361) Rabbi Szymon otworzył: „Tak mówi Pan Elohim: bramy dziedzińca wewnętrznego, które zwrócone są ku wschodowi, będą zamknięte przez sześć dni pracy, a w dzień szabatu zostaną otwarte, i w dzień nowiu zostaną otwarte” (ko amar Haszem Elohim, szaar ha-chatser ha-penimit ha-pone kadim jihje sagur szejeszet jemej ha-maase, u-wjom ha-szabat jifateach, u-wjom ha-chodesz jifateach). Ten werset (ha-aj kera) wymaga zrozumienia (it le-istakla bej), i zawiera tajemnicę (we-ihu raza), tak jak zostało powiedziane (ke-ma de-itmar): „będą zamknięte przez sześć dni pracy” (jihje sagur szejeszet jemej ha-maase). Dlaczego (amai)?
Sulam
361) „Tak powiedział Stwórca Wszechmogący: Bramy wewnętrznego dziedzińca, zwrócone na wschód, będą zamknięte przez sześć dni pracy, a w dzień szabatu zostaną otwarte i w nowiu zostaną otwarte”[1]. W tych słowach kryje się tajemnica. Jak powiedziano: „Będą zamknięte przez sześć dni pracy”. Dlaczego będą zamknięte?
362) Ale te dni powszednie (ela, ilejn jemej chol), w których te bramy będą zamknięte (de-tarja da jihje sagur), są po to, aby to, co powszednie, nie korzystało ze świętości (de-la le-isztammasza chol be-kudsz’). A w dzień szabatu zostaną otwarte, i w dzień nowiu zostaną otwarte (u-wjom ha-szabat jifateach, u-wjom ha-chodesz jifateach). Ponieważ wtedy (de-ha kedejn), służba świętości jest w świętości (szimusza de-kudsz’ be-kudsz’). I wtedy luna jaśnieje, aby połączyć się ze słońcem (u-kedejn itnheir sihara le-itchabera be-szimsza).
Sulam
362) Lecz właśnie po to przeznaczone są dni powszednie, gdy te bramy będą zamknięte – aby nie korzystać z powszedniego w tym, co święte. „A w dzień szabatu zostaną otwarte i w nowiu zostaną otwarte”, ponieważ wtedy jest to korzystanie ze świętości w świętym. Wówczas świeci luna, Nukwa, aby połączyć się ze słońcem, Zeir Anpinem.
Wyjaśnienie. Miejsce przekazu do niższych nazywa się „bramy”. A „bramy wewnętrznego dziedzińca” to miejsce przekazu światła Hochmy do niższych. „Otwarte” oznacza, że przekazują niższym. „Zamknięte” oznacza, że są chronione przed kontaktem z zewnętrznymi właściwościami. „Dni powszednie” – to czas, gdy klipot mają możliwość przylgnięcia, a (bramy) nie są przed nimi zabezpieczone. „Świętość” – to stan, gdy nie ma tam żadnego przylgnięcia klipot.
Pismo mówi: „Bramy wewnętrznego dziedzińca będą zamknięte przez sześć dni pracy, a w dzień szabatu zostaną otwarte”. Dlaczego „będą zamknięte przez sześć dni pracy”? Aby nie korzystać z powszedniego w świętym. Aby sitra achra nie pomieszała się ze świętością. Ponieważ dopóki istnieje przylgnięcie klipot, nie objawia się napełnienie świętości. I tylko w szabat oraz w nowiu zostaną one otwarte. W tym czasie następuje ziwug Zeir Anpina i Nukwy w stanie świętości w świętości, ponieważ ZoN wznoszą się do Aba we-Ima, którzy stanowią właściwość „świętość w świętości”, i stamtąd nie ma żadnego pożywienia dla zewnętrznych właściwości i klipot.
363) Zobacz (ta chaze), te bramy nie otwierają się w tych sześciu dniach powszednich (tar’a da la itpattach be-inun szitta jomej de-chol). Ponieważ w tych dniach powszednich (be-gin de-ha be-inun jomej de-chol), niższy świat się utrzymuje (alma tata’a it’zan), i panują wszystkie te sześć dni powszednie nad światem (we-szalitin kol inun szit jomin de-chol al alma). Z wyjątkiem ziemi Israel (bar be-ar’a de-Israel).
Sulam
363) Te bramy nie otwierają się przez sześć dni powszednich, ponieważ w dni powszednie dolny świat otrzymuje pożywienie, a w nim znajdują się zewnętrzne właściwości i klipot, które panują przez wszystkie te dni powszednie, to znaczy sitra achra, nad całym światem, z wyjątkiem ziemi Israela.
