208) Przykazanie czwarte: wiedzieć, że Stwórca (AWA’Ja) jest Panem (Elokim), jak powiedziano: „I poznaj ty dziś i odczuj sercem swoim, że Stwórca (AWA’Ja), jest Panem (Elokim)”. Czyli że imię Elokim wlewa się w imię AWA’Ja i nie ma różnicy pomiędzy nimi.

Wyjaśnienie. AWA’Ja – jest to Z’A, a Elokim – jest to nukwa de-Z’A. Należy połączyć podobieństwem właściwości Z’A i nukwę tak, żeby nie było żadnej różnicy pomiędzy nimi, żeby włączyło się imię nukwy Elokim w imię Z’A AWA’Ja i sama nukwa stała się jak imię AWA’Ja.

To połączenie oznacza otrzymanie w Zo’N światła hochma, Ga’R. Dlatego że jedność oznaczona słowami „Słuchaj Izraelu” – jest to otrzymanie w Zo’N światła Wa’K od Aw’I, a jedność, którą wyjaśnia się tu – jest to otrzymanie w Zo’N światła Ga’R, hochma, od Aw’I. Lecz nigdy nie można za jednym razem otrzymać całego poziomu: na początku otrzymują Wa’K, a później Ga’R.

209) Dlatego powiedziano: „I będą światła w niebiosach, żeby świecić na ziemię”. To oznacza dwa światła dla imienia AWA’Ja-Elokim, jak jedno całe. Wtedy odbędzie się włączenie „meorot” (świateł), napisanych bez „waw”, czyli malchut, która nazywa się Elokim, w imię „niebiosa”, czyli Z’A, który nazywa się AWA’Ja, ponieważ one są jednym całym, i nie ma w nich podziału. Czarnego koloru malchut w biały kolor, Z’A, bez żadnego rozróżnienia, jak jedno, i to biały obłok dnia, i ognisty obłok w nocy. Właściwość dnia – Z’A, zlała się z właściwością nocy – malchut, żeby świecić. Jak powiedziano: „Żeby świecić na ziemię”.

Wyjaśnienie. Nukwa nazywa się małym światłem. Na początku były dwa światła – Z’A i malchut, jednakowe co do wielkości. Lecz luna – malchut, skarżyła się, że nie mogą dwa światła korzystać z jednej korony, źródła światła. Na co odpowiedział jej Stwórca: „Idź i zmniejsz siebie”.

Na skutek tego, opuściło się dziewięć niższych sfirot malchut pod parsę w świat Bria, a w świecie Acilut pozostała wyłącznie jej jedna sfira – keter de-malchut. Zadaniem sprawiedliwych jest wznieść dziewięć niższych sfirot malchut ze świata Bria do poziomu Z’A, naprawić tę różnicę od Z’A, czyli ponownie wznieść ją, by stała się równą Z’A. I żeby stanęła w równoprawnym ziwugu z nim panim be panim, naprawić oddzielenie malchut od Z’A, które powstały się na skutek skargi luny.

Skarga luny wychodzi z tego, że ona nie mogła otrzymać światła wprost od Imy, a tylko poprzez Z’A. Dlatego dana jej była przez Stwórcę rada: zmniejszyć się do kropki, sfiry keter, a dziewięć sfirot od hochma do malchut opuściły się pod parsę, i za pomocą jedności „Słuchaj Izraelu”, budować malchut w Wa’K na nowo, w niższym pojednaniu: „Błogosławione Jego święte imię na wieki”, dlatego że na początku sądu w niej, naprawia dalet słowa ehad, z suchej powierzchni na ziemię, rodzącą plony.

