21) „I rzekł Stwórca do Abrama: Idź dla siebie” (wa-jomer Haszem el Awram: Lech Lecha). Rabbi Elazar powiedział (amar Rabbi Elazar): „Lech Lecha” oznacza: „dla siebie” (lech lecha: le-garmach), abyś naprawił siebie (le-atkana garmach), abyś naprawił swój stopień (le-atkana darga dilach). „Idź dla siebie” – nie jesteś godzien pozostawać tutaj (lech lecha: leit ant ke-daj le-meikam hacha), wśród tych niegodziwych (bein chajawin ilein).

Sulam

21) I rzekł Stwórca do Awrama: «Idź» (dosł. „Idź sobie”)”1. „Sobie” – dla siebie; aby naprawić siebie – naprawić swoją stopień. „Idź”, ponieważ nie ma dla ciebie powodu, aby pozostawać tutaj, wśród tych grzeszników.

22) A tajemnica tych słów (we-raza de-mila), „Idź dla siebie” (lech lecha), jest taka, że Stwórca dał Awrahamowi ruach mądrości (de-ha Kudsza Brich Hu jahiv leih le-Awraham ruach de-chachmeta), i dzięki temu wiedział i rozróżniał strony zamieszkania świata (wa-hawa jada u-mecaref sitrej de-jiszuwej alma), i patrzył na nie (we-istakal be-ho). I zważył je na wadze (we-atkal be-tikla), i poznał moce, które są wyznaczone nad stronami zamieszkania (we-jada cheilin di-memanan al sitrej jiszuba).

Sulam

22) Sens słów „Idź” polega na tym, że Stwórca dał Awrahamowi ducha mądrości, i on potrafił łączyć strony osiedli świata. Rozważał je, ważył na szalach, poznawał i pojmował siły, które zostały postawione nad tymi stronami osiedli.

Jednak przecież powiedziano: „I wyszli oni z Ur-Kasdim… i doszli do Charanu, i osiedlili się tam”30. W takim razie już wyszli „z ziemi swojej i od swojej rodziny” – dlaczego więc Stwórca powiedział mu: „Idź z ziemi swojej i od swojej rodziny”? Jednak, gdy poznamy wewnętrzną istotę tych słów, nie pozostanie nam żadna sprzeczność. Należy zrozumieć, czym jest siła Nimroda nad Awrahamem, zdolna wysłać go do ognistego pieca znajdującego się w Ur-Kasdim, a także co uratowało go od ognistego pieca.

Chodzi o to, że wszystkie sądy i klipot pochodzą od lewej linii, świecenia szuruk, Hochmy bez chasadim, płonącego ognia[1]. I ich przywódcą był wówczas Nimrod, jak powiedziano: „Ten stał się bohaterem na ziemi”[2], „był potężnym łowcą przed Stwórcą”[3]. Dlatego gdy Awraham przyciągnął na siebie te wyższe mohin, przyciągane w trzech liniach, następujących jedna po drugiej, i doszedł do uzyskania świecenia lewej linii, które jest świeceniem kropki szuruk, natychmiast znalazł się pod władzą Nimroda, który wysłał go do ognistego pieca pochodzącego z siły Gwury świecenia szuruk.

Wtedy pomógł mu Stwórca, rozciągając świecenie środkowej linii na ekran de-chirik, godzący i tworzący pokój między dwiema liniami – prawą i lewą. I Hochma zawarta w lewej linii obłóczyła się w chasadim prawej linii i włączyła się w nie. Wtedy mohin świecą w pełnej doskonałości, a sądy zostają anulowane. Dzięki temu Awram został uratowany od ognistego pieca, wyszedł z Ur-Kasdim i dostąpił objawienia Stwórcy, jak powiedziano: „I rzekł Stwórca do Awrama: «Idź»”.

