237) Dziesiąte przykazanie – jest to nałożenie twilin i dopełnienie siebie w wyższym obrazie. Jak powiedziano: „I stworzył Stwórca człowieka według obrazu Swego”. Otworzył i powiedział: „Głowa twoja – jak karmel”. „Głowa twoja – jak karmel” – jest to wyższa rosz, tfilin na głowę wyższego Świętego Króla AWA’Ja, zapisany literami. Każda litera w imieniu AWA’Ja odpowiada oddzielnemu cytatowi z tfilin. I w ten sposób wyższe, święte imię zapisano w cytatach na zwojach w twilin tajnymi literami. „Ponieważ imię Stwórcy zapisane będzie nad tobą, i będą bali się ciebie” – jest to tfilin na głowę zawierający święte imię AWA’Ja.

Wyjaśnienie. Wykonanie miłosierdzia do biednych wykonuje się tylko początek działania otrzymania wyższego Obrazu Stwórcy, bina wchłania w siebie właściwości malchut, czemu odpowiada: „Stworzymy człowieka według obrazu naszego, według naszego podobieństwa”. Na skutek połączenia właściwości biny i malchut, AHa’P de-bina, litery ELE spadły w Zo’N, a w Ima pozostały wyłącznie litery MI – G’E. AHa’P de-bina, które spadły w Zo’N, składają się z Aba i Ima: Aba przyjmuje w siebie właściwości Z’A, a Ima przyjmuje w siebie właściwości nukwy. Ponieważ Aw’I opuściły się w miejsce Zo’N, to stały się jak Zo’N – i od nich prawdziwe Zo’N otrzymują stan katnut, który nazywa się CeLe’M Elokim – podobieństwo do biny, Wa’K, dlatego że sama Ima utraciła Ga’R swojego stanu: ponieważ jej AHa’P spadły w Zo’N, to ona została pozbawiona światła Ga’R.

Dlatego w Ima pozostały wyłącznie litery MI – G’E – keter, hochma, a w Zo’N spadły jej bina, Z’A i malchut – AHa’P – ELE. Dlatego z pięciu świateł NaRaNHa’J, które były w Imie, w niej pozostało wyłącznie światło ruach w keter i nefesz w hochmie. Z tego powodu Ima może dać Zo’N tylko światło Wa’K – ruach + nefesz, lecz nie światła Ga’R – NaRaNHa’J. A Zo’N uważa się za tych, którzy nabyli podobieństwo do wyższego, tylko przy otrzymywaniu poprzez nich wszystkich świateł NaRaNHa’J. I to jest uczynione wykonaniem przykazania tfilin.

Lecz wynika pytanie: Uczyliśmy się, że dla urodzenia z Zo’N parcufa niższego człowieka, Zo’N powinny wznieść się w Aw’I, otrzymać światło Ga’R, gdyż mały, bez światła hochma parcuf, nie może urodzić. Tak samo mówi się, że Ima znajduje się w stanie katnut?

Kiedy Zo’N osiągają otrzymanie świateł Aw’I, oni wznoszą się przy tym w Aw’I i stają się jak Aw’I według właściwości, dlatego że każdy niższy, który wzniósł się do wyższego, staje się jak wyższy, bo przecież tylko wielkość masachu różni duchowe obiekty jeden od drugiego, gdyż tylko wielkość masachu określa wszystkie właściwości i jakości duchowego obiektu.

Dlatego Zo’N, wznosząc się i obłaczając na Aw’I, stają się jak Aw’I, i wszystkie właściwości Aw’I stają się teraz naturalnymi właściwościami Zo’N. I jak Aw’I rodzą Zo’N, tak Zo’N w Aw’I rodzą i przekazują światło w parcuf niższego człowieka. Dlatego nie ma żadnej niezbędności nawet zmieniać imiona. Przecież wszystko odbywa się z poziomu Aw’I. I Zo’N, które wzniosły się tam, nazywane już są Aw’I, a światło, które oni przekazują człowiekowi, nazywa się światłem, które przekazują w Zo’N.

