Każdej z dwudziestu dwóch liter odpowiada odpowiedni duchowy poziom, na który ona działa. Dokładnie sama litera jest określonym duchowym poziomem. Dlatego o literze taw mówi się, że ona jest najbardziej przydatna dla stworzenia jej właściwościami świata, że jej właściwościami można doprowadzić świat do naprawienia i do celu stworzenia, ponieważ ona określa właściwość prawdy, która jest pieczęcią Stwórcy.

Nieczyste siły istnieją wyłącznie kosztem tego, że czyste siły wysyłają im malutkie światło, które nazywa się mała świeca – ner dakik. Bez tego światła nieczyste siły nie mogłyby istnieć, a tym bardziej funkcjonować – przyciągać do siebie człowieka, obiecując nasłodzenia, które jest w nich tylko od tego małego, upadłego z czystych sfirot światła. Dlatego ostatni, najniższy czysty poziom opuszcza od siebie w dół do nieczystych sił odrobinę wyższego światła.

Jeżeliby czyste siły nie podtrzymywałyby nieczystych sił, nieczyste siły natychmiast by zniknęły. Wynika pytanie – komu potrzebne jest istnienie nieczystych sił i dlaczego? Rzecz jasna, nieczyste siły stworzone są specjalnie na równi z czystymi siłami przez Stwórcę, bo przecież nie ma innej siły oprócz Stwórcy w całym stworzeniu. Niezbędność stworzenia nieczystych sił jest w tym, żeby ukierunkować je w ogromne życzenie otrzymywać nasłodzenie, ogromny egoizm. System nieczystych sił światów ABE’A jest tak jakby przechowalnią życzeń nasłodzić się, które człowiek, na miarę swojego naprawienia, może brać dla naprawienia coraz to nowszych życzeń. Łącząc do siebie nienaprawione nieczyste siły, człowiek ma możliwość, naprawiając je, wznosić się coraz wyżej, aż do poziomu Stwórcy. Dlatego Stwórca stworzył nieczyste siły i podtrzymuje ich istnienie poprzez system czystych sił.

Nieczysty system światów ABE’A znajduje się na jednym poziomie, naprzeciwko czystych systemów światów ABE’A. Pod tymi dwoma duchowymi systemami znajduje się nasz świat. Nasz świat również nazywa się egoistycznym, nieczystym, lecz jego siły, życzenia są tak nikczemne, że znajdują się poniżej nieczystych światów ABE’A. Kiedy człowiek za pomocą kabały pokonuje poziom egoizmu naszego świata, wchodzi w czysty świat Asia. I natychmiast na niego zaczyna wpływać nieczysty świat Asia, przyciągając go swoimi zakłamanymi nasłodzeniami. Pokonując pokusy nieczystego świata Asia, człowiek duchowo rośnie. Lecz do tej pory, dopóki człowiek nie pokonał nieczystych życzeń swojego ciała z naszego świata, on nie rozpoczyna odczuwać, czyli nie wejdzie w duchowe światy, ponieważ nie będzie mógł przeciwstawić się nieczystym siłom, które tam działają.

W odróżnieniu od sił działających w duchowych światach, w naszym świecie na człowieka działa wyłącznie egoistyczna, malutka siła nazywana siłą jego ciała, jego ego. Człowiek może walczyć z tą siłą, pokonywać i przegrywać swoje walki z nią. Lecz nawet przegrywając on nie traci tej maleńkiej iskry światła ner dakik, która jest w nim, podtrzymującej jego istnienie.

Rabbi Aszlag dał taki przykład: Praca człowieka w naszym świecie podobna jest do pisania na desce w szkole, na której, jeśli zrobi się pomyłkę, można wytrzeć napisane bez żadnej szkody dla piszącego, naprawić i pisać od nowa, dopóki piszący nie nauczy się prawidłowo pisać. I tylko wówczas, kiedy nauczy się pisać prawidłowo, dopuszczają człowieka do wstąpienia w duchowy świat. A to dlatego, że jeżeli będąc w duchowym świecie pomyli się, straci wszystko, co miał, i będzie musiał rozpocząć wszystko od początku.