Ekran de-chirik, na którym powstaje środkowa linia, pochodzi z właściwości sądu znajdującej się w Malchut, która nie jest osłodzona miłosierdziem Biny i nazywa się „miftecha”[4]. Dzieje się tak, ponieważ prawa i lewa linia znajdują się w sprzeczności, będąc dwiema wypowiedziami, które sobie zaprzeczają[5]. Ponieważ lewa linia pochodzi ze świecenia szuruk, wywodzącego się z Biny, która powróciła do rosz Arich Anpina, posiada wielką siłę i pragnie anulować świecenie prawej linii, pochodzącej z kropki cholam – z Biny, gdy znajdowała się poza rosz Arich Anpina. Jednak ponieważ prawa linia jest korzeniem lewej linii, pragnie anulować siłę lewej linii i podporządkować ją sobie, ponieważ taka jest relacja korzenia do swojej gałęzi. Dlatego lewa linia nie podporządkowuje się i nie włącza w prawą inaczej niż za pomocą dwóch działań, które się z nią wykonuje:

  1. Ekran de-chirik, który wychodzi, aby zmniejszyć lewą linię z GaR do WaK Hochmy. I to działanie jest wykonywane za pomocą ekranu de-chirik do momentu wyjścia stopnia chasadim;
  2. Środkowa linia, stopień chasadim, który wychodzi na ten ekran. Wychodzi w celu dokonania ziwug de-akaa z wyższym światłem, które jest przeprowadzane na ten ekran de-chirik i tworzy stopień chasadim.

I w wyniku tego, z jednej strony, stopień lewej linii obniża się do poziomu WaK Hochmy, i teraz nie przewyższa ona poziomem prawej linii, a z drugiej strony, chasadim rozmnożyły się po obu stronach lewej linii: ze strony prawej linii, nazywanej Awraham, i ze strony środkowej linii, nazywanej Jaakow[6]. Dlatego podporządkowuje się lewa linia, nazywana Icchak, i włącza się w chasadim prawej i środkowej linii. Jednak dopóki GaR lewej linii nie zostały skrócone, żadna siła nie mogła jej włączyć w prawą linię.

Dlatego środkowa linia nie może tutaj pogodzić i zjednoczyć dwóch linii, zanim ekran de-chirik nie zmniejszy lewej linii do WaK Hochmy. A w czasie, gdy dwie linie świecą na stopniu, Malchut Nukwy znajduje się koniecznie we właściwości środkowego punktu osiedlenia, w miftecha[7], to znaczy Malchut ostatecznie osładza się w Binie i przyjmuje formę Biny, zgodnie z zasadą: „Matka (Ima) pożycza swoje szaty córce”[8]. Ponieważ bez tego Malchut nie jest w stanie otrzymać żadnego prostego światła, zstępującego z góry w dół. Dlatego gdy chce się przyciągnąć do niej manulę, której istotą jest Malchut nieosłodzona w Binie, aby ona (Malchut) zmniejszyła lewą linię do WaK Hochmy, konieczne są cztery działania[9]:

  1. Przyciągnąć pierwsze skrócenie, dokonane na Malchut, aby nie otrzymywała światła;
  2. Ujawnić dinim (sądy) za pomocą ekranu zawartego w pierwszym skróceniu. I teraz Malchut osiąga właściwość sądu bez osłodzenia Biną, nazywaną manulą;
  3. Podnieść tę manulę z miejsca Malchut na miejsce Biny, aby tam zmniejszyć lewą linię do właściwości WaK Hochmy;
  4. Ziwug, który wychodzi na ten ekran, w którym mohin wypełniają się całą doskonałością.

