237) Dziesiąte przykazanie – to noszenie tefilin i dopełnienie swojego ciała w wyższym obrazie (pikuda aszira’a, le’anacha tefilin u’le’aszloma garmei, be’di’jukna ila’a). Jak jest napisane: „I stworzył Elohim człowieka na swój obraz” (diktiv: wa’jivra Elohim et ha’adam be’calmo). Otworzył i powiedział: „Twoja głowa jest nad tobą jak Karmel” – ten werset już wyjaśniliśmy (patach wa’amar: roszech alajich ka’karmel – ha’hu kra okimna). I powiedziano: „Lecz twoja głowa nad tobą jak Karmel” – to oznacza wyższą głowę, tefilin głowy, Imię Najwyższego Świętego Króla, które jest wyryte w literach (we’itmar: aval roszech alajich ka’karmel, da rejsza ila’a, tefilin de’rejsza, szma de’Malka ila’a kadisza Haszem, be’atuwan reszimin). Każda litera to jedna parafraza, Święte Imię wyryte w uporządkowanym układzie liter, jak należy (kol ot we’ot parsza chada, szma kadisza gelifa be’sidura de’atwan kidka jaot). I nauczyliśmy się: „Gdy Imię Stwórcy będzie na tobie, będą się ciebie bać” – to są tefilin głowy, które zawierają Święte Imię w porządku liter (u’tenan: ki szem Haszem nikra aleicha we’jaru mimecha, ilein tefilin de’rejsza, de’inun szma kadisza be’sidura de’atwoi).

Sulam

237) Dziesiąte przykazanie – nakładanie tefilin i dopełnienie w wyższym obrazie. Jak powiedziano: „I stworzył Wszechmogący człowieka na swój obraz”[1]. I powiedziano: „Głowa (rosz) twoja – jak Karmel”[2] – to wyższa rosz, tefilin na głowę, wyższego, świętego Króla, Imię AWAJa zapisane literami. Każda litera Imienia AWAJa odpowiada jednemu fragmentowi tefilin, i w ten sposób święte Imię jest wyryte w rozdziałach tych tefilin w kolejności liter. „Bo Imię Stwórcy będzie nazwane nad tobą, i będą się ciebie lękać”[3] – to właśnie tefilin głowy, święte Imię według porządku liter.

Wyjaśnienie powiedzianego. W micwie „okazywać miłosierdzie biednym” zostało jedynie rozpoczęte przyciąganie wyższego obrazu, obrazu Stwórcy. W tym zawarciu Ima włączyła się w Malchut dzięki przykazaniu „okazywać miłosierdzie biednym”, jak powiedziano: „Uczyńmy człowieka na Nasz obraz i podobieństwo”[4]. Właśnie to oznacza powiedziane: „Matka (Ima) pożycza swoje szaty córce”. I w wyniku włączenia Malchut w Imę litery ELE spadły na miejsce ZoN, a w Imie pozostały tylko litery MI. I uważa się, że litery ELE Aba we-Ima opuściły się do ZoN. Aba wziął Zeir Anpina, a Ima wzięła Nukwę. I naprawdę stali się oni jak właściwość ZoN, ponieważ „wyższy, który zstępuje do niższego, staje się jak on”.

I dzięki temu ZoN osiągnęły stan katnut z właściwości „CELEM Elokim (dosł. obraz Wszechmogącego)” – WaK bez rosz. I ponieważ sama Ima utraciła swoją właściwość GaR w wyniku tego połączenia – bo jej trzy kli ELE spadły i pozostały jej tylko dwie litery MI, Keter i Hochma, a brakuje jej trzech dolnych kli i trzech pierwszych świateł – w jej kelim pozostały MI, światła ruach–nefesz: światło ruach w kli Keter, a światło nefesz w kli Hochma.

Dlatego może przekazać ZoN jedynie WaK bez rosz. W ten sposób ZoN jeszcze nie zostały dopełnione w wyższym obrazie, tzn. w mochin de-GaR, nazywanych „CELEM Elokim”. Dlatego powiedziano, że „dziesiąte przykazanie to nakładanie tefilin i dopełnienie w wyższym obrazie” – tzn. dzięki przykazaniu nakładania tefilin do ZoN zstępują właściwości GaR, które są dopełnieniem wyższego obrazu.

Ale tutaj mowa o niższym człowieku, natomiast same ZoN już oczywiście zostały dopełnione, ponieważ nie mogą zrodzić NaRaN dla niższego człowieka, zanim same nie wzniosą się do miejsca Aba we-Ima i nie dorosną do swoich mochin tak jak oni. Jak więc możemy mówić, że nawet Ima znajduje się jeszcze w katnucie?

Musimy jednak wiedzieć, że w chwili, gdy ZoN osiągają mochin Aba we-Ima, stają się obłaczające Aba we-Imę i stają się dokładnie jak oni, ponieważ „niższy, który wznosi się do wyższego, staje się dokładnie jak on”. I w takim przypadku przez wszystko, co teraz rozpatrujemy w Aba we-Imie, należy rozumieć ZoN, które stały się jak Aba we-Ima. Bo wszystko, co dzieje się w Aba we-Imie przy porodzeniu mochin dla ZoN świata Acilut, ma dokładne odzwierciedlenie w ZoN, które stają się jak Aba we-Ima w chwili, gdy rodzą mochin, czyli NaRaN dla niższego człowieka – i nie ma między nimi żadnej różnicy. I dlatego nie ma potrzeby zmieniać teraz tych nazw i nazywać ZoN imieniem Aba we-Ima, a NaRaN niższego człowieka – imieniem ZoN. I dalej musimy o tym stale pamiętać.

