55) „Bo jeszcze za siedem dni spuszczę deszcz na ziemię na czterdzieści dni i czterdzieści nocy…” (ki le-jamim od sziwa ani mamtir al ha-arec arba’im jom we-arba’im lajla we-gomer). Rabbi Jehuda powiedział (Rabbi Jehuda amar): Co oznaczają te czterdzieści dni i czterdzieści nocy? (hanej arba’im jom we-arba’im lajla, maj awidtajhu). Lecz czterdzieści dni to kara dla winnych świata (ela arba’im jom le-alka’a chajjwej alma), jak jest napisane: „Czterdzieści razy go uderzy, nie więcej” (u-ketiw: arba’im jakkenu lo josif). W odniesieniu do czterech stron świata (la-kabel arba sitrej alma), dla każdej strony dziesięć (le-kol chad asara), ponieważ człowiek został stworzony z czterech stron świata (be-gin de-ben adam me-arba sitrej alma itbrej). I dlatego jest napisane: „I zmażę wszelkie istnienie” (we-machiti et kol ha-jekum), i potrzebne było czterdzieści dni na karę oraz na wykorzenienie świata (we-ictrich arba’im le-alka’a u-le-itmachej alma).
Sulam
55) „Bo jeszcze za siedem dni sprowadzę deszcz na ziemię przez czterdzieści dni i czterdzieści nocy; i zetrę z powierzchni ziemi wszystko, co stworzyłem”[1]. Co oznaczają te „czterdzieści dni i czterdzieści nocy”? „Czterdzieści dni” jest potrzebne, aby ukarać złoczyńców świata, jak napisano: „Czterdzieści uderzeń można mu zadać, nie więcej”[2] – według liczby czterech stron świata: Hochma, Bina, Tiferet, Malchut (HuB TuM), po dziesięć od każdej, co daje razem czterdzieści. Ponieważ człowiek został stworzony jako istota składająca się z czterech stron świata. I o tym napisano: „I zetrę z powierzchni ziemi wszystko, co istnieje”. I potrzeba czterdziestu uderzeń, aby ukarać i zniszczyć świat.
56) Rabbi Icchak przebywał u rabbi Szimona (Rabbi Icchak hawa szchijach kamej de-Rabbi Szimon). Powiedział mu (amar lo): Ten werset, który jest napisany: „I ziemia została skażona przed Elohim” (haj kera di-ketiw: wa-tiszachet ha-arec lifnej ha-Elohim), jeśli ludzie zgrzeszyli, to w czym zawiniła ziemia (i bnej nasza chata’an, ar’a ba-me)? Odpowiedział mu (amar lo): Ponieważ jest napisane: „Bo wszelkie ciało wypaczyło swoją drogę” (be-gin di-ketiw: ki hiszchit kol basar et darko), jak powiedziano (ke-ma de-itmar). Podobnie jest napisane: „I ziemia została zbrukana i zwrócę jej winę na nią” (ke-gawna da: wa-titma ha-arec wa-efkod awonah aleha). Ale przecież to ludzie zgrzeszyli (ela bnej nasza chata’an), więc jeśli powiesz, że ziemia w czymś zawiniła (we-i teima ar’a ba-me), to wiedz, że istotą ziemi są ludzie (ela ikara de-ar’a bnej nasza inun), i to oni psują ziemię (we-inun me-chab’lin ar’a), a ona zostaje zniszczona (we-hi itchab’lat). I werset to potwierdza (u-kera olach), jak jest napisane: „I Elohim zobaczył ziemię, a oto była skażona, bo wszelkie ciało zniszczyło swoją drogę na ziemi” (di-ketiw: wa-jar Elohim et ha-arec we-hine niszchata, ki hiszchit kol basar et darko al ha-arec).
Sulam
56) „I została skażona ziemia przed Wszechmogącym”. Jeśli ludzie grzeszą, w czym jest wina ziemi? Powiedziano: „Ponieważ wszelkie ciało wypaczyło swoją drogę”. Podobnie powiedziano: „I została skalana ziemia, i ukarałem ją za jej winę”[3]. Ale przecież to ludzie grzeszą – w czym zawiniła ziemia? Jednak ludzie są podstawą ziemi, i to oni ją skalali, dlatego została skażona. I Pismo świadczy o tym: „I zobaczył Wszechmogący ziemię, że oto została skażona”.
57) Przyjdź i zobacz (ta chaze), wszystkie grzechy człowieka (kol cheto’ej de-bar nasz), wszystkie jego zepsucia (kolhu chabbaluta dilej), zależą od skruchy (taljin be-tszuwah). Ale grzech tego, kto rozsiewa nasienie na ziemi (we-cheta’a de-oszid zar’a al ar’a), psuje swoją drogę (u-mechabbla orchej) i wydaje nasienie na ziemię (we-apek zar’a al ar’a), niszczy samego siebie (mechabej le) i niszczy ziemię (u-mechabej ar’a). O nim jest napisane: „Zapisana jest twoja wina przede Mną” (we-alej ketiw: nichtam awonech le-fanaj). I jest o nim napisane: „Bo nie jesteś El, który chce nieprawości, zło nie zamieszka u Ciebie” (u-ketiw bej: ki lo El chafec resza ata, lo jegurcha ra). Człowiek skruszony wzrasta (bar be-tszuwah sagej). I jest napisane: „A Er, pierworodny Jehudy, był zły w oczach Stwórcy i Stwórca go zabił” (u-ketiw: wa-jehi Er bechor Jehuda ra be-ejnej Haszem, wa-jemit’ehu Haszem). I już to wyjaśniono (we-ha itmar).
