204) „I podniosły arkę, i została uniesiona ponad ziemię” (wa-jis’u et ha-tejwa wa-taram me-al ha-arec). Rabbi Aba otworzył (Rabbi Aba patach): „Wznieś się ponad niebiosa, Elohim, a Twoja chwała nad całą ziemią” (ruma al ha-szamajim Elohim, al kol ha-arec kewodecha). Biada winnym (waj lon le-chajjewaja), którzy grzeszą i każdego dnia wzbudzają gniew swojego Pana (de-inun chata’an, u-margizin le-marejhon be-kol joma), i przez swoje winy odpychają Szchinę od ziemi (u-be-chowajhu dach’jin lah la-Szhinta me-ar’a) i powodują, że oddala się ze świata (we-garmim de-tistalek me-alma). Szchina jest nazywana Elohim (u-Szhinta ikrei Elohim), i o niej jest napisane: „Wznieś się ponad niebiosa, Elohim” (wa-alejhu ketiw: ruma al ha-szamajim Elohim).
Sulam
204) „Wznieś się ponad niebiosa, Wszechmogący”[1]. Biada niegodziwcom, którzy grzeszą i każdego dnia gniewają swojego Władcę, a swoimi grzechami wypędzają Szchinę z ziemi i doprowadzają do jej oddalenia od świata. Szchina nazywana jest „Wszechmogący”, i o niej powiedziano: „Wznieś się ponad niebiosa, Wszechmogący”.
205) Przyjdź i zobacz (ta chaze), co jest napisane: „I podniosły arkę” (ma ketiw: wa-jis’u et ha-tejwa), że została wypchnięta na zewnątrz (de-dach’jin lah le-bar). „I została uniesiona ponad ziemię” (wa-taram me-al ha-arec), ponieważ nie przebywała w świecie i oddaliła się z niego (de-la szarja be-alma, we-istalkat minej). A gdy została oddalona ze świata (we-kad istalkat me-alma), oto nie ma nikogo, kto by nad światem czuwał (ha leit man de-jiszgach be-alma). I wtedy sąd panuje nad nim (we-dina szalta kedejn alaw). A gdy winni świata zostaną wykorzenieni i usunięci z niego (we-kad jitmachun chajjewej alma, we-jistalkun minej), Szchina przywróci swoje miejsce w świecie (Szchinta ahad’rat medoraha be-alma).
Sulam
205) Powiedziano: „I poniosła arkę” – to znaczy, że została wypchnięta na zewnątrz. „Arka” – to Szchina. „I uniosła się nad ziemią” oznacza, że Szchina nie przebywała w świecie, lecz oddaliła się z niego. A gdy oddaliła się ze świata, nie było nikogo, kto by nad nim czuwał. Wtedy sąd panuje nad światem. A po tym, jak grzesznicy zostają wytępieni ze świata i usunięci z niego, Szchina ponownie powraca na swoje miejsce w świecie.
206) Rabbi Jisa powiedział do niego (amar lo Rabbi Jisa): „Jeśli tak, to ziemia Israel, z której zostali wykorzenieni grzesznicy, którzy byli w tamtym czasie (i hachi, ha ar’a de-Israel de-itmachun chajjeweja, da-hawu be-hahu zimna), dlaczego Szchina nie powróciła na swoje miejsce, jak było na początku?” (ammaj la ahadrat Szhinta le-atra, kid be-kadmejta). Odpowiedział mu (amar lo): „Ponieważ nie pozostali tam inni sprawiedliwi świata” (be-gin de-la isztaru ba, sze’ar zaka’ej alma). Lecz wszędzie, gdzie poszli (ela be-kol atar da-azalu), zstępowała z nimi (nachtat) i czyniła swoje miejsce wśród nich (we-szawijat medorah immehon). A skoro w obcej ziemi nie oddzieliła się od nich (u-ma be-ar’a nuchraa achara, la itparsza minajhu), tym bardziej, gdyby pozostali w ziemi świętej (kol szeken i isztaru be-ar’a kadisza).