Powiedziano: „I stworzył Stwórca człowieka według obrazu swojego”. Obraz w mowie hebrajskiej, w Torze, jest przedstawiony słowem CeLe’M, składającym się z trzech liter: cadi-lamed-mem. Jeszcze w drugim punkcie mówiło się, że nie ma kelim dla światła haja i jechida, a jest tylko kelim biny, Z’A i malchut dla świateł NaRa’N: nefesz, ruach, neszama.

I nawet kiedy mówimy, że jest kli keter – określa się obecność rozpoczynając od biny de-keter, lecz nie od keter de-keter. Bina i Zo’N, pozostałe w parcufie kelim, podzielone są na trzy linie: linia biny – HaBa’D, linia Z’A – HaGa’T, linia malchut – NeHI’M. Jest to charakteryzowane dla światła hasadim.

Lecz jeżeli odbywa się przekazanie światła hochma, to parcuf bina jest podzielony na dwa parcufy – Aw’I i ISZSu’T, które są HaBa’D – trzy i HaGa’T – trzy. Razem z Za’T = 7 sfirot od hesed do malchut parcufa Zo’N, tworzą gematrię 13 (3 + 3 + 7) słowa Ehad, mówiącą o pełnym imieniu, stanu poznania.

Rzecz w tym, że sfirot keter i hochma ukryte są w A’A i tylko jego sfira bina świeci swoim światłem w dół. Ta sfira bina de-A’A jest podzielona na dwa parcufy – Aw’I i ISZSu’T: jej Ga’R świeci w Aw’I, a jej Za’T świeci w ISZSu’T. Te dwie części biny nazywane są M i L słowa CeLe’M:

Aw’I nazywane są mem słowa CeLe’M, gdyż tworzą zamknięte koło, strzegące światła hochma, żeby nie wyszło na zewnątrz do innych, niższych parcufim. I to światło hochma nazywa się ukrytym (od wszystkim parcufim świata Acilut). I tylko światło hasadim światła ruach schodzi od nich do wszystkich parcufim świata Acilut w ciągu sześciu tysiecy lat do końca naprawienia.

ISZSu’T nazywa się lamed słowa CeLe’M, ponieważ skłania swoją głowę w Ga’R, w dół, jak baszta. I o tej baszcie powiedziano: „Baszta Oz imienia Stwórcy”. Dlatego że ISZSu’T nazywa się baszta, a Z’A nazywa się sprawiedliwy. Przecież ISZSu’T jest to Za’T de-bina, jest to właściwość Zo’N włączonych w binę, i dlatego on przekazuje światło hochma, które jest w nim, w Zo’N.

Jeżeli w stanie katnut, Zo’N są napełnione światłem hasadim – ruach, które nazywane jest awir – powietrze, to przy otrzymaniu światła hochma od ISZSu’T, litera jud ze słowa awir wychodzi, i słowo awir zmienia się w słowo or – światło. Dlatego ISZSu’T nazywa się baszta, czyli parcuf gadlut, posiadający hochmę, szybujący w powietrzu – awir. Lecz ten stan w Zo’N nie jest stały. ISZSu’T ponownie powraca to w katnut, to ponownie w gadlut, i dlatego taki stan nazywa się szybowaniem. Z’A nazywa się literą ce – cadi od słowa CeLe’M, dlatego że takie są jego właściwości w tej baszcie. I tak: Aw’I – mem – hochma ukryta w kole. ISZSu’T – EL – bina, lecz wzniosła się w A’A, staje się hochma – baszta, i przekazuje w dół światło hochma. Zo’N – C (cadi) –daat, otrzymuje światło od ISZSu’T.

