1) Rabbi Haskija odkrył: „Powiedziano, jak róża pośród kolców” (Szir Aszirim 2,2). Pyta: „Co oznacza róża?” Odpowiada: „Jest to Zebranie Izraela, czyli Malchut”. Dlatego że jest róża i jest róża. Jak róża pośród kolców, jest w niej czerwone i białe, tak i Zebranie Izraela, Malchut, jest w nim din i rahamim. Jak róża ma trzynaście liści, tak Zebranie Izraela składa się z trzynastu rodzajów miłosierdzia, otaczających go ze wszystkich stron. Przecież Elokim, jak powiedziano: „Na początku stworzył Elokim”, na początku, kiedy zamyślił, stworzył trzynaście słów dla ochrony Zebrania Izraela, otoczyć nimi Zebranie Izraela, i to one: „ET, NIEBO, WE-ET, ZIEMIA, I-ZIEMIA, BYŁA, PUSTA, I-CHAOTYCZNA, I-CIEMNOŚĆ, NAD, POWIERZCHNIĄ, OTCHŁANI, I-DUCH” – do słowa Elokim.

Wyjaśnienie. Dziesięć sfirot: keter, hochma, bina, hesed, gwura, tiferet, necach, hod, jesod, malchut. Lecz ogólnie jest ich pięć: keter, hochma, bina, tiferet, malchut, dlatego że tiferet składa się z sześciu sfirot, HaGa’T NeH’I. Pięć sfirot KaHa’B Zo’N stworzyło pięć parcufim w każdym świecie. W świecie Acilut są to parcufim: Arich Anpin (A’A), Aba we Ima (Aw’I), Zeir Anpin i Nukwa (Zo’N). Keter nazywa się A’A, hochma i bina nazywane odpowiednio imieniem Aw’I, tiferet i malchut nazywane odpowiednio imieniem Zo’N.

Istota siedmiu dni stworzenia zawarta w parcufim Z’A i Nukwa świata Acilut, składających się z siedmiu sfirot HaGa’T NeHI’M. A z opisu stworzenia wyjaśnia się, jak Aw’I rodzą Zo’N, całe stworzenie, łącznie z nami, i rozwijają je do całkowitego końcowego stanu w ciągu 6.000 lat. I o tym pisze nam dalej Księga Zohar.

Rabbi Haskija rozpoczął swoje wyjaśnienia od nukwy Z’A świata Acilut, wyjaśnieniem urodzenia Zo’N z Imy, która jest biną i nazywa się Elokim. I dlatego rozpoczął swoje wyjaśnienia od róży, czyli od nukwy de-Z’A. Nukwa de-Z’A, w stanie gadlut, nazywa się Kneset Israel – Zebranie Izraela. Dlatego że nukwa składa się ze wszystkich dusz, które nazywane są Izrael, dlatego powiedziano, że róża – jest to Kneset Israel.

Są u róży dwa stany: początkowy, katnut – kiedy ona składa się wyłącznie z jednej sfiry keter ze światłem nefesz w niej, a reszta, jej dziewięć sfirot – spadły ze świata Acilut w świat Bria. I jest w nukwie stan gadlut – kiedy wznosi się jej dziewięć sfirot ze świata Bria w świat Acilut i wypełnia się jej parcuf do pełnego w dziesięć sfirot. I wtedy ona jest równa swojemu mężowi, Z’A, wznosi się razem z nim w Aw’I i obłacza się na nie, czyli otrzymuje ich światło.

I wtedy nazywa się Z’A imieniem Izrael, od liter LI (mnie) rosz (głowa), co oznacza gadlut, a nukwa nazywa się Zebranie Izraela, dlatego że skupia w sobie całe światło swego męża, Z’A, i przekazuje je niższym – duszom w światach BE’A.

Stan katnut nukwy nazywa się „róża pomiędzy kolcami”, dlatego że dziewięć niższych jej sfirot w stanie katnut spadły pod parsę świata Acilut, i dlatego stały się puste od światła świata Acilut, stały się suche jak kolce. A w stanie gadlut ona nazywa się po prostu róża lub Zebranie Izraela. I dlatego powiedziano: „jest róża i jest róża”.