364) A ci, którzy panują (we-inun de-szaltej), nie panują nad ziemią świętą (la szaltei be-ar’a kadisza). Ponieważ te bramy (be-gin de-haszsza’ar ha-ze), są zamknięte (ihu sagur). Ale w dzień szabatu i w dzień nowiu (awal be-jom ha-szabat u-be-jom ha-chodesz), wszyscy oni zostają usunięci (kolhu mit’aberan), i nie panują (we-la szaltin), ponieważ te bramy są otwarte (be-gin de-haszsza’ar ha-ze ihu patuach), i świat jest w radości (we-alma ihu be-chedwa), i jest utrzymywany stamtąd (we-it’zan mi-taman), i świat nie jest oddany pod władzę innej strony (we-la it’jehejw alma li-r’szu achra).
Sulam
364) I dni powszednie, które panują poza ziemią Israela, nie panują na ziemi świętości, ponieważ te bramy są zamknięte. Jednak w dzień szabatu i w nowiu wszystkie one, wszystkie klipot, zostają usunięte ze świata i nie panują, ponieważ te bramy są otwarte. I świat trwa w radości i czerpie pożywienie stamtąd. I świat nie jest przekazywany innej władzy.
Nazwa „ziemia Israela” stosuje się głównie wtedy, gdy ZoN wznoszą się i obłaczają Aba we-Imę, i Zeir Anpin nazywa się wtedy „Israel”, a Nukwa – „ziemią Israela” lub „ziemią świętości”. Ponieważ mohin Aba we-Imy nazywane są świętością, ale nie niższy poziom. I wtedy, nawet „w ciągu sześciu dni pracy”, które wychodzą od Zeir Anpina obłaczonego w Abę, mohin de-chasadim są ukryte przed Hochmą i dni powszednie nie mają tam możliwości czerpania pożywienia, to znaczy siły sitra achra. Ponieważ te „bramy wewnętrznego dziedzińca”, które świecą światłem Hochmy, są zamknięte „czystym pierścieniem (izka dachja)” GaR de-Biny Arich Anpina i świecą jedynie chasadim, ukrytymi przed Hochmą.
„Izka” oznacza „pierścień”, który otacza je dookoła, aby światło Hochmy nie weszło do nich. „Dachja” oznacza „czysty”, to znaczy, że nie ma tam najmniejszego braku, ponieważ pochodzi z GaR Biny Arich Anpina. Mimo że są to chasadim, uznaje się je za właściwość GaR, tak jak światło Hochmy. Dlatego ten „pierścień (izka)” odpędza sitrę achra i jej siły, ponieważ sitra achra ucieka od doskonałości i może zbliżyć się jedynie do miejsca braku.
„W ciągu sześciu dni pracy” te bramy są zamknięte, to znaczy zamknięte „czystym pierścieniem”, który odpędza dni powszednie – siły sitry achra. A dzień szabatu i nów, które wychodzą z Nukwy obłaczonej w Imę – to ISZSuT, czyli mohin światła Hochmy. O tym powiedziano: „A w dzień szabatu otworzą się i w nowiu otworzą się”, ponieważ te mohin całkowicie odpędzają sitrę achra i dni powszednie z miejsca świętości.
I to oznacza powiedziane wcześniej: „Jednak w dzień szabatu i w nowiu wszystkie one zostają usunięte ze świata i nie panują, ponieważ te bramy są otwarte”, ponieważ te bramy, otwarte dla światła Hochmy, całkowicie odpędzają zewnętrzne właściwości z miejsca świętości. Dlatego dni powszednie, siły sitra achra, nie mają władzy w ziemi Israela ani w „sześć dni pracy”, które wychodzą od Zeir Anpina znajdującego się w miejscu Aba, ani w dzień szabatu i nowiu, które wychodzą z Nukwy znajdującej się w miejscu Imy. Ani w „sześć dni pracy” – ponieważ te bramy są zamknięte „czystym pierścieniem” właściwości GaR Biny Arich Anpina, który odpędza zewnętrzne właściwości, mimo że są one zamknięte przed Hochmą. Ani w dzień szabatu – ponieważ te bramy są wtedy otwarte na światło Hochmy, a wraz z tym całkowicie znikają siły sitra achra i dni powszednie. W ten sposób w ziemi Israela dni powszednie nie panują ani w szabat, ani w dni powszednie.
