423) „Olbrzymi byli na ziemi” (ha-Nefilim hawu ba-arec). Rabbi Jose nauczał: To są Aza i Azael (Tane Rabbi Jose: ilejn Aza wa-Azael). Jak zostało powiedziane, że Stwórca usunął ich ze świętości wyższego świata (ke-ma de-itmar, de-apek lon Kudsza Berich Hu, mi-kduszta di-le’ela). A jeśli powiesz: jak mogli przetrwać w tym świecie? (we-i teima, we-hejch jachlin le-itkajema be-haj alma?). Rabbi Chija powiedział: to są ci, o których jest napisane: „I ptak szybujący nad ziemią” (amar Rabbi Chija, ilejn hawu me-inun, dichtiw: we-of je’ofef al ha-arec). I już powiedziano, że oni ukazali się ludziom w postaci, jaką sami posiadali (we-ha itmar, de-ilejn it-chazu le-bene nasza, ke-chezu di-lehon). A jeśli powiesz: jak mogli się przemieniać? (we-i teima, hejch jachlin le-it-hapacha?). Oto powiedziano, że mogli przybierać różne formy (ha itmar, de-it-hapchan le-kama gewanin). I gdy zstępowali, odziewali się w powietrze świata i ukazywali się jako ludzie (u-be-szaata de-nachatu, iglimu be-awira de-alma, we-it-chazjun ke-bene nasza).

Sulam

423) „Olbrzymi byli na ziemi”[1] – to Aza i Azael, ponieważ Stwórca powalił ich, zniżając z poziomu najwyższej świętości[2]. Jak mogli istnieć w tym świecie? Powiedziano o nich: „I ptak będzie latał nad ziemią”[3]. Przedstawiają się ludziom w postaci ludzi. Ale jak mogą zmieniać swoją postać jako aniołowie, przyjmując wygląd człowieka? Przyjmują różne postacie, a w chwili, gdy zstępują do tego świata, obłóczają się w powietrze tego świata i wydają się ludźmi.

424) A ci, Aza i Azael, którzy zbuntowali się w górze, Stwórca strącił ich i przyodziali się w ziemię, i pozostali w niej, i nie mogli się z niej uwolnić (we-hanej, Aza wa-Azael, de-mardu le-ejla, we-apil lon Kudsza Berich Hu, we-aglimu be-ar’a, we-itkajemu bej, we-la jachilu le-itpaszta minej). A później zbłądzili za kobietami świata (u-le-batar, tau ba-tar neszej alma). I aż do dzisiejszego dnia istnieją i uczą ludzi magii (we-ad ke’an joma da, inun kajemej, we-olfei charszin le-bene nasza). I spłodzili potomstwo, i nazwali ich Anakim, wielkimi mężami (we-olidu benin, we-karo leho Anakim, gawrin). A ci Olbrzymi zostali nazwani synami Elohim (we-inun Nefilim, ikrun bene Elohim). I oto zostało to powiedziane (we-ha itmar).

Sulam

424) Stwórca strącił z niebios Azę i Azaela, którzy wzniecili bunt w górze, i przyjęli ziemskie obłóczenie, żyjąc w nim bez możliwości uwolnienia się z niego i powrotu na swoje miejsce, w przeciwieństwie do pozostałych aniołów. Dlatego pozostali na ziemi. Następnie zaczęli zalecać się do kobiet świata. I do dnia dzisiejszego żyją i istnieją, ucząc ludzi magii. Zrodzili synów, którzy nazywani byli gigantami i mocarzami. Ci giganci nazywani są również aniołami (bnej elohim).

[1] Tora, Bereszit (Księga Rodzaju) 6:4. „W owych czasach byli na ziemi giganci, a także później, gdy synowie Boży zbliżali się do córek ludzkich, a one im rodziły. Byli to mocarze, mający sławę w dawnych czasach.”
[2] Słowo „powalił (hipil)” pochodzi od tego samego rdzenia co „olbrzymy (nefilim)”.
[3] Tora, Bereszit (Księga Rodzaju) 1:20. „I rzekł Bóg: ‘Niech wody zaroją się od istot żywych, a ptactwo niech lata nad ziemią, pod sklepieniem niebios.’”