Sulam
206) Jeśli grzesznicy, którzy przebywali na ziemi Israela w czasie zburzenia Świątyni, zostali wytępieni, to dlaczego Szchina nie powróciła później na swoje miejsce, jak na początku? Ponieważ nie pozostali w niej inni sprawiedliwi świata, to znaczy ci, którzy ocaleli po zburzeniu, nie pozostali na ziemi Israela, lecz udali się do Egiptu. Jednak wszędzie, dokąd Israel odchodził na wygnanie, Szchina zstępowała i ustanawiała swoje miejsce przebywania obok nich. A jeśli na obcej ziemi Szchina nie rozstawała się z nimi, to tym bardziej, gdyby Israel pozostali na ziemi Israela, powróciłaby do nich po zburzeniu.
207) I to już zostało powiedziane (we-ha itmar), że przez wszystkie winy grzeszników świata (be-kol chowin de-chajjewej alma) odpychają Szchinę (dach’jin lah la-Szhinta). Jeden z nich to ten, kto wypacza swoją drogę na ziemi (chad minajhu man de-mechabbel orchajhu al ar’a), jak powiedzieliśmy (kid amar’an). I dlatego nie widzi oblicza Szchiny (u-be-gin kach, la chamej anpej Szhinta) i nie wchodzi do pałacu (we-la a’al be-paltrin). I dlatego o nich jest napisane: „I zostali starci z ziemi” (we-al da ketiw be-ilejn: wa-jimmachu min ha-arec). Zostali wymazani ze wszystkiego (itmachun min kolla).
Sulam
207) I tak okazuje się, że grzesznicy świata swoimi grzechami wypędzają Szchinę. A jednym z tych grzechów jest wypaczenie swojej drogi na ziemi. Dlatego nie ujrzy on oblicza Szchiny i nie wejdzie do królewskich pałaców. Dlatego powiedziano o nich: „I zostali starci z ziemi” – to znaczy, że zostali usunięci ze wszystkiego.
208) Przyjdź i zobacz (ta chaze), w tym czasie, gdy Stwórca zamierza wskrzesić zmarłych (be-hahu zimna de-zamin Kudsza Berich Hu le-achjaja metaja), wszystkich tych zmarłych, którzy znajdą się na zewnątrz, w innych obcych ziemiach (kol inun metin de-jistakchun le-bar, bi-sze’ar ar’in nuchra’in), Stwórca stworzy im ciała, jak powinno być (Kudsza Berich Hu jiwra lon gufajhu, kidka chaze). Ponieważ jedna kość, która pozostała w człowieku pod ziemią (de-ha garma chad, de-isztar bej be-bar nasz, techot ar’a), ta kość stanie się jak zaczyn w cieście (hahu garma jit’awed ka-chamira be-isa), i na niej Stwórca zbuduje całe ciało (wa-alej jiwnej Kudsza Berich Hu kol gufa).
Sulam
208) W czasie, gdy Stwórca wskrzesi zmarłych, wszystkich tych, którzy będą znajdować się poza świętą ziemią, w innych obcych krajach – Stwórca ożywi ich w ciele, jak należy. Ponieważ w człowieku pod ziemią pozostaje jedna kość, i ta kość stanie się jak zaczyn (podstawa), i na niej Stwórca odbuduje całe ciało.
209) I Stwórca nie da im dusz w innym miejscu, niż w ziemi Israel (we-la jahew lon Kudsza Berich Hu niszmatin, ela be-ar’a de-Israel). Jak jest napisane: „Oto Ja otwieram wasze groby i wyprowadzę was z waszych grobów, ludu mój, i wprowadzę was do ziemi Israel” (di-ketiw: hine ani pote’ach et kivrotejchem, we-ha’alejti etchem mi-kivrotejchem, ami, we-hewejti etchem el admat Israel). Wtedy przemieszczą się pod ziemią (de-jitgalgelun techot ar’a). A potem co jest napisane (u-lewatar ma ketiw)? „I dam wam mojego ducha, i ożyjecie” (we-natati ruchi bachem, we-chijitem, we-gomer). Ponieważ w ziemi Israel przyjmą dusze wszyscy ludzie świata (de-ha be-ar’a de-Israel jakab’lun niszmatin, kol inun bnej alma), z wyjątkiem tych, którzy się splugawili i splugawili ziemię (bar ilejn de-ist’abu u-se’ibu ar’a). O nich jest napisane: „I zostali starci z ziemi” (be-ilejn ketiw: wa-jimmachu min ha-arec). „Z ziemi” – dokładnie (min ha-arec dajka). I chociaż wcześniejsi spierali się o to (we-af al gaw de-ak’szu we-afligu kadma’ej al da). Jednak: „I zostali starci”, jak jest powiedziane: „Niech zostaną wymazani z księgi życia” (wa-jimmachu, ke-di-amar: jimmachu mi-sefer chajim).
