185) „Bo w nim odpoczął” (ki bo szawat). W nim jest odpoczynek wszystkiego – tego, co jest powyżej, i tego, co jest poniżej (bej najcha de-kola, de-ila’in we-tata’in). W nim Szabat jest odpoczynkiem (bej szabbata le-najcha). „Którą stworzył Elohim” – z ogólnego pojęcia „pamiętaj” wypływa „strzeż” (aszer bara Elohim, mi-kelala de-zachor nafka szamor). Aby naprawić dzieło świata (le-atkana awidta de-alma). „Aby uczynić” – to znaczy twórca świata, który wykonuje dzieło całości (la’asot, da umana de-alma, le-meabad awidta de-kola).
Sulam
185) „Bo w tym dniu odpoczął od całej swojej pracy, którą stworzył Wszechmogący (Elohim), aby uczynić”. Ponieważ „w ten dzień”, to znaczy w Jesodzie, przebywa spokój dla wszystkich, dla wyższych i niższych, i w ten dzień jest szabat dla spokoju. Dwa właściwości są w Jesod:
- Spokój otrzymywany od „jowela”;
- Jest on nośnikiem ekranu kropki „chirik”, za pomocą którego doprowadza do zgody i ustanawia pokój oraz spokój zarówno w dwóch wyższych liniach, prawej i lewej w ISZSuT, jak i w dwóch niższych liniach, prawej i lewej w Zeir Anpinie. I dlatego właściwość „odpoczynek”, otrzymywana przez niego od „jowela”, znajduje się u niego w spokoju. Dlatego powiedziano: „I w ten dzień jest szabat dla spokoju”, ponieważ świecenie „odpoczynku”, które otrzymuje, znajduje się u niego w stanie spokoju.
„Którą stworzył Wszechmogący (Elohim), aby uczynić” – wskazuje, że z połączenia „pamiętaj” wyszło „strzeż”, aby naprawić pracę stworzenia świata. „Stworzył” wskazuje na stan katnut[1]. „Stworzył (bara)” – to ukryte słowo i dlatego odnosi się do nakazu „strzeż”. Imię Elohim tutaj wskazuje na stan gadlut Biny, w którym nazywa się ona Elohim, i odnosi się do nakazu „pamiętaj”. I z połączenia gadlutu wychodzi katnut, aby naprawić pracę stworzenia świata – Malchut. Innymi słowy, ponieważ Nukwa, zwana światem, otrzymuje ten stan katnut Biny, to dzięki temu staje się zdolna również do otrzymania gadlutu Biny, to znaczy do właściwości świętego imienia Elohim Biny. Ponieważ imię Elohim, wykonujące działanie początku stworzenia, to Bina. Tak więc otrzymanie stanu katnut, na który wskazuje słowo „stworzył”, jest konieczne do naprawy świata.
„Aby uczynić” – to stworzenie świata, to znaczy mohin stanu gadlut, nazywane stworzeniem. Ponieważ „aby uczynić” wskazuje na doskonałą pracę. „Aby uczynić” – to działanie, które wszystko dopełnia.
186) Rabbi Szymon ponownie objaśnił ten wers i powiedział: „Strzeże przymierza i łaski” (szomer ha-berit we-ha-chesed). „Strzeże” – to Zgromadzenie Israela (szomer, da Kneset Israel). „Przymierze” – to fundament świata (ha-berit, da jesoda de-alma). „Łaska” – to Awraham (we-ha-chesed, da Awraham). Ponieważ Zgromadzenie Israela strzeże przymierza i łaski, nazywa się „Strażnik Israela” (di-Kneset Israel hi szomer ha-berit we-ha-chesed, we-ikrei szomer Israel). To jest ten, który strzeże bramy wszystkiego, i od niego zależą wszystkie działania świata (da hu netir pitcha de-kola, bej taljin kol awidan de-alma wadaj). „Którą stworzył Elohim, aby uczynić” (aszer bara Elohim la’asot). Aby wszystko dopełnić i naprawić każdego dnia oraz wydobywać duchy, dusze, a nawet duchy i demony (le-szaklila le-atkana kola, kol joma we-joma, u-le-afaka ruchin we-niszmatin, wa-afilu ruchin we-szedin).
