1) Sześćset trzynaście przykazań Tory nazywane są wskazówkami, jak również radami. Ponieważ w każdym pojęciu jest przygotowanie do poznania, „odwrotna strona”, i poznanie tego pojęcia, „przednia strona”. Podobnie do tego, jest w Torze i przykazaniach – pojęcia „uczynimy” i „usłyszymy”. Kiedy wykonują Torę i przykazania we właściwości „uczynimy”, zanim stają się godni „słyszeć”, nazywane są te przykazania sześćset trzynaście rad, przygotowaniem, „odwrotną stroną”. A kiedy stają się godni „usłyszeć”, staje się sześćset trzynaście przykazań „wskazówkami” (pkudin), od słowa „pikadon” (wkład). Ponieważ w każde przykazanie wkłada się światło poziomu, odpowiadające określonemu organowi z sześciuset trzynastu organów i wiążących żył duszy i ciała. W ten sposób, dzięki wykonaniu przykazań, on przyciąga do organu, odpowiadającemu jemu w duszy i w ciele światło, które odnosi się do tego organu i żyły. I to jest przednią stroną (panim) tych przykazań. Dlatego przednia strona przykazań nazywa się „wkład”.

Rabbi Szymon wyjaśnia czternaście przykazań, zawierających wszystkie sześćset trzynaście przykazań, tak samo jak i siedem dni początku stworzenia włącza w siebie siedem tysięcy lat. I dlatego on porównuje je z siedmioma dniami początku stworzenia i powiązuje każde z nich z dniem, który odnosi się do niego. I zgodnie z tym, ponieważ one włączają w siebie wszystkie sześćset trzynaście przykazań, to należy przykładać wysiłki i wykonywać je codziennie.

2) Przykazanie pierwsze – „lęku”, opartego na tym, że On wielki i panuje nad wszystkim. Ono jest wspólnością całej Tory i przykazań. Jest to poziom Aw’I de-Acilut, które oznaczone literą jud imienia AWA’Ja, właściwość „czyste powietrze”, które odnosi się do Ga’R de-bina. Wielki – wyższy Aba, w którym ukryta hochma stima A’A, czyli jud. „I panuje nad wszystkim” – wyższa Ima, napełnienie „waw-dalet” słowa jud. I ponieważ w nich ukryta hochma stima de-A’A, której do ukończenia naprawienia światy nie są godne otrzymać, to oni napełniają tylko światłem hasadim, które nazywane jest „czyste powietrze” (awira dahia). I z tego powodu nie ma w nich niczego, co by odnosiło się do otwartych wypowiedzi w Torze. Dlatego mówi się: „Na początku stworzył Stwórca” – to ma odniesienie do ukrytych wypowiedzi, w których nie jest wskazany wypowiadający je.

A drugi cytat: „I ziemia była pusta i chaotyczna, i ciemność była nad otchłanią, i duch Stwórcy” – oznacza karę dla tego, kto nie wykonuje przykazania lęku. I to – cztery rodzaje śmiertelnego wyroku: „pustkowie” nazywa się uduszeniem, „chaotyczna” – pobicie kamieniami, „ciemność” – spalenie, „duch” – odcięcie głowy.

3) Przykazanie drugie – „miłość”, od dwóch stron: od strony miłosierdzia (hesed), i od strony ostrego sądu (din). I również zawsze wprowadzać lęk w miłość, i nie oddzielać jednego od drugiego. Należy przenosić lęk od strony miłosierdzia, i również miłość od strony ostrego sądu. Jest to poziom ISZSu’T świata Acilut, Za’T (siedem niższych sfirot) biny, które również podzielone na Ga’R (trzy pierwsze sfiry), wyższe Aw’I i Za’T, ISZSu’T. I ono – skutek pierwszej wypowiedzi: „Niech będzie światło!” – czyli światło stworzone w pierwszym dniu sześciu dni początku stworzenia i Adam widział dzięki niemu od krawędzi świata i do krawędzi jego. I zobaczył Stwórca, że świat nie jest godny korzystać z niego, stanął i ukrył go dla sprawiedliwych w przyszłym świecie.

I powiedziano: „Niech będzie światło!” – w tym świecie, „I stało się światło” – w przyszłym świecie. Ponieważ na początku oddziaływanie ISZSu’T tym wielkim światłem sięgało tego świata. A następnie, dlatego żeby otworzyć miłość z dwóch stron, on stanął i ukrył go dla przyszłego świata, dla właściwości Aw’I de-ISZSu’T, umieszczonych od jego haze i wyżej, i nazywanych „przyszły świat”. I to światło więcej nie świeci w sfirot od haze ISZSu’T i niżej, które nazywane ISZSu’T de-ISZSu’T, czyli TaNH’I w nich, obłaczające się w Z’A. Ponieważ na skutek tego, że oni obłaczają się w Z’A, oni już nazywani właściwością „ten świat”.

4) Kiedy było ukryte światło dla przyszłego świata, objawił się surowy sąd, w drugim dniu początku stworzenia, na skutek wypowiedzi: „I będzie nieboskłon pośród wód, i będzie on oddzielać wody od wód”. Dlatego mówi się, że w drugim dniu była stworzona otchłań, czyli „surowy sąd”, dlatego żeby dać miejsce dla wykonania przykazania miłości z dwóch stron – również od strony surowego sądu, nawet w tym czasie, kiedy on zabiera duszę jego. Jak powiedziano: „I pokochaj Stwórcę swego całym sercem swoim, całą duszą swoją i całym swoim istnieniem”. I w tej właściwości miłości, której on stał się godny od strony miłosierdzia, nie będzie żadnego braku nawet w tym czasie, kiedy on zabiera duszę jego i całe jego istnienie.

Jednak ten ostry sąd objawia się tylko poniżej nieboskłonu, w niższych wodach, malchut, nukwie de-Z’A, w Rachel, umieszczonej od jego haze i niżej. I termin „od haze i niżej” w każdym parcufie wskazuje na właściwości w nim poniżej parsy, która nazywana „nieboskłon”, dzielący w nim pomiędzy wyższymi wodami i niższymi tak, że „od haze i niżej” w każdym parcufie – jest to właściwość „niższe wody” tegoż samego parcufa.

5) Przykazanie trzecie – „wiedzieć, że jest wielki Stwórca, sterujący światem”, i każdy dzień ustawiać jedność Jego w należyty sposób, w wyższych Wa’K i niższych Wa’K (sześciu końcach), które nazywane „wyższa jedność” i „niższa jedność”. Sześć słów cytatu „Szma Israel” są jednością wyższych Wa’K, a sześć słów cytatu „Błogosławione imię wielkości królestwa Jego na wieki” – jest to jedność niższych Wa’K.

Przecież po tym jak otworzyła się właściwość „lęk” wypowiedzią „Na początku stworzył Stwórca”, i właściwość miłości od strony miłosierdzia wypowiedzią „I stało się światło” (dla przyszłego świata, na skutek ukrycia jego dla przyszłego świata w pierwszym dniu początku stworzenia), i właściwość ostrego sądu w drugim dniu wypowiedzią „I będzie nieboskłon”, i powstało miejsce, żeby połączyć się z Nim w miłości z obu stron, i to jest tym, czego my życzymy, ponieważ bez tego nie wypełni się właściwość miłości – u nas jest siła ustawić tą jedność w doskonałości.