Dlatego nasz świat jest najbardziej nikczemny. Od niego powinien każdy rozpoczynać, i każdy do tej pory będzie schodzić w niego, rodzić się w tym świecie, dopóki nie przejdzie z naszego świata w świat duchowy (co prawda jest jeszcze wiele warunków, by dusza nie powracała już w nasz świat, i ten, kto stanie się godny, pozna je).

Dlatego pionowa linia, noga litery kuf, opuszcza się poniżej linii pisania liter, żeby oznaczyć zejście poprzez tę literę światła w nieczyste siły. I nie ma więcej żadnej litery, która opuszczałaby się poniżej linii napisania, oprócz litery kuf.

Dlatego, żeby nieczyste siły mogły istnieć – a stworzenie, jak czyste, tak i nieczyste, może istnieć wyłącznie otrzymując światło, schodzi ostatni, najniższy poziom czystych sił w nieczyste siły, i daje im światło niezbędne dla ich istnienia i wykonania ich roli: skusić człowieka swoimi nasłodzeniami i przekonywać go do działań według prawa nieczystych sił.

Na początku lewa noga litery ת taw również opuszczała się pod linią liter. I zobaczył Stwórca, że w takim wypadku będzie bardzo mocna więź nieczystych sił z czystymi, dlatego rozerwał On tę więź i powrócił do góry lewą nogę litery taw do poziomu linii, do poziomu znajdowania się czystych sił. Na skutek tego zmniejszenia powiększyła się grubość lewej nogi litery taw, ponieważ podwoiła się. I już nie przechodzi poprzez nią żadne światło do nieczystych sił, i nawet stała się pieczęcią Stwórcy, tym, co nie pozwala nieczystym siłom zbliżyć się i ukraść wyższe światło, a odwrotnie, wszyscy dotykający do nieczystej siły natychmiast umierają.

A cała siła niezbędna dla istnienia nieczystych sił, przekazywana jest przez Stwórcę poprzez literę ק kuf, dlatego że ona oddalona jest od nieczystych sił, jako pierwsza litera malchut, i nie ma takiego ryzyka, że więź jej z nieczystymi siłami stanie się mocna.

W malchut są wszystkie cztery litery z góry w dół: קרשת kuf, rejsz, szin, taw. Kuf – pierwsza, taw – ostatnia, poniżej której rozprzestrzeniają się nieczyste siły. Dlatego, jeżeli nieczyste siły otrzymują niezbędne dla nich, według zamysłu stworzenia, światło od litery kuf, najbardziej oddalonej od nich, to nie mają oni możliwości ukraść dla siebie więcej niż malchut, która składa się się z czterech liter, i zobowiązana im dać.

Dlatego nazywa się ta litera kuf, żeby pokazać, że od niej otrzymuje siły nieczysty system ABE’A, a zakłamany (nieistniejący) człowiek, jak małpa (kuf w hebrajskim) podobna do człowieka.

I ona wprowadza ludzi w zakłamanie, gdyż pokazuje siebie jak prawdę i mówi, że jej drogą można osiągnąć duchowość, Stwórcę, liszma, osiągnąć odczucie Stwórcy. Lecz czyste siły stwierdzają, że wyłącznie za pomocą Tory człowiek może osiągnąć takie naprawienie swoich właściwości, że osiągnie połączenie właściwości ze Stwórcą.

I to mówi litera taw: ponieważ ona jest pieczęcią prawdy Stwórcy – stoi na końcu czystego systemu i nie pozwala nieczystym siłom zbliżyć się, i połączyć się z czystymi siłami, żeby następnie kłamać, tak jakby one były czystymi siłami, dlatego godne są jej właściwości – stać się osnową stworzenia świata, żeby poprzez nie odbywała się analiza zła i dobra, czystości i nieczystości, żeby byli pewni zasiedlający ten świat, że opanowując jej właściwości osiągną cel swego stworzenia.

