204) Przykazanie trzecie – wiedz, że jest Wielki Sterujący całym światem. I łączyć to każdego dnia w sześć wyższych końców, HaGa’T NeH’I de-Z’A, doprowadzając ich do jedności w sześciu słowach modlitwy „Słuchaj Izraelu”, i kierować z nimi swoje życzenia do Góry. Dlatego powinniśmy słowo jeden wypowiadać wydłużono, zgodnie z sześcioma słowami: „Słuchaj, Izrael, Stwórca nasz, Stwórca jeden”.

Wyjaśnienie. Zgodnie z tym żądaniem wydłużenia słowa jeden, wypowiadający tę frazę, wypowiada słowo jeden rozciągnięte. Rzecz jasna Zohar ma na uwadze nie prosto wypowiadane słowa poprzez usta człowieka, a nasze prawdziwe, sercowe zamiary.

Tu mówi się o tym, że należy wiedzieć i czynić jedność. Na początku należy znać te dwie strony miłości Aw’I i ISZSu’T. Aw’I nazywane są „wielkie w hasadim”, a ISZSu’T nazywane – „panujące w świecie”, dlatego że jest w nim prawo i ograniczenia.

Po tym, jak człowiek osiągnął obydwa poziomy miłości, staje się godny doskonałej miłości, i po tym on powinien wiedzieć, że jest Wielki Sterujący całym światem. I połączyć to każdego dnia w sześć wyższych końców, stron, czyli wznosić Ma’N do Zo’N świata Acilut, a Zo’N wzniosą jego Ma’N w ISZSu’T. Na skutek tego wzniosą się Zo’N i ISZSu’T, i połączą się razem z parcufem Aw’I. I jest to jeden wspólny parcuf, który ma sześć wyższych stron, końców, dlatego że one wszystkie obłóczone są na Wa’K, na sześć niższych sfirot A’A.

Na skutek tego połączenia wzniosą się ISZSu’T nad parsą A’A, w miejsce od pe do haze, gdzie znajdują się wyższe wody, stałe miejsce Aw’I, gdzie światło otwarte. Kiedy ISZSu’T napełnia się tym światłem, on przekazuje je w Zo’N, a Zo’N przekazuje to światło we wszystkie niższe światy, i otwiera się światło hasadim we wszystkich światach. To właśnie jest tajemnica pojednania „Słuchaj Izraelu”.

Sześć słów: „Słuchaj, Izrael, Stwórca nasz, Stwórca jeden” – jest to sześć stron Zo’N, które należy połączyć, żeby one połączyły się z sześcioma wyższymi stronami, czyli z Aw’I i ISZSu’T. I należy, by człowiek ukierunkował swoje zamiary do góry, czyli naprawić zamiary życzeń i NaRa’N jego, żeby połączyły się w jedno z wyższą jednością, jako Ma’N. Dlatego żeby było pojednanie w Wa’K de-Z’A, w jego sześciu stronach, należy wydłużyć słowo jeden, co oznacza przyjąć światło hochma w słowo jeden, gdyż światło hochma wychodzi z Nieskończoności do wyższych Wa’K, czyli Aw’I i ISZSu’T, i łączy się Wa’K Z’A światłem Nieskończoności. Dlatego że jeden w gematrii to: ehad = alef + het + dalet = 1 + 8 + 4 = 13, co mówi o otrzymaniu światła hochma.

Dlatego niezbędnym jest w słowie jeden mieć zamiar wywołać zejście światła hochma z Wa’K de-Z’A. Lecz w tej jedności nie ma zamiaru otrzymać w Z’A Ga’R, a tylko powiększyć jego Wa’K od połączenia z wyższym Wa’K, i otrzymać Wa’K gadluta.

205) I dlatego powiedziano: „Zbiorą się wody pod niebiosami, w jedno miejsce”, co oznacza – zbiorą się wszystkie poziomy, które były pod niebiosami, w jednym miejscu, żeby stać się doskonałymi w sześciu końcach. I razem z tym, w tej jedności słów: „Słuchaj Izraelu”, należy połączyć z nimi lęk, co jest czynione zabraniem litery dalet w słowie ehad. Dlatego literę dalet w słowie ehad pisze się wielką. Napisano: „I zjawi się sucha powierzchnia”, żeby połączyła się litera dalet, która oznacza suchą powierzchnię, w tej jedności.