I jest to trzecie przykazanie, ustawione w trzecim dniu początku stworzenia, kiedy na skutek obudzenia z dołu dzięki „Torze, modlitwom i dobrym uczynkom”, które nazywane są wzniesienie Ma’N, my wznosimy właściwość „od haze i wyżej” Z’A świata Acilut w Aw’I de-ISZSu’T. I on otrzymuje od ich właściwości „I będzie światło” mochin, umieszczone od haze i wyżej ISZSu’T, czyli miłość od strony miłosierdzia (hesed). I właściwość tego światła nazywa się Wa’K de-Z’A, i to wyższe Wa’K (wyższe wody), umieszczone „od haze i wyżej”, właściwość „przyszły świat”, gdzie znajduje się światło pierwszego dnia. I to, co nazywa się tylko Wa’K wskazuje na brak (trzech pierwszych sfirot) HaBa’D, ponieważ dlatego, żeby otrzymać całkowicie całe światło, parcuf powinien być we wszystkich swoich dziesięciu kelim, które nazywane HaBa’D HaGa’T NeHI’M. I był wzniesiony nie cały parcuf Zo’N w Aw’I de-ISZSu’T, a tylko część od haze w nim i wyżej, HaBa’D HaGa’T, ponieważ nie mogli wznieść części od haze Zo’N i niżej z powodu ostrego sądu, działającego tam, który nazywany jest „niższe wody”.

I ponieważ było wzniesione tylko sześć kelim, od haze Z’A i wyżej, dlatego one otrzymują tylko sześć świateł tak, że sześć świateł HaGa’T NeH’I obłacza się w sześć kelim HaBa’D HaGa’T de-Z’A, i nie ma miejsca dla otrzymania trzech świateł HaBa’D z powodu braku NeH’I de-kelim od jego haze i niżej, które nie mogły wznieść się w Aw’I na skutek awijut i surowego sądu w nich. W ten sposób teraz łączą się tylko Wa’K de-Z’A, i jemu brakuje trzech wyższych świateł z powodu braku trzech niższych kelim. I tym sześciu światłom HaGa’T NeH’I odpowiada sześć słów cytatu „Szma Israel”. I oni (Wa’K de-Z’A) otrzymują napełnienie tylko „wyższej jedności”, czyli od właściwości „wyższe wody”, od haze i wyżej, i to mochin „miłości od strony tylko miłosierdzia (hesed)”.

6) Jednak należy przyprowadzić w te mochin de-Wa’K de-Z’A również i „lęk”, za pośrednictwem ukrycia światła, które odbyło się w miejscu od haze i niżej de-ISZSu’T, i nazywa się „susza” i „pustkowie”, ponieważ całe światło pozostało do haze i wyżej, a miejsce od haze i niżej stało się suche i puste od światła. I to – wielka litera „dalet” w słowie „ehad” (jeden), wskazująca na NeH’I twuny, które stały się „suszą” na skutek odejścia tego światła. I ta susza jest przyjmowana w nukwę de-Z’A od haze i niżej, która nazywa się Lea, które może wznieść się z nimi w Aw’I, będąc jego właściwością „od haze i wyżej”. Lecz mała nukwa, która nazywa się Rachel, nie może teraz wznieść się z Z’A w „wyższej jedności”, jest właściwością „niższe wody”, znajdujące się od haze i niżej, tam, gdzie panuje ostry sąd.

Ta „wyższa jedność” była stworzona wypowiedzią: „I zbiorą się wody w jedno miejsce i objawi się susza”, wypowiedzianymi w trzecim dniu początku stworzenia, kiedy zebrały się poziomy znajdujące się pod niebiosami „w jedno miejsce”, żeby być w doskonałości w Wa’K. „I objawi się susza” – żeby połączyć z tymi poziomami Z’A również i „dalet” słowa „ehad”, która nazywa się „sucha powierzchnia”, która jest przyjęta poprzez Lea, wielką nukwę Z’A, umieszczoną od haze i wyżej. I tym kończy się „wyższa jedność”, i to pierwsze „i dobrze”, powiedziane w trzecim dniu początku stworzenia.

7) I po tym jak połączyła się ta „sucha powierzchnia” z „wyższą jednością”, z Leą, nukwą Z’A, należy połączyć ją z dołu, czyli z Wa’K znajdującymi się z dołu. I to „błogosławione imię wielkości królestwa Jego na wieki”. Ponieważ po tym, jak ona przyciągnęła się, opuszczając się z miejsca od haze i wyżej Zo’N, razem z mochin sześciu słów wezwania „Szma Israel”, na jej miejsce z dołu, i połączyła się z jego NeH’I od haze i niżej w jeden parcuf, jak i wcześniej, to chociaż te NeH’I i nie mogą otrzymać wyższej jedności, przedstawiającej sobą właściwość „przyszłego świata” i „wyższe wody”, gdyż mają odniesienie do właściwości „od haze i niżej”, czyli niższe wody, jednak właściwość „sucha powierzchnia”, która włączyła się w te mochin, może opuścić się i być przyjętym również i poniżej haze Z’A, ponieważ osnowa jej od właściwości niższe wody, ISZSu’T, będącego miejscem wyjścia światła.

I dlatego należy przyciągnąć właściwość Lea razem z właściwością „sucha powierzchnia” w miejsce Rachel, stojącej od haze i niżej, i wtedy to, co było suchą powierzchnią, staje się ziemią, żeby dawać od niej płody i porodzenia i sadzić drzewa, za pośrednictwem niższej jedności wezwania „Błogosławione imię błogości królestwa Jego na wieki”, kiedy „ziemia” (arec) staje się doskonałym „życzeniem” (racion).

Ponieważ chociaż Z’A otrzymał mochin od haze jego i wyżej, i opuścił się na swoje miejsce, on nie mógł przekazać ich swojej nukwie Lei, ponieważ ona przyjęła właściwość „sucha powierzchnia” od twuna, niezdolnej otrzymywać żadnego światła, ponieważ siła ukrycia panuje w nich. Dlatego uważa się Lea wówczas podobną do miejsca pustkowia, które nie daje płodów. I dlatego w samym Z’A również nie było doskonałości, ponieważ doskonałość zahar – w przekazaniu jej nukwie. I ponieważ nie było komu przekazywać, jemu brakowało doskonałości.

I sens powiedzianego jest w tym, że całe ukrycie (światła) odbyło się w celu otworzenia właściwości doskonałej miłości z obu stron, również i od strony ostrego sądu. I ponieważ od haze i wyżej Z’A jest to właściwość „wyższe wody”, w których w ogóle nie ma „ostrego sądu”, to to ukrycie zawierało brak jak z jednej tak i z drugiej strony. Ponieważ już panowało tam ukrycie i sucha powierzchnia, lecz nie ma w niej wszystkiego niezbędnego, lecz brakowało ukończenia, czyli ostrego sądu, dającego miejsce otwarciu doskonałej miłości z obu stron, dopełniającego mochin ze wszystkich stron. I wtedy mochin wzrastają jeszcze bardziej niż w czasie, kiedy były tylko od strony miłosierdzia (hesed).