Dlatego teraz czarna kropka malchut, która wywołała jej upadek, staje się ważna jak światło, dlatego że właśnie ostrością sądu buduje się literę dalet słowa ehad, staje się płodonośnym. A jeżeli nie byłoby tej siły ostrości w malchut, to litera dalet słowa ehad, Twuna, pozostałaby suchą powierzchnią. Dlatego uważa się siłę ostrości i ograniczenia przy rozprzestrzenieniu światła w niej, ważniejszą niż samo światło, gdyż staje się przyczyną i źródłem światła Wa’K, światła hasadim. Dlatego jest możliwym teraz otrzymać światło Wa’K malchut, otrzymać światło hochma, wznosząc Zo’N w Aw’I. Dlatego że teraz i nukwa może połączyć się swoimi właściwościami z Aw’I, jak i Z’A, na co skarżyła się wcześniej, ponieważ siła ograniczenia światła obróciła się w niej w przyczynę rozprzestrzeniania światła. Dlatego Z’A i malchut uważane są jak jedna całość: on jest źródłem światła dla niej, a ona jest źródłem światła dla niego. Wówczas jak wcześniej, malchut w całości zależała od Z’A, co poniżało ją.

Na skutek połączenia Z’A i nukwy w Aw’I, Z’A włącza się w Aba, a nukwa włącza się w Ima, staje się Z’A białym obłokiem w świetle dnia, a nukwa staje się słupem ognia w świetle nocy, czyli właściwości dnia i nocy łączą się w jedną właściwość, jak powiedziano: „I będzie wieczór i będzie poranek, dzień jeden”, i razem świecą na ziemi, na zasiedlających nukwę w światach BE’A.

210) I jest to grzech pierwszego węża, łączącego z dołu i dzielącego z góry, dlatego uczynił dla świata to, co uczynił. Gdyż należy połączyć z góry i rozłączyć z dołu. I czarne światło, malchut, należy połączyć z góry z Z’A w jedynym połączeniu, żeby następnie połączyła się malchut ze swoim wojskiem w jednej jedności, i oddzielić ją od strony zła.

Wyjaśnienie. Jedność i napełnienie Zo’N światłem hochma odbywa się tylko przy ich wzniesieniu w Aw’I, nad haze A’A, gdzie Z’A zlewa się z Aba, a nukwa zlewa się z Ima. Na skutek tego oni łączą się i Z’A przekazuje malchut światło hochma. Lecz pod haze A’A, gdzie Zo’N znajdują się stale, nie mogą łączyć się w jedności dla otrzymania poprzez nukwę światła hochma.

Właśnie to było przyczyną grzechu Adama, na skutek czego wąż przyniósł śmierć w światy – wywołał odejście światła hochma z malchut – tym, że skłonił Adama i Hawę, by dokonali ziwug jedności na stałym miejscu Zo’N, pod haze A’A. Na skutek tego, zaprzestał ziwug z góry, w Aw’I, gdyż Z’A zaczął przekazywać światło hochma z Aw’I w malchut, stojącą z dołu.

Na skutek tego, wszystkie znajdujące się w świecie części malchut, dusze, zostały pozbawione światła hochma od Aw’I, co uważa się jako śmierć. Dlatego że jak tylko nieczyste siły zbliżają się do Zo’N, by ssać światło hochma od nich, natychmiast Aw’I zaprzestają swój ziwug dla Zo’N, żeby nie pozwolić nieczystej sile dotknąć się do Zo’N. A jak tylko światło hochma odchodzi z Zo’N, natychmiast nieczysta siła pozostawia ich, dlatego że zbliża się do Zo’N tylko ze względu na ssanie światła hochma.

Malchut, po tym jak otrzymuje, będąc w Ima, światło hochma, opuszcza się na swoje stałe miejsce i przekazuje to światło hochma duszom sprawiedliwych, które nazywane są – zamieszkujący. Ona łączy się z nimi w jedności swojej, dlatego ponieważ nie tworzy jedności z Z’A z dołu, odchodzi malchut od złej strony i nieczyste siły nie mogą otrzymać od niej.

211) Razem z tym należy wiedzieć, że Elokim-AWA’Ja – jest to jedna niepodzielna całość. Stwórca (AWA’Ja) jest Panem (Elokim). I kiedy człowiek pozna, że wszystko jest jednością i nie doprowadza do podziału, wtedy nawet inna strona zniknie ze świata, i nie będzie przyciągać się w dół.