Powiedziano: „I stworzył Wszechmogący człowieka na swój obraz”628. Światła jechida i chaja nie mają kelim, tylko NaRaN mają kelim – Bina i ZoN. I nawet gdy mówimy o samym kli Keter, chodzi o Binę i ZoN Ketera. I te Bina i ZoN, dzięki naprawie linii, dzielą się na dziesięć sfirot: trzy linie Biny – to HaBaD (Hochma, Bina, Daat), trzy linie Zeir Anpina – to HaGaT (Hesed, Gwura, Tiferet), a trzy linie Nukwy – to NeHIM (Necach, Hod, Jesod, Malchut). I ta liczba służy dla światła chasadim. Natomiast dla przekazywania światła Hochmy Bina dzieli się na dwie właściwości – Aba we-Imę i ISZSuT, HaBaD i HaGaT – i razem z siedmioma sfirot ZoN tworzą trzynaście sfirot, co odpowiada gematrii słowa „echad (אחד – jeden)”, wskazującego na pełnię Imienia.

I sedno tego tkwi w następującym. Keter i Hochma zostały ukryte we właściwości Hochma stimaa parcufa Arich Anpina, i tylko jego Bina napełnia światłem wszystkie mochin świata Acilut i dzieli się na Aba we-Imę oraz ISZSuT świata Acilut. Jej GaR świecą w Aba we-Imie, a WaK – w ISZSuT. Aba we-Ima nazywane są literą „mem ם” ze słowa CELEM (צלם) i nazywane są zamkniętym pierścieniem, ponieważ końcowa „mem ם” przypomina zamknięty krąg otaczający mochin. ISZSuT nazywane są literą „lamed ל” ze słowa CELEM (צלם), ponieważ „lamed” wznosi swój rosz ku górze, co wskazuje na mochin de-GaR. Jak powiedziano: „Niezniszczalna wieża – Imię Stwórcy, w niej schroni się sprawiedliwy i się wzniesie”[5]. ISZSuT – to wieża, a Zeir Anpin – to sprawiedliwy, który schroni się w wieży i bardzo się wznosi.

Aba we-Ima – to pierścień, który otacza mochin, i światło Hochmy nie zostaje w nich ujawnione z powodu ich wielkiej wyniosłości, ponieważ światło Hochmy w nich to właściwość najbardziej ukrytej Hochmy (hochma stimaa), która jest ponad wszystkimi parcufami Acilut, i dlatego nie zostaje w nich ujawnione. I jest w nich tylko światło chasadim, nazywane „czystym powietrzem (awira dachja)”, ponieważ „awir (powietrze)” oznacza światło ruach, zwane również „ukrytym powietrzem (awir satum)”, z powodu tego, że litera „jud י” nigdy nie wychodzi z ich „powietrza (awir אויר)”.

Jednak ISZSuT, będące właściwością ZaT (siedmiu niższych sfirot) Biny, czyli ZoN włączonych w Binę, nie nazywają się „ukrytym powietrzem”, ponieważ w czasie przekazywania mochin de-gadlut do ZoN „jud י” wychodzi z ich „powietrza (awir אויר)” i stają się „światłem (or אור)”, tzn. Hochmą i mochin de-GaR. Dlatego ISZSuT nazywane są „wieżą unoszącą się w powietrzu”[6], ponieważ „wieża” oznacza gadlut de-GaR. A ponieważ te mochin w ZoN nie są stałe, ZoN wchodzą w stan małości (katnut), gdy „jud י” wchodzi z powrotem w „światło (or אור)” i staje się „powietrzem (awir אויר)”. A w stanie gadlut „jud י” ponownie wychodzi z „powietrza (awir אויר)” i staje się „światłem (or אור)”. Dlatego są jak „wieża unosząca się w powietrzu”, wskutek naprawy, która zachodzi w tym „powietrzu”. A Zeir Anpin nazywany jest „cadi צ” ze słowa CELEM (צלם), bo jest „sprawiedliwym (cadik צדיק)”, ukrywającym się w wieży i bardzo się wznoszącym.

W ten sposób wyjaśniają się trzy litery słowa CELEM (צלם): Zeir Anpin – „cadi צ”, ISZSuT – „lamed ל”, Aba we-Ima – „mem ם”. I to jest HaBaD (Hochma–Bina–Daat). Aba we-Ima to Hochma, i są „zamkniętym pierścieniem”, bo są ukrytą Hochmą. ISZSuT to Bina, ale gdy wznosi się do rosz Arich Anpina, „jud י” wychodzi z jej „powietrza (awir אויר)”, i przekazuje Hochmę, dlatego nazywa się „wieżą unoszącą się w powietrzu”. A Zeir Anpin, ukrywający się w tej „wieży”, otrzymuje mochin – Daat. Dlatego te mochin zawsze nazywają się CELEM.

Powiedziano, że HaBaD to trzy litery: „mem ם”, „lamed ל”, „cadi צ” słowa CELEM (צלם). Jednak nie należy ich mylić z trzema liniami mochin, które również nazywają się HaBaD, ponieważ te HaBaD słowa CELEM nie są trzema liniami, lecz trzema pełnymi parcufami, obłaczającymi się jeden na drugim. Hochma – czyli „mem ם” ze słowa CELEM (צלם) – to Aba we-Ima, obłaczające się od chaze i niżej w Binę, czyli ISZSuT – „lamed ל” ze słowa CELEM (צלם). A ISZSuT obłacza się od chaze i niżej w Daat, czyli Zeir Anpin, zwany „cadi צ” ze słowa CELEM (צלם).

I trzeba dopełnić siebie w wyższym obrazie, jak powiedziano: „I stworzył Wszechmogący człowieka na swój obraz”628 – tzn. dzięki tefilin przyciągane są mochin de-GaR w kolejności liter „CELEM (cadi–lamed–mem צלם)”. Jak powiedziano: „I stworzył Wszechmogący człowieka na swój obraz”628 – to wyższe świecenie świata Acilut, które otrzymał Adam Riszon w chwili swojego stworzenia, i my przyciągamy je najpierw do ZoN, a stamtąd te mochin przekazywane są również nam.