Jednak dopóki (miłość) nie otworzyła się w mochin właściwości ostrego sądu, właściwość „sucha powierzchnia”, znajdująca się w nukwie Lea, zawiera w sobie brak z obu stron. Dlatego dzięki temu, że my przyciągamy właściwość „sucha powierzchnia” w miejsce „od haze i niżej” Z’A – miejsce małej nukwy, Rachel, gdzie otwiera się surowy sąd, ponieważ ona jest właściwością „niższe wody”, to właśnie wtedy my możemy otworzyć właściwość doskonałej miłości z obu stron, i w ten sposób dopełniają się te mochin w całej pożądanej doskonałości, i wzrastają te mochin jeszcze bardziej, niż były one we właściwości „wyższe wody”, czyli we właściwości „miłości tylko do strony miłosierdzia” (hesed).

Dlatego „to, co było suchą powierzchnią” do tej pory, od haze i wyżej Z’A, w wyższej jedności, „stało się teraz”, przy opuszczeniu we właściwość od haze i niżej, niższą jednością w miejscu ostrego sądu – właściwością „ziemia” i miejscem osiedlenia, dlatego żeby „dawać płody i porodzenia i sadzić drzewa” jak należy. Ponieważ stała się jedną miłość z dwóch stron, odtąd i dalej powiedziano: „I wyhoduje ziemia zieleń”, ponieważ ona naprawiła się, żeby dawać płody i porodzenia jak należy. I dlatego nazywa się „niższą jednością”, ponieważ ona – jedność, właśnie w niższych wodach. I to drugie „i – dobrze” trzeciego dnia, co wypowiedziano w cytacie „I wyhoduje ziemia zieleń” w działaniu stworzenia tworzenia. Ponieważ teraz nukwa otrzymuje wszystkie mochin Wa’K będące w wyższej jedności. Ponieważ one nie mogły dopełnić się inaczej jak w miejscu niższej nukwy. A niższy, dopełniający wyższego, otrzymuje całą tą miarę, którą on dopełnił w nim. I te Wa’K wskazane w wezwaniu „Błogosławione imię wielkości królestwa Jego na wieki”.

8) Czwarte przykazanie – „widzieć, że Stwórca (AWA’Ja) jest Panem (Elokim)”, czyli włączyć imię Elokim, nukwę Z’A, w imię AWA’Ja, Z’A, poznać, że oni jedno całe, i nie ma w nich podziału. I to – wypowiedź „I będą światła na nieboskłonie”, co wypowiedziano w czwartym dniu początku stworzenia, ponieważ połączyli się tu nukwa Z’A i Z’A w jedno imię „światła”, i to wskazuje na to, że nie ma pomiędzy nimi podziału, ponieważ obydwoje są równi według godności.

Po tym, jak zeszło Wa’K w nukwę w postaci „wyższej jedności” wezwanie „Błogosławione imię wielkości królestwa Jego na wieki” w trzecim dniu początku stworzenia, na skutek wypowiedzi: „I wyrości ziemia zieleń”, należy teraz przyciągnąć do niej Ga’R, żeby ona była „panim be panim” z Z’A na równym poziomie, bez różnicy pomiędzy nimi w godności, tak samo jak i słowo światła wskazuje na nich obydwoje razem. To oznacza, że Stwórca, AWA’Ja jest panem Elokim.

I istota tej jedności już była wyjaśniona w trzecim przykazaniu, w którym były przyciągnięte tylko Wa’K, ponieważ wzniosły się w Aw’I tylko sfirot „od haze i wyżej”, Z’A razem z Lea, czyli tylko sześć kelim HaGa’T HaBa’D de-Z’A. Ponieważ z powodu ostrego sądu, działającego w sfirot od haze Z’A i niżej, oni nie mogli wznieść się w Aw’I, które są czyste bez żadnego sądu. I ponieważ w Z’A tylko sześć kelim, on otrzymuje tylko sześć świateł, HaGa’T NeH’I, a trzy światła HaBa’D pozostały na zewnątrz, gdyż nie było kelim dla ich otrzymywania.

Ponieważ kolejność wejścia świateł taka, że niższe przychodzą na początku. I dlatego trzy wyższe pozostały na zewnątrz. I ponieważ Z’A był Wa’K bez Ga’R, nukwa również nie otrzymała więcej niż on.

Jednak teraz, po tym jak stały się jednością z Rachel, umieszczoną od haze i niżej Z’A – to, co było suchą powierzchnią, stało się ziemią dającą płody i porodzenia, właśnie z powodu ostrego sądu, działającego od haze Z’A i niżej, który dopełnił miłość z dwóch stron. I zostało otwarte, że ten surowy sąd, który jest u Rachel, jest godnością większą, niż wielka czystość od haze Z’A i wyżej. Ponieważ od haze i wyżej Z’A nie mogą być mochin przyjęte w wyższą nukwę, z powodu właściwości „sucha powierzchnia”. A teraz, dzięki surowemu sądowi, stała się sucha powierzchnia ziemią dającą płody.

I dlatego obrócił się surowy sąd w doskonałe światło. Lecz nazwane ono „czarnym światłem” – światłem, które istnieje tylko dzięki sile „ciemności”, czyli surowego sądu. W ten sposób, zostaje wyjaśnione, że nie ma teraz żadnej różnicy pomiędzy właściwością „od haze i wyżej Z’A, i od haze i niżej”, ponieważ cała różnica była tylko z powodu surowego sądu, otwierającego się w Rachel, a teraz obrócił się sąd w doskonałe światło.

I dlatego może teraz wznieść się w Aw’I cały parcuf Z’A i nukwy – również i kelim od haze Z’A i niżej, które nazywane są „czarne światło”. Ponieważ czarne światło w białym świetle jest jednym całym bez rozróżnienia pomiędzy nimi. Co więcej, „czarne światło” nadaje większą siłę mochin, niż wtedy, kiedy one były „białym światłem”, znajdującym się powyżej haze. I ponieważ wzniosło się w Aw’I wszystkie dziesięć kelim parcufa Zo’N, on może otrzymać teraz również i światła HaBa’D, których brakowało jemu, które nazywane są światłem „panim”. I tak samo nukwa Rachel, która wywołała wszystko to w Z’A, otrzymuje od Z’A te mochin de-panim i stają się Z’A i nukwa panim be panim, na równym poziomie. Jak powiedziano: „I będą światła”. I została wyjaśniona kolejność ustawienia jedności Ga’R de-Zo’N w czwartym dniu początku stworzenia.

I nie należy pytać: „Przecież w czwartym dniu było zmniejszenie luny – więc jak mówi się tu, że jest to jedność panim be panim z Z’A?”, ponieważ stworzenie światów oddzielne, i włożenie oddzielne, i nie należy równać jednego z drugim.

9) Nie należy pytać: „Dlaczego podzieliły się mochin de-Z’A na dwa dni, trzeci dzień – Wa’K de-mochin, i czwarty dzień – Ga’R de-mochin. I dlaczego obydwoje oni nie byli w jednym dniu?” Ponieważ na początku nie mogli wznieść się w Aw’I tylko „od haze i wyżej Z’A”, gdyż sfirot „od haze i niżej” były właściwością „surowy sąd”. I dzięki przyciągnięciu mochin de-Wa’K we właściwości „od haze i wyżej”, przyciągnęły się mochin de-Wa’K również we właściwość „od haze i niżej” w postaci „niższej jedności”. I obrócił się surowy sąd „czarnym światłem” w trzecim dniu.

