16) Powiedział Rabbi Szymon: „Dlatego niebiosa i ich zastępy zostały stworzone przez MA (amar rabi Szymon, al da, szmajja wecheilehon b’Ma itbri’u), jak jest napisane: «Gdy widzę Twoje niebiosa, dzieło Twoich palców…» (diktiv ki ere szamecha ma’ase ecbe’otecha wego’), oraz napisano: «Jakże (MA) wspaniałe jest Twoje Imię na całej ziemi, Ty, który wzniosłeś swój majestat nad niebiosami» (uketiw ma adir szimecha bechol haarec, aszer tena hodecha al haszamajim). „Nad niebiosami” wskazuje ich wzniesienie w imieniu (al haszamajim ihu lesalka biszma). Ponieważ stworzyło świecenie (chasadim) dla światła (hochma), i jedno przyodziało się w drugie, wtedy wznosi się w wyższe imię (begin debara nehora linehoreih, weitlabasz da beda we’salik biszma ila’a). I dlatego napisano: «Na początku stworzył Elohim» (we’al da bereszit bara Elohim). To jest wyższy Elohim (da Elohim ila’a), gdyż MA nie istniało w ten sposób i nie zostało zbudowane [tak] (deha ma la hawaj hachei welo itbnei).”

Sulam

16) Powiedział Rabbi Szymon: „Dlatego niebiosa i ich zastępy zostały stworzone przez MA, Malchut, ponieważ powiedziano: «Gdy widzę Twoje niebiosa, dzieło Twoich palców»[1]. A wcześniej powiedziano: «Jakże (MA) wspaniałe jest Twoje imię na całej ziemi»[2]. «Umieścił nad niebiosami swój majestat»⁵⁶. Ponieważ niebiosa zostały stworzone imieniem MA, Malchut, ale słowa «nad niebiosami» wskazują na Binę, nazywaną MI, znajdującą się nad Zeir Anpinem, nazywanym «niebiosa», i to oznacza, że Malchut wznosi się w imię Elohim”.

MA, Malchut, wznosi się i włącza w Binę, Elohim, po tym, jak On stworzył światło chasadim dla majestatycznego odzienia światła Hochmy, zawartego w imieniu MI. I wtedy one obłóczyły się w siebie nawzajem, i Malchut wznosi się do wyższego imienia Elohim, imienia Biny, w którą Malchut się włącza. „I dlatego: «Na początku stworzył Wszechmogący (Elohim)»[3] – chodzi o wyższe imię Elohim”, to znaczy Binę, a nie Malchut. Ponieważ MA, Malchut, nie jest zbudowana we właściwościach MI-ELE.

Wyjaśnienie. Ponieważ świat niższy, MA, przyciąga mohin za pomocą imienia Elohim świata wyższego, pojawia się możliwość stworzenia „niebios i ich zastępów” przez MA, ponieważ nie ma porodzeń bez wyższych mohin – mohin de-chaja. I to oznacza słowa Rabina Szymona: „Dlatego” – ponieważ świat niższy, MA, istnieje dzięki imieniu Elohim świata wyższego, „niebiosa i ich zastępy zostały stworzone przez MA, Malchut” – MA miało siłę stworzyć te porodzenia, „niebiosa i ich zastępy”.

Dlatego powiedziane: „Umieścił nad niebiosami swój majestat”⁵⁶ daje nam do zrozumienia, że te mohin pochodzą z imienia Elohim parcufa ISZSuT, dzięki włączeniu w ELE właściwości MI, znajdujących się nad niebiosami, Zeir Anpinem. Dlatego powiedziano: „Nad niebiosami”, ponieważ Malchut wznosi się w imię Elohim. To znaczy, że majestat, będący właściwością mohin, znajduje się „nad niebiosami”, nad Zeir Anpinem. I to jest ISZSuT, w którym (ona) wznosi się w imię Elohim.

I to oznacza – „MI bara (stworzył) ELE”⁴⁹. Ale w samych niebiosach, Zeir Anpinie, nie ma imienia MI, a jedynie MA.

I po tym, jak rozprzestrzenił się stopień Hochmy, wskutek tego, że kropka ponownie wyszła z myśli, (On) ponownie dokonał ziwugu de-WaK, aby przyciągnąć światło chasadim, i światło Hochmy obłóczyło się w światło chasadim, i wtedy MI zaczęło świecić w ELE. I o tym powiedziano: „Po tym, jak stworzył światło chasadim dla światła Hochmy, one obłóczyły się w siebie nawzajem, i Malchut wznosi się wtedy w wyższe imię”. I światło Hochmy obłóczyło się w światło chasadim, i dlatego mohin przyszły z MI do ELE. I litery połączyły się ze sobą, i Malchut wznosi się w imię Elohim.

I to oznacza: „W wyższe imię” – to znaczy wyżej niż niebiosa, (począwszy) od ISZSuT, w których znajdują się właściwości MI, ale nie w niebiosa, to znaczy właściwości MA.

I powiedziano: „MA, Malchut, nie jest zbudowane we właściwościach MI-ELE”. Ponieważ MI to Bina, w której od czasu pierwszego skrócenia nie zaszło żadne skrócenie, ponieważ skrócenie było tylko na centralną kropkę, to znaczy Malchut, która się skróciła, aby nie przyjmować światła. I została ustanowiona do dokonania uderzeniowego ziwugu, aby podnieść odbite światło, ale dziewięć pierwszych sfirot było wolnych od jakiegokolwiek skrócenia i były zdolne do przyjęcia światła Hochmy. I dopiero w drugim skróceniu, aby osłodzić Malchut właściwością miłosierdzia, Malchut wznosi się w Aba, i Aba ustanawia się z jej powodu w postaci zachar i nukwy. I Malchut zajmuje miejsce Biny, i (wtedy) kropka, Malchut, wznosi się, aby stać się myślą, Biną.

I od tego momentu skraca się także Bina, i ustanawia ekran, aby nie przyjmować światła Hochmy, i aby być gotową na uderzeniowy ziwug i wzniesienie odbitego światła. Ponieważ Bina, w swojej istocie, jest zdolna przyjąć Hochmę bez żadnego skrócenia, i przyjmuje skrócenie oraz tworzy ekran jedynie dla osłodzenia Malchut.

Dlatego poprzez wzniesienie MaN od niższych przyciąga się nowe światło od parcufim AB-SaG de-AK, które opuszcza tę kropkę z miejsca Biny ponownie na jej miejsce, do Malchut, tak jak było w pierwszym skróceniu, i ta kropka wychodzi z myśli. I w wyniku tego Bina oczyszcza się z wszelkiego skrócenia i ponownie otrzymuje światło Hochmy. I po tym, jak stopień Hochmy obłóczył się w chasadim, MI świeci w ELE i otwiera się tam imię Elohim.