Wyjaśnienie. Jak już było wyjaśnione wyżej, pojednanie, które jest w słowach „Słuchaj Izraelu”, mówi o otrzymaniu Wa’K de-gadlut, dlatego że jedno miejsce oznacza wyższy Wa’K, gdzie świeci światło Nieskończoności wewnątrz światła hochma, pod niebem – biną, w stosunku do Z’A – ziemi. „W jedno miejsce”, mówi o pojednaniu wszystkich sześciu stron wyższych i niższych, żeby niżsi otrzymali światło hochma i połączyli się Wa’K de-Z’A, lecz tylko jak Wa’K de-gadlut.

Jak już wyjaśniliśmy, są dwa rodzaje strachu i dwa rodzaje miłości: strach i miłość wyższe – nazywane są Aw’I, a strach i miłość niższe – nazywane są ISZSu’T. Lecz doskonałość osiąga się tylko na skutek poznania obydwu poziomów. Dlatego jest uczynione ukrycie światła w ISZSu’T, żeby otworzyć niższą miłość, rodzaju „nawet, jeżeli zabierze duszę”: nawet w takim wypadku lęk powinien przylepić się do miłości i nie dopuścić do wystudzenia serca, tylko wtedy otwiera człowiek doskonałą miłość, zlewa się z Aw’I i ISZSu’T, i otrzymuje całe dobro od Stwórcy.

W pojednaniu „Słuchaj Izraelu”, po tym jak Zo’N wznoszą się i łączą się swoimi właściwościami w sześciu wyższych stronach, żeby otrzymać wielką miłość w siebie na słowie „jeden”, oni otrzymują to światło stworzone w pierwszym dniu stworzenia, o którym powiedziano: „I powiedział Stwórca: „I stanie się światło” (p.198)”.

I w całej tej jedności zobowiązany łączyć się z nimi strach, dlatego że zobowiązany otworzyć i otrzymać ukryte w ISZSu’T światło, ukryte specjalnie, żeby można było połączyć niższe – miłość i strach, gdyż i tak one nie mogą nazywać się doskonałymi.

Dlatego powiedziano, że należy wyciągnąć dźwięk litery dalet w słowie Ehad (jeden) w Szma Izrael, Ado-naj Elo-ejnu, Ado-naj EhaD-D-D! „Słuchaj Izraelu, nasz Stwórca jedyny” i dlatego tę literę pisze się w tym wypadku wielką – dlatego że wielkie litery mają odniesienie do Twuny i ta wielka litera dalet słowa ehad oznacza, że jej miejsce jest w Twunie i tam ukryte jest światło. A tym, że przyciągamy ją, nie głosem, rzecz jasna, a duchowym działaniem, tym człowiek tworzy połączenie ukrycia co w niej z niższymi, strachem i miłością.

I objawiła się sucha przestrzeń – nie ma doskonałości w wyższym strachu i miłości, objawiające się według sześciu słów „Słuchaj Izraelu”, za pomocą słowa jeden, odpowiadających słowom „I będzie światło”, dopóki nie będzie połączenia strachu i miłości z dołu, otwierającego się w ukrytym w Twunie świetle, które nazywa się dalet od słowa ehad.

Dlatego po tym jak zebrały się wody w jedno miejsce, co oznacza zejście światła hochma w sześć części Z’A, pokazała się ziemia, oznaczająca dalet w słowie ehad, którą należy wypowiadać wyciągniętą (duchowo) z zamiarem, że ona staje się ziemią za pomocą ukrycia światła.

To wszystko jest niezbędne, żeby połączyła się ta dalet Twuna w jedności z Aw’I, na skutek czego przychodzi światło w Wa’K de-Zo’N, żeby stała się doskonałą miłością.