A po tym, jak to ukończyło się, była możliwość w czwartym dniu wznieść również właściwość od haze i niżej Z’A, ponieważ po tym, jak obrócił się surowy sąd w „czarne światło”, mogą również kelim od haze i niżej wznieść się, ponieważ „czarne światło” i białe światło jest jednym całym, bez żadnej różnicy. I ponieważ wzniosły się również kelim NeH’I, umieszczone od haze i niżej, były przyciągnięte do nich również i Ga’R. W ten sposób, nie było możliwym przyciągnąć ich jednocześnie, ponieważ zanim surowy sąd przeobraził się stając się światłem, nie było możliwym wznieść w Aw’I właściwości „od haze Z’A i niżej”, a tylko właściwości „od haze Z’A i wyżej” razem z Lea, otrzymujące tylko Wa’K. I po ukończeniu Wa’K należy po raz drugi wznieść również i właściwość „od haze Z’A i niżej” razem z Rachel. I wtedy oni otrzymują Ga’R.

Również jest różnica pomiędzy mochin de-Wa’K i mochin de-Ga’R w stosunku do wzniesienia Zo’N w Aw’I, ponieważ mochin de-Wa’K Zo’N nie mogą wznieść się same, lecz ISZSu’T wznosi je do siebie. Lecz mochin de-Ga’R Zo’N wznoszą się same i nie potrzebują tego, żeby ISZSu’T wzniósł je. Ponieważ wyższy i niższy różni się swoją godnością, i dlatego, kiedy niższy nie jest na tyle czysty jak wyższy, to on i uważa się za niższego. Dlatego trudno określić, jak niższy może wznieść się do wyższego – kto może zlikwidować różnicę pomiędzy nimi na tyle, że niższy równa się z wyższym i wznosi się do niego. Ponieważ niezbędnym warunkiem jest to, żeby niższy wznoszący się do wyższego był równy jemu.

I to jest wyjaśnione w pytaniu podobieństwa właściwości sądu z właściwością miłosierdzia. Kiedy malchut wzniosła się w miejsce biny, to podzieliły się wszystkie poziomy na dwie części: G’E i AHa’P lub MI i ELE, ponieważ dziesięć sfirot nazywane G’E AHa’P, i jest to KaHa’B Zo’N. I to – pięć liter imienia Elokim. I ponieważ malchut wzniosła się w miejsce biny, to ustawia się niższa hej de-AWA’Ja w miejscu ziwuga nikwej ejnaim. I to kropka, niższa hej, malchut, wznosi się, żeby stać się myślą, biną, ponieważ ona wzniosła się w jej miejsce, i był dokonany ziwug de-rosz w nikwej ejnaim, tam, gdzie kończy się rosz. A trzy sfiry AHa’P spadły z rosz na poziom pod nim, i uważa się, że w rosz pozostały tylko dwa kelim – G’E, które nazywane MI, ze światłami nefesz ruach, a trzy kelim AHa’P, które nazywane ELE, wyszyły, spadając na poziom pod nim.

I główna różnica, różniąca parcuf ISZSu’T – że jest w nim tylko Wa’K świateł w G’E kelim, nazwany dlatego imieniem MI. I AHa’P jego, czyli trzy litery ELE, spadły na poziom pod nim, czyli w trzy światy BE’A. I kiedy chcemy przyciągnąć mochin gadlut w Zo’N, kiedy one są pełnym parcufem dziesięciu sfirot, które same dzielą się na Ga’R i Wa’K de-Ga’R, czyli na Ga’R de-gadlut i Wa’K de-gadlut. I dlatego potrzebne są dwa ibury – dwa wzniesienia Ma’N, ponieważ na początku wznoszą się Ma’N w Zo’N do doskonałego poziomu, i znajdują się mochin od A’B-Sa’G de-A’K w ISZSu’T. Dzięki tym mochin ponownie wychodzi kropka z myśli i przychodzi na swoje miejsce w malchut. Czyli niższa hej opuszcza się z N’E w pe, i dokonany ziwug w pe, jak i do połączenia, i dzięki temu ponownie wznoszą się do niej trzy kelim AHa’P, ELE, łącząc się z jej poziomem. I ponieważ wzniosło się u niej pięć liter Elokim, pięć kelim w rosz, ona osiąga Ga’R świateł, i dopełniają się ISZSu’T poprzez dziesięć świateł i dziesięć kelim.

Jednak, kiedy ISZSu’T wznoszą do siebie trzy litery ELE dla dopełnienia ich, wznoszą się razem z nimi i Zo’N. Ponieważ wyższy, opuszczający się na miejsce niższego, staje się jak on. I tak jak trzy litery ELE spadły wcześniej w Zo’N, one stały się tym samym, podobnie jednym poziomem z Zo’N. Dlatego teraz, wówczas jak ISZSu’T ponownie wznoszą trzy litery ELE do siebie, wychodzą razem z nimi również i Zo’N w ISZSu’T, ponieważ one zlane jeden z drugim na jednym poziomie. I ponieważ Zo’N wzniosły się razem z ELE w ISZSu’T, one otrzymują tam mochin de-ISZSu’T.

W ten sposób zostało wyjaśnione, jak ISZSu’T wznosi Zo’N w mochin de-Wa’K, razem ze swoimi literami ELE. I bez tego Zo’N nie mogliby wznieść się sami: przecież każdy, kto poniżej drugiego, jest bardziej gruby niż on. Jak więc będzie mógł wznieść się do niego? I na skutek tego wzniesienia ustawiła się jedność wezwania „Szma” w trzecim dniu wypowiedzią: „I zbiorą się wody w jedno miejsce”, i również – niższa jedność w wezwaniu „Błogosławione imię wielkości królestwa Jego na wieki”. Ponieważ cienkie mochin, które otrzymały ISZSu’T, one przyciągnęły do siebie trzy swoje litery ELE, razem z którymi wzniosły się Zo’N, otrzymując tam w swoje połączenie z ISZSu’T mochin de-Wa’K, ponieważ u nich jest tylko sześć kelim. W ten sposób, cała ta jedność jest głównie właściwością ISZSu’T, ponieważ oni otrzymują te mochin i oni wznoszą do siebie Zo’N.

Jednak po tym, jak Zo’N sięgnęły mochin de-Wa’K i przyszli na swoje miejsce, to dzięki niższej jedności przyciągnęli mochin de-Wa’K również i do swojej nukwy od haze i niżej, kiedy ostry sąd obrócił się w światło. I wtedy Zo’N mogą sami wznieść się w Ma’N dlatego, żeby osiągnąć mochin de-Ga’R, i nie potrzebują ELE ISZSu’T dla swojego wzniesienia. I to dlatego, że oni zrównali się jedno z drugim. Ponieważ teraz zniknęła różnica pomiędzy ISZSu’T i Zo’N. Ponieważ wszystko, w czym Zo’N były grubsze, i w czym sąd był większy, niż w ISZSu’T, absolutnie wszystko wchłonięte teraz wewnątrz tak, że nawet surowy sąd obrócił się w „czarne światło” de-Zo’N, uważane teraz jako białe światło ISZSu’T.