Tefilin głowy – to Imię wyższego świętego Króla, Imię AWAJa zapisane literami. Te tefilin nazywają się Karmel, ponieważ Karmel oznacza „pole pełne (kar male) wszelkiego dobra”. Jak powiedziano: „Głowa (rosz) twoja – jak Karmel” – tzn. wyższa rosz Zeir Anpina, a także Nukwy, w czasie gdy są obłoczone w tefilin głowy, wyższe mochin de-CELEM, które są jak Karmel – „kar male” – pole pełne wszelkiego błogosławieństwa. I te mochin nazywają się Imieniem świętego wyższego Króla, cztery litery Imienia AWAJa – według kolejności liter: „jud י”, „hej ה”, „waw ו”, „hej ה”.

Podkreśla się, że Imię AWAJa zapisane jest literami, ponieważ każda litera jest zapisana jako osobny parcuf, ponieważ w każdym parcufie są cztery litery AWAJa, odpowiadające dziesięciu sfirot. Dlatego mówi się o „zapisanych literach” – ponieważ każda z nich jest pełnym parcufem samym w sobie.

Każda litera Imienia AWAJa jest jednym z czterech rozdziałów tefilin. Święte Imię jest w nich wyryte zgodnie z kolejnością liter. Rozdział oznacza oddzielny, pełny parcuf. I każda litera Imienia AWAJa staje się przy otrzymaniu mochin pełnym parcufem, i są one umieszczone w przegrodach według kolejności liter: „jud י”, „hej ה”, „waw ו”, „hej ה”. I to są tefilin RASZI. Bo w „tefilin Rabenu Tam” są one rozmieszczone według kolejności: „jud י”, „hej ה”, „hej ה”, „waw ו”.

238) Pierwszy rozdział to „Poświęć Mi każdego pierworodnego” (parsza kadma’a kadesz li kol bechor). To jest litera jud, która jest świętością, pierworodnym wszystkich najwyższych świętości (da jud, de’ihi kodesz, buchra de’kol kudszin ila’in). „Każde pierworodne, które otworzy każde łono” – to ten delikatny ślad, który schodzi z jud (peter kol rechem be’ha’hu szwil dakkik de’nachat min jud). To ono otwiera łono, aby wydawało owoce i roślinność, jak należy, i ono jest najwyższą świętością (de’ihu aftach rachama le’me’abad peirin we’ibin kidka jaot, we’ihu kodesz ila’a).

Sulam

238) Pierwszy rozdział w tefilin: „Poświęć Mi każdego pierworodnego” – to „jud י” Imienia AWAJa (הויה), będąca świętością, tzn. Hochmą, która jest pierworodna wobec wszystkich wyższych świętości, „otwierająca każde łono” – poprzez tę subtelną ścieżkę, która schodzi z „jud י”, i on (pierworodny) „otwiera łono”, by wydać owoce i porodzenia jak należy – i to jest wyższa świętość.

Wyższe Aba we-Ima, na których wskazuje litera „jud י” Imienia AWAJa – „jud י” wskazuje na Aba, a jej wypełnienie „jud יוד” – czyli „waw-dalet וד” – wskazuje na Imę. Parcuf Aba we-Ima nazywany jest świętością i nazywany jest pierworodnym. ISZSuT i ZoN nazywane są świętością tylko wtedy, gdy otrzymują świętość od wyższych Aba we-Ima. Dlatego „jud י” Imienia AWAJa (הויה) nazywa się „pierworodnym wszystkich wyższych świętości”, będąc pierworodnym wszystkich świętych parcufów świata Acilut. Bo świętość zstępuje do parcufów Acilut od Aba we-Ima, ponieważ światło Hochmy nazywane jest świętością. Aba we-Ima – „mem ם” słowa CELEM (צלם) – są Hochmą świata Acilut, bo ukryta Hochma obłacza się i ukrywa w nich. A jednocześnie oni sami są jedynie „czystym powietrzem (awira dachja)”, światłem chasadim, ponieważ ta Hochma ukryta jest we właściwości rosz parcufa Arich Anpina.

Parcufy mogą otrzymać Hochmę tylko od Biny, która znowu staje się Hochmą, gdy wznosi się do rosz Arich Anpina i tam łączy się z ukrytą Hochmą za pośrednictwem Aby we-Imy. I wtedy Bina również nazywa się Hochmą, a ta Hochma nazywana jest Hochmą trzydziestu dwóch ścieżek. Tak więc, chociaż Bina znowu staje się Hochmą, zwaną świętością, to jest to tylko w wyniku otrzymania od ukrytej Hochmy, należącej do Aba we-Ima, dzięki jej wzniesieniu się do Arich Anpina. A tym bardziej wszystkie pozostałe parcufy Acilut, które otrzymują tylko od tej Biny, która ponownie stała się Hochmą.

„Otwierająca każde łono” – przez tę subtelną ścieżkę, która schodzi z „jud י” i „otwiera łono”, by wydawać owoce i porodzenia. Wyróżnia się trzy właściwości: rosz (szczyt), geza (pień) i szwil (ścieżka). Górna końcówka „jud י” nazywa się rosz, co wskazuje na Arich Anpina, ukrytego w Aba we-Ima i obłaczonego w nich. Ciało litery „jud י” nazywa się geza (pień), wskazujące na sam parcuf Aba we-Ima. Dolna końcówka „jud י” nazywa się szwil (ścieżka), wskazująca na Jesod Aba we-Ima, znajdujące się na końcu ich parcufów – nazywane „subtelna ścieżka (szwil)”.