365) I jeśli powiesz (we-i teima), że wszystkie te sześć dni (de-kol inun szit jomin), panują same (inun szaltein bilchudajhu), przyjdź i zobacz (ta chaze). „Ten, który zwraca się ku wschodowi” (ha-pone kadim): zanim ustanowią się, aby panować (ad la jekumun le-szaltaa), on nieustannie spogląda na świat (ihu istakkal tadir be-alma). Ale nie otwiera się, aby świat był utrzymywany ze świętości (awal la itpatach le-it’z’na alma mi-kud’sza), poza dniem szabatu i dniem nowiu (bar be-joma de-szabbata u-be-joma de-chad’sza). I wszystkie dni (we-kolhu jomin), wszystkie przylgnęły do dnia szabatu (kolhu itdab’kan be-joma de-szabbata), i są utrzymywane stamtąd (we-it’zenu mi-taman). Ponieważ w dniu szabatu (de-ha be-joma de-szabbata) wszystkie bramy są otwarte (kolhu tar’in petichan), i odpoczynek znajduje się dla wszystkiego (we-najcha isztekach le-kola), dla wyższych i niższych (le-ila’ej we-tata’ej). Przyjdź i zobacz (ta chazi): „I zstąpił Stwórca, aby zobaczyć” (wa-jered Haszem li-reot). Zstąpił od świętości do tego, co powszednie (nachat mi-kud’sza le-chol), aby nadzorować to, co zbudowali (le-asz’gacha ba-me di-banu), i ustanowili jako byt, by wzbudzić nad światem lęk (we-kajemu kijuma le-at’ara al alma, le-dachala lon).
Sulam
365) A może wszystkie te sześć dni panują same z siebie? Przecież jeśli porównać przyjmowanie Zeir Anpina z przyjmowaniem Nukwy, to jest jak GaR w porównaniu do WaK. A jeśli mohin przyciągane są jedynie w szabat i w nów, czyli do właściwości Nukwy, przyciągane są tylko WaK Hochmy. Lecz gdyby mohin otrzymywał także Zeir Anpin, który jest sześcioma dniami, to przyciągane byłyby GaR Hochmy. Wiadomo również, że sześć dni czerpie od dnia szabatu. I w takim przypadku można powiedzieć, że i świecenie Hochmy otrzymują one od dnia szabatu, tak aby mogły same panować w nim, bez włączenia w Nukwę, to znaczy świecić w właściwości zachar, która jest GaR Hochmy.
„Bramy zwrócone na wschód”[2] oznacza, że są zwrócone ku temu, co było wcześniej, przed ustanowieniem panowania klipot. I zawsze były zwrócone ku światu, nawet w ciągu sześciu dni, ale nie otwierały się – aby świat otrzymywał pożywienie świętości jedynie w dzień szabatu i w nów. Dlatego i teraz nie można dopuścić, aby „sześć dni pracy” same świeciły światłem Hochmy, ponieważ wtedy nie miałyby pożywienia ze świętości, tak jak wcześniej. Lecz wszystkie te dni, to znaczy wszystkie „sześć dni pracy”, przylegają do dnia szabatu i czerpią pożywienie stamtąd. I w dzień szabatu wszystkie bramy są otwarte i rozkosz dostępna jest dla wszystkich – wyższych i niższych. Lecz sześć dni nie może świecić, jeśli nie przylgną do dnia szabatu, ponieważ zabraknie im pożywienia, jak już zostało wyjaśnione.
„I zstąpił Stwórca, aby zobaczyć” – zstąpił ze świętości w dni powszednie, aby przyjrzeć się temu, co oni zbudowali i wznieśli dla swojego istnienia, to znaczy „miastu i wieży”, które wznieśli, Hochmie i Binie klipy, przeznaczonym do pobudzenia całego świata do ich służenia.
366) Rabbi Jicchak (rabi Jicchak), siedział przed Rabbim Szymonem (hawa jatew kame de-rabbi Szymon). Powiedział do niego (amar lo), co zobaczyli ci (ma chamu ilein), że uczynili to głupstwo (da-awadu sztutaa da), aby buntować się przeciwko Stwórcy (le-mardaa bej be-kud’sza brich hu), i wszyscy oni w jednym sprzeciwie trwali w tym (we-kolhu be-ejtaa chadaa itkaju be-da). Powiedział do niego (amar lo), oto już powiedziano (ha itmar), jak napisano (di-ketib): „I stało się, gdy wędrowali na wschód” (wa-jehi be-nas’am mi-kedem). Oddalili się od góry do dołu (itn’tilu me-eila le-tata). Oddalili się z ziemi Izraela (itn’tilu me-ar’a de-Jisrael), i zeszli do Babilonu (we-nachatu le-Bawel). Powiedzieli (amru): oto tu jest miejsce do przylgnięcia (ha hacha atar le-midbak).
