236) Powiedział rabbi Szymon: „Podobnie Tora stoi między dwoma domami (amar rabbi Szymon, ke-gawna da, orajta kaem bein trej batej), jak jest napisane: „dla dwóch domów Israela…” (ke-ma di-ketiw: lisznej batej Israel we-go). Jeden jest ukryty, wyższy, a drugi bardziej objawiony (chad setima ilaa-a, we-chad itgalja jatir). Wyższy – to wielki głos, jak jest napisane: „Wielki głos i już nie kontynuował” (ilaa-a, kol gadol, di-ketiw: kol gadol we-lo jasaf).
Sulam
236) Tora, Zeir Anpin, jest ustawiony między dwoma domami, między dwiema Nukwami, ponieważ Nukwa nazywana jest „domem”. Jak powiedziano: „I będzie on świątynią… dla obu domów Israela”[1]. Pierwszy dom jest wyższy i ukryty, wyższa Ima, Bina, a drugi dom jest bardziej odsłonięty. Wyższy i ukryty, Bina, to donośny głos, o którym powiedziano: „Wypowiedział… donośnym głosem i więcej nie kontynuował”[2].
237) A ten głos jest wewnętrzny, który nie jest słyszany i nie jest objawiony (we-haj kol penimaa ihu, de-la isztemaa, we-la itgalja). I to jest tak, że gdy wypływa z wnętrza gardła, wypowiada literę hej w ciszy (we-da hu, kad newia bej garon, apeek hej ba-chaszaj), i wypływa nieustannie, nigdy się nie zatrzymując (u-newia tadir, we-la pasak). I jest subtelny, wewnętrzny, który nigdy nie jest słyszany (we-ihu dakka penimaa, de-la isztemaa le-almin).
Sulam
237) Ten głos jest wewnętrzny i nie jest słyszalny ani nie jest otwarty. Nie jest słyszalny – to znaczy w głosie, nie jest otwarty – w mowie. I dzieje się tak, gdy połączenie podniebienia i gardła wydobywa literę “hej” szeptem, i wtedy jest ona całkowicie bezdźwięczna, a ten ziwug pochodzi zawsze i nigdy nie ustaje. I to jest subtelny wewnętrzny głos, który nie jest słyszalny dla świata.
Wyjaśnienie. Kiedy w mohin, wychodzących i porodzonych z ziwugu, znajduje się świecenie Hochmy, uważa się, że są one słyszalne na zewnątrz i otwierają się poprzez ziwug głosu i mowy. Ale w chwili, gdy te mohin są właściwością chasadim, ukrytych i osłoniętych przed świeceniem Hochmy, uważa się, że nie są słyszalne na zewnątrz i nie są otwarte. Ziwug wyższych Aba we-Ima dokonuje się za pomocą właściwości „podniebienie (chech)” i „gardło (garon)” Arich Anpina, przy czym właściwość „podniebienia” odpowiada Abie, a właściwość “gardła” – Imie. I ponieważ Aba we-Ima zawsze znajdują się w stanie ukrytych chasadim, o czym powiedziano: “Bo pragnie miłosierdzia (chafec chesed) On”, uważa się, że ich ziwug w “hej” dokonuje się w ukryciu, podobnie jak wymawiana jest litera “hej” poprzez ziwug (połączenie) podniebienia i gardła, kiedy nie jest słyszalna na zewnątrz. Głos przy wymawianiu litery “hej” symbolizuje Imę, wyższą Nukwę Zeir Anpina, otrzymującą od Aby. I o niej mówi się w fragmencie: “Wypowiedział… donośnym głosem i więcej nie kontynuował”, ponieważ ziwug Aba we-Ima jest stałym, nigdy nieprzerwanym ziwugiem, i dlatego nazywa się go “donośnym głosem”.
238) „I stąd wychodzi Tora, która jest „głosem Jaakowa” (u-me-hacha nafka orajta, de-ihu kol Jaakow). I ten głos jest słyszany, ponieważ wychodzi z tego, który nie jest słyszany (we-haj isztemaa, de-nafka me-hahi de-la isztemaa). A potem mowa łączy się z nim i wychodzi na zewnątrz w swojej sile i mocy (u-lewatar it achid dibur ba-hadej, u-nafak le-bar, me-chejlej u-mi-takpej). I głos Jaakowa, który jest Torą, trzyma się między dwiema nukwami (we-kol de-Jaakow de-ihu orajta, achid bein trej nikwej). Trzyma się tego wewnętrznego, który nie jest słyszany, i tego zewnętrznego, który jest słyszany (achid be-haj penimaa de-la isztemaa, we-achid be-haj de-le-bar de-isztemaa).
