41) Rabbi Hija i rabbi Josi szli drogą. Kiedy zbliżyli się do jednego pola, powiedział rabbi Hija do rabbi Josi: „Kiedy mówi się bara szit (stworzył sześć), wskazuje się rzecz jasna na Bereszit, dlatego że sześć wyższych dni, czyli Wa’K de-bina, świecą Torze, czyli Z’A, a reszta, czyli Ga’R de-bina – ukryte.”

Wyjaśnienie. Z’A świata Acilut nazywa się Tora. Sześć wyższych dni – jest to Wa’K de-bina, znajdująca się powyżej Z’A, i dlatego w pierwszym słowie Tory: Bereszit, bara = stworzył, szit = sześć, jest wskazówką na to, że sfira bina zwraca się do sfiry hochma o otrzymanie światła hochma, by przekazać go Z’A. A ponieważ Z’A nie jest w stanie otrzymać od niej całego światła hochma, Ga’R de-hochma, światło od dziesięciu sfirot, a wyłącznie Wa’K de-hochma, światło od sześciu sfirot, to właśnie to podkreśla się w słowie baraszit – stworzył sześć, czyli Z’A otrzymuje od biny tylko światło sześciu sfirot HaGa’T NeH’I, Wa’K de-hochma, a Ga’R de-hochma będące świeceniem jeszcze od sfirot KaHa’B, ukryte od niego.

Przyczyna tego jest w tym, że chociaż parcuf Atik jest parcufem C’A, lecz zobowiązany jest świecić w dół wszystkim parcufim świata Acilut i wszystkim światom BE’A, światłem C’B. Dlatego on przedstawia się w stosunku do niższych parcufim jako parcuf znajdujący się w C’B. Czyli on ze swojej woli przyjął na siebie takie zewnętrzne, w stosunku do innych, skrócenie swojej emanacji, żeby niższe parcufim mogły otrzymać od niego: on wzniósł malchut od pe w ejnaim, i na masach znajdujący się w nikwej ejnaim uczynił ziwug i urodził parcuf A’A.

Dlatego A’A jest parcufem z właściwościami C’B i keterem całego świata Acilut, zamiast Atika. Tak było stworzone przez sam parcuf Atik. I one podzieliły się na dwie części:

• G’E pozostała w Atiku,
• AHa’P stały się częścią drugiego parcufa – A’A.

A ponieważ malchut wzniosła się w nikwej ejnaim, to parcuf A’A pozostał bez malchut, a zamiast malchut jest wykorzystana w nim sfira ateret jesod. A malchut ukryta jest w nikwej ejnaim parcufa Atik. G’E de-Atik – ukryta od niższych, malchut stoi w nikwej ejnaim w rosz Atika, AHa’P Atika – galgalta ejnaim de-A’A, ateret jesod – malchut de-A’A.

Na podobieństwo tych parcufim wyszła i reszta parcufim świata Acilut, czyli wszystkie one podzieliły się na dwie części – G’E i AHa’P: parcuf bina podzielił się na dwa parcufim: G’E de-bina stworzyły parcuf Aw’I, a AHa’P de-bina stworzyły parcuf ISZSu’T. Malchut wzniosła się i pozostała w Aw’I, a parcuf ISZSu’T pozostał bez malchut.

Również i Zo’N: G’E stworzyły wielkie Zo’N, a AHa’P stworzyły małe Zo’N. Malchut została w nikwej ejnaim wielkich Zo’N, a małe Zo’N mają tylko dziewięć sfirot bez malchut, które im zastępuje ateret jesod, jak w parcufie Atik. Czyli jak keter – Atik, podzielił się na dwie części: Ga’R = Atik, Za’T = A’A; tak samo podzieliła się i bina: na Ga’R = Aw’I, Za’T = ISZSu’T, i Zo’N: na Ga’R = Zo’N wielkie i Za’T = Zo’N małe – malchut pozostała w Ga’R, a w Za’T ją zastępuje ateret jesod.

