134) Potem rozpoczął i powiedział (tu patach we-amar): „A ja oto sprowadzę potop wód” (wa-ani hin’ni mewi et ha-mabul majim). Jaki jest powód, że jest napisane „oto” (maj ta’am hin’ni), skoro już wcześniej było powiedziane „a ja” (kejwan da-amar wa-ani)? Lecz „ja oto” to jedno i to samo słowo (ela ani hin’ni, kolla mila chada hi). Przyjdź i zobacz (ta chaze), że wszędzie, gdzie jest napisane „ja” (be-kol atar ani), odnosi się to do ciała wobec duszy (it’awid gufa le-niszmata), rzeczywiście, które przyjmuje z tego, co jest powyżej (wadaj, di-mekabbla mi-ma di-le-ejla). I dlatego zostało wskazane w trwałym znaku (u-begin kach itremiz be-ot kajama), jak jest napisane: „Ja oto zawieram przymierze z tobą” (di-ketiw: ani hine beriti itach). „Ja” oznacza to, co istnieje w jawności, gotowe do poznania (ani de-kajma be-itgalja, mezumenet le-minda). „Ja” to tron dla tego, co jest powyżej (ani, kars’ja le-ma di-le-ejla). „Ja” to jest to, co ustanawia pokolenia na wieczność (ani, da-avidna nukmin le-darej darin). „A ja” to połączenie męskiego i nukwy razem (wa-ani, kalejl de-char we-nukwa ka-chada). A potem pozostaje samo (le-watar itreszim bilchudoj), aby zostało przygotowane do wykonania sądu (de-izdaman le-meabad dina). „Oto sprowadzę potop wód” (hin’ni mewi et ha-mabul majim).
Sulam
134) „A Ja, oto Ja sprowadzę potop wody na ziemię”[1]. Jaki jest sens tego, że w Piśmie powiedziano: „oto Ja”, po tym, jak już powiedziano: „A Ja”? Wszędzie, gdzie powiedziano „Ja”, powstało guf (ciało) dla duszy. Innymi słowy, „Ja” to Nukwa, guf dla Zeir Anpina, który uważany jest za jej duszę, gdy otrzymuje od tego, co jest powyżej Zeir Anpina. Dlatego słowo „Ja” wskazuje na znak przymierza z literą „waw”, która jest Jesod Zeir Anpina. Jak powiedziano: „A Ja, oto Moje przymierze z tobą”[2] – ponieważ otrzymuje napełnienie od przymierza Zeir Anpina. „Ja” wskazuje na to, co ma się objawić, co jest gotowe do poznania. „Ja” wskazuje na to, że „Ja” jest tronem dla tego, co znajduje się powyżej. „Ja” wskazuje na to, że „Ja dokonuję odpłaty we wszystkich pokoleniach”. „A Ja”, gdy jest zapisane razem z „a” (na hebrajskim „waw”), wskazuje na to, że zachar (męska część) i nukwa (żeńska część) są połączone razem, ponieważ „a” („waw”) w wyrażeniu „a Ja” wskazuje na właściwość zachar – na Zeir Anpina.
A następnie Nukwa jest zapisana oddzielnie, bez Zeir Anpina, w czasie, gdy ma dokonać sądu, jak powiedziano: „Oto Ja sprowadzę potop wody na ziemię”. I powiedziano: „Oto Ja”, bez „a” („waw”). W ten sposób wyjaśnia się to, co powiedziano: „A Ja, oto Ja”, ponieważ „A Ja” jest zapisane z „a” (z „waw”), co wskazuje na Zeir Anpina połączonego z Nukwą, która nazywa się „Ja”. I to jest przed ukończeniem sądu, a następnie, gdy sąd jest już dokonany, zapisano: „Oto Ja”, bez „a” („waw”), aby wskazać, że sąd dokonuje się jedynie przez Nukwę, bez Zeir Anpina.
135) Skoro powiedział: „Sprowadzę potop” (kejwan da-amar: mewi et ha-mabul), czyż nie wiadomo, że to woda (la jeda’na de-ihu majim)? Lecz „potop” odnosi się do wywyższenia anioła śmierci (ela et ha-mabul, le-asgaja mal’ach ha-mavet), ponieważ mimo że to były wody (de-af al gaw de-maja hawu), niszczyciel podążał po świecie (mechabbla azil be-alma), aby dokonać zniszczenia za pomocą tych wód (le-szeica’a be-inun majin).