I całe to zbudowanie imienia Elohim w ogóle nie jest możliwe w MA, ponieważ MA to dolna granica niebios, to znaczy sama Malchut, na którą nastąpiło skrócenie w jej istocie w pierwszym skróceniu, i nie jest zdolna przyjąć w siebie żadnego świecenia Hochmy. I dlatego powiedziano: „MA, Malchut, nie posiada struktury MI-ELE” – ponieważ całe zbudowanie imienia Elohim odnosi się jedynie do imienia MI, a nie do MA, dzięki temu, że ponownie wychodzi z myśli.”

17) Lecz w chwili, gdy te litery „ELE” opuszczają z góry na dół (ela besza’ata de’itmaszchan atwan ilein Ele mile’eila letata), Matka pożycza Córce coś od siebie (we’ima ozifat liwerata me’inha), i wieńczy ją swoimi ozdobami (we’kaszita lah be’kiszu’ta’ah). A kiedy została uwieńczona właściwymi ozdobami? (we’ematay kaszita lah be’kiszu’ta’ah kidka chazei) W chwili, gdy wszystkie męskie siły ukazały się przed nią (besza’ata de’itchazon kameh kol de’chura), jak jest napisane: „Przed obliczem Pana, Stwórcy” (diktiv el penei ha’Adon Haszem). A to jest nazwane Pan, jak jest powiedziane: „Oto Arka Przymierza, Pana całej ziemi” (weda ikrei Adon, kede’amar: hine Aron ha’Berit, Adon kol ha’arec). Wtedy „Hej” wyszło, a „Jud” weszło (kedein nafkat Hej we’a’ilat Jud), i została przyozdobiona w męskie szaty, gdy stanie przed nią każdy mężczyzna w Israelu (we’itkaszitat be’manei de’chura lekawlehon de’chol dechar be’Israel).

Sulam

17) „Lecz w chwili, gdy litery ELE opuszczają się z góry, z Biny, w dół, do Malchut, ponieważ «matka pożycza swoje szaty córce i wieńczy ją swoimi ozdobami», imię Elohim zstępuje z Biny, matki, do Malchut, córki. I kiedy ona «wieńczy ją swoimi ozdobami» jak przystoi? W chwili, gdy przed nią «stanie każdy mężczyzna»[4]. I wtedy powiedziano o niej: «Przed obliczem Pana, Stwórcy»⁶³ – ponieważ Malchut nazywa się wtedy Panem, imieniem męskim. Jak powiedziano: «Oto Arka Przymierza Pana całej ziemi»[5] – to znaczy, że Pismo nazywa Malchut, która jest nazywana «Arką Przymierza», męskim imieniem «Pan całej ziemi». Ponieważ otrzymała kelim, nazywane odzieniami, i mohin, nazywane ozdobami, od matki, Biny, gdyż «hej ה» wychodzi wtedy z MA (מה), a na jej miejsce wchodzi «jud י», i Malchut nazywa się MI (מי), tak jak Bina. I wtedy przyozdabia się w odzienia zachara, to znaczy odzienia Biny, stosownie do całego Israela.”

Wyjaśnienie powiedzianego. Gdy Atik stworzył w rosz Arich Anpina jedną kropkę, wznosiła się, aby stać się myślą[6]. I Hochma ustanowiła się w niej w postaci „zachar i nukwy”. I wtedy wyprowadził nią wszystkie formy, tak że wszystkie stopnie pięciu parcufim Aciluta zostały nią ukształtowane w taki sposób, że na każdym stopniu nie ma więcej niż Keter i Hochma – w Arich Anpinie, w Aba we-Imie i w ZoN. I ustanowił nią wszystkie pieczęcie, to znaczy, pod jej wpływem oddzieliły się trzy sfiry – Bina, Zeir Anpin i Malchut każdego stopnia, opuszczając się na stopień niższy. Bina, Zeir Anpin i Malchut Arich Anpina upadły do Aby we-Imy, a Bina, Zeir Anpin i Malchut Aby we-Imy upadły do ZoN, a Bina, Zeir Anpin i Malchut de-ZoN upadły do BEA. I dwie sfiry, które pozostały na stopniu – Keter i Hochma – nazywane są MI. A trzy sfiry, które oddzieliły się od każdego stopnia, nazywane są trzema literami ELE.

Dlatego powiedziano: „W chwili, gdy te litery ELE zstępują z góry, z Biny, w dół, do Malchut” – to znaczy, gdy kropka wznosiła się, aby stać się myślą, trzy litery ELE oddzieliły się od Aba we-Imy i upadły na stopień znajdujący się poniżej nich – ZoN. I wtedy uważa się, że ELE Aby we-Imy, znajdujące się w ZoN, opuściły się z góry w dół i obłóczyły się w ZoN, ponieważ Israel Saba, to znaczy ELE Aby, opuściły się do Zeir Anpina, a Twuna, to znaczy ELE Imy, opuściły się do Nukwy.

I to oznacza: „Matka (Ima) pożycza swoje szaty córce i wieńczy ją swoimi ozdobami” – to znaczy, w czasie wyjścia mohin gadluta, gdy zstępuje „pieczęć jednego ukrytego obrazu, świętego świętych – głębokiej struktury, wychodzącej z myśli”[7]. Innymi słowy, ta kropka ponownie wychodzi z myśli na swoje miejsce, do Malchut, i dzięki temu powracają trzy kelim – Bina i ZoN – na swój stopień, i wychodzą trzy światła – Keter, Hochma i Bina, nazywane „świętym świętych”. I wiedz, że w momencie, gdy kelim Bina i ZoN powróciły z guf do rosz Arich Anpina, razem z nimi wznosły się również Aba we-Ima, obłaczając się na nich. I oni również wznosili się do rosz Arich Anpina, otrzymując tam te same mohin świętego świętych, zawarte w rosz Arich Anpina. Ponieważ taka jest zasada: wyższy, który opuszcza się do niższego, staje się taki jak on, a także niższy, który wznosi się do wyższego, staje się taki jak on.”

Dlatego w stanie katnut, gdy Bina i ZoN oddzielają się od rosz Arich Anpina i upadają do jego guf, gdzie obłaczają się w Aba we-Imę od pe i niżej, Bina i ZoN Arich Anpina stają się dokładnie takim samym właściwością jak Aba we-Ima. Dlatego w stanie gadlut, gdy Bina i ZoN Arich Anpina powracają na stopień jego rosz, teraz zabierają ze sobą także Aba we-Imę, ponieważ podczas katnut stali się jednym stopniem. Tak więc i podczas gadlut, gdy Aba we-Ima wznoszą się teraz razem z nimi do rosz Arich Anpina, również stają się mu równi i otrzymują te same mohin, które znajdują się w rosz Arich Anpina, nazywane „świętym świętych”.