Na skutek tego, każda część wyższego poziomu pozostaje ukrytą, jak parcuf Atik, dlatego że malchut nie opuszcza się z miejsca nikwej ejnaim, dokąd ona wzniosła się, na swoje poprzednie miejsce w pe. I chociaż w gadlucie powracają AHa’P na swoje miejsce, czyli wznoszą się do swojej G’E, lecz G’E nie napełniają się na skutek tego światłem hochma, światłem Ga’R, dlatego że malchut pozostaje w ukrytej postaci w G’E, a na malchut jest zakaz jeszcze od C’A – zakaz otrzymywać światło hochma. Dlatego pozostają w G’E ze światłem hasadim.

Tylko niższa część każdego poziomu napełnia się w wielkim stanie światłem Ga’R de-hochma: był awir (powietrze) = אויר alef-waw-jud-rejsz, odeszła z tego słowa litera י jud, i pozostały litery: אור alef-waw-rejsz, tworzące słowo or (światło) – or hochma, Ga’R.

Stąd wszystkie pięć parcufim świata Acilut mają G’E, Ga’R kelim, sfirot KaHa’B HaGa’T, ze światłem hasadim, światłem Wa’K, a AHa’P, sfirot NeH’I, Wa’K kelim, w stanie gadlut parcufa wypełniają się światłem hochma, światłem Ga’R. G’E – Ga’R kelim z Wa’K światła – światła hasadim, AHa’P – Wa’K kelim z Ga’R światła – światło hochma. Dlatego powiedziano, że Z’A nie ma w świecie Acilut światła większego niż Wa’K – sześć dni, a Ga’R jest ukryte, nawet w wyższych parcufim niż Z’A.

42) Lecz powiedziano w Tajemnicach Stworzenia Bereszit, że Ukryty Święty zatwierdził prawa w binie, w ukrytym i tajemnym, czyli w malchut parcufa Atik, będącego parcufem z malchut C’A, która wzniosła się do biny i obłóczyła AHa’P de-A’A poniżej jego rosz. To samo prawo, które zatwierdził w binie, zatwierdził, ukrył wszystko w nim, i wszystko schowane pod jednym kluczem. A ten klucz schowany w jednej sali. I chociaż wszystko jest schowane w tej sali, najważniejsze znajduje się w tym kluczu, ponieważ on wszystko otwiera i zamyka.

Wyjaśnienie. Ukryty święty – A’A, dlatego że jego hochma jest ukryta. Utwierdzone prawo w nim – w malchut Atika. Utwierdzony brak kelim AHa’P. Malchut C’A nazywa się centralną kropką całego stworzenia, jedyne stworzenie, na które było pierwsze skrócenie. W przeciwieństwie do niej, jeżeli masach znajduje się nie w malchut, a w sfirze jesod, a dokładnie w ateret jesod, miejscu sojuszu, miejscu ziwuga, dozwolonym po C’B, to ten masach pozwala przyjmować światło i nazywa się kropką zasiedlenia, a nie centralną kropką. Keter, hochma, bina, Z’A de-jesod, Z’A – malchut, która otrzymała właściwość Z’A oddawać – zasiedlone miejsce. Malchut – nie można dokonywać ziwuga.

Rzecz w tym, że w A’A nie ma Ga’R, dlatego że wyższa, znajdująca się wewnątrz niego malchut Atika, naprawiona tak, że znajduje się w nikwej ejnaim swojego parcufa. W stanie gadlut masach opuszcza się z nikwej ejnaim w pe, z tego powodu AHa’P powracają na swoje miejsce i odbywa się ziwug na wszystkie dziesięć sfirot, otrzymując Ga’R światła, światło hochma. Dlatego masach w nikwej ejnaim nazywa się zamek, gdyż on zamyka sobą wejście w parcuf światłu Ga’R. Ga’R światła nazywa się światłem hochma. Lecz opuszczając się z nikwej ejnaim w pe, masach otwiera wejście światłu w parcuf, i dlatego wejście nazywa się „otwór oczu”.