206) „Po tym, jak przyłączyła się tam” – malchut, „z góry” – z Wa’K de-Z’A, „należy połączyć je z dołu w masach, czyli w sześciu stronach malchut w słowach” – „BARUCH SZEM KWOD MALCHUTO LEOLAM WAED” (Błogosławione Imię Chwały Królestwa Jego na wieki), których jest sześć innych słów jedności. I wtedy to, co było suchą powierzchnią, stało się ziemią, żeby dawać płody i kiełki, i sadzić drzewa”.

Wyjaśnienie. Poprzez wyższą jedność, kiedy łączy się dalet ze słowa ehad z góry w Aw’I, należy połączyć dalet słowa ehad z dołu, w Wa’K w sześciu stronach nukwy de-Z’A Rachel, stojący od haze i niżej. W Rachel znajdują się wszystkie sześćset tysięcy dusz Izraela, które nazywane są „zasiedlające nukwę”.

Po tym jak Z’A łączy się w świetle Aw’I i otwiera się w nim to, co było ukryte w Twunie, ukryte w słowach: „I objawi się sucha powierzchnia”, litera dalet, należy napełnić tymi dwoma nukwę, co określa się sześcioma słowami: błogosławione wielkie imię panowania Jego po wieki, odpowiadającymi sześciu sfirotom HaGa’T NeH’I nukwy.

Już było wyjaśnione, że żeby otworzyć miłość z obu stron, dobrej i złej, było ukryte światło. Lecz ukryciem jeszcze nie objawia się miłość z obu stron, dobrej i złej, a tylko otwarciem ostrości, din. Do otwarcia ostrości była do słowa ehad suchą powierzchnią, bez jakiejkolwiek korzyści, gdyż wyszła z całego światła na skutek ukrycia, nawet lęk nie znajdował się w niej, żeby połączyły się w mniejszym lęku i miłości, dopełniające wyższy lęk i miłość, dlatego że jeszcze nie otworzyły się din otwierające niższy strach i miłość. Ostrość i prawo znajdują się w nogach parcufa Leja, które wchodzą w rosz parcufa Rachel. W Z’A są dwie nukwy: Leja – powyżej jego haze, Rachel – poniżej jego haze. Nogi Lei kończą się na haze de-Z’A i dotykają rosz Rachel.

Ostrość i prawo znajduje się w ukończeniu nóg parcufa Leja, i dlatego to wpływa tylko na parcuf Rachel – każda duchowa właściwość działa wyłącznie od miejsca swojego objawienia i niżej. Dlatego ukrycie niższych miłości i strachu objawia się tylko w miejscu Rachel, gdzie objawia się siła ostrości i sądu.

Litera dalet słowa ehad, wcześniej, do otwarcia ostrości, była jak sucha powierzchnia i miejsce nie przydatne dla życia. Lecz teraz, po zejściu w Wa’K parcufa Rachel, co pod haze de-Z’A, obróciła się sucha przestrzeń w ziemię przydatną dla zasiedlenia i hodowania płodów, czyli całkowicie w doskonałości swojej otworzyły się w niej niższe miłość i strach, które wypełniają wyższe miłość i strach, żeby wszystko było doskonałe z obu stron, ponieważ właśnie wtedy otwiera się całe dobro w Aw’I.

Dlatego powiedziano: „Nazwał Stwórca suchą powierzchnię ziemią, erec”, erec od słowa racion – życzenie, gdyż właściwość dalet słowa ehad w sześciu sfirot – strony nukwy de-Z’A, gdzie już otworzyła się właściwość ostrości i prawa, i wtedy dalet, która bywa na suchej powierzchni, stworzyła jej nieżywą właściwość, czyniła ją nieprzydatną do życia, obraca się w nukwę de-Z’A, na skutek ziwuga z nim w ziemi, która rodzi płody i przydatna jest do zasiedlenia. Dlatego nazwał ją Stwórca ziemią.