Jednak nazwa „szwil (ścieżka)” wskazuje głównie na Jesod Aba, ponieważ Jesod Ima nazywa się „natiw (droga)”. Jak powiedziano: „Twoja ścieżka – w licznych wodach”, ponieważ chasadim, gdy są w wielkiej obfitości, nazywane są „licznymi wodami”.

I wtedy, dzięki temu nigdy nieustającemu ziwugowi (połączeniu) „ścieżki (szwil)” i „drogi (nativ)”, nieprzerwanie przekazywane są „liczne wody” do światów. Ale zanim parcuf Aba we-Ima dokonali naprawy, łącząc „ścieżki” i „drogi”, nie było przekazywane żadne napełnienie światom.

Dlatego powiedziano: „Otwierająca każde łono” – przez tę subtelną ścieżkę, która schodzi z „jud י”. „Droga (natiw)” Imy nazywana jest „rechem (łonem)”, ponieważ stamtąd pochodzi całe „miłosierdzie (rachamim)”. I zanim Aba we-Ima dokonali naprawy, łącząc „ścieżkę” i „drogę”, była ona zamknięta i otwierana tylko przez subtelną ścieżkę Aby. Dlatego ta subtelna ścieżka nazywa się „otwierająca każde łono”, tzn. „otwiera łono”, by wydawać owoce i porodzenia. Bo „otwierająca” oznacza „otwierająca”, i od chwili, gdy połączyła się z nią subtelna ścieżka Aby, Ima rodzi „owoce i porodzenia” w wielkiej obfitości, jak należy – jak powiedziano: „Twoja ścieżka – w licznych wodach”.

239) Drugi rozdział to „I stanie się, gdy cię Stwórca wprowadzi” (parsza tinjana, we’haja ki jeviacha). To jest litera hej, pałac, którego łono zostało otwarte z wnętrza jud, przez pięćdziesiąt przejść i sal, ukrytych komnat, które są w nim (da hej, heichala de’itpatach rachama dila mi’go jud, be’cham’szin pitchin aksad’rin we’idrin setimin de’bei). To jest to „pierworodne”, które czyni jud w tym pałacu, aby można było usłyszeć głos wychodzący z wnętrza tego szofaru (de’ha’hu peter da’avid jud, be’hai heichala, le’miszma ba kala di’nafka mi’go szofar da). Ponieważ ten szofar jest ukryty we wszystkich kierunkach, a przyszła jud i go otworzyła, aby wyprowadzić z niego głos (begin de’szofar da hu setim be’chol sitrin, wa’ata jud u’ftach leih, le’afaka minei kala). A gdy go otworzyła, zadęła w niego i wydobyła z niego dźwięk, aby wypuścić sługi na wolność (we’kejwan de’aftach leih, taka leih, we’afek minei kala, le’afaka awadin le’cheiru).

Sulam

239) Drugi rozdział tefilin: „I będzie, kiedy przyprowadzi cię”. To „hej ה” Imienia AWAJa (הויה), Bina. I to jest pałac, łono którego otwiera się literą „jud י” w wyniku otwarcia pięćdziesięciu wrót, przejść i komnat, ukrytych w nim. To „otwarcie”, dokonane przez literę „jud י” w pałacu, jest konieczne, aby usłyszeć w nim głos wychodzący z szofaru Biny, ponieważ ten szofar jest zamknięty ze wszystkich stron. I przychodzi ta litera „jud י” i otwiera go, aby wydobyć z niego głos. I po tym, jak go otworzyła, zadęła w niego i wydobyła z niego głos, aby wyprowadzić niewolników na wolność.

Wyjaśnienie. „Hej ה” Imienia AWAJa (הויה) wskazuje na parcuf ISZSuT, „lamed ל” słowa CELEM (צלם), który nazywa się „wieżą unoszącą się w powietrzu”. Dlatego powiedziano: „I to jest pałac, łono którego otwiera się literą «jud י» w wyniku otwarcia pięćdziesięciu wrót”, ponieważ Aba we-Ima nazywani są „ukrytym powietrzem”, które nie otwiera się, „mem ם” słowa CELEM (צלם), to znaczy pierścień otaczający ich mohin. I „jud י” nie wyszła z ich „powietrza (awir אויר)”, aby mogli napełnić światłem Hochmy. I dlatego napełniają tylko „czystym powietrzem (awira dachja)”, światłem chasadim. Jednak ISZSuT, „lamed ל” słowa CELEM (צלם), Bina, nazywani są pałacem, łonem którego otwiera się literą „jud י” w wyniku otwarcia pięćdziesięciu wrót, i oni przekazują Hochmę do ZoN, dzięki wzniesieniu ich w rosz Arich Anpina, gdzie Bina staje się Hochmą.

I ta Bina nazywa się „pięćdziesięcioma wrotami Biny”, ponieważ składa się z KaHaB (Keter-Hochma-Bina) ZoN (Zeir Anpin i Nukwa), w każdym z których znajduje się dziesięć sfirot, w sumie – pięćdziesiąt. I każda sfira z pięćdziesięciu dzieli się na „komnaty” i „przejścia”. HaGaT (Hesed-Gwura-Tiferet) nazywane są „komnatami”. NeHI (Necach-Hod-Jesod) nazywane są „przejściami” – wskazanie na to, że nie są same w sobie kelim otrzymywania, a jedynie wyprowadzają i wprowadzają do tych „komnat”. Drugi rozdział w tefilin: „I będzie, kiedy przyprowadzi cię” – wskazuje na „hej ה” Imienia AWAJa (הויה), to znaczy pałac, łono którego otwiera się literą „jud י”, i to jest parcuf ISZSuT Acilut, łono którego otwiera się, aby przekazać Hochmę do ZoN.