Nie należy plątać trzech liter CeLe’M z trzema liniami, nazywanymi HaBa’D: CeLe’M – są to trzy parcufim znajdujące się jeden w drugim: parcuf hochma – mem od CeLe’M, Aw’I – najbardziej wewnętrzny parcuf, od haze Aw’I w dół obłacza się na niego na zewnątrz parcuf bina, ISZSu’T L od CeLe’M, od haze ISZSu’T obłacza się na niego parcuf daat, Z’A, C od CeLe’M.

Sens słów: „I stworzył Stwórca człowieka według obrazu – CeLe’M, swego” oznacza, że za pomocą duchowego wykonania przykazania tfilin, otrzymują światło hochma w kolejności z dołu do góry liter CeLe’M, światło, które otrzymał Adam po swoim stworzeniu. A my, przede wszystkim otrzymujemy je wywołaniem w Zo’N, a z Zo’N wywołujemy otrzymanie tego światła również w siebie.

W tfilin, który na głowie, zapisano imię Świętego Króla w literach AWA’Ja – „tfilin na głowę” jest to imię Wyższego Króla, zapisane w literach AWA’Ja. Tfilin nazywa się karmel, od słów kar male – wszystkiego najlepszego, jak powiedziano: „Głowa twoja – jak karmel”. Dlatego że głowy Z’A i malchut, kiedy obłaczają się w tfilin, wyższe są od światła CeLe’M, podobne do karmel, kar male – wszystkiego najlepszego.

To światło nazywa się „Imię Wyższego Świętego Króla” – cztery litery AWA’Ja, gdzie każda litera zapisana jest oddzielnie: jud-hej-waw-hej. A to, że człowiek odczuwa, że litery są napisane każda oddzielnie, to dlatego, że w każdym parcufie są cztery litery AWA’Ja i każda oznacza samodzielny parcuf.

Każda litera – jest to oddzielny cytat na pergaminie, cztery oddzielne cytaty odpowiadające czterem literom AWA’Ja. Cytat oznacza oddzielny parcuf, a litera odpowiadająca jemu z AWA’Ja oznacza światło w tym parcufie. Kolejność parcufim, zgodnie z kolejnością liter AWA’Ja: jud-hej-waw-hej. Taki tfilin nazywa się „Tfilin Raszi”. Lecz jest tfilin z kolejnością cytatów parcufim: jud-hej-hej-waw, który nazywa się „Tfilin Rabejnu Tam”. Cytaty zapisane na pergaminach są jednakowe, lecz kolejność włożenia tych cytatów wewnątrz pudełka Tfilin Rabejnu Tam, jest inna, zgodnie z: jud-hej-hej-waw.

238) Pierwszy rozdział w tfilin: „Poświęć Mi każdego pierworodnego” – odpowiadający jud imienia AWA’Ja, hochma, będąca pierworodnym w stosunku do wszystkich wyższych świętości. Ona jest otwierającą miejsca zarodzenia przyszłego pierworodnego, za pomocą cienkiego promienia światła wychodzącego z jud, otwierającego rechem i zapładniającego ją.

Aw’I oznacza się literą jud imienia AWA’Ja, gdzie jud jest to Aba, a napełnienie litery jud, jak wypowiadamy ją jud = jud + waw + dalet, czyli waw + dalet, jest to Ima. Parcuf Aw’I nazywa się święty i pierworodny, gdyż parcufim ISZSu’T i Zo’N nazywane są świętymi, tylko wtedy kiedy otrzymują świętość, światło hochma od Aw’I. Cała świętość w świecie Acilut wychodzi od Aw’I.

