Kto stworzył te – Akademia Kabały

7) Na początku (bereszit). Rabbi Elazar otworzył: „Podnieście ku górze wasze oczy i zobaczcie: kto stworzył te?” (ribi elazar patach, seu marom ejneichem ure’u mi bara ele). „Podnieście ku górze wasze oczy” – dokąd? (seu marom ejneichem, lean atar) Do miejsca, do którego zwrócone są wszystkie oczy (le’atar dechol ajnin taljan leih). A kto to jest? To objawienie oczu (uman ihu, patach einajim). I tam poznacie, że ten ukryty Atik, który do którego odnosi się to pytanie, stworzył te (ELE) (wetaman tind’un, dehai satim atika dekaejma lasze’ela, bara ele). A kto to jest? MI (uman ihu, mi). To ten, który nazywa się „od krańca niebios w górę (hahau de’ikre mikce haszamajim le’eila), i wszystko jest w jego władaniu” (dechola kaejma birszuteih). I ponieważ do niego odnosi się pytanie, a on pozostaje w ukryciu i nie jest objawiony (we’al dekaejma lasze’ela, weihu be’orach satim welo itgallia). To nazywa się MI, gdyż powyżej nie ma tam pytania (ikre mi, deha le’eila leit taman sze’ela). I ten kraniec niebios nazywa się MI (wehai kce haszamajim ikre mi).

Sulam

7) „Na początku”. Rabbi Elazar oświadczył: „Podnieście oczy wasze ku górze i zobaczcie: kto stworzył te?”[1]. „Podnieście oczy wasze ku górze”. Dokąd? Do tego miejsca, ku któremu zwrócone są wszystkie oczy. I co ono przedstawia? To „objawienie oczu”, czyli Malchut de-rosz Arich Anpina. I tam poznacie, że ukryty Atik, do którego odnosi się to pytanie, „stworzył te”. I kto to jest? Ten, którego nazywa się „MI (kto)”, czyli ZaT Biny, który nazywa się „od górnego krańca niebios, i wszystko jest w jego władzy”. I ponieważ do niego odnosi się pytanie, a on pozostaje w ukryciu, czyli nie jest jawnie objawiony, to nazywa się imieniem „MI (kto)”, w którym zawarte jest pytanie. Ponieważ o tym, co znajduje się powyżej niego, w ogóle się nie pyta. I ten „kraniec niebios”, do którego odnosi się pytanie, nazywa się „MI (kto)”.

Wyjaśnienie powiedzianego. Rabbi Elazar zamierza wyjaśnić sens stworzenia nieba i ziemi, o którym mówi opis działania początku stworzenia. Ponieważ niebo i ziemia to zbiór siedmiu dni początku stworzenia, czyli ZoN świata Acilut. W takim razie, dlaczego napisano „bara (stworzył)”, co wskazuje na świat Brija, a nie Acilut – należałoby powiedzieć „ecil (wyemanował)”[2]? I mówi: „I kto to jest? To objawienie oczu” – Malchut de-rosz parcufa Arich Anpina świata Acilut, nazywana objawieniem oczu. Ponieważ sfira Hochma, odnosząca się do dziesięciu sfirot rosz, nazywa się „ejnaim”. Wiadomo, że w rosz Arich Anpina są tylko Keter i Hochma, dlatego jego Malchut nazywa się objawieniem oczu, ponieważ przy jej objawieniu mohin Hochmy przekazywane są z rosz parcufa Arich Anpina wszystkim parcufim świata Acilut. I dlatego powiedziano: „Do tego miejsca, ku któremu zwrócone są wszystkie oczy” – ponieważ mohin Hochmy nazywają się „ejnaim (oczy)”, i te mohin Hochmy mogą objawić się we wszystkich parcufach Aciluta tylko dzięki objawieniu Malchut de-rosz Arich Anpina.

„I tam poznacie” – to znaczy w tym objawieniu oczu, w Malchut de-rosz Arich Anpina, „poznacie” tę tajemnicę – jak Bina stworzyła ZoN. Słowo „stworzył (bara)” oznacza – poza (bar) poziomem Acilut. I ponieważ sama Bina wyszła na zewnątrz względem stopnia rosz Arich Anpina, stała się właściwością Brija (בריאה) w stosunku do rosz Arich Anpina, i to spowodowało, że również stworzyła (ברא bara) ZoN.

I Zeir Anpin stał się właściwością Jecira, ponieważ to, co wychodzi ze stopnia Brija, nazywa się Jecira. A Nukwa stała się właściwością Asija, ponieważ wszystko, co wychodzi z Jecira, nazywa się Asija.

Niemniej jednak nie można ich przyrównywać do rzeczywistych światów BEA (Brija, Jecira, Asija), znajdujących się za parsą świata Acilut. Ponieważ ta Bina i ZoN stoją powyżej parsy, czyli w świecie Acilut, a „na zewnątrz” odnosi się tylko względem rosz Arich Anpina. I dlatego istnieją dwa rodzaje BEA:

Światy BEA podziału, które zostały oddzielone od Acilut parsą, czyli fundamentem świata Acilut znajdującym się nad nimi;
BEA samego świata Acilut, czyli jego Bina, Zeir Anpin i Nukwa, które znajdują się jedynie poza rosz Arich Anpina, ale nadal są Acilutem. Jednak parsa wewnętrzna Arich Anpina, znajdująca się w miejscu jego chaze, jest powyżej nich, dlatego są one oddzielone od rosz Arich Anpina i uważane za właściwość „guf bez rosz”, czyli pozbawione mohin Hochmy, które w odniesieniu do świata Acilut nazywane są „rosz”. Ponieważ zazwyczaj świat Acilut uważany jest za właściwość Hochmy w całkowitym zestawieniu czterech światów ABEA. Dlatego ten, kto jest pozbawiony Hochmy, jest tam uważany za właściwość „guf bez rosz”.

