60) Przyjdź i zobacz, powiedział Rabbi Szymon: „Kto zna sposób uporządkowania modlitwy swojego Pana tak jak Mosze? (ta chaze, amar Rabi Szymon: man hu de-jada le-sadra tzelota de-marej ke-Mosze). W chwili, gdy było to konieczne, aby uporządkować swoją modlitwę w długiej formie, porządkował ją długo, a kiedy konieczne było skrócenie, tak samo czynił (be-szaata de-itztrich lejeh, le-sadra tzelotej be-arichu, sadar, u-be-szaata de-itztrich lejeh le-kaczra, hachi namei). Rabbi Szymon powiedział: „Oto znalazłem w dawnych księgach porządek tajemnic tajemnic, w jednym powiązaniu” (amar Rabi Szymon: ha aszkachna be-sifrei kadma’ei, sidura de-razej de-razin, be-kiszu’ra chada). Są chwile, gdy trzeba uporządkować modlitwę we właściwy sposób i związać więzy, aby uspokoić swego Pana, jak należy, i aby wiedzieć, jak zjednoczyć pełne zjednoczenie, rozedrzeć firmamenty i otworzyć bramy i wejścia, aby nie było nikogo, kto mógłby temu przeszkodzić (zimnin de-itztrich le-sadra tzelotej ki-deka jaot, u-le-kaszra kiszrin, le-besumej le-marej ki-deka jaot, u-le-minda le-jachada jichuda szleimata, le-mikra rekia’in, u-le-aftacha tar’in u-pitchin de-la jehe man de-jimchej bi-jadej).
Sulam
60) Kto, podobnie jak Mosze, potrafił wznieść modlitwę do swojego Pana w chwili, gdy należało wznieść modlitwę składającą się z długiej sekwencji wezwań? Ale gdy modlitwa miała być krótka, potrafił również ją skrócić. Wyjaśnienie. W chwili, gdy wymagane było długie budowanie modlitwy, powiedziano: „I modliłem się do Stwórcy, jak i wcześniej, przez czterdzieści dni i czterdzieści nocy”[1]. A w chwili, gdy jego modlitwa miała być krótka, powiedziano: „Stwórco, proszę, uzdrów ją!”[2].
Chodzi o to, że za pomocą modlitwy przyciąga się mohin do Nukwy, nazywanej „modlitwą”. Przyciąganie świecenia Hochmy odbywa się poprzez długą modlitwę, ponieważ długość zawsze odnosi się do świecenia Hochmy, natomiast przyciąganie światła chasadim odbywa się za pomocą krótkiej modlitwy, ponieważ właściwość skrócenia związana jest z pojęciem „szerokości”, wskazującym na światło chasadim.
Rabbi Szimon powiedział: „Znalazłem w księgach przodków kolejność połączenia stopni, które stanowią tajemnice tajemnic, w jedną więź”. Oznacza to, że rabbi Szimon wyjaśnia tutaj siedem pałaców. Więź to jedność dwóch lub więcej stopni ze sobą, aby razem świeciły niższym we wspólnym świeceniu. Czasami konieczne jest odpowiednie ułożenie modlitwy i stworzenie połączeń, aby właściwie złagodzić i pozyskać przychylność swojego Pana, przecinając firmamenty i otwierając bramy oraz wejścia, tak aby nie było nikogo, kto mógłby mu przeszkodzić – tzn. aby oskarżyciele nie mogli wystąpić przeciwko niemu.
„Firmamenty” – to zakończenia drugiego skrócenia, które dzielą stopnie i pozostawiają je w stanie WaK bez GaR. I trzy światy BEA wychodzą poza granice świata Acilut i stają się oddzielonymi światami[3]. Jest to prawdziwe w odniesieniu do stanu stałego, z wyjątkiem czasu, gdy sprawiedliwi wznoszą MaN dzięki swojej pracy i dobrym uczynkom oraz przyciągają świecenie pierwszego skrócenia z miejsca nad taburem AK, a wtedy to świecenie ponownie opuszcza firmament z miejsca Biny na miejsce Malchut, tak jak było przy pierwszym skróceniu. Wówczas Bina i TuM (Tiferet i Malchut) de-kelim powracają na swój stopień i dopełniają dziesięć sfirot kelim oraz GaR świateł. I również trzy światy BEA ponownie stają się światem Acilut[4].
