1) Rabbi Chizkija otworzył: „Jak róża pośród cierni” (ribi chizkija patach, ketiw kszuszana bejn hachochim). Czym jest róża? To zgromadzenie Israela (man szuszana, da kneset Israel). Ponieważ istnieje róża i istnieje róża (begin deit szuszana weit szuszana). Jak róża, która jest pośród cierni, ma w sobie czerwień i biel (ma szuszana deihi bejn hachochim, it ba sumak wechiwar), tak i zgromadzenie Israela ma w sobie sąd i miłosierdzie (uf kneset Israel it ba din werachamej). Jak róża ma trzynaście płatków (ma szuszana it ba tlejsar alin), tak i zgromadzenie Israela ma trzynaście atrybutów miłosierdzia otaczających je ze wszystkich stron (uf kneset Israel it ba tlejsar meichilin derachamej desacharin la mikol sitraha). Tak i Elohim tutaj, od momentu, gdy zostało wspomniane, wyprowadził trzynaście słów, aby otoczyć zgromadzenie Israel i je chronić (uf Elohim dehaka miszata deidkar apik tlejsar teiwin lesachara likneset Israel ulenatra la).

Sulam

1) Pierwszy przemówił Rabbi Chizkija: „Napisano: «Jak róża pośród cierni»[1]. Czym jest «róża»? To Knesset Israel” – Malchut. „Ale jest róża i jest róża. Jak w róży pośród cierni jest czerwień i biel, tak samo w Knesset Israel jest sąd (din) i miłosierdzie (rachamim). Jak róża ma trzynaście płatków, tak samo Knesset Israel ma trzynaście atrybutów miłosierdzia otaczających je ze wszystkich stron. I tak samo Wszechmogący (Elohim) w fragmencie: «Na początku stworzył Wszechmogący (Elohim)»” – od momentu, gdy został wspomniany, wyprowadził trzynaście słów, aby otoczyć Knesset Israel i chronić je”. I to są słowa: „Niebo i ziemię. A ziemia była pusta i chaotyczna, i ciemność nad otchłanią, i duch (et ha-szamajim we-et ha-arec we-ha-arec hajta tohu wa-wohu we-choszech al pnej tehom we-ruach)”[2]. Do słów: „Wszechmogącego unosił się nad wodami”.

Wyjaśnienie powiedzianego. Istnieje dziesięć sfirot: Keter, Hochma, Bina, Hesed, Gwura, Tiferet, Necach, Hod, Jesod i Malchut. Ale tylko pięć z nich jest podstawowych: Keter-Hochma-Bina-Tiferet-Malchut, ponieważ sfira Tiferet zawiera w sobie sześć sfirot – Hesed-Gwura-Tiferet (HaGaT), Necach-Hod-Jesod (NeHI). I one stały się pięcioma parcufim: Arich Anpin, Aba we-Ima, Zeir Anpin i Nukwa (ZoN). Keter nosi imię Arich Anpin. Hochma i Bina nazywane są Aba we-Ima. Tiferet i Malchut – „Zeir Anpin i Nukwa (ZoN)”[3].

„Siedem dni stworzenia” – to dwa parcufim, Zeir Anpin i Nukwa świata Acilut. I zawierają one w sobie siedem sfirot – HaGaT, NeHI i Malchut. I w opisie działania początku stworzenia wyjaśnia się, jak Aba we-Ima, czyli Hochma i Bina, tworzyły je od początku powstawania aż do ich osiągnięcia pełnego stanu (gadlut), co trwa przez sześć tysięcy lat.

Rabbi Chizkija rozpoczął wyjaśnienie tego, czym jest Nukwa Zeir Anpina, aby zbadać, w jaki sposób Ima, czyli Bina, nazywana Elohim, tworzy ją. I dlatego zaczął od wyjaśnienia pojęcia „róża”, a to jest Nukwa Zeir Anpina. A w stanie pełnego wzrostu (gadlut) Nukwa Zeir Anpina nazywa się „Knesset Israel (zebranie Israela)”. I dlatego powiedziano: „Czym jest «róża»? To Knesset Israel”.