I dlatego wznoszą się Zo’N w ISZSu’T, ponieważ teraz oni – jedno całe. I otrzymują tam Ga’R de-mochin de-gadlut. W ten sposób dla otrzymania Ga’R Zo’N mogą wznieść się sami, bez pomocy ISZSu’T. Dlatego uważa się jedność Ga’R oddzielnym dniem, ponieważ w nim istnieje wielka różnica od jedności Wa’K, jak od strony kelim de-Zo’N, ponieważ do mochin de-Wa’K wznosi się tylko połowa parcufa od haze i wyżej, tak i od strony wzniesienia, ponieważ do mochin Wa’K mochin nie mogą wznieść się samodzielnie. I te dwa rodzaje wzniesienia nazywane są: „Pierwszy ibur – wzniesienie w Wa’K, drugi ibur – w Ga’R”. I one istnieją na wszystkich poziomach, czyli nie jest możliwym przedłużyć żadnego poziomu w sposób inny jak na dwa razy. I pamiętaj o tym, ponieważ jest to kluczowy moment.

10) Piąte przykazanie zawiera trzy przykazania:

1. zajmować się Torą,
2. płodzić się i rozmnażać,
3. dokonać obrzezania w ósmym dniu.

I to wypowiedź piątego dnia początku stworzenia: „I zaroją się wody rojeniem istot żywych, i ptaki niech latają nad ziemią”. Ponieważ za pomocą czterech przykazań, o których mówiło się do tej pory, kończy się naprawienie Acilut, aż do mochin Ga’R de-Zo’N panim be panim. I za pomocą pierwszego przykazania, strachu wielkości – ponieważ On wielki i panuje nad wszystkim, było dokonane naprawienie wyższych Aw’I pierwszą wypowiedzią w Torze: „Na początku stworzył”.

I wyjaśnienie kary w drugim cytacie: „I ziemia była chaotyczna” polega na tym, że za pomocą drugiego przykazania, miłości od strony miłosierdzia (hesed), było dokonane naprawienie ISZSu’T de-Acilut wypowiedzią pierwszego dnia początku stworzenia: „I będzie światło”. I to – światło, które było stworzone w szóstym dniu początku stworzenia, dzięki któremu Adam widział od krawędzi świata do krawędzi. A za pomocą trzeciego przykazania – wezwania „Szma” i wezwania „Błogosławione imię wielkości królestwa Jego na wieki”, ustawieniem wyższej jedności „Szma”, były przyciągnięte mochin de-Wa’K do Z’A i Lei, dzięki ich wzniesieniu w ISZSu’T. I to – sześć słów wezwania „Szma Israel”.

I tak samo wchodzą w niego ukryte światła, jak powiedziano: „I stało się światło” – dla przyszłego świata de-ISZSu’T, a nie dla tego świata de-ISZSu’T, ponieważ on był ukryty od właściwości od haze i niżej „de-ISZSu’T”, i powstała tam sucha powierzchnia. I to przyciąganie odbywa się za pomocą wielkiej litery „dalet” w słowie „ehad” (jeden). I ona przyjęta poprzez Leję, ponieważ takie jest prawo, że jakiekolwiek braki lub przeszkody, znajdują się nie w zahar, a w nukwie tego parcufa.

A za pomocą niższej jedności wezwania: „Błogosławione imię wielkości królestwa Jego na wieki”, otrzymuje podsłodzenie surowy sąd, właściwość od haze i niżej Z’A, wychodzący od wypowiedzi drugiego dnia początku stworzenia: „I będzie nieboskłon pośród wód”, którym stworzona jest otchłań, piekło, surowy sąd, miejsce którego od haze Z’A i niżej. Jednak – jest to w nukwie Rachel, a nie w zahar de-Z’A, i to podsłodzenie czyni się za pomocą przykazania miłości, które jest ustawione z dwóch stron, nawet jeżeli on zabiera duszę twoją. I dlatego powinniśmy przyjąć na siebie duchową ofiarę w „dalet” słowa „ehad” (jeden), jeszcze do niższej jedności, żeby wypełnić właściwość miłości z dwóch stron za pomocą przyciągnięcia mochin w miejsce Rachel, ponieważ wtedy przyciągane są niższe Wa’K tych mochin do Rachel, poprzez sześć słów wezwania: „Błogosławione imię wielkości królestwa Jego na wieki”, i surowy sąd przeobraża się, stając się światłem, które nazywa się „czarne światło”.

Wyższa jedność – jest to wypowiedź: „I zbiorą się wody w jedno miejsce, i pojawi się sucha powierzchnia”, czyli pierwsze: „I – dobrze”, wypowiedziane w trzecim dniu początku stworzenia.

Niższa jedność – jest to wypowiedź: „I wyhoduje ziemia zieleń”, czyli drugie: „I – dobrze”, wypowiedziane w trzecim dniu początku stworzenia. A za pomocą czwartego przykazania – „Wiedzieć, że Stwórca (AWA’Ja) jest Panem (Elokim)”, żeby w całości zrównać nukwę Rachel z Z’A bez żadnej różnicy w czymkolwiek, za pośrednictwem dopełnienia miłości z dwóch stron taką doskonałością, że surowy sąd przeobrazi się, stając się światłem. I „czarne światło” w „białe światło” – nie ma w nich różnicy.

Ponieważ na skutek dopełnienia miłości z dwóch stron „czarne światło” staje się jeszcze ważniejsze od białego. I dzięki temu, że łączą się Rachel i Z’A prawdziwie w jedno całe, i teraz oni mogą obydwoje wznieść się w ISZSu’T własnymi siłami.

Ponieważ na skutek tego Zo’N całkowicie równają się z ISZSu’T, ponieważ to, w czym Zo’N grubsze od niego, nie jest brakiem, a zaletą i przewagą nad nimi. I dlatego otrzymują Zo’N od ISZSu’T również mochin de-Ga’R, stając się z Zo’N na równym poziomie w całkowitej jedności panim be panim. I jest to wypowiedź czwartego dnia początku stworzenia: „I będą światła na nieboskłonie”, kiedy nukwa Rachel i Z’A włączone obydwoje w równej mierze w jedną nazwę „światło”, co i oznacza, że „Stwórca (AWA’Ja) jest Panem (Elokim)”. W ten sposób, teraz dzięki tym czterem przykazaniom, już zostały dokonane wszystkie naprawienia Acilut do stanu Zo’N panim be panim na równym poziomie. I teraz ponownie należy dokonać ziwug Zo’N za pomocą wzniesienia Ma’N i dobrych uczynków, dlatego żeby zeszły do nas mochin od nich. I są to trzy rodzaje mochin: NaRa’N de-katnut, NaRa’N pierwszego gadluta i NaRa’N drugiego gadluta. I oni schodzą do nas dzięki reszcie przykazań.

NaRa’N de-katnut jest ustawiony w piątym dniu początku stworzenia wypowiedzią: „I zaroją się wody rojeniem istot żywych”. I dopełnienie tego katnuta odbywa się w szóstym dniu. I tak samo Ga’R i Wa’K pierwszego gadluta i Wa’K drugiego gadluta odbywa się w szóstym dniu początku stworzenia. A Ga’R drugiego gadluta – w dniu Szabatu.