Sulam
186) Powiedziano: „Strzeżesz Ty przymierze i miłosierdzie”[2]. „Strzeżesz Ty” – to Kneset Israel, Malchut. „Przymierze” – to podstawa (Jesod) świata, czyli Jesod Zeir Anpina. „Miłosierdzie (Hesed)” – to Awraham, Hesed Zeir Anpina. Kneset Israel, Malchut, strzeże „przymierza i miłosierdzia”, to znaczy Jesod i Hesed Zeir Anpina. I dlatego Malchut nazywana jest „strażnikiem Israela”. Ponieważ Zeir Anpin nazywany jest Israel, a Malchut, jako że strzeże jego sfirot, nazywana jest „strażnikiem Israela”. I ona strzeże wejścia do wszystkich sfirot Zeir Anpina, ponieważ Jesod jest jego niższą sfirą, a Hesed – wyższą. I jako że je strzeże, wynika z tego, że strzeże wszystkich jego sfirot, od Jesod do Hesed.
Od Malchut zależą wszystkie działania w świecie. Innymi słowy, oprócz tego, że strzeże wszystkich sfirot Zeir Anpina, aby nie przylgnęły do nich zewnętrzne właściwości odnoszące się do zakazanych przykazań, od niej zależą także wszystkie naprawy i działania w świecie, odnoszące się do przykazań wykonawczych.
Tak więc wypowiedź „którą stworzył Wszechmogący (Elohim), aby uczynić” oznacza – aby udoskonalać i naprawiać wszystko każdego dnia, to znaczy każdego dnia sześciu dni początku stworzenia, które są sześcioma sfirot Zeir Anpina – Hesed-Gwura-Tiferet-Necach-Hod-Jesod (HaGaT NeHI). A także – aby rodzić duchy i dusze świętości. I nawet duchy i demony należą do zbioru właściwości, które „stworzył Wszechmogący (Elohim), aby uczynić”. „Aby uczynić” oznacza „udoskonalenie i dopełnienie”. To znaczy, że wszystko, co „stworzył Wszechmogący (Elohim)” w sześć dni początku stworzenia, wymaga jeszcze udoskonalenia i naprawy, i dlatego powiedziano: „Stworzył Wszechmogący (Elohim), aby uczynić” – aby je udoskonalić i naprawić.
187) A jeśli powiesz, że one nie są częścią naprawy świata – to nie jest tak (we-i teima de-la’aw inun tikuna de-alma, la hachei). Ponieważ one są dla naprawy świata i dla karania grzeszników świata (de-ha inun le-tikuna de-alma hawu, u-le-alka’a be-ho le-chajjevei alma). Ci, którzy idą przeciwko nim, są upominani (de-inun azlin le-kiblajhu, le-ochacha lehu). A ten, kto idzie w lewą stronę, zostaje połączony ze stroną lewą, aby spotkać ich sąd (u-maj da-azel li-sma’la, it’achid be-sitra sema’la le-kiblajhu). Dlatego istnieją dla naprawy świata (be-gine kach le-tikuna hawu). Przyjdź i zobacz, co jest napisane o Salomonie: „I ukarzę go rózgą ludzi i ciosami synów ludzkich” (ta chazei, mah ketiv bi-Sz’lomo: we-hochachtiv be-szewet anaszim u-ve-nigei bnej adam). Kim są „ciosy synów ludzkich”? To są niszczyciele (man nigei bnej adam? Ilein inun mazzikin).
Sulam
187) I nawet duchy i demony zostały stworzone dla naprawy świata, to znaczy po to, aby chłostać grzeszników świata i napominać ich, by szli prostą drogą. A ten, kto skłania się ku lewej stronie, przylega do demonów i duchów, to znaczy do lewej strony, i jest przez nie karany. Dlatego demony i duchy są również potrzebne do naprawy świata, aby przywracać grzeszników na drogę dobra. I powiedziano u Szlomo: „I ukarzę go rózgą po ludzku, karą ludzką”[3]. „Karą ludzką” – to szkodniki, duchy i demony. Ponieważ zostały one stworzone, aby karać tych, którzy popełniają wykroczenia, a ludzie boją się ich i strzegą się przed grzechem.