Sulam
135) Kiedy powiedziano: „Sprowadzę potop”, jeszcze nie wiemy, że chodzi o wodę, dopóki nie było konieczne powiedzieć: „Potop wody”. Jednak słowo „potop” wskazuje na to, że jest w nim zawarty anioł śmierci, który się tam znajduje. I chociaż była tam jedynie woda, niszczyciel kroczył po świecie, unicestwiając wszystkich tymi wodami.
136) „Ja jestem Stwórca” (ani Haszem). Tak nauczyliśmy się (hachi taninan), że „wierny jestem, aby wynagrodzić dobrą zapłatą sprawiedliwych” (ne’eman ana le-szalma agar tow le-cadikaja) i aby wymierzyć karę bezbożnym (u-le-itpara me-resza’aja). I dlatego (u-begin kach), Pismo daje pewność sprawiedliwym (awtach lon kera le-cadikaja), w słowie „ja” (ba-ani), że otrzymają swoją dobrą zapłatę w przyszłym świecie (le-szalma agar taw di-lehon, le-alma de-ate). I zapowiada bezbożnym, że otrzymają karę w przyszłym świecie również przez „ja” (we-agzim le-resza’aja, le-itpera minajhu le-alma de-ate, ba-ani).
Sulam
136) „Ja – Stwórca” wskazuje na to, że „wierny jestem w odpłacie dobrą nagrodą dla sprawiedliwych i we wzięciu zapłaty od grzeszników”[3]. Dlatego Pismo gwarantuje słowem „Ja” dobrą nagrodę w świecie przyszłym. I grozi grzesznikom odpłatą w świecie przyszłym również słowem „Ja”. Ponieważ słowo „Ja” wskazuje, że coś znajduje się w objawieniu. A nie ma objawienia inaczej niż poprzez objawienie nagrody i kary. I niewątpliwie „Ja” wskazuje na to, że „wierny jestem w odpłacie nagrody”.
137) „Aby zgładzić wszelkie ciało” (le-szachet kol basar), jak już wyjaśniliśmy (ke-ma de-okimna), że to jest niszczyciel świata (de-da hu mechabbla de-alma). I dlatego jest napisane: „I nie pozwoli niszczycielowi wejść do waszych domów, by porazić” (we-al da ketiw: we-lo jiten ha-maszchit lawo el bateichem li-ngof). I to jest „aby zgładzić wszelkie ciało” (we-da hu le-szachet kol basar), ze strony „koniec wszelkiego ciała przyszedł przede Mnie” (mi-sitra de-kec kol basar ba le-fanaj). Ponieważ gdy nadszedł czas, który Stwórca wydłużył im (de-ha kejwan de-mata zimna, de-orich lon Kudsza Berich Hu), aż Noach dopełnił sześset lat (ad de-aszlim Noach le-szesz me’ot szana), wtedy było „aby zgładzić wszelkie ciało” (kedejn le-szachet kol basar). Powiedział: „Tak nauczyłem się w imieniu rabbi Icchaka” (amar hachi olifna mi-szmej de-Rabbi Icchak), który powiedział nam (da-amar lan).
Sulam
137) „Zgładzić wszelkie ciało” – to niszczyciel świata, i (Stwórca) nie pozwala temu niszczycielowi zbliżyć się do ich domów, aby ich porazić, to znaczy, nie daje mu na to przyzwolenia. To właśnie oznacza: „Zgładzić wszelkie ciało”, i to jest ze strony niszczyciela, jak powiedziano: „Koniec wszelkiego ciała przyszedł przede Mną” – to znaczy, przyszedł do Mnie, aby uzyskać prawo. Gdyż po zakończeniu czasu oczekiwania na nich przez Stwórcę, aż do chwili, gdy Noach osiągnął sześćset lat i stało się możliwe dokonanie przez niego „odpłaty dobrą nagrodą dla sprawiedliwych”, wtedy i nadchodzi czas odpłaty dla grzeszników[4]. I dlatego Ja dam władzę niszczycielowi, aby „zgładził wszelkie ciało”.
[1] Tora, Bereszit (Księga Rodzaju), 6:17. „A Ja, oto Ja sprowadzę potop wód na ziemię, aby zniszczyć spod niebios wszelkie ciało, w którym jest duch życia – wszystko, co jest na ziemi, zginie”.
[2] Tora, Bereszit (Księga Rodzaju), 17:4. „Ja, oto Moje przymierze z tobą: będziesz ojcem mnóstwa narodów”.
[3] Miszna, traktat Awot, część 3, miszna 16. „Wszystko jest znane, lecz dana jest wolna wola, a świat sądzony jest dobrem, i wszystko zależy od obfitości uczynków”.
[4] Zob. wyżej, p. 78.