Stwórca dał Awrahamowi ducha mądrości – to znaczy, że otrzymał on ducha mądrości w dwóch liniach, prawej i lewej, ponieważ świecenie lewej, pochodzące z kropki szuruk, w swoim końcu odsłania ducha mądrości (Hochma). Znał on i badał te strony osiedlenia świata – prawą i lewą stronę, świecącą w Malchut, w miejscu od chaze i niżej, które nazywa się „osiedleniem świata”, ponieważ tam odsłania się Hochma, bez której ludzie nie osiągają doskonałości. Jednak od chaze Malchut i wyżej nie ma żadnego miejsca osiedlenia, ponieważ tam światła Hochmy nie mogą świecić ludziom. Awraham rozważał te dwie linie, ważąc je na szalach, czyli przyciągał świecenie Hochmy, której przyciąganie nazywa się ważeniem, i pojmował siły, które zostały postawione nad stronami osiedlenia – to znaczy przyciągał świecenia znajdujące się po prawej i lewej stronie i znał je.

23) Gdy dotarł do punktu centralnego zamieszkania świata (kad mata le-go nekuda de-emcaita de-jiszuba), zważył na wadze (takil be-tikla), ale nie mógł tego uchwycić (we-la hawwa salik be-jadej). Spojrzał, aby poznać moc, która jest nad nim wyznaczona (aszgach le-minda cheila di-memana alah), ale nie mógł się z nią połączyć swoją wolą (we-la jachil le-itdabka bi-re’utej).

Sulam

23) Kiedy osiągnął centralny punkt osiedlenia – punkt Malchut we właściwości miftecha, ważył na szalach, ale mu się nie udało – to znaczy, podniósł MaN, aby przyciągnąć tam ducha mądrości (Hochma), lecz nie rozprzestrzenił się on w nim. Wpatrywał się, aby poznać siłę, która została nad nią ustanowiona, ale jego intencja nie była wystarczająca, aby ją osiągnąć, to znaczy, po tym, jak przyciągnął dwie linie – prawą i lewą – zanim jeszcze przyciągnął środkową, przylgnął do niego niegodziwiec Nimrod, który wysłał go do ognistego pieca znajdującego się w Ur-Kasdim. I dlatego pomógł mu Stwórca przyciągnąć środkową linię, aby uratować go od ognistego pieca i wyprowadzić z Ur-Kasdim. Musiał on jednak wykonać cztery wspomniane wcześniej działania, zanim została odsłonięta środkowa linia. I tutaj wyjaśnione jest pierwsze działanie. Oznacza to powiedziane: „Kiedy osiągnął centralny punkt osiedlenia”, czyli doszedł do momentu przyciągnięcia środkowej linii.

Pierwsze działanie ma miejsce, gdy odsłania mu się właściwość pierwszego skrócenia w punkcie Malchut. Dlatego ważył na szalach, ale mu się nie udało, ponieważ po tym, jak siła pierwszego skrócenia przygniotła Malchut, nie mogła ona przyjąć w siebie żadnego prostego światła. I ponieważ widział, że nie otrzymuje ona światła, wpatrywał się, aby zobaczyć i zbadać siłę miftecha, która nad nią panuje, za pomocą której jest ona zdolna do otrzymywania światła. Jednak w tym momencie nie mógł jeszcze pojąć tej siły, ponieważ siła pierwszego skrócenia nadal na nią oddziaływała, gdyż stanowi to część punktu, który nie jest osłodzony w Binie. Nie odkrył tam jednak jeszcze siły sądu, ponieważ siła sądu nie ujawnia się poprzez pierwsze skrócenie, lecz dopiero poprzez ekran, który ustanowił się tam po tym skróceniu, a ekran ten nazywa się manula. To zaś następuje w drugim działaniu, które zostaje wyjaśnione dalej.

24) Zważył kilka razy i zobaczył (takil kama zimnin we-chama), że stamtąd został zasadzony cały świat (de-ha mi-taman isztil kol alma). Spojrzał, rozróżnił i zważył, aby poznać (aszgach we-ceref we-takal le-minda), i zobaczył (we-chama), że ta wyższa moc (de-ha cheila ila’a), nad którą nie ma żadnej miary (da-alah leit leih szi’ura), jest głęboka i ukryta (amika we-satim). I nie jest taka jak inne strony stopni zamieszkania (we-la’aw ihu ke-gawnej de-sitrei dargej de-jiszuba).

