312) „I wygnał Adama”. Rzekł rabbi Elazar: „Nie wiem, kto wygnał kogo, czy Święty, niech będzie błogosławiony, wygnał Adama, czy nie?” (wa-jegaresz et ha-adam, amar rabbi Elazar: la jedana man awed teruchin le-man, i kudsza berich hu awad teruchin le-Adam, i la). Lecz słowo zmieniło się – „i wypędził et”, co oznacza „et” w sposób precyzyjny? (awal mila it hapich, wa-jegaresz et, et dajka) A kto wypędził „et”? Adam (u-man geresz et? Ha-Adam). Adam na pewno wypędził „et” (ha-Adam wadaj geresz et).

Sulam

312) „I wygnał Adama”[1]. Kto kogo wygnał? Czy Stwórca wygnał Adama, czy nie? Przecież nie powiedziano: „I wygnał Stwórca Adama”, ale powiedziano po prostu: „I wygnał Adama (et Adam)”. Jednak napisano: „I wygnał et Adam”. Słowo et wskazuje na Szchinę, która nazywana jest et – to znaczy Adam wygnał et, Szchinę. Jednak słowa zostały przestawione, ponieważ powinno być napisane: „I wygnał Adam et”.

313) I dlatego jest napisane: „I odesłał go Stwórca Elohim z ogrodu Eden” (u-be-gin da ketiw: ‘wa-jiszlach ehu Haszem Elohim mi-gan Eden’). Dlaczego „i wygnał go”? (ammaj wa-jiszlach ehu). Ponieważ człowiek wypędził „et”, jak powiedzieliśmy (be-gin de-gerasz Adam et, ki-deka amaran). „I postawił” – On osadził go w tym miejscu, które sam spowodował, i zamknął drogi i ścieżki, i zesłał sądy na świat, i przyciągnął klątwy od tego dnia i dalej (wa-jasken: ihu aszrej lon be-atar da, de-ihu garem, we-satim orchin u-szewilin, we-aszrej dinin al alma, we-am szich le-watin, me-hahu joma u-le-ejla).

Sulam

313) I dlatego powiedziano: „I odesłał go Stwórca, Wszechmogący, z ogrodu Eden”[2] – ponieważ Adam wygnał et, to znaczy Szchinę. Dlatego powiedziano to dwa razy: „I odesłał go Stwórca, Wszechmogący, z ogrodu Eden”, a zaraz potem: „I wygnał Adama (et Adam)”. To jest dowodem na to, że et oznacza Szchinę. I to, co napisano: „I wygnał et Adam”, jest objaśnieniem wersetu „I odesłał go Stwórca, Wszechmogący, z ogrodu Eden” – to znaczy, że właśnie dlatego Stwórca go odesłał z ogrodu Eden, że swoim grzechem wygnał Szchinę z jej miejsca.

„I postawił na wschód od ogrodu Eden cherubów”. Powiedziano po prostu: „I postawił”, ale nie powiedziano: „I postawił Stwórca”, ponieważ wskazuje to na Adama Riszona, który postawił cherubów w tym miejscu, to znaczy stał się przyczyną zablokowania wyższych dróg i ścieżek. I wtedy zatrzymało się napełnienie, a sądy zapanowały nad światem. I od tego dnia i dalej sprowadził na świat przekleństwa.

314) „I płomień obracającego się miecza” – to wszyscy ci, którzy panują w surowych sądach nad światem i zmieniają się w wiele form, aby dokonać odpłaty na świecie (‘we-et lahat ha-cherew ha-mit hapek et’ – kol inun de-szar jain be-koz fej dinin al alma, de-mit hapkin le-gawwan in sagi in, be-gin le-it par aa me-alma). Czasami jako mężczyźni, czasami jako kobiety, czasami jako ognisty płomień, a czasami jako duchy, przed którymi nikt nie może stanąć (le-zimnin guw brin, le-zimnin naszin, le-zimnin esza malahata, u-le-zimnin ruchin, de-leit man de-ka jem be-ho). A wszystko to, aby strzec drogi do Drzewa Życia, by nie powrócili do zwodzenia jak na początku (we-kol da, li-sz mor et derech ec ha-chajim, de-la josifun le-abasza ke-kadmejta).