Czerwony kolor mówi o tym, że jest w róży połączenie z zewnętrznymi, nieczystymi siłami, które z powodu tej więzi mogą ssać z niej siły – światło. Dlatego że jej dziewięć sfirot znajduje się na wygnaniu, pod światem Acilut, w świecie Bria, gdzie już istnieją nieczyste siły. I jest w róży również biały kolor, w jej sfirze keter, dlatego że jej sfira keter znajduje się w świecie Acilut, nad parsą, gdzie nie ma połączenia z niższymi (nieczystymi). Czyli dwa przeciwne stany, doskonałość i jej brak, światło i ciemność.

I dlatego powiedziano, jak w róży pośród kolców jest czerwone i białe, tak i Zebranie Izraela składa się z sądu i miłosierdzia, żeby pokazać, że i w stanie gadlut, kiedy malchut nazywa się Kneset Israel, bez względu na to, że wzniosła się i obłóczyła na binę, pozostaje w niej właściwość din, dlatego że ona potrzebuje masachu – siły przeciwdziałania swoim egoistycznym życzeniom, który, jeżeli jest w niej, wznosi or hozer i otrzymuje w nie dziesięć sfirot or elion.

Prawo, sąd, ograniczenie nie pozwala otrzymać światła w egoistyczne życzenia. Masach – pragnienie przeciwstawić się własnym egoistycznym życzeniom, odpycha wyższe światło z powrotem do jego źródła – Stwórcy. To zawracane przez człowieka światło nazywa się or hozer lub światłem prawa, które pozwala na miarę intensywności siły odbicia, siły przeciwdziałania swojemu życzeniu samonasłodzić się, przyjąć w siebie, właśnie w te altruistyczne życzenia, dziesięć sfirot wyższego światła, które nazywane jest or jaszar lub światło miłosierdzia, ze względu na Stwórcę. I dlatego Zebranie Izraela, nawet w swoim pełnym stanie, składa się z sądu i miłosierdzia, odpowiednio czerwonego i białego koloru róży pośród kolców.

I to jest basen stworzony przez króla Szlomo. Stoi on na dwunastu bykach, dlatego że te dziewięć niższych sfirot malchut, które spadły w świat Bria, naprawiły się tam od dwunastu głów byków. A jedna ich sfira, keter, która pozostała w świecie Acilut, nazywa się „basen” stojący na tych bykach. A razem one nazywane są trzynaście liści róży.

Światło gadlut nukwy, kiedy jest w niej światło hochma, schodzi z trzynastu imion, które nazywane są „trzynaście właściwości miłosierdzia”. Lecz główne, co pragnie powiedzieć nam rabbi Haskija – że róża pośród kolców powyżej Zebrania Izraela, dlatego że, jak wiadomo, wszystko co jest w nukwie, w stanie gadlut, zobowiązane być, lecz w zmniejszonym podobieństwie, w jej stanie katnut.

I dlatego powiedziano, że właściwości białego i czerwonego w stanie katnut, odpowiadają właściwościom rahamim i din w stanie gadlut. A trzynaście liści w stanie katnut, przy naprawieniu tworzy w nukwie trzynaście właściwości miłosierdzia w jej stanie gadlut. Dalej obejrzymy, jak te trzynaście właściwości malchut świata Acilut, zmieniają ją w stanie katnut i gadlut.

Stwórca w swoim twórczym procesie stworzenia, jak powiedziano: „Na początku stworzył Elokim” (gdzie Elokim – bina świata Acilut) nukwę Z’A poprzez trzynaście słów: Et, Szamaim, Weet, Arec, we Arec, Hajta, Tohu, wa Bohu, we Hoszeh, Al, Pnej, Tehom, we Ruach (od słowa Elokim do słowa Elokim). I te trzynaście słów oznacza trzynaście liści róży pośród kolców (katnut), jak basen zbudowany przez króla Szlomo, stojący na trzynastu (dwunastu) bykach (dziewięć niższych sfirot malchut bez światła, dlatego że znajdują się w świecie Bria, pod parsą świata Acilut), są przygotowaniem do oczyszczenia i naprawienia Zebrania Izraela dla otrzymania trzynastu właściwości miłosierdzia.