I to otwarcie, dokonane przez literę „jud” w pałacu, jest konieczne, aby usłyszeć w nim głos wychodzący z szofaru, ponieważ ten szofar jest zamknięty ze wszystkich stron. Jednak w czasie, gdy ISZSuT, właściwość Biny, wchodzi w kontakt z Malchut, opuszczają się trzy sfiry ELE, będące Biną i ZoN guf ISZSuTu, do ZoN Acilut, i pozostają w ISZSuT dwie litery MI. A potem, dzięki wzniesieniu MaN, ona ponownie opuszcza niższą „hej” ze swoich nikwej ejnaim do pe, jak w stanie przed tym kontaktem. I wtedy ponownie wznoszą się do niej trzy litery ELE i ponownie dopełnia się Imię Elokim.

A razem z ELE, które ponownie wzniosły się do Biny, wzniosły się również ZoN. I chociaż litery ELE już się wzniosły, łącząc się z Biną, i dopełniło się Imię Elokim, to jednak uważa się Imię Elokim za znajdujące się w głębi i ukryciu. Ponieważ w nim jest tylko światło Hochmy, a świecenie Hochmy może być przyjęte w ELE tylko przez obłóczenie w chasadim. I dlatego mówi się, że litery ELE – to właściwość szofaru, w który obłoczone są ZoN, wzniosłe razem z nimi do Biny i nazywane „głosem”. Ponieważ one razem ze sobą wznoszą ZoN do Biny, z racji tego, że te są w nich zawarte w czasie małego stanu (katnut). W ten sposób wznoszą w sobie Zeir Anpina.

Dlatego powiedziano, że otwarcie, dokonane przez literę „jud” w tym pałacu, jest konieczne, aby usłyszeć w nim głos wychodzący z tego szofaru. „Jud” – to wyżsi Aba we-Ima i oni przekazują wyższe świecenie, aby opuścić niższą „hej” z „nikwej ejnaim” ISZSuT z powrotem do ich pe, i wznoszą litery ELE, znajdujące się w miejscu ZoN, ponownie łącząc je z Biną, jak były przed ich kontaktem z Malchut. W ten sposób „jud” otworzyła pałac parcufa ISZSuT, aby przekazać Zeir Anpinowi mohin pochodzące z szofaru, to znaczy z liter ELE, które ona wzniosła, ponieważ ZoN również wznoszą się razem z tymi literami ELE do Biny i otrzymują tam Hochmę.

„Aby usłyszeć w nim głos wychodzący z szofaru Biny” – zrodzić w Zeir Anpinie mohin gadluta, nazywane „głosem”, a zrodzenie go nazywa się wzniesieniem głosu. „Ten szofar jest zamknięty ze wszystkich stron” – zarówno od chasadim, jak i od Hochmy, ponieważ litery ELE, nazywane „szofarem”, upadły do miejsca ZoN i są tam zamknięte zarówno od GaR, jak i od światła chasadim. Dlatego potrzebują dwóch napraw:

  1. Wznieść je i połączyć z Biną, aby osiągnęły swoje GaR, światło Hochma;
  2. Napełnić je światłem chasadim, aby było obłóczenie dla Hochmy.

„I przychodzi ta litera «jud» i otwiera go, aby wydobyć z niego głos” – to pierwsza naprawa, kiedy „jud” przyciąga wyższe świecenie do „hej”, to znaczy do pałacu parcufa ISZSuT, opuszczające niższą „hej” na swoje miejsce i wznoszące ELE razem z ZoN, zawartymi w nich, i przyłączające je do Biny. I dzięki temu osiągają świecenie Hochmy, będące również mohin dla Zeir Anpina, który wzniósł się razem z literami ELE. Jednak to świecenie jest jeszcze ukryte i nie świeci z powodu braku chasadim. Dlatego uważa się, że ten głos jeszcze nie wyszedł – to znaczy Zeir Anpin jeszcze się nie narodził. Powiedziano: „I przychodzi ta litera »jud« i otwiera go, aby wydobyć z niego głos” – wydobyć z niego ten głos za pomocą drugiej naprawy. Ale on jeszcze nie wyszedł.

„I ponieważ ona go otworzyła, to zadęła w niego i wydobyła głos z niego, aby wyprowadzić niewolników na wolność” – to druga naprawa. Bo po tym, jak otworzyła pałac, to znaczy połączyła litery ELE razem z ZoN ponownie z Biną, i osiągnęli tam światło Hochma, ona „zadęła w niego” – „jud” wprowadziła „powietrze (awir)” do szofaru. Ponieważ „powietrze (awir)” – to światło chasadim. I ponieważ szofar, to znaczy litery ELE, otrzymały jeszcze i „awir (powietrze)”, światło chasadim, ona wydobyła z niego głos. To znaczy on (szofar) wydobył i zrodził Zeir Anpina, nazywanego „głosem”, i wyprowadził go w doskonałości na jego miejsce.

Za pomocą obłóczenia chasadim, wprowadzonego przez literę „jud”, Hochma może obłoczyć się w niego i być przyjęta przez Zeir Anpina. Dlatego te mohin, które osiągnął Zeir Anpin, nazywany „głosem”, „wyprowadzają niewolników na wolność” – to znaczy Zeir Anpin napełnia światy swoim świeceniem, i synowie Israela dostępują mohin de-GaR, nazywanych „wolność”.

240) I przez dęcie w ten szofar Israel wyszedł z Egiptu (u’bitkiu de’szofara da, nafku Israel mi’Micraim). I tak samo stanie się ponownie na końcu dni (we’kach zamin zimna achora le’sof jomaja). I każde wybawienie pochodzi z tego szofaru (we’chol purkana me’hai szofar atja). I dlatego w tym rozdziale zawarte jest wyjście z Egiptu, ponieważ pochodzi ono z tego szofaru, przez moc jud, która otworzyła jego łono i wyprowadziła głos dla wybawienia sług (u’begin kach it ba jecijat Micraim be’parsza da, de’ha me’hai szofar atei, be’cheila de’jud di’ftach rachama dilei we’afik kalei le’purkana de’awadin). I to jest hej, druga litera Świętego Imienia (we’da hej, ot tinjana di’szma kadisza).