11) I to trzy przykazania zawierające się w piątym przykazaniu:

1. zajmować się Torą, pracować nad nią każdego dnia, i dzięki temu on nabywa od Zo’N nefesz ze świętości.
2. płodzić się i rozmnażać, i za pomocą tego on nabywa od ziwuga Zo’N ruach świętości.
3. dokonać obrzezania na ósmy dzień, oddalając stąd skrajną część ciała, i dzięki temu on nabywa od ziwuga Zo’N właściwość neszama (odcinać nieczystość, zepsute części).

I wszystkie te NaRa’N (nefesz, ruach, neszama) – jest to tylko NaRa’N kantuta, i to – wypowiedź piątego dnia początku stworzenia: „I zaroją się wody rojeniem istot żywych, i ptaki niech latają nad ziemią po nieboskłonie”. Ponieważ „istoty żywe” – jest to nefesz, „i ptaki latają” – ruach, „po nieboskłonie” – neszama.

I nie należy pytać dlaczego, kiedy mówi się Zo’N, nie mówi się o przyciąganiu NaRa’N katnuta, a kiedy mówi się o mochin, odnoszących się do nas, należy przyciągnąć NaRa’N katnuta?

Ponieważ u Zo’N nigdy nie ma braku w katnut, gdyż to jest ustawione od strony samego Stworzyciela. I dlatego przyciąganie zaczyna z Wa’K gadluta za pośrednictwem wzniesienia „Szma”. Jednak nam należy naprawić wszystko samodzielnie, przecież w nowourodzonym człowieku jest tylko nefesz (ożywiająca siła) od strony „czystego zwierzęcia”, i nie ma u niego nawet nefesz świętości od strony „ofanim”. I dlatego nam zawsze należy rozpoczynać z „nefesz” katnuta.

I zostały wyjaśnione trzy przykazania zawarte w piątym przykazaniu. Piąte – zajmować się Torą dla naprawienia nefesz katnuta. Szóste – płodzić się i rozmnażać się dla naprawienia ruach kantuta. Siódme – dokonać obrzezanie i oddzielić od siebie skrajną część ciała dla naprawienia neszama katnuta. I wszystkie one mają odniesienie do piątego dnia.

12) Ósme przykazanie – „Kochać przybysza, który ma zamiar dokonać obrzezania i wyjść pod okrycie skrzydeł Szhiny”, dlatego żeby przyciągnąć stąd nefesz przybysza od świętej Szhiny. Ponieważ za pomocą tego my przyciągamy do siebie neszama od (guf) drzewa życia, i jest to ukończeniem naszego katnuta. I to wypowiedź szóstego dnia początku stworzenia: „I urodzi ziemia istoty żywe według rodzaju jego”. Każdemu – odpowiadające jemu.

13) Dziewiąte przykazanie – „Miłosiernie odnosić się do biednego i dawać jemu pokarm wedle życzenia serca”. I za pomocą tego my wywołujemy z góry połączenie właściwości sądu z właściwością miłosierdzia. Ponieważ przy wzajemnym oddziaływaniu biny z malchut niższa hej zostaje ustawiona w nikwej ejnaim, i bina na skutek tego powraca do właściwości MI, czyli G’E ze światłem nefesz ruach, a jej litery ELE opuszczają się w Zo’N. I tak samo Zo’N powracają do G’E ze światłami nefesz ruach, i ich litery ELE opuszczają się w BE’A – w odpowiadające im NaRa’N umieszczone w BE’A. I my otrzymujemy od Zo’N światła Wa’K gadluta. I to dokonywane wypowiedzią: „Stworzymy człowieka”, szóstego dnia początku stworzenia. Ponieważ bina powiedziała: „Stworzymy (naase)” – połączyła się z działaniem (Asia), czyli malchut, dlatego żeby urodzić Wa’K dla Adama.

14) Dziesiąte przykazanie – „Nałożenie tfilin i dopełnienie siebie w wyższym obrazie”. Za pomocą tego my doprowadzamy do powrotu wielkości z góry, kiedy niższa hej ponownie opuszcza się z nikwej ejnaim w pe, i litery ELE ponownie powracają na swój poziom. I kiedy Zo’N wznoszą swoje litery ELE z BE’A na ich poziom w Acilut, to i nasze NaRa’N wznoszą się razem z nimi. I wtedy my otrzymujemy od Zo’N Ga’R pierwszego gadluta, określone jako „mochin de-neszama”, odnoszące się do pierwszego gadluta.

I to – powiedziane w szóstym dniu początku stworzenia: „I stworzył Stwórca (Elokim) człowieka według obrazu (CeLe’M) Jego”. Ponieważ te mochin Ga’R de-gadlut przyciągane za pośrednictwem CeLe’M ISZSu’T, który nazywa się Elokim, i to HaBa’D: mem de-CeLe’M jest to hochma, wyższe Aw’I. Lamed de-CeLe’M – bina, ISZSu’T. Cadik de-CeLe’M – daat, Zo’N.

I to cztery cytaty, które znajdują się w tfilinie:

1. „Oświęć” – mem de-CeLe’M.
2. „I będzie, kiedy przyprowadzi on ciebie” – lamed de-CeLe’M.
3. „Szma” – właściwość hesed w cadi de-CeLe’M.
4. „I będzie, jeżeli posłuchacie” – właściwość gwura w cadi de-CeLe’M

I to cztery mochin Z’A znajdujące się w czterech cytatach tfilin na głowę.

Cztery cytaty tfilin na rękę, są to te cztery mochin, które otrzymuje nukwa Z’A, Rachel. I dlatego słowo CeLe’M dwa razy wypowiada się w cytacie: „I stworzy Stwórca człowieka według obrazu (CeLe’M) Jego, według obrazu (CeLe’M) Stwórca, stworzył On ich”. Ponieważ „Według obrazu (CeLe’M)” – wskazuje na tfilin głowy, czyli CeLe’M Z’A. A „Według obrazu (CeLe’M) Stwórca” wskazuje na tfilin ręki, czyli CeLe’M nukwy. W ten sposób, dopełniają się u człowieka NaRa’N pierwszego gadluta – nefesz ruach pierwszego gadluta – za pośrednictwem przykazania „Miłosiernie odnosić się do biednego”, a Ga’R de-neszama haja jechida pierwszego gadluta – za pośrednictwem przykazania nałożenia tfilin.

15) Dwunaste przykazanie – „Przynoszenie pierwszych płodów drzewa”. Za pośrednictwem tego przykazania stają się godni otrzymać światło ruach od właściwości światła haja, odchodzącego od Aw’I. Ponieważ pierwsze płody – od słowa pierworodny. I Aw’I oznaczają pierworodność, początek, jak już było wyjaśnione w artykule o pierwszym przykazaniu. I ponieważ to ma odniesienie do drzewa, pierwsze plony drzewa, dlatego oni są właściwością ruach. Ponieważ drzewo ma odniesienie do poziomu roślinnego, który nazywa się ruach. Ponieważ poziomy nieżywy, roślinny, zwierzęcy, mówiący, odpowiadają NaRaNHa’J: nieżywy – nefesz, roślinny – ruach, zwierzęcy – neszama, mówiący – haja i jechida. Jak powiedziano: „I każde drzewo, dające płody z nasieniem”. Powiedziano: „Od płodów drzewa”, i powiedziano: „Każda dziesięcina ziemi… od płodów drzewa – należy do Stwórcy”. Tak samo, jak tam pierwsze płody od wszystkich płodonośnych drzew, tak samo i tu mówi się o pierwszych płodach. Ponieważ powiedziane: „Należy do Stwórcy” – wyjaśnia się cytatem: „Wszystko, co przeznaczone dla Mnie, wam zakazano jeść”.

