228) Ósme przykazanie – to kochać konwertytę, który poddaje się obrzezaniu i wchodzi pod skrzydła Szchiny (pikuda tminaja, le’mircham giyora de’aal le’migzar garmeih u’le’aala techot gadfoi de’Szchinta). A Szchina wprowadza ich pod swoje skrzydła, tych, którzy oddzielają się od strony przeciwnej, nieczystej, i zbliżają się do niej (we’ihi a’aila lon techot gadfaha le’inun de’mitparszan mi’sitra achora mesa’awa, u’mitkarvin le’gabah). Jak jest napisane: „Niech ziemia wyda istotę żyjącą według jej rodzaju” (diktiv: tocze ha’arec nefesz chajja le’minah).

Sulam

228) Ósme przykazanie: miłować przybysza, który zamierza dokonać obrzezania i wejść pod skrzydła Szchiny. To ona, Malchut, wprowadza pod swoje skrzydła tych, którzy odłączają się od innej, nieczystej strony i zbliżają się do niej, jak powiedziano: „Niech ziemia wyda żywe stworzenie według jego rodzaju”[1].

Wyrażenie „skrzydła Szchiny” to pojęcie bardzo rozległe i głębokie, ale będziemy je wyjaśniać w miarę potrzeby, by zrozumieć to, o czym mówimy. Malchut, Nukwa Zeir Anpina, nazywana jest Szchiną (Obecnością) w kontekście jej objawienia, ponieważ nigdy nas nie opuszcza, nawet gdy jesteśmy od niej najbardziej oddaleni. Jak uczymy: „W każdym miejscu, dokądkolwiek zostaną wygnani [Israel] – Szchina jest z nimi”. I powiedziano: „Obecny z nimi w ich nieczystości”[2]. W tym aspekcie Zeir Anpin nazywany jest „Obecnym (Szochen)”, a Nukwa – „Obecnością (Szchina)”. To objawienie może nastąpić tylko wtedy, gdy ZoN znajdują się w stanie „panim be-panim (twarzą w twarz)” na równym poziomie, ponieważ świecenie tego ziwugu (połączenia) jest wtedy tak wielkie, że objawia się jedność nawet nad miejscami najbardziej oddalonymi i objętymi skróceniem.

Wiadomo, że stan wielkości (gadlut) ZoN nie pojawia się od razu – najpierw budowany jest stan małości (katnut) ZoN w mochin de-WaK, a dopiero potem następuje gadlut. Dotyczy to wszystkich stopni ZoN. I nawet gdy ZoN napełniają się mochin stanu wielkości (gadlut), mochin stanu małości (katnut) nie zostają unieważnione, ponieważ także one uczestniczą w ziwugu rodzącym mochin gadlut, które nazywane są „skrzydłami Szchiny”.

O tym powiedziano: „I cherubiny będą miały skrzydła rozpostarte ku górze, przykrywające skrzydłami pokrywę [Arki]”[3]. Ich głównym przeznaczeniem jest – rozpostarłszy skrzydła – przykryć świecenie ziwugu gadlut w taki sposób, że nawet najbardziej oddaleni będą mogli napełnić się światłem tego ziwugu i jednocześnie nic nie przypadnie klipot. Ci bowiem, którzy jeszcze nie osiągnęli całkowitej czystości, są zawsze odpychani przez światło świętości – z obawy, że mogliby przekazać to napełnienie klipot. Lecz teraz, dzięki okryciu skrzydłami, napełnienie to jest tak ściśle strzeżone, że nawet ci, którzy są bardzo blisko klipot, nie zdołają – przez potknięcie – zranić tego napełnienia, ponieważ te skrzydła ich chronią.

