parcuf Adam Riszon – w ich istocie, kelim i lewuszim. I bez względu na to, że każdy świat jest samoistny, u wszystkich światów są te same bhinot: istota, kelim i obłóczenia (lewuszim). Jak napisano wyżej w p.12-14, i patrz tam w Or paszut, świat A’K jest bhiną szoresz, świat Acilut – jest istotą, świat Bria – guf i kelim, świat Jecira – lewuszim, świat Asija – ejchalot. W ten sposób A’K i ABE’A – jest to kategoria jednego Adama (Adam ehad), w którym istnieje te pięć bhinot: szoresz, neszama, guf, lewusz, ejchal. I one nazywane również: moach (mózg kostny), acamot (kości), gidim (żyły), basar (mięso), or (skóra). I one również nazywane KaHa’B Tu’M, i one również cztery litery AWA’Ja i kropka litery jud. I również one nazywane są pięcioma światłami: nefesz, ruach, neszama, haja, jechida. Patrz tam dokładnie.

54) Wyjaśnijmy teraz (zaczynając) od świata Acilut – od niego i niżej. Świat Acilut zawiera w sobie światła NaRaNHa’J i organy guf (ciała), nazywane kelim. Światła haja i jechida – to makifim, dlatego kelim obecne wyłącznie jako trzy bhiny – wewnętrzne NaRa’N.

55) I już wiadomo, że moach (mózg) – jest to kli światła neszama, lew (serce) – kli dla światła ruach, kawed (wątroba) – kli światła nefesz. Światło neszama rozprzestrzenia się w całym guf od moach do raglaim. I to nazywa się gadlut de-Z’A, czyli poziom mochin. Następnie światło ruach rozprzestrzenia się w lew, a stąd niżej w całym guf. I to wszystko – środkowe kli nazywane jenika. Gdyż lew znajduje się w Wa’K (waw kcawot, sześć końców), i jest to jenika, i obłacza się na światło neszama i kli moach, i ukrywa je. Dlatego neszama objawia się tylko w kli moach, a w guf ona ukryta. Następnie światło nefesz rozprzestrzenia się wewnątrz kawed (wątroby), a stąd i niżej obłacza się na światło ruach i kli lew. I dlatego światło ruach jest głównym tylko w kli lew.

Or paszut

55) Neszama rozprzestrzenia się w całym guf od moach do raglaim. I to nazywa się gadlut de-Z’A, czyli poziom mochin. Następnie światło ruach rozprzestrzenia się w lew, a stąd niżej w całym guf. Innymi słowy, te trzy kelim – moach, lew i kawed – obłaczają NaRa’N. To trzy pełne parcufim, ibur, jenika i mochin. Kawed – jest to dziesięć sfirot parcufa ibur, w które obłacza się światło nefesz. Lew – jest to dziesięć sfirot parcufa jenika, w które obłacza się światło ruach. Moach jest to dziesięć sfirot parcufa mochin, w które obłacza się światło neszama. Te trzy parcufim obłaczają się jeden na drugi od haze i niżej: parcuf mochin obłóczony jest od jego haze i niżej w parcuf jenika, parcuf jenika obłóczony jest od haze i niżej w parcuf ibur. W ten sposób, że raglaim wszystkich trzech parcufim dochodzą do jednego i tego samego poziomu. I on mówi tak: „Neszama rozprzestrzenia się w całym guf od moach do raglaim”. Również i ruach zaczyna się od garon i rozprzestrzenia się poprzez cały guf do poziomu raglaim, i również nefesz zaczyna się od kawed i rozprzestrzenia się do reglajm. A znaczenie tego zostało wyjaśnione w Talmudzie dziesięciu sfirot, cz.12, p.216.

