1) „Wyryte i objawione imię zostało poczęte przez czterdzieści dwie litery działania początku stworzenia”. W liczeniu sfirot istnieje wiele liczb:

• Liczba „dziesięć” – KaHaB HaGaT NeHIM (Keter-Hochma-Bina, Hesed-Gwura-Tiferet, Necach-Hod-Jesod-Malchut);
• Liczba „siedem” – HaGaT NeHIM;
• Liczba „sześć”, nazywana sześcioma zakończeniami (WaK[1]) – HaGaT NeHI (Hesed-Gwura-Tiferet, Necach-Hod-Jesod);
• Liczba „pięć” – pięć chasadim lub pięć Gwurot – HaGaT, Necach-Hod;
• Liczba „trzynaście” – trzynaście atrybutów miłosierdzia, czyli KaHaB, wyższe HaGaT, niższe HaGaT oraz NeHIM.

Należy to zrozumieć, ponieważ w „Księdze Jecira” powiedziano: „Dziesięć, a nie dziewięć, dziesięć, a nie jedenaście”. Oznacza to, że nie można ani odjąć, ani dodać do liczby dziesięć. Należy jednak wiedzieć, że dziesięć sfirot KaHaB HaGaT NeHIM w swojej istocie jest jedynie pięcioma sfirot KaHaB TuM, ale sfira Tiferet zawiera w sobie sześć sfirot HaGaT NeHI, i dlatego mamy liczbę dziesięć. Jednak wszystkie te sześć szczególnych sfirot HaGaT NeHI są jedynie częściowymi właściwościami jednej sfiry, Tiferet.

To, że przypisujemy jedynie Tiferet jej częściowe właściwości, a nie GaR[2], nie wskazuje na wyższość Tiferet, lecz na jej brak w porównaniu do GaR. Ponieważ częściowe właściwości wskazują na włączenie pięciu sfirot w siebie nawzajem. W każdej z nich jest pięć sfirot. Wynika z tego, że istnieje pięć sfirot KaHaB TuM (Keter-Hochma-Bina, Tiferet i Malchut) w Keterze, pięć sfirot KaHaB TuM w Hochmie i pięć sfirot KaHaB TuM w Binie. Powinno być także pięć sfirot KaHaB TuM w Tiferet. Jednak ze względu na to, że istotą Tiferet jest jedynie światło chasadim, a nie światło Hochmy, i pięć sfirot zawartych w niej musi być jedynie pięcioma odmianami chasadim, nazwy pięciu sfirot w niej uległy zmianie, ponieważ KaHaB w niej opuściło się do właściwości HaGaT, a Tiferet i Malchut (TuM) opuściły się w niej do właściwości Necach i Hod. Dlatego pięć sfirot zawartych w Tiferet nazywa się jedynie HaGaT Necach-Hod. Do nich dodaje się jeszcze właściwość obejmującą wszystkie pięć chasadim, nazywaną Jesod. Dlatego w Tiferet jest sześć sfirot HaGaT NeHI.

Dlaczego zatem w liczeniu sfirot nie uwzględnia się pięciu sfirot zawartych w każdej z sfirot KaHaB, a jedynie szczególne sfirot Tiferet wchodzą do liczenia sfirot? Ponieważ włączenie sfirot w siebie nawzajem tak naprawdę niczego nie dodaje do podstawowej liczby pięciu sfirot, aby warto było je osobno wyróżniać. Inaczej jest z włączeniem pięciu sfirot w Tiferet, ponieważ pięć sfirot stało się w niej nowymi właściwościami – pięcioma chasadim. Dlatego wyróżnia się je jako szczególne pięć właściwości wśród sfirot i wlicza do ogólnego liczenia sfirot. To, że Tiferet uważa się za sześć sfirot HaGaT NeHI, wynika z tego, że jest niższa niż GaR, ponieważ stanowi jedynie światło chasadim.