Dlatego, jeśli ktoś przychodzi, by osiągnąć wiarę i dokonać obrzezania – choć jego ciało (guf) pochodzi z właściwości „napletka”, ponieważ jego przodkowie nie stali pod górą Synaj i nie została w nich usunięta nieczystość węża – mimo to mamy siłę podnieść go do wyższej świętości przez wzniesienie MaN dla wielkiego ziwugu ZoN panim be-panim, gdzie panują skrzydła Szchiny – tzn. one rozpościerają swoje skrzydła i zakrywają światło ziwugu. Wtedy możemy podnieść tam również duszę przybysza i zostaje ona uświęcona światłem tego ziwugu. I choć nie jest jeszcze całkowicie czysta, może w tym czasie napełnić się świeceniem tego ziwugu.

Skrzydła bowiem chronią go przed tym, aby napełnienie nie przeszło do klipot, mimo że jest bliski im. I powiedziano: „Pod skrzydłami Szchiny” – ponieważ mogą oni otrzymywać tylko od światła Malchut, jedynie od jej skrzydeł – zewnętrznej części Malchut – ale nie od samej Szchiny, a tym bardziej nie od samego Zeir Anpina.

Malchut wprowadza ich pod swoje skrzydła. I nie powinno budzić wątpliwości to, że wcześniej powiedziano: „Aby wprowadzić pod skrzydła Szchiny”, tzn. że to my sami powinniśmy podnieść przybysza pod skrzydła Szchiny – a tutaj mówi się, że sama Szchina wprowadza ich pod swoje skrzydła, czyli że Szchina sama ich podnosi? Rzecz w tym, że duszę przybysza można przybliżyć jedynie poprzez ziwug gadlut, ponieważ tylko wtedy skrzydła Szchiny zakrywają światło tego ziwugu.

Dlatego najpierw musimy wznieść MaN, aby pobudzić ten ziwug gadlut, wywołując świecenie tego ziwugu dla jego duszy – a wtedy Szchina rozpościera swoje skrzydła, zakrywa światło tego ziwugu i wprowadza pod swoje skrzydła duszę tego przybysza. W ten sposób: najpierw to my podnosimy duszę przybysza, a potem – kiedy już została podniesiona – Szchina przyjmuje ją pod swoje skrzydła.

229) A jeśli powiesz, że ta „nefesz chaja”, która została włączona w Israel, została przeznaczona dla wszystkich, oto jest powiedziane: „według jej rodzaju” (we’i teima, de’hai nefesz chajja di’kelila be’Israel, le’kola hi izdamnat, hadar wa’amar le’minah). Jak wiele przejść i sal, jeden wewnątrz drugiego, ma ta ziemia, która jest żyjąca, pod swoimi skrzydłami (kama aksad’rin we’idrin, da le’go min da, it lah le’hai arec, de’ihi chajja, techot gadfaha).

Sulam

229) Nie można powiedzieć, że to „żywe stworzenie (nefesz chaja)”, przebywające w Israelu, jest przeznaczone dla wszystkich, lecz jak powiedziano: „Żywe stworzenie według jego rodzaju” – tzn. dla Israela, a nie dla przybyszów. Ileż przejść i pokoi, które otwierają się jedne po drugich, prowadzi do tej ziemi, która nazywa się „żywą” – pod jej skrzydła.

Wyjaśnienie. Dusza przybysza może się wznieść tylko wtedy, gdy podnosimy MaN, wywołujący ziwug gadluta, i wtedy przyciągamy do siebie świecenie „neszama” z tego ziwugu. Właśnie wtedy następuje „rozpostarcie skrzydeł Szchiny” i tam wznosi się dusza przybysza, napełniając się tam światłem tego ziwugu. Dlatego „nie można powiedzieć, że to «żywe stworzenie (nefesz chaja)», przebywające w Israelu, jest przeznaczone dla wszystkich” – bo wtedy można by pomyśleć, że i przybysz otrzymuje ze światła tego ziwugu „nefesz chaja (żywe stworzenie)”, wywołanego przez Israel dla świecenia ich duszom. „Lecz jak powiedziano: «Żywe stworzenie według jego rodzaju»” – tzn. przybysze otrzymują świecenie ze ziwugu, który odnosi się do ich rodzaju, ale tylko z zewnętrznej właściwości tego ziwugu, a nie z wewnętrznej, przeznaczonej wyłącznie dla Israela.