Wyjaśnienie. Chociaż jest wielki strach ziwuga Zo’N na ich miejscu z dołu, lecz nie można z tego powodu nie pragnąć ziwuga Zo’N z góry, w Aw’I. Co więcej, należy poznać, że AWA’Ja jest Elokim, co osiąga się jednością Z’A z nukwą. I jeżeli człowiek wznosi swój Ma’N wywołując tym wzniesienie Zo’N w Aw’I i pojednanie ich w Aw’I, tym nieczyste siły zupełnie odrzucone od światła, i znikają ze świata.

212) I właśnie to jest tajemnicą tego co napisano: „I będą światłami (meorot)” – litery „or-mawet (światło – śmierć), gdyż klipa idzie za mózgiem: mózg (moha) – światło, inna strona – śmierć (mawet). Słowo światło (or – אור), powstaje z połączonych liter w słowie światła (meorot – מאורות), słowo śmierć (mawet – מות), powstaje z różnych liter w słowie światła (meorot – מאורות). I kiedy światło odchodzi stąd, łączą się zróżnicowane litery słowa śmierć (mawet – מות). Innymi słowy, jeżeli zabrać litery światło (or – אור) ze słowa światła (meorot – מאורות), to łączą się litery słowa śmierć (mawet – מות). I to oznacza powiedziane: „I będą światłami (meorot)”. Czyli klipa wznosi się i idzie za mózgiem (rozumem). Rozum – światło, sitra achra – śmierć.

Wyjaśnienie. Nieczyste siły przychodzą razem za rozumem (wiedzą, pojmowaniem, myślą). Rozum – jest to światło, nieczysta siła – jest to śmierć, gdzie światło jest łączącym pomiędzy literami, a śmierć jest dzielącym litery.

Wyjaśnienie. Siła ograniczenia w malchut jest źródłem pojawienia się nieczystych sił. Na skutek połączenia Zo’N z Aw’I dla otrzymania Wa’K i Ga’R, siła ograniczenia w malchut obraca się w światło, otrzymaniem światła w Wa’K, w niższym pojednaniu. A następnie wznosi się ponownie w Aw’I i malchut zlewa się na poziomie Aw’I.

To wyższe pojednanie oznacza się słowem meorot = or + mawet: na skutek zejścia światła Wa’K i Ga’R w nukwę, w pojednaniu z Z’A na poziomie Aw’I obraca siła din w malchut w światło wszystkie nieczyste siły, które porodzone tym ograniczeniem znikają, dlatego że ich korzeń obraca się w światło. I odpowiednio znikają litery słowa mawet – śmierć nieczystych sił, i pojawiają się słowa meorot or.

213) Z tych liter zaczęła Hawa, i urodziła zło w świecie. Jak powiedziano: „I zobaczyła kobieta, że dobrze”, odwróciła litery słowa światła (meorot – מאורות) z powrotem. Czyli wzięła stąd litery waw-taw-rejsz-alef, i pozostały w słowie litery: mem-waw. A one wzięły do siebie literę taw, tworząc razem słowo mem-waw-taw = mawet = śmierć. I przyniosła śmierć w świat.

Wyjaśnienie. Na skutek pojednania liter słowa meorot, które oznaczają otrzymanie światła hochma w Zo’N, w pojednaniu Zo’N z góry, w Aw’I, oddziela otrzymywane poprzez nich światło litery mawet – śmierć, dlatego że świeci w nich i tworzy nowe połączenie liter meorot. A jeżeli Zo’N tworzą jedność z dołu, na swoim miejscu, znika światło z połączenia liter meorot i pozostaje słowo mawet – śmierć.

„I zobaczyła kobieta, że drzewo dobre” – „i zobaczyła” w hebrajskim pisze się słowem wetire = waw-taw-rejsz-alef, właśnie te litery, przy zabraniu których słowo meorot – świeciła, pozostają w nim litery mem-waw, łączące litery taw, nukwy nieczystych sił, i tworzące razem słowo mawet – śmierć, imię nieczystych sił.