Sulam
366) Co skłoniło tych szaleńców do buntu przeciw Stwórcy i dlaczego wszyscy jak jeden poszli za tą radą? Powiedziano: „I stało się, gdy wyruszyli ze wschodu” – poruszali się z góry w dół, gdy opuścili ziemię Israela i zeszli do Babilonu. Powiedzieli: „Oto tutaj jest miejsce, aby się osiedlić”. Do tego czasu byli w ziemi Israela, gdzie był „jeden język i jedne słowa” i nie było tam żadnego kontaktu z zewnętrznymi właściwościami, ponieważ „w ciągu sześciu dni pracy” bramy są zamknięte i odpędzają zewnętrzne właściwości. A w dzień szabatu mohin Hochmy odpędzają zewnętrzne właściwości ze świata.
Dlatego synowie sporu nie mogli tam niczego dokonać, ponieważ nie mieli miejsca, aby się osiedlić. I dopiero „gdy wyruszyli ze wschodu”, to znaczy, gdy opuścili ziemię Israela i udali się do Babilonu, poza granice ziemi, gdzie panują dni powszednie, powiedzieli: „Tutaj jest miejsce, aby się osiedlić i przyciągnąć Hochmę z góry w dół, aby mohin świeciły również w sześć dni pracy”. Ponieważ tutaj nie ma naprawy, w której wewnętrzne bramy są zamknięte w sześć dni pracy, jak w ziemi Israela.
367) I uczyńmy sobie imię (we-naase lanu szem), i niech przylgnie wsparcie dolne na tym miejscu (we-jitdabbak si’jua dil-tata ba-atar da). Ponieważ gdy sąd przychodzi, aby spocząć na świecie (begin de-chad dina ate le-aszraa be-alma), oto to miejsce jest na jego przyjęcie (ha atar da le-kiblei). I stąd będzie korzystał świat i będzie się karmił (ume-hacha it’hanei alma, we-jitzan), bo w górze naciskają, aby świat karmił się z niego (de-ha le-eila, dechiku ihu le-itzna alma minei). I nie tylko to (we-la od). Ale my wstąpimy do firmamentu (ela, anan nissak li-rakia), i rozpoczniemy w nim walkę (we-nagach bej kraba), aby nie zesłał potopu na świat, jak poprzednio (de-la jechot tofana be-alma kid-be-kadmeita).
Sulam
367) „I uczyńmy sobie imię” – wtedy pomoc z dołu połączy się w tym miejscu, poza tą ziemią. Wyjaśnienie. W ziemi Israela świecenie Hochmy istnieje tylko w dzień szabatu, w którym zakazana jest jakakolwiek pomoc z dołu. Dlatego zabronione jest wykonywanie pracy, ponieważ mohin można przyciągnąć jedynie do właściwości Nukwy, w której nie ma żadnej pracy. Jednak my „uczynimy sobie imię” i przyciągniemy mohin do właściwości Zachar, w której możliwe jest przebudzenie z dołu.
I gdy nadejdzie sąd, aby panować nad światem, to miejsce będzie mu się przeciwstawiać. Innymi słowy, poprzez przyciągnięcie świateł do tego miejsca z góry w dół zostaną zniesione wszystkie sądy na świecie, a świat będzie się nimi radować i czerpać z nich pożywienie. Ponieważ ze światła, które jest wyżej, to znaczy ze świecenia z dołu do góry, świat nie otrzymuje wystarczająco pożywienia. I, co więcej, wzniesiemy się do firmamentu i stoczymy z nim walkę, aby nie sprowadzał potopu na świat, jak na początku. Ponieważ parsa, która została ustanowiona pod Acilutem, jest szczególnym naprawieniem, które nie pozwala na przyciągnięcie świecenia Hochmy z góry w dół. Dlatego powiedzieli: „Wzniesiemy się do firmamentu i stoczymy z nim walkę, aby znieść tę granicę i przyciągnąć światła z góry w dół”.
[1] Prorocy, Jechezkel (Księga Ezechiela), 46:1. „Tak mówi Stwórca, Wszechmogący: ‘Brama wewnętrznego dziedzińca, zwrócona na wschód, będzie zamknięta przez sześć dni pracy, ale w dzień szabatu zostanie otwarta, i w dzień nowiu także zostanie otwarta’”.
[2] Prorocy, Jechezkel (Księga Ezechiela), 44:1. „I przyprowadził mnie z powrotem do zewnętrznej bramy świątyni, zwróconej na wschód, i była ona zamknięta”.