Sulam
57) Wszystkie grzechy człowieka i całe jego unicestwienie zależą od powrotu. A grzech tego, kto wylewa nasienie na ziemię, polega na tym, że wypacza swoją drogę, wylewając nasienie na ziemię. Niszczy siebie i niszczy ziemię. Powiedziano o nim: „Hańba twojego grzechu jest przede Mną”[4], a także: „Bo Ty nie jesteś bóstwem, które pragnie bezprawia, nie zamieszka u Ciebie zło”[5] – to znaczy, że ten, kto wylewa nasienie na ziemię, co nazywane jest złem, nie pozostanie już w jednym miejscu ze Stwórcą. Innymi słowy, możliwość powrotu otrzyma dopiero w czasie wielkiego powrotu. I powiedziano: „A Er, pierworodny Jehudy, był niegodziwy w oczach Stwórcy, i Stwórca go uśmiercił”[6].
58) Powiedział mu (amar lo): Dlaczego Stwórca osądził świat wodą (ammaj da’in Kudsza Berich Hu alma be-maja), a nie ogniem (we-la be-esza) ani innym środkiem (we-la be-mila achara)? Odpowiedział mu (amar lo): To jest tajemnica (raza hu). Ponieważ oni zniszczyli swoje drogi tym (de-ha inun chabbilu orchejhu), że wody wyższe i wody niższe (be-gin de-majin ila’in u-majin tata’in) nie połączyły się w prawidłowy sposób (la itchabru de-char we-nukwa kidka jaot). Kim są ci, którzy zniszczyli swoje drogi (man inun de-chabbilu orchejhu)? Na podobieństwo: wody męskie i żeńskie (ke-gawna da: majin de-churin we-nukwej). I dlatego zostali osądzeni wodą (we-al da itdanu be-maja), tym, czym zgrzeszyli (ba-me de-inun chawu).
Sulam
58) Dlaczego Stwórca karze świat, czyli pokolenie potopu, wodą, a nie ogniem lub czymś innym? Ponieważ wypaczyli swoje drogi tym, że wyższe wody i niższe wody – część męska i część żeńska – nie połączyły się, jak należy. Każdy, kto wypacza swoją drogę, wypacza także połączenie wód męskich i żeńskich. Innymi słowy, powoduje uszkodzenie wyższych MaD (męskich wód) i MaN (żeńskich wód) i prowadzi do tego, że nie łączą się one ze sobą. Dlatego zostali ukarani wodą – tym, w czym zgrzeszyli.
59) I wody były wrzące i wyparowały z nich płyny (u-majin hawu retichan u-posztu maszka mi-najhu), gdyż zepsuli swoje drogi w gorących wodach (ke-ma de-chabbilu orchajhu be-majin retichan), sprawiedliwość za sprawiedliwość (dina la-kabel dina). Jak jest powiedziane: „Rozwarły się wszystkie źródła wielkiej otchłani” (he-de’hu: niwke’u kol ma’jejnot tehom rabba), to wody niższe (ha majin tata’in). „I okna niebios zostały otwarte” (wa-arubot ha-szamajim niftachu), to wody wyższe (da majin ila’in). Wody wyższe i niższe (majin ila’in we-tata’in).
Sulam
59) I woda kipiała tak, że skóra schodziła z nich dokładnie tak, jak oni wypaczali swoją drogę kipiącymi wodami. Według winy – kara, to znaczy ukarano ich miarą za miarę. I o tym powiedziano: „Rozwarły się wszystkie źródła wielkiej otchłani”[7] – to są niższe wody, „i otworzyły się okna niebios” – to są wyższe wody. W ten sposób zostali ukarani zarówno wyższymi, jak i niższymi wodami.
[1] Tora, Bereszit (Księga Rodzaju), 7:4. „Bo za siedem dni spuszczę deszcz na ziemię przez czterdzieści dni i czterdzieści nocy, i wytracę z powierzchni ziemi wszystkie istoty, które stworzyłem”.
[2] Tora, Dewarim (Księga Powtórzonego Prawa), 25:3. „Czterdzieści razów możesz go uderzyć, nie więcej; bo jeśli go uderzysz więcej, to zostanie twój brat poniżony w twoich oczach”.
[3] Tora, Wajikra (Księga Kapłańska), 18:25. „I zanieczyściła się ziemia, i ukarałem ją za jej winę, i wyrzuciła ziemia jej mieszkańców”.
[4] Prorocy, Jirmijahu (Księga Jeremiasza), 2:22. „Choćbyś się umywał saletrą i używał wiele mydła, to plama twojej winy jest przede Mną, mówi Wszechmogący Stwórca”.
[5] Pisma, Tehilim (Księga Psalmów), 5:5. „Bo Ty nie jesteś Bogiem, który ma upodobanie w nieprawości, nie zamieszka z Tobą zło”.
[6] Tora, Bereszit (Księga Rodzaju), 38:7. „I był Er, pierworodny Jehudy, zły w oczach Stwórcy, i uśmiercił go Stwórca”.
[7] Tora, Bereszit (Księga Rodzaju), 7:11. „W sześćsetnym roku życia Noacha, w drugim miesiącu, siedemnastego dnia miesiąca, w tym dniu rozpadły się wszystkie źródła wielkiej otchłani i otworzyły się okna niebios”.