207) Powiedziano: „I nazwał Stwórca suchą powierzchnię ziemią”. To ma odniesienie do tej samej jedności z dołu w słowach: „Błogosławione Imię Chwały Królestwa Jego na wieki”, kiedy stała się ziemia, życzeniem całościowym. Dlatego że ziemia (Arec), od słowa racion – życzenie. Dlatego powiedziano dwa razy „dobrze”, w trzecim dniu stworzenia. Jeden raz w stosunku do wyższej jedności i jeden raz w stosunku do niższej jedności. Dlatego że łączy się malchut z obydwoma stronami Z’A, z Wa’K de-Z’A i z Wa’K jej samej. Stąd i dalej: „i wyhoduje ziemia trawę”, gdyż naprawiona, by wydawać płody jak należy.

Wyjaśnienie. Wyższa jedność, oznaczona słowami „zbiorą się wody pod niebem w jedno miejsce”, przekazuje światło stworzone w pierwszym dniu stworzenia, z góry w dół, od sześciu wyższych stron Aw’I do Wa’K de-Z’A. I to nazywa się pierwszym słowem „dobrze”, powiedzianym poprzez Stwórcę w trzecim dniu stworzenia.

A następnie odbywa się niższe pojednanie, które oznaczone słowem: zostaje błogosławione Jego wielkie imię na wieki, oznaczające dalet słowa ehad, które otrzymuje doskonałość tylko od sześciu stron nukwy, oznaczono słowami: „I nazwał Stwórca suchą powierzchnię ziemią” i słowami: „Wyhoduje ziemia trawę”, dlatego że Wa’K nukwy z suchej powierzchni objawiła się ziemia, która daje płody. O tej jedności Wa’K nukwy powiedziano po raz drugi „dobrze” poprzez Stwórcę w trzecim dniu stworzenia. Wychodzi, że pierwszy raz „dobrze” powiedziano o wyższej jedności, a drugi raz o niższej. Na skutek niższego pojednania osiąga doskonałość miłości z obu stron i światło od Aw’I schodzi do Wa’K nukwy, i daje płody zasiedlającym ją sześciuset tysiącom dusz Izraela.

38) Przyszła litera א alef, ale nie weszła, by stanąć przed Stwórcą. Powiedział jej Stwórca: „Dlaczego nie wchodzisz do mnie jak reszta liter?” Odpowiedziała Jemu: „Dlatego że widziałam, iż wszystkie litery wyszły od Ciebie bez pożądanej odpowiedzi. I oprócz tego widziałam, jak Ty dałeś literze ב bet ten wielki prezent. A przecież nie może Król Wszechświata zabrać z powrotem swojego prezentu i przekazać innemu!” Odpowiedział jej Stwórca: „Chociaż z literą ב bet stworzę świat, lecz ty będziesz stać w czołówce wszystkich liter i nie będzie we Mnie jedności, jak tylko poprzez ciebie, od ciebie zawsze rozpoczynać się będzie odliczanie wszystkiego i wszystkie działania tego świata, a cała jedność wyłącznie w tobie.”

Jak już wiemy – wszystkie pytania liter jest to „aliat Ma’N” – prośba każdej z nich, modlitwa, wzniesienie życzenia litery do Stwórcy. A odpowiedzi Stwórcy na ich pytania – jest to „jeridat Ma’D” (odpowiedź Stwórcy), zejście z góry światła, siły, dostatku, zgodnie z prośbą. Wielka doskonałość, która jest w literze alef, przychodzi do niej nie od prośby z dołu o duchowe wzniesienie, naprawienie, a od zejścia siły z góry, świata duchowo wznoszącego tego, kto znajduje się z dołu.

Dlatego litera א alef od początku do końca naprawienia nigdy nie pobudza wzniesienie swej prośby do góry, podobnie do innych liter, właściwościami których odbywa się naprawienie w ciągu 6.000 lat. I wtedy kiedy zejdzie wyższe światło, dające siłę dla duchowego wzrostu, budzi się litera א alef, co odbędzie się w końcu naprawienia. Przyczyna tego, że litera א alef nie wznosi swojej prośby, Ma’N do góry, do Stwórcy, jest w tym, że ona widziała jak wszystkie litery prosiły, lecz bezskutecznie, dlatego że naprzeciwko właściwości każdej litery znajdowała się przeciwna właściwość w systemie nieczystych sił. Dlatego też litera א alef postanowiła, że nie jest lepsza od reszty liter, że również naprzeciwko niej jest odpowiednia nieczysta siła.