Hawa przyciągnęła te litery ze słowa meorot, czyli posłuchała rady węża – by połączyć Zo’N z dołu na ich miejscu. I tym naruszyła święte połączenie liter słowa meorot. Dlatego że połączenie Zo’N z dołu natychmiast wywołuje podział Aw’I i rozłączenie słowa meorot na słowo or – światło, i mawet – śmierć. W nieczystych siłach nazywanych śmierć, jest męska część, która nazywa się Sam i żeńska część, która nazywa się Lilit. Litera mem – męska część słowa mawet, nazywa się Sam, a litera taw – żeńska część nieczystej siły, nazywa się Lilit. I tak odbył się ziwug męskiej i żeńskiej części, mem i taw, i jesod – waw, stworzyło się słowo mawet – śmierć, jak nazwa nieczystej siły.

To oznacza zjawienie się węża do Hawy i przekazanie nieczystości od niego do niej, gdyż na skutek tego, że posłuchała rady węża, weszła w nią litera taw, dzieląca słowo or – światło, i połączyła litery wetire – i zobaczyła. A następnie zjawiła się męska część nieczystej siły mem-waw, i dokonała ziwug z taw, już znajdującej się w Hawie, i pojawiła się mawet – śmierć, w świecie.

214) Powiedział rabbi Elazar: „Ojcze mój, wyuczyłem, że po tym, jak Hawa zabrała litery wetire – ותרא ze słowa meorot – מאורות, to pozostały nie litery mem-waw, a pozostała tylko jedna litera – mem, ponieważ tylko litera waw jest literą życia, obróciła się w śmierć tym, że przyciągnęła do siebie literę taw, z tego powodu powstało słowo mawet – śmierć”. Odpowiedział mu: „Będziesz błogosławiony ty, synu mój!”.

Wyjaśnienie. Rabbi Elazar odpowiedział, że litera mem pozostała jedna, bez litery waw, ponieważ litera waw oznacza jesod, a w Sam – męskiej części nieczystych sił, nie ma jesod, dlatego że powiedziano, że on nie może czynić potomstwa, podobnie do wykastrowanego mężczyzny. Litera waw oznacza jesod, miejsce dokonania ziwuga, połączenie męskiej i żeńskiej części Zo’N. Litera waw zawsze oznacza życie, jesod czystych sił, ziwug, który przynosi plony, dlatego że odbywa się na masach stojący w jesod.

Tutaj litera waw obróciła się z czystej w nieczystą i stała się jesod nieczystej siły – śmierci, mawet. A następnie, otrzymując od jesod czystych sił, połączyła się w ziwugu waw z taw i powstało słowo mawet. Właśnie grzech Adama wyprowadził waw z czystych sił w nieczyste.

38) Przyszła litera א alef, ale nie weszła, by stanąć przed Stwórcą. Powiedział jej Stwórca: „Dlaczego nie wchodzisz do mnie jak reszta liter?” Odpowiedziała Jemu: „Dlatego że widziałam, iż wszystkie litery wyszły od Ciebie bez pożądanej odpowiedzi. I oprócz tego widziałam, jak Ty dałeś literze ב bet ten wielki prezent. A przecież nie może Król Wszechświata zabrać z powrotem swojego prezentu i przekazać innemu!” Odpowiedział jej Stwórca: „Chociaż z literą ב bet stworzę świat, lecz ty będziesz stać w czołówce wszystkich liter i nie będzie we Mnie jedności, jak tylko poprzez ciebie, od ciebie zawsze rozpoczynać się będzie odliczanie wszystkiego i wszystkie działania tego świata, a cała jedność wyłącznie w tobie.”

Jak już wiemy – wszystkie pytania liter jest to „aliat Ma’N” – prośba każdej z nich, modlitwa, wzniesienie życzenia litery do Stwórcy. A odpowiedzi Stwórcy na ich pytania – jest to „jeridat Ma’D” (odpowiedź Stwórcy), zejście z góry światła, siły, dostatku, zgodnie z prośbą. Wielka doskonałość, która jest w literze alef, przychodzi do niej nie od prośby z dołu o duchowe wzniesienie, naprawienie, a od zejścia siły z góry, świata duchowo wznoszącego tego, kto znajduje się z dołu.