W ten sposób sprawiedliwi poprzez swoją pracę anulują granice stanu katnut, nazywane „firmamentami”, i przyciągają mohin stanu gadlut. To działanie określane jest jako ich rozcięcie firmamentów. Oznacza to, że rozrywają i anulują granice katnutu, które wynoszą trzy światy BEA do stanu oddzielenia od świata Acilut, i przywracają te światy do Acilut. Jest to również uważane za otwarcie bram i wejść tych pałaców. Ponieważ w swoim stałym stanie światy BEA znajdują się w oddzieleniu z powodu firmamentów, które stoją na miejscu Biny każdego stopnia. Dlatego sprawiedliwi nie mogą otrzymać swojego napełnienia z tych pałaców, a ich bramy i wejścia są uznawane za zamknięte, a zarządcy strzegą ich, aby nie zostały otwarte.
Ale gdy sprawiedliwi wznoszą MaN i rozcinają oraz anulują te firmamenty, podnosząc światy BEA do Acilut, uważa się, że te bramy i wejścia zostają otwarte, a sprawiedliwi wchodzą do nich i otrzymują tam napełnienie Nieskończoności od świata Acilut. I ci zarządcy nie będą w stanie im się przeciwstawić ani ich powstrzymać. Dlatego powiedziano: „I aby nie było tego, kto mógłby mu przeszkodzić”.
Szczęśliwi są sprawiedliwi, którzy potrafią pozyskać przychylność swojego Pana, odwrócić karę, sprowadzić na świat świecenie Szchiny i zstąpienie błogosławieństw oraz usunąć nosicieli sądu, aby nie panowali nad światem. Oznacza to, że sprawiedliwi poprzez swoją pracę przyciągają świecenie pierwszego skrócenia, które następuje powyżej taburu AK, i anulują GaR oraz właściwość panim tych pałaców. A od ich chaze i niżej usuwają firmamenty, prowadzące do katnutu, z których pochodzą wszystkie kary i sądy.
W ten sposób wiedzą, jak pozyskać przychylność swojego Pana i odwrócić kary. Dzięki temu przyciągają światła GaR do stopni i podnoszą światy BEA do Acilut. To prowadzi do świecenia Szhiny w świecie, zstąpienia błogosławieństw i usunięcia nosicieli sądu.
61) Szczęśliwi są sprawiedliwi, którzy wiedzą, jak otworzyć przed swoim Panem i unieważnić wyroki, i sprowadzić obecność Szchiny na świat, i zstąpić błogosławieństwa, i spowodować, aby ich Pan powstrzymał sądy, aby nie panowały na świecie (zakain inun cadikaja, de-inun jad’ei le-miftej le-marehon, u-le-bitulej gezirin, u-le-aszra’a Szchinta be-alma, u-le-nachata birchan, u-le-me’adej marehon de-dinin de-la jiszletun be-alma). Rabbi Szymon wstał i powiedział: „Kto opowie o potędze Pana…” (kam Rabi Szymon wa-amar, mi jemallel gewurot Haszem we-go’). Kto odsłoni proch sprzed twoich oczu, Awrahamie pobożny, prawico Świętego, niech będzie błogosławiony, któremu objawiła się tajemnica tajemnic, i który ustanowił modlitwy na świecie, i któremu objawiły się pałace najwyższego Króla (man jegalej afra me-ejnach Awraham chasida, jamina de-Kdusza Brich Hu, de-galej lach raza de-razin, we-szariat tzelotin be-alma, we-itgaljan lach heichalej de-Malka ila’a).
Sulam
61) Rabbi Szimon wstał i powiedział: „Kto zdejmie proch z twoich oczu, sprawiedliwy Awrahamie, prawa ręko Stwórcy, który objawił ci tajemnicę tajemnic. Ty zapoczątkowałeś modlitwy na świecie, ustanawiając poranną modlitwę (szacharit), i zostały ci objawione pałace najwyższego Króla”.