„Skrzydła” – to WaK stanu katnut, używane również podczas gadluta, aby zakryć światło tego ziwugu. W tym WaK znajduje się HaGaT NeHI. HaGaT – to tzw. „pokoje do zamieszkania”. NeHI nazywane są „przejściami” i są jedynie miejscem otwarcia i wejścia do tych pokoi, ale w nich samych nie można zamieszkać, ponieważ służą tylko za wejście i wyjście. Bo podstawą HaGaT jest Tiferet, ich środkowa linia, będąca pełnym kli i miejscem przyjmowania światła chasadim. A podstawą NeHI jest Jesod, środkowa linia, w której nie ma miejsca przyjmowania dla siebie i służy jedynie jako droga, przez którą wznosi się odbite światło. Dlatego NeHI nazywane są „przejściami”.

I powiedziano: „Ile przejść i pokoi, otwierających się jedne po drugich, prowadzi do tej ziemi, która nazywa się «żywą», – pod jej skrzydła”. Ponieważ musi wprowadzić pod swoje skrzydła przybyszów ze wszystkich siedemdziesięciu narodów, i dlatego przygotowano dla nich tyle „pokoi” – w HaGaT tych skrzydeł, i tyle „przejść” – w NeHI tych skrzydeł. Właściwość „nefesz” otrzymują z tych „przejść”, a właściwość „ruach” – z „pokoi”.

230) Prawe skrzydło ma dwa przejścia, i z tego skrzydła oddzieliły się dwa inne narody, które są blisko w jedności z Israel, aby wejść do tych przejść (gadfa jemina it lah trein aksad’rin, u’me’hai gadfa itparszan le’trein umin achoranin de’inun krewin be’jichuda le’Israel, le’aala lon le’go aksad’rin ilein). A pod lewym skrzydłem są dwa inne przejścia, i oddzieliły się do dwóch innych narodów, którymi są Ammon i Moab, i wszyscy oni są nazwani „nefesz chaja” (u’techot gadfa smala, it trein aksad’rin achoranin, u’mitparszan le’trein umin achoranin, de’inun Ammon u’Moaw, we’kolhon ikrun nefesz chajja).

Sulam

230) W prawym skrzydle Malchut znajdują się dwa przejścia, które wychodzą z tego skrzydła ku dwóm innym narodom, szczególnie bliskim Israelowi, aby wprowadzić ich przez te przejścia. A pod lewym skrzydłem znajdują się dwa inne przejścia, wychodzące ku dwóm innym narodom, zwanym Amon i Moaw. I wszyscy oni nazywani są „nefesz chaja”.

Wcześniej była mowa o licznych przejściach, a tutaj mówi się, że są tylko dwa z prawej i dwa z lewej. Rzecz w tym, że tutaj chodzi jedynie o przejścia ogólne, tzn. istnieją dwa ogólne przejścia po prawej stronie – dla tych narodów, które należą do strony prawej. I podobnie – dwa ogólne przejścia po stronie lewej – dla narodów należących do strony lewej. Dwa narody z prawej strony obejmują wszystkie narody, które należą do strony prawej, i przypisane są do dwóch ogólnych przejść w prawym skrzydle – i Zohar nie precyzuje, kim one są. I podobnie dwa narody po stronie lewej, obejmujące wszystkie narody lewej strony – to Amon i Moaw – należące do dwóch ogólnych przejść lewego skrzydła.