Chociaż sam Atik znajduje się z malchut w nikwej ejnaim, to to działa na A’A, a nie na sam Atik, dlatego że A’A stworzony poprzez masach stojący nie w malchut, a w ateret jesod (lub po prostu w jesod), i nie ma w nim malchut. Dlatego w nikwej ejnaim de-A’A panuje nie malchut, a ateret jesod. I dlatego jego światło można poznać w odróżnieniu od światła Atika, ponieważ w Atiku, malchut – jest to centralna kropka, która nie czyni ziwuga na światło hochma. Chociaż odnośnie Atika, A’A – jest to AHa’P Atika, lecz w samym A’A posiada swoje G’E i AHa’P.

Następnie A’A stworzył Aw’I i zatwierdził w nich również brak światła hochma, na skutek braku AHa’P de-kelim. Ten AHa’P – sala, w którym ukryte jest całe światło hochma (Ga’R neszama, Ga’R haja, Ga’R jechida). Ten klucz schowany jest w jednej sali: sala jest to bina, będąca salą dla światła hochma. W Ga’R de-bina, Aw’I, panuje malchut, która tam się wzniosła, lecz tam nie jest odczuwalny brak światła hochma, ponieważ właściwością Aw’I jest – pragnąć wyłącznie hasadim, jest on dla nich ważny, całkowicie zamieniając światło hochma. A w Wa’K de-bina panuje klucz, ateret jesod.

W tym kluczu, dlatego że on wszystko otwiera i zamyka – ukrycie i otwarcie odbywa się poprzez malchut stojącą w nikwej ejnaim: kiedy malchut wznosi się w nikwej ejnaim, ona ukrywa światło hochma, ponieważ w tym wypadku parcuf pozostaje bez swoich kelim de-AHa’P, i nie może wykorzystać swoich życzeń otrzymywać ze względu na Stwórcę. I dlatego jest nieobecne w nim światło hochma, ponieważ światło hochma można otrzymać wyłącznie w AHa’P.

Kiedy parcuf otrzymuje z góry siły na przeciwdziałanie egoistycznym życzeniom swoich kelim, AHa’P, i może otrzymać ze względu na Stwórcę, to oznacza, że on nabył masach przeciwko swoim życzeniom i może z nimi również pracować dla Stwórcy.

Wtedy zawraca swoją malchut z nikwej ejnaim w pe, lub również wznosi w rosz swoje kelim – życzenia AHa’P, i rozpoczyna na nie robić swoje obliczenia: ile może w nie otrzymać ze względu na Stwórcę – lecz żeby nie było otrzymywane nasłodzenie tak wielkie, by rozpoczął samonasładzać się. I następnie otrzymuje światło hochma w swój guf.

W ten sposób tylko malchut stojąca w nikwej ejnaim otwiera lub zamyka dostęp do parcufa. Ponieważ otwierać dostęp światła ona powinna w Za’T, w której panuje nie malchut, która wzniosła się w nikwej ejnaim, a ateret jesod nazywająca się klucz, a Ga’R każdego parcufa pozostają ze światłem hasadim, więc otwarcie i zamknięcie dostępu światła hochma w parcuf, poznanie Stwórcy, zależą wyłącznie od klucza, a nie od samej malchut.

43) W tej sali ukryte są ogromne skarby, jedne nad drugimi. W tej sali są całkowicie zamknięte wrota, żeby zamknąć dostęp światła. Jest ich pięćdziesiąt. Podzieliły się one na cztery strony i stały się – czterdzieści dziewięć, dlatego że w jednych wrotach nie ma strony i nie wiadomo jest: czy one z góry, czy z dołu. I dlatego pozostały one zamknięte.