Sulam

314) „Płomień obracającego się miecza” oznacza: „Wszyscy nosiciele sądów miotają się po świecie” – przechodzą z jednej formy w inną, to znaczy zdejmują jedną formę i obłaczają się w inną. Innymi słowy, przyjmują różne formy, aby wymierzać światu kary. Czasami ukazują się w postaci mężczyzn, czasami w postaci kobiet, czasami jako ognisty płomień, czasami jako duchy, i nie ma nikogo, kto mógłby się im przeciwstawić. I wszystko to jest konieczne, aby strzec drogi do Drzewa Życia, aby nie został mu wyrządzony dodatkowy uszczerbek, jak na początku.

Wyjaśnienie. Istnieją dwie kropki, Bina i Malchut, w miejscu Malchut od chaze i niżej[3], które zawierają się w sobie nawzajem. Istnieje Bina i Malchut w kropce Biny oraz Bina i Malchut w kropce Malchut. I stąd wychodzą cztery rodzaje rządów. Właściwości Biny i Malchut w Binie nazywane są zacharim, to znaczy męskimi, ponieważ Bina kończy się właściwością zachar. A Bina i Malchut w Malchut nazywane są nekewot, to znaczy żeńskimi. Świecenie prawej linii w każdej właściwości nazywane jest duchami (ruhot), a świecenie lewej linii w każdej z nich nazywane jest ognistym płomieniem[4].

315) „Płomień miecza” – to ci, którzy rozpalają ogień i stoją jako strażnicy nad głowami grzeszników i winnych, i zmieniają barwy w różne rodzaje sądów, według dróg ludzi (‘lahat ha-cherew’ – inun di-malahatan esza, we-kostiri al raszejhon de-rasziaj ja we-chajj waj ja, u-mit hapkin gawwan in le-kama zajnin, le-fum orchajjehu di-benej nasza). I dlatego „płomień”, jak powiedziano: „I spali ich ten nadchodzący dzień…” (we-al da ‘lahat’, ke-ma de-at amer: ‘we-lahat otam ha-jom ha-ba we-go’). I oto już zostało to powiedziane (we-ha itmar).

Sulam

315) „Płomień miecza” – to ci, którzy sprowadzają ogień i surowe kary na głowy grzeszników i przestępców. I te formy przekształcają się w liczne rodzaje sądów, odpowiednie do dróg ludzkich. I dlatego nazywane są „płomieniem”, jak powiedziano: „I spali ich ten nadchodzący dzień”[5]. I nazywane są „mieczem”, ponieważ jest to „miecz należący do Stwórcy”, jak powiedziano: „Miecz należący do Stwórcy pełen krwi”[6].

316) „Miecz” – to miecz Stwórcy, jak jest napisane: „Miecz dla Stwórcy, pełen krwi…” (‘ha-cherew’ – da cherew la-Haszem, kede-amar: ‘cherew la-Haszem, melea dam we-go’). Rzekł rabbi Jehuda: „Płomień miecza” to wszyscy strażnicy na dole, którzy zmieniają się z jednej postaci w drugą, wszyscy są wyznaczeni nad światem, aby zwodzić i sprowadzać zgubę na winnych tego świata, którzy przekraczają nakazy swojego Pana (amar rabbi Jehuda: ‘lahat ha-cherew’, kol inun kastr in di-le-tata, de-mit hapkin mi-dijokna li-dijoka na, kolhun meman an al alma le-abasza, u-le-asta-a lon le-chajj wej alma, de-awr in al pikkudej de-marejhon).

Sulam

316) „Płomień miecza” – to nawet ci, którzy wymierzają kary na dole, znajdujący się w naszym świecie i przybierający jedną formę po drugiej. Wszyscy oni zostali ustanowieni nad światem, aby szkodzić i występować przeciwko grzesznikom świata, którzy naruszają prawa swojego Pana.

„I spali ich ten nadchodzący dzień” – odnosi się do wyższych kar i władców. I powiedziano tutaj, że nawet ci, którzy wymierzają kary na dole, należą do właściwości „płomień obracającego się miecza”.

