Usłyszałem w wieczór Szabatu, Bereszit, październik 1942 r.

Powiedziano: „Od każdego człowieka, który zaofiarował serce swoje, weźcie ofiarę Moją” – to oznacza, że materiał ofiary jest święty. Czyli człowiek przychodzi do ofiary poprzez świętość, wykorzystując swój egoizm z zamiarem „ze względu na Stwórcę”. I to święta Szhina nazywa się „ofiara dla Mnie”. To oznacza – „Od każdego człowieka, który zaofiarował serce swoje”, czyli kiedy zaofiarował całe serce swoje, wtedy staje się godny: „ofiara dla Mnie”, czyli przylepienia się do świętej Szhiny.

Powiedziano również: „W dzień wesela, w dzień radości serca jego”. Hatuna (wesele) – od słowa nahut (poniżony). Jeżeli człowiek przyjmuje na siebie pracę Stwórcy w uniżonym stanie i zarazem wykonuje tę pracę z radością, a jest to bardzo ważny poziom, wtedy on nazywa się hatan le Szhina (narzeczony Szhiny), gdzie słowo hatan powstaje ze słowa poniżony, czyli zgodny do pracy w każdych poniżających okolicznościach, dlatego że ważna jest praca, a nie jak ona wygląda w jego, jeszcze nienaprawionych oczach.