242) Ponownie otworzył rabbi Szymon i powiedział: „Rzekł Stwórca do mojego Pana: „Siądź po mojej prawej, aż położę twoich wrogów jako podnóżek dla twoich stóp” (tu, petach rabbi Szymon wa-amar: neum Haszem la-adoni szew li-mini ad aszit ojejwecha hadom le-raglecha). „Rzekł Stwórca do mojego Pana” – wyższy stopień mówi do niższego stopnia (neum Haszem la-adoni, darga ilaa-a, le-darga tata-a ka-amar). „Siądź po mojej prawej”, aby zachód połączył się z południem, lewa z prawą (szew li-mini, le-itkaszra ma-arawit bi-dromit, smala be-jamina), aby złamać siłę pozostałych narodów, bałwochwalców (be-gin le-tabbera chejlehon di-szear ammin awoda zara). „Rzekł Stwórca do mojego Pana” – „Rzekł Stwórca”, to Jakub” (neum Haszem la-adoni, neum Haszem, da Jaakow). „Do mojego Pana”, to Arka Przymierza, Pan całej ziemi (la-adoni, da Aron ha-brit, Adon kol ha-arec).
Sulam
242) „Dawidowi. Psalm. Słowo Stwórcy do mojego pana: Siądź po mojej prawej stronie, aż uczynię twoich wrogów podnóżkiem twoim!”[1] „Słowo Stwórcy do mojego pana” – to znaczy wyższy stopień, Zeir Anpin, mówi do niższego stopnia, Nukwy: „Siądź po mojej prawej stronie” – aby połączyć stronę zachodnią, Nukwę, to znaczy stronę lewą, ze stroną południową, Hesed, który jest prawą stroną Zeir Anpina, w celu zdruzgotania siły narodów bałwochwalców, jak powiedziano: „Aż uczynię twoich wrogów podnóżkiem twoim!”.
„Słowo Stwórcy” – to Jaakow, to znaczy Zeir Anpin, „do mojego pana”, jak powiedziano: „Arka przymierza Pana całej ziemi”[2] – to Nukwa. Wyjaśnienie. Nukwa, w swojej istocie, jest właściwością Hochmy, dlatego o niej powiedziano: „Kość z moich kości”. I przez cały czas, dopóki nie ma chasadim, aby się w nie obłóczyć, zewnętrzne właściwości mogą się w niej utrzymywać. Dlatego mówi do niej Zeir Anpin: „Siądź po mojej prawej stronie” – aby otrzymywać chasadim od sfiry Hesed, prawej strony Zeir Anpina, i wtedy będzie mogła podporządkować sobie wszystkie siły sądu.
243) Inne wyjaśnienie: „Rzekł Stwórca” – to Jowel (dawar acher: neum Haszem, da Jowla). „Do mojego Pana” – to Szmita (la-adoni, da Szmita), o której jest napisane: „Umiłowałem mojego Pana” (di-ketiw ba: ahawti et adoni). „Siądź po mojej prawej”, ponieważ prawa spoczywa w Jowelu, a Szmita musi zostać połączona z prawą (szew li-mini, de-ha jemina be-Jowla szarja, u-Szmita ba-ej le-itkaszra be-jamina).
Sulam
243) „Słowo Stwórcy” – to „jowel (pięćdziesiąty rok)”, Bina. „Do mojego pana” – to „szmita (siódmy rok)”, Nukwa, o której powiedziano: „Kocham mojego pana”[3]. „Jowel (pięćdziesiąty rok)” mówi do „szmity (siódmego roku)”: „Siądź po mojej prawej stronie”. Ponieważ prawa linia, chasadim, przebywa we właściwości „jowel (pięćdziesiąty rok)”, Binie, a „szmita (siódmy rok)”, Nukwa, powinna połączyć się z prawą linią.
244) Chodź i zobacz. Szmita ta nie została jeszcze połączona w doskonałym istnieniu, w prawej i lewej, od dnia, w którym się pojawiła (ta chaze, Szmita da, la itk szar be-kijuma szelim, be-jamina u-bismala, mi-joma de-isztakka). Gdy chce się połączyć, wyciąga lewe ramię, aby ją przyjąć, i stworzył ten świat (kad ba-ja le-itkaszra, oszit deroa smala le-kablah, u-bara alma dejn). A ponieważ pochodzi ze strony lewej, nie ma w nim istnienia, aż do czasu siódmego tysiąclecia (u-be-gin de-hu mi-sitra di-smala, leit bej kijuma, ad zimna de-elef szewia-a). W tym dniu samym połączy się wtedy z prawą, i wtedy będzie pomiędzy prawą i lewą w doskonałym istnieniu (di-be-hahu joma le-chud, itk szar kedein be-jamina, u-kedein tehewej bein jamina u-smala, be-kijuma szelim). I pojawią się nowe niebiosa i nowa ziemia, i wtedy już nigdy się stamtąd nie oddali (we-isztakkachun szamaim chadaszin, we-arec chadasza, u-kedein la taadej mi-tamman le-almin).