317) Chodź i zobacz. Gdy człowiek zgrzeszył, przyciągnął na siebie wiele złych szkodników i wiele surowych wyroków, i bał się ich wszystkich, i nie mógł im się oprzeć (ta chaze, kejwan de-chaw Adam, am szich alej kama zajnin biszin, we-kama gardinej nimu sin, we-dachil mi-kolhu, we-la jachil le-kajma alajjehu). Szlomo znał najwyższą mądrość i Święty, niech będzie błogosławiony, uczynił go koroną królestwa, i cały świat bał się go (Szlomo jada chachmta ilaa-a, we-szawej leje kudsza berich hu it ra de-malchuta, we-hawwo dachalej minej kol alma). A gdy zgrzeszył, przyciągnął na siebie wiele złych szkodników i wiele surowych wyroków, i bał się ich wszystkich, i wtedy mogli go zwodzić, i to, co było w jego rękach, zostało mu odebrane (kejwan de-chaw, am szich alej kama zajnin biszin, we-kama gardinej nimu sin, we-dachil mi-kolhu, u-kedein jach ilu le-abasza leje, u-ma de-hawa bi-jadej, netalu minej).

Sulam

317) Adam, zgrzeszywszy, sprowadził na siebie licznych szkodników i wykonawców sądu, i odczuwał strach przed wszystkimi, nie mogąc się im przeciwstawić. Szlomo osiągnął najwyższą mądrość, i Stwórca ozdobił go królewską koroną, i wszyscy mieszkańcy świata bali się go. Jednak po tym, jak zgrzeszył, sprowadził na siebie szkodników i tych, którzy wymierzają niesprawiedliwy sąd, i odczuwał strach przed wszystkimi. I wtedy mogli mu wyrządzać zło, i wszystko, co było w jego rękach, zostało mu odebrane.

318) I dlatego, w zależności od drogi, którą podąża człowiek, i ścieżki, do której przylgnął, tak samo przyciąga na siebie siłę władcy, która wychodzi mu naprzeciw (we-al da, ba-me de-azil be-nun, u-be-hahu orcha de-itdabbak bej, hachej maszik alej, chejla memana, de-azil le-kablej). Tak samo człowiek przyciągnął na siebie inną, nieczystą siłę, która skaziła jego i wszystkich ludzi na świecie (kach Adam hawa maszik alej chejla achara mesaaw, de-saew leje u-le-kol benej alma).

Sulam

318) Ponieważ zgodnie z drogą, którą podąża człowiek, i zgodnie z tym, do jakiej ścieżki się przywiązuje – w taki sposób przyciąga na siebie siłę władcy, który wychodzi mu naprzeciw. Jeśli idzie dobrą drogą, przyciąga do siebie siłę władcy strony świętości, który mu pomaga. Ale jeśli idzie złą drogą, przyciąga do siebie siłę władcy strony nieczystej, który mu szkodzi. Tak samo Adam Riszon, swoim grzechem, przyciągnął do siebie inną siłę, nieczystą, która uczyniła nieczystym jego i wszystkich mieszkańców świata.

319) Chodź i zobacz. Gdy człowiek zgrzeszył, przyciągnął na siebie nieczystą siłę, i skaziła ona jego oraz wszystkich ludzi na świecie, i to jest ten zły wąż, który kala i zatruwa świat (ta chaze, kad chaw Adam, maszik alej chejla mesaawa, we-saew leje u-le-kol benej alma, we-haj hu chiwja bisza, de-ihu mesaaw we-saew alma). Nauczyliśmy się, że gdy dusza opuszcza ludzi, pozostaje po niej skalane ciało, i kala dom, i kala wszystkich, którzy się do niego zbliżają (de-taninan, kad apek niszmatin mi-benej nasza, isztar minej gufa mesaaw, we-saew bejta, we-saew le-kol inun de-mkarwin bej). To jest to, co jest napisane: „Kto dotknie zmarłego…” (hada hu di-ketiw: ‘ha-nogea be-met we-go’).