I dokładnie tak samo ZoN wznoszą się do Aba we-Imy, ponieważ kiedy Aba we-Ima otrzymali mohin znajdujące się w rosz Arich Anpina, kropka w nich również wyszła z myśli, (powracając) na miejsce Malchut, i dzięki temu ich Bina i ZoN powróciły na stopień Aby we-Imy. I teraz, w momencie, gdy kelim Biny i ZoN ponownie wznoszą się do Aby we-Imy, zabierają ze sobą także ZoN, które się na nich obłaczają. I wznoszą się także ZoN do Aba we-Imy, otrzymując mohin „świętego świętych”, które się tam otwierają.

Dlatego powiedziano: „I matka pożycza swoje szaty córce i wieńczy ją swoimi ozdobami”. Innymi słowy, gdy trzy litery ELE Imy opadają do Nukwy w stanie katnut, nazywa się to, że „matka pożycza swoje szaty córce”. Ponieważ dzięki temu, że trzy kelim – Bina i ZoN, to znaczy ELE – oddzieliły się od Imy i upadły do Nukwy, teraz stają się dokładnie takim samym właściwością jak Nukwa, ponieważ „wyższy, który opuszcza się do niższego, staje się taki jak on”.

I uważa się, że Ima pożyczyła swoje kelim ELE Nukwie, córce, ponieważ teraz Nukwa ich używa. A jednocześnie uznaje się także, że ona „wieńczy ją swoimi ozdobami”. To znaczy, że podczas gadlut, gdy trzy kelim ELE – Bina i ZoN Imy – powracają do Imy, razem z nimi wznosi się także Nukwa do Imy. I wtedy Nukwa otrzymuje mohin „świętego świętych” znajdujące się w Imie, ponieważ „niższy, który wznosi się do wyższego, staje się taki jak on”. Tak więc teraz, ponieważ „matka (Ima) pożycza swoje szaty”, ELE, „córce” podczas katnut, ona „wieńczy ją swoimi ozdobami”, to znaczy mohin, podczas gadlut, i wtedy córka obłóczona zostaje w ozdoby Imy.

Kiedy jednak ona wieńczy ją ozdobami w sposób właściwy? Istnieją dwa rodzaje ozdób, to znaczy mohin de-GaR, (przechodzących) od Imy do Nukwy:

1. Od niższej Imy, Twuny, stojącej od chaze Arich Anpina i niżej;
2. Od wyższej Imy, stojącej od chaze Arich Anpina i wyżej.

I gdy Nukwa wznosi się do Twuny, i Twuna „wieńczy ją swoimi ozdobami”, uważa się, że te ozdoby nie są takie, jak powinny, ponieważ Nukwa znajduje się wtedy w właściwości „oczekująca na pytanie”, tak jak Twuna przed wzniesieniem MaN, i dlatego one nie są takie, jak powinny. Jednak w momencie, gdy Nukwa wznosi się na miejsce wyższej Imy, od chaze Arich Anpina i wyżej, i wyższa Ima wieńczy Nukwę swoimi ozdobami, wtedy uważa się, że te ozdoby są już w odpowiedniej formie.

„W chwili, gdy przed nią «stanie każdy mężczyzna przed obliczem Pana, Stwórcy» – ponieważ Malchut nazywa się wtedy Panem, imieniem męskim”. W czasie, gdy Nukwa wznosi się do Twuny i otrzymuje od niej mohin, jej ozdoby nie są jeszcze w pełni odpowiednie, ponieważ nadal „oczekuje na pytanie”, to znaczy nadal potrzebuje wzniesienia MaN od niższych, aby w pełni się dopełnić. I wtedy uważa się, że zacharim (mężczyźni) w Israelu otrzymują od Zeir Anpina, który wzniósł się do Israel Saba. Jednak w chwili, gdy Nukwa wznosi się do wyższej Imy, w pełni się dopełnia i nie oczekuje już pytania, to znaczy przyjęcia MaN, i wtedy uważa się ją za właściwość „zachar”. I zacharim w Israelu otrzymują od niej.

Dlatego powiedziano: „W chwili, gdy przed nią «stanie każdy mężczyzna»”, to znaczy wszyscy mężczyźni (zacharim) w Israelu stają przed nią i otrzymują od niej, ponieważ Malchut nazywa się wtedy Panem (Adon), to znaczy nie jest nazywana imieniem nekewy – Adni, lecz imieniem zachara – Adon. I dzieje się tak, ponieważ nie oczekuje już pytania, gdyż nie potrzebuje już wzniesienia MaN, i wtedy uważa się ją za zachar.

I o tym powiedziano: „Oto Arka Przymierza Pana całej ziemi”. Nukwa nazywana jest Arką, ponieważ Jesod Zeir Anpina, nazywany „przymierzem”, wszedł w nią. I dlatego Nukwa w tym fragmencie nazywana jest imieniem „Pan całej ziemi”, imieniem męskim.

I powiedziano: „Ponieważ «hej ה» wychodzi wtedy z MA (מה), i na jej miejsce wchodzi «jud י», i Malchut nazywa się MI (מי), tak jak Bina”. „Hej ה” de-MA (מה) wychodzi z niej, ponieważ ta „hej ה” de-MA (מה) wskazuje na to, że ona oczekuje pytania: «Co (MA) zrozumiałeś, co zobaczyłeś, czego się nauczyłeś – skoro wszystko jest ukryte, tak jak na początku?»[8]. Tak więc „hej ה” de-MA (מה) wskazuje na to, że ona oczekuje pytania, i mówi się, że ta „hej ה” właściwości MA (מה) wychodzi z niej, a na jej miejsce wchodzi „jud י”, i (Malchut) nazywa się MI (מי), tak jak Ima. I wtedy ustanawia się w postaci imienia Elohim (אלהים), tak jak Ima.”

18) A inne litery zostały przyciągnięte przez Israel z góry do tego miejsca (we’atwan achoranin maszchan lon Israel me’eila legabe atar da): „Te (ELE) wspominam (ele ezkera), przypomnę je swoimi ustami (adkarna be’pumai), i wyleję moje łzy w pragnieniu mojej duszy (weszafejchna dime’ai biraut nafiszi), aby przyciągnąć te litery (begin le’amszacha atwan ilein). I wtedy prowadziłem je góry aż do Świątyni Elohim (ukedein edadem me’eila ad beit Elohim), aby Elohim stało się na swoje podobieństwo (lemehewe Elohim kegawna dileih). A przez co? Przez „głos radości i wdzięczności uroczystego zgromadzenia” (ubemai? be’kol rina wetoda hamon chogeg). Powiedział Rabbi Elazar: „Moje milczenie zbudowało świątynię w górze i zbudowało świątynię na dole” (amar rabi Elazar: szetika dili bena mikdasza le’eila, ubenah mikdasza letata). I zaprawdę, słowo warte jest sela, a milczenie warte dwie (uwewadai mila be’sela, misztoka bitrein). „Słowo warte sela” – to jest to, co powiedziałem i co zostało w nim wzbudzone (mila be’sela, ma da’amarnah we’it’arna beih), a „milczenie warte dwóch” – to jest to, w czym zamilkłem, gdyż przez to zostały stworzone i zbudowane oba światy razem (misztoka bisztajim, ma deszatekna, de’ibru we’iwno trein almin ke’chada).