Sulam

240) Dzięki zadęciu w ten szofar synowie Israela wyszli z Egiptu. I również ma nastąpić zadęcie w szofar „na końcu dni”. Całe wybawienie pochodzi z tego szofaru, Biny. Dlatego szofar wspomniany jest w rozdziale o wyjściu z Egiptu, ponieważ z tego szofaru przychodzi wybawienie, dzięki sile „jud”, która „otworzyła jej łono i wyprowadziła jej głos dla wybawienia niewolników”. I to jest litera „hej”, druga litera Świętego Imienia.

Wszystkie mohin, przekazywane do ZoN, pochodzą z tego szofaru, to znaczy z liter ELE. Również te wielkie mohin, które otrzymał Zeir Anpin, aby wyprowadzić Israel z Egiptu, były z tego szofaru. I również mohin, które zostaną otworzone na końcu dni dla pełnego wybawienia, będą z tego szofaru i w takiej samej formie. I dlatego fragment o wyjściu z Egiptu: „I będzie, kiedy wyprowadzi cię” – znajduje się w tym rozdziale tefilin.

Mohin, które zostały otwarte przy wyjściu z Egiptu, pochodzą z tego szofaru, znajdującego się w ISZSuT, to znaczy dzięki Abie we-Imie, „jud” Imienia AWAJa, „która otworzyła łono” ISZSuT, to znaczy litery ELE, „i wydobyła głos” – Zeir Anpina, dzięki osiągnięciu tych mohin, „dla uwolnienia niewolników” – to znaczy one prowadzą do wyprowadzenia Israela z niewoli ku wolności. I wiedz, że Zeir Anpin i Nukwa nazywani są „głos i mowa” tylko po osiągnięciu mohin de-chaja, a nie na pozostałych stopniach, niższych niż stopień chaja. I od mohin de-chaja przychodzą wszystkie wybawienia.

241) Trzeci rozdział – to tajemnica jedności „Słuchaj, Israelu”, to litera waw, która obejmuje wszystko, i w niej jest jedność wszystkiego, i w niej wszystko się jednoczy, a ona zawiera w sobie całość (parsza t’lita’a, raza de’jichuda di’Szema Israel, da waw de’kalil kola, u’bei jichuda de’kola, u’bei it’jachadan, we’hu natil kola). Czwarty rozdział – to „I stanie się, jeśli będziecie słuchać”, które zawiera w sobie dwie strony, w których jednoczy się Kneset Israel z mocą w dole (parsza rewi’a, we’haja im szamoa, kelilu de’trein sitrin de’it’achadat behu Kneset Israel, gewura di’le’tata). I to jest ostatnia hej, która ich wzięła i w nich się zawarła (we’da hej batra’a de’natla lon, we’itkelilat minnehon).

Sulam

241) Trzeci rozdział symbolizuje jedność „Szma Israel”. I to jest „waw ו” Imienia AWAJa (הויה), zawierająca w sobie wszystko – to znaczy Zeir Anpin, w którym znajduje się jedność wszystkiego, dzięki niemu wszystko się jednoczy i on zawiera w sobie wszystko. Czwarty rozdział: „I będzie, jeśli usłuchacie” – to jedność dwóch stron, Hesed i Gwury, w których jednoczy się Kneset Israel, niższa Gwura, Malchut. I to – niższa „hej ה” Imienia AWAJa (הויה), która zawiera je w sobie i składa się z nich.

Trzeci rozdział tefilin: „Szma Israel” – Zeir Anpin, nazywany „waw ו” Imienia AWAJa (הויה), zawiera wszystkie cztery rozdziały tefilin. I chociaż dwa pierwsze rozdziały: „Poświęć” i „I będzie, kiedy przyprowadzi cię” – to Aba we-Ima i ISZSuT, Hochma i Bina, to jednak nie oznacza, że są one samymi Aba we-Ima i ISZSuT, a jedynie Aba we-Ima i ISZSuT, które obłoczone są w rosz ZoN, Hochmę i Binę, znajdujące się w mohin Zeir Anpina, nazywane „mem-lamed מל” od CELEM (צלם) Zeir Anpina.

I również czwarty rozdział: „I będzie, jeśli usłuchacie” – Nukwa Zeir Anpina, nie oznacza, że to sama Nukwa, a tylko Nukwa zawarta w Zeir Anpinie, która nazywa się w nim „moach Gwury Zeir Anpina”. Ponieważ trzy mohin w Zeir Anpinie – to HaBaD, „mem-lamed-cadi מלצ” od CELEM (צלם) Zeir Anpina. I to – HuB TuM, znajdujące się w mohin Zeir Anpina. Bowiem w Daat, „cadi צ”, znajduje się Hesed i Gwura. Hesed w Daat uważany jest za samego Zeir Anpina, a Gwura w Daat uważana jest za zawarcie Nukwy. I to – cztery rozdziały tefilin.

W ten sposób Zeir Anpin, „waw ו” Imienia AWAJa (הויה), zawiera wszystkie cztery rozdziały. „I w nim – jedność wszystkiego” – to znaczy wszystkie połączenia, o których wspomina się w Aba we-Ima i ISZSuT, znajdują się tylko w Zeir Anpinie i wykonywane są tylko dla samego Zeir Anpina. Ponieważ parcufim poprzedzające Zeir Anpina zawsze znajdują się w jedności i nie potrzebują wzniesienia MaN od niższych dla swojego połączenia. I wszystkie połączenia, które wykonujemy za pomocą MaN w wyższych parcufim – nie dla nich samych, a dla Zeir Anpina, i w nim się łączą.

