1) Sześćset trzynaście przykazań Tory nazywa się „wkładami” (pikudin), a także „radami” (eicin). Ponieważ w każdym pojęciu istnieje przygotowanie do poznania – „odwrotna strona” – oraz samo poznanie – „przednia strona”. Podobnie w Torze i przykazaniach istnieją pojęcia „uczynimy”[1] i „usłyszymy”⁶⁴⁴. Gdy wykonuje się Torę i przykazania w aspekcie „uczynimy”, zanim zasłuży się na „usłyszenie”, przykazania te nazywane są sześciuset trzynastoma radami – przygotowaniem, „odwrotną stroną”. A kiedy zasługuje się na „usłyszenie”, sześćset trzynaście przykazań staje się „wkładami” (pikudin), od słowa „pika-don” – wkład, depozyt. Ponieważ w każdym przykazaniu znajduje się światło stopnia odpowiadającego określonemu organowi spośród sześciuset trzynastu organów i połączeń (ścięgien) duszy i ciała. W ten sposób, wykonując przykazanie, człowiek przyciąga do organu odpowiadającego mu w duszy i ciele światło, które przynależy do tego organu i połączenia. I to jest strona przednia (panim) tych przykazań. Dlatego „przednia strona” przykazania nazywa się „wkładem”.

Rabbi Szymon wyjaśnia, że czternaście przykazań zawiera w sobie wszystkie sześćset trzynaście przykazań, tak jak siedem dni początku stworzenia zawiera siedem tysięcy lat. Dlatego odnosi je do siedmiu dni stworzenia i wiąże każde z przykazań z odpowiednim dniem. A ponieważ zawierają one wszystkie sześćset trzynaście przykazań, należy starać się je wypełniać każdego dnia.

2) Pierwsze przykazanie to przykazanie „bojaźni”, oparte na tym, że On jest wielki i panuje nad wszystkim. Jest ono ogółem całej Tory i przykazań. To stopień parcufa Aba we-Ima świata Acilut, oznaczany literą „jud י” w Imieniu AWAJa (הויה), właściwość „czystego powietrza”, odnosząca się do GaR Biny. „Wielki” – to wyższy Aba, w którym ukryta jest Hochma stimaa Arich Anpina, czyli „jud י”. „I panuje nad wszystkim” – to wyższa Ima, wypełnienie „waw-dalet וד” słowa „jud יוד”. A ponieważ w nich ukryta jest Hochma stimaa Arich Anpina, której światy nie są godne przyjąć przed zakończeniem naprawy, przekazują one jedynie światło chasadim, zwane „czyste powietrze (awira dachja)”. Z tego powodu nie ma w nich otwartego wypowiedzenia w Torze, ponieważ odpowiada im wypowiedzenie: „Na początku stworzył Elohim”[2] – ukryte wypowiedzenie, w którym nie wskazano mówiącego.

A drugi fragment: „A ziemia była pustkowiem i chaosem, i ciemność była nad otchłanią, a duch Elohim”[3] – oznacza karę dla tego, kto nie wypełnia przykazania bojaźni. I są to cztery rodzaje wyroków śmierci: „pustkowie” – to uduszenie, „chaos” – ukamienowanie, „ciemność” – spalenie, „duch” – ścięcie.

3) Drugie przykazanie – to „okazywać miłość z obu stron”: od strony miłosierdzia (hesed) i od strony surowego sądu (din). A także zawsze wnosić bojaźń w miłość i nie oddzielać jednego od drugiego. Należy wnosić bojaźń zarówno w miłość od strony miłosierdzia, jak i w miłość od strony surowego sądu. To stopień ISZSuT świata Acilut, ZaT (siedem niższych sfirot) Biny, i one również dzielą się na GaR – wyższe Aba we-Ima – oraz ZaT – ISZSuT. To przykazanie odnosi się do pierwszej wypowiedzi: „Niech stanie się światło!”[4]. To światło, które zostało stworzone pierwszego dnia sześciu dni początku stworzenia, i dzięki niemu Adam widział od krańca świata do krańca. „Zobaczył Stwórca, że świat nie jest godny, aby się nim posługiwać, wstrzymał je i ukrył dla sprawiedliwych w przyszłym świecie”.

I powiedziano: „Niech stanie się światło!”⁶⁴⁷ – w tym świecie, „i stało się światło”⁶⁴⁷ – w świecie przyszłym. Na początku działanie ISZSuT poprzez to wielkie światło sięgało tego świata. A potem, aby objawić miłość z obu stron, On je zatrzymał i ukrył dla przyszłego świata, dla właściwości Aba we-Ima de-ISZSuT, które znajdują się od jego chaze i wyżej i nazywane są „przyszłym światem”. I to światło już nie świeci w sfirot od chaze ISZSuT i niżej, nazywanych ISZSuT de-ISZSuT, czyli TaNHI (Tiferet-Neceach-Hod-Jesod) w nich, które obłaczają się w Zeir Anpin. Ponieważ obłaczają się w Zeir Anpin, są już nazywane właściwością „tego świata”.

4) Kiedy światło zostało ukryte dla przyszłego świata, objawił się surowy sąd, w drugim dniu początku stworzenia, w wyniku wypowiedzi: „Niech powstanie firmament pośrodku wód i niech oddziela wody od wód”[5]. Dlatego mówi się, że w drugim dniu został stworzony gehinom, czyli „surowy sąd”, aby dać miejsce na wykonanie przykazania miłości z obu stron – również od strony surowego sądu, nawet wtedy, gdy On zabiera jego duszę. Jak powiedziano: „I będziesz miłował Stwórcę swego całym swoim sercem, całą swoją duszą i całym swoim istnieniem”[6]. I w tym aspekcie miłości, którego dostąpił od strony miłosierdzia, nie będzie żadnego braku nawet w chwili, gdy On odbiera jego duszę i całe jego istnienie.

Jednak ten surowy sąd objawił się tylko poniżej firmamentu, w dolnych wodach, w Malchut, Nukwie Zeir Anpina, Racheli, położonej od jego chaze i niżej. I termin „od chaze i niżej” w każdym parcufie wskazuje na właściwości w nim poniżej parsy, nazywanej „firmamentem”, która dzieli w nim między wyższymi wodami a niższymi, tak że „od chaze i niżej” w każdym parcufie – to właściwość „niższe wody” tego właśnie parcufa.

5) Trzecie przykazanie – „wiedzieć, że istnieje wielki Stwórca, który rządzi światem” i każdego dnia ustanawiać Jego jedność w należny sposób, w wyższych WaK i niższych WaK (sześciu zakończeniach), nazywanych „wyższą jednością” i „niższą jednością”. Sześć słów wersetu „Szma Israel” stanowi jedność wyższych WaK, a sześć słów wersetu „Błogosławione niech będzie imię chwały Jego królestwa na wieki wieków” – to jedność niższych WaK.