Sulam

24) Wielokrotnie ważył i zobaczył, że stamtąd zasadzony i ustanowiony jest cały świat. To znaczy, że wskutek wielokrotnego ważenia i niepowodzenia w przyciągnięciu tam światła, ujawniła się przez to siła sądu w niej – jako ekran, który uformował się w Malchut po pierwszym skróceniu. Wtedy zobaczył i zrozumiał, że za pomocą tego ekranu ustanowiony został cały świat, czyli ustanowiona została przez niego Malchut, nazywana „światem”.

Wpatrywał się, badał i ważył, aby to zrozumieć, i zobaczył, że wyższa w stosunku do niej siła jest bezgraniczna, głęboka i ukryta. To znaczy, że w punkcie Malchut zobaczył wyższą siłę, nazywaną „manula”, ponieważ właśnie teraz objawiło się mu, że ta wyższa siła nad nią panuje. Oznacza to, że jest ona bezgraniczna, głęboka i ukryta, czyli niemożliwa do odsłonięcia. A dzieje się tak, ponieważ osiągnięcie i pojmowanie są możliwe jedynie poprzez obłóczenie światła. Jednak w każdym miejscu, gdzie panuje siła manuli, niemożliwe jest przyciągnięcie wyższego światła, a zatem nie ma tam żadnego osiągnięcia ani pojmowania.

Jednak na tym etapie nie jest on jeszcze wystarczający jako ekran de-chirik dla środkowej linii, ponieważ ten ekran panuje jedynie w Malchut, a nie w dziewięciu pierwszych sfirot, i dlatego nie jest w stanie zmniejszyć lewej linii, to znaczy – z dziewięciu pierwszych sfirot do WaK, co właśnie jest wymagane od tego ekranu. Dlatego doprecyzowano, że nie jest ona podobna do sfirot „osiedlenia” – dziewięciu pierwszych sfirot. Dziewięć pierwszych sfirot nadal znajduje się we właściwości miftecha, a punkt Malchut – we właściwości manuli. Aby jednak mógł on oddziaływać również na dziewięć pierwszych sfirot, które razem stanowią środkową linię, konieczne jest trzecie działanie, które zostaje wyjaśnione dalej.

25) Spojrzał, zważył i poznał (aszgach we-takil, we-jada), że tak jak z tego centralnego punktu zamieszkanego świata (de-ha kama di-me-hahi nekuda emcaita de-jiszuba), z niego został zasadzony cały świat we wszystkie strony (minej isztil kol alma le-kol sitroj). Tak samo też wiedział (hachi namej jada), że ta moc, która na nim spoczywa (de-ha cheila de-szarej alah), z niej wychodzą wszystkie inne moce (mi-taman nafku kol sza’ar cheilin), które są wyznaczone nad wszystkimi stronami świata (di-memanan al kol sitrej alma), a wszystkie są z nim związane (we-kolhu bej achidan). Wtedy „i wyszli z nimi z Ur Chaldejskiego, aby udać się do ziemi Kanaan” (kedein wa-jec’u itam me-Ur Kasdim la-lechet arca Kena’an).