Połączenie Hochmy i Biny, kiedy Bina ponownie staje się Hochmą dla niższych, zachodzi tylko przez wzniesienie się do nich Zeir Anpina w MaN. I w czasie, kiedy Zeir Anpin wznosi się w MaN do Biny, Bina wznosi się do rosz Arich Anpina i otrzymuje Hochmę, aby przekazać ją Zeir Anpinowi, lecz nie dla siebie samej, ponieważ Bina według swojej właściwości w dziesięciu sfirot prostego światła jest tylko światłem chasadim, jak powiedziano: „Bo pragnie On miłosierdzia (hesed)”. I nie potrzebuje ona wznosić się do rosz Arich Anpina, aby tam dokonać ziwugu z Hochmą, lecz Zeir Anpin, wznoszący się do Biny, pobudza ją do przekazania Hochmy dla niego.

Ponieważ Bina jednoczy się z Hochmą tylko za pomocą Zeir Anpina i dla Zeir Anpina. Innymi słowy, dzięki Zeir Anpinowi oni się jednoczą, i to właśnie on bierze wszystko. I również światło Hochmy, które Bina bierze dla Zeir Anpina, objawia się wcale nie w miejscu Biny, a tylko w miejscu Zeir Anpina, od chaze i niżej. W ten sposób Zeir Anpin bierze właśnie te mohin, a nie te, które są ponad nim.

„I będzie, jeśli usłuchacie” – zawiera dwie strony, Hesed i Gwurę, z którymi łączy się Kneset Israel, niższa Gwura. Rozdział „Szma”, Zeir Anpin, „waw ו” Imienia AWAJa (הויה), wyższa jedność, w której objawia się miłość tylko ze strony Hesed, to znaczy wypowiedź: „I pokochasz Stwórcę swojego” – to doskonała miłość, i w tej wypowiedzi w ogóle nie ma właściwości sądu. Jednak czwarty rozdział: „I będzie, jeśli usłuchacie”, niższa „hej ה” Imienia AWAJa (הויה), Nukwa Zeir Anpina, zawarta w nim – to Gwura, znajdująca się w Daat Zeir Anpina, i w niej objawia się miłość z dwóch stron, ze strony Hesed i ze strony surowego sądu. I to – niższa jedność wezwania: „Błogosławione Imię chwały Jego Królestwa na wieki”, w której łączy się Nukwa Zeir Anpina, nazywana Kneset Israel, niższa Gwura. To nie sama Nukwa, a niższa Gwura, zawarta w moach Daat, i to – niższa „hej ה” Imienia AWAJa (הויה), która przyjmuje je i składa się z nich. Gwura w Daat, niższa „hej ה” Imienia AWAJa (הויה), zawiera w sobie wszystkie mohin, znajdujące się w wyższej jedności, w wezwaniu „Szma Israel”, i składa się z nich. Ponieważ tylko w niej dopełniają się te mohin, ponieważ w niej – miejsce objawienia miłości z dwóch stron. Ponieważ surowy sąd, prowadzący miłość do doskonałości, nie znajduje się wyżej niż ona. Jak powiedziano: „Twoja głowa (rosz) – jak Karmel” – wskazuje na tefilin głowy, ponieważ po tym, jak Zeir Anpin obłóczy się we wszystkie cztery mohin, na które wskazują cztery rozdziały, przedstawiające sobą trzy litery CELEM (צלם), uważa się, że „jego rosz (głowa) – jak Karmel”, litery „kar male” – pole, pełne wszelkiego dobra.

242) A tefilin to rzeczywiste litery Świętego Imienia (u’tefilin atwan di’szma kadisza inun mamasz). I dlatego „Twoja głowa nad tobą jak Karmel” odnosi się do tefilin głowy (we’al da roszech alajich ka’karmel – ilein tefilin de’rejsza). A „Twoja opadająca głowa” – to tefilin ręki, która jest uboga w porównaniu do wyższej, ale także ma swoją doskonałość, podobnie jak wyższa (we’dalat roszech, ha’hai tefila szel jad, de’ihi miskena le’gabbei eila, uf hachei szlimu it lah ke’gawna di’le’eila).

Sulam

242) I tefilin – to litery Świętego Imienia, dlatego powiedziano: „Twoja głowa (rosz) – jak Karmel” – to tefilin głowy. „A kosmyki twojej głowy” – tefilin ręki, Malchut, i ona jest uboga w porównaniu z wyższym, Zeir Anpinem. I jest w niej również doskonałość, podobna do wyższej doskonałości.

Malchut – to „tefilin ręki”, „i ona uboga w porównaniu z wyższym” – uboga w porównaniu z wyższym światem. Innymi słowy, wyższy świat, Bina, uczestniczy w niej, aby ją dopełnić. „I jest w niej również doskonałość, podobna do wyższej doskonałości” – ponieważ teraz otrzymuje całe doskonałości znajdujące się w wyższym świecie, Binie, dzięki niższej jedności wezwania: „Błogosławione Imię chwały Jego Królestwa na wieki”, odnoszącej się do czwartego rozdziału Zeir Anpina. I ponieważ nie jest to Nukwa należąca do właściwości guf Zeir Anpina, lecz jedynie oddzielona Nukwa Zeir Anpina, przyjmuje ona od niego wszystkie cztery fragmenty, to znaczy Hochmę i Binę (HuB), Hesed i Gwurę (HuG) Zeir Anpina, ponieważ jest parcufem oddzielonym i pełnym, ale tylko u niej one znajdują się w jednym przedziale, a nie w czterech przedziałach, jak w tefilin Zeir Anpina.

I rzecz w tym, że fragment to światło, a przedział, w którym się znajduje – to kli. I wiadomo, że z każdego ziwugu wychodzi światło i kli. I dlatego Zeir Anpin, u którego cztery fragmenty są jego czterema mohin – HuB, HuG – schodzącymi do niego w czterech ziwugach, ma także cztery przedziały – dla każdego fragmentu osobny przedział. Jednak w Nukwie, w której nie zachodzi żaden ziwug, lecz która otrzymuje wszystkie cztery mohin, to znaczy cztery fragmenty, w jednym ziwugu od Zeir Anpina, znajduje się tylko jeden przedział dla wszystkich czterech fragmentów.