Lew znajduje się w Wa’K, i jest to jenika, i obłacza się na światło neszama i kli moach, i ukrywa je. Jak napisano wyżej w pierwszym akapicie, lew – jest to parcuf jenika, który obłacza światło ruach – i jest to obłócznie od haze i niżej parcufa mochin. I tak samo kawed – będący parcufem ibur, obłacza od haze i niżej parcuf jenika. Odbywa się to w ten sposób, że HaBa’D HaGa’T każdego parcufa – są otwarte, a od haze i niżej każdy okryty swoim niższym parcufem i ukryty w nim. Lecz kiedy one obłóczone jeden w drugi, one uważane są jako jeden guf. HaBa’D i HaGa’T parcufa mochin otwarte, one są kategorią rosz do garon, a stąd i niżej on (parcuf mochin) ukryty i obłóczony w parcuf jenika, który zaczyna się od garon i jest właściwością Wa’K. HaBa’D HaGa’T parcufa jenika otwarte – on od garon i do haze z jadaim (rękami). A stąd i niżej on (parcuf jenika) ukryty w parcufie ibur, który zaczyna się w miejscu haze. I o tym powiedziano: „Lew znajduje się w Wa’K, i jest to jenika, i obłacza się na światło neszama i kli moach, i ukrywa je. Dlatego neszama objawia się tylko w moach”. Gdyż Wa’K, będące parcufem jenika, obłaczają parcuf mochin od jego haze i niżej, czyli od garon ich wspólnego parcufa. A od garon parcufa mochin jest tylko właściwość rosz ogólnego parcufa. I dlatego neszama nie objawia się poniżej rosz, będąc ukrytą od garon i niżej wewnątrz parcufa jenika. I również ruach objawia się tylko od garon do haze, gdzie znajduje się właściwość lew, i pozostaje ukryte od haze i niżej wewnątrz parcufa ibur.

W ten sposób istnieją trzy pełne parcufim, obłóczone jeden na drugi od haze i niżej. HaBa’D HaGa’T każdego z nich otwarte, a NeH’I każdego ukryte i obłóczone w niższego. Rosz – Ga’R de-neszama; guf – HaBa’D HaGa’T de-ruach; a od haze do końca wspólności – HaBa’D HaGa’T NeH’I de-nefesz. Jednak one wszystkie ogólnie uważane za jeden parcuf, gdzie: rosz określa się jako jego HaBa’D, od garon do haze – jego HaGaT, od haze do sof – tylko jego NeH’I.

56) I jest to zgodne z porządkiem zejścia ich korzeni: wiadomo, że w jak cały Acilut – tak i bina, będąca neszama: na połowę otwarta, a na połowę ukryta w Z’A, będącym ruach. I tak samo w Z’A: połowa parcufa otwarta, a połowa ukryta w nukwie, będącej nefesz.

57) Okazuje się, że rozprzestrzenienie kli moach w całym guf – jest to tajemnica żył bez ubytków w środku, i tajemnica kostnego mózgu[2]. A na nich znajdują się te żyły, nazywane pulsującymi arteriami bez krwi[3], lecz wewnątrz nich ruach serca, i one obłaczają wspomniane żyły, które sięgają kostnego mózgu. Następnie naczynia krwionośne, naczynia pełne krwi, rozprzestrzeniające się od kawed (wątroby) i obłaczają naczynia bez krwi, jak mówią specjaliści od anatomii. Ponieważ pulsujące arterie – one pod naczyniami, które niosą krew.

58) W ten sposób stanie się jasne, w jaki sposób te trzy kelim znajdują się jedno w drugim. Jest to kategoria ibur, jenika i mochin, i są to kelim dla NaRa’N, gdyż jechida i haja, ponieważ one nie są wewnętrzne, nie ma odpowiadających im kelim. I je (czyli kelim NaRa’N) otacza i obłacza basar (mięso), nazywane czerwonym mięsem. I to tajemnica haszmal (blasku), otaczającego wszystkie kelim, i wszystko to: „tak jakby haszmal (blask) pochodził z wnętrza ognia”[4], czerwonego ognia, i to tajemnica czerwieni basar. A po tym – or (skóra), i to Drzewo poznania dobra w świecie Acilut.