Dlatego litera א alef od początku do końca naprawienia nigdy nie pobudza wzniesienie swej prośby do góry, podobnie do innych liter, właściwościami których odbywa się naprawienie w ciągu 6.000 lat. I wtedy kiedy zejdzie wyższe światło, dające siłę dla duchowego wzrostu, budzi się litera א alef, co odbędzie się w końcu naprawienia. Przyczyna tego, że litera א alef nie wznosi swojej prośby, Ma’N do góry, do Stwórcy, jest w tym, że ona widziała jak wszystkie litery prosiły, lecz bezskutecznie, dlatego że naprzeciwko właściwości każdej litery znajdowała się przeciwna właściwość w systemie nieczystych sił. Dlatego też litera א alef postanowiła, że nie jest lepsza od reszty liter, że również naprzeciwko niej jest odpowiednia nieczysta siła.

Również nie wznosiła ona swojej prośby, Ma’N do Stwórcy, ponieważ już widziała, że Stwórca postanowił stworzyć świat właściwością litery bet, miłosierdziem. I dlatego, że nie miała zwątpienia, iż nie może być po tym jakiejś zmiany w postanowieniach Stwórcy, postanowiła nie prosić Go.

Chociaż prawdą jest, że świat stworzony jest już właściwością litery ב bet i Stwórca nie przekazuje swojego prezentu innej literze, lecz właściwością tej litery stworzony jest tylko niepełny parcuf, mały, Wa’K, bez głowy. A ponieważ brakuje głowy w parcufie, to do jego wielkiego stanu, który możliwy jest tylko przy napełnieniu parcufa, oprócz światła miłosierdzia (hasadim) jeszcze i światłem mądrości (hochma), brakuje jeszcze liter dla połączenia, zarodzenia i urodzenia nowego parcufa, nowego stanu. Osiągnięcie takiego wielkiego stanu możliwe jest tylko za pomocą właściwości litery alef, gdyż tylko א alef może doprowadzić parcuf do wielkiego stanu, dopełnienia do jego ciała, Wa’K, również i głowy, Ga’R, mochin – światło hochma. Litera alef wywołuje połączenie Z’A i malchut w stanie panim be panim, wtedy jak do tego, w stanie katnut, napełnieniu tylko światłem miłosierdzia, Z’A i malchut były w połączeniu ahor be ahor. Dlatego א alef tworzy rosz we wszystkich literach, co wyjaśnia się tym, że ona znajduje się na czele wszystkich liter alfabetu.

Dlatego powiedział Stwórca: „Moja jedność objawia się w świecie właściwością litery א alef. Co więcej, całe wynagrodzenie i kara, oddalenie i zbliżenie, pragnienie do duchowego zbliżenia (tszuwa), dzięki którym realizuje się końcowe naprawienie, odbędzie się wyłącznie właściwością alef. Dlatego że literą ב bet ugruntowałem osnowę parcufa, żeby w żaden sposób parcuf nie zależał od działań niższych tak, że jeśli rozpoczną grzeszyć, nie wpłynie to na znajdujących się wyżej”.

„Lecz światło co jest w tobie א alef” – przedłuża Stwórca – „wprost związane jest z działaniami niższych. Jeżeli grzeszą, natychmiast znika światło mądrości, światło Ga’R w tobie, a jeżeli naprawiają swoje czyny (tszuwa), to powraca światło hochma. A jedność Moja ze wszystkimi stworzeniami w końcu naprawienia objawia się wyłącznie literą א alef.”

Litery – są to kli, życzenia. I to ma odniesienie zarówno do oddzielnych liter alfabetu, jak i do liter połączonych w słowa. Litery w imionach duchowych obiektów oznaczają wielkość ich życzenia, które światło może napełnić. Litery prostego imienia, bez napełnienia, oznaczają szkielet imienia. Bez światła, kli ma grubość zero ze światłem nefesz. Litery napełnionego imienia oznaczają tę wielkość życzeń, które napełniane są światłem.