243) „Król uwięziony w jamach” – jest związany i uchwycony w tych przestrzeniach, aby połączyć się w tym Świętym Imieniu, jak należy (Melech asur ba’rehatim – kaszir ihu we’achid be’inun batei, le’it’achada be’ha’hu szma kadisza kidka jaot). I dlatego, kto się w nich naprawia, ten jest na obraz Elohim (we’al da, maan de’it’ta’kan behu, ihu hawe be’celem Elohim). Tak jak Elohim został połączony w tym Świętym Imieniu, tak i on łączy się w Świętym Imieniu, jak należy (ma Elohim it’jachada bei szma kadisza, af hu it’jachad bei szma kadisza kidka jaot). „Stworzył ich mężczyzną i kobietą” – tefilin głowy i tefilin ręki, i wszystko jest jedno (zachar u’nekewa bara otam – tefilin de’rejsza u’tefila szel jad, we’kola chad).

Sulam

243) „Król uwięziony w jamach” – jest związany i znajduje się w tych przestrzeniach tefilin po to, aby zjednoczyć się z tym Świętym Imieniem jak należy. I dlatego ten, kto jest w nich naprawiony, znajduje się „na podobieństwo Wszechmogącego (be-CELEM Elokim)”. Tak jak w Elokim jednoczy się Święte Imię, tak i tutaj – jednoczy się w nim Święte Imię jak należy. „Mężczyzną i kobietą stworzył ich” – to znaczy tefilin głowy i tefilin ręki. I wszystko to – jedna całość.

„Król, uwięziony w jamach” – Zeir Anpin, „związany i znajdujący się w tych przestrzeniach”, ponieważ przestrzenie, w których znajdują się te fragmenty, nazywane są „zagłębieniami”, podobnie jak jamy wypełnione wodą, z których poi się stada. I również mohin, będące wodami Hochmy i wodami chasadim, są związane ze swoimi kelim i ukryte w nich, to znaczy w tych przestrzeniach. I dlatego te przestrzenie nazywają się „zagłębieniami”.

„On związany i znajduje się w tych przestrzeniach tefilin po to, aby zjednoczyć się z tym Świętym Imieniem jak należy”. Te przestrzenie – to TaNHI (Tiferet-Necach-Hod-Jesod) Twuny, nazywanej wielką literą „dalet” słowa „echad (jeden)”, o której powiedziano: „I ukazała się sucha powierzchnia”. I wskutek tego, że ten sucha powierzchnia objawił asię w Zeir Anpinie, on może następnie przekazywać mohin Nukwie. I to, co było suchą powierzchnią, staje się ziemią, dającą owoce i porodzenia, na której można sadzić drzewa. Gdyby bowiem nie istniały jego przestrzenie, będące właściwością „suchości”, Zeir Anpin nie mógłby przekazać mohin swojej Nukwie.

I Zeir Anpin „związany i znajdujący się w tych przestrzeniach” – będących właściwością „suchości”, „po to, aby zjednoczyć się z tym Świętym Imieniem jak należy” – po to, aby mógł się zjednoczyć i przekazać Świętemu Imieniu, Nukwie, „jak należy” – to znaczy w objawieniu. I to, co było suchością, staje się ziemią, dającą owoce i porodzenia, na której można sadzić drzewa. I to oznacza: „Król, uwięziony w jamach”. Dlatego w tym, kto jest naprawiony w tych czterech fragmentach, znajduje się „obraz Wszechmogącego (CELEM Elokim)”. Niższy człowiek, który nakłada tefilin, przyciąga od ZoN mohin HuB HuG, nazywane CELEM (צלם). HuB (Hochma i Bina) nazywane są „mem-lamed מל”, a HuG (Hesed i Gwura) nazywane są „cadi”. I to jest CELEM (obraz) Elokim (Wszechmogącego). Tak jak w Elokim, Binie, w której jednoczy się Święte Imię, Nukwa, tak też jednoczy się to Święte Imię w człowieku.

„Mężczyzną i kobietą (zachar i nekewa) stworzył ich” – to znaczy tefilin głowy i tefilin ręki. I wszystko to – jedna całość. „I stworzył Wszechmogący (Elokim) człowieka na swój obraz (CELEM)” – mohin HuB HuG nazywane są CELEM. I są w nich zachar i nekewa – CELEM Zeir Anpina i CELEM Nukwy, tefilin głowy i tefilin ręki.

[1] Tora, Bereszit, 1:27. „I stworzył Wszechmogący człowieka na swój obraz, na obraz Wszechmogącego go stworzył; mężczyzną i kobietą ich stworzył.”
[2] Pisma, Szir HaSzirim, 7:6. „Jak piękna jesteś i jak wdzięczna, umiłowana pełna rozkoszy!”
[3] Tora, Dewarim, 28:10. „I zobaczą wszystkie narody ziemi, że imię Stwórcy jest wzywane nad tobą, i będą się ciebie bać.”
[4] Tora, Bereszit, 1:26. „I powiedział Wszechmogący: Uczyńmy człowieka na Nasz obraz, według Naszego podobieństwa, i niech panują nad rybami morza, nad ptactwem nieba, nad bydłem, nad całą ziemią i nad wszelkim pełzającym po ziemi.”
[5] Pisma, Miszlej, 18:10. „Mocną wieżą jest imię Stwórcy; do niej ucieka sprawiedliwy i jest bezpieczny.”
[6] Talmud Babiloński, traktat Sanhedryn, karta 106:2.

00 Zohar Hakdama