Po tym, jak objawiła się właściwość „bojaźni” poprzez wypowiedź „na początku stworzył Elohim”⁶⁴⁵, oraz właściwość miłości od strony miłosierdzia poprzez wypowiedź „i stało się światło”⁶⁴⁷ dla przyszłego świata – wskutek ukrycia go dla przyszłego świata w pierwszym dniu początku stworzenia – oraz właściwość surowego sądu w drugim dniu poprzez wypowiedź „niech powstanie firmament”⁶⁴⁸, i powstało miejsce, by połączyć się z Nim miłością z obu stron – i to jest całym naszym pragnieniem, gdyż bez tego właściwość miłości nie zostaje dopełniona – po tym mamy już siłę, by ustanowić tę jedność w doskonałości. To właśnie jest trzecie przykazanie, ustanowione w trzecim dniu początku stworzenia: w wyniku przebudzenia z dołu, poprzez „Torę, modlitwy i dobre czyny”, nazywane wzniesieniem MaN, wznosimy właściwości parcufa ZoN świata Acilut powyżej chaze, do właściwości Aba we-Ima parcufa ISZSuT. I on otrzymuje od ich właściwości „niech stanie się światło”⁶⁴⁷ mohin, znajdujące się od chaze i wyżej ISZSuT, czyli miłość od strony miłosierdzia (hesed). Właściwość tego światła nazywa się WaK Zeir Anpina i to są wyższe WaK, „wyższe wody”, znajdujące się „od chaze i wyżej”, właściwość „przyszłego świata”, gdzie znajduje się światło pierwszego dnia.

I to, że nazywa się to tylko WaK, wskazuje na brak trzech pierwszych sfirot HaBaD, ponieważ aby w pełni przyjąć całe światło, parcuf musi być kompletny – mieć wszystkie dziesięć kelim, nazywanych HaBaD, HaGaT, NeHIM. A został wzniesiony nie cały parcuf ZoN do Aba we-Ima de-ISZSuT, a jedynie część od chaze w górę – HaBaD, HaGaT – ponieważ nie można było wznieść części ZoN od chaze i niżej z powodu działającego tam surowego sądu, zwanego „niższe wody”.

I ponieważ zostało wzniesionych tylko sześć kelim, od chaze Zeir Anpina i wyżej, dlatego otrzymują tylko sześć świateł – sześć świateł HaGaT-NeHI obłacza się w sześć kelim HaBaD-HaGaT Zeir Anpina, i nie ma miejsca dla przyjęcia trzech świateł HaBaD z powodu braku NeHI de-kelim od jego chaze i niżej, które nie mogły się wznieść do Aba we-Ima z powodu awijut i surowego sądu w nich.

W ten sposób teraz łączą się jedynie WaK Zeir Anpina, i brakuje mu trzech wyższych świateł z powodu braku trzech niższych kelim. Tym sześciu światłom HaGaT-NeHI odpowiada sześć słów wersetu „Szma Israel”. I one (WaK Zeir Anpina) otrzymują napełnienie jedynie z „wyższej jedności”, to znaczy z właściwości „wyższych wód”, od chaze i wyżej – i to są mohin „miłości tylko od strony miłosierdzia (hesed)”.

6) Jednak należy włączyć w te mohin de-WaK Zeir Anpina także i „bojaźń” – poprzez ukrycie światła, które nastąpiło w miejscu od chaze i niżej de-ISZSuT, nazywanym „sucha powierzchnia” i „pustkowie”, ponieważ całe światło pozostało w miejscu od chaze i wyżej, a miejsce od chaze i niżej stało się wyschnięte i pozbawione światła. I to jest wielka litera „dalet ד” w słowie „echad (אחד – jeden)”, wskazująca na NeHI Twuny, które stały się „suchą powierzchnią” w wyniku odejścia tego światła. I to „pustkowie” jest przyjmowane w Nukwie Zeir Anpina od chaze i wyżej, nazywanej Leą, która może wznosić się z nim do parcufa Aba we-Ima, będąc jego właściwością od chaze i wyżej. Ale mała Nukwa, nazywana Rachel, nie może teraz wznieść się z Zeir Anpinem do wyższej jedności, ponieważ jest właściwością „niższe wody”, znajdującą się w miejscu „od chaze i niżej”, gdzie działa surowy sąd.

To wyższe zjednoczenie zostało ustanowione w wyniku wypowiedzi: „Niech zbiorą się wody do jednego miejsca, i niech się ukaże sucha powierzchnia”[7], wypowiedzianego trzeciego dnia początku stworzenia, gdy stopnie znajdujące się pod niebiosami zebrały się „w jedno miejsce”, aby być w doskonałości względem WaK. „I niech się ukaże sucha powierzchnia” – to po to, by połączyć z tymi stopniami Zeir Anpina także i „dalet ד” ze słowa „echad (אחד – jeden)”, nazywaną „sucha powierzchnia”, która jest przyjmowana przez Leę – wielką Nukwę Zeir Anpina, znajdującą się od chaze i wyżej. I przez to dopełnia się wyższa jedność – i to jest pierwsze „i oto – dobre”[8], powiedziane trzeciego dnia początku stworzenia.

7) A po tym, jak ta „suchość” połączyła się z „wyższym zjednoczeniem”, z Leą – Nukwą Zeir Anpina – należy połączyć ją również w dole, tzn. z WaK (sześcioma zakończeniami) znajdującymi się niżej: „błogosławione–imię–chwały–królestwa–Jego–na wieki”. Ponieważ po tym, jak ona została pociągnięta, opuszczając się z miejsca od chaze i wyżej ZoN razem z mochin sześciu słów wezwania „Szma Israel” na swoje miejsce w dole i połączyła się z jego NeHI od chaze i niżej w jeden parcuf, tak jak wcześniej – to choć te NeHI nie mogą otrzymać mochin wyższego zjednoczenia (stanowiących właściwość „przyszłego świata” i „wyższych wód”), ponieważ należą do właściwości „od chaze i niżej”, czyli „niższych wód”, to jednak właściwość „suchości”, która włączyła się w te mochin, może się obniżyć i być przyjęta również poniżej chaze Zeir Anpina. Ponieważ jej źródło pochodzi z właściwości „niższych wód” parcufa ISZSuT, będącego miejscem zakończenia światła.

I dlatego należy przyciągnąć właściwość Lei razem z właściwością „suchości” do miejsca Racheli, znajdującej się od chaze i niżej, i wtedy „to, co było suchością, staje się ziemią, by z niej rodzić owoce i porodzenia oraz sadzić drzewa” – za pomocą niższego zjednoczenia wezwania „Błogosławione Imię chwały Jego Królestwa na wieki”, gdy „ziemia (arec)” staje się doskonałym „pragnieniem (racon)”.

Bo chociaż Zeir Anpin otrzymał mochin od chaze i wyżej i powrócił na swoje miejsce, to nie mógł ich przekazać swojej Nukwie Lei, ponieważ ona przyjęła właściwość „suchości” z Twuny, która nie jest zdolna do przyjęcia żadnego światła – ponieważ panuje w niej siła ukrycia. Dlatego Lea w tym czasie uznawana jest za podobną do pustkowia, które nie wydaje owoców. I dlatego również w samym Zeir Anpinie nie było doskonałości, ponieważ doskonałość zachar zawiera się w jego zdolności do przekazania (światła) nukwie. A ponieważ nie było komu przekazać, brakowało mu doskonałości.