Przyczna tego jest w tym, że światło hochma nazywa się świętość, a Aw’I – jest to mem słowa CeLe’M, hochma świata Acilut, dlatego że w nich ukryta jest wyższa ukryta hochma świata Acilut. I chociaż sami Aw’I określone są jako bina, w świetle hasadim, gdyż hochma ukryta jest w rosz de-A’A i nie mogą otrzymać jej niżej stojący, tylko jeżeli bina wznosi się w hochmę, w rosz A’A, łączy się tam z hochmą de-rosz de-A’A, to i bina nazywa się hochmą, lecz nie jako zwykła hochma, a hochma trzydziestu dwóch dróg zejścia światła hochma. I tylko od niej otrzymują światło hochma wszystkie parcufim świata Acilut.

Dlatego mówi Zohar, że ten cienki promień światła, który nazywa się drogą światła, otwiera Rechem i poczyna przyszły płód. Dlatego że w jud są trzy części:

Wierzchołek litery jud, kreska nad kropką, która nazywa się głową, oznaczająca parcuf A’A, ukryty w Aw’I.

Samo ciało litery jud oznaczające parcuf Aw’I.

Niższy wierzchołek litery, oznaczający jesod, ukończenie parcufa Aw’I.

Na skutek stałego ziwuga jesod Aba i jesod Ima, od jesod Ima odchodzą wielkie wody na wszystkie niżej stojące światy i ich zasiedlających. Ten ziwug na światło hasadim nazywa się ziwugiem ożywienia światów. Jesod de-Ima nazywa się również Rechem, dlatego że wszystko rahamim – miłosierdzie, wychodzi z tej części jej parcufa. Lecz jeżeli nie ma ziwuga Aw’I – ta część Ima jest zamknięta i nie schodzi miłosierdzie w dół. Tylko jesod Aba może otworzyć jesod Ima, i wtedy Ima oddaje w dół swoje wielkie wody niższym.

239) Drugi rozdział w tfilin: „I będzie, kiedy przyprowadzi On ciebie” – odpowiada pierwszej literze hej w imieniu AWA’Ja, sala, bina, otwierający się pod oddziaływaniem jud, Aba, w pięćdziesięciu wejściach, przejściach i pokojach ukrytych w nim. Otwarcie, które uczyniła jud w tej sali, niezbędne dlatego żeby usłyszeć w nim dźwięk trąbienia w szafar, róg, binę. Dlatego że ten róg zamknięty ze wszystkich stron, lecz będąc jud otworzyła go, wywołując jego głos. A ponieważ otworzyła go, powstał z niego dźwięk, wyprowadziła go na wolność.

Wyjaśnienie. Hej imienia AWA’Ja jest to ISZSu’T, L od CeLe’M, który nazywa się baszta szybująca w powietrzu, otwarta pięćdziesięcioma wejściami sala, gdyż Aw’I ukryte, oznaczające M w CeLe’M, oznaczająca koło, otaczające i nie pozwalające światłu hochma świecić na zewnątrz. A świecą tylko światłem hasadim.

Lecz ISZSu’T wznosząc się w rosz de-A’A, gdzie bina obraca się w hochmę, może następnie przekazywać światło w Zo’N. Bina, stająca się hochmą, żeby otrzymać hochmę dla Zo’N, nazywa się pięćdziesiąt wrót biny. Dlatego że w niej pięć sfirot KaHa’B Zo’N, po dziesięć w każdej. Każda z pięćdziesięciu składa się z pokoi i wejścia. Hesed, gwura, tiferet nazywa się pokojem, necach, hod, jesod nazywa się wejściem, co oznacza brak kli otrzymywania, a służy dla przekazywania wewnątrz pokoi lub z nich na zewnątrz.

Dlatego drugi cytat w tfilin: „I kiedy przyjdziesz Ty” – oznacza hej imienia AWA’Ja, ISZSu’T świata Acilut, który wznosi się, by przyjąć światło hochma i przekazać je niższym, Zo’N.

Jud otworzyła tę salę dlatego, żeby usłyszeć głos wychodzący z rogu, dlatego że ten róg zamknięty jest ze wszystkich stron. Jak już było mówione, ISZSu’T, bina, połączyła się z malchut tym, że jej trzy sfiry ELE, jej sfirot bina i Zo’N, opuściły się w Zo’N, a w ISZSu’T pozostały tylko trzy sfiry – keter, hochma, MI.