We wszystkich liczbach podawanych przy liczeniu sfirot nie zmniejsza się liczby dziesięć, której podstawą są tylko pięć sfirot. Ponieważ pod dziesięcioma sfirotami rozumie się również sześć szczególnych sfirot, które powstają w Tiferet. Kiedy mówimy o pięciu sfirot, nie uwzględniamy sześciu zakończeń (WaK), które znajdują się w Tiferet. Natomiast w liczbie sześciu zakończeń (WaK) uwzględnione są pięć sfirot zawartych w Tiferet wraz z jej ogólną właściwością, nazywaną Jesod. A w liczbie siedmiu sfirot uwzględnia się także Malchut, gdy liczymy ją razem z Tiferet.

2) Wyjaśnijmy liczbę „trzynaście”. Liczba ta po raz pierwszy powstała i objawiła się w świecie naprawy podczas naprawy parcufa. Ponieważ w każdym parcufie odnoszącym się do światów ABEA istnieją tylko trzy kli (naczynia) – Bina, Zeir Anpin i Malchut – i brakuje im kelim Keter i Hochmy. A świecenia Keter i Hochmy obłóczyły się w kli Biny. Jednak w aspekcie szczegółowym te trzy kli są zawarte w każdej sfirze, nawet w Keterze i Hochmie, to znaczy, że trzy kli Bina i ZoN są zawarte w Keterze, a także istnieją Bina i ZoN w Hochmie oraz Bina i ZoN w Binie – tak, że w każdej sfirze brakuje kelim Keter i Hochmy, natomiast Bina, Zeir Anpin i Nukwa istnieją w każdej sfirze.

Trzy naczynia (kli) – Bina, Zeir Anpin, Malchut – dzielą się na dziesięć sfirot. Ponieważ w każdym z nich istnieją trzy linie – prawa, lewa i środkowa. Trzy linie w Binie stały się HaBaD (Hochma-Bina-Daat), trzy linie w Zeir Anpin stały się HaGaT (Hesed-Gwura-Tiferet), a trzy linie w Malchut stały się NeHI (Necach-Hod-Jesod), i razem z włączającą je Malchut – to dziesięć sfirot. Podobnie w każdym parcufie istnieje dziesięć sfirot HaBaD HaGaT NeHIM.

Jest wiadome, że w rosz Arich Anpina świata Acilut istnieją tylko dwie sfirot – Keter i Hochma, nazywane Kitra i Hochma Stima’a (ukryta Hochma). A jego Bina wyszła z rosz Arich Anpina i stała się właściwością guf, to znaczy jedynie WaK, któremu brakuje mohin de-rosz. O tym powiedziano: „Ojciec (Aba) wyprowadza matkę (Ima) na zewnątrz”. I z tego powodu Bina podzieliła się na GaR i ZaT.

Brak mohin de-rosz nie powoduje żadnej szkody GaR Biny, ponieważ w swojej istocie w dziesięciu sfirot prostego światła reprezentuje ona jedynie światło chasadim[3]. A dla tego światła nie ma żadnej różnicy, czy znajduje się w rosz, czy w guf, ponieważ świeci ono zawsze jednakowo. I dlatego nawet jej wyjście z rosz na zewnątrz nie pomniejsza jej w odniesieniu do GaR i mohin de-rosz. Dlatego GaR Biny wyodrębniło się jako samodzielna właściwość i stało się parcufami – wyższymi Aba we-Ima (Aba we-Ima Ila’in), które, mimo że znajdują się poniżej pe Arich Anpina, są uważane za właściwość GaR. Natomiast ZaT Biny, które nie są istotą Biny, lecz pochodzą z włączenia ZoN w Binę, również potrzebują świecenia Hochmy, aby przekazywać je do ZoN. Dlatego to one cierpią z powodu tego braku, z powodu wyjścia Biny z rosz Arich Anpina, gdyż przez to brakuje im Hochmy. Dlatego są one uważane za WaK i guf, któremu brakuje mohin de-rosz. Z powodu tego braku oddzieliły się one od GaR Biny i stały się odrębnym parcufem, nazywanym ISZSuT.