Również nie wznosiła ona swojej prośby, Ma’N do Stwórcy, ponieważ już widziała, że Stwórca postanowił stworzyć świat właściwością litery bet, miłosierdziem. I dlatego, że nie miała zwątpienia, iż nie może być po tym jakiejś zmiany w postanowieniach Stwórcy, postanowiła nie prosić Go.

Chociaż prawdą jest, że świat stworzony jest już właściwością litery ב bet i Stwórca nie przekazuje swojego prezentu innej literze, lecz właściwością tej litery stworzony jest tylko niepełny parcuf, mały, Wa’K, bez głowy. A ponieważ brakuje głowy w parcufie, to do jego wielkiego stanu, który możliwy jest tylko przy napełnieniu parcufa, oprócz światła miłosierdzia (hasadim) jeszcze i światłem mądrości (hochma), brakuje jeszcze liter dla połączenia, zarodzenia i urodzenia nowego parcufa, nowego stanu. Osiągnięcie takiego wielkiego stanu możliwe jest tylko za pomocą właściwości litery alef, gdyż tylko א alef może doprowadzić parcuf do wielkiego stanu, dopełnienia do jego ciała, Wa’K, również i głowy, Ga’R, mochin – światło hochma. Litera alef wywołuje połączenie Z’A i malchut w stanie panim be panim, wtedy jak do tego, w stanie katnut, napełnieniu tylko światłem miłosierdzia, Z’A i malchut były w połączeniu ahor be ahor. Dlatego א alef tworzy rosz we wszystkich literach, co wyjaśnia się tym, że ona znajduje się na czele wszystkich liter alfabetu.

Dlatego powiedział Stwórca: „Moja jedność objawia się w świecie właściwością litery א alef. Co więcej, całe wynagrodzenie i kara, oddalenie i zbliżenie, pragnienie do duchowego zbliżenia (tszuwa), dzięki którym realizuje się końcowe naprawienie, odbędzie się wyłącznie właściwością alef. Dlatego że literą ב bet ugruntowałem osnowę parcufa, żeby w żaden sposób parcuf nie zależał od działań niższych tak, że jeśli rozpoczną grzeszyć, nie wpłynie to na znajdujących się wyżej”.

„Lecz światło co jest w tobie א alef” – przedłuża Stwórca – „wprost związane jest z działaniami niższych. Jeżeli grzeszą, natychmiast znika światło mądrości, światło Ga’R w tobie, a jeżeli naprawiają swoje czyny (tszuwa), to powraca światło hochma. A jedność Moja ze wszystkimi stworzeniami w końcu naprawienia objawia się wyłącznie literą א alef.”

Litery – są to kli, życzenia. I to ma odniesienie zarówno do oddzielnych liter alfabetu, jak i do liter połączonych w słowa. Litery w imionach duchowych obiektów oznaczają wielkość ich życzenia, które światło może napełnić. Litery prostego imienia, bez napełnienia, oznaczają szkielet imienia. Bez światła, kli ma grubość zero ze światłem nefesz. Litery napełnionego imienia oznaczają tę wielkość życzeń, które napełniane są światłem.