Następnie, na skutek wzniesienia Ma’N, schodzi malchut z ejnaim, otwierane są oczy ISZSu’T, malchut schodzi na swoje miejsce w pe i trzy litery ELE ponownie łączą się z MI w imieniu Elokim. Z tymi ELE wznosi się w binę G’E = keter, hochma, Zo’N. Lecz chociaż ELE wzniosły się i połączyły się z MI, uważa się imię Elokim za jeszcze nie zamknięte, gdyż jest w nim tylko światło hochma. A bez światła hasadim, światło hochma nie może świecić w ELE.

Dlatego te trzy litery ELE określone są jako róg (szafar) i wewnątrz nich ukrywa się Zo’N, które wzniosły się razem z ELE w binę. I te Zo’N wewnątrz ELE określone są jako głos. I ten głos jest słyszalny za pomocą jud w sali, dlatego że jud – jest to Aw’I, dające światło z góry, pozwalające opuścić malchut z nikwej ejnaim ISZSu’T w dół, na jej miejsce w pe, wznieść ELE ponownie w binę. Dlatego jud otwiera sale światła ISZSu’T, żeby przekazać to światło w Zo’N z szafaru, z liter ELE, które wzniosły się do góry.

Dlatego że Zo’N również wznoszą się razem z ELE w binę i otrzymują tam hochmę. I to wielkie światło w Z’A nazywa się głosem, a jego otrzymywanie nazywa się słuchaniem głosu. Lecz ten róg zamknięty jest ze wszystkich stron, jak od strony hochmy, tak i od strony hasadim, gdyż te litery ELE, które nazywane są róg, padają w Zo’N. I tam one są zamknięte, jak od światła hochma, tak i od światła hasadim.

Na skutek tego niezbedne są dwa naprawienia:

Wznieść ich i połączyć z biną, żeby w nów ponownie osiągnęły swe światło hochma.

Dać im światło hasadim, żeby służyło ono jako obłóczenie dla światła hochma.

Na początku jud, Aw’I, przekazują światło w hej, ISZSu’T, z tego powodu ELE wznoszą się z Zo’N w górę nad malchut, w binę, i otrzymują tam światło hochma. Lecz to światło hochma nazywa się ukrytym i zamkniętym, dlatego że bez obłóczenia w światło hasadim, ono nie może świecić. To oznacza, że głos jeszcze nie wyszedł, że jeszcze nie urodził się Z’A.

Następnie jud wchodzi w słowo światło – or, z tego powodu ono staje się awir – powietrze, światło hasadim. A ponieważ róg, litera ELE, otrzymała powietrze, światło hasadim, to mogą urodzić Z’A, głos rogu. Dlatego że jest obłóczenie światła hasadim, światło hochma może wejść w Z’A. Ogólne, otrzymywane poprzez Z’A światło, nazywa się głos. I to światło wyprowadza z niewoli wszystkich niewolników, którzy byli zniwoleni poprzez egoistyczne życzenia we wszystkich światach, ponieważ Z’A świeci wszystkim niżej stojącym – i synowie Izraela (duchowe pragnienie człowieka) stają się godni światła uwolnienia (zwyciężają egoistyczne życzenia).

240) W dźwiękach tego rogu wyszli synowie Izraela z Egiptu. I tak samo w przyszłości, w dźwiękach rogu, następnym razem w końcu dni. I całe zbawienie przychodzi od tego rogu, biny. Dlatego w tym rozdziale Tory powiedziano o wyjściu z Egiptu, gdyż róg ten wychodzi z siły litery jud, otwierającej rechem i wyprowadzającej na wolność niewolników. I to litera hej, druga litera AWA’Ja.