Sulam

25) „Wpatrywał się, ważył i wiedział” – podobnie jak w przypadku centralnego punktu osiedlenia, miftecha, który wzniósł się do Biny, i dlatego od niego został zasadzony cały świat we wszystkich jego zakończeniach. I panuje on nad wszystkimi sfirot Zeir Anpina i nad wszystkimi sfirot Nukwy, nazywanymi „zakończeniami świata”, ponieważ znajduje się powyżej nich. Gdyż wiedział, że siła, która teraz przebywa nad kropką manula, również wzniosła się do Biny, i dlatego rozprzestrzeniają się, wychodząc od niej, wszystkie pozostałe siły ustanowione nad wszystkimi „zakończeniami świata”, to znaczy – wskutek tego, że wzniosła się do Biny, jej władza zstępuje stamtąd we wszystkie sfirot Zeir Anpina i we wszystkie sfirot Nukwy, nazywane „zakończeniami świata”. Dzięki temu również lewa linia Nukwy zmniejszyła się, stając się właściwością WaK Hochmy, która nie jest uważana za proste światło. I to – mimo że lewa linia należy do dziewięciu pierwszych sfirot, ponieważ wskutek wzniesienia manuli do góry, do Biny, panuje ona, zmniejszając dziewięć sfirot prostego światła, GaR.

I wszystkie sfirot teraz włączyły się w kropkę manula. I wtedy, po tym, jak lewa linia zmniejszyła się z GaR, obniżając się do właściwości WaK, i teraz nie przewyższa już poziomem prawej linii, została podważona siła jej panowania, i Awraham został ocalony od ognistego pieca i wyszedł z Ur-Kasdim. Gdyż teraz, kiedy zmniejszyła się do WaK, podporządkowała się prawej linii, jednak jeszcze nie całkowicie, aby włączyć się w chasadim należące do prawej linii, zanim nastąpi ziwug wyższego światła na ekran de-chirik, który tworzy stopień chasadim.

26) Ponownie spojrzał, zważył i rozróżnił (od aszgach we-takil we-ceref), aby osiągnąć jasność tej sprawy (le-meikam al berira de-mila) dotyczącej tego miejsca (de-hahu atar), lecz nie wiedział (we-la hawwa jada) i nie mógł pojąć ani się do niego przywiązać (we-la jachil le-meikam alej le-itdabka). Gdy zobaczył siłę tego miejsca (kejwan de-chama tukpa de-haj atar) i nie mógł na nim stanąć (we-la jachil le-meikam alej), natychmiast „przybyli do Charanu i tam się osiedlili” (mijad wa-jawou ad Charan wa-jeszewu szam).

Sulam

26) On nadal wpatrywał się, ważył i badał, próbując zrozumieć, jak stanąć na tym miejscu, „i nie wiedział jak, i nie mógł na nim ustać, aby się z nim połączyć”. Wyjaśnienie: sądy nad nim podwoiły się, ponieważ dotychczas sądy istniały jedynie w sile świecenia lewej linii, z którym nie mógł się połączyć, ponieważ jest ono płonącym ogniem z powodu braku chasadim. A teraz, po tym jak manula, wznosząc się do Biny, zmniejszyła lewą linię do WaK, i przed dokonaniem ziwuga w celu przyciągnięcia chasadim, sytuacja przedstawia się tak: nie tylko że nadal panują nad nim wcześniejsze sądy ze świecenia lewej linii, przez co „nie wiedział i nie mógł na nim ustać, aby się z nim połączyć”, ale teraz doszły do nich jeszcze sądy wynikające z anulowania GaR, o których wcześniej nie wiedział. W ten sposób obecnie istnieją podwójne sądy.

A ponieważ zobaczył siłę sądów tego miejsca – anulowania GaR – i także nie mógł na nim stanąć, aby się z nim połączyć, z powodu tego, że nadal panowały nad nim sądy świecenia lewej linii, które są płonącym ogniem, natychmiast: „I doszli oni do Charanu i osiedlili się tam”30. To znaczy, że nazwa Charan wskazuje na gniew (charon) – na to, że spadły na niego sądy. I Pismo daje nam do zrozumienia, że nie tylko nie doszedł „do ziemi Kanaan”, ziemi, która daje owoce, co wskazuje na miejsce od chaze Nukwy i niżej, ale jeszcze wszedł do miejsca Charan, w gniew (charon), ponieważ spadły na niego sądy, „i osiedlili się tam”.