Wyjaśnienie. Jest wiele rodzajów Ga’R: Ga’R światła neszama, lub haja, lub jechida. I w każdym z nich jest nieskończona indywidualna ilość poziomów i detali. Dlatego powiedziano: jeden nad drugim. Lecz dopóki malchut znajduje się w nikwej ejnaim, wszystkie te poziomy światła są ukryte i nieznane.

Wrota oznaczają kli, życzenie otrzymywać światło. W duchowym świecie nie ma ciał, są wyłącznie życzenia, a samo życzenie nazywa się guf. Nie ma życzenia – nie ma ciała. Nie ma gdzie otrzymać światła nasłodzenia. Im większe życzenie, tym większy guf. Lecz wszystkie ciała swoją budową podobne są do siebie: jak ciało człowieka naszego świata składa się z sześciuset trzynastu części, tak i duchowe ciało składa się z sześciuset trzynastu duchowych części życzeń.

Jeżeli człowiek może wykorzystać jakiekolwiek życzenie swojego duchowego ciała ze względu na Stwórcę, to to działanie nazywa się przykazaniem. Otrzymywane światło nazywa się Tora. Duchowy parcuf ma rosz – miejsce, gdzie przyjmuje postanowienie. Tam znajdują się wyłącznie takie życzenia, którym zawczasu jest znana obecność masachu, sprzeciwienie tym życzeniom, żeby duchowo altruistycznie je wykorzystywać, zmienić je z „ze względu na siebie” w „ze względu na Stwórcę”. Jeżeli człowiek wykonał wszystkie sześćset trzynaście przykazań Tory i siedem przykazań narodów świata – wszystkich sześćset dwadzieścia przykazań, on wzniósł się na sześćset dwadzieścia poziomów i całkowicie połączył się ze Stwórcą. Wykonać wszystkie przykazania, oznacza całkowicie napełnić swój duchowy parcuf światłem Tory – na skutek wykonania przykazań nakazujących i zakazujących. Wykonanie ostatnich jest zawarte w niechęci otrzymać nasłodzenie znajdujące się w nich.

Są dwa rodzaje życzeń lub wrót: kiedy one znajdują się zamknięte i nie otrzymują niczego, i kiedy one otwierają się i otrzymują wyższe światło. Kiedy wszystkie są zamknięte, jest ich pięćdziesiąt. Lecz otworzyć można tylko czterdzieści dziewięć z pięćdziesięciu. Dziesięć sfirot: keter, hochma, bina, hesed, gwura, tiferet, necach, hod, jesod, malchut, lub pięć sfirot: keter, hochma, bina, Z’A, malchut. Lecz malchut składa się również z tych sześciu i dlatego jest w niej wszystkie dziesięć sfirot. A ponieważ każda z pięciu sfirot składa się z dziesięciu, to wszystkich jest pięćdziesiąt.

Lecz ponieważ ziwug odbywa się nie na malchut, a na ateret jesod, to sama malchut de-malchut nie otrzymuje światła: otrzymują światło cztery sfirot KaHa’B Z’A, znajdujące się do malchut. Każda z nich składa się z dziesięciu, dlatego 4 x 10 = 40. I dziewięć sfirot w samej malchut od keter do jesod, łącznie 40 + 9 = 49. Tylko jedna sfira z pięćdziesięciu – malchut de-malchut nie otrzymuje światła, gdyż do Gmar Tikun wszystkich kelim nie można otrzymywać w nią światła, ponieważ zawczasu wiadomo, że ona nie ma sił przeciwstawić się tak wielkiemu egoizmowi, życzeniu samonasłodzić się.

W sfirze jesod de-malchut stoi masach zamiast malchut de-malchut, i to miejsce nazywa się brit – sojusz, w którym znajduje się, i należy dokonać przykazania obrzezania. Przykazanie obrzezania – żeby dokonywać ziwug nie na samą malchut, na C’A, a na jesod, a dokładnie na ateret jesod, na C’B. Sama malchut de-malchut nazywa się „szaar nun” – pięćdziesiąte wrota. To dotyczy malchut każdego parcufa światów ABE’A.