62) Jest siedem świętych pałaców, i one istnieją przy bramach w pełni swojego istnienia (szibwa heichalin kadiszin inun, we-inun kajamin be-tar’in be-kijuma). I do każdego z nich wchodzi modlitwa jedności, tego, kto wie, jak ułagodzić swojego Pana i jak zjednoczyć jedność w doskonałości (u-be-kol chad we-chad aal tzelota de-jichuda, de-man de-jada le-besumej le-marej, u-lejachada jichuda bi-szlimu). Kto wie, jak wejść we wszystkie i związać więzy jedno z drugim, duch z duchem, dolny duch z wyższym duchem (de-jada le-a’ala be-kolhu, u-le-kaszra kiszrin ilein be-ilein, ruach be-ruach, ruach tata’a be-ruach ila’a). Jak jest napisane: „Haszem, w ucisku cię szukali, modlili się cicho, gdy ich karałeś” (ke-dichtiv: Haszem, ba-car pekaducha, tzakun lachas musarcha lamo).
Sulam
62) To jest siedem świętych pałaców, których bramy znajdują się w odpowiednim porządku, tzn. usunięto z nich nosicieli sądu, i otwierają się one dla wszystkich godnych, aby mogli wejść do tych pałaców, a do każdego pałacu wchodzą modlitwy jedności. Jeśli człowiek potrafi pozyskać przychylność i złagodzić swojego Pana, dochodzi do doskonałej jedności i wie, jak wejść do wszystkich pałaców i ustanowić połączenia: jednych pałaców z innymi, ducha z duchem, każdy niższy duch z wyższym w stosunku do niego, to o tych połączeniach i jedności powiedziano: „Stwórco! W utrapieniu wspominali o Tobie, szeptem wypowiadali Twoje napomnienie”[5]. „W utrapieniu wspominali o Tobie” – to połączenie ducha (ruach) Malchut z wyższym duchem, czyli Jesod. I wtedy Malchut nazywa się „wspomnieniem”, ponieważ Jesod o niej wspomina. „Wypowiadali szeptem” – to wzniesienie Jesod i Malchut do Tiferet, i wtedy Malchut łączy się z Tiferet i nazywa się „modlitwą szeptem”, o czym powiedziano: „Ale jej głosu nie było słychać”[6] – lecz słyszalny jest jedynie głos Biny. „Wypowiadali szeptem” – „Wypowiadali” oznacza modlitwę. „Szeptem” – to modlitwa szeptem. „Twoje napomnienie im” – to wzniesienie Malchut, Jesod i Tiferet, aby połączyć się w Aba we-Ima, gdzie Tiferet i Malchut łączą się w ziwugu (zjednoczeniu) głosu i wypowiedzi. I ta modlitwa zostaje przyjęta w pełnym przychyleniu. A mohin wyższych Aba we-Imy nazywane są „napomnieniem (musar)”, jak powiedziano: „Słuchaj, synu mój, napomnienie twojego ojca i nie odrzucaj pouczenia twojej matki”[7]. „Syn” – to właściwość Tiferet, któremu Aba we-Ima (dosł. ojciec i matka) przekazują napomnienie i pouczenie, jak powiedziano: „Twoje napomnienie im”. „Twoje napomnienie” – to mohin Aba we-Ima. „Im” – to Tiferet i Malchut. W ten sposób w tym fragmencie wskazane są wszystkie wzniesienia i połączenia niezbędne do ziwugu Tiferet i Malchut, aż do mohin Aba we-Imy, które są mohin de-GaR.
[1] Tora, Dewarim (Księga Powtórzonego Prawa), 9:18. „Padłem przed Panem jak poprzednio, przez czterdzieści dni i czterdzieści nocy; nie jadłem chleba ani nie piłem wody z powodu wszystkich waszych grzechów, które popełniliście, czyniąc to, co złe w oczach Pana, aby Go rozgniewać.”
[2] Tora, Bemidbar (Księga Liczb), 12:13. „Wtedy Mojżesz wołał do Pana, mówiąc: «O Boże, proszę, uzdrów ją!»”
[3] Zob. „Wprowadzenie do nauki Kabały”, p. 67 i p. 183.
[4] Zob. Zohar, rozdział Bereszit, część 1, p. 3.
[5] Prorocy, Jeszajahu (Księga Izajasza), 26:16. „Panie, w ucisku szukali Cię, wylewali cichą modlitwę, gdy kara Twoja spadła na nich.”
[6] Prorocy, Szemu’el Alef (I Księga Samuela), 1:13. „Chana zaś mówiła w sercu swoim; tylko wargi jej się poruszały, ale głosu jej nie było słychać.”
[7] Pisma, Miszlej (Księga Przysłów), 1:8. „Słuchaj, mój synu, pouczeń swego ojca i nie porzucaj nauk swojej matki.”