I dlatego powiedziano: „że ukryty Atik, do którego odnosi się to pytanie, «stworzył te»” – to znaczy Bina, która wyszła z rosz Arich Anpina z powodu Nukwy, która wzniosła się do Hochmy Arich Anpina i ustanowiła tam zakończenie (sijum) rosz Arich Anpina, w wyniku czego wyszła do właściwości Brija i guf Arich Anpina, i dlatego podzieliła się na dwie właściwości: GaR i ZaT.

Ponieważ Bina, zgodnie ze swoją pierwotną właściwością w dziesięciu sfirot prostego światła, w ogóle nie ma w sobie właściwości otrzymywania Hochmy, a jedynie otrzymywanie światła chasadim. Jak powiedziano: „Ponieważ pragnie miłosierdzia (chafec chesed) On”[3] – a nie mądrości (Hochmy). I dlatego jej wyjście do guf nie powoduje żadnej szkody. Ponieważ nawet gdy znajduje się w rosz Arich Anpina, nie otrzymuje od niego Hochmy. Dlatego jej nie pomniejsza fakt, że stoi poniżej Malchut de-rosz Arich Anpina. I nawet teraz w pełni uważana jest za właściwość rosz, jak gdyby w ogóle nie wyszła z rosz Arich Anpina. I ustanawia się we właściwości wyższych Aba we-Ima, obłaczających Arich Anpina od pe do chaze.

Druga właściwość, ZaT Biny, odnosi się do włączenia ZoN w Binę i stanowi korzenie ZoN, które znajdują się w Binie. Dlatego potrzebują one świecenia Hochmy dla ZoN. Z tego powodu doznają szkody z powodu przebywania we właściwości guf Arich Anpina, ponieważ zostają pozbawione Hochmy. Uważane są za właściwość Brija i WaK bez rosz. O nich powiedziano: „Aba wyprowadził Imę na zewnątrz” – to znaczy poza rosz Arich Anpina. Nazywają się ISZSuT i obłaczają Arich Anpina od chaze do tabura.

Ich synowie, czyli ZoN, obłaczają Arich Anpina od tabura w dół, aż do zakończenia (sijum) świata Acilut.

To jest oddzielająca parsa wewnętrzna Arich Anpina, znajdująca się w jego chaze, ponieważ stanowi siłę Malchut, która jest w rosz Arich Anpina i która wyprowadza ZaT Biny z rosz oraz uniemożliwia im otrzymanie Hochmy. I choć sam ekran stoi w pe de-rosz Arich Anpina, to jednak tam nie działa, ponieważ znajdują się tam wyższe Aba we-Ima, które stanowią GaR Biny i nadal są uważane za właściwość rosz Arich Anpina. Dlatego tylko w miejscu chaze dominuje siła tego ekranu nad ZaT Biny, usuwając te ZaT Biny, które znajdują się pod nim, poza rosz Arich Anpina.

I dlatego GaR Biny nazywane są ukrytym Atikiem. Ponieważ rosz Arich Anpina nazywa się Atikiem. A ponieważ uważa się, że GaR Biny, mimo iż znajdują się poniżej pe Arich Anpina, są jak gdyby nadal w rosz Arich Anpina, również one nazywane są Atikiem, podobnie jak rosz Arich Anpina. Jednak z powodu tego, że znajdują się we właściwości guf Arich Anpina, nazywane są ukrytym Atikiem.

I powiedziano: „że ukryty Atik, do którego odnosi się to pytanie, «stworzył te»”. To znaczy, że tylko ZaT tego ukrytego Atika, nazywane ISZSuT, podlegają pytaniu o przyjęcie w nich ZoN w wyniku wzniesienia MaN. Ponieważ pytanie oznacza wzniesienie MaN, zgodnie ze zwrotem „proszą o deszcz”[4]. I mówi on, że tylko ZaT tego ukrytego Atika, nazywane ISZSuT, istnieją dla tego pytania – to znaczy dla przyjęcia MaN, aby przyciągnąć światło Hochmy, ponieważ są pozbawione Hochmy i dlatego uważane są za właściwość Brija. Dlatego „stworzył te (ELE)”, czyli ZoN, które nazywane są „ELE (te)”.

I one również zostały stworzone z powodu swojej natury jako pozbawione rosz, tak jak on (parcuf ISZSuT). Słowo „stworzył (bara)” wskazuje na brak właściwości rosz względem Acilut. „A «kto» – to MI” – to znaczy ZaT Biny, do których odnosi się pytanie, nazywane są MI. I na nie wskazuje słowo „stworzył”, ponieważ one same stały się właściwością Brija z powodu parsy w chaze Arich Anpina, oddzielającej je od świecenia rosz Arich Anpina.