Tak więc widzimy, że w wyniku wyjścia Biny z rosz Arich Anpina pojawiły się w niej dwie odrębne właściwości: GaR i ZaT. W wyniku tego w parcufie dodały się trzy sfirot. Ponieważ teraz trzy linie w GaR Biny zaczęły być uważane za HaBaD, trzy linie w ZaT Biny zaczęły być uważane za wyższe HaGaT, trzy linie w Zeir Anpin zaczęły być uważane za niższe HaGaT, a trzy linie w Malchut – za NeHI, i razem z włączającą je Malchut to trzynaście sfirot. W ten sposób wyjście Biny z rosz sprawia, że w parcufie pojawia się trzynaście sfirot, ponieważ w nim powstają podwójne HaGaT.

Jednak nie jest to stan stały, ponieważ dzięki wzniesieniu MaN od niższych przyciągane jest świecenie AB-SaG de-AK, a to świecenie przywraca Binę do rosz Arich Anpina[4]. I wtedy ZaT Biny może otrzymać Hochmę od Arich Anpina i przekazać ją synom, czyli ZoN.

Uważa się, że głównym celem wyjścia Biny z rosz Arich Anpina na początku było jedynie przekazanie świecenia Hochmy do ZoN. Ponieważ gdyby nie to wyjście, nie byłoby możliwe kontynuowanie świecenia Hochmy w ZoN. A trzy sfirot, które dodały się w wyniku wyjścia Biny na zewnątrz, stanowią jedynie przygotowanie do przyciągnięcia mohin Hochmy w ZoN, które są siedmioma dniami stworzenia. Dlatego liczba „trzynaście” wszędzie jest uważana za przyciągnięcie Hochmy do ZoN.

Tak więc wyjaśniła się różnica między pięcioma sfirot a trzynastoma sfirot. Ponieważ pięć sfirot wskazuje, że zawierają one jedynie pięć chasadim. Natomiast trzynaście sfirot wskazuje na przyciągnięcie świecenia Hochmy za pomocą trzech sfirot wyższych HaGaT, które dodały się w wyniku wyjścia Biny na zewnątrz.

3) Teraz wyjaśnimy czterdziestodwuliterowe imię i czterdzieści dwa ziwugi. Bina, w wyniku swojego wyjścia na zewnątrz, podzieliła się na GaR i ZaT. GaR Biny zostały ustanowione jako parcuf wyższych Aba we-Ima, które obłaczają Arich Anpina od jego pe do chaze, a światło w nich nazywa się „czystym powietrzem” (awira dachja). Natomiast ZaT Biny zostały ustanowione jako parcuf ISZSuT, który obłacza Arich Anpina od chaze do tabura, a światło w nich nazywa się po prostu powietrzem (awira).

„Powietrze” oznacza światło ruach, w którym jest tylko światło chasadim i brakuje Hochmy. Dlatego Bina, która wyszła z rosz Arich Anpina, jest uważana za właściwość „powietrze (awira)”, ponieważ w wyniku jej wyjścia z rosz Arich Anpina, który jest Hochmą, zawiera ona jedynie światło chasadim bez Hochmy, które nazywa się powietrzem (awira).

Jednak istnieje różnica między wyższymi Aba we-Ima a ISZSuT, ponieważ wyższe Aba we-Ima to GaR Biny i nie doznają one szkody z powodu swojego wyjścia z Hochmy, gdyż ich główną właściwością są chasadim bez Hochmy. I nawet gdy niższe podnoszą MaN i Bina powraca do rosz Arich Anpina, Hochmę otrzymują nie wyższe Aba we-Ima, lecz jedynie ISZSuT, ponieważ natura GaR Biny nigdy się nie zmienia, dlatego jej wyjście z rosz nie powoduje dla niej żadnej straty. Jest to uważane tak, jakby nigdy nie wyszła z rosz Arich Anpina, i dlatego pozostaje właściwością pełnych GaR, a więc jest uważana za „czyste powietrze (awira dacha)”. Z tego powodu jest ona również właściwością „niepoznawalnego powietrza”. Oznacza to, że jej Daat nie przyciąga Hochmy, a jej „powietrze (awir אויר)” nie staje się „światłem (or אור)”, czyli Hochmą.

