244) Jedenaste przykazanie – to oddawanie dziesięciny z plonów ziemi. Tutaj są dwa przykazania: jedno, aby oddawać dziesięcinę z ziemi, a drugie – pierwociny z owoców drzew (pikuda chadasar, le’asra ma’asra de’ara. Hacha it trein pikudin: chad, le’asra ma’asra de’ara, we’chad bikurei de’peirei ilana). Jak jest napisane: „Oto dałem wam wszelką roślinę wydającą nasienie, która jest na całej ziemi” (diktiv: hine natati lachem et kol esew zorea zera aszer al penei kol ha’arec). Tutaj jest napisane „Oto dałem”, i tam jest napisane: „A dla synów Lewiego oto dałem całą dziesięcinę w Israelu” (ketiv hacha: hine natati, u’ketiv hatam: u’livnei Lewi hine natati et kol ma’aser be’Israel). I jest napisane: „I każda dziesięcina ziemi, z plonu ziemi, z owoców drzewa – jest dla Stwórcy” (u’ketiv: we’kol ma’aser ha’arec mi’zera ha’arec, mi’peri ha’ec, la’Haszem hu).
Sulam
244) Jedenaste przykazanie – oddzielać dziesięcinę od plonów ziemi. Tutaj są dwa przykazania: oddzielać dziesięcinę ziemi i przynosić pierwsze owoce drzew. O dziesięcinie ziemi, dozwolonej Adamowi Riszonowi, powiedziano: „Oto daję wam wszelką trawę nasienną”[1]. A o pierwszych owocach drzew, dozwolonych Adamowi Riszonowi, powiedziano: „I każde drzewo, dające owoce nasienne”634. Dlaczego to, co powiedziane w tych fragmentach, zobowiązuje nas do oddzielania dziesięciny i pierwszych owoców, oddając je Stwórcy, i nie spożywać ich – przecież to jest przeciwne ich przeznaczeniu?
„Jedzenie” oznacza – wydobycie iskier świętości z klipot, i za pomocą jedzenia łączą się święte iskry znajdujące się w pożywieniu z duszą (nefesz) człowieka, stając się ciałem z jego ciała, a odpadki pożywienia wychodzą na zewnątrz z jego ciała. Dopóki człowiek nie zbierze w ciągu życia wszystkich świętych iskier, odnoszących się do dopełnienia duszy, bez których brak mu doskonałości. I powiedziano w Zoharze[2], że Adamowi Riszonowi nie było dane mięso do jedzenia, jak powiedziano: „Oto daję wam wszelką trawę nasienną, która jest na całej ziemi… To będzie wam na pokarm”634 – nie więcej, to znaczy nie mięso.
Ale ponieważ zgrzeszył, i złe początek wszedł w jego ciało, to powiedziano Noachowi: „Jak zieloną trawę daję wam wszystko”[3] – nawet mięso. Ponieważ Adam Riszon został stworzony w doskonałości, i już zostało przez niego objawione całe upragnione doskonałości w właściwości „zwierzęta”. Jak powiedziano: „I stworzył Stwórca z ziemi wszelkie zwierzę polne i wszelkiego ptaka niebieskiego, i przyprowadził do człowieka, aby zobaczyć, jak je nazwie, i jak nazwie człowiek każde stworzenie żywe, takie będzie jego imię”[4].
Wyjaśnienie. Poznał imiona wszystkich zwierząt we wszystkich szczegółach, ponieważ już zostały mu one objawione w całej ich doskonałości. I dlatego zwierzęta nie zostały mu dane do objawienia poprzez pożywienie, ponieważ już zostały mu objawione przez Stwórcę. I tylko nieożywionemu i roślinnemu brakowało tego objawienia. Dlatego pozostało mu poprzez odżywianie się i wybór z plonów ziemi jedynie zebrać z nich święte iskry, brakujące do jego doskonałości.
Jednak po grzechu związanym z Drzewem Poznania wszystkie te objawienia ponownie zostały skażone. I tak jak części jego duszy, oddzieliwszy się, upadły w klipot, tak też zostały skażone razem z nim wszystkie zwierzęta, i konieczne jest ich ponowne objawienie. Dlatego zostały dane Noachowi również i zwierzęta do objawienia ich poprzez spożywanie, i również wszystkim pokoleniom po nim.
