313) W międzyczasie, gdy rozmawiał z nimi, pojawił się ogień i otoczył go, a oni pozostali na zewnątrz (ad’hachei da-hawa misztai ba-hadajhu, ata nura we-aschar leih, we-inun jatwu le-bar). Usłyszeli głos, który mówił (szma’u chad kala da-hawa amar): „O święty, wprowadził mnie Król do swoich komnat” (i kaddisza, hewi’ani ha-melech chadaraw). We wszystkich tych izbach, których oblicza promieniują świętością, przekazano mu ich klucze, i wszystkie one są dla ciebie przygotowane, i dla tych, którzy są z twojego powodu (be-kol inun idrin, diswar de-anpin ulejma kaddisza, itmesaru maftachan di-lehon bi-jadej, we-kolhu metaknin lach, u-le-inun di-be-ginejcha). I przez twoje święte życie cała potęga niebios będzie się radować i cieszyć tobą (u-be-chajach kaddisza, kol chela di-szmaja, nagila we-nismecha bach).
314) Gdy zobaczyli to wszystko, wstrząsnęło nimi i wielki strach padł na nich (kad chamu ilein hachi, izda’az’u, u-dechilu saggi nafal alajhu). Powiedzieli: „Nie jesteśmy w stanie tego oglądać, wyjdźmy stąd i idźmy swoimi drogami” (amrei: leit anan chazjin le-haj, nipok mi-kan, we-nehach le-orchin). Siedzieli tam przez cały ten dzień, ale nie byli w stanie na niego spojrzeć (jatwu taman kol hahu joma, we-la jachilu le-mechemei leih), i powiedzieli: „Nie jest to wolą Stwórcy, abyśmy tu pozostali” (wa-amru: leit re’uta de-Kudsza Brich Hu, de-neitiv hacha). Wyszli stamtąd i odeszli (nepaku mi-taman we-azlei).
315) Gdy szli, Rabbi Chija otworzył i powiedział (ad da-hawu azlei, patach Rabbi Chija we-amar): „Błogosławcie Stwórcę, Jego aniołowie, potężni bohaterowie, którzy wykonują Jego słowo” itd. (barechu Haszem malachaw, giborei koach, oszej devaro we-go). Błogosławieni Israel ponad wszystkie inne narody świata, ponieważ Stwórca wybrał ich spośród wszystkich innych narodów (zaka’in inun Israel mi-kol szear ammin de-alma, de-Kudsza Brich Hu itraei behu mi-kol szear ammin), i uczynił ich Jego dziedzictwem i częścią (wa-awad lon chulkejhu we-achsantejhu). I dlatego dał im świętą Torę (we-al da jehib lon Orrajta kadisza), ponieważ wszyscy byli jednomyślni na górze Synaj i przedłożyli czynienie nad słuchanie (be-gin de-kolhu hawu be-re’uta chada al tura de-Sinaj, we-akdimu asija le-szemija).
Sulam
315)[1] „Błogosławcie Stwórcę, Jego aniołowie, wykonujący powiedziane przez Niego, aby usłyszeć głos Jego wypowiedzi”[2]. Szczęśliwy jest Israel bardziej niż wszystkie inne narody świata, ponieważ Stwórca wybrał ich spośród wszystkich innych narodów, czyniąc ich swoją częścią i dziedzictwem. Dlatego dał im świętą Torę, gdyż wszyscy oni trwali w jednym pragnieniu na górze Synaj i przedłożyli działanie nad słuchanie, mówiąc „uczynimy”, zanim powiedzieli „usłyszymy”[3].
316) Gdy przedłożyli czynienie nad słuchanie (kejwan de-akdimu asija le-szemija), Stwórca zawołał do swojej niebiańskiej świty i powiedział im (kara Kudsza Brich Hu le-famalia di-lej, amar lon): „Do tej pory byliście jedyni przede Mną na świecie (ad hacha atun hawetun jechidajin kamai be-alma), ale od teraz i dalej oto Moi synowie na ziemi będą towarzyszami razem z wami we wszystkim (mi-kan u-lehala ha banaj be-ara chawerim ba-hadajchu be-kolla). Nie macie prawa uświęcać Mojego Imienia, dopóki Israel nie połączy się z wami na ziemi (leit lechu reszu le-kadsza szemi, ad de-Israel jitchabrun ba-hadajchu be-ara), i wtedy wszyscy razem będziecie przyjaciółmi w uświęceniu Mojego Imienia (we-kolhu tehejun ka-chada chawerim le-kadsza szemi), ponieważ przedłożyli czynienie nad słuchanie, podobnie jak czynią wyżsi aniołowie w niebiosach” (be-gin de-akdimu asija le-szemija, ke-gawna de-mal’achej ila’ej awdei be-rikia), jak jest napisane (di-ktiw): „Błogosławcie Stwórcę, Jego aniołowie, potężni bohaterowie, wykonujący Jego słowo, aby słuchać głosu Jego słów” (barechu Haszem malachaw, giborei koach, oszei devaro, li-szmoa be-kol devaro). Najpierw „wykonują Jego słowo” (oszei devaro be-kadmejta), a dopiero potem „aby słuchać” (u-lewatar li-szmoa).
