Słowo „Stwórca” ma w kabale bardzo wiele znaczeń, które należy rozumieć w zależności od kontekstu, w którym zostały użyte. Dla ułatwienia zrozumienia poniżej przedstawimy kilka jego interpretacji wraz z ich hebrajskimi odpowiednikami:
- Maacil: Kiedy wskazujemy na przyczynę i skutek, wtedy słowem tym określamy wyższy poziom, który jest przyczyną i „stwórcą” niższego poziomu, który wyszedł z niego. Na podobnej zasadzie rodzice są „stwórcami” swoich dzieci.
- Bore: Kiedy odnosimy się do pojęcia samego procesu stworzenia, „stwórcą” nazywa się ten, który ma możliwość stworzyć coś z niczego. Dzięki tej właściwości Stwórca stworzył wszechświat i stworzenia, które wcześniej nie istniały i nie było nawet śladu czegoś podobnego wcześniej.
- Keter: Najwyższa sfira każdego parcufa określa się jako „Stwórca”.
- Niepoznawalny: Każda dusza ma swój poziom rozwoju oraz indywidualną granicę rejestrowania rzeczywistości. Wszystko, co leży poza granicą jej rejestracji, również nazywane jest pojęciem Stwórca.
- Wszechmogący: Ten, który zarządza wszystkim i nie ma innej siły, która mogłaby sprzeciwić się Jego woli.
Należy pamiętać, że w nauce kabały słowo „Stwórca” nie odnosi się do zewnętrznej postaci siedzącej gdzieś w niebie i sterującej wszystkim, co znajduje się poniżej. Personifikacja tego słowa była główną przyczyną zagubienia i niezrozumienia osób studiujących kabalistyczne księgi. Jedną z pierwszych wskazówek, którą dał Baal Sulam swojemu synowi, to: „Nie ma nikogo, oprócz Niego„. I jeżeli głęboko wnikniesz w myśl przewodnią tego artykułu, to znacznie zbliżysz się do zrozumienia właściwości, którą kabaliści nazwali „Stwórca”.