211) „I zgładził wszelkie istnienie, które było na powierzchni ziemi” (wa-jimmah et kol ha-jekum aszer al pnej ha-adama). Rabbi Aba powiedział (Rabbi Aba amar): „Odnosi się to do wszystkich władców, którzy rządzą, i zarządców ziemi” (le-achlala kol inun szallitin de-szaltin, memanan al ar’a). I to jest „istnienie, które było na powierzchni ziemi” (we-da hu: ha-jekum aszer al pnej ha-adama). Ponieważ gdy Stwórca dokonuje sądu nad ludźmi świata (de-kad awed Kudsza Berich Hu dina bi-bnej alma), najpierw usuwa tych władców, którzy zostali nad nimi ustanowieni (a’awar le-inun szallitin, di-memanan alajhu be-kadmejta), a potem tych, którzy znajdują się pod ich skrzydłami (u-lewatar le-inun de-jatbej techot gadfajhu). Jak jest napisane: „Stwórca ukaże wojsko niebios na wysokości” (di-ketiw: jifkod Haszem al cwa ha-marom ba-marom), a potem: „I królów ziemi na ziemi” (u-lewatar al malchej ha-adama al ha-adama).

Sulam

211) „I starł wszystko, co istnieje”. Pismo obejmuje tutaj wszystkich tych władców, którzy rządzą i zarządzają ziemią, to znaczy aniołów, którzy władają narodami ziemi – i oni również zostali wytępieni. Słowa „wszystko, co istnieje na powierzchni ziemi” oznaczają, że gdy Stwórca dokonuje sądu nad mieszkańcami świata, najpierw usuwa władców, którzy nad nimi panują, a następnie – mieszkańców świata, siedzących pod skrzydłami ich opieki. Jak powiedziano: „Stwórca ukarze wojsko niebios na wysokości”[1], a następnie „królów ziemi na ziemi”.

212) I jak zostają usunięci sprzed Niego (we-hech mit’abran kamejhu)? Lecz usuwa ich w ogniu, który płonie (ela a’awar lon be-nura de-dalik), jak jest napisane: „Bo Stwórca, twój Elohim, jest ogniem pochłaniającym, Bogiem zazdrosnym” (he-de’hu: ki Haszem Elohejcha esz ochla hu, El kana). Ogień, który pożera ogień, ten sąd nad nimi dokonuje się w ogniu (esza de-achil esza, hahu jakum da-alajhu be-esza). A ci, którzy są pod nimi, zostają zgładzeni przez wodę (we-inun de-jatbej techotajhu be-maja). I dlatego jest napisane: „I zgładził wszelkie istnienie, które było na powierzchni ziemi” (u-begin kach: wa-jimmah et kol ha-jekum aszer al pnej ha-adama). A potem: „Od człowieka aż do zwierzęcia, aż do pełzających stworzeń i ptactwa niebios, i zostali starci z ziemi” (u-lewatar: me-Adam we-ad behema, ad remes we-ad of ha-szamajim, wa-jimmachu min ha-arec). To wszystko odnosi się do tych, którzy byli na dole (kol ilejn di-le-tata). „I pozostał tylko Noach” (wa-jisz’aer ach Noach). „Ach” oznacza ograniczenie (ach le-m’utej), że nikt nie pozostał na świecie oprócz Noacha i tych, którzy byli z nim w arce (de-la isztaru be-alma, bar Noach u-de-imejhu be-tejwuta). Rabbi Jose powiedział (Rabbi Jose omer): „Był kulawy, ponieważ ugryzł go lew” (chagir hawa, de-achisz leh arja). I to już zostało wyjaśnione (we-ha okmua).

Sulam

212) Jak więc ci władcy są usuwani przed Nim? Jeśli śmierć nie dotyczy ich, to jak On ich usuwa? Niszczy ich płomieniem trawiącego ognia, jak powiedziano: „To Stwórca, Wszechmogący twój, idzie przed tobą jak ogień pożerający!”[2]. To, co znajduje się nad nimi, to znaczy władców w górze, niszczy ogniem, a tych, którzy byli pod nimi, to znaczy ludzi, niszczy wodą. I dlatego najpierw powiedziano: „I starł wszystko, co istnieje”, a potem: „od człowieka do zwierzęcia”. I pozostał jedynie Noach, tylko on – to znaczy, że nie pozostał na całym świecie nikt oprócz Noacha i tych, którzy byli z nim w arce.

[1] Prorocy, Jeszajahu (Księga Izajasza), 24:21. „I stanie się w owym dniu: Stwórca ukarze wojsko w wysokościach i królów ziemskich na ziemi”.
[2] Tora, Dewarim (Księga Powtórzonego Prawa), 9:3. „Wiedz więc dzisiaj, że Stwórca, twój Wszechmogący, idzie przed tobą jak ogień trawiący! On ich zniszczy, i On ich poniży przed tobą, i wypędzisz ich, i wytracisz ich szybko, tak jak powiedział ci Stwórca”.