Or paszut

58) Trzy kelim znajdują się jedno w drugim. Jest to kategoria ibur, jenika i mochin, i są to kelim dla NaRa’N, gdyż jechida i haja nie mają wewnętrznych kelim. A one (czyli kelim NaRa’N) są otoczone i obłóczone w basar. Już było wyjaśnione wyżej, że od świata Nekudim i dalej na każdym poziomie były oddzielone dwa kelim, Z’A i malchut, i obróciły się w kelim makifim świateł haja i jechida. I tylko trzy kelim pozostały na poziomie: keter, hochma i bina, w które obłaczają się trzy światła – nefesz, ruach, neszama. Również wyżej wyjaśniono, że pięć kelim KaHa’B Zo’N czasami nazywane są: moach (mózg, kostny mózg), acamot (kości), gidim (żyły, naczynia krwionośne), basar (mięso) i or (skóra). Moach, acamot i gidim są to kelim KaHa’B, a basar i or są to kelim Zo’N. Zgodnie z wyżej powiedzianymi nazwami można powiedzieć, że trzy kelim istniejące na każdym poziomie – to moach, acamot i gidim, a dwa niższe kelim – basar i or, oddzieliły się z poziomu, i obróciły się w kelim makifim dla świateł haja i jechida, i nazywane lewuszim (odzienia) i ejchalot (pałace).

I wychodzi, że jeżeliby nie oddzieliły się dwa niższe kelim z poziomu, wtedy w każdym ogólnym parcufie byłoby pięć pełnych parcufim: moach, acamot, gidim, basar i or. Teraz, kiedy są nieobecne dwa rodzaje parcufim – basar i or, w każdym ogólnym parcufie, wtedy wynika miejsce, gdzie mogą przylepić się hiconim (zewnętrzne siły). Gdyż w każdym miejscu, gdzie istnieje brak świętości, hiconim przylepiają się tam. Dlatego w sijumie każdego parcufa istnieje miejsce utrzymywania, przylepienia się hiconim. I istnieje szczególne naprawienie, które nazywa się mila (obrzezanie), gdyż u or (skóry), a jest to malchut, istnieje największe przylepienie dla hiconim, i tam powstaje klipa, u której nie ma innego naprawienia, jak tylko odciąć i odrzucić, i jest to tajemnica arla, wyrzuconej w proch. A w znajdującej się w sijumie właściwości basar, nie ma takiego dużego przyklejenia hiconim i ona naprawia się za pomocą prija (podwijania), jak napisano niżej.

Jechida i haja, ponieważ one nie są wewnętrzne, nie ma odpowiadających im kelim. I je (czyli kelim NaRa’N) otacza i obłacza basar (mięso), nazywane czerwonym mięsem. A po tym – or (skóra). Czyli z tego powodu, że światła jechida i haja nie są wewnętrzne, gdyż sfirot Z’A i malchut oddzieliły się od każdego poziomu w procesie C’B, dlatego basar i or nie są uważane jako kelim guf, a w guf są tylko trzy kelim KaHa’B, które nazywane moach, acamot, gidim, i w które obłacza się neszama. Jednak neszama nie obłacza się w dwa kelim – basar i or, i u człowieka one obłaczają właściwość zamiany, one zmieniają się i odnawiają się w ciele człowieka każdego dnia. Odbywa się to z tego powodu, że rzeczywiste kelim Z’A i malchut nie są częścią parcufa, ponieważ były oddzielone i obróciły się w lewuszim i ejchalot. A te dwa kelim Zo’N, które istnieją w parcufie, są jedynie rozprzestrzenieniem biny, jak powiedziano wyżej w p.16 od słów: „I nie przejmuj się tym…” – patrz tam. I to jest to, co napisał Ari, że żyły człowieka na końcu mięknąi stają się ciałem. To wskazuje na to, że kli basar – jest to kli Z’A, i to jedynie rozprzestrzenienie kli bina, nazywanego gidim. Patrz w Ec Chaim [Wrota Haszmal, rozdz.1, na końcu, od słów: „Wiedz, że w każdym parcufie”][5]