Sulam

319) Kiedy Adam Riszon zgrzeszył, przyciągnął na siebie siłę nieczystości, która skalała jego samego i wszystkich mieszkańców świata. I to jest wąż zła, który jest nieczysty i skala świat. Kiedy anioł śmierci zabiera dusze ludzi, z człowieka pozostaje nieczyste ciało, które czyni nieczystym dom i tych, którzy się do niego zbliżają. Powiedziano o tym: „Kto dotknie zmarłego, będzie nieczysty”[7]. I dzieje się tak, ponieważ śmierć pochodzi od nieczystego węża zła.

320) I dlatego, gdy on odbiera duszę i kala ciało, wtedy zostaje nadane przyzwolenie wszystkim nieczystym siłom, aby spoczęły na nim (we-al da, kejwan de-ihu natil niszmata, we-saew gufa, kedein itjehew reszu, le-kol inun sitrej mesaawan le-szar ja aloj). Ponieważ to ciało stało się nieczyste od strony tego złego węża, który na nim spoczywa (de-ha hahu gufa istaaw, mi-sitra de-hahu chiwja bisza, de-szar ja aloj). I dlatego w każdym miejscu, gdzie ten zły wąż spoczywa, kala je i staje się ono nieczyste (we-al da, be-kol atar de-hahu chiwja bisza szar ej, mesaaw leje, we-istaaw).

Sulam

320) I dlatego, po tym jak anioł śmierci zabiera duszę i czyni ciało nieczystym, wszelkie rodzaje nieczystości otrzymują prawo panowania nad ciałem, ponieważ ciało stało się nieczyste ze strony węża zła, który nad nim panuje. Ponieważ to od niego pochodzi śmierć. I dlatego w każdym miejscu, gdzie przebywa ten wąż zła, czyni człowieka nieczystym i ten się kala.

321) Chodź i zobacz. Wszyscy ludzie na świecie, gdy w nocy zasypiają na swoich łóżkach, a noc rozpościera swoje skrzydła nad wszystkimi ludźmi świata, doświadczają smaku śmierci (ta chaze, kol benej alma, be-szaata de-naj mej al ar sejehu be-lelj ja, we-lelj ja parejs gadfa-a al kol benej alma, taamej taama de-mota). A ponieważ doświadczają smaku śmierci, ten nieczysty duch wędruje po świecie, kala świat, spoczywa na rękach człowieka i kala go (u-migo de-taamej taama de-mota, haj rucha mesaawa szat ja al alma, we-saew alma, we-szar ja al jedoj de-bar nasz, we-istaaw).

Sulam

321) Kiedy noc rozciąga swoje skrzydła nad wszystkimi mieszkańcami świata, śpiącymi w nocy na swoich łóżkach, odczuwają oni smak śmierci. I z powodu tego, że odczuwają smak śmierci, duch nieczystości krąży po świecie, czyniąc go nieczystym, i przebywa nad rękami człowieka, a on staje się nieczysty.

322) A gdy się budzi i jego dusza do niego powraca, wszystko, czego dotknie swoimi rękami, staje się nieczyste, ponieważ spoczywa na nich duch nieczysty (we-kad it ar, we-it hadar leje niszmatej, be-kol ma de-jikraw bi-jadoj, kolhu mesaaw, be-gin de-szar ja alajjehu ruch mesaawa). I dlatego człowiek nie powinien brać ubrań od kogoś, kto nie umył rąk, ponieważ przyciągnął na siebie tego ducha nieczystego i stał się nieczysty (we-al da la jisa be-nun manoj le-albasza, mi-man de-la natil jedoj, de-ha am szich alej hahu ruch mesaawa, we-istaaw). I duch ten ma pozwolenie, aby spoczywać wszędzie, gdzie znajdzie się jego ślad (we-it leje reszu, le-haj ruch mesaawa, le-szar ja be-kol atar de-isztakkach reszimu mi-sit rejhu).

Sulam

322) I kiedy człowiek budzi się ze snu, a jego dusza powraca do niego, wszystko, czego dotknie swoimi rękami, staje się nieczyste, ponieważ duch nieczystości przebywa nad nimi. Dlatego nie wolno brać swojej odzieży, aby się w nią ubrać, od osoby, która nie dokonała obmycia rąk. Ponieważ sprowadza na siebie ducha nieczystości i staje się nieczysty. A duch nieczystości ma prawo przebywać w każdym miejscu.