Dwa źródła liter: litery י jud i א alef. י Jud – prawdziwe źródło liter, gdyż rozpoczynając cokolwiek pisać, rozpoczynamy od kropki – jud, a następnie przedłużamy kropkę w potrzebną z czterech kierunków stronę, otrzymujemy linię. Litery są to kelim, życzenia, które otrzymują światło nasłodzenia. Życzenie do czegokolwiek konkretnego rodzi się tylko przy:

1. Napełnieniu początkowego, jeszcze nieświadomego życzenia.
2. Początku nasłodzenia z niego.

Dlatego że od wspomnienia – reszimot, od przeszłego nasłodzenia, rodzi się prawdziwe życzenie otrzymać je, ponownie odczuć. A właśnie takie życzenie jest kli. Napełnione kli nie można nazwać prawdziwym życzeniem, ponieważ ono jest zadowolone. Dlatego wyjście światła, odczucie duchowego upadku – to czas tworzenia nowych kelim na nowe, przyszłe otrzymywanie światła, nowe poznania. Gdyż pierwsze skrócenie jest osnową zniknięcia światła we wszystkich kli, to czarna jego kropka jud jest osnową wszystkich liter kli.

Drugie skrócenie jest prawdziwym korzeniem wszystkich światów, dlatego że pierwsze było wyłącznie na kropkę, czwarte stadium, malchut, czwartą literę – ה hej, w imieniu Stwórcy AWA’Ja, a drugie skrócenie było na binę, w której połączyły się razem dwie kropki – bina i malchut. Połączenie dwóch kropek daje linię w długości lub szerokości. Jeżeli jest to linia w szerokości, ona nazywa się nieboskłon – parsa. Suma skutków pierwszego i drugiego skrócenia daje pochyłą linię, z prawej strony powstaje G’E – keter, hochma, a z lewej AHa’P – bina, Z’A i malchut. Keter i hochma znajdują się na poprzednim poziomie, pokazane literą jud, pierwszym korzeniem świata, a bina, Z’A i malchut spadły na niższy poziom, na skutek drugiego skrócenia, które pokazane pochyłą linią. A ponieważ litera י jud jest pierwszym lecz bardzo oddalonym korzeniem światów, a wszystkie światy stworzone są po, i według drugiego skrócenia, to litera א alef stoi w czołówce alfabetu.

Jakim światłem napełnia się duchowe kli, obiekt, parcuf, również można widzieć z jego oznaczenia: jeżeli on napełnia się światłem mądrości, hochma, to jest to napełnienie oznaczone literą jud, a jeżeli napełnia się światłem miłosierdzia, or hasadim – to literą alef.

39) Stworzył Stwórca wyższe litery, odnoszące się do biny – wielkimi, a niższe litery, odnoszące się do malchut – małymi. Dlatego powiedziano: „Bereszit Bara” – na początku stworzył – dwa słowa rozpoczynające się od ב Bet, a następnie „Elokim Et”, Stwórca Sam – dwa słowa rozpoczynające się od א alef. א Alef i ב bet pierwsze – są to litery biny, a א alef i ב bet drugie – są to litery malchut. I wszystkie one powinny wpływać swoimi właściwościami wzajemnie jedna na drugą.

Kiedy wyższy pragnie pomóc, daje światło niższemu, i on powinien obłóczyć się w niższego, co oznacza dwie pierwsze litery ב bet i dwie litery א alef, będące w czterech pierwszych słowach Tory. Dlatego że pierwsza litera ב bet – wyższa bina, a druga litera ב bet – niższy Z’A, pierwsza bet obłacza się w drugą.

Tak samo i pierwsza א alef odnosząca się do biny, obłacza się w א aef drugą, w Z’A, żeby napełnić ją światłem. Dlatego dwie litery ב bet – są jak jedna litera ב bet, i dwie litery א alef – są jak jedna litera א alef, ponieważ niższa litera jest wyłącznie wpływem wyższej, mówiące o tym, że wyższy parcuf napełnia niższy parcuf.

Z א alef nie można stworzyć świata, dlatego że od niej rozpoczyna się słowo arur – przekleństwo, i jeżeli poprzez nią byłby stworzony świat, nieczyste siły, które nazywane są arur, otrzymałyby wielką siłę od czystych sił, które nazywane są baruch – błogosławieństwo. Dlatego świat jest stworzony przez nukwę de-Z’A, literą ב bet, jak również siłą litery ב bet stworzony Adam z nukwy Z’A. I dlatego malchut świata Acilut jest korzeniem całego stworzenia, wszystkich światów, i ich zasiedlających.