Haszmal (blasku), otaczającego wszystkie kelim, i wszystko to: „tak jakby haszmal (blask) pochodził z wnętrza ognia”, czerwonego ognia i to tajemnica czerwieni basar. A po tym – or (skóra), i to Drzewo poznania dobra w świecie Acilut. Basar wewnątrz parcufa jest bhiną haszmal, a or (skóra) odpowiada bhinie klipy noga[6], jak mówi Ari w p.70 i 73. Odbywa się to dopiero po tym, jak (Z’A) osiąga poziom haja. Do tej pory, dopóki w parcufie jest tylko neszama, nie jest możliwym otwarcie kli basar. Kli basar uważa się tam wyłącznie jako bhina or (skóra), która składa się z dwóch orot razem. Czyli dwa kelim, Z’A i malchut, nie są uważane jako basar i or, a jako dwie warstwy skóry (orot) połączone jedna z drugą achor be achor (jak opisano w Ec Chaim, w.41, rozdz.1 i dalej – w p.70). Ponieważ dopóki w Z’A są trzy światła NaRa’N, one obłaczają się w trzy kelim – moach, acamot, gidim, a od gidim i niżej, czyli w basar i or, żadne światło nie przenika. I wiadomo, że światła oczyszczają kelim, dlatego (basar i or) uważane są za niewyjaśnione. I dlatego obydwa one uważane za dwa rodzaje skóry, gdyż każde niewyjaśnione kli nazywa się or (skóra), jak pisał Ari dalej w p.70. Jednak wtedy, kiedy kli Z’A sięga poziomu światła haja, światło haja obłacza się w kli moach, a neszama, które znajdowało się w kli moach, opuszcza się w kli acamot, a ruach, które znajdowało się w kli acamot, opuszcza się w kli gidim, i światło nefesz, które znajdowało się w gidim, opuszcza się w kli basar. I teraz widzimy, że oczyszcza się kli de-Z’A za pomocą światła haja. I dlatego teraz są u niego cztery rodzaje kli: moach, acamot, gidim, basar. I na nie obłacza się or (skóra), i tylko skóra pozostaje niewyjaśniona.

Biorąc pod uwagę wszystko wyżej powiedziane, kli basar nie uważa się za ukończone kli, ponieważ pochodzi od rozprzestrzenienia biny. I dlatego ono nazywa się „basar haszmal”, co oznacza – malbusz (obłóczenie), które obłacza trzy (wyższe) kelim. I to basar nazywa się malbusz dlatego, że światło haja, które wyjaśnia (oczyszcza) jemu (Z’A) kli basar, przyciąga się od makif lewuszim, a następnie również i kli basar określa się imieniem „malbusz (obłóczenie)”. I istnieje również druga przyczyna. Kategoria światła haja, które wychodzi w procesie naprawienia kli basar – jest wyłącznie właściwością Wa’K de-haja. Gdyż nie jest możliwe otrzymanie Ga’R de-haja do gmar tikun, w którym zostaje anulowane C’B i makif de-lewuszim, czyli kli Z’A, które było oddzielone za pośrednictwem C’B, ponownie powraca i łączy się z parcufem podobnie jak trzy kelim KaHa’B. Wyżej w p.16 wyjaśniono, że do gmar tikun jest to jedynie rozprzestrzenienie sfiry bina, i on otrzymuje wyłącznie kategorię światła Wa’K de-haja, i dlatego określa się kli basar, jako jeszcze nie podłączone do guf, ponieważ neszama de-haja nie świeci wewnątrz guf. I ponieważ nadal jest oddzielone od guf, nazywa się go malbusz (obłóczeniem) lub haszmal, żeby pokazać, że kli basar nie znajduje się w guf, podobnie jak trzy kelim: moach, acamot i gidim. I tak wyjaśniono, że kiedy w Z’A są obecne wyłącznie światła NaRa’N, wtedy u niego w ogóle nie ma kli basar, i ono wtedy nazywa się or (skóra). A kiedy parcuf otrzymuje światło haja, pojawia się w nim kli basar, lecz razem z tym nie jest to prawdziwe kli związane z guf, ponieważ przez wszystkie 6000 lat brakuje mu Ga’R de-haja. Dlatego kli basar nie ma związanego z nim pełnego światła, a jedynie właściwość Wa’K należącego do niego światła. I wiadomo, że we wszystkich stanach Wa’K zawsze uważa się wyłącznie jako aspekt kli, i tylko Ga’R uważane są doskonałymi światłami. W ten sposób w kli basar istnieje małe świecenie kelim, tylko Wa’K, a nie Ga’R.

A po tym – or (skóra), i to Drzewo poznania dobra w świecie Acilut. To będzie wyjaśnione dalej w p.72 od słowa „Drzewo”.

