33) Przyszła litera „tet” przed Nim i powiedziała (aalat ot tet kameih we’amra kameih): „Władco światów! (ribon almin) Czy jest przyjemne przed Tobą, aby świat został stworzony mną? (ni’cha kamach lemivrei bi alma) Ponieważ Ty dzięki mnie jesteś nazywany „dobry i sprawiedliwy” (de’ant, bi itkrei’at tow we’jaszar).” Powiedział jej: „Świat nie zostanie stworzony w tobie (amar lah: la iwrei bach alma), ponieważ twoja dobroć jest ukryta i schowana w tobie samej (deha tuwach satim begawach we’cafun begawach). Jak jest powiedziane: „Jak wielka jest Twoja dobroć, którą skryłeś dla tych, którzy się Ciebie boją” (ha-hu de’mar: ma raw tuwecha aszer cafanta li’reecha). Ponieważ twoja dobroć jest ukryta, nie ma ona udziału w tym świecie, który chcę stworzyć (ho’il we’ganiz begawach, leit bei chulaka le’alma da, da’ana ba’ei lemivrei), a jedynie w przyszłym świecie (ela be’alma da’atei). I jeszcze, ponieważ twoja dobroć jest ukryta w tobie, zapadną się bramy Świątyni (wetu, de’al de’tuvach ganiz begawach, jitbe’un tar’ei de’heichala), jak jest powiedziane: „Zapadły się w ziemię jej bramy” (ha-hu de’mar: tav’u ba’arec sze’areha). I jeszcze, że litera „chet” jest twoim przeciwieństwem (wetu, de’chet lekiblach). A kiedy połączycie się razem, oto powstaje słowo „grzech” (we’kad titchabrun ke’chada, ha chet-tet). Dlatego te litery nie są zapisane w świętych pokoleniach (we’al da atwan ilein la reszimin be’szwatin kadiszin). Natychmiast odeszła sprzed Niego (mijad nafkat mikameih).
Sulam
33) Weszła litera „tet ט”. Zwróciła się do Niego: „Władco świata! Niech będzie Tobie miłe stworzyć mną świat. Przecież dzięki mnie nazywasz się dobrym i sprawiedliwym”[1]. Odpowiedział jej: „Nie stworzę tobą świata, ponieważ twoja dobroć jest zamknięta i ukryta w tobie samej, jak powiedziano: «Jak wielka jest Twoja dobroć, którą zachowujesz dla bojących się Ciebie»[2]. A ponieważ dobroć jest ukryta w tobie, to nie ma ona udziału w tym świecie, który chcę stworzyć, a jedynie w przyszłym świecie. Ponadto, ponieważ twoja dobroć jest ukryta w tobie, zapadną się bramy Świątyni, jak powiedziano: «Zapadły się w ziemię jej bramy»[3]. A poza tym litera «chet ח» jest twoim przeciwieństwem, a gdy połączycie się razem, powstanie połączenie «chet-tet חט»” – tzn. grzech. I dlatego te litery nie zostały zapisane w imionach świętych pokoleń. Natychmiast odeszła ona od Niego.
Wyjaśnienie powiedzianego. „Tet ט” – to Jesod Zeir Anpina, odnoszący się do jego wewnętrznej właściwości. Ponieważ „cadi צ” – to dziewiąta z liter odnoszących się do właściwości samego Zeir Anpina, w której dokonuje on ziwugu z Nukwą, i wtedy nazywa się „sprawiedliwy (cadik צדיק)”. Jednak „tet ט” – to dziewiąta z liter odnoszących się do Biny Zeir Anpina, i jest jego wewnętrzną właściwością Jesoda Zeir Anpina. I on nazywany jest dobrem, jak powiedziano: «Mówcie o sprawiedliwym dobre»[4]. A ponieważ jest właściwością neszama tego Jesoda, w której klipot nie mają żadnej możliwości uchwycenia się, dlatego „tet ט” prosiła o stworzenie nią świata.
I dlatego odpowiedział jej: „Ponieważ twoja dobroć jest zamknięta i ukryta w tobie samej”. „W świetle, które Stwórca stworzył pierwszego dnia, Adam widział i dostrzegał od jednego krańca świata do drugiego. Gdy Stwórca spojrzał na pokolenie potopu i na pokolenie sporu i zobaczył, że ich czyny są skażone, zatrzymał się i ukrył je dla sprawiedliwych na przyszłość”[5]. Jak powiedziano: „I zobaczył Stwórca, że światłu przynależy dobro”[6]. A dobrym nazywany jest jedynie sprawiedliwy, jak powiedziano: «Mówcie o sprawiedliwym dobre».
Wyjaśnienie. Ponieważ Stwórca widział, że grzesznicy wypaczą swoje czyny i pozwolą klipot uchwycić się w tym świetle, ukrył je w wyższych «sprawiedliwym (cadik צדיק) i sprawiedliwości (cedek צדק)» Aba we-Ima, i od «sprawiedliwego i sprawiedliwości (cadik we-cedek)» Aba we-Ima to światło rozprzestrzenia się w ukryciu do wewnętrznej właściwości Jesoda Zeir Anpina, tzn. do „tet ט”.