I powiedziano: „Od górnego krańca niebios, i wszystko znajduje się w jego władzy”. ZaT Biny, nazywane ISZSuT i nazywane MI, to właściwość „górnego krańca niebios”. „Niebiosa” to Zeir Anpin, który otrzymuje jedynie od ISZSuT, nazywanych MI. Dlatego MI nazywa się „górnym krańcem niebios, i wszystko znajduje się w jego władzy”. Ponieważ niebo i ziemia, czyli ZoN, a także trzy niższe światy BEA – wszystkie one otrzymują od ISZSuT, nazywanych MI. Dlatego „wszystko znajduje się w jego władzy”.

„Ponieważ o tym, co jest powyżej niego, w ogóle się nie pyta. I ten «kraniec niebios», do którego odnosi się pytanie, nazywa się «MI (kto)»”. Innymi słowy, powyżej GaR Biny, czyli wyższych Aba we-Imy, nie ma pytania, ponieważ nie otrzymują one MaN do przyciągnięcia Hochmy, gdyż same są światłem chasadim i nie odczuwają braku Hochmy. Dlatego nie nazywają się MI. Nie są również właściwością „krańca niebios”, ponieważ nie potrzebują ZoN, które wymagają świecenia Hochmy. Tylko ZaT, nazywane ISZSuT i istniejące dla pytania, czyli dla otrzymania MaN od ZoN i wzniesienia się do rosz Arich Anpina, aby otrzymać dla nich świecenie Hochmy, są uważane za górny kraniec niebios właśnie dlatego, że Zeir Anpin, nazywany „niebiosa”, otrzymuje od nich.

8) A jest inny, niższy, i nazywa się MA (weit achora letata we’ikre ma). Czym różni się ten od tamtego? (ma bejn hai leha) Tym, że pierwszy, ukryty, nazywany MI, odnosi się do pytania (ela kadma’a setima’a de’ikre mi kaejma lasze’ela). A kiedy człowiek pyta, bada, aby spostrzegać i poznawać stopień po stopniu aż do końca wszystkich stopni (wekejwan desza’al bar nasz umefaszpesz le’istakla ulemin’da midarga ledarga ad sof kol dargin), kiedy tam dochodzi, staje się MA. (kejwan dematei taman ma). Co poznałeś? (ma jadata) Co spostrzegałeś? (ma istakalta) Co zbadałeś? (ma piszpeszta) – skoro wszystko jest ukryte tak, jak było na początku? (ha kola satim kidkadmeita).

Sulam

8) I jest jeszcze jeden na dole, i nazywa się MA (co). Jaki jest związek między tym a tamtym? Pierwszy, ukryty, nazywany MI, odnosi się do pytania. Ponieważ człowiek pytał i badał, aby spostrzegać i poznawać, stopień po stopniu, aż do końca wszystkich stopni, czyli do Malchut, to gdy tam dotarł, staje się MA (co). I to oznacza: „Co (MA) poznałeś, co spostrzegałeś, co zbadałeś – skoro wszystko pozostaje ukryte, jak na początku?”.

Wyjaśnienie powiedzianego. Kiedy Nukwa Zeir Anpina znajduje się w stanie „panim be-panim (twarzą w twarz)” z Zeir Anpinem, również nazywa się imieniem MA, tak jak Zeir Anpin. Uważana jest za „niższy kraniec niebios”, ponieważ stanowi koniec wszystkich stopni i domyka Acilut. W ten sposób Zeir Anpin, nazywany „niebiosa”, znajduje się pomiędzy parcufem ISZSuT, nazywanym „górnym krańcem niebios”, a Nukwą, nazywaną „niższym krańcem niebios”.

I powiedziano: „Ponieważ człowiek pytał i badał, aby spostrzegać”. „Spostrzegać” oznacza ziwug Aba we-Imy, nazywany spostrzeganiem (istaklut) Aba i Imy względem siebie poprzez ich wzniesienie się do rosz Arich Anpina, kiedy Bina ponownie zaczyna otrzymywać świecenie Hochmy dla ZoN. Ponieważ nawet ISZSuT, czyli ZaT Biny, nie potrzebują świecenia Hochmy dla siebie, ponieważ same ZaT Biny są podobne do swoich GaR i nie potrzebują otrzymywać Hochmy. Jednak w chwili, gdy ZoN wznoszą się do ISZSuT jako MaN, ISZSuT pobudzają się do wzniesienia w rosz Arich Anpina w celu otrzymania Hochmy dla nich. Jednak i same ZoN wznoszą się do ISZSuT jako MaN tylko dzięki wzniesieniu MaN w ZoN od ludzi znajdujących się poniżej ZoN. W ten sposób dusze ludzi wznoszą się jako MaN do ZoN, wtedy ZoN wznoszą się jako MaN do ISZSuT, wtedy ISZSuT wznoszą się do Arich Anpina i stają się tam jednym parcufem z wyższymi Aba we-Imą, a wtedy Aba i Ima kontemplują siebie nawzajem i przyciągają Hochmę dla ZoN.