323) I dlatego człowiek nie powinien brać wody do obmycia rąk od kogoś, kto sam nie obmył rąk (we-al da, la jitol jedoj be-nun, mi-man de-la natil jedoj). Ponieważ przyciąga na siebie tego ducha nieczystego, a ten, kto przyjął wodę od niego, również go przyjmuje (be-gin de-am szich alej hahu ruch mesaawa, we-kabel leje haj de-natal maja minej). I ten duch ma pozwolenie, by spoczywać na człowieku (we-it leje reszu le-szar ja aloj de-bar nasz). Dlatego człowiek powinien strzec się ze wszystkich stron przed tym złym wężem, aby nie miał nad nim władzy (be-gin kach, ba-ej be-nun le-istamra be-kol sitroj, mi-sitra de-haj chiwja bisza, de-la jiszlot aloj). I Święty, niech będzie błogosławiony, przygotował w przyszłym świecie, aby usunąć go ze świata, jak jest napisane: „I ducha nieczystości usunę z ziemi” (we-zamin kudsza berich hu le-alma de-ate, le-abara leje me-alma, hahu di-ketiw: ‘we-et ruch ha-tuma abir min ha-arec’). I jest napisane: „Pochłonięta zostanie śmierć na wieki…” (u-ketiw: ‘bila ha-mavet la-necach we-go’).

Sulam

323) Dlatego do obmycia rąk nie można korzystać z usług osoby, która sama nie dokonała obmycia rąk, ponieważ sprowadza ona na siebie ducha nieczystości, a ten przechodzi na tego, komu nalewa wodę. I wtedy duch nieczystości zyskuje prawo przebywania nad nim. Dlatego człowiek, gdziekolwiek się znajdzie, powinien strzec się strony węża zła, aby ten nie uzyskał nad nim władzy. A w przyszłym świecie Stwórca usunie ducha nieczystości ze świata. Jak powiedziano: „I ducha nieczystości usunę z ziemi”[8]. I powiedziano: „Zniszczy On śmierć na wieki!”[9].

---

[1] Tora, Bereszit (Księga Rodzaju) 3:24. „I wygnał człowieka, i umieścił na wschód od ogrodu Eden cherubów z płomienistym mieczem, który obracał się, aby strzec drogi do drzewa życia.”
[2] Tora, Bereszit (Księga Rodzaju) 3:23. „Dlatego Pan Bóg wypędził go z ogrodu Eden, aby uprawiał ziemię, z której został wzięty.”
[3] Zob. „Hakdama Zohar”, artykuł „Dwie kropki”, p. 122.
[4] Zob. szczegółowe wyjaśnienie powyżej, p. 119-122. W tych punktach przedstawiono dogłębne omówienie procesu emanacji i interakcji między sefirotami w kabalistycznej tradycji.
[5] Prorocy, Malachiasz 3:19. „Oto nadchodzi dzień palący jak piec, i wszyscy pyszni oraz wszyscy czyniący nieprawość będą jak słoma; spali ich ten nadchodzący dzień, mówi Pan Zastępów, tak że nie pozostawi im ani korzenia, ani gałęzi.”
[6] Prorocy, Jeszajahu (Księga Izajasza) 34:6. „Miecz Pana jest pełen krwi, nasycony tłuszczem, krwią baranów i kozłów, tłuszczem nerek baranów; bo Pan dokonuje ofiary w Bosrze i wielkiej rzezi w ziemi Edomu.”
[7] Tora, Bemidbar (Księga Liczb) 19:11. „Ktokolwiek dotknie zwłok jakiegokolwiek człowieka, będzie nieczysty przez siedem dni.”
[8] Prorocy, Zecharia (Księga Zachariasza) 13:2. „I stanie się w owym dniu, mówi Pan Zastępów, że wytracę imiona bałwanów z ziemi, i nie będą więcej wspominane; także proroków i ducha nieczystości usunę z ziemi.”
[9] Prorocy, Jeszajahu (Księga Izajasza) 25:8. „Pochłonie śmierć na wieki, i otrze Pan Bóg łzę z każdego oblicza, i hańbę ludu swego zdejmie z całej ziemi; bo Pan to powiedział.”