Cztery litery: kuf, rejsz, szin, taw, tworzą cztery sfiry malchut świata Acilut: keter, hochma, bina, tiferet, gdzie tiferet składa się z sześciu sfirot: hesed, gwura, tiferet, necach, hod, jesod (HaGa’T NeH’I). Lecz kiedy litera kuf jest jedna, bez liter rejsz, szin, taw, Tora, która rozprzestrzenia się w światach BE’A, świeci również nieczystym siłom, i anioł śmierci otrzymuje siły do unicestwiania wszystkiego co żywe. I ten stan oznaczony jest literą kuf. A kiedy malchut jest w naprawionym stanie, ona oznaczona jest literą hej, od której litera kuf różni się wydłużoną lewą nogą – malchut de-malchut.

Wydłużona lewa noga zmieniająca literę hej w literę kuf mówi, że od czystych sił, parcufim, schodzi światło w nieczyste światy BE’A, nieczyste siły, nazywane śmiercią. A kiedy malchut łączy się z biną i otrzymuje od niej siły, by wznieść się, otrzymać światło, to łączy się z nią reszta liter, i ona przyciąga w siebie światło życia z biny. W takim stanie, lewa noga litery kuf podwójnie skraca się, i z litery kuf powstaje litera taw, w której lewa noga o połowę grubsza kosztem skrócenia długości: ta część malchut, która wprowadziła światło w nieczyste siły, wzniosła się z nieczystych sił, i dlatego są dwa typy malchut: mifteha (klucz) – ta część malchut, która połączyła się z biną, i manula (zamek) – ta część malchut, która wzniosła się z nieczystych sił.

Te dwie części malchut objawiają się w różny sposób: mifteha objawia się otwarcie, a manula – ukrycie. Od nich idą dwie drogi wyprowadzenia człowieka do naprawienia – dobrą drogą Tory lub drogą cierpienia. Lecz po tym, jak malchut naprawiła swoje właściwości łącząc się z biną, już nie oddziela się od biny, a otrzymując od biny światło wylewa je na światy. I nie ma więcej siły w nieczystych siłach do siania śmierci i panowania w świecie. A jeżeli niezbędnym jest ukarać grzesznika, to powinny nieczyste siły otrzymać wcześniej zezwolenie na karę, a bez zezwolenia nie mogą otworzyć manula.

W ten sposób, po tym jak malchut połączyła się z biną i naprawiła tym swoje właściwości, nie mają wolności nieczyste siły, by panować w świecie, a tylko poprzez otrzymanie zezwolenia na to. Przyczyna tego jest w literze tet – ostatniej literze biny, wysyłającej wszystkim za pomocą mifteha światło życia. A malchut, po tym jak otrzymała więź z biną, stała się mifteha, już nie pozostawia tej więzi, i nieczyste siły nie mają możliwości w nodze litery kuf siać śmierci.

Stąd wychodzą trzy miejsca:

1. Gdzie panują właściwości wyłącznie litery tet tym, że świeci swoim światłem życia tego świata.
2. Cały świat, po połączeniu malchut z biną, określany jako mifteha, kiedy świeci litera tet wszystkim, lecz daje prawo karać grzeszników według reguły: „Albo drogą Tory idziecie do Tory, albo drogą cierpienia”.
3. Piekło, miejsce stałej kary literą kuf, co jest przeciwieństwem do pierwszego miejsca, gdzie za pomocą litery tet, w miejscu jej panowania, ciągle kwitnie życie.

W miejscu Świątyni znajdują się wszystkie litery, ze wszystkimi swoimi tajemnymi właściwościami, opisywane dla rozumujących je, wszystkie wyższe i niższe światy stworzone, i działają w granicach ich praw – właściwości, a wyższe imię – imię Stwórcy, AWA’Ja, panuje nad wszystkimi.