Sulam

18) A pozostałe litery, ELE (אלה), Israel przyciąga do siebie z góry, z Biny, do tego miejsca, do Malchut, która teraz nazywa się imieniem MI (מי), tak jak Bina. Jak powiedziano: „Te (ELE) wspominam, pragnąc wylać moją duszę, jak chodziłem w wielkim zgromadzeniu, prowadziłem ich aż do samej Świątyni Stwórcy, (wypełniony) głosem radości i wdzięczności uroczystego zgromadzenia”[9].

„Te (ELE) wspominam” – oznacza: oto wspominam litery ELE (אלה), które są na moich ustach, i przelewam łzy, pragnąc z całej duszy przyciągnąć litery ELE (אלה) z Biny. I wtedy „prowadziłem je” z góry, z Biny, do Świątyni Stwórcy (Elohim), Malchut – po to, aby Malchut nazywała się Elohim tak samo, jak Bina nazywa się Elohim. A czym je przyciągnąć? „Głosem radości i wdzięczności uroczystego zgromadzenia”.

Powiedział Rabbi Elazar: „Moje milczenie wzniosło wyższą Świątynię, Binę, i niższą Świątynię, Malchut”. I to niewątpliwie prawda, ponieważ powiedziano: „Słowo – złoto, lecz milczenie – dwa razy droższe”[10].

„Słowo – złoto” – to znaczy, że powiedział, wyrażając swoją opinię o nim, „lecz milczenie – dwa razy droższe” – ale to, że przestał mówić, jest dwa razy cenniejsze, ponieważ oba światy zostały stworzone i wzniesione razem – Bina i Malchut. Bo gdybym nie przestał mówić[11], nie pojąłbym jedności tych dwóch światów.

Wyjaśnienie. Po tym, jak „hej ה” wychodzi z MA (מה), a „jud י” wchodzi do „mem מ”, wtedy nazywa się ona MI (מי), i wtedy Israel, poprzez wzniesienie MaN, przyciąga do niej pozostałe litery, ELE (אלה), do tego miejsca, to znaczy do MI (מי), i Nukwa zostaje obdarzona imieniem Elohim (אלהים). I już wyjaśniliśmy, że ELE wyższego upadają do niższego w czasie katnut, i dlatego zstępują do niższego w czasie gadlut.

Ponieważ gdy Bina i TuM wyższego, litery ELE, powracają do rosz wyższego, zabierają ze sobą także niższego. I niższy zyskuje litery ELE oraz zawarte w nich mohin, ponieważ znajduje się razem z nimi w rosz wyższego, gdyż „niższy, który wznosi się do wyższego, staje się taki jak on”[12].

I dlatego powiedziano: „A pozostałe litery, ELE, Israel przyciąga z góry do tego miejsca. Jak powiedziano: «Te (ELE) wspominam»” – aby przyciągnąć te litery ELE. Chodzi o wzniesienie MaN, gdy Israel wznosi MaN, aby przyciągnąć mohin gadluta poprzez przyciągnięcie liter ELE wyższej Imy do Nukwy. Dlatego powiedziano: „Te (ELE) wspominam” – aby je przyciągnąć.

Dlatego „oto wspominam litery ELE, które są na moich ustach, i przelewam łzy, pragnąc z całej duszy” – jest to modlitwa we wrotach łez, które nie spływają na próżno, pozostawione bez odpowiedzi. I po tym, jak ten MaN został wzniesiony, „prowadziłem je z góry” – przyciągając litery ELE z góry, od Aby we-Imy, „aż do samej Świątyni Stwórcy (Elohim)” – do Nukwy, nazywanej Świątynią Stwórcy (Elohim). I po zstąpieniu liter ELE (אלה), ona sama nazywa się Elohim (אלהים). Dlatego powiedziano, że Malchut będzie nazywać się Elohim tak samo, jak Ima.

I powiedziano: „Słowo – złoto, lecz milczenie – dwa razy droższe” – ponieważ słowa Rabbi Elazara podniosły Nukwę do Twuny, znajdującej się poniżej chaze Arich Anpina. I wtedy nadal nazywa się ona „oczekującą pytania” i nazywana jest „sela”. I dlatego powiedziano: „Słowo – złoto”. Jednak dzięki milczeniu Rabbi Elazara, który ustąpił miejsca Rabbi Szymonowi, aby ten otworzył mohin de-chaja poprzez wzniesienie Nukwy do wyższej Imy, oba światy zostały wzniesione razem. Ponieważ świat niższy, Nukwa, stał się jednym z wyższym światem. I to oznacza: „Lecz milczenie – dwa razy droższe” – ponieważ oba światy zostały stworzone i wzniesione razem, gdyż Nukwa wznosiła się do Imy i stała się właściwością „zachar”, tak jak wyższa Ima.

19) Powiedział Rabbi Szymon: „Stąd i dalej uzupełnia się werset” (amar Rabi Szymon: mikan ulehala szlimu dikra), jak jest napisane: „Wprowadzający według liczby ich zastępy” (diktiv hamoci be’mispar cewa’am). Są to dwa stopnie (trein dargin inun), które muszą być zapisane, każdy z nich osobno (de’ictrich lemehewe reszim kol chad minajhu). Jeden to ten, który jest nazwany „MA”, a drugi „MI” (chad da de’itamar Ma, wechad Mi). Jeden jest wyższy, a drugi niższy (da ila’a, weda tata’a). Ten wyższy dokonuje zapisu i mówi: „Wyprowadzający w liczbie ich zastępy” (da ila’a raszim we’amar: hamoci be’mispar cewa’am). „Wyprowadzający” to ta, która jest poznawalna i nie ma nikogo podobnego do niej (hamoci, hahau de’ischtamoda weleit kawateih). Podobnie jak w wersecie: „Wyprowadzający chleb z ziemi” (kegawna da, hamoci lechem min haarec). „Wyprowadzający” to ta, która jest poznawalna (hamoci, hahau de’ischtamoda), czyli niższy stopień, ale wszystko jest jednym (da darga tata’a, we’chola chad). W liczbie sześćdziesięciu riba (dzisiątek tysięcy) są ci, którzy stoją razem (be’mispar szitin ribo inun de’kajamin ke’chada), i wyprowadzają zastępy dla swoich rodzajów, których nie sposób zliczyć (we’apiku cheilin le’zinajhu, deleit lon chuszban).

