26) Powstała litera צ cadi przed Stwórcą i powiedziała: „Stwórco świata, warto przeze mnie stworzyć świat, dlatego że przeze mnie określeni cadikim – sprawiedliwi. Również i Ty nazywasz się Cadik – sprawiedliwy, Ty sam jesteś zapisany we mnie, ponieważ Ty sprawiedliwy i lubisz sprawiedliwość. Dlatego pasujące są moje właściwości do tego, by poprzez nie stworzyć świat”.

Odpowiedział jej Stwórca: „Cadi, ty cadika (sprawiedliwa), lecz powinnaś być ukryta i nie powinnaś otwierać się na tyle, by poprzez ciebie rozpocząć stworzenie świata, by nie dawać powodu światu”. Ukrycie litery צ cadi jest niezbędne, dlatego że na początku była litera נ nun, a następnie przyłączyła się do niej litera י jud, od świętego imienia Stwórcy –jud-hej-waw-hej, i stała nad nią jak znak więzi stworzeń ze Stwórcą, stała się główną nad literą נ nun i połaczyła się z nią, z jej prawej strony, i z tego powodu powstała litera צ cadi.

Przyczyna niezbędności ukrycia litery צcadi, na skutek czego nie jest ona przydatna dla stworzenia poprzez nią świata, jest w tym, że kiedy stworzył Stwórca Adama, czyli Z’A, On stworzył go w postaci dwóch parcufim, męskiego i żeńskiego, połączonych ze sobą odwrotnymi stronami. Dlatego litera י jud obrócona odwrotną stroną do odwrotnej strony litery נ nun, i ich twarze obrócone przeciwnie jedna do drugiej stronami, jak i obraz w literze צ cadi: twarz י jud patrzy w górę, a twarz נ nun patrzy w dół. I jeszcze powiedział jej Stwórca: „W przyszłości Ja odmienię połączenie poprzez odwrotne strony, i połączę je twarzą do twarzy. I w innym miejscu ty wywyższysz być taką, lecz nie na początku stworzenia. Dlatego że na początku stworzenia powinnaś być połączona odwrotnymi stronami liter נ nun i י jud, ponieważ taki widok wskazuje na to, że światło w tobie jest ukryte. I dlatego nie można tworzyć świata poprzez ciebie.” Odeszła od Niego litera צ cadi.

צ Cadi przyszła zaproponować stworzenie świata swoimi właściwościami, ponieważ po tym jak zobaczyła, że litera ת taw została odrzucona poprzez Stwórcę, na skutek ciężkich praw w niej, a litera ש szin – od przyssania się do niej nieczystych sił, to pomyślała, że być może będzie ona przydatna i jej właściwości dla stworzenia świata. Przecież jest w niej pieczęć Stwórcy i nie ma przyssania się do niej nieczystej siły.

Dlatego powiedziała Stwórcy, że poprzez nią, jako pieczęć, oznaczani są sprawiedliwi w znaku świętej więzi ich ze Stwórcą.

Stwórca, który nazywa się bina, sam jest odpieczętowany znakiem צ cadi, gdyż jest sprawiedliwym, jak Z’A, dlatego że wyższa część biny świata Acilut, która nazywa się Aw’I, odpowiada męskiej i żeńskiej części, jak Z’A i malchut. I Aw’I znajdują się w stałej więzi ze sobą, żeby wysyłać w dół światło miłosierdzia dla podtrzymania istnienia wszystkich znajdujących się pod nimi. Dlatego uważała צ cadi, że pasuje, by stworzyć poprzez nią świat, przecież światłem miłosierdzia żyje świat, i może przyjść do swojego celu.

Litera צ cadi nazywa się sfirą jesod de-Z’A. Kiedy jesod łączy się z malchut, on nazywa się cadik – sprawiedliwy. Dlatego że dziewięć sfirot Z’A – jest od י jud do צ cadi, a ק kuf – to początek malchut, składająca się z czterech sfirot ק kuf, ר rejsz, ש szin, ת taw.

Kiedy malchut połączona z jesod de-Z’A, to ק kuf połączona z צ cadi i jesod – nazywa się cadik, sprawiedliwy. I na to odpowiedział jej Stwórca, że ona צ cadi w jesod de-Z’A: „I ty צ cadi we mnie, gdyż ciągle jest połączenie Aw’I, dla przekazania w dół światła miłosierdzia, dla podtrzymania istnienia niższych. I sprawiedliwa ty, dlatego że malchut również połączona z tobą, jak litera ק kuf idzie w alfabecie za צ cadi. Lecz bez względu na to wszystko, twoje właściwości są nie na tyle dostojne, by stać w osnowie świata.”

Jesod de-Z’A zawiera w sobie malchut w postaci litery ק kuf, w słowie cadik – sprawiedliwy. A kiedy malchut włączona w jesod w postaci צ cadi, ona oznaczona literą נ nun, gdyż נ nun – jest to gwura de-Z’A ( י jud – keter, כ kaf – hochma, ל lamed – bina, מ mem – hesed, נ nun – gwura). Kiedy Z’A wyrasta i staje się wielki, jego sfirot hesed, gwura, tiferet, stają się sfirotami hochma, bina, daat. W ten sposób gwura staje się biną. A kiedy Z’A ponownie staje się małym, wtedy bina ponownie staje się gwurą – נ nun. I ten upadek jest oznaczony tym, że głowa נ nun patrzy w dół.

Litera צ cadi składa się z połączonych plecami liter נ nun i י jud. Litera נ nun oznacza malchut, z włączonymi w nią właściwościami sfiry jesod, a י jud oznacza sam jesod de-Z’A. Ich połączenie odwrotnymi stronami, twarzami na zewnątrz, mówi o przyssaniu do ich pleców nieczystych sił.

One ukrywają od obcych swoje plecy, ponieważ jest brak w ich plecach – życzenie otrzymać światło or hochma, należy ukryć ten brak, żeby nie dać nieczystym siłom przyłączyć się do ich pleców. Dlatego litera צ cadi nie pasuje dla stworzenia świata swoimi właściwościami. Przecież sam jej widok wykazuje możliwość przyssania się do niej nieczystych sił. I dlatego Adam, stworzony z Z’A i malchut, znajdujący się w połączeniu widoku cadi, również stworzonej, składającej się z dwóch części, męskiej i żeńskiej, połączonych poprzez swoje plecy.

A jeżeliby litera צ cadi zaprzeczyła, że w stanie gadlut, kiedy jest or hochma, Z’A i malchut łączą się panim be panim, to otrzymałaby odpowiedź, że takie połączenie jest możliwe, lecz nie na ich miejscu, a tylko przy wzniesieniu do góry w Aw’I. A jeżeli takie połączenie byłoby na ich miejscu, to natychmiast przyssałyby się do nich nieczyste siły. I dlatego litera צ cadi nie jest godna stać się osnową świata.