Or paszut

59) Więc basar – to imię „otaczający Elokim (Elokim ha-sowewet)” i nazywa się „tronem iskier (kursaja de-szwiwin)”. Jest tak dlatego, że Elokim w napełnieniu judin – w gematrii „szin (300)”, w kwadracie – gematria „rejsz (200)”, i dwie „bet” wspólności. (A ogólnie) – jest to gematria „basar (בשר)”. Mochin de-Ga’R są nazywane AWA’Ja, a mochin de-Wa’K są nazywane Elokim. Z tego powodu, że w kli basar obecne wyłącznie mochin de-Wa’K, one są nazywane imieniem Elokim. I wiadomo, że w Wa’K istnieją trzy bhiny – ibur, jenika, mochin i wszystkie one są nazywane Elokim. Jednak mochin de-ibur – jest to tajemnica liter alef-lamed-mem (אל”ם) de-Elokim, co wskazuje na nieobecność jud-hej (י”ה) de-Elokim. Mochin de-jenika są nazywane prostym Elokim bez napełnienia, gdyż każde napełnienie wskazuje na ziwug w mochin, i ponieważ w jenika istnieje wyłącznie Wa’K de-Wa’K, czyli nefesz-ruach de-ruach, i nie ma tam nawet Ga’R de-ruach, dlatego są nazywane mochin de-Wa’K, i dlatego one – właściwość prostego (imienia) Elokim bez napełnienia. A mochin de-Wa’K jest to Ga’R de-ruach, i określone jako Elokim w napełnieniu. Wiadomo, że są trzy światła HaBa’D i one posiadają trzy napełnienia: moach hochmy nazywa się Elokim z napełnieniem judin; moach biny nazywa się Elokim z napełnieniem hejin; moach daat nazywa się Elokim z napełnieniem alefin.

I o tym powiedziano: „Elokim w napełnieniu judin – w gematrii szin (300)”. To wskazuje na to, że jest tam, w kli basar, właściwość moach hochmy kategorii Wa’K, dlatego że Elokim z napełnieniem judin jest to hochma. Jednak we właściwości moach biny kategorii Wa’K istnieje tylko właściwość achoraim, gdyż w niej brakuje Elokim z napełnieniem hejin, a achoraim Elokim, które w gematrii rejsz (200), w następujący sposób:

Alef,
El (alef-lamed),
Ele (alef-lamed-hej),
Elei (alef-lamed-hej-jud),
Elokim (alef-lamed-hej-jud-mem) – litera k w słowie nie jest obecna, ale czyta się zgodnie z tradycją.

To wskazuje nam na to, że w nim (w Wa’K) nie ma właściwości hasadim przekazywanej od moach biny, czyli od Elokim z napełnieniem hejin, i ten moach jest achoraim w stosunku do niego (Wa’K). I dlatego we właściwości daat są u niego tylko dwie wspólności: wspólność hasadim i wspólność gwurot. I to litery (słowa) „basar (בשר)”: szin – hochma, rejsz – bina, bet – daat. I dlatego ona (daat) nazywa się tronem iskier (kursaja de-szwiwin), co wskazuje na sądy, i to z powodu braku tam hasadim. I ponieważ brakuje mu hasadim, hochma również nie może obłóczyć się w niego w doskonałości.

60) A w ślad za nimi – światy BE’A, które są obłóczeniem świata Acilut, jak wiadomo. Przyczyna tego jest w tym, że przy opuszczeniu malchut ona staje się „głową lisów (rosz le szualim)”, która obłacza wyższe gufim z dołu.