Ta róża ma dwa stany:

1. Katnut (mały stan) – początek jej powstawania, gdy ma tylko sfirę Keter, w którą obłóczone jest jej światło nefesz, i uważa się, że dziewięć jej niższych sfirot upadło ze świata Acilut do świata Brija;
2. Gadlut (pełny stan) – gdy dziewięć jej niższych sfirot wznosi się ze świata Brija do świata Acilut, i ona tworzy wraz z nimi pełny parcuf z dziesięciu sfirot. I wtedy wznosi się wraz ze swoim małżonkiem, Zeir Anpinem, i są równi parcufowi Aba we-Ima świata Acilut, i obłaczają go. I wtedy Zeir Anpin nazywa się „Israel (ישראל)”, litery „li rosz (לי ראש, dla mnie głowa)”, a Nukwa nazywa się Knesset Israel (zgromadzenie Israela), ponieważ zbiera w sobie wszystkie światła swego małżonka Israela i przekazuje je niższym.

Katnut nazywa się „róża pośród cierni”, ponieważ w tym stanie dziewięć jej niższych sfirot zostało opróżnionych ze światła świata Acilut i stały się jak ciernie. A gadlut nazywa się po prostu „róża” lub „Knesset Israel”. I dlatego powiedziano, że „jest róża i jest róża”.

Czerwony kolor wskazuje, że tam przyczepiają się do niej zewnętrzne właściwości i klipot, które się nią żywią. I to w stanie katnut, gdy dziewięć jej niższych sfirot znajduje się w świecie Brija. Ale jest tam także biały kolor, w jej kli[4] de-Keter, z którym zewnętrzne właściwości nie mają połączenia. I powiedziano: „Jak w róży pośród cierni jest czerwień i biel, tak samo w Knesset Israel jest sąd (din) i miłosierdzie (rachamim)”. Oznacza to, że także w stanie gadlut, gdy nazywa się Knesset Israel, mimo że w tym czasie wznosi się do Biny, obłaczając ją, to nadal pozostaje w niej właściwość sądu, ponieważ potrzebuje ekranu, który jest ustawiony do wykonania ziwug de-akaa (uderzeniowego połączenia). I z powodu tego, że w tym ekranie obecne są siły sądu, ekran odbija wyższe światło, odrzucając je z powrotem. W ten sposób wznosi dziesięć sfirot odbitego światła, które nazywa się światłem sądu, i przyciąga do nich dziesięć sfirot prostego światła, które nazywa się światłem miłosierdzia[5]. Dlatego też w Knesset Israel są sąd i miłosierdzie, odpowiadające czerwieni i bieli róży pośród cierni.

I to jest „morze, uczynione przez Szlomo (Salomona), które stoi na dwunastu bykach”[6] – ponieważ dziewięć niższych jej sfirot, które upadły do świata Brija, zostały tam ustanowione we właściwości „dwunastu byków”, a kropka Keter, która pozostała w Acilut, to morze, które stoi na nich z góry, a wszystkie one razem nazywane są trzynastoma płatkami róży.

Mohin pełnego stanu (gadlut) Nukwy, w których jest świecenie Hochmy, zstępują z trzynastu imion, nazywanych „trzynastoma atrybutami miłosierdzia”. Dlatego powiedziano: „Tak samo w Knesset Israel jest trzynaście atrybutów miłosierdzia”. I główną rzeczą, której Rabbi Chizkija chce nas nauczyć poprzez to porównanie róży pośród cierni do Knesset Israel, jest to, że zgodnie ze wszystkim, co jest w Nukwie w stanie pełnego wzrostu (gadlut), musi być w niej przygotowane już na początku jej powstawania, w stanie małym (katnut). I dlatego powiedziano, że odpowiednio do bieli i czerwieni w stanie małym ujawniają się w niej „sąd” i „miłosierdzie” w stanie pełnego wzrostu. A odpowiednio do trzynastu płatków w stanie małym ujawnia się w niej trzynaście atrybutów miłosierdzia w stanie pełnego wzrostu.

„I tak samo Wszechmogący (Elohim) w fragmencie «Na początku stworzył Wszechmogący»”, to znaczy Bina, rodząca Nukwę Zeir Anpina, „wyprowadził trzynaście słów: «Niebo i ziemię. A ziemia była pusta i chaotyczna, i ciemność nad otchłanią, i duch»”². Innymi słowy, do drugiego wspomnienia słowa „Wszechmogący (Elohim)”. I te trzynaście słów wskazuje na trzynaście płatków róży pośród cierni, które tworzą właściwość „morza, stojącego na dwunastu bykach” i są przygotowaniem Knesset Israel, aby mogła otrzymać trzynaście atrybutów miłosierdzia.