Sulam
238) Od Aba we-Ima, które są właściwością “donośny głos”, wychodzi Tora, nazywana “głosem Jaakowa”, to znaczy Zeir Anpin. I ten głos, który jest słyszalny, pochodzi od niesłyszalnego głosu, to znaczy od Aba we-Ima. A następnie łączy się z nim mowa, to znaczy jego Nukwa, i ta mowa wychodzi i otwiera się na zewnątrz dzięki sile i mocy głosu Jaakowa. I ten głos Jaakowa, nazywany Torą, to znaczy Zeir Anpin, jest utrzymywany między dwiema Nukwami. Utrzymuje się w tej, która jest wewnętrzna i niesłyszalna, w Imie, i utrzymuje się w tej, która jest na zewnątrz, w Nukwie. Wewnętrzna Nukwa, Ima, przekazuje mu mohin i błogosławieństwa, a zewnętrzna Nukwa, jego Nukwa, otrzymuje od niego te mohin i błogosławieństwa.
239) Dwa są takie, które nie są słyszane, i dwa są takie, które są słyszane (trejn inun de-la isztam u, u-trejn inun de-isztam u). Dwa, które nie są słyszane, to wyższa, ukryta Chochma, która istnieje w myśli i nie jest objawiona ani słyszana (trejn de-la isztam u, da hu Chochma ilaa-a setimaa, de-kajma be-machaszawa, de-la itgalja we-la isztama). Potem wychodzi i objawia się trochę, w ciszy, która nie jest słyszana (le-watar nafka we-itgalja zair ba-chaszaj, de-la isztama). To jest ten, który nazywa się „wielkim głosem”, który jest subtelny i wychodzi w ciszy (hahu de-ikrej kol gadol, de-hu dak we-nafek ba-chaszaj).
Sulam
239) Dwoje nie jest słyszalnych na zewnątrz i stanowi właściwość ukrytych chasadim, a dwoje jest słyszalnych na zewnątrz i znajduje się we właściwości chasadim, które otworzyły się w świeceniu Hochmy. Dwoje, którzy nie są słyszalni w ogóle, to wyższa ukryta Hochma, to znaczy Arich Anpin, ustawiający się w myśli i obłaczający się w nią, to znaczy w wyższego Abę, który nie otwiera się w mowie i nie jest słyszalny nawet we właściwości głosu. A następnie on wychodzi i otwiera się nieco w niesłyszalnym szeptem, to znaczy w postaci litery “hej”, wymawianej przez tego, który nazywany jest “donośnym głosem”. I to jest głos cichy i wymawiany szeptem, to znaczy wyższa Ima. I ta dwoje, to znaczy Aba we-Ima, nie są słyszalni.
240) Dwa są takie, które są słyszane – to te, które wychodzą stąd: głos Jaakowa i mowa, która się z nim łączy (trejn inun de-isztam u, inun de-nafkej me-hacha, kol de-Jaakow, we-dibur de-it achid ba-hadej). Ten wielki głos, który jest w ciszy i nie jest słyszany, jest domem dla wyższej Hochmy (haj kol gadol, de-ihu ba-chaszaj we-la isztama, ihi bajit la-Chochma ilaa-a). A każda nukwa nazywana jest domem (we-kol nukwa bajit ikrej). A ta druga mowa jest domem dla głosu Jaakowa, który jest Torą (we-haj dibur batra-a, ihu bajit la-kol de-Jaakow, de-ihu orajta). I dlatego Tora zaczyna się od litery Bejt, Be-reszit (we-al da orajta szarja be-Bejt, Be-reszit).
Sulam
240) Dwoje, którzy są słyszalni, wychodzą od tych dwojga, którzy nie są słyszalni. I to jest “głos Jaakowa”, Zeir Anpin, oraz mowa, która się z nim łączy, Nukwa Zeir Anpina. Donośny głos, wymawiany szeptem i niesłyszalny, to znaczy Bina, jest domem dla wyższej Hochmy, to znaczy Aby, ponieważ każda nekewa nazywana jest domem. I dlatego Bina, będąca właściwością nekewy, nazywana jest domem. A ostatnia mowa, to znaczy Nukwa Zeir Anpina, jest domem (bajt) dla głosu Jaakowa, nazywanego Torą, to znaczy dla Zeir Anpina. I dlatego Tora zaczyna się od litery “bet”, to znaczy “bejt (dom) reszit (początku)”.
241) Otworzył i powiedział: „Na początku stworzył Elohim” (petach wa-amar: Be-reszit bara Elohim). To jest to, co jest napisane: „I zbudował Stwórca Elohim tą stronę” (hajnu di-ketiw: wa-jiben Haszem Elohim et ha-ce la). Niebo – to jest to, co jest napisane: „I przyprowadził ją do człowieka” (et ha-szamaim, hajnu di-ketiw: wa-jewieha el ha-adam). I ziemię – jak powiedziano: „Kość z moich kości” (we-et ha-arec, kede-amar: we-ecem me-acamaj). Rzeczywiście, to jest ziemia życia (wadaj haj ihi erec ha-chajim).