Te trzynaście właściwości miłosierdzia, będące światłem pełnej nukwy, otaczają ją i świecą jej ze wszystkich stron wokoło, i strzegą ją od dotknięcia obcych (egoistycznych życzeń). Przecież do tej pory, dopóki nie ma u niej swojego światła, napełniającego ją podczas jej stanu gadlut, będącego światłem hochma, jest możliwość przyssania do niej i skarmiania od niej obcych, egoistycznych życzeń.

2) A następnie wspomina się imię Elokim po raz drugi: „Elokim unosi się”. Dlaczego używa się w takim sensie? To dlatego, żeby pojawiło się pięć twardych liści otaczających różę, które nazywane są „ratunek”. I jest to pięć wrót. I o tej tajemnicy powiedziano: „Kielich ratunku” wzniosę – jest to kielich błogosławieństwa. Kielich powinien znajdować się na pięciu palcach, jak róża utrzymuje się na pięciu twardych liściach, odpowiadających pięciu palcom. I ta róża – jest kielichem błogosławieństwa. Od drugiego słowa Elokim do trzeciego słowa Elokim – jest pięć słów: „unosi się, nad, powierzchnią, wód, powiedział” – wszystkich pięć słów naprzeciwko pięciu liści. I następnie: „I powiedział Stwórca: „Niech stanie się światło” – jest to światło stworzone, lecz ukryte i włączone w sojusz, weszło w różę i dało jej nasienie. I ono nazywa się „drzewo płodonośne”, w którym nasienie jego według rodzaju jego”. A nasienie to znajduje się w znaku sojuszu.

Wyjaśnienie. Pięć liści – jest to pięć gwurot nukwy, czyli pięć sfirot or hozer, które ona wznosi od uderzeniowego ziwuga. Proste przychodzące światło obłacza się w pięć części (rodzajów ograniczeń) odbitego światła HaGa’T Ne’H, które nazywa się pięć twardych liści róży, odpowiadające tekstowi od drugiego (Duch Boży unosił się nad wodą) do trzeciego (I powiedział), wspominając słowa Elokim w Torze.

W tych słowach mówi się o tym, jak wydostać z malchut (właściwości) pięciu twardych liści, które są przygotowaniem do ziwuga, podczas gadluta. I podczas gadluta, kiedy pięć twardych liści staje się pięcioma ograniczeniami, one uważane są jako pięć wrót otrzymywania światłem hasadim prostego światła i nazywane są ratunkiem, a malchut nazywa się kielichem ratunku lub kielichem błogosławieństwa, powodzenia, dlatego że właśnie dzięki tym liściom – ograniczeniom, malchut może otrzymać światło hasadim – błogosławieństwo.

Niezbędnym jest trzymać kielich błogosławieństwa w pięciu palcach, dlatego że malchut może otrzymać światło hochma tylko wtedy, kiedy ono wcześniej obłóczone jest w światło hasadim. Dlatego wcześniej należy uczynić błogosławieństwo, co oznacza otrzymać pięć części (NaRaNHa’J) światła hasadim, za pomocą pięciu palców, pięciu ograniczeń, a następnie w nie (w naprawione zamiary) można otrzymać światło hochma.

Dlatego należy wznosić kielich wina dwoma rękoma, przecież pięć palców prawej ręki symbolizuje miłosierdzie – hasadim, a pięć palców lewej – ograniczenia – gwurot. Ale rozpoczynając błogosławieństwo należy trzymać kielich wyłącznie w pięciu palcach prawej (hasadim), dającej (ręki), w przeciwnym wypadku pobudzone są nieczyste siły otrzymujące od lewej (otrzymującej) strony, dlatego że nieczyste siły przylepiają się wyłącznie tam, gdzie jest otrzymywanie światła.