Dwa źródła liter: litery י jud i א alef. י Jud – prawdziwe źródło liter, gdyż rozpoczynając cokolwiek pisać, rozpoczynamy od kropki – jud, a następnie przedłużamy kropkę w potrzebną z czterech kierunków stronę, otrzymujemy linię. Litery są to kelim, życzenia, które otrzymują światło nasłodzenia. Życzenie do czegokolwiek konkretnego rodzi się tylko przy:

1. Napełnieniu początkowego, jeszcze nieświadomego życzenia.
2. Początku nasłodzenia z niego.

Dlatego że od wspomnienia – reszimot, od przeszłego nasłodzenia, rodzi się prawdziwe życzenie otrzymać je, ponownie odczuć. A właśnie takie życzenie jest kli. Napełnione kli nie można nazwać prawdziwym życzeniem, ponieważ ono jest zadowolone. Dlatego wyjście światła, odczucie duchowego upadku – to czas tworzenia nowych kelim na nowe, przyszłe otrzymywanie światła, nowe poznania. Gdyż pierwsze skrócenie jest osnową zniknięcia światła we wszystkich kli, to czarna jego kropka jud jest osnową wszystkich liter kli.

Drugie skrócenie jest prawdziwym korzeniem wszystkich światów, dlatego że pierwsze było wyłącznie na kropkę, czwarte stadium, malchut, czwartą literę – ה hej, w imieniu Stwórcy AWA’Ja, a drugie skrócenie było na binę, w której połączyły się razem dwie kropki – bina i malchut. Połączenie dwóch kropek daje linię w długości lub szerokości. Jeżeli jest to linia w szerokości, ona nazywa się nieboskłon – parsa. Suma skutków pierwszego i drugiego skrócenia daje pochyłą linię, z prawej strony powstaje G’E – keter, hochma, a z lewej AHa’P – bina, Z’A i malchut. Keter i hochma znajdują się na poprzednim poziomie, pokazane literą jud, pierwszym korzeniem świata, a bina, Z’A i malchut spadły na niższy poziom, na skutek drugiego skrócenia, które pokazane pochyłą linią. A ponieważ litera י jud jest pierwszym lecz bardzo oddalonym korzeniem światów, a wszystkie światy stworzone są po, i według drugiego skrócenia, to litera א alef stoi w czołówce alfabetu.

Jakim światłem napełnia się duchowe kli, obiekt, parcuf, również można widzieć z jego oznaczenia: jeżeli on napełnia się światłem mądrości, hochma, to jest to napełnienie oznaczone literą jud, a jeżeli napełnia się światłem miłosierdzia, or hasadim – to literą alef.

39) Stworzył Stwórca wyższe litery, odnoszące się do biny – wielkimi, a niższe litery, odnoszące się do malchut – małymi. Dlatego powiedziano: „Bereszit Bara” – na początku stworzył – dwa słowa rozpoczynające się od ב Bet, a następnie „Elokim Et”, Stwórca Sam – dwa słowa rozpoczynające się od א alef. א Alef i ב bet pierwsze – są to litery biny, a א alef i ב bet drugie – są to litery malchut. I wszystkie one powinny wpływać swoimi właściwościami wzajemnie jedna na drugą.

Kiedy wyższy pragnie pomóc, daje światło niższemu, i on powinien obłóczyć się w niższego, co oznacza dwie pierwsze litery ב bet i dwie litery א alef, będące w czterech pierwszych słowach Tory. Dlatego że pierwsza litera ב bet – wyższa bina, a druga litera ב bet – niższy Z’A, pierwsza bet obłacza się w drugą.

Tak samo i pierwsza א alef odnosząca się do biny, obłacza się w א aef drugą, w Z’A, żeby napełnić ją światłem. Dlatego dwie litery ב bet – są jak jedna litera ב bet, i dwie litery א alef – są jak jedna litera א alef, ponieważ niższa litera jest wyłącznie wpływem wyższej, mówiące o tym, że wyższy parcuf napełnia niższy parcuf.

Z א alef nie można stworzyć świata, dlatego że od niej rozpoczyna się słowo arur – przekleństwo, i jeżeli poprzez nią byłby stworzony świat, nieczyste siły, które nazywane są arur, otrzymałyby wielką siłę od czystych sił, które nazywane są baruch – błogosławieństwo. Dlatego świat jest stworzony przez nukwę de-Z’A, literą ב bet, jak również siłą litery ב bet stworzony Adam z nukwy Z’A. I dlatego malchut świata Acilut jest korzeniem całego stworzenia, wszystkich światów, i ich zasiedlających.