Adam Riszon został stworzony w CELEM Elokim, to znaczy mohin czterech rozdziałów tefilin. I to jest jego dusza (neszama), jednak po tym, jak narodził się z tą świętą duszą, dzięki dobrym czynom dostąpił objawienia i wzniesienia MaN oraz osiągnięcia właściwości chaja, a następnie, w dzień szabatu – również i jechida. Ponieważ wyższe świecenie zniknęło dopiero po szabacie. I dlatego były mu dozwolone dziesięcina i pierwsze owoce. I co więcej, poprzez spożywanie dziesięciny i pierwszych owoców, dostąpił objawienia i wzniesienia MaN, aż osiągnął właściwości chaja i jechida.
Jednak po złamaniu zakazu Drzewa Poznania, kiedy ponownie zostały skażone wszystkie objawienia i zły początek wszedł w ciało, dziesięciny i pierwsze owoce są nam zakazane z powodu złego początku w nas, z obawy, by nie naruszyć obecnej w nich wyższej świętości. Dlatego musimy oddać je kohenom i lewitom, a kiedy w pełni wypełniamy te przykazania, „dziesięcinę” i „pierwsze owoce”, tak jak zostało nam nakazane, zyskujemy siły, by wznieść MaN i przyciągnąć mohin de-chaja w dzień szabatu – podobnie jak przyciągał Adam Riszon poprzez spożywanie właśnie dziesięciny i pierwszych owoców.
I to jest jedenaste przykazanie: oddzielać dziesięcinę ziemi. Po tym, jak przyciągamy światło neszama przez nałożenie tefilin, konieczne jest wznieść MaN poprzez wypełnienie dwóch przykazań – dziesięciny i pierwszych owoców, aby przyciągnąć mohin de-chaja. I już zostało wyjaśnione, że Adam Riszon przyciągnął mohin de-chaja poprzez bezpośrednie spożywanie dziesięciny i pierwszych owoców. Ale ponieważ nam nie wolno ich jeść z powodu przebywającego w naszym ciele złego początku, w zamian zostało nam nakazane oddawać je kohenom i lewitom. I dzięki temu również nam dana jest siła przyciągania tych mohin. I to jest świadectwo na to, że Pismo szczególnie wskazuje na dziesięcinę i pierwsze owoce w słowach: „Oto daję wam wszelką trawę nasienną, która jest na całej ziemi”634, i w słowach: „A synom Lewiego, oto daję całą dziesięcinę w Israelu”[5]. I tak jak w drugim fragmencie mówi się o dziesięcinie, tak też w fragmencie odnoszącym się do Adama Riszona mówi się o dziesięcinie. I można to również wywnioskować z powiedzianego: „Wszelka dziesięcina ziemi – z nasion ziemi, a także z owoców drzewa – należy do Stwórcy”[6].
[1] Tora, Bereszit, 1:29. „I powiedział Wszechmogący: Oto daję wam wszelką roślinę wydającą nasienie, która jest na powierzchni całej ziemi, i wszelkie drzewo, na którym jest owoc drzewa wydającego nasienie – niech będzie wam za pokarm.”
[2] Zob. Zohar, parasza Lech Lecha, p. 300.
[3] Tora, Bereszit, 9:3. „Wszystko, co się porusza i żyje, będzie wam za pokarm – jak zielone rośliny daję wam wszystko”.
[4] Tora, Bereszit, 2:19. „I ukształtował Wszechmogący z ziemi wszystkie dzikie zwierzęta i wszystkie ptaki niebios, i przyprowadził je do człowieka, aby zobaczyć, jak je nazwie – a jak człowiek nazwał każdą istotę żywą, taka była jej nazwa.”
[5] Tora, Bemidbar, 18:21. „A synom Lewiego daję jako dziedzictwo wszystkie dziesięciny w Israelu, w zamian za ich służbę, którą wykonują – służbę Namiotu Zgromadzenia.”
[6] Tora, Wajikra, 27:30. „A każda dziesięcina z plonów ziemi, z nasienia ziemi, z owocu drzewa – należy do Stwórcy, jest świętością dla Stwórcy.”