188) Przyjdź i zobacz: w chwili, gdy zostały stworzone, dzień został uświęcony, a duchy pozostały bez ciał (ta chazei, bi-sza’ata de-itberiu, itkaddasz joma, we-isztaru ruacha bela gufa). To są istoty, które nie zostały dopełnione, i pochodzą ze strony lewej, jako zanieczyszczenie złota (we-ilein inun barjan de-la isztaklalu, u-mi-sitra sema’la inun zuhama de-dahawa). I dlatego, ponieważ nie zostały dopełnione i są uszkodzone, święte imię nie spoczywa w nich i nie są z nim związane (we-al da, be-gin de-la isztaklalu, we-inun pegimin, szema kadisza la szarja be-ho, we-la itdabbeku bej). A ich bojaźń pochodzi od świętego imienia – drżą i lękają się go (u-dechilu dilhon mi-szema kadisza ihu, we-zajin we-dachalin minej). A święte imię nie spoczywa w miejscu uszkodzonym (u-szema kadisza la szarja be-atar pagim).
Sulam
188) W chwili, gdy zostały stworzone duchy i demony, On uświęcił dzień i nie zdążył stworzyć dla nich ciał, dlatego duchy pozostały bezcielesne[4]. I to są te stworzenia, które nie zostały dopełnione, i pochodzą od lewej strony, i nazywane są „odpadami złota”. Podczas rozbicia kelim odnoszących się do ZaT, czyli Hesed-Gwura-Tiferet-Necach-Hod-Jesod-Malchut (HaGaT NeHIM), klipa zmieszała się ze świętością, a w świecie naprawy świętość ponownie została wyodrębniona z klipy. I z tych właściwości pochodzą wszystkie parcufy czystych światów ABEA.
Jednakże pozostały odpady, z których nie można wydobyć żadnej świętości aż do zakończenia naprawy. I z tych odpadów formują się sitra achra i klipot. W tym różnią się prawa i lewa strona. Odpady prawej strony nazywane są żużlem srebra, czyli odpadami pozostającymi po wytopie srebra. A odpady lewej strony nazywane są żużlem złota lub odpadami złota, które pozostają po wytopie złota. Ponieważ prawa strona nazywana jest srebrem, a lewa – złotem. I jako że należą do lewej strony, nazywane są odpadami złota.
I ponieważ nie zostały dopełnione i są ułomne, nie przebywa w nich święte imię i nie przylegają do świętego imienia. Odczuwają one strach przed świętym imieniem, drżą i lękają się przed nim. Dlatego nie mogą się do niego przylgnąć, a święte imię również nie przebywa w miejscu ułomnym, dlatego nie przebywa w nich.
189) Przyjdź i zobacz: ten człowiek, który został uszkodzony i nie pozostawił syna na tym świecie, gdy odchodzi, nie przylega do świętego imienia (we-ta chazei, hai bar nasz de-itpegim, de-la szawak bar be-hai alma, kad nafak minej, la itdabbak bi-szema kadisza). I nie wchodzi do zasłony, ponieważ jest uszkodzony i nie został dopełniony (we-la a’alin leje be-pargoda, be-gin de-ihu pagim we-la isztalim). A drzewo, które zostało wyrwane, potrzebuje ponownego zasadzenia, ponieważ święte imię jest doskonałe we wszystkich kierunkach i uszkodzenie nigdy się w nim nie osadza (we-ilana de-it’aker, ba’ja neti’a zimna achora, be-gin di-szema kadisza isztalim be-kol sitrin, u-fegimo la itdabbak bej le-almin).