„Aby otoczyć Knesset Israel i chronić ją” – ponieważ uważa się, że trzynaście atrybutów miłosierdzia, to znaczy doskonałe mohin Nukwy, otaczają ją i świecą jej ze wszystkich stron, dokądkolwiek się zwróci. I dzięki nim jest chroniona przed zetknięciem się z zewnętrznymi właściwościami, ponieważ dopóki nie ma w niej mohin pełnego stanu (gadlut) ze świeceniem Hochmy z trzynastu atrybutów (miłosierdzia), w niej następuje karmienie się zewnętrznych właściwości.

2) A potem zostało wspomniane po raz drugi (ulewatar idkar zimna achora). Dlaczego zostało wspomniane po raz drugi? (amai idkar zimna achora) Aby wydobyć pięć twardych liści otaczających różę (begin leafka chamesz alin takifin desacharin laszuszana). A te pięć nazywa się zbawieniami (weinun chamesz, ikron jeszuot). I jest to pięć bram (weinun chamesz tarin). I zgodnie z tą tajemnicą napisano: „Kielich zbawienia podniosę” (weal raza da ketiw, kos jeszuot esa), to kielich błogosławieństwa (da kos szel beracha). Kielich błogosławieństwa musi być trzymany na pięciu palcach i nie więcej (kos szel beracha ictrich lemehewe al chamesz ecbe’an welo jatir), podobnie jak róża, która opiera się na pięciu twardych liściach na wzór pięciu palców (kegawna deszuszana dejatwa al chamesz alin takifin dugma dechamesz ecbe’an). I ta róża to kielich błogosławieństwa (weszuszana, da ihi kos szel beracha). Od drugiego Elohim do trzeciego Elohim jest pięć słów (meElohim tinjana ad Elohim telitaja chamesz teiwin). Stąd i dalej jest światło, które zostało stworzone i ukryte, i zawarte w przymierzu (mikan ulehala, or deitbre weitgeniz, weitkellil baberit), to samo, które weszło w różę i w niej wydało nasienie (hahu deal baszuszana weapek ba zar’a). I to nazywa się „Drzewo wydające owoc, w którym jest jego nasienie” (weda ikre ec ose peri aszer zar’o bo). A to nasienie trwa właśnie w znaku przymierza (wehahau zera, kajjama beot berit mamasz).

Sulam

2) I następnie imię „Wszechmogący (Elohim)” jest wspomniane ponownie: „(duch) Wszechmogącego unosił się”². I dlaczego? – Aby wyprowadzić pięć twardych liści[7], które otaczają różę. Te pięć liści nazywa się „zbawieniami”. I to jest pięć bram. O tym napisano: „Podniosę kielich zbawienia”[8]. To jest kielich błogosławieństwa. Kielich błogosławieństwa powinien być podtrzymywany przez pięć palców, ale nie więcej, podobnie jak róża, spoczywająca na pięciu twardych liściach, odpowiadających pięciu palcom. I ta róża to kielich błogosławieństwa.

Od drugiego wspomnienia imienia „Wszechmogący (Elohim)” do trzeciego – jest pięć słów: „…unosił się nad wodami i powiedział (merachefet al pnej ha-maim wa-jomer)”[9], odpowiadających pięciu liściom. Od tego momentu i dalej, to znaczy po słowach: „…(powiedział) Wszechmogący: «Niech stanie się światło»”⁹, – to światło, które zostało stworzone i ukryte, i włączone w przymierze, wchodzące w różę i wprowadzające w nią nasienie. I to nazywa się: „Drzewo rodzące owoc, w którym jest jego nasienie”[10]. I to nasienie znajduje się właśnie w znaku przymierza.