I chociaż malchut Aw’I opuszcza się z nikwej ejnaim Aw’I na swoje miejsce w pe, a ich AHa’P i ISZSu’T w jeden parcuf, na skutek czego schodzi do nich światło hochma od A’A, lecz Aw’I nie pragną, dlatego że nie otrzymują nic od tego światła hochma, a pozostają wyłącznie ze swoim światłem hasadim, tak jakby malchut nie opuszczała się z nikwej ejnaim w pe.

Dlatego, według rady Ari, nie można wiedzieć, czy znajduje się malchut w nikwej ejnaim, czy w pe. Odwrotnie, patrząc na Aw’I, zawsze się nam wydaje, że malchut stoi w nikwej ejnaim. I tylko według stanu ISZSu’T można osądzić, gdzie znajduje się malchut, gdyż w stanie gadlut, kiedy wznoszą się Aw’I, one otrzymują światło hochma.

Chociaż w Aw’I sama malchut może otrzymywać światło hochma, lecz ponieważ Aw’I w ogóle nie otrzymują światła hochma, to nie wykorzystują samej malchut. A w ISZSu’T jest już zamiast malchut ateret jesod, dlatego on otrzymuje światło, żeby nazywać się „otwiera się”, a w Aw’I pozostają zamknięte.

Lecz nieobecność pięćdziesiątych wrót, ziwuga na samą malchut w ISZSu’T, wywołuje nieobecność odpowiedniego światła hochma we wszystkich parcufim, o czym powiedziano: „Pięćdziesiąt wrót biny, i wszystkie są wręczone Mosze oprócz jednej, ostatniej tajemnicy, braku wyższego światła”. Dlatego że to wyższe światło może otrzymać tylko w kelim, życzenia, samej malchut, pierwotnego egoizmu, co też odbywa się w końcu wszystkich naprawień, po sześciu tysiącach lat.

44) W tych wrotach jest jeden zamek i wąska szczelina, żeby wcisnąć w nią klucz. Nie zapisany, a rozpoznawany wyłącznie według reszimo klucza, o czym nie wiedzą w tym wąskim miejscu, a tylko w samym kluczu. I o tej tajemnicy powiedziano: „BERESZIT BARA ELOKIM” – NA POCZĄTKU STWORZYŁ STWÓRCA. Na początku – jest to klucz, i wszystko jest ukryte w nim, on otwiera i zamyka. Sześć wrót zawiera w sobie ten klucz, otwierający i zamykający. Kiedy zamyka te wrota – włącza je w siebie, i o tym napisano: „na początku, otwarte słowo, chociaż zazwyczaj zamknięte”. BARA – stworzył – wszędzie to zamknięte słowo, mówiące o tym, że klucz otwiera i zamyka je.

Wyjaśnienie. Malchut stojąca w nikwej ejnaim nazywa się zamek, dlatego że zamyka dostęp światła hochma w parcuf. Cały parcuf kończy się w hochmie – wyłącznie w keter i hochmie może być światło, dlatego ono wyłącznie nefesz, ruach. Przecież przy nieobecności sfirot bina, Z’A i malchut, są nieobecne światła neszama, haja, jechida. Jesod de-malchut – to czterdzieste dziewiąte wrota – maksimum tego, co może być do końca naprawienia, gdyż sama malchut de-malchut – to pięćdziesiąte wrota.

Jeżeli w jesod de-malchut, w czterdzieste dziewiąte wrota wchodzi klucz, ateret jesod światła, to światło to opuszcza malchut na jej miejsce, z nikwej ejnaim w pe, parcuf otwiera się tym światłem i napełnia się światłem hochma. Dlatego ateret jesod nazywa się kluczem.