Sulam
316) Po tym, jak przedłożyli działanie nad słuchanie, Stwórca wezwał aniołów i powiedział im: „Do tej pory to wy byliście przede Mną jedynymi na świecie. Od teraz i na zawsze oto Moi synowie na ziemi – są wam towarzyszami we wszystkim. Nie macie prawa uświęcać Mojego Imienia, dopóki Israel nie połączy się z wami na ziemi. A wtedy wszyscy razem staniecie się towarzyszami, aby uświęcać Moje Imię”. Ponieważ przedłożyli działanie nad słuchanie, podobnie jak wyżsi aniołowie czynią na firmamencie. Dlatego najpierw powiedziano: „Błogosławcie Stwórcę, Jego aniołowie, wykonujący powiedziane przez Niego”95, a dopiero potem: „aby usłyszeć głos Jego wypowiedzi”95.
317) Inne wyjaśnienie: „Błogosławcie Stwórcę, Jego aniołowie” (dawar acher: barechu Haszem malachaw). To są sprawiedliwi na ziemi, którzy są uważani przed Stwórcą za wyższych aniołów w niebiosach (ilein inun zadikaja be-ara, de-inun chaszuwin kamej Kudsza Brich Hu, ke-mal’achej ila’ej be-rikia). Ponieważ są „potężni w mocy”, gdyż przezwyciężają swoje skłonności, jak dzielny wojownik, który pokonuje swojego wroga (be-gin de-inun giborei koach, de-mitgabrei al jitzreihon, ki-gawar tav de-mitgabber al sonejhu). „Aby słuchać głosu Jego słowa” (li-szmoa be-kol devaro) – są godni każdego dnia słuchać głosu z góry, gdy jest to konieczne (de-zakan be-kol joma le-miszma kala mi-le’ela, be-sza’ata de-itztrichu).
Sulam
317) „Błogosławcie Stwórcę, Jego aniołowie”95 – to sprawiedliwi na ziemi, którzy są tak samo ważni dla Stwórcy, jak wyżsi aniołowie na firmamencie, ponieważ są „potężnymi wojownikami”, to znaczy pokonują swoje początek, jak wojownik, który zwycięża swoich wrogów. „Żeby usłyszeć głos Jego wypowiedzi”95 – każdego dnia zasługują na to, by usłyszeć głos z wysokości i w każdym momencie, gdy tego potrzebują.
318) Kto teraz może stanąć przed nimi, skoro są świętymi i wyższymi istotami? (haszta man jachil le-mejkam ba-hadajhu, de-inun kadiszin eljonin). Błogosławieni są ci, którzy mogą stanąć przed nimi, błogosławieni są ci, którzy mogą zostać ocaleni przed nimi (zaka’in inun de-jachlei le-mejkam kamejhu, zaka’in inun de-jachlei le-isztazawa mi-kamejhu). Nadzór Stwórcy jest nad nimi każdego dnia, jak więc my możemy stanąć przed nimi? (aszgachuta de-Kudsza Brich Hu alajhu be-kol joma, hejach anan jechilan le-mejal kamejhu). I dlatego jest napisane (we-al da ketiw): „Błogosławiony, kogo wybierzesz i przybliżysz” (aszeri tiwchar u-tekarew), oraz „Błogosławiony człowiek, którego mocą jesteś Ty” (u-ketiw: aszrei adam oz lo bach we-go). (Tajemnice Tory zakończone) (ad kan sitrei Tora).
Sulam
318) Kto może się z nimi równać, z tymi wyższymi świętymi? Szczęśliwi ci, którzy mogą stanąć przed nimi. Szczęśliwi ci, którzy mogą się przed nimi ocalić. Nadzór Stwórcy nad nimi odbywa się każdego dnia. Jak więc możemy stanąć przed nimi? Dlatego powiedziano: „Szczęśliwy wybrany przez Ciebie i przybliżony do Ciebie, zamieszkujący na Twoich dziedzińcach”[4]. I powiedziano: „Szczęśliwy człowiek, którego siła jest w Tobie”[5].
[1] Punkty 313 i 314 w tej redakcji tekstu nie są przytoczone.
[2] Pisma, Tehilim (Księga Psalmów), 103:20. „Błogosławcie Stwórcę, Jego aniołowie, mocni wojownicy, wykonujący Jego słowo, słuchający głosu Jego wypowiedzi”.
[3] Tora, Szmot (Księga Wyjścia), 24:7. „I wziął Księgę Przymierza, i czytał ją ludowi. I powiedzieli: ‘Wszystko, co powiedział Stwórca, uczynimy i usłyszymy’”.
[4] Pisma, Tehilim (Księga Psalmów), 65:5. „Szczęśliwy ten, kogo wybrałeś i przybliżyłeś, by mieszkał na Twoich dziedzińcach; nasycimy się dobrem Twojego domu, świętością Twojej świątyni”.
[5] Pisma, Tehilim (Księga Psalmów), 84:6. „Szczęśliwi, którzy mają swoją siłę w Tobie, w ich sercu są drogi ku Tobie”.