27) Jaki jest powód, że Awraham postąpił w ten sposób? (maj ta’ma de-Awraham). Tylko dlatego, że wiedział i rozróżniał (ela de-ihu hawwa jada we-ceref) we wszystkich tych władcach, którzy rządzą światem (be-kol inun szoltanin medabrei alma), we wszystkich stronach zamieszkania (be-kol sitro de-jiszuba). Zważył i rozróżnił tych, którzy rządzą stronami zamieszkania (wa-hawwa takil we-ceref inun de-szoltin be-sitrei de-jiszuba), zarządzających gwiazdami i ich znakami (medabrei kochwaja u-mazzalehon), kto spośród nich jest silniejszy od drugiego (man inun takipin, ilein al ilein), i zważył wszystkie miejsca zamieszkania świata (wa-hawwa takil kol jiszubej de-alma), a wszystko było w jego rękach (wa-hawwa salik bijadoj). Gdy dotarł do tego miejsca (kad mata le-haj atar), zobaczył moce głębokie i ukryte (chama takipu da-amikin), i nie mógł na nim stanąć (we-la jachil le-meikam bej).

Sulam

27) Dlaczego więc Awraham zatrzymał się w Charanie i nie poszedł od razu do ziemi Kanaan, skoro Pismo mówi: „I osiedlili się tam”? Awraham, badając, znał wszystkich tych władców zarządzających światem we wszystkich stronach osiedlenia. Wiedział, że ich siła pochodzi z kropki manula, centralnej kropki całego świata[10]. Ważył i badał również wszystkich władców po stronach osiedlenia, którzy rządzą gwiazdami i konstelacjami, a ich siła pochodzi z kropki miftecha, wychodzącej z Biny. Tak jak w zasadzie: „Matka (Ima) pożycza swoje szaty córce”[11]. Świecenie GaR Biny nazywa się „gwiazdy”, a świecenie ZaT Biny nazywa się „konstelacje”. Dlatego władcy pochodzący z kropki miftecha rządzą nimi.

Badał ich siłę względem siebie – to znaczy ważył siłę władców pochodzących z manuli w porównaniu z siłą władców pochodzących z miftecha, aby dowiedzieć się, którzy z nich są silniejsi i mogą anulować przeciwną siłę. Wyjaśnienie: Wyszedł z Ur-Kasdim dopiero po tym, jak manula wzniosła się do Biny, i wtedy władcy manuli zyskali przewagę nad władcami miftecha, którzy rządzili zakończeniami świata, i zmniejszyli ich do WaK. Jednak razem z nimi zmniejszyła się również lewa linia do WaK, co podważyło jej siłę. Wtedy „wyszedł z Ur-Kasdim i przybył do Charanu”[12].

A teraz, gdy przybył do Charanu, powrócił do swoich badań i ponownie ważył oba rodzaje władców, aby sprawdzić, którzy z nich są silniejsi i mogliby anulować drugą stronę. Stało się tak, ponieważ nic jeszcze nie zyskał na wyjściu z Ur-Kasdim – co więcej, doszły mu sądy wskutek anulowania GaR. Dlatego spróbował ponownie: może uda mu się przywrócić GaR świecenia lewej linii. I dlatego znów ważył jednych przeciwko drugim, mając nadzieję zobaczyć, że władcy miftecha okażą się silniejsi od władców manuli i że ich GaR nie zostaną przez nich anulowane.

Ważył wszystkie osiedlenia świata – dziewięć pierwszych sfirot – i osiągnął swój cel, to znaczy udało mu się ustalić, zgodnie ze swoim zamiarem, że władcy miftecha są silniejsi od władców manuli i że ich GaR nie są przez nich anulowane. Jednak gdy dotarł do tego miejsca, kropki Malchut, zobaczył potęgę głębin, czyli siłę sądów manuli, która zyskała przewagę nad miftecha i anulowała GaR. I nie mógł na niej ustać, to znaczy nie mógł się z nią połączyć, ponieważ sądy świecenia lewej linii nadal nie przeminęły, i powróciło do niego podwojenie sądów. Ponieważ nie podjął jeszcze ostatecznej decyzji o ekranie de-chirik, który jest ekranem de-manula, lecz wciąż próbował ważyć siły dwóch rodzajów władców względem siebie, dlatego pozostał w Charanie – to znaczy w gniewie (charon), jak powiedziano: „I osiedlili się tam”30.