Sulam

19) Powiedział Rabbi Szymon: „Stąd i dalej doskonałość, o której mówi Pismo, wyrażona jest słowami: «Wyprowadzający według liczby ich zastępy»[13]. Ponieważ są to dwa stopnie, MA i MI, z których każdy powinien być zapisany, to znaczy oznaczony. O jednym powiedziano: «Co (MA)», a o drugim: «Kto (MI)». MI jest wyższym, a MA niższym. Wyższy stopień dokonuje zapisu i mówi: «Wyprowadzający według liczby ich zastępy» – gdzie określająca «hej ה»[14] w słowie «wyprowadzający (ha-moci המוציא)» wskazuje na tę, która jest poznawalna i nie ma podobnej do niej, to znaczy MI. I podobnie powiedziano: «Wyprowadzający (ha-moci המוציא) chleb z ziemi»[15]. Określająca «hej ה» w słowie «wyprowadzający (ha-moci המוציא)» wskazuje na tę, która jest poznawalna – niższy stopień, MA (מה). I wszystko to stanowi jedność. To znaczy, obie znajdują się na jednym stopniu – Malchut. Ale wyższa to MI de-Malchut, a niższa to MA de-Malchut. «Wyprowadzający według liczby» oznacza, że liczba sześćdziesięciu riba (dziesiątek tysięcy) to te gwiazdy, które są razem, i one wyprowadzają zastępy według ich rodzajów, których nie sposób zliczyć.”

Wyjaśnienie powiedzianego. Po tym, jak w wersie: „Podnieście swoje oczy ku górze i zobaczcie, kto (MI) stworzył te (ELE)”⁶⁶, pośrednio wskazano, że mówi się o budowie Nukwy, nazywanej Elohim, którą otrzymuje od wyższych Aba we-Ima, dzięki czemu wyższa Ima „wieńczy ją swoimi ozdobami”, to wyjaśnienie jest uzupełnione i dopełnione w dalszym fragmencie: „Wyprowadzający według liczby ich zastępy, wszystkich ich po imieniu nazywa On; od wielkiego Jego męstwa i potężnej siły nikt nie znika”⁶⁶.

I dlatego powiedziano, że „to są dwa stopnie, z których każdy powinien być zapisany”. „Zapisany” oznacza – oznaczony określającą „hej ה”. To znaczy, że w Nukwie powinny być oznaczone dwa stopnie – MI i MA:

1. Mohin de-GaR, które otrzymuje w wyniku wzniesienia i obłóczenia się w świat wyższy, przez co sama Nukwa staje się jak świat wyższy, nazywa się MI (מי). Ponieważ „hej ה” de-MA (מה) wychodzi, a na jej miejsce wchodzi „jud י”, Nukwa również nazywa się MI (מי), tak jak świat wyższy, gdy przyozdabia się w odzienia zachar[16].
2. Jednak jednocześnie nie traci swojego wcześniejszego stopnia, to znaczy MA, ponieważ stopień MA również powinien w niej pozostawać, tak jak wcześniej. Stopień MI jest konieczny do przekazania przyszłym pokoleniom doskonałości i właściwości „świętego świętych”. Jednak „rodzenie synów”, „płodność” i „mnożenie się” zależą jedynie od imienia MA. I dlatego, jeśli Nukwie zabraknie jednego z tych stopni, nie będzie zdolna rodzić.

Dlatego powiedziano: „Wyższy stopień dokonuje zapisu i mówi: «Wyprowadzający według liczby ich zastępy»⁶⁶” – to jest stopień MI, który Nukwa dziedziczy od świata wyższego. I o nim powiedziano: „Wyprowadzający według liczby ich zastępy” – ponieważ określająca „hej ה” w słowie „wyprowadzający (ha-moci המוציא)” wskazuje na doskonałe mohin, które otrzymuje ona od wyższych Aba we-Ima i które nazywane są jej przyozdobieniem w odzienia zachar, gdy „hej ה” wychodzi, a „jud י” wchodzi na jej miejsce.

I powiedziano: „«Wyprowadzający (ha-moci המוציא) według liczby ich zastępy» – gdzie określająca «hej ה» w słowie «wyprowadzający (ha-moci המוציא)» wskazuje na tę, która jest poznawalna i nie ma podobnej do niej” – ponieważ są to najwyższe mohin, które Nukwa otrzymuje w ciągu sześciu tysięcy lat.

I powiedziano: „«Wyprowadzający (ha-moci המוציא) chleb» – to niższy stopień, MA. I wszystko to stanowi jedność”. To znaczy, że także określająca „hej ה” w fragmencie „wyprowadzający chleb” wskazuje na mohin de-GaR, które są poznawalne, chociaż są to mohin ISZSuT, które otrzymuje Nukwa i w nich jest poznawalna, to znaczy stopień MA. Ponieważ i ten stopień powinien być zapisany w Nukwie.

Dlatego powiedziano: „I wszystko to stanowi jedność” – ponieważ oba, MI i MA, są razem zawarte w Nukwie, jako właściwość jednego parcufa, jeden jako wyższy, a drugi jako niższy.

I to nie przeczy powiedzianemu w Zoharze[17], że w każdym miejscu, gdzie zapisano określającą „hej”, oznacza to, że stopień odnosi się do świata niższego, Malchut, który został objawiony w większym stopniu. I chociaż tutaj mówi się, że jest to stopień świata wyższego, to jednak chodzi o świat objawiony, Nukwę Zeir Anpina. A nazywana jest wyższą, ponieważ wskazuje na stopień MI tej Nukwy, który otrzymuje tylko w czasie, gdy wznosi się i obłacza świat wyższy, wyższą Imę. I dlatego nazywa się wyższą, a stopień MA świata objawionego nazywa się niższym.

I powiedziano tam⁶⁹: „We wszystkim, co odnosi się do wyższego ukrytego świata, Biny, ta «hej» stamtąd znika”. Oznacza to, że w czasie, gdy świat objawiony nie wznosi się, aby obłoczyć świat wyższy, wtedy świat wyższy jest ukryty i nie świeci niższym. I dlatego nie zapisuje się go z określającą „hej”, ponieważ pozostaje ukryty.

I powiedziano: „Ponieważ liczba sześćdziesięciu riba (dziesiątek tysięcy) – to gwiazdy znajdujące się razem, i one wyprowadzają zastępy według ich rodzajów, których nie sposób zliczyć (dosł. które nie mają liczby)”. „Liczba” oznacza – ostateczną doskonałość. To znaczy, że „liczba” wskazuje na świecenie pełnej doskonałości. A niepełne świecenie określa się jako „bez liczby” lub takie, które „nie ma liczby”, aby wskazać, że brakuje mu doskonałości, nazywanej „liczbą”.