16) Trzynaste przykazanie – „Dokonywać wykupu syna”, wzmacniając jego więź z życiem i osłabiając anioła śmierci, o którym powiedziano: „Bardzo – ten anioł śmierci”. Dzięki temu on staje się godny neszama światła haja. Zgodnie z porządkiem on powinien stać się godnym za pośrednictwem tego przykazania haja światła haja. Ponieważ poziom mówiący jest to światło haja. I po tym jak stał się godny za pomocą płodów ziemi i płodów drzewa nefesz ruach, ponieważ one mają odniesienie do nieżywego i roślinnego, on powinien stać się godnym za pomocą pierworodnego zwierzęcia właściwości „neszama światła haja”, ponieważ on ma odniesienie do poziomu „zwierzęcy”. A za pomocą pierworodnego człowieka – właściwości haja de-haja, gdyż on ma odniesienie do poziomu mówiący.

Jednak wykup pierworodnego nie likwiduje w całości anioła śmierci, a tylko osłabia go. Ponieważ dzięki darowaniu Tory on staje się całkowicie wolny od anioła śmierci. A następnie na skutek grzechu „złotego cielca”, ta praca była zabrana od pierworodnych Izraela i przekazana dla Koenów. Ponieważ nieczystość węża, na skutek „grzechu drzewa poznania”, który doprowadził do pojawienia się anioła śmierci w świecie, ponownie obudziła się w Izraelu z powodu „złotego cielca”.

I dla naprawienia pierworodnych Izraela dane przykazanie „wykupić pierworodnego” za pięć „sela” (srebrna moneta), odpowiadająca naprawieniu dziesięciu sfirot, przedstawiających sobą pięć sfirot KaHa’B Zo’N. Ponieważ pierworodny sięga sfirot keter hochma, czyli wyższych Aw’I, które nazywane są początek. I za pomocą tego naprawienia „pięć sela” my ponownie wiążemy pierworodnego z wyższym życiem i osłabiamy anioła śmierci, żeby on nie mógł panować nad nim. Jednak nie likwidujemy jego w całości, tak jak był on wolny od anioła śmierci do grzechu od „złotego cielca”, i dlatego przykazanie „wykup pierworodnego” nie wystarczające do tego, żeby przyciągnąć właściwość haja światła haja. Ponieważ naprawienie jego i cały porządek jego – dla zlikwidowania anioła śmierci, jak to było podczas daru Tory przed grzechem złotego cielca. A to – tylko poziom poniżej, czyli poziom neszama światła neszama od wyższych Aw’I i nie więcej.

Powiedziano w szóstym dniu początku stworzenia: „I zobaczył Stwórca wszystko, co stworzył, i bardzo dobrze”. „Dobrze” – jest to anioł życia, „Bardzo” – anioł śmierci. Ponieważ anioł śmierci otrzymał w tym czasie podsłodzenie i był jeszcze bardziej ważny niż anioł życia. Jednak teraz w ciągu sześciu tysięcy lat on nie sięga tego wielkiego podsłodzenia, i powiedziano to tylko w stosunku do końcowego naprawienia. Wtedy jak za pośrednictwem wykupu pierworodnego, co doprowadza do osłabienia jego, nie więcej, on staje się godny dzięki wykupowi pierworodnego właściwości neszama de-haja, Wa’K de-haja.

17) Czternaste przykazanie – „Chronić dzień Szabatu” i „wzmacniać więź tego dnia ze świętością”. Za pomocą tych dwóch przykazań stają się godni haja de-haja w dniu Szabatu. Jak powiedziano: „Błogosławi Stwórca dzień Szabatu i oświęci go”. Ponieważ na skutek ochrony soboty, żeby nie naruszać jej, stają się godni błogosławieństwa, a na skutek oświęcenia soboty, poprzez nasłodzenia soboty, stają się godni świętości. I światło haja jest świętością, ponieważ wyższe Aw’I nazywane są świętość, i w czasie „mochin (wieczornej modlitwy)” soboty przyciągane Wa’K światła jechida. Jednak Ga’R de-jechida nie można przyciągnąć w ciągu sześciu tysięcy lat, a tylko po ukończeniu naprawienia.

38) Przyszła litera א alef, ale nie weszła, by stanąć przed Stwórcą. Powiedział jej Stwórca: „Dlaczego nie wchodzisz do mnie jak reszta liter?” Odpowiedziała Jemu: „Dlatego że widziałam, iż wszystkie litery wyszły od Ciebie bez pożądanej odpowiedzi. I oprócz tego widziałam, jak Ty dałeś literze ב bet ten wielki prezent. A przecież nie może Król Wszechświata zabrać z powrotem swojego prezentu i przekazać innemu!” Odpowiedział jej Stwórca: „Chociaż z literą ב bet stworzę świat, lecz ty będziesz stać w czołówce wszystkich liter i nie będzie we Mnie jedności, jak tylko poprzez ciebie, od ciebie zawsze rozpoczynać się będzie odliczanie wszystkiego i wszystkie działania tego świata, a cała jedność wyłącznie w tobie.”

Jak już wiemy – wszystkie pytania liter jest to „aliat Ma’N” – prośba każdej z nich, modlitwa, wzniesienie życzenia litery do Stwórcy. A odpowiedzi Stwórcy na ich pytania – jest to „jeridat Ma’D” (odpowiedź Stwórcy), zejście z góry światła, siły, dostatku, zgodnie z prośbą. Wielka doskonałość, która jest w literze alef, przychodzi do niej nie od prośby z dołu o duchowe wzniesienie, naprawienie, a od zejścia siły z góry, świata duchowo wznoszącego tego, kto znajduje się z dołu.

Dlatego litera א alef od początku do końca naprawienia nigdy nie pobudza wzniesienie swej prośby do góry, podobnie do innych liter, właściwościami których odbywa się naprawienie w ciągu 6.000 lat. I wtedy kiedy zejdzie wyższe światło, dające siłę dla duchowego wzrostu, budzi się litera א alef, co odbędzie się w końcu naprawienia. Przyczyna tego, że litera א alef nie wznosi swojej prośby, Ma’N do góry, do Stwórcy, jest w tym, że ona widziała jak wszystkie litery prosiły, lecz bezskutecznie, dlatego że naprzeciwko właściwości każdej litery znajdowała się przeciwna właściwość w systemie nieczystych sił. Dlatego też litera א alef postanowiła, że nie jest lepsza od reszty liter, że również naprzeciwko niej jest odpowiednia nieczysta siła.

Również nie wznosiła ona swojej prośby, Ma’N do Stwórcy, ponieważ już widziała, że Stwórca postanowił stworzyć świat właściwością litery bet, miłosierdziem. I dlatego, że nie miała zwątpienia, iż nie może być po tym jakiejś zmiany w postanowieniach Stwórcy, postanowiła nie prosić Go.