Lecz jest szczególne reszimo, żeby nie wykorzystywać malchut de-malchut jako miejsce ziwuga do końcowego naprawienia reszty, oprócz malchut de-malchut, kelim – życzeń. To reszimo znajduje się w Aw’I, gdyż w nich samych nigdy nie ma otrzymywania światła, czyli Aw’I nie wykorzystują tego klucza, i ich prawdziwy AHa’P nie wznosi się. Lecz i nieprawdziwego AHa’P Aw’I wystarcza, by ISZSu’T otrzymały światło hochma i uświadomiły sobie, że wiedza oznacza światło hochma.

Jeżeli światło odpowiadające ateret jesod wchodzi w odpowiadającą mu sfirę w malchut, czyli w jesod de-malchut, czterdziestą dziewiątą sfirę, to malchut, pięćdziesiąte wrota, nie zakazuje temu światłu napełnić parcuf, nie zamyka parcufa, dlatego że jest w niej reszimo zakazu wyłącznie na to, co wchodzi w samą malchut. Przyczyna tego jest w tym, że reszimo klucza panuje w Za’T de-bina, czyli w ISZSu’T. Dlatego to światło nazywa się klucz.

Słowo Bereszit – na początku, zawiera w sobie wyłącznie klucz, tylko ateret jesod, czterdziestą dziewiątą sfirę, oprócz malchut de-malchut, pięćdziesiąte wrota. Lecz wszystkie KaHa’B wszystkich parcufim świata Acilut nie otrzymują światła hochma, a zamiast tego świeci w nich światło hasadim. Dlatego słowa: „na początku stworzył” – oznacza ukrył hochmę, ponieważ słowo stworzył – bara, powstaje od pojęcia bar – na zewnątrz, co oznacza – wyprowadził poza granice otrzymywania światła hochma. Z tego powodu ta część kelim zamknęła się brakiem światła.

38) Przyszła litera א alef, ale nie weszła, by stanąć przed Stwórcą. Powiedział jej Stwórca: „Dlaczego nie wchodzisz do mnie jak reszta liter?” Odpowiedziała Jemu: „Dlatego że widziałam, iż wszystkie litery wyszły od Ciebie bez pożądanej odpowiedzi. I oprócz tego widziałam, jak Ty dałeś literze ב bet ten wielki prezent. A przecież nie może Król Wszechświata zabrać z powrotem swojego prezentu i przekazać innemu!” Odpowiedział jej Stwórca: „Chociaż z literą ב bet stworzę świat, lecz ty będziesz stać w czołówce wszystkich liter i nie będzie we Mnie jedności, jak tylko poprzez ciebie, od ciebie zawsze rozpoczynać się będzie odliczanie wszystkiego i wszystkie działania tego świata, a cała jedność wyłącznie w tobie.”

Jak już wiemy – wszystkie pytania liter jest to „aliat Ma’N” – prośba każdej z nich, modlitwa, wzniesienie życzenia litery do Stwórcy. A odpowiedzi Stwórcy na ich pytania – jest to „jeridat Ma’D” (odpowiedź Stwórcy), zejście z góry światła, siły, dostatku, zgodnie z prośbą. Wielka doskonałość, która jest w literze alef, przychodzi do niej nie od prośby z dołu o duchowe wzniesienie, naprawienie, a od zejścia siły z góry, świata duchowo wznoszącego tego, kto znajduje się z dołu.

Dlatego litera א alef od początku do końca naprawienia nigdy nie pobudza wzniesienie swej prośby do góry, podobnie do innych liter, właściwościami których odbywa się naprawienie w ciągu 6.000 lat. I wtedy kiedy zejdzie wyższe światło, dające siłę dla duchowego wzrostu, budzi się litera א alef, co odbędzie się w końcu naprawienia. Przyczyna tego, że litera א alef nie wznosi swojej prośby, Ma’N do góry, do Stwórcy, jest w tym, że ona widziała jak wszystkie litery prosiły, lecz bezskutecznie, dlatego że naprzeciwko właściwości każdej litery znajdowała się przeciwna właściwość w systemie nieczystych sił. Dlatego też litera א alef postanowiła, że nie jest lepsza od reszty liter, że również naprzeciwko niej jest odpowiednia nieczysta siła.

