Pierwszą księgą, która pojawiła się w nauce kabała, jest „Sefer Jecira” (Księga Stworzenia). Są ludzie, którzy uważają, że jej autorem jest Awraam, jak napisano na okładce księgi. Jednak większość piszących oddaje autorstwo znającemu ustną metodykę kabały – rabbi Akiwie. Do tego skłania się i wspólne zdanie, ponieważ tylko w jego czasie było dane zezwolenie zapisywać to, co było mówioną metodą i przekazywane było z ust w usta. Dlatego prawie nie mamy innych ksiąg oprócz „Tanach”, który był zawczasu przeznaczony dla pokolenia rabbi Akiwy, z powodu istnienia znanego zakazu, mówiącego, że powiedziane i zapisane nie będzie wypowiedziane, a powiedziane ustnie nie będzie zapisane. Lecz po upadku chramu i rozsianiu się narodu Izraela poza granicami Izraela, wynikło niebezpieczeństwo, że nauka kabała będzie oddana w zapomnienie w narodzie Izraela. I dlatego było zezwolono zapisywać tą metodykę, ponieważ przyszedł „czas działać ze względu na Stwórcę, przecież naruszyli wskazówki Twoje”.

I wtedy uczniowie rabbi Akiwy zaczęli zapisywać metodykę kabały, którą posiadali. Każdy z nich otrzymał szczególne zadanie, tak że rabbi Meir złożył zbiór Misznajot, rabbi Jehuda dodatki, itd., a rabbi Szymon bar Jochaj połączył metodykę kabały, z której on korzystał bez trudu, i napisał księgę Zohar i księgę Naprawienia (Tikunim). W ten sposób, tak jak Misznajot – jest to zbiór wypowiedzi z Alachot i odnowień wszystkich pokoleń, aż do pokolenia rabbi Meira, tak i Zohar – jest to metodyka nauki kabały, która wchłonęła w siebie wiedzę wszystkich poprzedników Raszbi, kabalistów. Ona po prostu była dołączona do imienia Raszbi, gdyż on uporządkował ją, chociaż rzecz jasna są w niej również i jego własne poznania.

Jednak uczniowie rabbi Akiwy nie zakazali dopełniać swojej księgi. Odwrotnie, w swoich pracach oni wyłącznie położyli fundament, żeby inni, idący za nimi, dopełnili w badaniach, nowych odkryciach, powiększyli napięcie i kontynuowali rozpoczęte przez nich, tą samą drogą, którą szli oni, kiedy metodyka kabały jeszcze nie była zapisana. Tak, że kolejne pokolenia kabalistów dopełniały, a czasami i zaprzeczały pierwszemu zdaniu. I dlatego w Misznajot znajdziesz odnowienia i wypowiedzi innych kabalistów, którzy żyli po rabbi Meira.

Tak było do pokolenia rabbi Jehudy a Nasi, który odkrył, że pokolenia zdrobniały i więcej nie są godne sprzeczać się z pierwszymi pokoleniami kabalistów. I oprócz tego było niebezpieczeństwo, że niepożądani uczniowie uczynią niedostępne to, co powiedzieli pierwsi. Dlatego on ukończył napisanie Miszny i od tej pory nikomu nie pozwolono ani dodawać do Miszny, ani zaprzeczać podanym w niej stwierdzeniom.

Jednak nie było zakazane dopełniać księgę Zohar, ponieważ była ona w ukryciu. Ona nie była rozprzestrzeniona w narodzie i była chroniona wyłącznie w święta świętych, u przywódców pokoleń. I dlatego księga pozostała…

…i każdy z przywódców dopełnia ją tym, co uważa za niezbędne. I to było aż do czasu mędrców Sawuraj.