Sulam
244) „Szmita (siódmy rok)”, Nukwa, nie urzeczywistniła w pełni połączenia z prawą i lewą stroną od dnia swojego powstania. Kiedy Nukwa chce ustanowić połączenie z prawą i lewą stroną, Zeir Anpin wyciąga ku niej swoją lewą rękę, to znaczy najpierw przekazuje jej mohin, które znajdują się w kropce szuruk, stanowiące lewą linię bez prawej, i wtedy tworzy ten świat – Nukwę we właściwości lewej linii w niej, nazywaną „tym światem”.
I ponieważ teraz składa się ona tylko z właściwości lewej linii, – nie ma w niej ustanowienia, to znaczy doskonałych mohin, obecnie, przez sześć tysięcy lat, aż do nadejścia siódmego tysiąclecia. Ponieważ dopiero w tym dniu Nukwa połączy się z prawą linią, z chasadim, i wtedy Nukwa będzie w właściwym połączeniu między prawą i lewą linią w doskonałym ustanowieniu, to znaczy w doskonałych mohin, i wtedy będą „nowe niebiosa i nowa ziemia”[4]. I odtąd nigdy już się stamtąd nie poruszy, ponieważ na zawsze ustanowi się w właściwym połączeniu między prawą i lewą linią.
245) Jeśli tak, to na czym opiera się „Siądź po mojej prawej”? (i hachej, be-maj nokim ‘szew li-mini’). Jest to tylko do określonego czasu, jak jest napisane: „Aż położę twoich wrogów jako podnóżek dla twoich stóp”, a nie na zawsze (ela ad zimna jedia-a, di-ketiw: ‘ad aszit ojejwecha hadom le-raglecha’, we-la tadir). Ale w tym czasie już nigdy się stamtąd nie oddali, jak jest napisane: „Bo prawą i lewą rozszerzysz”, tak aby wszystko stało się jednym (awal be-hahu zimna, la taadej mi-tamman le-almin, di-ketiw: ‘ki jamina u-smol tifroc i’, le-mehewej kola chad).
Sulam
245) Jeśli dopiero w siódmym tysiącleciu Nukwa ustanowi połączenie z prawą linią, to jak należy interpretować słowa: „Siądź po mojej prawej stronie”, które odnoszą się właśnie do sześciu tysięcy lat, a nie do siódmego tysiąclecia? Jednak nakaz „Siądź po mojej prawej stronie” odnosi się tylko do określonego czasu, ponieważ następnie powiedziano: „Aż uczynię twoich wrogów podnóżkiem twoim!”, – to znaczy tylko na wyznaczony czas, a w siódmym tysiącleciu nigdy już się stamtąd nie poruszy. I powiedziano o niej w tym stanie: „Bo rozprzestrzenisz się na prawo i na lewo”[5] – to znaczy wtedy włączy w siebie prawą i lewą linię, i staną się one w niej jednością.
246) Chodź i zobacz. „Niebo” to wyższa Szchina (ta chaze, et ha-szamaim, da Szechina ilaa-a). A „ziemia” to niższa Szchina, w połączeniu zachar i nekewa razem (we-et ha-arec, da Szechina di-le-tata, be-itchabb ruta di-dechar we-nukwa ka-chada). I oto już zostało powiedziane, tak jak moi przyjaciele to wyjaśnili do tego miejsca (we-ha itmar, ke-ma de-it ar u be-je chawraj ja ad ke-an).
Sulam
246) Słowa „(et) niebiosa” wskazują na wyższą Szhinę, to znaczy Nukwę, znajdującą się od haze Zeir Anpina i wyżej. „I (we-et) ziemię” – to niższa Szhina, Nukwa, znajdująca się od haze Zeir Anpina i niżej, w połączeniu właściwości zachar i nukwa jako jedność. To znaczy, że zarówno wyższa Nukwa jest połączona z zachar – wielkim Zeir Anpinem, jak i niższa Nukwa jest połączona z zachar – małym Zeir Anpinem.
[1] Pisma, Tehilim (Księga Psalmów) 110:1. „Psalm Dawida. Rzekł Pan do Pana mego: ‘Siądź po prawicy mojej, aż położę nieprzyjaciół twoich jako podnóżek pod nogi twoje.’”
[2] Prorocy, Jehoszua (Księga Jozuego) 3:11. „Oto Arka Przymierza Pana całej ziemi przechodzi przed wami przez Jordan.”
[3] Tora, Szemot (Księga Wyjścia) 21:5. „Jeśli jednak niewolnik oświadczy: ‘Miłuję mojego pana, moją żonę i moje dzieci, nie chcę wyjść na wolność’…”
[4] Prorocy, Jeszajahu (Księga Izajasza) 65:17. „Bo oto Ja stwarzam nowe niebiosa i nową ziemię; nie będzie się wspominać rzeczy dawnych ani one na myśl nie przyjdą.”
[5] Prorocy, Jeszajahu (Księga Izajasza) 54:3. „Bo rozprzestrzenisz się na prawo i na lewo, a twoje potomstwo posiądzie narody i zaludni spustoszone miasta.”