Natomiast ISZSuT, czyli ZaT Biny, które potrzebują światła Hochmy, aby przekazywać je do ZoN, doznają szkody z powodu wyjścia z rosz Arich Anpina, ponieważ brak Hochmy spowodowany ich przebywaniem w guf Arich Anpina rzeczywiście jest dla nich odczuwalnym niedostatkiem. Dlatego ich „powietrze (awira)” nie jest uważane za „czyste powietrze (awira dachja)”, lecz nazywane jest po prostu powietrzem albo poznawalnym powietrzem, to znaczy, że ma ono zostać poznane i przyciągnąć Hochmę za pomocą MaN, nazywanego Daat. Ponieważ gdy niższe podnoszą MaN, Bina w pełni powraca do rosz Arich Anpina, i wtedy ISZSuT otrzymuje Hochmę od Arich Anpina i przekazuje ją do ZoN. Wówczas uważa się, że z właściwości „powietrze (awir אויר)” wychodzi „jud י” i staje się ono właściwością „światło (or אור)”, czyli światłem Hochmy. W ten sposób „powietrze (awir אויר)” parcufa ISZSuT staje się poznane.

Natomiast wyższe Aba we-Ima, nawet gdy powracają do rosz Arich Anpina, pozostają właściwością „czystego powietrza (awira dachja)”, a „jud י” nie wychodzi z ich „powietrza (awir אויר)”, ponieważ nigdy nie zmieniają one swojego sposobu działania. Dlatego są one nazywane „niepoznawalnym powietrzem”.

Granica, która powstała wewnątrz Arich Anpina w miejscu jego chaze, nazywa się parsą. To jest „firmament”[5], oddzielający wyższe wody, czyli rosz Arich Anpina i wyższe Aba we-Ima, które obłaczają go od pe do chaze, ponieważ do tego miejsca rozciąga się właściwość rosz Arich Anpina, dlatego parsa stoi pod nimi i oddziela ich od ISZSuT i ZoN, czyli „od niższych wód”, które odczuwają brak z powodu nieobecności świecenia rosz Arich Anpina. Dlatego powiedziano, że niższe wody płaczą: „Chcemy stanąć przed Królem” – ponieważ pragną wznieść się i otrzymać świecenie Hochmy od rosz Arich Anpina.

4) Istnieją dwa rodzaje czterdziestodwuliterowego imienia:

1. Czterdziestodwuliterowe imię Acilut, nazywane „imieniem prawdziwej formy”, od którego odcisnęły się wszystkie imiona. Są to cztery litery imienia AWAJa w prostej formie, dziesięć liter AWAJa z wypełnieniem i dwadzieścia osiem liter z wypełnieniem wypełnienia – razem czterdzieści dwie litery.
2. Czterdziestodwuliterowe imię działania początku stworzenia. Jest to siedem dni początku stworzenia, czyli ZoN świata Acilut, w których zawiera się trzydzieści dwa imiona Elohim i dziesięć wypowiedzi, tworzące razem liczbę czterdzieści dwa.

Wyjaśnienie powiedzianego. Światła, które są otrzymywane powyżej parsy aż do Jesodów wyższych Aba we-Ima, znajdujących się nad chaze, gdzie jest rosz Arich Anpina, to znaczy Keter, oraz wyższe Aba we-Ima, czyli Hochma i Bina, nazywane są „czterdziestodwuliterowym imieniem Acilut”, ponieważ od niego odcisnęły się wszystkie czterdziestodwuliterowe imiona. Dlatego wskazują na nie proste AWAJa, czyli Keter, AWAJa ze swoim wypełnieniem, czyli Hochma, oraz AWAJa z wypełnieniem wypełnienia, czyli Bina. Tak więc właściwość „czystego powietrza (awira dachja)” w Aba we-Ima stanowi czterdziestodwuliterowe imię.