Sulam
209) I Stwórca nie da im duszy, dopóki nie znajdą się na ziemi Israela, jak powiedziano: „Oto Ja otwieram wasze groby”[2]. Ponieważ będą się przemieszczać pod ziemią i przyjdą na ziemię Israela. A dalej powiedziano: „I włożę Mój duch w was – i ożyjecie”[3]. Ponieważ na ziemi Israela otrzymają dusze wszyscy mieszkańcy świata, z wyjątkiem tych, którzy się skalali i skalali ziemię – pokolenia potopu. O nich powiedziano: „I zostali starci z ziemi”. I nie powstaną przy zmartwychwstaniu umarłych i nie przyjdą na ziemię, aby otrzymać dusze. I choć pierwsi mędrcy stawiali to pytanie i uważali inaczej, mówiąc, że powstaną przy zmartwychwstaniu umarłych, to jednak jest tak, jak powiedzieliśmy. Ponieważ „zostali starci” oznacza, jak powiedziano: „Zostaną starci z księgi życia”[4] – to znaczy, że nie zmartwychwstaną.
210) Rabbi Szymon powiedział do niego (amar lo Rabbi Szymon): „Rzeczywiście, nie mają udziału w przyszłym świecie (wadaj leit lon chulaka be-alma de-ate), jak jest napisane: „I zostali starci z ziemi” (di-ketiw: wa-jimmachu min ha-arec)”. I jest napisane: „Na zawsze odziedziczą ziemię” (u-ketiw: le-olam jir’szu arec). Ale powstaną na sądzie (awal jikumun be-din), i o nich jest napisane: „I wielu ze śpiących w prochu ziemi obudzi się – jedni do życia wiecznego, a inni ku hańbie i wiecznej wzgardzie” (wa-alajhu ketiw: we-Rabbim mi-szenej admat afar jakitzu, ele le-chajjej olam, we-ele la-charafot u-le-dera’on olam)”. I istnieje w tej sprawie różnica opinii (u-pelugta be-ha), ale wszystko jest tak, jak nasi towarzysze już ustalili (awal kolla ke-ma de-okmua chawraya).
Sulam
210) Oczywiście, że pokolenie potopu nie ma udziału w przyszłym świecie, jak powiedziano: „I zostali starci z ziemi”. Jednak powstaną, aby stanąć na sądzie. I o nich powiedziano: „I wielu ze śpiących w prochu ziemi przebudzi się”[5].
[1] Pisma, Tehilim (Księga Psalmów), 57:6. „Wznieś się nad niebiosa, Wszechmogący! Niech Twoja chwała będzie nad całą ziemią!”.
[2] Prorocy, Jechezkel (Księga Ezechiela), 37:12. „Dlatego prorokuj i powiedz im: Tak mówi mój Pan, Stwórca: ‘Oto otwieram wasze groby i wyprowadzę was z waszych grobów, mój ludu, i przyprowadzę was do ziemi Israela’”.
[3] Prorocy, Jechezkel (Księga Ezechiela), 37:14. „I włożę Mój duch w was – i ożyjecie. I dam wam spoczynek na waszej ziemi, i poznacie, że Ja, Stwórca, powiedziałem i uczynię to – słowo Stwórcy’”.
[4] Pisma, Tehilim (Księga Psalmów), 69:29. „Niech będą wymazani z księgi życia i niech nie będą zapisani wśród sprawiedliwych”.
[5] Pisma, Daniel (Księga Daniela), 12:2. „A wielu z tych, którzy śpią w prochu ziemi, obudzi się – jedni do życia wiecznego, a drudzy na hańbę i wieczną wzgardę”.