Również nie wznosiła ona swojej prośby, Ma’N do Stwórcy, ponieważ już widziała, że Stwórca postanowił stworzyć świat właściwością litery bet, miłosierdziem. I dlatego, że nie miała zwątpienia, iż nie może być po tym jakiejś zmiany w postanowieniach Stwórcy, postanowiła nie prosić Go.

Chociaż prawdą jest, że świat stworzony jest już właściwością litery ב bet i Stwórca nie przekazuje swojego prezentu innej literze, lecz właściwością tej litery stworzony jest tylko niepełny parcuf, mały, Wa’K, bez głowy. A ponieważ brakuje głowy w parcufie, to do jego wielkiego stanu, który możliwy jest tylko przy napełnieniu parcufa, oprócz światła miłosierdzia (hasadim) jeszcze i światłem mądrości (hochma), brakuje jeszcze liter dla połączenia, zarodzenia i urodzenia nowego parcufa, nowego stanu. Osiągnięcie takiego wielkiego stanu możliwe jest tylko za pomocą właściwości litery alef, gdyż tylko א alef może doprowadzić parcuf do wielkiego stanu, dopełnienia do jego ciała, Wa’K, również i głowy, Ga’R, mochin – światło hochma. Litera alef wywołuje połączenie Z’A i malchut w stanie panim be panim, wtedy jak do tego, w stanie katnut, napełnieniu tylko światłem miłosierdzia, Z’A i malchut były w połączeniu ahor be ahor. Dlatego א alef tworzy rosz we wszystkich literach, co wyjaśnia się tym, że ona znajduje się na czele wszystkich liter alfabetu.

Dlatego powiedział Stwórca: „Moja jedność objawia się w świecie właściwością litery א alef. Co więcej, całe wynagrodzenie i kara, oddalenie i zbliżenie, pragnienie do duchowego zbliżenia (tszuwa), dzięki którym realizuje się końcowe naprawienie, odbędzie się wyłącznie właściwością alef. Dlatego że literą ב bet ugruntowałem osnowę parcufa, żeby w żaden sposób parcuf nie zależał od działań niższych tak, że jeśli rozpoczną grzeszyć, nie wpłynie to na znajdujących się wyżej”.

„Lecz światło co jest w tobie א alef” – przedłuża Stwórca – „wprost związane jest z działaniami niższych. Jeżeli grzeszą, natychmiast znika światło mądrości, światło Ga’R w tobie, a jeżeli naprawiają swoje czyny (tszuwa), to powraca światło hochma. A jedność Moja ze wszystkimi stworzeniami w końcu naprawienia objawia się wyłącznie literą א alef.”

Litery – są to kli, życzenia. I to ma odniesienie zarówno do oddzielnych liter alfabetu, jak i do liter połączonych w słowa. Litery w imionach duchowych obiektów oznaczają wielkość ich życzenia, które światło może napełnić. Litery prostego imienia, bez napełnienia, oznaczają szkielet imienia. Bez światła, kli ma grubość zero ze światłem nefesz. Litery napełnionego imienia oznaczają tę wielkość życzeń, które napełniane są światłem.

Dwa źródła liter: litery י jud i א alef. י Jud – prawdziwe źródło liter, gdyż rozpoczynając cokolwiek pisać, rozpoczynamy od kropki – jud, a następnie przedłużamy kropkę w potrzebną z czterech kierunków stronę, otrzymujemy linię. Litery są to kelim, życzenia, które otrzymują światło nasłodzenia. Życzenie do czegokolwiek konkretnego rodzi się tylko przy:

1. Napełnieniu początkowego, jeszcze nieświadomego życzenia.
2. Początku nasłodzenia z niego.

Dlatego że od wspomnienia – reszimot, od przeszłego nasłodzenia, rodzi się prawdziwe życzenie otrzymać je, ponownie odczuć. A właśnie takie życzenie jest kli. Napełnione kli nie można nazwać prawdziwym życzeniem, ponieważ ono jest zadowolone. Dlatego wyjście światła, odczucie duchowego upadku – to czas tworzenia nowych kelim na nowe, przyszłe otrzymywanie światła, nowe poznania. Gdyż pierwsze skrócenie jest osnową zniknięcia światła we wszystkich kli, to czarna jego kropka jud jest osnową wszystkich liter kli.