I sens tego, co powiedziano, polega na tym, że całe ukrycie (światła) nastąpiło w celu ujawnienia właściwości doskonałej miłości z dwóch stron – również ze strony surowego sądu. I ponieważ od chaze i wyżej Zeir Anpina to właściwość „wyższych wód”, w których w ogóle nie ma surowego sądu, takie ukrycie zawierało brak z obu stron. I chociaż już tam panowało ukrycie i suchość, to brakowało w nim wszystkiego – niedostawało doskonałości, czyli surowego sądu, który daje miejsce objawieniu doskonałej miłości z obu stron, dopełniającej te mochin ze wszystkich stron. I wtedy mochin powiększają się jeszcze bardziej niż w stanie, gdy były tylko ze strony miłosierdzia (hesed).

Jednak dopóki nie zostało ujawnione w mochin właściwość surowego sądu, właściwość „suchości”, zawarta w Nukwie Lea, zawiera w sobie brak z obu stron. I dzięki temu, że przyciągamy właściwość „suchości” do miejsca od chaze i niżej Zeir Anpina, do miejsca małej Nukwy – Racheli – gdzie ujawnia się surowy sąd, która jest właściwością „niższych wód”, możemy wtedy objawić właściwość doskonałej miłości z dwóch stron. I w ten sposób te mochin dopełniają się we wszelkiej pożądanej doskonałości i powiększają się jeszcze bardziej niż w stanie „wyższych wód”, tzn. w stanie „miłości tylko ze strony miłosierdzia (hesed)”.

Dlatego „to, co dotychczas było suchością” od chaze i wyżej Zeir Anpina, w wyższym zjednoczeniu, „stało się teraz” poprzez zejście do właściwości od chaze i niżej, „niższym zjednoczeniem” w miejscu surowego sądu – „właściwością ziemia” i miejscem zamieszkania, „aby wydawać owoce i porodzenia oraz sadzić drzewa jak należy”. Ponieważ miłość stała się jedną z dwóch stron – odtąd i dalej powiedziano: „Niech ziemia wyda zieleń”[9] – ponieważ została naprawiona, „aby wydawać owoce i porodzenia jak należy”. I dlatego nazywa się to „niższym zjednoczeniem”, ponieważ jest to zjednoczenie właśnie w „niższych wodach”. I to jest drugie „i oto było dobre” [10] trzeciego dnia, wypowiedziane w fragmencie „niech ziemia wyda zieleń”⁶⁵² w dziele stworzenia. Bo teraz Nukwa otrzymuje wszystkie mochin WaK, zawarte w wyższym zjednoczeniu, ponieważ mogły się one dopełnić tylko w miejscu niższej Nukwy. A niższy, który dopełnia wyższego, otrzymuje całą miarę, którą go dopełnił. I te WaK (sześć zakończeń) wskazane są pośrednio w sześciu słowach wezwania: „Błogosławione Imię chwały Jego Królestwa na wieki”.

8) Czwarte przykazanie – „wiedzieć, że Stwórca (AWAJa) – On jest Wszechmogący (Elokim)” [11], czyli włączyć Imię Elokim, Nukwę Zeir Anpina, w Imię AWAJa, Zeir Anpina – poznać, że są oni jedną całością i nie ma między nimi podziału. Odpowiada to wypowiedzi: „Niech będą światła na sklepieniu niebios”[12], wypowiedzianej czwartego dnia początku stworzenia, ponieważ Nukwa Zeir Anpina i Zeir Anpin połączyli się tam w jedno imię „światła”, co wskazuje na brak podziału między nimi i równość ich godności.

Po tym, jak zostały przyciągnięte WaK do Nukwy przez niższe zjednoczenie wezwania „Błogosławione Imię chwały Jego Królestwa na wieki” w trzecim dniu stworzenia, w wyniku wypowiedzi: „Niech ziemia wyda zieleń”⁶⁵², należy teraz przyciągnąć do niej GaR, aby była „panim be-panim (twarzą w twarz)” z Zeir Anpinem na równym stopniu, bez różnicy w godności – tak jak słowo „światła” obejmuje ich oboje. I to oznacza: „Stwórca (AWAJa) – On jest Wszechmogący (Elokim)”⁶⁵⁴.

Istota tego zjednoczenia została już wyjaśniona w trzecim przykazaniu, w którym przyciągnięto tylko WaK, ponieważ do Aby we-Imy wzniosły się tylko sfirot „od chaze i wyżej” Zeir Anpina wraz z Leą, czyli tylko sześć kelim HaBaD-HaGaT Zeir Anpina. Bo z powodu surowego sądu działającego w sfirot od chaze i niżej, nie mogły się one wznieść do Aby we-Imy, które są czyste i bez sądu. I ponieważ w Zeir Anpinie było tylko sześć kelim, otrzymał on tylko sześć świateł – HaGaT-NeHI, a trzy światła HaBaD pozostały na zewnątrz, bo nie miał kelim, by je przyjąć. Porządek wnikania świateł jest taki, że dolne wchodzą jako pierwsze. Dlatego trzy najwyższe sfirot pozostały na zewnątrz. A ponieważ Zeir Anpin był WaK bez GaR, Nukwa również nie otrzymała więcej niż on.

Jednak teraz, po tym jak już ustanowiło się zjednoczenie w Racheli, znajdującej się poniżej chaze Zeir Anpina – „to, co było suchością, stało się ziemią, która rodzi owoce i porodzenia” – właśnie dzięki surowemu sądowi, działającemu od chaze Zeir Anpina i niżej, który dopełnił miłość z dwóch stron. I teraz ujawnia się, że ten surowy sąd obecny w Racheli ma wyższą godność niż wielka czystość od chaze i wyżej Zeir Anpina. Bo w miejscu od chaze i wyżej mochin nie mogą być przyjęte w wyższej Nukwie z powodu właściwości „suchości”. A teraz, dzięki surowemu sądowi, suchość stała się ziemią rodzącą owoce.

Dlatego surowy sąd przemienił się w doskonałe światło. Ale nazywa się on „czarnym światłem” – światłem, które istnieje tylko dzięki sile „czerni”, czyli surowego sądu. W ten sposób odkrywa się, że teraz nie ma żadnej różnicy między właściwością „od chaze i wyżej” a „od chaze i niżej” Zeir Anpina, bo cała różnica wynikała tylko z surowego sądu objawionego w Racheli – a teraz surowy sąd przemienił się w doskonałe światło.

I dlatego teraz w Aba we-Ima może wznieść się cały parcuf Zeir Anpina i Nukwa – także kelim NeHI, znajdujące się poniżej chaze Zeir Anpina i nazywane „czarnym światłem”. A czarne światło w białym świetle staje się jednym bez rozróżnienia między nimi. Co więcej, czarny kolor dał mochin jeszcze większą siłę niż wtedy, gdy były tylko białym światłem, znajdującym się powyżej chaze.

I ponieważ do Aba we-Imy wzniosły się wszystkie dziesięć kelim parcufa ZoN, może on teraz przyjąć wszystkie dziesięć sfirot świateł – również brakujące mu światła HaBaD, które nazywane są światłem „panim (twarzy)”. I również Nukwa Rachel, która zapoczątkowała to wszystko w Zeir Anpinie, otrzymuje od niego te mochin de-panim, i stają się Zeir Anpin i Nukwa „panim be-panim (twarzą w twarz)” – na równym stopniu. Jak powiedziano: „Niech będą światła”⁶⁵⁵. I wyjaśnia się porządek ustanowienia zjednoczenia GaR de-ZoN w czwartym dniu stworzenia.