„Ponieważ człowiek pytał” – to znaczy, że podnosi MaN, „i badał” – to znaczy, że analizuje swoje czyny, aby podnieść ZoN do ziwugu Aba we-Imy, „aby spostrzegać” – aby Aba we-Ima spostrzegali siebie nawzajem i przyciągali Hochmę, „i poznawać, stopień po stopniu, aż do końca wszystkich stopni, czyli do Malchut” – ponieważ świecenie Hochmy, przyciągane poprzez wzniesienie MaN i ziwug, nazywane jest poznaniem, lub nazywane jest mądrością (Hochmą), osiąganą przez wiedzę (Daat). To znaczy, że ZoN, które wznoszą się jako MaN, uważane są tam za właściwość Daat (wiedzy) dla Aba we-Imy, ponieważ są przyczyną ich ziwugu. A ten ziwug nazywa się poznaniem, zgodnie z wyrażeniem: „I poznał Adam Chawę, swoją żonę”[5].

„Poznawać” oznacza przekazywać mohin za pośrednictwem sfiry Daat, „stopień po stopniu” – od Daat stopnia Aba we-Ima do mohin stopnia Zeir Anpina. „Do końca wszystkich stopni” – od Zeir Anpina do Nukwy, która nazywa się „końcem wszystkich stopni”. Ponieważ Bina znajduje się w stanie „achor be-achor (tyłem do tyłu)” z Hochmą, gdyż stanowi jedynie właściwość chasadim i powraca do stanu „panim be-panim” z Hochmą tylko ze względu na ZoN.

„Po tym, jak dotarł tam, jest MA (co)” – kiedy mohin dotarły tam, do Nukwy Zeir Anpina, Nukwa nazywa się imieniem MA. Niższy[6] stopień, czyli niższy świat, Malchut, nazywa się MA. Powiedziano: „Co (MA) Stwórca, Wszechmogący twój, prosi od ciebie?”[7]. Czytaj nie „co (MA)”, ale „sto (MEA)”[8]. Wszystkie wyższe stopnie w swojej doskonałości, a jest ich pięćdziesiąt, znajdują się tutaj, w Malchut, i dlatego nazywa się ona „sto”.

Ponieważ jej pięćdziesiąt to KaHaB TuM (Keter-Hochma-Bina-Tiferet-Malchut), gdzie każda sfira zawiera dziesięć, oraz pięćdziesiąt sfirot Biny, co daje razem sto. Dlatego Bina nazywa się MI (מי), czyli pięćdziesiąt (zgodnie z wartością liczbową), a Malchut – MA, czyli sto, ponieważ obejmuje również pięćdziesiąt Biny. Dlatego nazywa się MA, aby pokazać, że cała wielka doskonałość tych mohin istnieje dopiero wtedy, gdy docierają do Nukwy.

I powiedziano: „Co (MA) poznałeś, co (MA) spostrzegałeś, co (MA) zbadałeś – skoro wszystko pozostaje ukryte, jak na początku?”. Malchut[9] nazywa się MA, ponieważ, mimo że zstępowanie Hochmy przechodzi przez wyższe stopnie, czyli Binę i Zeir Anpina, to nie objawia się, dopóki nie osiągnie końca w Malchut, będącej miejscem zakończenia wszystkich stopni, zakończenia przyciągania wszystkiego, i nie ustabilizuje się tam jawnie jako świecenie Hochmy. I mimo że objawiła się bardziej niż wszystkie inne, pozostaje w niej pytanie: „Co (MA) spostrzegałeś, co (MA) poznałeś?”. Jak powiedziano: „Ponieważ nie widzieliście żadnego obrazu”[10].

I mimo że wyższe mohin już wstąpiły do niej dzięki podniesieniu MaN i już osiągnęła w nich doskonałość, to nadal oczekuje pytania, tak jak było z ISZSuT przed podniesieniem MaN. Dlatego powiedziano: „Co poznałeś, co spostrzegałeś, co zbadałeś – skoro wszystko pozostaje ukryte, jak na początku?” – ponieważ nawet po podniesieniu MaN i przyciągnięciu mohin, wszystko w Nukwie jest nadal ukryte, tak jak przed podniesieniem MaN, gdy jeszcze oczekuje pytania, czyli podniesienia MaN.

W takim razie, po co są potrzebni niżsi przy podnoszeniu MaN? I dlaczego mohin do niej zstępują, jeśli w ogóle się nie objawiają? „Nazywaj Nukwę nie MA (co), ale MEA (sto)”³⁷ – sto błogosławieństw, które Nukwa przekazuje niższym. Jeśli tak, to dlaczego nadal oczekuje pytania i „wszystko pozostaje ukryte, jak na początku”?

Rzecz w tym, że Nukwa ma dwa rodzaje mohin w wielkim stanie, nazywane pierwszym wielkim stanem (gadlut alef) i drugim wielkim stanem (gadlut bet).

W pierwszym wielkim stanie w rosz Arich Anpina wznoszą się tylko wyższe Aba we-Ima, ale nie ISZSuT. I mimo że stają się jednym parcufem, ISZSuT nadal pozostają w guf Arich Anpina, tylko wznosząc się na poprzednie miejsce Aba we-Imy i obłaczając Arich Anpina od pe do chaze. W ten sposób, z jednej strony, ISZSuT staje się właściwością rosz Arich Anpina, ponieważ stają się jednym parcufem z wyższymi Aba we-Imą, które teraz znajdują się w rosz Arich Anpina. Wznoszą się także powyżej parsy, znajdującej się w chaze Arich Anpina, tam, gdzie świeci rosz Arich Anpina, jak to zostało wcześniej wyjaśnione w odniesieniu do samych Aba we-Imy, które znajdowały się tam przed podniesieniem MaN.