Sulam
241) „Na początku stworzył Wszechmogący (Elohim)” jest równoważne ze słowami: „I zbudował Stwórca Wszechmogący tę stronę”. Słowem, tutaj chodzi o zbudowanie Nukwy za pomocą Aba we-Ima.
„(Et) niebiosa”, to znaczy wielkie ZoN, – jest równoważne ze słowami: „I przyprowadził ją do człowieka”.
„I (we-et) ziemię”, to znaczy małe ZoN, – jest równoważne ze słowami: „Kość z moich kości”.
Wyjaśnienie. „Stworzył (bara)” wskazuje na stworzenie ukrytej właściwości, i jest to właściwość „aszer”, która wyszła z „reszit (początku)”. Innymi słowy, jest to stan, w którym litery ELE (אלה) Biny opuszczają się w ZoN i Bina pozostaje we właściwości WaK z dwiema literami MI (מי)[3]. A następnie do nich ponownie wznoszą się litery ELE (אלה), i ponownie osiąga właściwość GaR, i dopełnia się imię Elohim (אלהים). To oznaczają słowa „na początku (bereszit) stworzył (bara) Wszechmogący (Elohim)”. I razem z literami ELE, które Bina podnosi, podnoszą się także ZoN, ponieważ są z nimi zespolone, i tam osiągają mohin Biny[4]. W ten sposób budowa Nukwy dokonuje się poprzez jej podniesienie do parcufa Aba we-Ima, właściwości Biny, w postaci „na początku (bereszit) stworzył (bara) Wszechmogący (Elohim)”, i w tych słowach zawarta jest wskazówka na wzniesienie ZoN do parcufa Aba we-Ima i osiągnięcie z ich poziomu tej budowy, to znaczy mohin. Dlatego „Na początku stworzył Wszechmogący (Elohim)” jest równoważne ze słowami: „I odbudował Stwórca Wszechmogący tę stronę”.
„I przyprowadził ją do człowieka” – to naprawienie ekranu w Nukwie, aby uczynić ją zdolną do przyjęcia chasadim od Zeir Anpina. Pod słowami „i przyprowadził ją” rozumie się wielką Nukwę, znajdującą się od haze Zeir Anpina i wyżej, na którą wskazuje słowo „et” w stwierdzeniu „(et) niebiosa”. Dlatego „(et) niebiosa” jest równoważne ze słowami: „I przyprowadził ją do człowieka”. Innymi słowy, słowo „et” – to wielka Nukwa we właściwości „niebiosa”, to znaczy Zeir Anpina, i o niej powiedziano „przyprowadził ją do człowieka”, to znaczy uczynił ją zdolną do przyjęcia chasadim.
Dziesięć sfirot Keter-Hochma-Bina-Tiferet-Malchut (KaHaB TuM) nazywa się: „mózg-kości-ścięgna-ciało-skóra”. W ten sposób właściwość „kości” wskazuje na Hochmę. Dlatego słowa „i (we-et) ziemię” wskazują na małą Nukwę, znajdującą się poniżej haze, tę jedyną, która została ustanowiona do przyjęcia Hochmy. I powiedziano o niej „kość z moich kości”, co oznacza, że otrzymuje Hochmę. „I oczywiście, jest ona ziemią życia”, – to znaczy mała Nukwa, na którą wskazują słowa „i (we-et) ziemię”, nazywa się ziemią życia. Ponieważ światło Hochmy nazywa się światłem chaja (życia), i dlatego Nukwa w czasie, gdy ma to światło Hochmy, nazywa się ziemią życia. I o tym powiedziano: „Mądrość (Hochma) niesie życie tym, którzy ją pojmują”[5].
[1] Prorocy, Jeszajahu (Księga Izajasza) 8:14. „I będzie On kamieniem obrazy i skałą potknięcia dla obu domów Izraela, sidłem i pułapką dla mieszkańców Jerozolimy.”
[2] Tora, Dewarim (Księga Powtórzonego Prawa) 5:19. „Te słowa wyrzekł Pan do całego waszego zgromadzenia na górze spośród ognia, obłoku i ciemności donośnym głosem, niczego nie dodając. Napisał je na dwóch kamiennych tablicach i dał mi je.”
[3] Zob. Zohar, rozdział Bereszit, część 1, p. 4, artykuł „Blask firmamentu”, od słów: „I tak ‘początek (reszit)’
[4] Zob. Zohar, rozdział Bereszit, część 1, p. 5, od słów: „Jeśli o parcufie ISZSuT mówi się…”
[5] Pisma, Kohelet (Księga Kaznodziei) 7:12. „Gdyż mądrość daje ochronę, tak jak pieniądze dają ochronę, ale przewagą wiedzy jest to, że mądrość zachowuje życie jej posiadacza.”