I nie należy pytać: „Przecież czwartego dnia nastąpiło zmniejszenie księżyca – jak można tutaj mówić o zjednoczeniu panim be-panim z Zeir Anpinem?” Bo stworzenie światów i przykazania to dwa odrębne pojęcia, i nie można ich porównywać ze sobą.

9) I tutaj nie powinno się zadawać pytania: „Dlaczego mohin ZoN zostały podzielone na dwa dni: trzeci dzień – to WaK de-mohin, a czwarty dzień – GaR de-mohin? I dlaczego nie zostały one dane jednego dnia?” Ponieważ na początku mogły wznosić się do Aba we-Imy tylko właściwości Zeir Anpina od chaze i wyżej, ponieważ sfirot „od chaze i niżej” były właściwością „surowego sądu”. I dzięki przyciągnięciu mohin de-WaK do właściwości „od chaze i wyżej”, zostały przyciągnięte mohin de-WaK także do właściwości „od chaze i niżej” w postaci niższego zjednoczenia. I surowy sąd przemienił się w czarne światło w trzecim dniu.

A po tym, jak to się dokonało, możliwe było w czwartym dniu wznieść także właściwości Zeir Anpina od chaze i wyżej, ponieważ po tym, jak surowy sąd przemienił się w światło, również kelim od chaze i niżej mogły się wznieść, ponieważ czarne światło i białe światło stały się jedną całością, bez żadnego rozróżnienia. A ponieważ wzniosły się także kelim NeHI, znajdujące się od chaze i niżej, również GaR zostały do nich przyciągnięte. W ten sposób nie było możliwe, by zostały one przyciągnięte jednocześnie. Bo zanim surowy sąd przemienił się w światło, nie mogły się wznieść do Aba we-Imy właściwości Zeir Anpina poniżej chaze razem z Racheli, a tylko właściwości powyżej chaze Zeir Anpina razem z Leą, które otrzymują tylko WaK. I po dopełnieniu WaK, konieczne było ponowne wzniesienie także właściwości Zeir Anpina od chaze i niżej razem z Racheli. I wtedy otrzymują GaR.

Istnieje również różnica między mohin de-WaK a mohin de-GaR w odniesieniu do wzniesienia ZoN do Aba we-Imy, ponieważ ZoN nie mogą się same wznieść do mohin de-WaK – lecz ISZSuT wznosi je do siebie. Natomiast do mohin de-GaR ZoN wznoszą się samodzielnie i nie potrzebują, aby ISZSuT je wznosił. Ponieważ wyższy i niższy różnią się swoimi poziomami, i kiedy niższy nie jest tak czysty jak wyższy, uważa się go za niższego. Dlatego trudno zrozumieć, jak niższy może wznieść się do wyższego – kto może usunąć różnicę między nimi na tyle, że niższy zrówna się z wyższym i wzniesie się do niego. Ponieważ warunkiem koniecznym jest, by niższy, który wznosi się do wyższego, był mu równy.

I to wyjaśnia się w kwestii współdziałania właściwości sądu z właściwością miłosierdzia. Kiedy Malchut wzniosła się na miejsce Biny, wszystkie stopnie zostały podzielone na dwie części: galgalta-ejnaim i AHaP (ozen-chotem-pe), albo MI i ELE. Dziesięć sfirot nazywane są „galgalta-ejnaim-ozen-chotem-pe”, i to jest KaHaB (Keter-Hochma-Bina) ZoN (Zeir Anpin i Nukwa). I to – pięć liter Imienia Elokim. A ponieważ Malchut wzniosła się na miejsce Biny, niższa „hej ה” Imienia AWAJa (הויה) zostaje ustanowiona w miejscu ziwugu w nikwej ejnaim. I ta kropka, niższa „hej”, Malchut, wznosi się, by stać się „myślą”, Biną, ponieważ wzniosła się na jej miejsce i został dokonany ziwug de-rosz w nikwej ejnaim – tam, gdzie kończy się rosz. A trzy sfirot AHaP (ozen-chotem-pe) spadły z rosz na stopień pod nim, i uważa się, że w rosz pozostały tylko dwa kelim, galgalta-ejnaim, nazywane MI, ze światłami nefesz-ruach, a trzy kelim AHaP, nazywane ELE, wyszły, spadając na stopień pod nią.

Główna cecha parcufa ISZSuT polega na tym, że ma on tylko WaK światła w kelim galgalta-ejnaim, i dlatego nazywany jest MI. A AHaP tego stopnia, trzy litery ELE, spadły na stopień pod nim – do ZoN. I również u stopnia ZoN są tylko galgalta-ejnaim ze światłami WaK, a jego AHaP (ozen-chotem-pe) spadły na stopień pod nim – do trzech światów BEA.

I jeśli chcemy przyciągnąć mohin gadluta do ZoN, kiedy są one pełnym parcufem dziesięciu sfirot, które same dzielą się na GaR i WaK de-GaR, to znaczy na WaK de-gadluta i GaR de-gadluta, to do tego potrzebne są dwa ibur – dwa wzniesienia MaN. Ponieważ najpierw podnosi się MaN z ZoN aż do samego szczytu stopni, i zstępują mohin od AB-SaG de-AK do ISZSuT. Dzięki tym mohin punkt wychodzi ponownie z myśli i wraca na swoje miejsce w Malchut. To znaczy niższa „hej” opuszcza się z nikwej ejnaim do pe i dokonuje się jej ziwug w pe – jak przed połączeniem (właściwości sądu z miłosierdziem), i dzięki temu ponownie wznoszą się do niej trzy kelim AHaP, ELE, łącząc się z jej stopniem. I ponieważ uzupełniły się u niej pięć liter Elokim, pięć kelim w rosz, osiąga GaR światła, i ISZSuT zostaje dopełniony dziesięcioma sfirot światła i dziesięcioma sfirot kelim.

Jednak gdy ISZSuT wznosi do siebie trzy litery ELE w celu ich dopełnienia, razem z nimi wznosi się również ZoN. Ponieważ wyższy, który zstępuje na miejsce niższego, staje się jak on. A ponieważ trzy litery ELE wcześniej upadły do ZoN, stały się przez to jakby jednym stopniem z ZoN. Dlatego teraz, gdy ISZSuT ponownie wznosi trzy litery ELE do siebie, wznoszą się razem z nimi również ZoN do ISZSuT, ponieważ są ze sobą zespolone na jednym stopniu. I ponieważ ZoN wznoszą się razem z ELE do ISZSuT, otrzymują tam mohin de-ISZSuT.

W ten sposób zostało wyjaśnione, jak parcuf ISZSuT wznosi ZoN do mohin de-WaK razem ze swoimi literami ELE. I bez tego ZoN nie mogłyby wznieść się same – ponieważ każdy, kto jest niżej od drugiego, musi być od niego grubszy. Jak więc mógłby się do niego wznieść?