I wszyscy oni nazywani są „nefesz chaja”. Wszystkie dusze przybyszy, pochodzących ze wszystkich narodów, nazywają się imieniem „nefesz chaja (żywe stworzenie)”, ponieważ mogą otrzymać napełnienie jedynie ze ziwugu wielkiego stanu (gadlut) ZoN, kiedy same ZoN znajdują się na miejscu wyższych Aba we-Ima. I wtedy Malchut nazywa się „nefesz chaja (żywe stworzenie)”, ponieważ pochodzi od światła Aba we-Ima, które jest światłem „chaja”. I ponieważ dusze przybyszy otrzymują napełnienie „nefesz chaja” od skrzydeł, sami również nazywani są „nefesz chaja”.

231) I jak wiele jest jeszcze innych ukrytych komnat i innych sal w każdym skrzydle (we’kama idrin setimin achoranin, we’heichalin achoranin, be’chol gadfa we’gadfa). I z nich wychodzą duchy, aby oddzielić wszystkich konwertytów, którzy się nawracają (u’minajhu nafku ruchin, le’afrasza le’chol inun giyorin de’mitgajjirin). I są oni nazwani „nefesz chajja”, ale według swojego rodzaju (we’ikrun nefesz chajja, aval le’minah). I wszyscy oni wchodzą pod skrzydło Szchiny i nie więcej (we’kolhu aalin techot gadfo di’Szchinta, we’la jatir).

Sulam

231) I wiele innych ukrytych komnat i innych sal znajduje się w każdym skrzydle. Z nich wychodzą siły ducha (ruchot), którymi obdarzani są wszyscy, którzy przyszli, by osiągnąć wiarę. I wtedy nazywani są „żywym stworzeniem (nefesz chaja)”, ale „według jego rodzaju”. I wszyscy oni wchodzą pod skrzydła Szchiny, lecz nie więcej.

Wyjaśnienie. Każde skrzydło składa się z WaK, tzn. HaGaT (Hesed–Gwura–Tiferet) i NeHI (Necach–Hod–Jesod), nazywanych „komnatami” i „przejściami”. I dla każdego narodu przygotowana jest osobna komnata w HaGaT oraz osobny przejście w NeHI. Z przejść każdy z nich otrzymuje siłę ożywiającą (nefesz), a z komnat – każdy przyjmuje siłę ducha (ruach). Te komnaty są ukryte, ponieważ HaGaT de-WaK stanowią zakryte chasadim, które są osłonięte przed świeceniem Hochmy.

232) Lecz dusza Israelu pochodzi z wnętrza ciała tego drzewa, i stamtąd dusze wzlatują do tej ziemi, przechodząc z wnętrza do wnętrza (awal nischmata de’Israel, nafka mi’go gufa de’ha’hu ilana, u’mi’taman parchin nischmatin le’go ha’ai arec, go me’aha le’go le’go). I tajemnica tego to: „Bo będziecie ziemią upragnioną” (we’raza: ki tihju atem arec chefec). I dlatego Israel to umiłowany syn, którego wnętrzności obejmują i są nazwani „dźwigany z łona” (we’al da, Israel, ben jakir de’hawu me’aha aleih, we’ikrun ha’amusim mi’ni baten). I nie wychodzą poza nie (we’la me’gadfin le’bar). Ponadto konwertyci nie mają udziału w wyższym drzewie, tym bardziej w jego ciele (we’tu, giyorin leit lon chulaka be’ilana ila’a, kol szekin be’gufa dileih). Ich udział jest w skrzydłach i nie więcej, a konwertyta jest pod skrzydłami Szchiny i nie więcej (awal chulaka dilhon be’gadfin ihu we’la jatir, we’giyora techot gadfei Szchinta we’la jatir). Sprawiedliwi konwertyci są tam, pozostają i jednoczą się, ale nie wewnątrz, jak zostało powiedziane (geirei ha’tzedek inun de’taman szaran we’it’achadan, we’la le’go, ke’ma de’itmar). I dlatego jest napisane: „Niech ziemia wyda istotę żyjącą według jej rodzaju” (u’begin kach: tocze ha’arec nefesz chajja le’minah). A dla kogo „bydło, pełzające stworzenia i zwierzęta ziemi według ich rodzaju”? Wszystkie czerpią duszę z tej istoty żyjącej, ale każda według swojego rodzaju, jak jej przystoi (u’le’maan behema wa’remes u’chajto arec le’minah, kolhu szavin nefesz me’ha’hu chajja, awal kol chad le’minah, kidka chazei lah).