I wiedz, że fragment: „Niebiosa ogłaszają chwałę Stwórcy”[18] wskazuje na mohin wyższych Aba we-Ima, które Zeir Anpin przekazuje Nukwie. Ponieważ „niebiosa” to Zeir Anpin, „chwała Stwórcy” – to Nukwa Zeir Anpina, a „ogłaszają” oznacza przekazywanie wypełnienia mohin wyższych Aba we-Ima. Te mohin nazywane są „sześćdziesiąt riba (dziesiątek tysięcy)”, ponieważ stopnie Nukwy liczy się w „jednostkach”, Zeir Anpina – w „dziesiątkach”, stopnie ISZSuT – w „setkach”, wyższych Aba we-Ima – w „tysiącach”, a Arich Anpina – w „dziesiątkach tysięcy”.

Wyższe Aba we-Ima mają dwie właściwości:

1. We własnej naturze liczą się jako „tysiące”.
2. W mohin Hochmy, które otrzymują z rosz Arich Anpina, liczą się jako „dziesiątki tysięcy”, tak jak on, lecz tylko jako właściwość WaK Arich Anpina, ponieważ obłaczają Arich Anpina od jego pe i niżej. W tym względzie są jedynie właściwością WaK Arich Anpina, liczoną jako „dziesiątki tysięcy”, a WaK to sześćdziesiąt, dlatego „sześćdziesiąt riba (dziesiątek tysięcy)”.

I dlatego, gdy Nukwa wznosi się, obłaczając wyższe Aba we-Ima, otrzymuje pełną liczbę, to znaczy „sześćdziesiąt riba (dziesiątek tysięcy)”. „Sześćdziesiąt” oznacza WaK, ponieważ nadal brakuje jej właściwości rosz Arich Anpina. A „riba (dziesiątki tysięcy)” wskazuje na stopnie Arich Anpina, świecące w Aba we-Ima, czyli w jego WaK, obłaczające się w parcuf Aba we-Ima. Dlatego Nukwa posiada liczbę „sześćdziesiąt riba (dziesiątek tysięcy)”.

I powiedziano: „Ponieważ według liczby sześćdziesiąt riba (dziesiątek tysięcy) – to gwiazdy, które są razem, i one wyprowadzają zastępy według ich rodzajów, których nie można zliczyć”. Już wyjaśniono, że dwa stopnie MI i MA są zapisane w Nukwie:

1. MI w Nukwie – to wyższe Aba we-Ima, obłaczające się w Nukwie, i przez to staje się ona właściwością świata wyższego. Wtedy z tej właściwości ma liczbę „sześćdziesiąt riba”.
2. MA w Nukwie – to ISZSuT, obłaczające się w Nukwie, jako „oczekująca pytania” MA („Co?”). I w tej właściwości jest światem niższym.

Te dwa rozważane stopnie, MI i MA, stają się w niej właściwością jednego parcufa. Od jej chaze i wyżej obłacza wyższe Aba we-Ima, a od chaze i niżej obłacza w niej ISZSuT. I razem stanowią w niej jeden parcuf. Dlatego także w porodzeniach tej Nukwy te dwa stopnie się różnią. Ze strony świata wyższego, MI w niej – to „Wyprowadzający według liczby ich zastępy”, według liczby „sześćdziesiąt riba (dziesiątek tysięcy)”. A ze strony świata niższego, MA w niej – te porodzenia są liczone jako będące w stanie „bez liczby”, jak powiedziano: „I one wyprowadzają zastępy według ich rodzajów, których nie można zliczyć”[19]. To znaczy, że wyprowadzanie porodzeń „według ich rodzajów, których nie można zliczyć” oznacza – że nie mają mohin tej „liczby” od wyższych Aby we-Imy, a jedynie od ISZSuT, i dlatego są „bez liczby”.

Ale czy w takim razie jej porodzenia są pozbawione doskonałości, ponieważ brakuje im tej „liczby”? Dlatego powiedziano: „Według liczby sześćdziesiąt riba (dziesiątek tysięcy) – to gwiazdy, które są razem, i one wyprowadzają zastępy” – innymi słowy, te dwa stopnie w niej, „liczba” i „bez liczby”, są razem w niej, to znaczy są w niej połączone jako jeden stopień. Dlatego również w jej porodzeniach te dwa stopnie są razem: z jednej strony jej porodzenia liczą się jako „według liczby sześćdziesiąt riba (dziesiątek tysięcy)”, a z drugiej strony są „bez liczby”. I dlatego te (mohin) „bez liczby” są uważane za jedynie dodatkowe dopełnienie doskonałości, a w żadnym wypadku za brak.

Przyczyną tego jest fakt, że „błogosławieństwo”, „płodność” i „mnożenie się nasienia” całkowicie zależą od właściwości świata niższego, MA, nazywanego „bez liczby”. I to jest „błogosławieństwo nasienia”, o którym powiedziano w fragmencie: „Spójrz na niebo i policz gwiazdy, czy możesz je zliczyć? Powiedział On do niego: Tak liczne będzie twoje potomstwo”[20]. Tak więc błogosławieństwo nasienia przychodzi tylko z właściwości „bez liczby”, to znaczy od imienia MA. I dlatego po całej doskonałości mohin „liczby”, które osiąga od wyższych Aby we-Imy, MI, ma ona dodatkowe błogosławieństwo od MA, od mohin „bez liczby”, jak powiedziano: „Których nie można zliczyć”, i ma również błogosławieństwo. I oba te aspekty są zawarte w duszach i w porodzeniach.

20) Wszystkich ich, zarówno dla tych sześćdziesięciu, jak i wszystkie ich zastępy, nazywa po imieniu (lechulam, bejn inun szitin, bejn kol cheilin dilhon, beszem jikra). Co oznacza „nazywa po imieniu”? (mai beszem jikra) Jeśli powiesz, że nazywa ich imionami, to nie tak (i teima de’kara lon biszmahon, la hachei hu), bo gdyby tak było, powinno być napisane „nazywa swoim imieniem” (de’i ken, biszmo miba’ei leih). Lecz gdy ten stopień jeszcze nie wzniósł się w imię i nazwany MI (ela bezimna dedarga da la salik biszma we’ikre Mi), nie rodzi i nie wyprowadza ukrytych w niej, według ich rodzaju (la olid wela apek temirin le’zinei), mimo że wszyscy byli w niej ukryci (af al gaw de’cholhu hawu temirin bei). Ale gdy stworzył ELE i wzniesione zostały w jego imieniu (kejwan de’bara Ele, we’istallak biszmeih), i został nazwany Elohim (we’ikre Elohim), wtedy mocą tego imienia wyprowadza je w doskonałości (kedein becheila diszma da, apeik lon biszlimu). I to jest „nazywa po imieniu” (weda hu beszem jikra), czyli swoim imieniem nazywa i wyprowadza każdy rodzaj, aby istniał w swojej pełni (be’hahau szem dileih, kara we’apeik kol zina wezina le’itkajyema biszlimuteih), jak jest napisane: „wszystkich nazywa po imieniu” (kegawna da, re’eh karati beszem). Wspominam Moje imię, aby Becalel mógł je w pełni urzeczywistnić (adkarna szemi le’itkajyema be’Calel al kijum aszlamuteih).