I dzięki temu wzniesieniu ustanowiło się zjednoczenie wezwania „Szma” w trzeci dzień – w wyniku wypowiedzi: „Niech zbiorą się wody do jednego miejsca”⁶⁵⁰ – a także niższe zjednoczenie w wezwaniu „Błogosławione Imię chwały Jego Królestwa na wieki”. Ponieważ dzięki mohin, które otrzymali ISZSuT, przyciągnęli do siebie swoje trzy litery ELE, razem z którymi wzniosły się ZoN, otrzymując tam, w swoim połączeniu z ISZSuT, mohin de-WaK, ponieważ mają tylko sześć kelim. W ten sposób całe to zjednoczenie jest w istocie właściwością ISZSuT, ponieważ to oni otrzymują te mohin i oni wznoszą do siebie ZoN.

Jednak po tym, jak ZoN osiągnęli mohin de-WaK i wrócili na swoje miejsce, i dzięki niższemu zjednoczeniu przyciągnęli mohin de-WaK również do swojej Nukwy od chaze i niżej, kiedy surowy sąd w niej przemienił się w światło, ZoN mogą już sami wznieść się w MaN, by osiągnąć mohin de-GaR, i nie potrzebują liter ELE parcufa ISZSuT do swojego wzniesienia. I dzieje się tak dlatego, że zostali sobie zrównani. I teraz zniknęła wszelka różnica między ISZSuT i ZoN. Ponieważ różnica ZoN względem ISZSuT przez większą grubość i surowsze sądy teraz całkowicie się zatarła, a nawet surowy sąd staje się światłem, zwanym „czarne światło”, i to światło ZoN jest równie ważne jak „białe światło” ISZSuT.

Dlatego ZoN wznoszą się do ISZSuT, ponieważ teraz stanowią jedną nierozdzielną całość. I otrzymują tam GaR de-mohin stanu gadlut. W ten sposób, aby otrzymać GaR, ZoN mogą wznieść się samodzielnie, bez pomocy ISZSuT. Dlatego zjednoczenie GaR liczy się jako osobny dzień, ponieważ różni się znacząco od zjednoczenia WaK: zarówno po stronie kelim ZoN – ponieważ do mohin de-WaK wznosi się tylko połowa parcufa od chaze i wyżej – jak i po stronie wzniesienia, ponieważ do mohin de-WaK ZoN nie mogą się wznieść samodzielnie. I te dwa rodzaje wzniesienia nazywane są: pierwszy „ibur” – wzniesienie do WaK, drugi „ibur” – wzniesienie do GaR. I występują one na wszystkich stopniach, to znaczy: nie można przedłużyć żadnego stopnia inaczej niż przez dwa etapy. I zapamiętaj to, ponieważ to jest kluczowa zasada.

10) Piąte przykazanie obejmuje trzy przykazania:

1. Zajmowanie się Torą;
2. Rozmnażanie się i płodzenie;
3. Dokonanie obrzezania ósmego dnia.

Odnosi się ono do wypowiedzi piątego dnia początku stworzenia: „Niech zaroją się wody rojem istot żyjących, i niech ptak lata nad ziemią”. Za pomocą czterech przykazań, o których była mowa do tej pory, dopełnione zostaje naprawienie Acilut aż do mohin GaR de-ZoN panim be-panim. A dzięki pierwszemu przykazaniu – lękowi przed wielkością, „bo On wielki i panuje nad wszystkim” – dokonano naprawy wyższych Aba we-Ima przez pierwszą wypowiedź w Torze: „Na początku stworzył”⁶⁴⁵.

Kary związane z drugim fragmentem „a ziemia była zamętem”[13] wyjaśniają się tym, że za pomocą drugiego przykazania – miłości ze strony miłosierdzia (hesed) – dokonano naprawy parcufa ISZSuT świata Acilut wypowiedzią pierwszego dnia początku stworzenia: „Niech będzie światło”⁶⁴⁷. I to jest światło, które zostało stworzone w sześć dni początku stworzenia, dzięki któremu Adam widział od krańca świata do krańca jego. A przez trzecie przykazanie – wezwanie „Szma” i wezwanie „Błogosławione Imię chwały Jego Królestwa na wieki” – poprzez ustanowienie wyższego zjednoczenia „Szma” zostały przyciągnięte mohin de-WaK do Zeir Anpina i Lei dzięki ich wzniesieniu do ISZSuT. I to jest sześć słów wezwania „Szma Israel”. I tutaj również włączone zostało ukrycie światła, jak powiedziano: „I stało się światło”⁶⁴⁷ – dla przyszłego świata ISZSuT, a nie dla tego świata ISZSuT, ponieważ zostało ono ukryte przed właściwością „od chaze i niżej” ISZSuT, i powstało tam pustkowie. I to przyciągnięcie następuje za pomocą wielkiej litery „dalet ד” w słowie „echad (jeden אחד)”. I jest ono przyjmowane przez Leę, ponieważ taką jest zasada, że wszelkie braki i przeszkody znajdują się nie we właściwości zachar, lecz we właściwości nukwa tego parcufa.

A dzięki niższemu zjednoczeniu wezwania „Błogosławione Imię chwały Jego Królestwa na wieki” otrzymuje osłodzenie surowy sąd, właściwość „od chaze i niżej” Zeir Anpina, pochodząca z wypowiedzi drugiego dnia początku stworzenia: „Niech powstanie firmament pośród wód”⁶⁴⁸, którym stworzony został gehinom, tzn. surowy sąd, którego miejsce jest od chaze Zeir Anpina i niżej. Jednak dotyczy to nukwy, Racheli, a nie zachar, Zeir Anpina. I to osłodzenie dokonuje się poprzez dopełnienie przykazania miłości, które ustanawiane jest z obu stron, nawet jeśli On odbiera twoją duszę. Dlatego musimy być gotowi oddać siebie podczas wypowiedzenia „dalet ד” w słowie „echad (jeden אחד)”, jeszcze przed niższym zjednoczeniem, aby dopełnić właściwość miłości z obu stron poprzez przyciągnięcie mohin do miejsca Racheli, i wtedy przyciągają się niższe WaK tych mohin do Racheli przez sześć słów wezwania: „Błogosławione Imię chwały Jego Królestwa na wieki”, i surowy sąd przemienia się, stając się światłem zwanym „czarne światło”. Wyższe zjednoczenie – to wypowiedź: „Niech zbiorą się wody do jednego miejsca i niech ukaże się suchy ląd”⁶⁵⁰, to znaczy pierwsze „i oto było dobre”⁶⁵¹, wypowiedziane w trzeci dzień początku stworzenia.

Niższe zjednoczenie – to wypowiedź: „Niech ziemia wyda zieleń”⁶⁵², czyli drugie „i oto było dobre”⁶⁵³, wypowiedziane trzeciego dnia początku stworzenia. A za pomocą czwartego przykazania – „wiedzieć, że «Stwórca (AWAJa) – On jest Wszechmogący (Elokim)»”⁶⁵⁴ – dokonuje się pełne zrównanie Nukwy, Racheli, z Zeir Anpinem, bez żadnej różnicy w jakimkolwiek aspekcie, poprzez dopełnienie miłości z obu stron w takiej doskonałości, że surowy sąd przemienia się, stając się światłem. I wtedy „czarne światło” w „białym świetle” staje się nierozróżnialne, ponieważ względem dopełnienia miłości z obu stron „czarne światło” staje się nawet bardziej istotne. Dzięki temu Rachela i Zeir Anpin prawdziwie jednoczą się w jedną całość i teraz mogą oboje wznieść się do ISZSuT o własnych siłach.