Chociaż prawdą jest, że świat stworzony jest już właściwością litery ב bet i Stwórca nie przekazuje swojego prezentu innej literze, lecz właściwością tej litery stworzony jest tylko niepełny parcuf, mały, Wa’K, bez głowy. A ponieważ brakuje głowy w parcufie, to do jego wielkiego stanu, który możliwy jest tylko przy napełnieniu parcufa, oprócz światła miłosierdzia (hasadim) jeszcze i światłem mądrości (hochma), brakuje jeszcze liter dla połączenia, zarodzenia i urodzenia nowego parcufa, nowego stanu. Osiągnięcie takiego wielkiego stanu możliwe jest tylko za pomocą właściwości litery alef, gdyż tylko א alef może doprowadzić parcuf do wielkiego stanu, dopełnienia do jego ciała, Wa’K, również i głowy, Ga’R, mochin – światło hochma. Litera alef wywołuje połączenie Z’A i malchut w stanie panim be panim, wtedy jak do tego, w stanie katnut, napełnieniu tylko światłem miłosierdzia, Z’A i malchut były w połączeniu ahor be ahor. Dlatego א alef tworzy rosz we wszystkich literach, co wyjaśnia się tym, że ona znajduje się na czele wszystkich liter alfabetu.

Dlatego powiedział Stwórca: „Moja jedność objawia się w świecie właściwością litery א alef. Co więcej, całe wynagrodzenie i kara, oddalenie i zbliżenie, pragnienie do duchowego zbliżenia (tszuwa), dzięki którym realizuje się końcowe naprawienie, odbędzie się wyłącznie właściwością alef. Dlatego że literą ב bet ugruntowałem osnowę parcufa, żeby w żaden sposób parcuf nie zależał od działań niższych tak, że jeśli rozpoczną grzeszyć, nie wpłynie to na znajdujących się wyżej”.

„Lecz światło co jest w tobie א alef” – przedłuża Stwórca – „wprost związane jest z działaniami niższych. Jeżeli grzeszą, natychmiast znika światło mądrości, światło Ga’R w tobie, a jeżeli naprawiają swoje czyny (tszuwa), to powraca światło hochma. A jedność Moja ze wszystkimi stworzeniami w końcu naprawienia objawia się wyłącznie literą א alef.”

Litery – są to kli, życzenia. I to ma odniesienie zarówno do oddzielnych liter alfabetu, jak i do liter połączonych w słowa. Litery w imionach duchowych obiektów oznaczają wielkość ich życzenia, które światło może napełnić. Litery prostego imienia, bez napełnienia, oznaczają szkielet imienia. Bez światła, kli ma grubość zero ze światłem nefesz. Litery napełnionego imienia oznaczają tę wielkość życzeń, które napełniane są światłem.

Dwa źródła liter: litery י jud i א alef. י Jud – prawdziwe źródło liter, gdyż rozpoczynając cokolwiek pisać, rozpoczynamy od kropki – jud, a następnie przedłużamy kropkę w potrzebną z czterech kierunków stronę, otrzymujemy linię. Litery są to kelim, życzenia, które otrzymują światło nasłodzenia. Życzenie do czegokolwiek konkretnego rodzi się tylko przy:

1. Napełnieniu początkowego, jeszcze nieświadomego życzenia.
2. Początku nasłodzenia z niego.

Dlatego że od wspomnienia – reszimot, od przeszłego nasłodzenia, rodzi się prawdziwe życzenie otrzymać je, ponownie odczuć. A właśnie takie życzenie jest kli. Napełnione kli nie można nazwać prawdziwym życzeniem, ponieważ ono jest zadowolone. Dlatego wyjście światła, odczucie duchowego upadku – to czas tworzenia nowych kelim na nowe, przyszłe otrzymywanie światła, nowe poznania. Gdyż pierwsze skrócenie jest osnową zniknięcia światła we wszystkich kli, to czarna jego kropka jud jest osnową wszystkich liter kli.

Drugie skrócenie jest prawdziwym korzeniem wszystkich światów, dlatego że pierwsze było wyłącznie na kropkę, czwarte stadium, malchut, czwartą literę – ה hej, w imieniu Stwórcy AWA’Ja, a drugie skrócenie było na binę, w której połączyły się razem dwie kropki – bina i malchut. Połączenie dwóch kropek daje linię w długości lub szerokości. Jeżeli jest to linia w szerokości, ona nazywa się nieboskłon – parsa. Suma skutków pierwszego i drugiego skrócenia daje pochyłą linię, z prawej strony powstaje G’E – keter, hochma, a z lewej AHa’P – bina, Z’A i malchut. Keter i hochma znajdują się na poprzednim poziomie, pokazane literą jud, pierwszym korzeniem świata, a bina, Z’A i malchut spadły na niższy poziom, na skutek drugiego skrócenia, które pokazane pochyłą linią. A ponieważ litera י jud jest pierwszym lecz bardzo oddalonym korzeniem światów, a wszystkie światy stworzone są po, i według drugiego skrócenia, to litera א alef stoi w czołówce alfabetu.

Jakim światłem napełnia się duchowe kli, obiekt, parcuf, również można widzieć z jego oznaczenia: jeżeli on napełnia się światłem mądrości, hochma, to jest to napełnienie oznaczone literą jud, a jeżeli napełnia się światłem miłosierdzia, or hasadim – to literą alef.

39) Stworzył Stwórca wyższe litery, odnoszące się do biny – wielkimi, a niższe litery, odnoszące się do malchut – małymi. Dlatego powiedziano: „Bereszit Bara” – na początku stworzył – dwa słowa rozpoczynające się od ב Bet, a następnie „Elokim Et”, Stwórca Sam – dwa słowa rozpoczynające się od א alef. א Alef i ב bet pierwsze – są to litery biny, a א alef i ב bet drugie – są to litery malchut. I wszystkie one powinny wpływać swoimi właściwościami wzajemnie jedna na drugą.

Kiedy wyższy pragnie pomóc, daje światło niższemu, i on powinien obłóczyć się w niższego, co oznacza dwie pierwsze litery ב bet i dwie litery א alef, będące w czterech pierwszych słowach Tory. Dlatego że pierwsza litera ב bet – wyższa bina, a druga litera ב bet – niższy Z’A, pierwsza bet obłacza się w drugą.

Tak samo i pierwsza א alef odnosząca się do biny, obłacza się w א aef drugą, w Z’A, żeby napełnić ją światłem. Dlatego dwie litery ב bet – są jak jedna litera ב bet, i dwie litery א alef – są jak jedna litera א alef, ponieważ niższa litera jest wyłącznie wpływem wyższej, mówiące o tym, że wyższy parcuf napełnia niższy parcuf.

Z א alef nie można stworzyć świata, dlatego że od niej rozpoczyna się słowo arur – przekleństwo, i jeżeli poprzez nią byłby stworzony świat, nieczyste siły, które nazywane są arur, otrzymałyby wielką siłę od czystych sił, które nazywane są baruch – błogosławieństwo. Dlatego świat jest stworzony przez nukwę de-Z’A, literą ב bet, jak również siłą litery ב bet stworzony Adam z nukwy Z’A. I dlatego malchut świata Acilut jest korzeniem całego stworzenia, wszystkich światów, i ich zasiedlających.