Sulam

20) „Wszystkich ich” – to znaczy zarówno te „sześćdziesiąt riba”, jak i „wszystkie ich zastępy, których nie można zliczyć”, „On nazywa po imieniu”. Co oznacza „On nazywa po imieniu”? Nie nadaje im imion, bo w takim przypadku należałoby powiedzieć: „On nazywa swoim imieniem”. Ale w czasie, gdy ten stopień jeszcze nie dostąpił imienia Elohim, a nazywa się MI[21], nie rodzi i nie wyprowadza ukrytych w niej, według ich rodzaju, chociaż wszyscy oni byli w niej ukryci – to znaczy, chociaż litery ELE już się wznosiły, nadal brakowało im majestatycznego obłóczenia w chasadim. I wtedy są ukryte i nie dostępują imienia Elohim. Po tym, jak stworzył litery ELE i one dostąpiły Jego imienia, to znaczy obłóczyły się w majestatyczne odzienie chasadim, ELE (אלה) łączą się z MI (מי), i On nazywa się Elohim (אלהים). I wtedy za pomocą tego imienia wyprowadza ich w doskonałości. To oznacza powiedziane: „On nazywa po imieniu” – to znaczy, swoim imieniem nazywa i wyprowadza każdy rodzaj, aby się w pełni urzeczywistnił. I wtedy powiedziano: „Wyprowadza według liczby ich zastępy, wszystkich On nazywa po imieniu” – to znaczy doskonałym imieniem Elohim. I powiedziano także: „Spójrz, Ja wezwałem po imieniu Becalela, syna Uri, syna Chura, z plemienia Jehudy”[22] – to znaczy, Ja wspominam Moje imię, aby Becalel mógł je w pełni urzeczywistnić.

Wyjaśnienie powiedzianego. Już wyjaśniono[23], że wielka doskonałość mohin odnoszących się do imienia Elohim objawia się nad duszami i porodzeniami Nukwy na dwóch stopniach razem, zarówno na stopniu „sześćdziesiąt riba” w niej, jak i na stopniu „wszystkie ich zastępy, których nie można zliczyć” – nad nimi obiema objawia się to imię. Jak powiedziano: „Wszystkich ich On nazywa po imieniu”. Dlatego powiedziano: „MI nie rodzi”, ale „po tym, jak stworzył litery ELE”, wtedy ELE łączy się z MI, i On nazywa się Elohim. I wtedy za pomocą tego imienia wyprowadza ich w doskonałości, ponieważ błogosławieństwo nasienia całkowicie zależy od MA, które nie mają liczby.

Mohin „liczby” – to świecenie Hochmy, objawiające doskonałość imienia. I wszystkie jego właściwości znajdują się w pełnej doskonałości. A mohin, które nie mają liczby, pochodzą właśnie od imienia MA i są mohin jedynie właściwości chasadim. I świecenie Hochmy nie może być otrzymane bez majestatycznego obłóczenia w chasadim. A przed tym, chociaż litery ELE wznosiły się do MI, to jednak nie wznosiły się do imienia Elohim. I to jest sens powiedzianego: „Kto (MI) stworzył ich (ELE)?” – to znaczy po tym, jak stworzył światło chasadim w formie majestatycznego obłóczenia dla światła Hochmy, zawartego w imieniu MI, one obłóczyły się w siebie nawzajem i Malchut wznosiła się do wyższego imienia Elohim.

I to jest powiedziane: „MI nie rodzi i nie wyprowadza ukrytych w niej, według ich rodzaju” – chociaż wszyscy oni byli w niej ukryci. To znaczy, chociaż punkt już wyszedł z myśli na swoje miejsce w Malchut i została ustanowiona pieczęć jednego z ukrytych obrazów „świętego świętych”, ponieważ powróciły do niej (do Nukwy) Bina i ZoN de-kelim oraz GaR świateł, to jednak wszyscy oni nadal są w niej ukryci, a ELE pozostają w głębi i ukryciu imienia Elohim, ponieważ świecenia Hochmy nie mogą otrzymać bez chasadim.

Ale po tym, jak stworzył ELE, to znaczy po tym, jak dokonał dodatkowego ziwugu na ekranie de-MA, ekranie świata niższego, i wyprowadził na nim stopień mohin de-chasadim, nazywanych „bez liczby”, i przekazał je ELE, co oznacza: „Stworzył ich (ELE)”, to znaczy przekazał im obłóczanie w chasadim, nazywane „stworzył”, Malchut wznosi się do imienia i nazywa się Elohim. Ponieważ teraz, po osiągnięciu stopnia chasadim, mogą otrzymać świecenie Hochmy, to znaczy mohin liczby „sześćdziesiąt riba”. I wtedy litery łączą się ze sobą i Malchut dostępuje wyższego imienia Elohim. I wtedy za pomocą tego imienia On wyprowadza ich w doskonałości. Dlatego także w duszach i porodzeniach, które wyszły od imienia Elohim, znajduje się doskonałość tego imienia, to znaczy obłóczanie Hochmy w chasadim. I to oznacza: „Wszystkich ich On nazywa po imieniu” – to znaczy to imię jest ogłaszane nad porodzeniami, jak powiedziano: „Tym swoim imieniem nazywa i wyprowadza każdy z rodzajów, aby się urzeczywistnił w pełnej doskonałości”. I tym imieniem wyprowadza porodzenia zarówno w formie „sześćdziesiąt riba”, jak i w formie „bez liczby”, aby urzeczywistniły się w doskonałości tego imienia, to znaczy obłóczyły się w siebie nawzajem tak, jak są obłóczone w tym imieniu. I jak powiedziano: „Spójrz, Ja wezwałem po imieniu” – jest to świadectwo tego, że słowa „wezwanie po imieniu” wskazują na urzeczywistnienie i doskonałość.

21) „Od wielkiego mocą” – co oznacza „od wielkiego mocą”? (merow onim, mai merow onim) To głowa stopni, do której wznoszą się wszystkie pragnienia i znikają w niej w ukrytej ścieżce (da resz dargin, disliku bei kol re’utin we’istallaku bei be’orach satim). „I potężnego siłą” – to tajemnica wyższego świata, który wzniósł się w imię Elohim, jak powiedzieliśmy (we’amic koach, da raza de’alma ila’a, de’istallak beszem Elohim kidka’amran). „Nikt nie znika” – spośród tych sześćdziesięciu riba, które zostały wyprowadzone mocą to imienia (isz lo ne’edar, me’inun szitin ribo de’apeik becheila diszma). A ponieważ „nikt nie znika”, wszędzie tam, gdzie umierał Israel i byli karani za swoje grzechy (ubegin de’isz lo ne’edar, be’chol atar demitu Israel we’it’aneszu bechowajhu), byli zastępowani i nie brakowało nawet jednego z tych sześćdziesięciu riba (itmenun wela a’adar me’inun szitin ribo afilu chad), aby wszystko było jedną formą (begin lemehewe kola de’jokna chada). Gdyż „nikt nie znika” w górze, tak samo „nikt nie znika” na dole (chema de’isz lo ne’edar le’eila, uf hachei lo ne’edar letata).