Sulam

232) „Jednak dusza (neszama) Israela pochodzi z pnia (guf) Drzewa” – Zeir Anpina, „i stamtąd dusze odlatują do tej ziemi» – Malchut, „do jej najgłębszych zakątków”. Jak powiedziano: „Bo staniecie się krajem pożądanym”[4]. Dlatego Israel nazywani są „umiłowanym synem”, „i poruszyło się moje wnętrze względem niego”[5], i nazywani są „niesionymi w łonie matki”[6], a nie od skrzydeł znajdujących się poza ciałem. A przybysze nie mają udziału w wyższym Drzewie – Zeir Anpinie, a tym bardziej w jego guf (pniu). Ich udział jest jedynie w skrzydłach Malchut – i nie więcej.

Przybysz wchodzi pod skrzydła Szchiny, lecz nie więcej. Sprawiedliwi przybysze – to ci, którzy przebywając w tym miejscu, należą do niego, ale nie do jego wewnętrznej istoty. Dlatego powiedziano: „Niech ziemia wyda żywe stworzenie według jego rodzaju”. Jakie? „Bydło, płazy i dzikie zwierzęta ziemi według ich rodzaju”[7]. Wszyscy otrzymują „nefesz (siłę ożywiającą)” z tej „chaja (żywej istoty)”, lecz każdy według swego rodzaju – to, co mu przysługuje.

Zeir Anpin nazywa się „drzewem”, „Drzewem życia”, a Nukwa nazywa się „ziemią życia” – tzn. w stanie wielkości (gadlut), kiedy obłaczają wyższych Abę we-Imę, mochin de-chaja. Dusza (neszama) Israela pochodzi z pnia (guf) tego drzewa, z wewnętrznej istoty Zeir Anpina. „I stamtąd odlatują dusze do tej ziemi” – Malchut, „do jej najgłębszego wnętrza”. To znaczy: dzięki ziwugowi (połączeniu) „drzewa”, Zeir Anpina, z „ziemią życia”, Zeir Anpin przekazuje dusze Israela Nukwie – do jej wewnętrznej istoty. I od niej Israel otrzymuje swoje dusze.

Ale różnią się oni od przybyszy, którzy otrzymują napełnienie tylko od Nukwy, i to tylko z jej zewnętrznej istoty – z jej skrzydeł, a nie z wewnętrznej istoty, która nazywana jest „najgłębszym wnętrzem jej”. Rzecz w tym, że Nukwa ma trzy parcufy, obłaczające się jeden w drugi – ibur-jenika-mochin (ciąża-karmienie-rozum). Parcuf mochin obłacza się w parcuf jenika, a parcuf jenika obłacza się w parcuf ibur. I wiedz dokładnie, że Israel pochodzi z najgłębszej istoty Nukwy – z parcufa mochin.

Dlatego Israel nazywany jest „umiłowanym synem”, „i poruszyło się Moje wnętrze względem niego”, i są oni nazywani „niesionymi w łonie matki”, a nie ze skrzydeł, które odnoszą się do jej zewnętrznej właściwości. Wyjaśnienie. NeHI Nukwy nazywa się łonem, ponieważ tam jest miejsce noszenia i wzrostu dusz Israela. Ale nie mówi się tu o NeHI dwóch zewnętrznych parcufów – ibur i jenika, które należą do właściwości „skrzydeł”, lecz o NeHI parcufa mochin, które stanowią właściwość „niesionych w łonie”. Jak powiedziano: „Czyż Efraim nie jest Mi drogim synem, czyż nie jest umiłowanym dzieckiem? Bo ilekroć mówię o nim, wciąż go wspominam, dlatego porusza się Moje wnętrze względem niego”[8].