I o tej naprawie mówił Stwórca w swojej odpowiedzi literze „tet ט”: „Ponieważ twoja dobroć jest zamknięta i ukryta w tobie samej. A ponieważ twoja dobroć jest ukryta w tobie, to nie ma ona udziału w tym świecie, który chcę stworzyć, a jedynie w przyszłym świecie”. Innymi słowy, ponieważ muszę ukryć cię przed grzesznikami, to nie jesteś przeznaczona nikomu poza sprawiedliwymi, godnymi otrzymania napełnienia przyszłego świata. W ten sposób nie masz udziału w naprawie tego świata, tzn. ZoN, ponieważ zewnętrzne właściwości mogą uchwycić się w tobie.
Dlatego powiedziano: „A ponadto, ponieważ twoja dobroć jest ukryta w tobie, zapadną się (w ziemię) bramy Świątyni”. Ponieważ to światło świeci jedynie wewnętrzną właściwością Jesod, w ukryciu, to Nukwa może otrzymywać z tego światła do swoich bram jedynie poprzez ukrycie go we własnej wewnętrznej właściwości. Dlatego bramy Nukwy zapadają się wewnątrz właściwości jej Jesod, i dzięki temu są chronione przed dotknięciem zewnętrznych właściwości, i może być pewna, że te zewnętrzne właściwości nie będą panować nad jej bramami. I o tym powiedziano: „Podczas zniszczenia wrogowie nie mogli przejąć władzy nad bramami Świątyni, ponieważ zapadły się w ziemię”[7]. „A ponieważ potrzebujesz tak pewnego schronienia, nie nadajesz się do stworzenia tobą świata”.
I powiedziano: „A ponadto litera «chet ח» jest twoim przeciwieństwem, a gdy połączycie się razem, powstanie połączenie «chet-tet חט»” – ponieważ „chet ח” to właściwość Hod, tzn. Malchut, zawarta w Zeir Anpinie. I to jest lewy kanał w Jesod Zeir Anpina. Ponieważ w Jesodzie Zeir Anpina istnieją dwa kanały:
- Prawy, „tet ט”, przeznaczony do rodzenia dusz;
- Lewy, „chet ח”, przeznaczony do wyrzucania odpadów do zewnętrznych.
Chodzi o to, że ten (lewy kanał) odnosi się do właściwości litery „kuf ק”, zawartej w Jesod[8], z której wychodzi subtelne świecenie do zewnętrznych, i w wyniku tego zewnętrzne otrzymują siły, by naśladować człowieka świętości, jak małpa («kof») naśladuje człowieka. Jak powiedziano: „Jedno przeciw drugiemu stworzył Stwórca”.
Te dwa kanały znajdują się blisko siebie i są oddzielone odległością nie większą niż „łupina czosnku”. Dlatego lewy kanał ma siłę, by przezwyciężyć prawy, i wtedy rodzi się „chet (חט – grzech)”. A słowo „chet (חט – grzech)” ma taką samą wartość liczbową jak słowo „tow (טוב – dobro)”, tzn. 17, co oznacza „jedno przeciw drugiemu”. Jeśli przeważy prawa strona, „tet ט”, to jest to gematria słowa „tow (טוב – dobro)”, jak powiedziano: «Mówcie o sprawiedliwym dobre». A jeśli, nie daj Boże, przeważy lewy kanał, tzn. „chet ח” nad „tet ט”, to jest to gematria słowa „chet (חט – grzech)”.
I powiedziano: „Litera «chet ח» jest twoim przeciwieństwem” – ponieważ lewy kanał, tzn. „chet ח”, ma siłę, by przeważyć nad tobą, „a gdy połączycie się razem, powstanie połączenie «chet-tet חט»” – i wtedy klipot będą mogły przyciągać do siebie napełnienie świętości. I stamtąd wszystkie grzechy czerpią swoją władzę. „I dlatego te litery nie zostały zapisane w imionach świętych pokoleń” – właśnie dlatego w imionach pokoleń nie ma liter „chet ח” i „tet ט”, co wskazuje na ich wzniosłość i oddzielenie od właściwości „chet ח”, która jest korzeniem przeciwstawnej siły. I o tym powiedziano: „Doskonałe było łoże Jaakowa, z którego nie wyszło nic niegodnego ku zewnętrznym właściwościom, jak od Awrahama i Icchaka”[9].
[1] Pisma, Tehilim, 25:8. „Dobry i prawy jest Stwórca, dlatego wskazuje grzesznikom drogę”.
[2] Pisma, Tehilim, 31:20. „Jak wielka jest Twoja dobroć, którą zachowałeś dla bojących się Ciebie, którą okazałeś tym, którzy ufają Tobie, wobec synów ludzkich”.
[3] Pisma, Ejcha, 2:9. „Zatopił w ziemi jej bramy, zniszczył i połamał jej zasuwy. Jej król i książęta są między narodami, nie ma Tory. I jej prorocy nie znajdują wizji od Stwórcy”.
[4] Prorocy, Jeszajahu, 3:10. „Powiedzcie sprawiedliwemu, że dobrze mu się powiedzie, bo będą jedli owoc swoich czynów”.
[5] Talmud Babiloński, traktat Chagiga, karta 12:1.
[6] Tora, Bereszit, 1:4. „I zobaczył Wszechmogący, że światło było dobre, i oddzielił Wszechmogący światło od ciemności”.
[7] Talmud Babiloński, traktat Sota, karta 9:1, komentarz Rasziego.
[8] Zob. wyżej, p. 24, od słów: „Odpowiedział Stwórca…”.
[9] Talmud Babiloński, traktat Psachim, karta 56:1.