I dzięki temu ZoN całkowicie zrównują się z ISZSuT – ponieważ to, że ZoN są grubsze od niego, nie jest niedostatkiem, lecz zaletą i przewagą nad nimi. Dlatego ZoN otrzymują od ISZSuT także mohin de-GaR i wtedy stają się ZoN na równym stopniu w pełnym zjednoczeniu panim be-panim. I to jest wypowiedź czwartego dnia początku stworzenia: „Niech będą światła na firmamencie niebios”⁶⁵⁵, kiedy nukwa Rachela i Zeir Anpin są zawarci oboje w równym stopniu w jednym określeniu „światła”, co właśnie oznacza: „że Stwórca (AWAJa) – On jest Wszechmogący (Elokim)”⁶⁵⁴.

W ten sposób, dzięki tym czterem przykazaniom, zostały już dopełnione wszystkie naprawy Acilut aż do stanu ZoN panim be-panim na równym poziomie. I teraz konieczne jest ponowne dokonanie ziwugu ZoN przez wzniesienie MaN i dobre czyny, abyśmy przyciągnęli mohin od nich. I są to trzy rodzaje mohin: NaRaN de-katnut, NaRaN pierwszego gadluta i NaRaN drugiego gadluta. I one zstępują do nas dzięki pozostałym przykazaniom.

NaRaN katnuta ustanowił się w piąty dzień początku stworzenia wypowiedzią: „Niech zaroją się wody rojem istot żyjących”⁶⁵⁶. Dopełnienie tego katnuta następuje w szósty dzień. Również WaK i GaR pierwszego gadluta oraz WaK drugiego gadluta ustanawiają się w szósty dzień początku stworzenia. A GaR drugiego gadluta – w dzień szabatu.

11) I oto trzy przykazania zawarte w piątym przykazaniu:

1. Zajmować się Torą, trudząc się nad nią każdego dnia – i dzięki temu nabywa od ZoN „nefesz” świętości;
2. Płodzić i rozmnażać się – i za pomocą tego nabywa od ziwugu ZoN „ruach” świętości;
3. Dokonywać obrzezania ósmego dnia, usuwając stamtąd napletek – i dzięki temu nabywa od ziwugu ZoN właściwość „neszama”.

I wszystkie te NaRaN (nefesz-ruach-neszama) – to tylko NaRaN katnuta. I to jest wypowiedź piątego dnia początku stworzenia: „Niech zaroją się wody rojem istot żyjących, i niech ptak lata nad ziemią pod firmamentem niebios”⁶⁵⁶. „Istota żyjąca” – to nefesz, „niech ptak lata” – ruach, „pod firmamentem niebios” – neszama.

I tutaj nawet nie powinno pojawić się pytanie: dlaczego, gdy mowa o ZoN, nie mówi się o przyciągnięciu NaRaN katnuta, a gdy mowa o mohin odnoszących się do nas, konieczne jest przyciągnięcie NaRaN katnuta? Przecież u ZoN nigdy nie ma braku w katnucie, ponieważ to jest ustanowione ze strony samego Stwórcy. Dlatego przyciąganie zaczyna się od WaK gadluta poprzez wezwanie „Szma”. Natomiast my musimy wszystko naprawiać sami, ponieważ w narodzonym człowieku znajduje się tylko nefesz (siła ożywiająca) ze strony „czystego zwierzęcia” i nie ma on nawet „nefesz” świętości ze strony „ofanów”.

Dlatego zawsze musimy zaczynać od „nefesz” katnuta. Zatem wyjaśniły się trzy przykazania zawarte w piątym przykazaniu:

• Piąte – zajmowanie się Torą dla naprawy „nefesz” katnuta;
• Szóste – płodzenie i rozmnażanie dla naprawy „ruach” katnuta;
• Siódme – dokonanie obrzezania i usunięcie z siebie napletka dla naprawy „neszama” katnuta.

I wszystkie one odnoszą się do piątego dnia.

12) Ósme przykazanie – „miłować przybysza, który zamierza dokonać obrzezania i wejść pod skrzydła Szchiny, aby przyciągnąć stamtąd nefesz przybysza od świętej Szchiny”. Za jego pomocą przyciągamy do siebie „neszama” od pnia (guf) Drzewa Życia i to stanowi zakończenie i dopełnienie naszego katnuta. I to jest wypowiedź szóstego dnia początku stworzenia: „Niech ziemia wyprowadzi istotę żywą według jej rodzaju”[14] – każdemu to, co mu przystoi.

13) Dziewiąte przykazanie – „okazywać miłosierdzie biednemu i dawać mu pożywienie zgodnie z pragnieniem serca”. Dzięki temu wywołujemy w górze połączenie właściwości sądu z właściwością miłosierdzia. Ponieważ przy współdziałaniu Biny z Malchut niższa „hej” zostaje ustanowiona w nikwej ejnaim, a Bina w wyniku tego powraca do właściwości MI, tzn. do galgalta-ejnaim ze światłami nefesz-ruach, a jej litery ELE opuszczają się do ZoN. Również ZoN powracają do galgalta-ejnaim ze światłami nefesz-ruach, a ich litery ELE opuszczają się do BEA – do należących do nas NaRaN, znajdujących się w BEA. I otrzymujemy od ZoN światła WaK gadluta. To dokonuje się przez wypowiedź „Uczyńmy człowieka”[15] w szósty dzień początku stworzenia. Ponieważ Bina powiedziała: „Uczyńmy (naase)” – i połączyła się z działaniem (asija), czyli z Malchut, aby zrodzić WaK dla Adama.

14) Dziesiąte przykazanie – „nakładanie tefilin i dopełnienie siebie w wyższym obrazie”. Dzięki temu wywołujemy powrót wielkości w górze, gdy niższa „hej” ponownie opuszcza się z nikwej ejnaim do pe, a litery ELE powracają na swój stopień. A gdy ZoN wznoszą swoje litery ELE ze światów BEA na ich stopień w świecie Acilut, nasze NaRaN również wznoszą się razem z nimi i wtedy otrzymujemy od ZoN właściwości GaR pierwszego gadluta, określane jako „mohin de-neszama”, odnoszące się do pierwszego gadluta.

I to jest powiedziane szóstego dnia początku stworzenia: „I stworzył Wszechmogący (Elokim) człowieka na swój obraz (celem)”[16]. Ponieważ te mohin GaR gadluta przyciągane są poprzez CELEM parcufa ISZSuT, zwanego Elokim, i są to HaBaD:

• „Mem” de-CELEM – to Hochma, wyżsi Aba we-Ima;
• „Lamed” de-CELEM – Bina, ISZSuT;
• „Cadi” de-CELEM – Daat, ZoN.