I dlatego przekazują Zeir Anpinowi doskonałe mohin de-GaR, a Zeir Anpin – Nukwie, i Nukwa staje się właściwością „stu błogosławieństw”. Ponieważ dzięki tym mohin ZoN się wznoszą, podnosząc się na miejsce ISZSuT sprzed podniesienia MaN – od chaze do tabura Arich Anpina. A Nukwa znajduje się na miejscu Imy. Dlatego teraz Nukwa staje się właściwością „sto”, tak jak Ima, ponieważ sfirot Imy liczone są w „setkach”, sfirot Aby – w „tysiącach”, a niższy, który wzrasta do wyższego, staje się taki jak on.

Jednak z drugiej strony Nukwa jest podobna jedynie do właściwości MI, do której odnosi się pytanie, jak ISZSuT przed podniesieniem MaN i przyciągnięciem mohin, ponieważ obłaczyła miejsce, gdzie ISZSuT przebywało w małym stanie (katnut), od chaze do tabura Arich Anpina. Wynika z tego, że znajduje się poniżej parsy wewnętrznej części Arich Anpina, a świecenie rosz Arich Anpina kończy się nad tą parsą. I w tym sensie Nukwa nie osiągnęła mohin i rosz Arich Anpina, dla których odbywało się całe podniesienie MaN, i „wszystko pozostaje ukryte, jak na początku” – tak jak przed podniesieniem MaN.

Jednak z innego punktu widzenia Nukwa osiągnęła właściwość Imy, ponieważ wzniosła się na miejsce parcufa ISZSuT, nazywanego Imą, to znaczy stała się właściwością „stu błogosławieństw”. Dlatego te mohin są uważane jedynie za WaK de-gadlut, ponieważ nie może ona otrzymać właściwości rosz de-gadlut, znajdując się poniżej parsy de-chaze Arich Anpina. Jednak jej obecny stopień jest równy stopniowi parcufa ISZSuT w właściwości WaK sprzed podniesienia MaN, gdy znajdował się on od chaze do tabura Arich Anpina, i to jest wielkim wyniesieniem dla Nukwy, mimo że jest to tylko WaK de-gadlut. Nadal jednak brakuje GaR de-gadlut. Osiągnięcie GaR de-gadlut nazywa się drugim wielkim stanem (gadlut bet) Nukwy.

Teraz możemy zrozumieć (dwie wymienione wyżej przyczyny), dlaczego Nukwa nazywa się imieniem MA. W pierwszym przypadku wyjaśnia się wyższe mohin, które osiągnęła Nukwa, nazywana „stu błogosławieństwami”, jak powiedziano: „Czytaj nie «co» (MA), ale «sto» (MEA)”⁴¹. I dzieje się to poprzez jej podniesienie dzięki tym mohin na miejsce ISZSuT. W drugim przypadku podkreśla się, że chociaż wzniosła się tylko na miejsce katnut właściwości ISZSuT, gdzie nadal oczekuje na pytanie, czyli od chaze do tabura Arich Anpina, to jej mohin są całkowicie do niego podobne. Nukwa również staje się oczekującą pytania, co oznacza WaK bez GaR. Jednak mimo to jej zysk jest bardzo wielki, ponieważ jest to WaK wyższych Aba we-Imy, czyli WaK de-gadlut.

I również tutaj, gdy powiedziano: „Co (MA) poznałeś, co (MA) spostrzegałeś, co (MA) zbadałeś – skoro wszystko pozostaje ukryte, jak na początku?”, „jak na początku” nie oznacza, jaka była Nukwa przed podniesieniem MaN, lecz jakim było ISZSuT przed podniesieniem MaN. Jednak Nukwa bardzo zyskała dzięki podniesieniu MaN, ponieważ teraz osiągnęła właściwość Imy, czyli „stu błogosławieństw”, jednak jest to WaK de-gadlut i nadal oczekuje pytania, tak jak ISZSuT przed podniesieniem MaN.