28) Gdy Stwórca zobaczył (kejwan de-chama Kudsza Brich Hu) jego przebudzenie (it’aruta di-lej) i jego skruchę (u-teiuwta di-lej), natychmiast objawił się mu (mijad itgalej alej) i powiedział do niego (wa-amar leih): „Idź dla siebie”, abyś poznał siebie (le-minda lach) i abyś naprawił siebie (u-le-atkana garmach).

Sulam

28) Kiedy Stwórca zobaczył jego przebudzenie i dążenie, natychmiast objawił się mu, mówiąc: „Idź” (dosł. „Idź sobie”) – aby poznać siebie i naprawić siebie. To znaczy, aby przestał ważyć wyższe siły, lecz podniósł MaN i przyciągnął wyższy ziwug na ten ekran, który się przed nim odsłonił, i tym samym dostąpił przyciągnięcia do siebie wiedzy (Daat) i naprawienia siebie. I tutaj ma miejsce czwarte działanie, gdy przyciągany jest stopień chasadim na ekran de-chirik, i to jest wyjście środkowej linii, która godzi dwie linie – prawą i lewą – łącząc je razem, i tym samym mohin zostają uzupełnione, odsłaniają się przed nim i zstępują na niego wszystkie błogosławieństwa wymienione w tym fragmencie.

29) „Z twojej ziemi” (me-artzecha), czyli z tej strony zamieszkania, do której byłeś przywiązany (me-hahu sitra de-jiszuba da-hawejt mitdabbak bej). „I z twojego rodzimego domu” (u-mi-moladtecha), czyli z tej mądrości, w której się zagłębiałeś (me-hahu chochma, de-at maszgach), i w której zważyłeś swoje narodzenie (we-takil toldata dilach), swój moment, godzinę i czas (we-rig’a we-sza’ata we-zimna), w którym się urodziłeś (de-itjilidat bej), oraz pod tym gwiazdozbiorem i pod tym znakiem (u-be-hahu kochwaja, u-be-hahu mazzala).

Sulam

29) „Z ziemi twojej” – to znaczy, oddal się od tej strony osiedlenia, z którą byłeś złączony, czyli od prawej strony bez włączenia lewej. „I od rodziny swojej” – to znaczy, powiedział mu: „Idź, oddal się od tej samej mądrości (Hochma), z którą się wpatrywałeś i ważyłeś swoje narodziny, moment, godzinę i czas, w którym się urodziłeś, oraz gwiazdę i konstelację”. Ponieważ wszystko to jest świeceniem lewej linii bez włączenia prawej. A to świecenie pochodzi z siły kropki miftecha, od której wychodzą władcy gwiazd i konstelacji. A przyczyna, dla której świecenie lewej linii nazywane jest rodziną, a także to, że ważył i badał moment i czas swojego narodzenia, polega na tym, że mohin narodzin dusz wychodzą tylko ze świecenia lewej. Dlatego usuwanie przez nie sprzeczności, to, że ważył siły jednych przeciwko drugim, określa się jako badanie w celu poznania momentu, w którym się urodził; aby zobaczyć i sprawdzić, na jakim stopniu się wtedy urodził – czy od GaR, czy od WaK itd.

30) „I z domu twego ojca” (u-mi-beit awicha), abyś nie zważał na dom swego ojca (de-la taszgach be-beita da-awuch), na to czy masz korzeń, który zapewni ci powodzenie na świecie (we-i it lach szarsza le-aclacha be-alma), w domu twego ojca (mi-beita da-awuch), dlatego powiedziano „Idź dla siebie” (be-gin kach Lech Lecha), abyś odszedł od tej mądrości i tego sposobu postrzegania (me-chochma da u-me-aszgachuta da).