A następnie następuje stan gadlut malchut, czemu odpowiadają słowa Tory: „Będzie światło”. Te pięć świateł, jak powiedziano w Talmudzie, w których widział Adam świat z końca w koniec. Lecz zobaczył Stwórca, że będą przegrzeszenia w pokoleniu potopu i babilońskiej wieży, i ukrył to światło. A kolejne pokolenia powinny same osiągnąć je.

Wcześniej te pięć hasadim znajdowało się w jesod de-Z’A i malchut otrzymywała od niego, a nie jak teraz, od biny, która nazywa się Elokim. Jesod de-Z’A nazywa się znakiem sojuszu ze Stwórcą (po tym jak odbywają się naprawienia, które nazywane są obrzezaniem), a pięć hasadim, otrzymywane w pięciu gwurot (ograniczeniach), nazywane są „nasiona”. Główna siła ograniczeń i uderzeniowych sił masachu, którymi on odpycha z powrotem światło, znajduje się w ateret jesod de-Z’A, ukończeniu sfiry jesod. Tam odbywa się uderzeniowy ziwug, od którego malchut otrzymuje światło. Ziwug przejdzie na samą malchut tylko w końcu naprawienia.

Dlatego w ciągu 6.000 lat masach, znajdując się w jesod, uderza w przychodzące światło nasłodzenia swoimi pięcioma gwurot, przeciwdziałającymi egoistycznemu nasłodzeniu siłami, tworząc tym pięć części or hozer i wynika w nich pięć części or hasadim. A następnie te pięć świateł hasadim, Z’A ze swego jesod przekazuje nukwie. I te pięć świateł hasadim nazywane są nasiona.

3) Jak sojusz zapładnia się w czterdziestu dwóch ziwugim od tego nasienia, tak imię tajemne napełnia i zapładnia wszystkie czterdzieści dwie litery początkowego działania stworzenia.

Wyjaśnienie. Imię 42 = M’B = mem + bet = 40 + 2, składa się z AWA’Ja = 4 litery, napełnionej AWA’Ja = 10 liter, podwójnie napełnionej AWA’Ja = 28, łącznie 4 + 10 + 28 = 42, co oznacza nasienie istniejące w znaku sojuszu, czyli zawarte w pięciu hasadim i pięciu gwurot.

W nukwie są dwie strony: jej guf parcufa, pojawiający się od biny, i jej ziwug, który nazywa się tajemnicą jedności z Z’A. Nukwa może być w stanie katnut lub gadlut. Katnut – jest to niepełny stan malchut, lecz on jest niezbędny jako przygotowanie do gadluta, który nazywa się otwarciem tajemnego, ukrytego.

A ponieważ stan gadlut otwiera katnut, i wszystko co ukryte w stanie katnut, objawia się w gadlut, to w stanie duchowego upadku niezrozumiałe są dla człowieka powody jego stanów, lecz wszystko wyjaśnia się, kiedy osiąga on następny stan gadlut.

Na skutek wzniesienia malchut Aw’I do ich biny, podzielił się parcuf bina, Aw’I, na dwa: wyższa część, G’E, zaczęła nazywać się Aw’I, a niższa część, AHa’P, zaczęła nazywać się ISZSu’T. Aw’I wypełnione światłem hasadim, dlatego że nie życzą sobie innego, a ISZSu’T otrzymuje je od nich, chociaż pragnie światła hochma, lecz nie może go otrzymać z powodu tego, że malchut Aw’I wzniosła się nad nim.

Lecz chociaż w Aw’I nie ma światła hochma, oni zupełnie nie cierpią z tego powodu, i dlatego znajdują się w doskonałości, która nazywa się Ga’R, nawet przy nieobecności światła hochma. I nawet kiedy człowiek wznosi Ma’N z prośbą o otrzymanie siły, czyli światło hochma, żeby opanować swoje nieczyste życzenia, Aw’I nie otrzymują światła hochma. Je otrzymuje ISZSu’T i przekazuje w Z’A. Dlatego chociaż Aw’I znajdują się poniżej głowy A’A i nie ma w nich światła hochma, oni nie cierpią z tego powodu.