Sulam
189) Człowiek, który stał się ułomnym, ponieważ nie pozostawił po sobie synów w tym świecie, gdy opuszcza ten świat, nie może przylgnąć do świętego imienia. I nie wprowadzają go do wewnętrznych pałaców Stwórcy, ponieważ jest ułomny i nie dopełnił się. I to jest drzewo, które zostało wyrwane z korzeniem, to znaczy człowiek, który umarł, nie pozostawiwszy synów, musi zostać ponownie zasadzony, to znaczy powinien przejść ponowny cykl w świecie, ponieważ święte imię jest doskonałe ze wszystkich stron. I dlatego ułomny nie może do niego przylgnąć. Ponieważ zjednoczenie w duchowym oznacza upodobnienie się do Niego. A ułomny jest odległy od doskonałego tak, jak wschód jest odległy od zachodu.
190) Przyjdź i zobacz: te istoty są uszkodzone zarówno z góry, jak i z dołu (we-ta chazei, hanei barjan, pegimin inun, me-eila u-mi-tata). I dlatego nie przylegają ani do góry, ani do dołu (u-be-ginei kach la mitdabbakan le-eila, we-la mitdabbakan le-tata). To są te, o których jest napisane: „Którą stworzył Elohim, aby uczynić”, ponieważ nie zostały dopełnione ani na górze, ani na dole (we-ilein di-ketiv be-hon: aszer bara Elohim la’asot, de-la isztalimu eila we-tata). A jeśli powiesz: „Przecież to są duchy, dlaczego więc nie zostały dopełnione na górze?” (we-i teima: ha ruchin inun, amai la aw isztalimu le-eila?), to odpowiem: „Ponieważ nie zostały dopełnione na dole, na ziemi, dlatego nie zostały dopełnione na górze” (ella kejwan de-la isztalimu le-tata be-ar’a, la isztalimu le-eila). Wszystkie one pochodzą z lewej strony i są zakryte przed okiem ludzi (we-kolhu mi-sitra sema’la ka atjin, u-mitkasjin me-ejna di-bnej nasza). I stoją naprzeciw ludzi, aby im szkodzić (we-kajmei le-kiblajhu le-aba’asa lon). Trzy z nich są jak aniołowie służący, a trzy jak ludzie (telat lon ke-malachej ha-szaret, u-telat lon ki-bnej nasza), i to już zostało wyjaśnione (we-ha okemuha).
Sulam
190) Te stworzenia – duchy i demony – są ułomne zarówno od góry, jak i od dołu, dlatego nie przylegają do tego, co pochodzi z góry i z dołu. „Z góry” oznacza – od strony Biny, a „z dołu” oznacza – od strony Malchut. O nich powiedziano: „Którą stworzył Wszechmogący (Elohim), aby uczynić”, to znaczy, że stworzył istoty, które należy dokończyć i dopełnić, ponieważ nie są one ukończone ani na górze, ani na dole – ani od strony Biny, ani od strony Malchut.
Ale przecież duchy są bezcielesne, dlaczego więc nie są dopełnione od strony Biny? Przecież wszystkie przywiązania sitra achra występują tylko w ciałach, to znaczy w właściwości kelim, a nie w duchach, które należą do właściwości świateł. I jeśli nie ma w nich nic od Malchut, dlaczego nie są dopełnione od strony Biny? Jednakże ponieważ duchy nie są dopełnione na dole, na ziemi, są również niedoskonałe na górze, w właściwości świateł. Innymi słowy, faktycznie pochodzą one od Malchut, dlatego potrzebują ciał, aby się w nie obłóczyć. A ponieważ nie mają ciał, jest to ułomność również w samych duchach, i nie mogą one otrzymać naprawy od góry, w Binie.
Wszystkie one pochodzą od lewej strony i są ukryte przed ludzkim wzrokiem, a ukazują się ludziom, aby wyrządzić im szkodę. Mają trzy właściwości takie jak aniołowie-słudzy, a trzy – jak ludzie. Mają skrzydła i mogą przenosić się z jednego krańca świata na drugi oraz znają przyszłość – aby być jak aniołowie-słudzy. „A trzy – jak u ludzi”, to znaczy, że jedzą i piją, rozmnażają się i umierają[5].