Or paszut

60) Przy opuszczeniu malchut ona staje się „głową lisów (rosz le szualim)”, która obłacza wyższe gufim z dołu. Odbywa się to podczas zmniejszenia Luny, które było w czwartym dniu dni początku stworzenia. Na początku znajdowały się sfirot Zo’N w stanie dwie wielkie gwiazdy na jednym poziomie, w stanie achor be achor, i nukwa była wtedy ukończonym parcufem, który składał się z dziesięciu sfirot achor – czyli dopełnionym w ibur, jenika, mochin de-achor, co stanowi całą doskonałość parcufa Wa’K (patrz Talmud dziesięciu sfirot, cz.15 na początku). Wówczas jak Luna skarżyła się i powiedziała, że jest niemożliwe, żeby dwaj melachim (królowie) korzystali z jednej korony, jej było powiedziane: „Idź i zmniejsz siebie!”. I wtedy ona powróciła i stała się kropką pod jesod de-Z’A, tak samo, jak to było na początku, a wszystkie dziesięć sfirot jej parcufa achor opuściło się w Bria, w tajemnicy głowy lisów, ponieważ stała się kategorią Atika i otwartej rosz w Bria, jak napisał Ari w Ec Chaim, w.46, rozdz.2. Patrz także w Ec Chaim, w.26, rozdz.1-2 i w Talmudzie dziesięciu sfirot na początku cz.15.

I wiadomo, że wszystko to, co tworzyło bhinę guf de-Z’A podczas ibur i jenika, obróciło się w or (skórę) podczas gadlut (Ec Chaim, w.41, rozdz.1). Wyjaśnienie powiedzianego. Stadium ibur i jenika – są to światła Wa’K, będące ruach i nefesz. Wiadomo, że wówczas, kiedy są dwa światła ruach i nefesz, parcuf posiada tylko dwa kli – keter i hochma, które są nazywane moach i acamot. Światło ruach obłacza się w kli keter i jest to moach, a światło nefesz obłacza się w kli hochma i jest to acamot. Przy osiągnięciu neszama wyjaśnia w nim kli biny, czyli gidim. Wtedy obłacza się światło neszama w kli moach, światło ruach, które było tam, opuszcza się w kli acamot, światło nefesz, które było w kli acamot, opuszcza się w kli gidim. Otrzymanie światła haja wyjaśnia w nim kli basar, i wtedy światło haja obłacza się w kli moach, światło neszama, które było tam, opuszcza się w kli acamot, światło ruach, które było w kli acamot, opuszcza się kli gidim, światło nefesz, które było w kli gidim, opuszcza się w kli basar, które było wyjaśnione na nowo. Otrzymanie światła jechida wyjaśnia w nim kli or (skóra) i jechida obłacza się w kli moach, itd. zgodnie z wyżej powiedzianą zasadą, kiedy światło nefesz, które było w kli basar, opuszcza się teraz w kli or, które było oczyszczone światłem jechida, jak wyjaśniono wyżej w p.58.

Widzimy, że wtedy, kiedy w Z’A znajduje się tylko ibur i jenika, a jest to nefesz i ruach, wychodzi, że one obłóczone we właściwość ukończonych kelim guf de-Z’A, czyli w kelim moach i acamot. Jednak podczas gadlut, kiedy Z’A osiąga haja i jechida, to haja i jechida wypełniają te same kelim moach i acamot, a światło neszama napełnia kli gidim, i okazują się teraz ruach i nefesz obłóczonymi w swoje kelim, nazywanymi basar i or, poza jego guf. I to jest to, co pisze Ari, że wszystko to, co było guf Z’A w ibur i jenika stało się światłem w stadium gadlut. Jak już zostało wyjaśnione, światła Wa’K, które w ibur i jenika obłaczały się w guf, czyli w kelim moach i acamot, teraz obłaczają się w kelim basar i or, które nazywane razem or (skóra), żeby pokazać, że one są nieukończonymi kelim, gdyż do tej pory, dopóki panuje C’B, jest niemożliwym do końca wyjaśnić te kelim Z’A i malchut, które nazywane są basar i or. I dlatego one nazywane są or (skóra), czyli kli or nazywa się klaf, a kli basar nazywane duchsustus[7] (Ec Chaim, w.41, rozdz.1; Talmud dziesięciu sfirot, cz.16, p.156).