Dusze Israela należą do wewnętrznej właściwości Malchut, nazywanej „ukryta w łonie”, dlatego powiedziano: „porusza się Moje wnętrze względem niego”, a Pismo nazywa ich „niesionymi w łonie matki”. I wszyscy oni pochodzą z NeHI parcufa mochin, a nie ze „skrzydeł” znajdujących się poza ciałem (guf), i nie z NeHI dwóch zewnętrznych parcufów, zwanych „skrzydłami”.

I powiedziano, że „przybysze nie mają udziału w wyższym drzewie – Zeir Anpinie – a tym bardziej w jego guf (pniu). Ich udział to jedynie skrzydła Malchut – nie więcej” – tzn. pod skrzydłami Szchiny, ale nie więcej. Dlatego nazywani są „sprawiedliwymi przybyszami”, ponieważ Szchina nazywana jest sprawiedliwością, i oni przebywają pod jej skrzydłami, i dzięki niej się jednoczą, ale nie otrzymują udziału z góry, od Szchiny.

Dlatego powiedziano: „Niech ziemia wyda żywe stworzenie według jego rodzaju”. Jakie? „Bydło, płazy i dzikie zwierzęta ziemi – według ich rodzaju”. Każdy, kto posiada nefesz „bydła, płaza i dzikiego zwierzęcia”, otrzymuje ją tylko z „nefesz chaja (żywej istoty)” – Malchut – w ziwugu stanu wielkości (gadlut), „panim be-panim” z Zeir Anpinem. A mimo to – „każdy według jego rodzaju” – tzn. tyle, ile mu się należy, ale tylko ze skrzydeł, a nie z wewnętrznej istoty świecenia tego wielkiego ziwugu.

---

[1] Tora, Bereszit, 1:24. „I powiedział Wszechmogący: Niech ziemia wyda istoty żywe według ich rodzajów: bydło, pełzające stworzenia i dzikie zwierzęta według ich rodzajów. I stało się tak.”
[2] Tora, Wajikra, 16:16. „I dokona przebłagania za Świętość z powodu nieczystości synów Israela i z powodu ich przestępstw, we wszystkich ich grzechach; i tak uczyni dla Namiotu Zgromadzenia, który przebywa z nimi pośród ich nieczystości.”
[3] Tora, Szmot, 25:20. „I cheruby będą miały skrzydła rozpostarte ku górze, osłaniając skrzydłami przebłagalnię; a ich twarze będą zwrócone ku sobie – twarze cherubów będą skierowane ku przebłagalni.”
[4] Prorocy, Malachi, 3:12. „I będą was nazywać błogosławionym narodem, bo będziecie ziemią rozkoszy – mówi Władca Zastępów.”
[5] Pisma, Szir HaSzirim, 5:4. „Mój ukochany wsunął rękę swoją przez otwór, a moje wnętrze zadrżało z jego powodu.”
[6] Prorocy, Jeszajahu, 46:3. „Słuchajcie Mnie, domu Jakuba i całej reszty domu Israela, których noszę od urodzenia i dźwigam od łona.”
[7] Tora, Bereszit, 1:24. „I powiedział Wszechmogący: Niech ziemia wyda istoty żywe według ich rodzajów: bydło, pełzające stworzenia i dzikie zwierzęta według ich rodzajów. I stało się tak.”
[8] Prorocy, Jirmijahu, 31:19. „Bo po moim nawróceniu odczuwałem żal, a po uznaniu winy uderzyłem się w pierś; zawstydziłem się i zmieszałem, bo dźwigałem hańbę mojej młodości.”