Wyjaśnienie. Całe światło w Zo’N przychodzi od rogu, ELE – również i to wielkie światło, uwalniające Izrael z Egiptu, jak również całe światło otwierające się w przyszłości, w końcu dni świata, w pełnym uwolnieniu (od egoizmu). I dlatego jest w tfilin cytat o wyjściu z Egiptu. Przecież światło wyprowadzające z Egiptu pochodzi od rogu znajdującego się w ISZSu’T siłą Aw’I, które nazywane są jud de-AWA’Ja, otwierające Rechem ISZSu’T, litery ELE, i uwalniajace głos, Z’A, z niewoli na wolność.

To światło ma wystarczającą siłę dla wyprowadzenia Izraela z niewolnictwa. I tylko po poznaniu tego światła, światła haja, Z’A i nukwa nazywane są głos i mowa, lecz na poziomach mniejszych niż ten. I całe uwolnienie odbywa się tylko od światła haja (tylko osiągnąwszy duchowe wzniesienie do poziomu światła haja, człowiek uwalnia się od swojego egoizmu i staje się wolnym).

241) Trzeci rozdział w tfilin – Tajemnica jedności w „Słuchaj Izraelu”, litera waw imienia AWA’Ja, zawierająca w sobie wszystko, oznaczająca Z’A, w którym znajduje się jedność wszystkiego. Wszystko łączy się w jedności w nim, i on otrzymuje wszystko. Czwarty cytat – „I będzie, jeżeli posłuchacie” – zawiera dwie strony – hesed i gwura, z którymi łaczy się zebranie Izraela, które jest niższą gwurą, czyli malchut. I jest to ostatnia litera hej imienia AWA’Ja, bierze je i włącza w siebie.

Wyjaśnienie. Trzeci cytat z tfilin – „Słuchaj Izraelu”, jest to parcuf Z’A, waw de-AWA’Ja, zawiera w sobie wszystkie cztery cytaty, co w tfilin. Dlatego że dwa pierwsze cytaty, chociaż Aw’I i ISZSu’T – hochma i bina, lecz to nie jest ta sama hochma i bina, a ta ich część, która obłacza się w rosz Zo’N, nazywane M i L słowa CeLe’M, Z’A.

W czwartym cytacie, malchut Z’A, również nie mówi się, że jest to sama malchut, a jej część włączona w Z’A, która nazywa się w nim mózg, gwura. W Z’A są trzy części mózgu: hochma, bina, daat, odpowiednio nazywane: M, L, C, CeLe’M, Z’A. One również: hochma, bina, Z’A, malchut, gdyż są w mózgu Z’A. Dlatego że w daat, C jest hesed i gwura. I hesed tą, w daat określa się jako sam Z’A, a gwurę określa się jako włączenie nukwy w Z’A. W tych hochma, bina, Z’A, malchut, są cztery cytaty tfilin.

Dlatego Z’A, litera waw imienia AWA’Ja, zawiera w sobie wszystkie cztery cytaty. I cała jedność od Aw’I i ISZSu’T odbywa się w nim, czyli dla niego. Dlatego że wszystkie poprzednie parcufim Z’A, bardziej wysokie niż on, znajdują się w jedności ze Stwórcą i nie potrzebują Ma’N od niższych dla osiągnięcia stanu jedności. A cały Ma’N, który wznoszony jest poprzez niższych w wyższe parcufim – tylko dla połączenia Z’A, lecz nie odbijają się na stałej jedności bardziej wysokich niż Z’A parcufim ze Stwórcą.

Połączenie hochmy z biną, na skutek czego bina staje się jak hochma, odbywa się tylko na skutek wzniesienia Z’A, jako Ma’N w binę. Dlatego że kiedy Z’A wznosi się jako Ma’N w binę, wznosi się bina w rosz de-A’A i otrzymuje tam hochmę dla Z’A. Bina, jako pragnąca tylko do miłosierdzia, światła hasadim, nigdy nie otrzymuje światła hochma ze względu na Stwórcę, a tylko jeżeli niżsi potrzebują go. I rola jej właściwości – tylko oddawać, lecz nie otrzymywać (otrzymywać w duchowym określa się jako otrzymywanie ze względu na Stwórcę).