Wyjaśnienie powiedzianego. Pięć twardych liści to pięć Gwurot Nukwy, reprezentujących dziesięć sfirot odbitego światła, które Nukwa wznosi za pomocą uderzeniowego połączenia (ziwug de-akaa) z wyższym światłem, i ono (odbite światło) nazywa się światłem sądu (din)[11]. Ponieważ dziesięć sfirot prostego światła nazywa się pięcioma chasadim – Hesed-Gwura-Tiferet (HaGaT), Necach-Hod, i one obłaczają się w pięć Gwurot – HaGaT, Necach-Hod odbitego światła. I te pięć twardych liści stanowi siłę sądu w ekranie, powstrzymującym wyższe światło, aby nie mogło się obłóczyć od ekranu w dół. Dlatego są teraz nazywane jedynie pięcioma twardymi liśćmi, ponieważ Nukwa nie jest jeszcze w stanie przeprowadzić na nie ziwugu. A w stanie gadlut, gdy ekran wchodzi w ziwug z wyższym światłem, są one nazywane pięcioma Gwurot.

I te pięć twardych liści to pięć słów między drugim a trzecim wspomnieniem imienia Elohim: „…unosił się nad wodami i powiedział”. „I następnie zostało wspomniane ponownie” – oznacza to, że tu jest nowe działanie: „I powiedział” – aby wyprowadzić z Nukwy te pięć twardych liści, które są przygotowaniem do ziwugu w stanie gadlut.

Dziesięć sfirot odbitego światła nazywa się pięcioma Gwurot – Hesed-Gwura-Tiferet (HaGaT), Necach-Hod, i nie nazywa się Keter-Hochma-Bina (KaHaB), Tiferet i Malchut (TuM), ponieważ one przyciągają jedynie światło chasadim, i dlatego KaHaB opuściły się ze swojego poziomu i nazywane są HaGaT, a Tiferet i Malchut nazywane są Necach i Hod.

W stanie gadlut, gdy pięć twardych liści staje się pięcioma Gwurot, uważa się je za pięć bram, otwartych na przyjęcie pięciu chasadim prostego światła. I one nazywają się zbawieniami. A Nukwa nazywa się wtedy kielichem zbawienia lub kielichem błogosławieństwa, ponieważ dzięki nim Nukwa staje się naczyniem (kli), które zatrzymuje to błogosławieństwo, czyli pięć chasadim.

I liczba sfirot w tych dwóch stanach – albo dziesięć, z których pięć jest podstawowych, albo trzynaście, zgodnie z trzynastoma atrybutami miłosierdzia. „Dziesięć” odnosi się do sfirot ZoN, w których zawiera się jedynie światło chasadim. „Trzynaście” odnosi się do mohin świecenia Hochmy, przyjmowanego w ZoN.

„Kielich błogosławieństwa” – wskazujący na przyciąganie pięciu chasadim do pięciu jej Gwurot, „powinien być podtrzymywany przez pięć palców” – to znaczy powinien odpowiadać tylko liczbie „dziesięć”, obejmującej (pięć podstawowych właściwości) HaGaT, Necach-Hod, „ale nie więcej” – to znaczy liczba „trzynaście” jest wykluczona. Rzecz w tym, że Nukwa może otrzymać Hochmę z „trzynastu” tylko poprzez obłóczanie Hochmy w właściwość chasadim, i dlatego najpierw należy przyciągnąć błogosławieństwo, nazywane „pięć chasadim”, właśnie za pomocą pięciu palców, nazywanych „pięć Gwurot”, i wtedy będzie mogła również przyjmować z „trzynastu”.

I stąd widać, że chodzi o pięć palców lewej ręki, symbolizujących pięć Gwurot, ponieważ pięć palców prawej ręki to pięć chasadim. Dlatego należy podnieść kielich błogosławieństwa obiema rękami, to znaczy również pięcioma palcami lewej ręki, symbolizującymi, jak już powiedziano, pięć Gwurot. Jednak po tym, na początku błogosławieństwa, należy pozostawić ten kielich jedynie na pięciu palcach prawej ręki, ponieważ nie można wzbudzać związku z sitra achra (inną stroną), która czerpie pożywienie z lewej (linii).