Sulam

30) „I z domu ojca swego” – idź i nie patrz już więcej w domu swojego ojca, w Charanie, to znaczy, nie zastanawiaj się, czy masz korzeń, aby osiągnąć powodzenie w świecie, „z domu ojca swego”. Abyś już więcej nie ważył dwóch rodzajów władców, jednych przeciwko drugim, mając nadzieję na przywrócenie panowania miftecha, które zanikło, ponieważ to działanie nazywa się „klipa Charanu”. Dlatego „idź” od tej mądrości i od takiego rozważania.

31) Chodź i zobacz (ta chezi), że tak jest (de-hachi hu), ponieważ wyszli z Ur Chaldejskiego (de-ha nafku me-Ur Kasdim) i byli w Charanie (wa-hawu be-Charan). Dlaczego więc powiedziano mu: „Idź dla siebie z twojej ziemi i z twojego rodzimego domu”? (ama’j je’ma leih Lech Lecha me-artzecha u-mi-moladtecha). Tylko dlatego, że istota tej sprawy jest taka, jak zostało powiedziane (ela ikara de-milta, ke-ma de-itmar): „Do ziemi, którą ci ukażę” (el ha-arec aszer areka). „Ukażę ci” (areka) oznacza, że nie możesz na niej stanąć (ma de-la jechilata le-meikam aleh) i nie możesz poznać mocy tej ziemi (we-la jechilata le-minda cheila de-hahi ar’a), ponieważ jest głęboka i ukryta (de-ihu amik we-satim).

Sulam

31) Dlaczego powiedziano mu: „Idź z ziemi swojej i od rodziny swojej”, skoro już wyszedł z Ur-Kasdim, które było jego ziemią i jego rodziną? Jednak „z ziemi swojej” oznacza świecenie prawej bez lewej, a „od rodziny swojej” oznacza świecenie lewej bez prawej. „Do ziemi, którą ci wskażę”. „Ja ci wskażę” to, na czym nie mogłeś stanąć z powodu sądów świecenia lewej linii i nie mogłeś poznać siły tej ziemi, Malchut, która jest głęboka i ukryta z powodu sądów anulowania GaR. I odtąd obiecuję ci, że te dwa rodzaje sądów zostaną od ciebie usunięte i będą ci świecić mohin w doskonałości GaR i w słodyczy zjednoczenia.

[1] Zob. wyżej, p. 4, od słów: „Gdy Stwórca stworzył świat…”.
[2] Tora, Bereszit (Księga Rodzaju), 10:8. „A Kusz spłodził Nimroda; ten stał się mocarzem na ziemi”.
[3] Tora, Bereszit (Księga Rodzaju), 10:9. „Był on potężnym łowcą przed Stwórcą, dlatego mówi się: ‘Jak Nimrod, potężny łowca przed Stwórcą’”.
[4] Zob. Zohar, parasza Noach, p. 263, od słów: „Wyjaśnienie powiedzianego…”.
[5] Zob. Zohar, Bereszit, część 1, p. 44, od słów: „A prawa linia jest doskonałością wszystkiego…”.
[6] Zob. Zohar, parasza Emor, p. 200.
[7] Zob. „Hakdama Zohar”, artykuł „Dwie kropki”, p. 122.
[8] Zob. „Hakdama Zohar”, p. 17.
[9] Te działania zostaną wyjaśnione dalej, w p. 23, 24, 25, 27.
[10] Zob. „Hakdama Zohar”, artykuł „Manula i Miftech”, p. 42.
[11] Zob. „Hakdama Zohar”, p. 17.
[12] Zob. wyżej, p. 25.

, , , , 04 Lech Lecha, Zohar