Drugie skrócenie jest prawdziwym korzeniem wszystkich światów, dlatego że pierwsze było wyłącznie na kropkę, czwarte stadium, malchut, czwartą literę – ה hej, w imieniu Stwórcy AWA’Ja, a drugie skrócenie było na binę, w której połączyły się razem dwie kropki – bina i malchut. Połączenie dwóch kropek daje linię w długości lub szerokości. Jeżeli jest to linia w szerokości, ona nazywa się nieboskłon – parsa. Suma skutków pierwszego i drugiego skrócenia daje pochyłą linię, z prawej strony powstaje G’E – keter, hochma, a z lewej AHa’P – bina, Z’A i malchut. Keter i hochma znajdują się na poprzednim poziomie, pokazane literą jud, pierwszym korzeniem świata, a bina, Z’A i malchut spadły na niższy poziom, na skutek drugiego skrócenia, które pokazane pochyłą linią. A ponieważ litera י jud jest pierwszym lecz bardzo oddalonym korzeniem światów, a wszystkie światy stworzone są po, i według drugiego skrócenia, to litera א alef stoi w czołówce alfabetu.

Jakim światłem napełnia się duchowe kli, obiekt, parcuf, również można widzieć z jego oznaczenia: jeżeli on napełnia się światłem mądrości, hochma, to jest to napełnienie oznaczone literą jud, a jeżeli napełnia się światłem miłosierdzia, or hasadim – to literą alef.

39) Stworzył Stwórca wyższe litery, odnoszące się do biny – wielkimi, a niższe litery, odnoszące się do malchut – małymi. Dlatego powiedziano: „Bereszit Bara” – na początku stworzył – dwa słowa rozpoczynające się od ב Bet, a następnie „Elokim Et”, Stwórca Sam – dwa słowa rozpoczynające się od א alef. א Alef i ב bet pierwsze – są to litery biny, a א alef i ב bet drugie – są to litery malchut. I wszystkie one powinny wpływać swoimi właściwościami wzajemnie jedna na drugą.

Kiedy wyższy pragnie pomóc, daje światło niższemu, i on powinien obłóczyć się w niższego, co oznacza dwie pierwsze litery ב bet i dwie litery א alef, będące w czterech pierwszych słowach Tory. Dlatego że pierwsza litera ב bet – wyższa bina, a druga litera ב bet – niższy Z’A, pierwsza bet obłacza się w drugą.

Tak samo i pierwsza א alef odnosząca się do biny, obłacza się w א aef drugą, w Z’A, żeby napełnić ją światłem. Dlatego dwie litery ב bet – są jak jedna litera ב bet, i dwie litery א alef – są jak jedna litera א alef, ponieważ niższa litera jest wyłącznie wpływem wyższej, mówiące o tym, że wyższy parcuf napełnia niższy parcuf.

Z א alef nie można stworzyć świata, dlatego że od niej rozpoczyna się słowo arur – przekleństwo, i jeżeli poprzez nią byłby stworzony świat, nieczyste siły, które nazywane są arur, otrzymałyby wielką siłę od czystych sił, które nazywane są baruch – błogosławieństwo. Dlatego świat jest stworzony przez nukwę de-Z’A, literą ב bet, jak również siłą litery ב bet stworzony Adam z nukwy Z’A. I dlatego malchut świata Acilut jest korzeniem całego stworzenia, wszystkich światów, i ich zasiedlających.