I powiedziano: „Przy opuszczeniu malchut ona staje się „głową lisów”, która obłacza wyższe gufim z dołu.” Gdyż każde obłóczenie sfiry malchut w światy BE’A odbywa się tylko w jej parcufie achor, który spadł w BE’A podczas zmniejszenia Luny, dlatego żeby stać się tam głową lisów. I jest on tylko kategorią Wa’K, czyli (światłami) ruach-nefesz, kiedy nawet światła w niej uważane za guf i kelim. Jak wiadomo, światło Wa’K nazywa się świeceniem kelim, a światła istnieją wyłącznie w kategorii Ga’R, i są to neszama, haja, jechida. I to jest to, co powiedziano, że kategoria gufim Acilut obłacza się w BE’A tylko za pośrednictwem malchut. W tym parcufie achor, który opuścił się w BE’A, istnieją trzy właściwości, którymi są ibur, jenika, mochin. I to trzy aspekty samego guf, czyli światła Wa’K. Właściwość mochin guf obłacza się w świat Bria i staje się (w nim) neszama[8]. Właściwość jenika guf obłacza się w świat Jecira i staje się tam neszama. A właściwość ibur guf obłacza się w świat Asija i staje się tam neszama. A mówiąc o kategorii guf Ari wyjaśnia, wskazując, że to obłóczenia Bria Wa’K – to nie basar i or, jak w Acilut podczas gadlut, a to w rzeczywistości kelim guf, i jest to moach i acamot, ponieważ parcuf achor nukwy – jest to katnut. Patrz dalej w tekście i zrozum to dobrze, ponieważ jest to źródło całej wiedzy o mochin, które znajdują się w BE’A.

61) Wewnętrzne kli moach światła neszama opuszcza się w świat Bria i obraca się tam w neszama (wewnętrzną część), bez względu na to, że jest to kli, a jednak staje się neszama dla świata, który pod nim. Jednak w samym świecie nigdy nie staje się jako kli neszama, ponieważ światła haja i jechida nigdy nie obłaczają się w świat.

Or paszut

61) Jednak w samym świecie nigdy nie staje się jako kli neszama, ponieważ światła haja i jechida nigdy nie obłaczają się w świat. Dlatego że te światła Wa’K, będące ruach i nefesz sfiry malchut de-Acilut, znajdujące się w BE’A, stanowią tam właściwość neszama, jak powiedziano wyżej w poprzednim punkcie. Jednak w samym świecie Acilut takie coś nigdy nie zachodzi. Gdyż, jak wyjaśniono wyżej, nawet w mochin de-gadlut, kiedy światła Wa’K opuszczają się w kelim basar i or, które są nieukończonymi kelim, one nigdy nie będą mogły otrzymać bhiny neszama, i pozostają w ciągu wszystkich sześciu tysięcy lat w stanie świateł Wa’K w stosunku do odpowiadającego im światła. Dlatego że oczyszczenie tych kelim zależy od mochin haja i jechida, i do tej pory, dopóki działa C’B, kelim Z’A i malchut są podzielone na lewuszim (odzienia) i ejchalot (pałace) z powodu wzniesienia malchut mesajemet w kli bina. Dlatego w kelim basar i or są nieobecneświatła Ga’R de-haja, które odpowiadają ich części, gdyż one są niczym innym jak skutkami rozprzestrzenienia sfiry bina, jak powiedziano wyżej.

I o tym powiedziano, że te uważane za właściwość kli światła ruach i nefesz w BE’A, będące właściwością neszama z tego powodu, że BE’A są uważane za ibur i jenika katnuta malchut, będące ibur-jenika-mochin de-achor. W katnucie nefesz i ruach okazują się obłóczonymi w ukończone kelim guf, czyli w acamot i moach, i dlatego są zdolne stać się tam w BE’A bhiną neszama. Jednak w świecie Acilut nukwa nie może znajdować się w tych mochin de-achor, i dlatego ona powraca w stan kropki pod sfirą jesod. Co oznacza, że ona ponownie wchodzi w stan ibur mochin panim be panim, i otrzymuje mochin de-gadlut od NeH’I de-Z’A (Talmud dziesięciu sfirot, cz.5). I wtedy opuszczają się światła Wa’K w kelim de-or, czyli w kelim basar i or, które nie stają się bhiną neszama w świecie (Acilut), i u nich zawsze brakuje Ga’R, które należy do nich, które nazywane jest kli – przecież małe świecenie w kelim nigdy nie wznosi się, żeby stać się bhiną neszama w świecie Acilut. I wyucz to jak należy, gdyż jest niemożliwym za każdym razem tego wyjaśniać.