9) I zgodnie z tą tajemnicą napisano: „Co (MA) przyniosę ci na świadectwo, do czego cię porównam?” (we’al raza dena ketiw, ma a’idach, ma adame lach). Gdy została zburzona Świątynia, rozległ się głos mówiący: „Co przyniosę ci na świadectwo, do czego cię porównam?” (kad itchreib bej mikdasza, nafak kala we’amar, ma a’idach uma adame lach). „Tym MA zaświadczę Ja o tobie każdego dnia, odkąd świat istnieje” (be’hahau ma a’idach, bechol joma wejoma ashidat bach mijomin kadma’in), jak jest napisane: „Wzywam dziś na świadectwo przeciw wam niebo i ziemię” (diktiv ha’idoti bachem hajom et haszamajim we’et haarec). „Co (MA) do ciebie upodobnię?” – do tej samej formy, w której cię ukoronowałem świętymi koronami (ma adame lach, be’hahau gawna mamasz, atarit lach be’itirin kadiszin) i uczyniłem cię władczynią nad światem (awadit lach szoltanu al alma), jak jest napisane: „Czy to miasto, o którym mówią: doskonałość piękna…?” (diktiv hazo’t ha’ir szejomeru kelilat jofi wego’). Nazwałem cię „Jeruszalajim odbudowane, jak miasto złączone w jedność” (karina lach Jeruszalajim ha’benuja ke’ir szechubbera lah). „Do czego cię porównam?” – tak jak ty siedzisz teraz w tej sytuacji, tak samo, jakby, i na górze (ma aszwe lach, kegawna de’ant jatwa, hachei hu kibjachol le’eila). Tak jak teraz twój lud nie wchodzi w ciebie w świętym porządku, tak samo mówię ci, że Ja nie wejdę na górze, dopóki twoi mieszkańcy nie wejdą do ciebie na dole (kegawna delaa a’alin haszta bach amma kadisza besidrin kadiszin, hachei omeina lach, dela ejol ana le’eila ad de’je’alun bach uchlosach letata). I to jest twoje pocieszenie, ponieważ we wszystkim porównuję cię do tego stopnia (weda ihu nechama dilach, ho’il de’darga da aszwe lach be’kola). A teraz, gdy jesteś w tym stanie: „wielkie jak morze jest twoje spustoszenie” (we’haszta de’ant hacha, gadol kajam szibrach). A jeśli powiesz, że nie masz istnienia i uzdrowienia, „kto (MI) cię uzdrowi?” (wei teima deleit lach kajjama we’aswata, mi jirpa lach) – zaprawdę, ten ukryty wyższy stopień, w którym wszystko się utrzymuje, uzdrowi cię i ożywi (wadai hahau darga setima’a ila’a, de’chola kajjama beih, jirpa lach we’jokim lach).

Sulam

9) „Powiedziano o tym: «Co przyniosę ci na świadectwo i do czego cię porównam, córko Jeruszalajim?»[11]. Kiedy Świątynia została zburzona, rozległ się głos, który powiedział: «Co (MA) przyniosę ci na świadectwo i do czego cię porównam?» Innymi słowy: «Tym MA będę świadczył Ja». Ponieważ każdego dnia w przeszłości świadczyłem o tobie, jak napisano: «Wzywam dziś na świadectwo przeciw wam niebo i ziemię»[12].

«Co (MA) do ciebie upodobnię?» Podobnie: «Ukoronowałem cię świętymi koronami i ustanowiłem cię władczynią całego świata». Jak napisano: «Czy to miasto, o którym mówiono – doskonałość piękna?»[13] Nazwałem cię: «Jeruszalajim odbudowane, jak miasto złączone w jedność»[14].

«Do czego cię porównam, aby cię pocieszyć?»⁴⁰ Podobnie jak ty siedzisz, tak samo, jakby, i na górze, w wyższym Jeruszalajim. Jak teraz nie wchodzi do ciebie lud święty w świętym porządku, przysięgam ci, że tak samo Ja nie wejdę na górze, dopóki nie wejdą do ciebie twoje zastępy na dole. I to jest twoje pocieszenie, ponieważ we wszystkim porównuję cię do tego stopnia, to znaczy do wyższego Jeruszalajim, czyli Malchut. A teraz, kiedy jesteś tutaj, «jak morze wielkie jest twoje spustoszenie»⁴⁴. A jeśli powiesz, że nie masz istnienia i uzdrowienia, «kto (MI) cię uleczy»⁴⁴ – to znaczy ukryty wyższy stopień, nazywany MI, dzięki któremu wszystko istnieje, czyli Bina, uzdrowi i ożywi cię.

Wyjaśnienie powiedzianego. Zniszczenie Świątyni nastąpiło z powodu tego, że Israel popełnili grzech bałwochwalstwa i nie chcieli podnosić MaN do ziwugu ZoN, a chcieli przyciągać dobro dla sitra achra, która nazywa się „obcy bogowie”. I z tego powodu ziwug ZoN ustał, a „sto błogosławieństw” oddaliło się od Nukwy i Świątynia została zburzona. O tym powiedziano: „Rozległ się głos, który powiedział: «Co (MA) przyniosę ci na świadectwo? …Ponieważ każdego dnia w przeszłości świadczyłem o tobie»”. WaK de-gadlut, które Nukwa otrzymuje we właściwości MA, nazywane są „dawnymi dniami”, jak powiedziano: „Zapytaj o dawne dni”[15]. „Od krańca niebios do krańca niebios”⁴⁸. Nazywają się tak, ponieważ stanowią właściwość WaK Aba we-Imy, ponieważ ISZSuT to ZaT Aba we-Imy. I siedem dni Aba we-Imy poprzedza siedem dni ZoN, jak napisano: „Wzywam dziś na świadectwo przeciw wam niebo i ziemię”⁴⁵. Oznacza to ziwug ZoN, które nazywają się „niebo i ziemia”, a Pismo ostrzega, że należy go chronić i podtrzymywać. W przeciwnym razie Pismo ostrzega: „Szybko zupełnie znikniecie z tej ziemi”[16].

I jak powiedziano: „MA (co) przyniosę na świadectwo” – o tych stu błogosławieństwach cię ostrzegałem, że należy je przestrzegać i wypełniać, a ty złamałeś je, dlatego spełniło się na was to, co powiedziano: „Szybko zupełnie znikniecie z tej ziemi”.