191) Po tym, jak zostały stworzone duchy, te duchy pozostały za żarnami żeńskiego aspektu wielkiej otchłani (batar de-itberiu ruchin, isztaru inun ruchin, batar re-chaja de-nukwa de-tehoma rabba). W noc Szabatu i w dzień Szabatu, gdy świętość tego dnia odchodzi, a one nie zostały dopełnione, wychodzą na świat i błąkają się na wszystkie strony (lejlaja de-szabbata we-joma de-szabbata, kejwan de-nafak keduszata de-joma, we-la isztalimu, nafaku le-alma, we-szatan le-kol sitrin). I świat musi strzec się przed nimi (u-ba’ja alma le-itnatra minajhu). Ponieważ wtedy cała lewa strona się budzi i ogień Gehinnomu płonie (de-ha kedein kol sitra sema’la it’ar, we-esza de-Gehinnom melahata). I wszystkie te, które są po stronie lewej, wychodzą i błąkają się po świecie, chcąc wcielić się w ciała, ale nie mogą (we-kol inun de-bi-sitra sema’la, azlin we-szatan be-alma, u-ba’an le-itlabesza be-gufa, we-la jachlin). Wtedy należy chronić się przed nimi. i dlatego ustanowiono pieśń przeciwko nieszczęściom na każdą godzinę (kedein ba’ejna le-istammera minajhu, we-atkinu szir di-pega’im be-kol sza’ata), gdy ich bojaźń spoczywa na świecie (di-dechilu dilhon szarja be-alma).
Sulam
191) Po tym, jak zostały stworzone duchy, te duchy pozostały za żarnami otworu wielkiej otchłani. Klipa przeciwstawiająca się Binie nazywana jest wielką otchłanią. Klipa przeciwstawiająca się Malchut nazywana jest małą otchłanią. I w każdej z nich istnieją zachar i nekewa – zachar nazywany jest rydwanem, a nukwa nazywana jest żarnami.
I po tym, jak zostały stworzone duchy i demony, On natychmiast uświęcił dzień, ponieważ nie zdążył stworzyć dla nich ciał. A w Szabat usuwane są wszystkie sądy i wtedy Malchut wznosi się do Biny i staje się jak ona.
Dlatego siła zarządzania pochodzi od Biny, ponieważ On wprowadził te ułomne duchy do miejsca nukwy Biny klipy, za żarnami otworu wielkiej otchłani, a ta klipa całkowicie podlega Malchut świętości. I dlatego przez cały czas, gdy znajdują się tam, znika cały ułomny stan obecny w duchach.
Po tym, jak świętość dnia odchodzi wraz z końcem Szabatu, a te duchy nie zostają dopełnione, wychodzą one na świat i snują się we wszystkich kierunkach, a mieszkańcy świata powinni ich unikać. Ponieważ w tym czasie przebudza się cała lewa strona i w otchłani roznieca się ognisty płomień. I wszyscy ci, którzy należą do lewej strony, wyruszają wędrówką po świecie, pragnąc obłóczyć się w ciało, lecz nie mogą.
I wtedy należy się ich wystrzegać. Mędrcy nakazali wypowiadać werset chroniący przed szkodą: „Żyjący pod osłoną”[6], za każdym razem, gdy strach przed nimi panuje w świecie.
[1] Zob. „Przedmowa do Księgi Zohar”, p. 45.
[2] Prorocy, Melachim Alef (Pierwsza Księga Królewska) 8:23. „I rzekł: ‘Panie, Boże Izraela! Nie ma podobnego Tobie ani w niebie w górze, ani na ziemi w dole; Ty dochowujesz przymierza i miłosierdzia swym sługom, którzy chodzą przed Tobą z całego serca.’”
[3] Prorocy, Szemuel Bet (Druga Księga Samuela) 7:14. „Ja będę mu ojcem, a on będzie Mi synem. Jeśli zgrzeszy, ukarzę go rózgą ludzką i ciosami synów ludzkich.”
[4] Zob. „Przedmowa do Księgi Zohar”, p. 248, od słów: „Czyż Stwórca nie mógł poczekać z uświęceniem tego dnia…”
[5] Zob. „Przedmowa do Księgi Zohar”, p. 157, od słów: „W ten sposób staje się zrozumiałe…”
[6] Pisma, Tehilim (Księga Psalmów) 91:1. „Kto przebywa w schronieniu Najwyższego, w cieniu Wszechmocnego mieszka.”