Dlatego bina wznosi się w rosz de-A’A tylko ze względu na Zo’N, a mianowicie Z’A wznosząc się do niej, pobudza ją do wzniesienia się w rosz de-A’A, dokonać ziwug z hochmą i przekazać jemu to światło. Dlatego mówi się, że Z’A otrzymuje wszystko. Dlatego że wszystko, co otrzymuje bina w rosz de-A’A, ona przekazuje jemu. I nie w miejscu biny, a tylko w miejscu Z’A, kiedy on opuszcza się na swoje miejsce, tam otwiera się to światło hochma, poniżej haze de-Z’A.

Modlitwa „Słuchaj Izraelu” – Z’A, waw imienia AWA’Ja, wyższe połączenie otwierające miłość tylko z dobrej strony. A dlatego, że mówi się tylko o „Pokochaj Stwórcę swojego….”, to nie ma w nich żadnych ograniczeń od strony din, sądu.

Lecz w czwartym cytacie: „I usłyszcie”, ostatnia hej imienia AWA’Ja, nukwa Z’A, która włączona w niego, gwura w rosz de-Z’A, i tu otwiera się miłość z obu stron, jak z dobrej, tak i ze złej, co odbija się w słowach tego cytatu. A kończy się on: „Niech będzie wychwalone wielkie Imię Jego na wieki”, co odpowiada włączeniu i połączeniu nukwy w Z’A, czyli nie samej nukwy, a jej części w Z’A, czyli mózg, daat.

Gwura w daat – to druga hej w AWA’Ja. Ona przyjmuje całe światło wyższego połączenia co w „Słuchaj Izraelu” i włącza wszystko w siebie, gdyż doskonałość całej jedności w niej, dlatego że w niej otworzy się całe światło, w niej otwiera się cała miłość z obu stron, ponieważ właściwość din, dopełniająca miłość do doskonałości, znajduje się tylko w niej, lecz nie wyżej niej.

Dlatego powiedziano: „Głowa twoja – jak karmel”, co oznacza tfilin głowy. Przecież po tym jak Z’A obłacza się we wszystkie cztery światła, oznaczające cztery cytaty tfilin, które są trzema literami CeLe’M, określa się jego rosz jak karmel, kar male – pełna wszystkiego najlepszego.

242) Tfilin – są to litery świętego imienia, dlatego powiedziano: „głowa twoja – jak karmel”, jest to tfilin głowy. A litera dalet – to tfilin na rękę, malchut, bez światła w porównaniu do tfilin głowy, z Z’A, lecz jest w niej doskonałość od wyższego.

Tfilin na rękę – jest to malchut. I ona jest biedna w stosunku do biny – wyższego świata. Lecz jest w niej własna doskonałość. Dlatego że teraz ona może otrzymać tę doskonałość od biny, za pomocą jedności nukwy z Z’A w: „I zostanie błogosławione wielkie Imię Jego na wieki”.

Wyjaśnienie. A ponieważ to już nie jest nukwa włączona w Z’A, w jego guf, a oddzielna nukwa Z’A, czyli ona bierze od niego wszystkie cztery cytaty: hochma, bina, Z’A, malchut de-Z’A, dlatego że ma oddzielny pełny parcuf. Lecz te cztery cytaty Tory znajdują się w jednym miejscu, a nie podzielone przegródkami jedno od drugiego, jak w tfilin Z’A.