Również Miszkan w Świątyni stworzony za pomocą liter, ponieważ jego budowniczy – Becalel, wiedział w jaki sposób należy łączyć litery, którymi stworzyły się niebo i ziemia. A ponieważ wyróżniał się on w tej mądrości od reszty, kazano mu budować Miszkan.

Jak Stwórca wybrał Becalela z góry, również życzył sobie, by wybrano go z dołu. Jak z góry powiedział Stwórca Mosze: „Wybierz Becalela”, tak z dołu powiedział Mosze swojemu narodowi: „Stwórca wybrał Becalela”. Dlatego że taka była właściwość imienia Becalela: Becalel = Be cel L – siedzący w cieniu Stwórcy.

Stwórca nazywa się Z’A lub sfira tiferet w parcufie Z’A, która świeci sfirze jesod, nazywająca się cadik – sprawiedliwy. Becalel – nazywa się sfira jesod, otrzymująca od sfiry tiferet światło Wa’K – niepełne światło, nazywane dlatego „siedzący w cieniu”, i w swojej kolejności świecące w malchut. Dlatego że tiferet składa się z sześciu sfirot HaGa’T NeH’I, tak i sama sfira jesod, przedstawiająca to światło, składa się z sześciu sfirot HaGa’T NeH’I.

Nazwa litery ת taw – prawda – mówi o tym, że dlatego, by osiągnąć ją, jej poziom, niezbędnym jest poznać właściwości prawdy. Dlatego stwierdzała litera taw: „Osiągając moje właściwości będzie mógł człowiek całkowicie analizować dobro i zło, odsunie nieczyste swoje życzenia jak kłamstwo, i w świecie odrzucenie nieczystych życzeń zbliży się do czystych życzeń, i z tego powodu będzie pewny, że osiągnie cel stworzenia – naprawienie wszystkich swoich życzeń (Gmar Tikun)”.

I to zgodnie z powiedzianym: „Bliski jest Stwórca wyłącznie do tych, którzy prawdziwie proszą o Jego pomoc”. Przecież tylko za pomocą Stwórcy można osiągnąć naprawienie i duchowo wyrosnąć. Lecz ta pomoc przychodzi wyłącznie na prawdziwe żądanie. Jak tylko człowiek rzeczywiście będzie mógł wszystkimi swoimi siłami zawołać o pomoc do Stwórcy, natychmiast ją otrzyma. A jeżeli nie otrzymuje odpowiedzi od Stwórcy – oznacza to, że jego prośba jeszcze nie jest pełna, że on jeszcze nie całkowicie uświadomił sobie swoją egoistyczną naturę, właściwości jako nikczemne, i jeszcze nie całkowicie odczuł swoją całkowitą bezsilność w samodzielnym wyjściu ze swoich właściwości, dla naprawienia ich. Dlatego była pewna litera ת taw, właściwość prawdy, że opanowując tę właściwość, człowiek będzie mógł osiągnąć cel.

Lecz odpowiedział jej Stwórca, że nie jest godna stać się osnową stworzenia, ponieważ od niej powstaną bardzo ostre siły sądu, do tego stopnia, że nawet doskonali sprawiedliwi, którzy już wykonali całą Torę od alef do taw, osiągnęli właściwość prawdy, tak czy inaczej będą karani poprzez nią, gdyż nie zniszczyli wszystkich grzeszników, jak powiedziano w Talmudzie.

I oprócz tego, On odmawia jej – powiedział Stwórca, że dlatego, iż ona jest również pieczęcią śmierci, ponieważ poprzez jej siłę urodziła się w świecie śmierć. Przecież człowiek zobowiązany umrzeć, jego śmierć odbywa się z tego powodu, że wąż sfałszował jej pieczęć i okłamał Adama w zrozumieniu drzewa poznania. I dlatego nie może świat istnieć jej właściwościami.