I powiedziano: „Co (MA) do ciebie upodobnię? Podobnie, Ja ukoronowałem cię świętymi koronami i ustanowiłem cię władczynią całego świata”. „Nazwałem cię: «Jeruszalajim odbudowane, jak miasto złączone w jedność»”. I to jest „sto błogosławieństw”, które Nukwa otrzymuje od Zeir Anpina podczas ziwugu de-MA, czyli podczas wzniesienia się do ISZSuT[17], gdy Zeir Anpin staje się właściwością Israel Saba, a Nukwa staje się właściwością Twuna. I wtedy jej światła stają się właściwością „stu błogosławieństw”, podobnie jak światła Twuny. Właśnie o tym powiedziano: „Jak miasto złączone w jedność”. Ponieważ Nukwa, nazywana „miasto”, połączyła się w jedność z Twuną i stała się właściwością Twuna, otrzymując stamtąd jej mohin, które nazywają się „święte korony”. Wtedy nazywa się „doskonałość piękna, radość całej ziemi”⁴⁶ i otrzymuje władzę nad całym światem.

I powiedziano: „«Do czego cię porównam, aby cię pocieszyć?» – podobnie jak ty siedzisz, tak samo, jakby, i na górze”. Innymi słowy, z powodu grzechów Israela, gdy Świątynia została zburzona i zostali wygnani ze swojej ziemi, spowodowali tym również oddzielenie Nukwy, ponieważ jej dziewięć niższych sfirot upadło w klipot, a ona ponownie stała się punktem pod Jesod. I to oznacza powiedziane: „Kto (MI) cię uleczy”. Innymi słowy, jeśli synowie Israela okażą skruchę i naprawią swoje czyny, i podniosą MaN w ZoN, to wyższe mohin ponownie zostaną przyciągnięte do ZoN, a Nukwa ponownie wzniosłaby się do ISZSuT, nazywanych MI, i wtedy zostaniesz uzdrowiona.

10) MI jest krańcem niebios w górze (mi kce haszamajim le’eila), „MA” jest krańcem niebios na dole (ma, kce haszamajim letata). I to odziedziczył Jaakow (weda jarit Jaakow), łączący od krańca do krańca (de’ihu mawriach min hakace el hakace). Od pierwszego krańca, MI (min hakace kadma’a de’ihu mi), do drugiego krańca, MA (el hakace batra’a de’ihu ma), ponieważ stoi on pośrodku (begin de’kaejm be’emcajita). I dlatego: „Kto (MI) stworzył te (ELE)” (we’al da, mi bara ele).

Sulam

10) „Od (MI) krańca niebios na górze”. MI oznacza „górny kraniec niebios”, ISZSuT. MA oznacza „niższy kraniec niebios”, Malchut. I to odziedziczył Jaakow, czyli Zeir Anpin, „przechodzący od krańca do krańca”[18] – od pierwszego krańca, MI, do drugiego krańca, MA. Ponieważ stoi pośrodku między ISZSuT a Malchut. Dlatego powiedziano: „Kto (MI) stworzył te (ELE)”[19]. ISZSuT, czyli MI, stworzył Zeir Anpina i Malchut, czyli ELE.

Wyjaśnienie powiedzianego. Wydawałoby się, że powinno być napisane: „Od początku niebios do końca niebios”. Dlaczego więc powiedziano: „Od krańca do krańca”, co oznacza – od krańca do krańca? Dlatego powiedziano: „Od (MI) krańca niebios w górze”, to znaczy chodzi o ISZSuT, który oczekuje pytania i który obłacza Arich Anpina od chaze do tabura. A MA – to Nukwa przed podniesieniem MaN, stanowiąca koniec wszystkich stopni od chaze Zeir Anpina w dół. A między nimi znajduje się Jaakow, czyli Zeir Anpin, którego obłóczenie zaczyna się od miejsca tabura Arich Anpina i sięga do Nukwy.

Wtedy on „przechodzi (również: łączy)” od krańca odnoszącego się do MI do krańca odnoszącego się do MA. Ponieważ MI kończy się w miejscu tabura Arich Anpina, i tam zaczyna się Jaakow. A Nukwa, czyli MA, znajduje się w jego zakończeniu (sijum). Jednak w tym fragmencie mówi się o stanie, gdy mohin już rozprzestrzeniły się w ZoN. Jak powiedziano: „Zapytaj o pierwsze dni”⁴⁴ – o tym czasie, gdy ZoN wznoszą się i otrzymują mohin de-ISZSuT, nazywane „pierwszymi dniami”. Wynika z tego, że wtedy niższy kraniec niebios, MA, czyli Nukwa, wzniosła się i obłóczyła górny kraniec niebios, MI, czyli ISZSuT, i oboje znajdują się w tym samym miejscu.

Dlatego napisano: „Od krańca do krańca” – ponieważ teraz oboje stali się właściwością jednego krańca niebios. Zeir Anpin otrzymuje „pierwsze dni”, czyli WaK, od Israel Saba, i to HaGaT NeHI, a Nukwa bierze Twunę, czyli Malchut Biny, która obecnie znajduje się na krańcu Zeir Anpina, nazywanego niebiosami. Jednak w odniesieniu do stanu sprzed otrzymania mohin, nazywa się wierzchołkiem (rosz) niebios.