Przyczyna tego jest w tym, że cytat Tory – jest to światło, a jego miejsce, w którym on się znajduje – jest to kli (tfilin naszego świata – jest to pudełeczko ze skóry czystego zwierzęcia, w które wkładane są cztery pergaminy zwojów z przepisanymi z Tory odpowiednimi cytatami). Jak wiadomo, od każdego ziwuga odchodzi światło. Ponieważ Z’A otrzymuje cztery światła: hochma, bina, hesed, gwura w cztery kli, na skutek czterech ziwugów, to są w nim cztery miejsca dla cytatów, każde miejsce dla określonego cytatu z Tory.

Lecz na samą malchut nie ma żadnego ziwuga, a wszystko, co ona ma, otrzymuje od Z’A. Malchut otrzymuje wszystkie cztery światła, cytaty Tory od jednego ziwuga z Z’A, i dlatego jest w niej tylko jedno miejsce dla wszystkich czterech cytatów – świateł.

243) „Król umieszczony w czany”, on powiązany i zamknięty w tych czterech miejscach tfilin, żeby połączyć się z tym Świętym Imieniem jak należy. I dlatego ten, kto naprawia, znajduje się w obrazie i podobieństwie CeLe’M ze Stwórcą (ELOKIM). Jak w Stwórcy łączy się Święte Imię, tak łączy się w nim Święte Imię. Mężczyzną i kobietą ich stworzył, czyli tfilin na głowę i tfilin na rękę. I jest to jedno.

Wyjaśnienie. „Król umieszczony w czany” – oznacza Z’A, powiązany i jedyny w tych miejscach w tfilin. Miejsca w tfilin, w których znajdują się cytaty Tory, nazywane są „czany” lub koryto, podobnie do czanów, z których pije wodę stado owiec. Dlatego że wody światła hochma i światła hasadim powiązane i ograniczone tymi kelim, miejscami w tfilin. I Stwórca właśnie powiązany i umieszczony w tych tfilin, dlatego żeby połączyć się w Świętym Imieniu.

Miejsca w tfilin – to część tiferet, necach, hod, jesod Twuny, niższa część ISZSu’T (ISZSu’T = Israel Saba i Twuna, gdzie Israel Saba – męska, a Twuna – żeńska część). Ta część Twuna nazywa się wielką literą dalet, ze słowa Ejhad – jeden, w „Słuchaj Izraelu, nasz Stwórca Jeden”. O tej literze powiedziano: „Powstała sucha powierzchnia”.

Jak już było mówione wcześniej w trzecim przykazaniu, na skutek tego, że otworzyła się w Z’A ta sucha powierzchnia, on jest w stanie następnie przekazać światło malchut. Dlatego jeżeliby nie było w Z’A tych czterech miejsc, sucha powierzchnia, co w nim, nie mógłby dawać światła nukwie. Dlatego mówi się, że Z’A powiązany i ułożony w miejscach, wychodzący z suszy, żeby mógł połączyć się i przekazać w Święte Imię, w nukwę, otwarcie światła Stwórcy, z tego powodu staje się susza płodną ziemią, dająca plony.

Dlatego ten, kto przeszedł naprawienia poprzez te cztery cytaty Tory, ma obraz i podobieństwo CeLe’M do Stwórcy. Czyli człowiek „z dołu” (pod światem Acilut w światach BE’A), obłaczając się w tfilin (osiągając poziom), otrzymuje światło hochma, bina, hesed, gwura od Z’A. To światło nazywa się CeLe’M. Dlatego że hochma i bina nazywają się mem i lamed, a hesed i gwura nazywają się cadi. I jak Elokim bina łączą się ze światłem imienia malchut, tak łączy się w człowieku Święte Imię. Dlatego że człowiek – część malchut.

W świetle hochmy i biny, które nazywane są CeLe’M, jest męska i żeńska część – CeLe’M Z’A i CeLe’M nukwy, tfilin na głowę i tfilin na rękę. Dlatego powiedziano, że Stwórca stworzył mężczyznę i kobietę – określa się tfilin na głowę i tfilin na rękę.