I to są cztery fragmenty zawarte w tefilin głowy:

1. „Poświęć” – „mem” de-CELEM;
2. „I będzie, kiedy przyprowadzi cię”[17] – „lamed” de-CELEM;
3. „Szma” – właściwość Chesed w „cadi” de-CELEM;
4. „I będzie, jeśli usłuchacie”[18] – właściwość Gwura w „cadi” de-CELEM.

I to są cztery mohin Zeir Anpina, zawarte w czterech fragmentach tefilin głowy. Cztery fragmenty tefilin ręki – to cztery mohin otrzymywane przez Nukwę Zeir Anpina, Rachelę. Dlatego słowo CELEM dwukrotnie pojawia się w wersecie: „I stworzył Wszechmogący (Elokim) człowieka na swój obraz (celem), na obraz (celem) Wszechmogącego stworzył ich”⁶⁶⁰. „Na obraz (celem) Jego” – wskazuje na tefilin głowy, czyli CELEM Zeir Anpina. A „na obraz (celem) Wszechmogącego” – wskazuje na tefilin ręki, czyli CELEM Nukwy.

W ten sposób u człowieka dopełniają się NaRaN pierwszego gadluta: nefesz-ruach pierwszego gadluta – poprzez przykazanie „okazywać miłosierdzie biednemu”, a GaR, czyli neszama-chaja-jechida pierwszego gadluta – poprzez przykazanie nakładania tefilin.

15) Jedenaste przykazanie – „oddzielać dziesięcinę od plonów ziemi”[19]. Za pomocą tego przykazania człowiek dostępuje otrzymania nefesz od światła chaja, od wyższych Aba we-Ima. Ponieważ po tym, jak człowiek dopełnił NaRaNHaJ pierwszego gadluta za pomocą „tefilin”, powinien przejść do osiągnięcia drugiego gadluta, czyli światła chaja. A ono dzieli się na cztery stadia: nefesz, ruach, neszama, chaja. Aby je osiągnąć, dane zostały kolejne cztery przykazania.

Za pomocą przykazania „oddzielenia dziesięciny ziemi”⁶⁶³ dostępuje się światła nefesz, ponieważ „ziemia” oznacza właściwość „nefesz”. Jak powiedziano w wypowiedzi: „Oto daję wam wszelką trawę nasienną, która jest na całej ziemi”[20], wypowiedzianej szóstego dnia początku stworzenia. Powiedziano tu: „Oto daję wam”, i powiedziano: „A synom Lewiego: oto daję całą dziesięcinę w Israelu”[21]. I tak jak w pierwszym fragmencie mowa o dziesięcinie, tak również i tutaj chodzi o dziesięcinę ziemi.

„Która jest na całej ziemi” – ponieważ ten, kto dostępuje „nefesz światła chaja”, panuje „nad całą ziemią”, ponieważ wszystkie klipot uginają się przed nim. I o tej „nefesz” powiedziano: „Przynieście całą dziesięcinę do skarbca Świątyni, i niech będzie ona pożywieniem w Moim Przybytku, i wystawcie Mnie na próbę w tym – czy nie otworzę wam okien niebios i nie wyleję na was błogosławieństwa ponad miarę?”[22]. Właściwość nefesz nazywana jest „dziesięciną” według imienia Malchut, która nazywana jest „dziesiątą”. Jednak „nefesz światła chaja” – oznacza całą dziesięcinę, to znaczy pełne dopełnienie właściwości „dziesięcina”.

16) Dwunaste przykazanie – „przynoszenie pierwszych owoców drzewa”. Za pomocą tego przykazania człowiek dostępuje światła „ruach” z właściwości światła „chaja”, pochodzącego od Aba we-Ima. „Pierwsze owoce” – od słowa „pierworodny”. Aba we-Ima oznaczają „pierwotność”, „początek”, jak zostało już wyjaśnione w artykule o pierwszym przykazaniu. A ponieważ to dotyczy drzewa, czyli „pierwszych owoców drzewa”, dlatego są one właściwością „ruach”. „Drzewo” odnosi się do poziomu roślinnego, który nazywany jest „ruach”, ponieważ poziomy nieżywy–roślinny–zwierzęcy–mówiący odpowiadają światłom NaRaNHaJ: nieżywy – światłu nefesz, roślinny – ruach, zwierzęcy – neszama, mówiący – chaja-jechida. Jak powiedziano: „I każde drzewo, dające owoce nasienne”⁶⁶⁴. Powiedziano: „z owoców drzewa”, i powiedziano: „Wszelka dziesięcina ziemi… z owoców drzewa – należy do Stwórcy”⁶⁶³. Tak jak tam chodzi o pierwsze owoce wszystkich drzew owocowych, tak i tutaj mówi się o pierwszych owocach. A słowa: „Należy do Stwórcy” wyjaśnione są przez to, co powiedziano: „Wszystko, co jest przeznaczone Mnie, wam nie wolno jeść”.

17) Trzynaste przykazanie – „dokonać wykupu syna”, umacniając jego związek z życiem i osłabiając anioła śmierci, o którym powiedziano: „«Bardzo» – to anioł śmierci”. Dzięki temu człowiek dostępuje „neszama światła chaja”. Zgodnie z porządkiem, powinien był za pomocą tego przykazania dostąpić poziomu „chaja światła chaja”, ponieważ poziom „mówiący” – to światło „chaja”. I po tym, jak dzięki plonom ziemi i owocom drzewa dostąpił nefesz-ruach, które odpowiadają poziomom nieożywionemu i roślinnemu, powinien był za pomocą pierworodnego zwierzęcia dostąpić właściwości „neszama światła chaja”, ponieważ odnosi się ona do poziomu zwierzęcego. A za pomocą pierworodnego człowieka – właściwości „chaja de-chaja”, ponieważ odnosi się ona do poziomu „mówiącego”.

Jednak „wykup pierworodnego” jeszcze nie pokonuje całkowicie anioła śmierci, a jedynie go osłabia. Ponieważ wskutek nadania Tory Izraelici stali się całkowicie wolni od anioła śmierci. Lecz potem, po grzechu „złotego cielca”, ta służba została odebrana pierworodnym Israela i przekazana kohenom. Gdyż nieczystość węża, z powodu grzechu „Drzewa Poznania”, który sprowadził anioła śmierci na świat, ponownie przebudziła się w Israelu po grzechu „złotego cielca”.

I dla naprawy pierworodnych Israela zostało dane przykazanie „wykupu pierworodnego” za pięć sela[23], co odpowiada naprawie dziesięciu sfirot, stanowiących pięć właściwości KaHaB ZoN. Ponieważ pierworodny sięga sfirot Keter-Hochma, czyli wyższych Aba we-Ima, nazywanych „początkiem”. I za pomocą tej naprawy „pięć sela” ponownie łączymy pierworodnych z wyższym życiem i osłabiamy anioła śmierci, aby nie mógł nad nimi panować. Lecz nie eliminujemy go całkowicie, jak to było, gdy byli wolni od anioła śmierci przed grzechem „złotego cielca”, i dlatego przykazanie „wykupu pierworodnego” nie jest wystarczające, by przyciągnąć właściwość „chaja światła chaja”. Bo jego naprawa i cały porządek – dotyczą usunięcia anioła śmierci, jak to było w czasie nadania Tory przed grzechem „złotego cielca”. A to – tylko stopień niższy od tego, tzn. stopień neszama, światło neszama od wyższych Aba we-Ima, i nie więcej.