Od tego momentu dalej, to znaczy po trzecim wspomnieniu imienia „Wszechmogący (Elohim)”, powiedziano: „Niech stanie się światło” – aby zrodzić stan pełnego wzrostu Nukwy, która otrzymuje pięć chasadim i trzynaście atrybutów miłosierdzia. I pięć chasadim to słowo „światło”, które w tym fragmencie pojawia się pięć razy: „Niech stanie się światło”⁹, „I pojawiło się światło”⁹, „światło, że jest dobre”[12], „między światłem”¹², „światło w dzień”¹². A na trzynaście atrybutów miłosierdzia wskazują słowa: „I był wieczór i było rano: dzień jeden”¹² – ponieważ ten „jeden” zawiera w sobie całe „trzynaście”, a słowo „jeden (echad אחד)” ma także wartość liczbową „trzynaście”[13].

I na te pięć świateł wskazują słowa mędrców: „W świetle, które Stwórca stworzył pierwszego dnia, Adam widział od jednego krańca świata do drugiego. Lecz kiedy Stwórca spojrzał na pokolenie potopu i pokolenie rozłamu i zobaczył, że ich czyny są skażone, wznieślił się i ukrył je przed nimi”[14]. Jak powiedziano: „To jest światło, które zostało stworzone i ukryte, i włączone w przymierze, które wchodzi w różę” – to znaczy pięć chasadim najpierw włączyło się w Jesod Zeir Anpina i nie przyszło do Nukwy bezpośrednio z Biny, nazywanej Elohim. A „przymierze” to Jesod Zeir Anpina, który wszedł w różę i przekazał je jej.

Pięć chasadim, które wychodzą na pięć Gwurot, nazywa się „nasieniem”. I główna siła sądu i Gwurot w ekranie, dzięki którym uderza on w wyższe światło i odbija je z powrotem, znajduje się tylko w ataret Jesod Zeir Anpina, który przyciąga je z właściwości „mazal (przeznaczenie)” i „we-nake (i oczyści)”[15], zawartych w dikne (brodzie). A Nukwa przyjmuje od niego jedynie świecenie i gałąź. Dlatego główny ziwug na ekran, który wznosi pięć Gwurot przyciągających i obłaczających pięć chasadim, czyli pięć tych świateł, zachodzi w Jesod Zeir Anpina i to on właśnie przekazuje je Nukwie. Dlatego powiedziano: „I to nasienie” – to znaczy pięć chasadim i pięć Gwurot – „znajduje się właśnie w znaku przymierza”. Ponieważ w znaku przymierza, to znaczy w ataret Jesod Zeir Anpina, znajdują się główne Gwurot, które przyciągają pięć chasadim, nazywanych „nasieniem”. Jednak Jesod Nukwy przyjmuje jedynie formę swoich własnych Gwurot. I dlatego Jesod Nukwy nazywa się jedynie „formą przymierza”.

3) I tak jak forma przymierza (ukemdediokna dberit) została poczęta w czterdziestu dwu ziwugim tego nasienia (izdera bearbe’in utrein ziwugin dehahu zar’a), tak też zostało poczęte wyryte i wyjaśnione Imię (kach izdera szema gelifa mefarasz) w czterdziestu dwu literach dzieła stworzenia (bearbe’in utrein atwan deowada dibreszit).

Sulam

3) I podobnie jak forma przymierza została poczęta w czterdziestu dwóch ziwugach z tego nasienia, tak samo wyryte i objawione imię również zostało poczęte przez czterdzieści dwie litery działania początku stworzenia.

Wyjaśnienie powiedzianego. Czterdziestodwuliterowe imię to proste imię AWAJa, imię AWAJa z wypełnieniem oraz imię AWAJa z wypełnieniem wypełnienia, i wszystkie one razem zawierają czterdzieści dwie litery. I nasienie, które znajduje się w znaku przymierza, to znaczy w pięciu chasadim i pięciu Gwurot, pochodzi z czterdziestodwuliterowego imienia.

I dlatego powiedziano: „I podobnie jak forma przymierza” – to znaczy Jesod Nukwy, „została poczęta w czterdziestu dwóch ziwugach z tego nasienia” – nasienia znaku przymierza, „tak samo wyryte i objawione imię również zostało poczęte przez czterdzieści dwie litery działania początku stworzenia”.