Sulam

21) Powiedziano: „Od Wielkiego mocą i Potężnego siłą nikt nie znika”⁶⁶. Co oznacza: „Od Wielkiego mocą”? To rosz tych stopni, do której wznoszą się wszystkie pragnienia, wznosząc się do niej ukrytą ścieżką. „Potężnego siłą” – to świat wyższy, MI, wznoszący się w imię Elohim. „Nikt nie znika” – spośród tych „sześćdziesięciu riba”, które On wyprowadził mocą tego Imienia. I ponieważ nikt się nie znika spośród „sześćdziesięciu riba”, dlatego w każdym miejscu, gdzie mówi się, że Israel umarł, będąc ukaranym za swoje grzechy, później są oni zliczani, i żaden z tych „sześćdziesięciu riba” nie znika, aby wszystko było w jedności i podobieństwie – jak na górze, tak i na dole. I tak jak na górze nikt nie znika z liczby „sześćdziesiąt riba”, tak i nikt z tej liczby nie znika na dole.

Wyjaśnienie powiedzianego. „Od Wielkiego mocą” – wskazuje na Keter wyższych Aba we-Ima, rosz stopni tych mohin, to znaczy Binę Arich Anpina, która stała się Keterem dla Aba we-Ima. I tam wznoszą się wszystkie pragnienia, to znaczy wszystkie stopnie otrzymują od niej. I jednocześnie wznoszą się do niej (rosz) ukrytą ścieżką, ponieważ jest on właściwością „niepoznawalnego powietrza”, i „jud י” nie wychodzi z jego powietrza (awir אויר), jak powiedziano: „Ponieważ pragnie miłosierdzia (chafec chesed) On”[24]. I dlatego znajduje się on w pełnej doskonałości i nazywa się „awira dachja (czyste powietrze)”.

I chociaż stopień chasadim, nazywany „awir (powietrze)”, wychodzi ze świata niższego MA, to jednak znajduje się on w pełnej doskonałości, ponieważ to światło zstępuje od właściwości GaR Biny Arich Anpina, będącej właściwością rosz wszystkich stopni Aciluta: Aba we-Ima, ISZSuT i ZoN. I dlatego również stopień chasadim w niej uważany jest za właściwość „czystego powietrza (awira dachja)”, tak jak w GaR Biny Arich Anpina.

Jak powiedziano: „I Potężnego siłą” – to świat wyższy, właściwość MI, znajdująca się w Nukwie, i stamtąd wychodzi liczba „sześćdziesiąt riba”, ponieważ obłacza się na świat wyższy, to znaczy na wyższe Aba we-Imę. I dlatego powiedziano: „«Nikt nie znika» – spośród tych «sześćdziesięciu riba», które On wyprowadził mocą tego imienia” – ponieważ z tego imienia ona osiąga mohin liczby „sześćdziesiąt riba”. I powiedziano: „Tak jak na górze nikt nie znika z liczby «sześćdziesiąt riba», tak i nikt z tej liczby nie znika na dole”.

Po tym, jak Nukwa obłaczyła wyższe Aba we-Ima, „matka pożycza swoje szaty córce i wieńczy ją swoimi ozdobami”, i dlatego staje się ona całkowicie taka jak wyższe Aba we-Ima. I tak jak mohin wyższych Aba we-Ima stają się doskonałe, osiągając liczbę „sześćdziesiąt riba”, „nikt z nich nie znika”, tak samo Nukwa staje się doskonała dzięki tej liczbie, „nikt z nich nie znika”.

---

[1] Pisma, Tehilim, 8:4. „Gdy patrzę na Twoje niebiosa, dzieło Twoich palców, na księżyc i gwiazdy, któreś Ty ustanowił…”.[2] Pisma, Tehilim, 8:2. „Stwórco, nasz Wszechmogący, jak wspaniałe jest Twoje imię na całej ziemi! Ty, który wyniosłeś swoją chwałę ponad niebiosa”.
[3] Tora, Bereszit, 1:1. „Na początku stworzył Wszechmogący niebo i ziemię”.
[4] Tora, Szmot, 23:17. „Trzy razy w roku każdy mężczyzna spośród was stanie przed obliczem Władcy, Stwórcy”.
[5] Prorocy, Jehoszua, 3:11. „Oto Arka Przymierza Władcy całej ziemi przechodzi przed wami przez Jordan”.
[6] Zob. wyżej, p. 13.
[7] Zob. wyżej, p. 14.
[8] Zob. wyżej, p. 8.
[9] Pisma, Tehilim, 42:5. „Łzy moje były mi chlebem we dnie i w nocy, gdy mówiono do mnie każdego dnia: ‘Gdzie jest twój Wszechmogący?’”.
[10] Talmud Babiloński, traktat Megila, karta 18:1.
[11] Zob. wyżej, p. 11.
[12] Zob. p. 17, od słów: „Dlatego powiedziano: ‘I matka pożycza…’”.
[13] Prorocy, Jeszajahu, 40:26. „Podnieście oczy ku górze i zobaczcie: kto je stworzył? Ten, który wyprowadza ich zastępy według liczby, woła je po imieniu; dzięki Jego wielkiej mocy i Jego potędze żadna z nich nie zawodzi”.
[14] Litera „hej” (ה) na początku słowa – wskaźnik określoności, podobnie jak przedimek określony.
[15] Błogosławieństwo wypowiadane nad chlebem przed posiłkiem: „Błogosławiony jesteś, Władco, nasz Wszechmogący, Królu wszechświata, który wyprowadza chleb z ziemi”.
[16] Zob. p. 17.
[17] Zob. Zohar, parasza Truma, p. 771.
[18] Pisma, Tehilim, 19:2. „Niebiosa opowiadają chwałę Stwórcy, a dzieło Jego rąk głosi firmament”.
[19] Zob. wyżej, p. 19, pierwszy akapit.
[20] Tora, Bereszit, 15:5. „I wyprowadził go na zewnątrz, i powiedział: ‘Spójrz na niebo i policz gwiazdy, jeśli możesz je policzyć’. I powiedział do niego: ‘Tak liczne będzie twoje potomstwo’”.
[21] Zob. p. 14.
[22] Tora, Szmot, 31:2. „Oto powołałem imiennie Becalela, syna Uri, syna Chura, z plemienia Jehudy”.
[23] Zob. p. 19.
[24] Prorocy, Micha, 7:18. „Któż jest Stwórcą jak Ty, który przebacza winę i nie pamięta przestępstwa resztki swojego dziedzictwa? Nie trwa na zawsze w swoim gniewie, bo miłuje miłosierdzie”.