Powiedziano szóstego dnia początku stworzenia: „I zobaczył Stwórca wszystko, co stworzył, i oto było bardzo dobre”[24]. „Dobre” – to anioł życia, „bardzo” – anioł śmierci. I wówczas anioł śmierci został osłodzony i był nawet ważniejszy niż anioł życia. Jednak teraz, w okresie sześciu tysięcy lat, nie osiąga tego wielkiego osłodzenia, i jest to powiedziane tylko w odniesieniu do ostatecznego naprawienia. Natomiast przez wykup pierworodnego, który prowadzi do osłabienia go – lecz nie więcej – człowiek dostępuje przez ten wykup jedynie właściwości neszama de-chaja, czyli WaK de-chaja.

18) Czternaste przykazanie – „strzec dnia szabatu” i „umacniać związek dnia szabatu z jego świętością”. Dzięki tym dwóm przykazaniom dostępuje się chaja de-chaja w dzień szabatu. Jak powiedziano: „Stwórca pobłogosławił dzień szabatu i uświęcił go”[25]. Wskutek strzeżenia szabatu, aby go nie naruszyć, dostępuje się błogosławieństw, a dzięki uświęceniu szabatu przez szabatowe rozkosze – dostępuje się świętości. A światło chaja jest świętością, ponieważ wyżsi Aba we-Ima nazywani są „świętość”. A podczas modlitwy „mincha” (popołudniowej) szabatu przyciągany jest WaK światła jechida. Jednak GaR de-jechida nie można przyciągnąć w ciągu sześciu tysięcy lat – jedynie po zakończeniu naprawy.

---

[1] Tora, Szmot, 24:7. „I wziął księgę przymierza, i przeczytał ją narodowi; i powiedzieli: ‘Wszystko, co powiedział Stwórca, uczynimy i będziemy słuchać’.”
[2] Tora, Bereszit, 1:1. „Na początku stworzył Wszechmogący niebo i ziemię.”
[3] Tora, Bereszit, 1:2. „A ziemia była pustkowiem i chaosem, i ciemność była nad otchłanią, a duch Wszechmogącego unosił się nad wodami.”
[4] Tora, Bereszit, 1:3. „I powiedział Wszechmogący: ‘Niech stanie się światło!’ – i stało się światło.”
[5] Tora, Bereszit, 1:6. „I powiedział Wszechmogący: ‘Niech powstanie sklepienie w środku wód i niech oddzieli wody od wód’.”
[6] Tora, Dewarim, 6:5. „I będziesz miłował Stwórcę, swojego Wszechmogącego, z całego swego serca, z całej swojej duszy i z całej swojej siły.”
[7] Tora, Bereszit, 1:9. „I powiedział Wszechmogący: ‘Niech zbiorą się wody spod niebios w jedno miejsce i niech się ukaże suchy ląd’. I stało się tak.”
[8] Tora, Bereszit, 1:10. „I nazwał Wszechmogący suchy ląd ziemią, a zebranie wód nazwał morzami. I zobaczył Wszechmogący, że było dobre.”
[9] Tora, Bereszit, 1:12. „I wydała ziemia roślinność – trawę dającą nasienie według jej rodzaju i drzewo rodzące owoc, w którym jest jego nasienie według jego rodzaju. I zobaczył Wszechmogący, że było dobre”.
[10] Tora, Dewarim, 4:35. „Tobie to ukazano, abyś poznał, że Stwórca jest Wszechmogącym – nie ma innego oprócz Niego”.
[11] Tora, Bereszit, 1:14. „I powiedział Wszechmogący: ‘Niech będą światła na sklepieniu niebios, aby oddzielały dzień od nocy i były znakami dla wyznaczonych czasów, dni i lat’”.
[12] Tora, Bereszit, 1:20. „I powiedział Wszechmogący: ‘Niech zaroją się wody istotami żywymi, a ptactwo niech lata nad ziemią pod sklepieniem niebios’”.
[13] Tora, Bereszit, 1:2. „A ziemia była pustkowiem i chaosem, i ciemność była nad otchłanią, a duch Wszechmogącego unosił się nad wodami”.
[14] Tora, Bereszit, 1:24. „I powiedział Wszechmogący: Niech ziemia wyda istoty żywe według ich rodzajów – bydło, pełzające istoty i dzikie zwierzęta według ich rodzajów. I stało się tak”.
[15] Tora, Bereszit, 1:26. „I powiedział Wszechmogący: Uczyńmy człowieka na Nasz obraz, według Naszego podobieństwa, i niech panują nad rybami morza, nad ptactwem nieba, nad bydłem, nad całą ziemią i nad wszelkim pełzającym po ziemi”.
[16] Tora, Bereszit, 1:27. „I stworzył Wszechmogący człowieka na swój obraz, na obraz Wszechmogącego go stworzył; mężczyzną i kobietą ich stworzył”.
[17] Tora, Dewarim, 6:10. „I stanie się, gdy Stwórca, twój Wszechmogący, wprowadzi cię do ziemi, którą przysiągł twoim ojcom – Awrahamowi, Icchakowi i Jaakowowi – że da tobie, wielkie i dobre miasta, których nie budowałeś”.
[18] Tora, Dewarim, 28:1. „I stanie się, jeżeli pilnie słuchać będziesz głosu Stwórcy, twojego Wszechmogącego, by przestrzegać i czynić wszystkie Jego przykazania, które Ja ci dziś nakazuję, to wyniesie cię Stwórca, twój Wszechmogący, ponad wszystkie narody ziemi”.
[19] Tora, Wajikra, 27:30. „A każda dziesięcina z plonów ziemi, z nasienia ziemi, z owocu drzewa – należy do Stwórcy, jest świętością dla Stwórcy”.
[20] Tora, Bereszit, 1:29. „I powiedział Wszechmogący: Oto daję wam wszelką roślinę wydającą nasienie, która jest na powierzchni całej ziemi, i wszelkie drzewo, na którym jest owoc drzewa wydającego nasienie – niech będzie wam za pokarm”.
[21] Tora, Bemidbar, 18:21. „A synom Lewiego daję jako dziedzictwo wszystkie dziesięciny w Israelu, w zamian za ich służbę, którą wykonują – służbę Namiotu Zgromadzenia”.
[22] Prorocy, Malachi, 3:10. „Przynieście całą dziesięcinę do spichlerza, aby był pokarm w Moim domu, i wystawcie Mnie na próbę w tym – mówi Władca Zastępów – czy nie otworzę wam okien niebios i nie wyleję na was błogosławieństwa ponad miarę”.
[23] Sela – moneta używana w czasach Drugiej Świątyni.
[24] Tora, Bereszit, 1:31. „I zobaczył Wszechmogący wszystko, co uczynił – a oto było to bardzo dobre. I był wieczór, i było rano – dzień szósty”.
[25] Tora, Bereszit, 2:3. „I pobłogosławił Wszechmogący dzień siódmy i uświęcił go, bo w nim odpoczął od całego swojego dzieła, które stworzył, czyniąc”.