W Nukwie wyróżnia się dwie właściwości:

1. Strukturę jej parcufa, nabytą podczas jej formowania przez Binę;
2. Jej połączenie z Zeir Anpinem, nazywane ziwugiem.

„I podobnie jak forma przymierza” – to znaczy Jesod Nukwy, „została poczęta w czterdziestu dwóch ziwugach z tego nasienia” – nasienia znaku przymierza, i ta właściwość nazywa się połączeniem, czyli ziwugiem, tak samo porządek formowania Nukwy przez Binę, nazywany działaniem początku stworzenia, został poczęty literami czterdziestodwuliterowego imienia.

W strukturze Nukwy istnieją dwa stany: stan mały (katnut) i stan pełnego wzrostu (gadlut). Stan mały nazywa się „wyryciem”, co oznacza: wyrycie miejsca na przyjęcie świateł przychodzących w stanie pełnego wzrostu. Ponieważ aby otrzymać wszystko w stanie pełnego wzrostu, Nukwa potrzebuje przygotowania i przygotowań już w czasie stanu małego. Stan pełnego wzrostu (gadlut) nazywa się „objawione imię”, ponieważ wszystko, co ukryte w stanie małym, objawia się i zostaje poznane w stanie pełnego wzrostu.

I dlatego powiedziano: „Wyryte i objawione imię także zostało poczęte”. Nukwa nazywa się „imieniem”: „wyryte (imię)” – to jej stan mały, „objawione (imię)” – to stan pełnego wzrostu. I one również zostały poczęte i uformowane przez czterdzieści dwie litery, podobnie jak czterdzieści dwa ziwugi w znaku przymierza. A czterdzieści dwie litery działania początku stworzenia to czterdzieści dwie litery od słowa „Bereszit (Na początku)” do litery „bet ב” ze słowa „wa-bohu (ובהו i chaotyczna)”.

---

[1] Pisma, Szir HaSzirim, 2:2. „Jak róża pośród cierni, tak moja ukochana pośród córek”.
[2] Tora, Bereszit, 1:1-2. „Na początku stworzył Wszechmogący niebo i ziemię. A ziemia była pusta i chaotyczna, i ciemność była nad otchłanią, a duch Wszechmogącego unosił się nad wodami”.
[3] Wyjaśnienie dziesięciu sfirot zob. w artykule „Wprowadzenie do nauki Kabały”, zaczynając od p. 5.
[4] Kli – sfira zdolna do przyjęcia określonego rodzaju światła.
[5] Zob. „Wprowadzenie do nauki Kabały”, p. 14.
[6] Pisma, Diwrej haJamin Bet, 4:4. „Stało ono na dwunastu bykach: trzy zwrócone były na północ, trzy zwrócone na zachód, trzy zwrócone na południe, a trzy zwrócone na wschód, a morze było na nich od góry; ich tylne części były zwrócone do wewnątrz”.
[7] Kielichy kwiatów.
[8] Pisma, Tehilim, 116:13. „Podniosę kielich zbawienia i wezwę imienia Stwórcy”.
[9] Tora, Bereszit, 1:2-3. „A ziemia była pusta i chaotyczna, i ciemność była nad otchłanią, a duch Wszechmogącego unosił się nad wodami. I powiedział Wszechmogący: ‘Niech stanie się światło’. I stało się światło”.
[10] Tora, Bereszit, 1:12. „I wydała ziemia roślinność, trawę nasienną według jej rodzaju i drzewo rodzące owoc, w którym jest jego nasienie według jego rodzaju. I zobaczył Wszechmogący, że było dobre”.
[11] Zob. p. 1, od słów: „Czerwony kolor wskazuje…”.
[12] Tora, Bereszit, 1:4-5. „I zobaczył Wszechmogący, że światło było dobre, i oddzielił Wszechmogący światło od ciemności. I nazwał Wszechmogący światło dniem, a ciemność nazwał nocą. I był wieczór, i było rano – dzień pierwszy”.
[13] „Jeden” – po hebrajsku „echad”: alef (1) – chet (8) – dalet (4).
[14] Talmud Babiloński, traktat Chagiga, karta 12:1.
[15] Tora, Szmot, 34:7. „Zachowujący łaskę dla tysięcy, przebaczający winę, przestępstwo i grzech, ale nie pozostawiający go bez kary, lecz nawiedzający winę ojców na synach i na wnukach, do trzeciego i czwartego pokolenia”.