Jest też inne wyjaśnienie. „Górne niebiosa” – to Israel Saba, który zawiera sześć pierwszych dni – HaGaT NeHI Biny. A kraniec górnych niebios[20] – to Twuna, czyli Malchut Biny. Wtedy znaczenie tego zwrotu będzie takie: od krańca Israel Saba do krańca Zeir Anpina, nazywanego dolnymi niebiosami.

O tych mohin napisano: „Kto (MI) stworzył te (ELE)”, ponieważ MI to ISZSuT, który znajduje się w miejscu Brija Arich Anpina, czyli od chaze do tabura, poniżej parsy wewnętrznej części Arich Anpina, gdzie już nie dociera świecenie rosz Arich Anpina. Dlatego uważane jest za Brija – poza (bar) rosz Arich Anpina. Dlatego istnieje dla zwrócenia się z pytaniem.

Wynika z tego, że gdy ZoN osiągają te mohin, wznosząc się i obłaczając ten MI oraz zajmując jego miejsce od chaze do tabura Arich Anpina, ich mohin w tym momencie również znajdują się jedynie we właściwości Brija Arich Anpina. Dlatego powiedziano: „Kto (MI) stworzył te (ELE)”, czyli ZoN. Innymi słowy, ZoN wzięli mohin de-Brija od MI.

[1] Prorocy, Jeszajahu, 40:26. „Podnieście oczy ku górze i zobaczcie: Kto stworzył to wszystko? Ten, który wyprowadza ich zastępy według liczby, woła je po imieniu; dzięki Jego wielkiej mocy i Jego potędze żadna z nich nie zawodzi”.
[2] Od słowa Acilut.
[3] Prorocy, Micha, 7:18. „Któż jest Stwórcą jak Ty, który przebacza winę i nie pamięta przestępstwa resztki swojego dziedzictwa? Nie trwa na zawsze w swoim gniewie, bo miłuje miłosierdzie”.
[4] Miszna, sekcja Moed, traktat Taanit, rozdział 1, miszna 1.
[5] Tora, Bereszit, 4:1. „I poznał Adam Chawę, swoją żonę, i poczęła, i urodziła Kajina. I powiedziała: ‘Otrzymałam mężczyznę ze Stwórcą’”.
[6] Stąd aż do końca akapitu – cytat z księgi Zohar, parasza Teruma, p. 15.
[7] Tora, Dewarim, 10:12. „A teraz, Israelu, czego Stwórca, twój Wszechmogący, żąda od ciebie? Tylko tego, byś się bał Stwórcy, swojego Wszechmogącego, chodził Jego wszystkimi drogami, kochał Go i służył Stwórcy, swojemu Wszechmogącemu, z całego serca i z całej duszy swojej”.
[8] Talmud Babiloński, traktat Menachot, karta 43:2.
[9] Stąd aż do końca akapitu – cytat z księgi Zohar, parasza Teruma, p. 16.
[10] Tora, Dewarim, 4:15. „Baczcie więc bardzo na siebie, gdyż nie widzieliście żadnej postaci w dniu, gdy Stwórca mówił do was na Chorewie spośród ognia”.
[11] Pisma, Ejcha, 2:13. „Czym mogę cię świadczyć i do czego cię porównać, córko Jeruszalaim? Do czego cię upodobnię, by cię pocieszyć, dziewico, córko Syjonu? Bo twoje zniszczenie jest wielkie jak morze – kto cię uzdrowi?”.
[12] Tora, Dewarim, 30:19. „Na świadków przeciwko wam wzywam dziś niebo i ziemię – życie i śmierć położyłem przed tobą, błogosławieństwo i przekleństwo. Wybierz więc życie, abyś żył ty i twoje potomstwo”.
[13] Pisma, Ejcha, 2:15. „Klaszczą nad tobą w dłonie wszyscy przechodnie, syczą i potrząsają głową nad córką Jeruszalaim: ‘Czy to jest miasto, o którym mówiono: doskonałość piękna, radość całej ziemi?’”.
[14] Pisma, Tehilim, 122:3. „Jeruszalaim – zbudowane jak miasto, które jest zespolone w jedność”.
[15] Tora, Dewarim, 4:32. „Zapytaj o dni minione, które były przed tobą, od dnia, gdy Wszechmogący stworzył człowieka na ziemi, od jednego krańca niebios do drugiego: czy wydarzyło się coś tak wielkiego, czy słyszano o czymś podobnym?”.
[16] Tora, Dewarim, 4:26. „Wzywam dziś na świadków przeciwko wam niebo i ziemię, że szybko zginiecie z ziemi, do której przeprawiacie się przez Jarden, by ją posiąść; nie będziecie tam długo żyć, lecz zostaniecie doszczętnie wytępieni”.
[17] Parcuf ISZSuT składa się z dwóch parcufów: Israel Saba i Twuna.
[18] Tora, Szmot, 26:28. „A środkowa belka w środku desek przechodzić będzie od końca do końca”.
[19] Prorocy, Jeszajahu, 40:26. „Podnieście oczy w górę i zobaczcie: Kto stworzył to wszystko? Ten, który wyprowadza ich zastępy według liczby, woła je po imieniu; dzięki Jego wielkiej mocy i Jego potędze żadna z nich nie zawodzi”.
[20] Zohar używa wyrażenia „kraniec niebios, który jest u góry”, co można czytać jako „górny kraniec niebios” lub „kraniec górnych niebios”. Podobnie, „kraniec niebios, który jest na dole” – przyp. tłum.