Lecz ISZSu’T cierpi z braku światła hochma, żeby przekazać dla Z’A, i oczekuje na Ma’N od Z’A, żeby wznieść się w Aw’I w postaci sfiry daat. Dlatego że kiedy niżsi wznoszą Ma’N, wznosi się bina w rosz (głowę) A’A, otrzymuje ISZSu’T światło hochma od A’A i przekazuje je w Zo’N. To odpowiada odejściu jud z awir – powietrza, i ponownie słowo powietrze – awir, obraca się w słowo or – światło (hochma).

Lecz Aw’I przy tym wszystkim pozostają nawet w rosz (głowie) A’A wyłącznie z or hasadim (powietrzem). Dlatego rosz A’A i Aw’I nazywane są „wyższe wody” lub „niebiosa”. I to przy tym, że Aw’I mogą być poniżej rosz A’A, lecz ponieważ to nie wpływa na ich niezależność i doskonałość, to tak jakby znajdują się w rosz (głowie) A’A.

Pod Aw’I znajduje się nieboskłon – parsa świata Acilut, dzielący „oddające” i „otrzymujące” kelim świata Acilut. A pod parsą, stojącą w haze A’A, znajduje się ISZSu’T i Zo’N, niższe wody, które potrzebują światła hochma. Dlatego powiedziano, że niższe wody płaczą – znajdują się w stanie katnut, ponieważ odczuwają brak światła hochma i pragną wznieść się w rosz A’A. W żadnym wypadku nie należy mylić parsy świata Acilut, znajdującej się wewnątrz świata Acilut, która dzieli go na G’E i AHa’P, z parsą pod światem Acilut, która oddziela go od światów BE’A.

Światło otrzymywane nad parsą świata Acilut nazywa się światłem M’B (mem-bet). Lecz Zo’N, siedem sfirot (sześć sfirot Z’A i jedna sfira malchut), które oznaczają siedem dni stworzenia, nie mogą otrzymać tego światła M’B, dlatego że znajdują się pod parsą, i otrzymują od ISZSu’T wyłącznie światło hasadim, minimum dla istnienia.

Lecz kiedy niżsi (człowiek) wznoszą Ma’N i przychodzi Ma’D od A’B-Sa’G, światło, które zawraca binę w rosz (głowę) A’A, wtedy otrzymuje ISZSu’T światło hochma i przekazuje je w Zo’N, z tego powodu Zo’N wznoszą się nad parsą, znajdującą się w haze A’A, i otrzymują światło M’B.

Dlatego światło M’B w Zo’N wyraża się w trzydziestu dwóch Elokim i dziesięciu wypowiedziach, gdzie trzydzieści dwa Elokim – jest to ISZSu’T w stanie wzniesienia, gdzie otrzymuje trzydzieści dwa strumienie mądrości – hochma, które rodzą w nim trzydzieści dwa imiona Elokim, wspomniane w działaniu stworzenia: „Na początku stworzył Stwórca”, itd.

Dziesięć wypowiedzi – jest to pięć hasadim. Po tym jak Zo’N już otrzymali światło hochma od trzydziestu dwóch Elokim, to pięć świateł hasadim otrzymywane od Aw’I, oznaczające M’B, nazywane są wyższe wody. Widzimy, że pięć hasadim w Zo’N nie obracają się w imię M’B wcześniej, zanim nie otrzymają od trzydziestu dwóch Elokim. Dlatego powiedziano, że trzydzieści dwa Elokim z dziesięcioma wypowiedziami tworzą imię M’B, czyli w stanie wzniesienia.

Dlatego powiedział rabbi Haskija, że te pięć świateł w wypowiedzi „będzie światło”, oznaczające pięć hasadim, nazywane są nasiona (dostatek), które jesod de-Z’A przekazuje malchut. I nazywa się ono M’B, chociaż główne wyłącznie pięć hasadim, lecz ponieważ jest w nim światło hochma od trzydziestu dwóch Elokim ISZSu’T, to odnosi się do M’B.