62) Środkowe kli – lew, kli światła ruach – opuszcza się w świat Jecira i obraca się tam w neszama. W ten sposób, Jecira cząstkowo przykrywa i obłacza świat Bria, podobnie jak lew (serce) przykrywa moach (mózg) w świecie Acilut, podobnie jak Z’A obłacza binę. A zewnętrzne kli kawed (wątroba) światła nefesz de-Acilut – ono samo w sobie neszama de-neszama w Asija.

63) Jest zrozumiałe, że neszama w Jecira – jest neszama tylko w stosunku do świata Jecira, a w rzeczywistości ona nie więcej niż światło ruach w stosunku do wspólności trzech światów BE’A. Tak samo neszama de-Asija jest nie więcej niż nefesz w stosunku do łączności światów. Gdyż w świecie Acilut one były wyłącznie trzema kelim dla NaRa’N.

64) I należy wiedzieć, że chociaż w wewnętrznej i zewnętrznej właściwości kelim są trzy stadia ibur-jenika-mochin, razem z tym, wszystkie trzy zewnętrzne właściwości są nazywane guf, a każda wewnętrzna właściwość nazywa się mochin. Dlatego w większości wypadków będziemy nazywać wewnętrzną część „mochin”. I wiadomo, że mochin to nie neszama (dusza), a tylko wewnętrzna część guf.

Or paszut

64) Trzy zewnętrzne właściwości są nazywane guf, a każda wewnętrzna właściwość nazywa się mochin. Ari odnosi się do tego, co napisano wyżej: Parcuf achor nukwy, który opuścił się w światy BE’A, określany jest jako właściwość obłóczenia gufim de-Acilut. I mówi, że wszystkie trzy zewnętrzne właściwości, czyli ibur-jenika-mochin de-achor podzielone są w następujący sposób: ibur i jenika określane jako Wa’K de-Wa’K, a mochin są to Ga’R de-Wa’K. Wszystkie te trzy światła są nazywane guf, a nie światłami, ponieważ nawet właściwość mochin de-Wa’K jest bhiną guf. Dlatego ten parcuf ibur-jenika-mochin de-achor, który upadł i obłóczył się w światy BE’A, nazywa się gufim de-Acilut. I tylko i wyłącznie trzy bhiny ibur-jenika-mochin de-panim, czyli NaRaNHa’J trzech świateł neszama, haja i jechida – tylko one nazywane są światłami i mochin.

65) W ten sposób, mochin zewnętrznej części stają się miejscem otrzymywania dla mochin wewnętrznej części i nazywane „ich wewnętrzne powietrze (awirin dilhun)”, podobnie do mochin de-katnut, które stają krumim (zewnętrzna powłoka, skóra, klipa) dla mochin de-gadlut. I to jest to, co napisano w Tikunim: „Imię Sa’G – to wewnętrzny moach, trzy litery jud podobnie do trzech mochin. A imię M’A – ono zewnętrzne: trzy litery alef, trzy rodzaje powietrza, które obłaczają wewnątrz siebie trzy mochin, wewnętrznej części.”[9]

[1] Prawdopodobnie wskazuje się na 134 stronę oryginału Zohar Toldot.
[2] Prawdopodobnie odnosi się to do tego, co we współczesnym rozumieniu nazywa się centralnym i obwodowym układem nerwowym.
[3] Prawdopodobnie odnosi się to do układu naczyń limfatycznych.
[4] Prorocy, Ezekiel, 1:4
[5] Dopisek oryginalnego autora dodano w nawiasach kwadratowych.
[6] Dosł.: „klipa blasku” lub „błyszcząca klipa”.
[7] Dwa rodzaje pergaminów do zapisywania rytualnych tekstów. „Klaf” to górna część skóry zwierzęcia od strony sierści, a „duchsustus” – dolna część skóry od strony mięsa.
[8] Ma się na uwadze wewnętrzną istotę, nazywaną słowem „dusza”.
[9] Semantyczne tłumaczenie z aramejskiego.

Akademia Kabały

Towarzystwo Kabalistyczne

Wrota zamiaru – rozdział 5