Jednak ZoN, nazywane siedmioma dniami początku stworzenia, nie mogą otrzymać nic od czterdziestodwuliterowego imienia, ponieważ znajdują się poniżej parsy, umiejscowionej w chaze Arich Anpina, w właściwości „niższe wody, pozbawione GaR”. One otrzymują swoje napełnienie od ISZSuT, którego „powietrze” nie jest „czystym powietrzem”. Natomiast od wyższych Aba we-Ima, które są czterdziestodwuliterowym imieniem, nie mogą one otrzymywać napełnienia, ponieważ oddziela ich parsa.

Jednak gdy niższe podnoszą MaN, a od AB-SaG de-AK przyciągane jest MaD, i to świecenie przywraca Binę do rosz Arich Anpina, wówczas ISZSuT otrzymuje świecenie Hochmy i przekazuje je do ZoN. Wówczas ZoN staje się jak właściwość powyżej parsy, znajdującej się w chaze Arich Anpina, i również zaczyna otrzymywać „czyste powietrze” od wyższych Aba we-Ima. Wtedy ZoN także staje się właściwością czterdziestodwuliterowego imienia.

Dlatego na czterdziestodwuliterowe imię, odnoszące się do ZoN, wskazują trzydzieści dwa imiona Elohim i dziesięć wypowiedzi, razem tworzące w gematrii liczbę „czterdzieści dwa”. Ponieważ trzydzieści dwa imiona Elohim to ISZSuT, gdy wznoszą się do rosz i otrzymują świecenie Hochmy od trzydziestu dwóch ścieżek Hochmy, ponieważ trzydzieści dwie ścieżki Hochmy tworzą w ISZSuT trzydzieści dwa imiona Elohim. Jest to imię Elohim, wspomniane trzydzieści dwa razy w działaniu początku stworzenia.

Dziesięć wypowiedzi w swojej istocie stanowi pięć chasadim. Jednak gdy ZoN już otrzymuje świecenie Hochmy od trzydziestu dwóch imion Elohim, pięć otrzymywanych przez nich chasadim przychodzi od wyższych Aba we-Ima w postaci „czystego powietrza”, odnoszącego się do czterdziestodwuliterowego imienia i właściwości wyższych wód. Tak więc pięć chasadim z ZoN nie staje się czterdziestodwuliterowym imieniem, dopóki nie otrzymają napełnienia od trzydziestu dwóch imion Elohim. Dlatego wskazane jest, że trzydzieści dwa imiona Elohim wraz z dziesięcioma wypowiedziami tworzą w gematrii liczbę czterdzieści dwa.

Dlatego powiedziano[6]: „I podobnie jak forma przymierza została poczęta w czterdziestu dwóch ziwugach z tego nasienia” – Jesoda Zeir Anpina, „wyryte i objawione imię także zostało poczęte przez czterdzieści dwie litery działania początku stworzenia”. Ponieważ pięć świateł wypowiedzi „niech stanie się światło” to pięć chasadim, które Jesod Zeir Anpina przekazuje Nukwie i które są nazywane „nasieniem”. I to nasienie odnosi się do właściwości czterdziestodwuliterowego imienia, ponieważ mimo że są to pięć chasadim, to jednak, ponieważ zawierają w sobie świecenie Hochmy od trzydziestu dwóch imion Elohim parcufa ISZSuT, są uważane za czterdziestodwuliterowe imię. Rabbi Chizkija porównuje tutaj strukturę parcufa Nukwy czterdziestodwuliterowego imienia do nasienia Jesoda Zeir Anpina. Jednak wyrycie czterdziestodwuliterowego imienia to czterdzieści dwie litery, od słowa „Bereszit (Na początku)” do litery „bet ב” ze słowa „wa-bohu (ובהו i chaotyczna)”.

---

[1] Skrót od słów „waw kcewot” (sześć zakończeń).
[2] Skrót od słów „gimel riszonot” (trzy pierwsze sfiry).
[3] Zob. „Wprowadzenie do nauki Kabały”, p. 5.
[4] Zob. „Wprowadzenie do nauki Kabały”, p. 84.
[5] Tora, Bereszit, 1:7. „I stworzył Wszechmogący sklepienie, i oddzielił wody pod sklepieniem od wód, które były nad sklepieniem”.
[6] Zob. wyżej, artykuł „Róża”, p. 3.